"Προς Κ.Κ. Αγγελόπουλους.
Αξιότιμοι κύριοι, ο λόγος της παρούσης επιστολής προς το πρόσωπό σας έχει να κάνει με την συνομωσιολογία και παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί αμέσως μετά το πέρας των τελικών σε σχεση με τη διάθεση σας ή όχι να συνεχίσετε ως οι διοικητικοί και οικονομικοί ηγέτες της ομάδας μπάσκετ του ΟΣΦΠ, όπως αυτή εμφανίζεται σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και αθλητικές ιστοσελίδες. Σεβόμενος μέχρις εσχάτων του δικαιώματος να αποφασίσετε κατά το δοκούν αν θα παραμείνετε στους προεδρικούς θώκους της ΚΑΕ, επιτρέψτε μου να σας ζητήσω ειλικρινά και ανυστερόβουλα να μην εγκαταλείψετε το χώρο του μπάσκετ.
Το μπάσκετ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ από ανθρώπους σαν και εσάς και μια πιθανή αποχώρησή σας θα αποτελέσει ένα μεγάλο πλήγμα.
Μπορώ να αντιληφθώ ότι το πέρας μιας ακόμα χρονιάς κατά την οποία οι βασικοί στόχοι της ομάδος δεν επετεύχθησαν είναι λογικό και επόμενο να προκαλεί συναισθήματα απογοήτευσης, στεναχώριας, πίκρας ακόμα και θυμού. Είναι σχεδόν νομοτελειακά επακόλουθα μιας πολύ μεγάλης προσπάθειας που έχετε ξεκινήσει εδώ και εφτά χρόνια με μοναδικό στόχο να επαναφέρετε την αγαπημένη σας ομάδα εκεί που της αξίζει με πολύ μεγάλο κόστος σε όλους τους τομείς και δη στον οικονομικό, καθώς τα 100+ εκαττομύρια ευρώ που έχετε ξοδέψει για την ενίσχυση της ομάδος μπάσκετ είναι ένα αστρονομικό νούμερο ιδίως στου χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Η διάψευση των προσδοκιών, η ψυχική και οικονομική κόπωση σε συνδυασμό με την μόνιμη σχεδόν επιτυχή πορεία του βασικού αντιπάλου μπορούν να αποτελέσουν σοβαρά αντικίνητρα για την όποια εκ νέου προσπάθεια και να προβάλλουν την έξοδο και την απομάκρυνση να φαντάζει ως ιδεατή λύση. Πιστέψτε με δεν είναι.
Πολύ συχνά, για να φτάσει κανείς ψηλά, σε οποιοδήποτε επίπεδο της ζωής του, χρειάζεται να μάθει από τα παραδείγματα των προγενεστέρων, να διδαχθεί από τα λάθη τους και να "αντιγράψει" τον επιτυχή τρόπο λειτουργίας. Αν ρωτήσετε τους αφούς Γιαννακόπουλους ποιο είναι το μυστικό, νομίζω ότι θα σας μιλήσουν για τις λέξεις "υπομονή" και "επιμονή". Γιατί και αυτοί, προκειμένου να φτάσουν στο επίπεδο επιτυχίας που απολαμβάνουν σήμερα, πλήρωσαν τις δύο αυτές λέξεις πολύ ακριβά και κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά για πάμπολλα χρόνια. Η ίδια η ομάδα σας ήταν αυτή που επί σειρά ετών τους πλήγωνε, τους στεναχωρούσε, τους απογοήτευε αλλά και ταυτόχρονα τους πείσμωνε να καταφέρουν να βρουν τη μαγική συνταγή της επιτυχίας. Άργησαν μέχρι να τα καταφέρουν, πλήρωσαν υψηλό τίμημα, αλλά στο τέλος δικαιώθηκαν.
Έχετε μια πολύ δύσκολη αποστολή εκ προοιμίου. Θέλετε, προσπαθείτε και εργάζεστε προκειμένου να εκθρονίσετε την πιο πετυχημένη ομάδα όλων των εποχών στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Μια ομάδα που έχει σχεδόν εγκαθιδρύσει και εγκαταστήσει ένα ολόκληρο σύστημα αγωνιστικής, τακτικής, προπονητικής, ομαδικής -και εξωαγωνιστικής αν θέλετε- υπεροχής το οποίο τροφοδοτείται και ανανεώνεται με τις συνεχείς επιτυχίες. Και είμαι σίγουρος ότι αυτό που πραγματικά θέλετε και ονειρεύεστε δεν είναι το ένα ελληνικό ή Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά τη δημιουργία μιας ομάδας που θα πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα για πολλά χρόνια. Και αυτό κύριοι πρόεδροι, χρειάζεται χρόνο, αντοχή και πείσμα ιδίως όταν το αντίπαλον δέος είναι τόσο ισχυρό.
Εξάλλου, νομίζω ότι οι προκλήσεις δε είναι για εσάς κάτι καινούριο, το εντελώς αντίθετο, καθώς η επαγγελματική σας πορεία έχει αποδείξει με τον πλέον εύλογο τρόπο το πόσο καλά μπορείτε να διαχειριστείτε καταστάσεις κρίσεως καταφέρνοντας όχι μόνο να τις ξεπερέσατε αλλά και να δημιουργήσετε και συνθήκες ανάπτυξης. Τα επιτεύγματά σας στον επαγγελματικό σας χώρο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και λαμβάνοντας υπόψη το -με κάθε σεβασμό- νεαρό της ηλικίας σας αποτελούν τα καλύτερα εχέγγυα για να κάνετε ακριβώς το ίδιο και με την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία "επαγγελματική" πρόκληση να αναλάβετε μια "επιχείρηση" με τεράστια δυναμική και να την μετατρέψετε ξανά σε κερδοφόρα, κάνοντας ταυτόχρονα το μεράκι σας και πραγματοποιώντας το όνειρο και το δικό σας αλλά και των πολλών φιλάθλων της ομάδος σας.
Το μπάσκετ στην Ελλάδα φυτοζωεί και έχετε όλα τα δίκια του κόσμου να ρωτήσετε τον οποιονδήποτε για ποιο λόγο να συνεχίσετε να ασχολείστε με ένα πρωτάθλημα που είναι τόσο υποβαθμισμένο, χωρίς καμία προβολή, με άδεια γήπεδα, μονόπλευρη ανταγωνιστικότητα, ανύπαρκτα έσοδα, υποτυπώδη οργάνωση και συχνά πυκνά μετατρέπεται σε ρινγκ βίαιων και ωμών ακροτήτων ένθεν κακείθεν. Επειδή ακριβώς τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, το μπάσκετ σας χρειάζεται όπως χρειάζεται τον καθένα μας από όπου και αν μπορεί να προσφέρει. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να διώξουμε μακριά από την σπυριάρα μπάλα δύο νέους ανθρώπους, επιτυχημένους, με μεράκι, θέληση, όνειρα, που γουστάρουν όχι μόνο να παίζουν αλλά και να βλέπουν μπάσκετ, να μαθαίνουν λεπτομέρειες γύρω από παίχτες, προπονητές, αντίπαλες ομάδες, για την Ευρώπη και το ΝΒ, να είναι διακριτικοί στην παρουσία τους, να μην επεμβαίνουν στο έργο των προπονητών, να παρέχουν τα πάντα στην ομάδα τους και να βρίσκονται συνεχώς κοντά της, επειδή θέλουν μόνο να την βλέπουν να παίζει καλό μπάσκετ. Αλήθεια σας το λέω, τέτοια πολυτέλεια δεν την έχει το ελληνικό μπάσκετ κ.κ. Αγγελόπουλοι..
Μεγαλύτερο κύπελο και υψηλότερη επιτχία από την εκτίμηση του κόσμου, του αγνού μπασκετικού φίλαθλου κόσμου δεν μπορεί να υπάρξει και αυτό, πιστέψτε με όταν σας το λέω έστω και μέσω αυτού του τρόπου επικοινωνίας, είναι κάτι που σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι ίσως και εσείς πιστεύετε, έχετε κατακτήσει. Οι αγνοί, ερωτευμένοι, πιστοί φίλαθλοι του καλού μπάσκετ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ομάδος, εκτιμάνε σε μέγιστο βαθμό την παρουσία σας στα μπασκετικά δρώμενα, τη θεωρούν απαραίτητη και το μόνο που πραγματικά εύχονται είναι να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά σας στον ΠΑΟΚ, στον Άρη, στην ΑΕΚ. Υπάρχουν πάμπολλοι φίλαθλοι άλλων ομάδων που σχεδόν ζηλεύουν τον Ολυμπιακό που έχει στο τιμόνι του εσάς, όχι μόνο λόγω της οικονομικής σας ευρωστίας, αλλά γιατί μπορεί να σας φανταστεί να παίζετε μπάσκετ με φίλους σε ένα γήπεδο κοντά στο σπίτι σας και μετά να πιάνετε συζήτηση για την εξέλιξη των τελικών του ΝΒΑ. Ακόμα και φίλαθλοι του ΠΑΟ σέβονται την προσπάθεια που έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και αναγνωρίζουν ότι θα είναι πολύ μεγάλο πλήγμα για το μπάσκετ αν τελικά αποφασίσετε να αποχωρήσετε και αν πανηγυρίζουν κάθε φορά με τόση ένταση την κάθε επιτυχία τους, ξέρουν ότι το κάνουν απέναντι σε έναν πραγματικά ισχυρό αντίπαλο.
Δεν υποστηρίζω καν τον ΟΣΠΦ, δεν έχω πάει ποτέ στο ΣΕΦ, δε διαβάζω οπαδικές εφημερίδες ή τσακώνομαι για το αν η κάθε επαφή είναι ή δεν είναι φάουλ. Προσπαθώ να δω το δάσος και όχι το δέντρο, γιατί αυτό είναι που έχει σημασία. Δε με ενδιαφέρουν πρωτίστως τα πρωταθλήματα, τα Κύπελα, οι διακρίσεις, οι πηχαίοι τίτλοι των εφημερίδων, η αποθέωση από τους φιλάθλους, η τυφλή υποταγή στο εκάστοτε έμβλημα της ομάδος, με ενδιαφέρει το μπάσκετ και μόνο αυτό είτε αυτό εκτυλίσσεται σε ένα ανοιχτό γήπεδο μεταξύ μιας παρέας είτε στον τελικό της Ευρωλίγκας. Και εσείς κύριοι Αγγελόπουλοι είστε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ για να συνεχίσουμε να μας ενδιαφέρει το ελληνικό έστω μπάσκετ και στη σύγχρονή του μορφή και να μη καταλήξουμε να γίνουμε εραστές και αναπολητές των παλαιοτέρων μόνο χρόνων. Αποτελείτε το δυναμικό παρόν και σας ζητάω να μη διακόψετε την εξέλιξή του προς το αυριανό μέλλον. Επαναλαμβάνω, ΟΛΟΥΣ μας χρειάζεται το μπάσκετ από όπου μπορούμε να προσφέρουμε. Εμείς το κάνουμε μέσω της προσπάθειας αυτού εδώ του blog, το οποίο έχει κατά καιρούς πολλάκις ασχοληθεί με την ομάδα σας, μέρος του οποίου είστε και εσείς. Αφήστε μας να το ξανακάνουμε.
Μετά τιμής.
Ευστράτιος Καλαντζής"
Ανοιχτή επιστολή προς κ.κ. Αγγελόπουλους
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Κύριε Καλαντζή επιτρέψτε να κάνω μια εντελώς φιλική φιλολογική παρατήρηση.
Έχω παρατηρήσει και σε άλλα κείμενά σας την εμμονή να χρησιμοποιείτε formal λόγο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ειδικά σε εποχές γλωσσικής ένδειας. Όταν όμως γίνεται αυτοσκοπός (αυτό μου δείχνετε) είναι λογικό να γίνονται και κάποια λάθη τα οποία σίγουρα θα μπορούσατε να αποφύγετε. Η μίξη τύπων και καταλήξεων της καθαρεύουσας με νεοελληνικά στοιχεία, η χρήση αδόκιμων λέξεων, η λανθασμένη (για την δημοτική) σύνταξη των προθέσεων δεν προσθέτει κάτι στο κείμενό σας, τουναντίον το αποδυναμώνει.
Έχετε καλή γραφίδα και είναι κρίμα ο αναγνώστης να χάνεται στις εξεζητημένες γλωσσικές σας ακροβασίες και να μην στέκεται στην ουσία των κειμένων σας.
Με σεβασμό απέναντι σε σας και όλους τους συντελεστές του ποιοτικού σας ιστολογίου.
Λόγω δκτυακού προβλήματος δημοσιεύω αυτούσια την απάντηση του Στρατου Καλαντζη προς ''colonel gomelski'':
Πρωτίστως σας ευχαριστώ που αφιερώσατε τον χρόνο να διαβάσετε την ανάρτησή μου και να τη σχολιάσετε. Κάθε παρατήρηση σχετική με το ύφος, τον τρόπο έκφρασης και φυσικά με την ουσία των γραφομένων μου είναι καλοδεχούμενη και απαραίτητη, χωρίς καν να με ενδιαφέρουν τα κίνητρα του οποιουδήποτε σχολιαστή, καθώς λάθη, παραλείψεις, αστοχίες οφείλονται να επισημαίνονται από τους αναγνώστες, στους οποίους οι εκάστοτε αναρτήσεις απευθύνονται.
Δε έχω κανέναν αυτοσκοπό να χρησιμοποιώ στα γραπτά μου "formal" ή όπως αλλιώς θέλετε να τον ονομάσετε λόγο, καθώς δεν πιστεύω ότι η αμετροέπεια και ο βερμπαλισμός βοηθούν σε τίποτα περισσότερο από μια -ανεπιτυχή συνήθως- προσπάθεια εντυπωσιασμού. Και ειλικρινά μιλώντας κάτι τέτοιο είναι το ελάχιστο που με ενδιαφέρει (και δεν αναφέρομαι μόνο στα γραπτά μου). Ο λόγος που χρησιμοποιώ στις αναρτήσεις μου δε διαφέρει από τον τρόπο που ομιλώ και γράφω στην καθημερινότητά μου (προσωπική και επαγγελματική) και γνωρίζοντας ότι βρίθει λαθών, συντακτικών και γραμματικών, προσπαθώ καθημερινώς και να μην επαναλαμβάνω τα λάθη μου αλλά και να βελτιώνω τις αδυναμίες μου, διαβάζοντας και συζητώντας, με ανθρώπους πολύ ικανότερους από εμένα στη γραφή και στην ομιλία. Εξάλλου ουδέποτε επιφύλαξα για τον εαυτό μου κανέναν άλλον ρόλο πέραν ενός "εραστή" του αθλήματος του μπάσκετ που προσπαθεί να μοιραστεί με άλλους με τρόπο ερασιτεχνικό και δόκιμο τις απόψεις του.
Θα μπορούσα να σας αναφέρω τους λόγους της ηθελημένης μίξης (ή μείξης?) στοιχείων της καθαρεύουσας με αντίστοιχα της νεοελληνικής καθώς επίσης και τη γνώμη μου σχετικά με τον τρόπο χρήσης της δημοτικής γλώσσας και στην καθομιλουμένη κ στο γραπτό λόγο, αλλά και θα πλατειάσω και κάτι τέτοιο είμαι σίγουρος ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους αναγνώστες μας. Παρακαλώ θεωρήστε τις "εξεζητημένες γλωσσικές ακροβασίες μου" ως τον απολύτως προσωπικό μου τρόπο έκφρασης (αγγλιστί trademark), για τις οποίες ζητώ την υπομονή σας.
Φιλικά
ΣΚ
Στράτο βρες το επίσημο e-mail της ΚΑΕ Ολυμπιακός και στείλτο. Μόνο απαρατήρητο δεν θα περάσει στα αδέρφια.
Ο καλύτερος αθλητικός συντάκτης της χώρας μπορεί να γράφει σπάνια για μπάσκετ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν το ξέρει το άθλημα κιόλας.
Ο Α.Καρπετόπουλος γράφει για τους Αγγελοπουλαίους :
(8/6/11 , sportfm.gr)
Νιώθω μια συμπάθεια για τους Αγγελόπουλους και ποτέ δεν το 'χω κρύψει: τους συμπαθώ όσο όλους εκείνους τους παράγοντες που ασχολήθηκαν με διοικήσεις ομάδων γιατί αγαπούσαν τα σπορ κι όχι γιατί ήθελαν να πάρουν δημόσια έργα, γιατί δεν πήραν το ποδόσφαιρο γιατί ήθελαν προσωπικά κάλυψη μέσω της δύναμης των συλλόγων κ.λπ. Τα δυο αδέρφια τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά κράτησαν ζωντανό το σπορ, ειδάλλως ο πολύ καλός και υπερπροστατευμένος ΠΑΟ θα έπαιζε εντελώς μόνος του. Τον τελευταίο καιρό ο πατέρας τους, ο πάντα παρών Κωνσταντίνος, δεν είναι πολύ ευχαριστημένος με τη συνέχιση της παρουσίας τους στην ΚΑΕ, ενώ την εποπτεία των οικονομικών του Ολυμπιακού έχει ο κ. Γιώργος Σκινδήλιας, οικονομικός διευθυντής της Χαλυβουργικής: τα σημειώνω αυτά γιατί κάποιοι νομίζουν ότι ο Παναγιώτης κι ο Γιώργος κάνουν την πλάκα τους. Δεν ισχύει: οι άνθρωποι δίνουν λογαριασμό σχεδόν για ό,τι κάνουν κι έχουν να αντιμετωπίσουν και διάφορες ενδοεταιρικές γκρίνιες.
Καλύτερη
Η πίκρα της απώλειας του φετινού πρωταθλήματος ήταν πιθανότατα η πιο μεγάλη, γιατί ποτέ προηγουμένως οι δυο ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού δεν πίστεψαν ότι η ομάδα είναι τόσο καλύτερη από τον ανταγωνιστή της. Ο Ολυμπιακός έφτασε να παίξει το κρισιμότερο ματς της χρονιάς βρίσκοντας τον ΠΑΟ χωρίς τον Διαμαντίδη. Ο ΠΑΟ μόνο ανίκητος δεν ήταν: ο Ολυμπιακός τον κέρδισε φέτος τέσσερις φορές. Το να χάσεις από τον αντίπαλό σου όταν νιώθεις ότι τον έχεις του χεριού σου προφανώς και πονάει πολύ. Ομως ο πόνος δεν είναι καλός σύμβουλος. Από τον πόνο προσπαθείς να γλιτώσεις –εδώ χρειάζεται πρώτα απ' όλα προβληματισμός.
Απόφαση
Οι άνθρωποι μπορούν να σηκωθούν και να φύγουν: η απόφασή τους είναι κατανοητή. Απλώς το λάθος τους θα ήταν να πάρουν την απόφαση να φύγουν τώρα, δηλαδή στην κατάλληλη στιγμή. Κάποιος θα πει ότι δεν προκύπτει από πουθενά αυτή η καταλληλότητα, αφού το πιθανότερο είναι το καλοκαίρι να χρειαστούν κι άλλα φρέσκα χρήματα, αλλά εγώ δεν αναφέρομαι στις αγωνιστικές ανάγκες –μιλάω για τους ανθρώπους. Οι δύο νεαροί Αγγελόπουλοι ζουν μια στιγμή που κατά τη γνώμη μου παραγοντικά θα τους ωριμάσει. Δεν πρόκειται ποτέ ξανά, αν μείνουν, να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.
Αντιλήψεις
Ποια λάθη έκαναν οι δύο; Μη νομίζετε ότι είναι εύκολο κάποιος να τα απαριθμήσει. Για κάποιους π.χ. ήταν λάθος ο Τσίλντρες, αλλά για μένα ο Τσίλντρες φέτος έλειψε. Επίσης, δεν γίνεται να μην περιμένεις από τους Αγγελόπουλους να πάρουν παίκτες από το ΝΒΑ: αυτό αγαπούν και καλά έκαναν που πλήρωσαν τα γούστα τους. Τα παραγοντικά λάθη δεν είναι οι μεταγραφές που δεν βγήκαν: είναι λάθος να βλέπουμε το πράγμα έτσι. Λάθος δεν είναι για έναν παράγοντα το πώς σκόρπισε τα χρήματά του (δικά του είναι άλλωστε). Εκεί που χωράει κριτική είναι στις αντιλήψεις.
(συνέχεια .... / Αν.Καρπετόπουλος , 8/6/11)
Τραγικοί
Για μένα έκαναν δύο όλα κι όλα λάθη, αλλά σημαντικά. Το πιο μεγάλο λάθος είναι ότι οι δυο τους ψήθηκαν από έναν περίγυρο πως το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν οι προπονητές, αρχικά ο Γκέρσον και στη συνέχεια ο Παναγιώτης Γιαννάκης: δεν ήταν. Και οι δυο αυτοί κονιορτοποιήθηκαν στη σύγκριση με τον Ομπράντοβιτς –σύγκριση που δεν έπρεπε επ' ουδενί να γίνεται, αφού ο κόουτς του ΠΑΟ έχει στους «πράσινους» πολύ προηγούμενο χρόνο. Οι Αγγελόπουλοι πίστεψαν ότι η διαφορά του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟ ήταν οι προπονητές και έψαχναν τον καλύτερο αντί να προσθέσουν στην ομάδα κι άλλους καλούς παίκτες, αφήνοντας τον Γκέρσον ή πόσω μάλλον τον Γιαννάκη να κάνουν τη δουλειά τους. Σήμερα στους απολογισμούς διαβάζω ότι ήταν τραγική τελικά η χρονιά του Ιβκοβιτς: δεν συμφωνώ. Τραγική ήταν τη στιγμή που η μπάλα έκαιγε η παρουσία κάποιων παικτών που χρυσοπληρώθηκαν. Αυτό ήταν και είναι χρόνια τώρα το πρόβλημα.
Παπαλουκάς
Το δεύτερο λάθος των Αγγελόπουλων είναι ότι υπήρξαν υπέρμετρα υπομονετικοί με παίκτες που εμφανώς πληρώθηκαν πάρα πολλά για να κάνουν τελικά πολύ λίγα. Οι δύο παραχάιδεψαν το τμήμα, δίνοντας σε παίκτες συμβόλαια πρωτοφανή. Δεν έχω αντίρρηση να κερδίζουν οι αθλητές πολλά, αρκεί να τα κερδίζουν συλλέγοντας επιτυχίες: στον Ολυμπιακό έφτανε να σε διαλέξουν για να γίνεις πλούσιος. Κορυφαίο παράδειγμα υπερτιμημένης παρουσίας είναι σαφώς ο Παπαλουκάς. Τον είχε αποκτήσει κάποτε ο Κόκκαλης πληρώνοντας 400 εκατ. δραχμές στον Πανιώνιο: το παιδί δεν άντεξε το βάρος της φανέλας, έχασε ένα πρωτάθλημα κι έφυγε. Γύρισε από την ΤΣΣΚΑ με ένα συμβόλαιο πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε όταν αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό και φυσικά κατέρρευσε από το άγχος, γιατί δεν ήταν ποτέ του ηγέτης. Αν ήταν, θα το είχαμε καταλάβει στο πρώτο του πέρασμα.
Λόγος
Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύεις ότι οι προπονητές είναι θαυματοποιοί ή άσχετοι και δεν χρειάζεται να δίνεις ένα σκασμό λεφτά σε παίκτες πριν αυτοί κερδίσουν κάτι και αποδειχτούν αντάξιοι της επιλογής. Πάνω σε αυτά τα δυο συμπεράσματα πιστεύω ότι οι δυο μπορεί να χτίσουν μια σπουδαία ομάδα, κυρίως γιατί αγαπάνε το μπάσκετ. Νομίζω ότι και τα δύο τα έχουν καταλάβει: απλώς στοίχισαν πολύ.
Η μέρα με τη νύχτα
Κάποιες δεκαετίες αργότερα οπαδοί του ΠΑΟ θα διαβάζουν πόσο μεγάλη διαφορά υπήρξε μεταξύ του Παναθηναϊκού του μπάσκετ και του Παναθηναϊκού του ποδοσφαίρου στη δεκαπενταετία 1996 – 2011 και δεν θα πιστεύουν στα μάτια τους. Ποτέ εντός του ίδιου συλλόγου δεν υπήρξε μια τόσο καταλυτική διαφορά στους τρόπους και στις αντιλήψεις. Εγώ δεν λέω ότι το μπάσκετ αντιπροσωπεύει το απόλυτο καλό και το ποδόσφαιρο το απόλυτο κακό: αυτά είναι κουταμάρες. Επισημαίνω απλώς πόσο διαφορετικές υπήρξαν οι πρακτικές των Γιαννακόπουλων από τους Βαρδινογιάννηδες.
(συνέχεια / Α.Καρπετόπουλος , 8/6/11)
Ο ΠΑΟ του μπάσκετ έχει τον ίδιο προπονητή για χρόνια, γιατί η διοίκηση τον στήριξε: στο ποδόσφαιρο αλλάζει προπονητές συνέχεια –συχνά άνευ λόγου. Ο ΠΑΟ του μπάσκετ έχει διοίκηση που θέλει μια καλή σχέση με τους οργανωμένους: όσα προβλήματα προκύπτουν λύνονται ενδοοικογενειακά –στο ποδόσφαιρο, αντίθετα, η ΠΑΕ προσλαμβάνει υπευθύνους οργανωμένων και δημοσιογράφους για να πλακώνονται με τον κόσμο. Ο ΠΑΟ στο μπάσκετ είναι διαιτητικά πανίσχυρος: έχουμε ξεχάσει πότε τελευταία φορά αληθινά αδικήθηκε στην Ελλάδα σε ματς που μετρούσε: στο ποδόσφαιρο, αντίθετα, διάφορα διαιτητάκια τού κάνουν πλάκα. Ο ΠΑΟ στο μπάσκετ ανανεώνει την ομάδα του με παίκτες που ο προπονητής στηρίζει, ο ΠΑΟ στο ποδόσφαιρο αντίθετα έχει διάφορα ρεκόρ αποτυχημένων μεταγραφών, με κορυφαίο παράδειγμα αυτό του περασμένου καλοκαιριού, όταν αγόρασε πέντε παίκτες και δεν τον βοήθησε κανένας. Ο ΠΑΟ στο μπάσκετ δημιουργεί σταρ και επιβραβεύει τις αξίες, κυρίως βασίζεται σε Ελληνες παίκτες που καταλαβαίνουν την αξία της πρωτιάς του: στο ποδόσφαιρο, αντίθετα, εξαιρουμένου του μικρού διαστήματος της παρουσίας του Πατέρα, όποιος έπαιρνε ένα μεγάλο συμβόλαιο καθυβριζόταν κι όποιος ήταν Ελληνας αντιμετωπιζόταν ως πρόβλημα, εκτός αν τον έλεγαν Βύντρα ή Τζιόλη. Ο ΠΑΟ του μπάσκετ έκανε συλλογή από Πανευρωπαϊκά, ενώ ο ΠΑΟ στο ποδόσφαιρο όταν βρήκε ανθρώπους με όρεξη να ξοδέψουν έκανε πρώτο στόχο το ελληνικό πρωτάθλημα!
(συνέχεια και τέλος)
Είναι παράξενο που η μία ομάδα διαρκώς κερδίζει και η άλλη διαρκώς αυτομαστιγώνεται; Οχι φυσικά. Ενδιαφέρον έχει ότι το ποδόσφαιρο κάνει ακόμα και τους ίδιους ανθρώπους να λειτουργούν διαφορετικά. Στο μπάσκετ π.χ. για τους Γιαννακόπουλους εχθρός είναι ο Ολυμπιακός. Στο ποδόσφαιρο, αντίθετα, εχθροί είναι ο Τζίγκερ, ο Πατέρας, ο Βγενόπουλος κ.λπ.
Συμφωνώ σε αρκετά από αυτά που λέει ο Καρπετόπουλος, αλλά στο θέμα του Παπαλουκά διαφωνώ κάθετα. Είμαι κι εγώ σ' αυτούς που τον "κατηγόρησαν" για τις 2 χαμένες βολές στον τελευταίο τελικό (στον οποίο ήταν εξαιρετικός) αλλά αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μειώσει (πόσο μάλλον να απαξιώσει) τη μεγάλη καριέρα του. Σαφώς και ήταν ο Παπαλουκάς ηγέτης και παίκτης μεγάλων αγώνων, άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι αναδείχτηκε MVP της κανονικής διάρκειας, αλλά και του final4 της Ευρωλίγκα, ψηφίστηκε στην καλύτερη δεκάδα της δεκαετίας και κατέκτησε 2 τρόπαια αγωνιζόμενος στην ομάδα που προκρίθηκε 8 συνεχόμενες φορές στο final4. Ενδεικτικές ηγετικές του εμφανίσεις αποτελούν ο τελικός της Ευρωλίγκας με την ΤΣΣΚΑ απέναντι στον ΠΑΟ το 2007 στην Αθήνα, ο προημιτελικός με τη Σλοβενία στο Ευρωμπάσκετ του 2007 και τα 3 ματς της Εθνικής το 2005 στο Βελιγράδι από τον προημιτελικό με τους Ρώσους μέχρι τον τελικό με τους Γερμανούς. Επίσης ο Τεό δεν περίμενε να γυρίσει στον Ολυμπιακό για να γίνει πλούσιος, καθώς και στη Ρωσία έπαιρνε τα ίδια λεφτά. Απλά εξαργύρωσε όσα είχε κάνει στην καριέρα του στο εξωτερικό σε μια ηλικία στην οποία νομοτελειακά η καριέρα των αθλητών αρχίζει να παίρνει την κατιούσα. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούσε να αντέξει το βάρος της φανέλας του Ολυμπιακου...
Πολύ ωραίο άρθρο αλλά σε δύο πράγματα θα διαφωνήσω με τον Καρπετόπουλο (τον οποιο σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τον "καλύτερο αθλητικό συντάκτη της χώρας" αλλά τελοσπάντων...).
Κατά πρώτον ο Παπαλουκάς ήταν κάποτε μέσα στους 3-4 καλύτερους παίχτες της Ευρώπης. Στην CSKA είχε κάνει φοβερά πράγματα και σε πάμπολλα κρίσιμα παιχνίδια ήταν ο φυσικός της ηγέτης.
Δεύτερον δεν μπορεί να υπάρξει καμία σύγκριση μεταξύ του μπασκετικού και ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Όπως δεν μπορεί να υπάρχει σύγκριση και για τον Ολυμπιακό (ή για άλλες ελληνικές ομάδες).
Ο λόγος είναι απλός. Από το '86-'87 και μετά το ελληνικό μπάσκετ έχει ακολουθήσει πολύ συγκεκριμένο δρόμο, έχει βάλει γερά θεμέλια και οι συνεχείς επιτυχίες έχουν... καταντήσει δεδομένες (έστω και με κάποιες μικρές ανάπαυλες). Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ειπωθεί ούτε για αστείο στο ποδόσφαιρο και δεν χρίζει περαιτέρω ανάλυσης από έναν αμιγώς μπασκετικό όπως η χάρη μου.
Βαρέθηκα να κάνουμε συγκρίσεις του άθλιου εγχώριου ποδοσφαίρου με το μπάσκετ. Αν ο καημός των περισσότερων Ελλήνων είναι να δουν κάποτε καλή... ντόπια μπάλα και πανευρωπαϊκές συλλογικές επιτυχίες, τότε θα περιμένουν πολύ ακόμα. Περαστικά τους.
λίγο άσχετο με το αρχικό ποστ,
κοίτα να δεις που από ποδοσφαιρικό λαμόγιο αρδ ακούγονται και αλήθειες που αν περιμέναμε από τους μασώνους να ακουστούν,αντίο ζωή...
γράφτηκε επιτέλους η αλήθεια,πόσο υπερτιμημένος παίκτης είναι ο παπαλουκάς..μια καριέρα στην αρχή ανούσια,που μετα εξελίχθηκε σε 6ος παίκτης σε μια φοβερή και καλοκουρδισμένη ομάδα και την εξαργύρωσε με τρελά λεφτά (μαγκιά του αυτό,αφού υπήρχαν τύποι που του τα δωσαν)..φίλε για τα 3-4 ματς που ανέφερες,υπάρχουν άλλα τόσα που δεν υπήρχε πουθενά...οπότε μια η άλλη...
προσοχή,δε λέω ότι δεν ήταν καλός παίκτης,ειδικά στα οργανωτικά του καθήκοντα άνηκε στους κορυφαίους για κάποια χρόνια,αλλά άλλο αυτό και άλλο το ηγέτης και κορυφαίος που θέλαν όλοι να μας πείσουν...
καριέρα που στηρίχτηκε στις τρελές δημόσιες σχέσεις κ την αβάντα των αρδ και φυσικά στη γαυροσύνη...από τη μια την ελληνική σημαία σε επιτυχίες,από την άλλη "είμαι με την τσσκα" στο βερολίνο...ο παπ των ελλήνων κ των πελαργών και ο παπ των γαύρων..ανάλογα την περίσταση,φοράμε και το ανάλογο προσωπείο..κ βέβαια,ΠΑΝΤΑ,την αμέριστη συμπαράσταση σε βαθμό γλυψίματος των αρδ...
ο ερπετ γενικά καλά τα λέει,κ προς το τέλος με τις συγκρίσεις που κάνει,βγαίνουν και άλλα νοήματα κιόλας για τους πιο μυημένους,εκτός μπάσκετ,γεγονός που κάνει το σχολιασμό τους οφφ τόπικ...
για τους αφους,προσωπικά δε θέλω να φύγουν γιατί έτσι κρατάνε σε εγρήγορση και τον ΠΑΟ κ ο στόχος των 9********* δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί χωρίς ισχυρό οσφπ κ με αντιπάλους στην ελλάδα τον παοκ κ τον έσπερο,
επίσης να επενδύσουν σε ένα προπονητη με ένα σοβαρό βιογραφικό (άλλωστε σε αυτόν τον τομέα θα χάνουν πάντα όσο υπάρχει ζοτς από κει) και να τον αφήσουν να δουλέψει όπως θέλει αυτός κ σε βάθος χρόνου..κ με τους κατάλληλους παίκτες ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ θα επιλέγει..
(πχ με αυτά που βλέπω τα τελευταία χρόνια κ ειδικά φέτος,μια ευκαιρία στον κατσικάρη θα την έδινα μάλλον...ΑΛΛΑ με carte blanche,δλδ το απόλυτο κουμάντο...πέρα από τα τεχνικά του στοιχεία,δείχνει και σοβαρός άνθρωπος...χαρακτηριστικό που για μένα παίζει μεγάλο ρόλο στο θέμα του κόουτς)
και τέλος,αν θέλουν ας αποστασιοποιηθούν από τον κόκκινο τύπο και τους παρατρεχάμενους τους,ας επενδύσουν σε όποιο ακραιφνώς μπασκετικό κοινό έχει ο οσφπ (λίγο πολύ,όσο είναι)για να το τραβήξουν κοντά τους και να πορευθούν με την στήριξη του,ανεξάρτητα αν χαθεί η κερδιθεί ένα κύπελλο η ένα πρωτάθλημα...
σόρρυ για το σεντόνι,
V
Τί λες ρε φίλε? Επικοινωνείς με το μπασκετικό περιβάλλον σου? Χωρίς Παπαλουκά δεν υπάρχει χρυσό στο Βελιγράδι, δεν υπάρχει τετράδα στην Ισπανία. Δεν υπάρχει νίκη της ΤΣΣΚΑ και τρόπαιο μετά από 30τόσα χρόνια σε φάηναλ φορ κι άλλα πολλά που βαριέμαι να γράψω. Όσο κι αν το εγχώριο σύστημα προσπάθησε για το αντίθετο, ο Παπαλουκάς είναι ο πιο γνωστός και σεβαστός Έλληνας παίχτης της τελευταίας 15τίας στην Ευρώπη και στην Αμερική-για την ακρίβεια εκεί είναι κι ο μόνος που ξέρουν. 12 ασσίστ απέναντι σε περιφερειακούς όπως ο Τζέημς, ο Άντονι, ο Μπος κι ο Ουέηντ δεν έχει μοιράσει ούτε ο Σάρας. Ποιός Καρπετόπουλος τώρα. Ο Καρπετόπουλος, ειδικά στα αθλήματα που βλέπει επιφανειακά, έχει μεταφυσική προσέγγιση κυρίως μέσα απ'την εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ.
oi kaliteri paragontes p borousan na prokipsoun se athitiko silogo stin ellada me diafora...ti ginetai tha anakalipsoun oti den einai gia aftous o xwros toulaxiston oxi etsi opws einai...san to demi tha figoun kai aftoi kapia stigmi..mazi tous elpizw na figoun kai gianakopouloi...na pesoun t baget na vlepoume ena xamilou epipedou prwtathlima(opws twra dld)alla adagwnistiko kai ktizoume apo ekei..tha paizoun o mikri stis kai stis megles omades tha pernoun parastasis kai tha fevgoun gia kati kalitero...kai otan me t kalo endiafertei kai allos kosmos kai alles omades tha aneveni siga siga kai to olo epipedo..aute einai kapies dikes m skepsis giati apla varethika na vlepw afto to xali KAI sto basket..
Δημοσίευση σχολίου