Είναι μάλλον θλιβερό που ξεκινάει ένα κείμενο με την κάτωθι υποσημείωση, εντούτοις στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, δυστυχώς, είναι αναπόφευκτη. Περισσότερο από οτιδήποτε στο χθεσινό ματς, απόλαυσα το γεγονός ότι δε σημειώθηκαν επεισόδια, δεν υπήρξαν παρατράγουδα και ο αγώνας εξελίχθηκε μέσα σε αυστηρά αθλητικά πλαίσια με τους φιλάθλους και των δύο ομάδων να χειροκροτούν στο τέλος και τους νικητές και τους ηττημένους. Εύφημος μνεία σε Ίβκοβιτς-Παπαλουκά που στη συνέντευξη τύπου πριν το ματς έδωσαν τα συγχαρητήρια τους στον αντίπαλό τους για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα δείχνοντας αθλητικό πολιτισμό, καθώς και στον Ζοτς ο οποίος επανέλαβε το δίκαιο της επικράτησης του ΟΣΦΠ.
Στα καθαρά αγωνιστικά νομίζω φάνηκε από το πρώτο λεπτό ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ πιο έτοιμος για την κατάκτηση του Κυπέλλου και σε επίπεδο τακτικής αλλά και ψυχολογιίας. Έχω την αίσθηση ότι τα δύο ματς που έδωσε ο ΠΑΟ με Σίενα και Μακάμπι ο Ντούντα και οι συνεργάτες του τα έκαναν ¨φύλλο και φτερό¨ και απόφάσισαν -ορθώς όπως αποδείχτηκε- από ποιους ΔΕ θα χάσουν και αυτοί ΔΕΝ ήταν οι Μπατίστ-Διαμαντίδης. Εξηγούμαι αμέσως: Ο Ίβκοβιτς κατάλαβε ότι το δίδυμο αυτό ΜΟΝΟ του δεν μπορεί να τον κερδίσει, εξ' ου και αυτό που είχε ως κύρια έννοια του ήταν να περιορίσει την επιθετική επιρροή των υπολοίπων παιχτών του ΠΑΟ. Ο Διαμαντίδης στο συγκεκριμένο ματς μπορεί να σκόραρε 17 πόντους, κανείς από αυτούς όμως δεν "πόνεσε" πραγματικά τον Ολυμπιακό, αντιθέτως η έλλειψη δημιουργικότητας του, όπως αποτυπώνεται στις 2 ασσίστ, κόστισε πολύ. Οι Σάτο-Νίκολας-Περπέρογλου-Φώτσης δε βρήκαν εύκολα και ξεμαρκάριστα σουτ με συνέπεια οι συνεργασίες στην επίθεση του ΠΑΟ να περιορίζονται στο να βρουν τον Μπατίστ στην κίνηση προς το καλάθι.
Όσες φορές ο ΔΔ έκανε μπάσιμο προς το καλάθι, αυτομάτως οι υπόλοιποι 3 της άμυνας του ΟΣΠΦ ακροβολίζονταν μπροστά στους σουτέρ του ΠΑΟ που είχαν πάρει θέσεις και περίμεναν την πάσα του αρχηγού της με αποτέλεσμα είτε η πάσα να γινόταν με εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και να μην έβρισκε αμαρκάριστο συμπαίχτη είτε ακόμα και να κλεβόταν. Το είπε και ο Ντούντα στην συνέντευξη τύπου ότι από τις 9 ασσίστ μέσο όρο, ρίξανε τον ΔΔ στις 2 ενώ τον ώθησαν σε 4 νομίζω λάθη τα οποία ΟΛΑ οδήγησαν σε αιφνιδιασμό. Με άλλα λόγια ο κόουτς των κυπελλούχων αποφάσισε να "αγοράσει" την επιθετική συνεισφορά των ΔΔ-ΜΜ αλλά όχι την δημιουργική, γνωρίζοντας ότι όσους και να βάλουν οι δύο τους, δε θα είναι αρκετοι. Εξαίρετη τακτική, κατά τη γνώμη μου, όπως αποδεικνύεται και από τα νούμερα καθώς οι δύο παίχτες έβαλαν μαζί 34 πόντους όταν όλη η ομάδα σκόραρε 68!!Πολύ δε περισσότερο η άμυνα του ΟΣΠΦ πιστώνεται το γεγονός ότι όλοι οι καλοί σουτέρ του αντιπάλου του δε "ζεστάθηκαν" ποτέ και δε βρήκαν ρυθμό για να μπουν μέσα στο παιχνίδι, αντιθέτως όλες οι προσπάθειες που πήραν ήταν στο τέλος της επίθεσης και σχεδόν πάντα με άμυνα επάνω τους. Αν θυμάμαι καλά μόνο σε κατάσταση δευτερεύοντος αιφνιδιασμού και προτου οργανωθεί η άμυνα του Ολυμπιακού βρέθηκαν κάποια ελεύθερα σουτ. Ο Ίβκοβιτς έκοψε εντελώς τα συνεχόμενα split-outs των πρασίνων και διαχείριστηκε τις αλλαγές του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην δεχθεί καλάθι από miss-match ούτε μια φορά, ενώ αντίθετα ο Ζοτς έψανχε με συνεχόμενες αλλαγές να βρει ένα λειτουργικό σχήμα στην επίθεση.
Εξαιρετική η παρουσία του Μπουρούση ιδίως στην άμυνα και δεν αναφέρομαι μόνο σε ότι αποτυπώθηκε στη στατιστική, ήτοι 4 κοψίματα και 10 ριμπάουντ, που δεν είναι επ' ουδενί ευκαταφρόνητα νούμερα. Ο Καρδιτσιώτης σέντερ αποτέλεσε το φόβητρο μέσα στη ρακέτα καθώς έιτε έκοβε και αλλοίωνε τα αντίπαλα σουτ είτε κυνηγούσε μέχρι έξω τους αντίπαλους κοντούς προκειμένου να μη βρουν εύκολο lay-up (δε θυμάμαι ΚΑΝΕΝΑΝ περιφερειακό του ΠΑΟ να φτάνει εύκολα στο καλάθι). Ήταν παρών σε όλα τα ριμπάουντ και σε επίθεση και σε άμυνα και με τα μακριά του χέρια δυσκόλεψε αφάνταστα το "1-2" μέσα στη ρακέτα που συνήθως κάνουν οι κοντοί του ΠΑΟ με αποδέκτη τον Μπατίστ ενώ και στην επίθεση όσες φορές πήρε τη μπάλα στο σωστό σημείο είτε κέρδισε φάουλ είτε σκόραρε. Πραγματικός πύργος. Με συ-στρατιώτη τον Τεόντοσιτς, τον οποίο οι άνθρωποι του Ολυμπιακού πρέπει να πείσουν ότι κάθε αγώνας είναι τελικός κυπέλου, καθώς όπως και πέρισυ έτσι και φέτος κράτησε μαεστρικά την μπαγκέτα στην επίθεση και δεν αναφέρομαι τόσο στο επιθετικό κομμάτι των σουτ, που είναι θέμα ημέρας, όσο στο ότι δεν απώλεσε την ψυχραιμία του, διάβασε σωστά την αντίπαλη άμυνα και τις περιστροφές της, μοίρασε σωστά την μπάλα και σε ψηλούς και σε κοντούς για ξεμαρκάριστα σουτ αλλά κυρίως ανταπεξήλθε στην πίεση που του άσκησαν οι αντίπαλοί του και στα δυνατά double-team που του έστηναν χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του. Πραγματικά μια ηγετική εμφάνιση που είχα καιρό να δω από τον τόσο προικισμένο Μίλος, ο οποίος έβαλε και το κερασάκι στην τούρτα με το εκπληκτικό του τρίποντο από τα 8 σχεδόμ μέτρα με κρεμασμένο τον Καλάθη επάνω του. Μεγαλύτερη αξία αποκτά η εμφάνισή του καθώς ο πολύπειρος Παπαλουκάς δε μπόρεσε να βοηθήσει καθόλου στα 12 λεπτά που έπαιξε, ενώ ο Σπανούλης δεν πάτησε ποτέ παρκέ.
Για τον ΠΑΟ αυτό που έχω να πω είναι ότι θα πρέπει να βρουν και άλλους, διαφορετικούς τρόπους εάν θέλουν να κερδίσουν το μεγάλο τους αντίπαλο, που αυτόματα σημαίνει πλήρη δραστηριοποίηση όλων των παιχτών του ρόστερ. Ο Ντούντα το έχει δουλέψει πολύ στο μυαλό του το παιχνίδι των πρασίνων και νομίζω ότι τα τρία-τέσσερα λεπτά της τρίτης περιόδου με την Μακάμπι, όπου και εν πολλοίς κρίθηκε το παιχνίδι, τα είχε ως "πυξίδα" για να αποδιοργανώσει την επίθεση του ΠΑΟ, δηλ να αποκόψει εντελώς τα εύκολα μακρινά σουτ των Σατο-Νίκολας που προήλθαν από πάσες του αρχηγού τους και εκτόξευσαν τη διαφορά από τους 1-3 πόντους στους +10. Ο Ζοτς οφείλει να βρει τρόπο να πάρει σκορ από Βουγιούκα-Μάριτς κοντά στο καλάθι και εύστοχα σουτ από τους περιφερειακούς (συμπεριλαμβανομένων Φώτση-Τσαρτσαρή), αλλιώς μόνο το γνωστό δίδυμο από μόνο του δεν μπορεί να κερδίσει.
Συνοπτικά, νομίζω ο ΟΣΠΦ ήταν πιο συγκεντρωμένος, πιο προετοιμασμένος και το ήθελε πιο πολύ. Νομίζω το είπε και ο Ίβκοβιτς μετά το ματς ότι ήταν πιο έτοιμοι για το συγκεκριμένο ματς και είχαν δουλέψει πολύ. Απο πλευράς ΠΑΟ διέκρινα μια χαλαρότητα που στα δικά μου μάτια δεν είναι δικαιολογήμενη ως απόρροια τις "νιρβάνας" που επέρχεται μετά την κατάκτηση ενός σημαντικού τίτλου, καθώς τουλάχιστον οι μισοί από τους παίχτες του ΠΑΟ δεν είναι καν συνηθισμένοι να κερδίζουν τίτλους και τέτοιες ευκαιρίες (δηλ να αποτελούν μέλος μιας τέτοιας ομάδος) δεν έρχονται εύκολα και συχνά στην καριέρα ενός παίχτη. Νομίζω είναι πιο σωστό να πει κανείς ότι ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που έχει διαβάσει καλύτερα από κάθε άλλη τις αγωνιστικές αρετές και αδυναμίες του μεγάλου αντιπάλου του, έχει προσαρμόσει το παιχνίδι του σε αυτές και εμποτισμένος από το κίνητρο να επανακτήσει τα σκήπτρα μετά από πάρα πολλά χρόνια κερδίζει κάθε φορά με την αξία του και τη θέλησή του.
Νίκη που δίνει τίτλο. Νίκη που χτίζει αυτοπεποίθηση και δίνει αδιαμφισβήτητο ψυχολογικό αβαντάζ. Νίκη χωρίς Σπανούλη (Νεστέροβιτς απών εδώ και καιρό) ούτε δευτερόλεπτο στο παρκέ. Νίκη που επιβεβαιώνει ότι αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι είναι κόκκινο..
Το "κόκκινο" πάνω χέρι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Φίλε Στράτο πρέπει να σε συγχαρώ για την εξαιρετική ανάλυση στα του αγώνα τεκτενόμενα και νομίζω ότι μας αφήνεις πολύ λίγο χώρο να προσθέσουμε το οτιδήποτε. Εν τούτοις, θα ήθελα να επισημάνω και να εστιάσω στην παρουσία ενός μικρού Έλληνα, που ακούει στο όνομα Παπανικολάου....Νομίζω ότι σε όλες τις εκφράσεις του, που μας επέτρεψε να δούμε η κρατική τηλεόραση, ήταν σαφής η διάθεση που είχε περάσει στους παίκτες του ο Ντούντα και το πάθος της νιότης του Παπανικολάου δεν μπορούσε να το κρατήσει κρυφό...Στο απέναντι στρατόπεδο ο Νικ Καλάθης που απέδειξε τι μπορεί να κάνει κατ' εμέ πάντοτε...στη Euroleague έβγαζε στο παρκε μία αίσθηση κορεσμού...που δεν συνάδει με το νεαρό της ηλικίας του....ίσως διαβαστεί περίεργο...αλλά το χρεώνω στο Ζοτς...
Εμπεριστατωμένη και περιεκτική ανάλυση που δεν κουράζει τους αναγνώστες (τα γράφω αυτά για τα ακούω εγώ που το παρακάνω αρκετές φορές...)
Είναι φανερό πως ο Ίβκοβιτς ποντάρει στην ατομική άμυνα και όχι σε αλληλοκαλύψεις και περιστροφές. Οι προκάτοχοί του επέλεγαν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης της κύριας επιθετικής επιλογής του Παο. Φέτος τα hedge out και η βοήθεια απ' την αδύναμη πλευρά έχουν μείνει στο ράφι . Η άμυνα 2οn2 και η αλλαγή στο screen είναι η πρόταση που καταθέτει φέτος ο σοφός.
Αυτό και η σωστή διαχείριση των λεπτομερειών είναι οι βασικές αιτίες του μέχρι στιγμής 3-0. Στο ΟΑΚΑ ο ΟΣΦΠ κράτησε μέχρι το τέλος το προβάδισμα σε ένα γήπεδο που ... γέρνει για αυτόν , στο ΣΕΦ επικράτησε κατά κράτος στην παράταση , στο Ελληνικό στο τελευταίο λεπτό έπαιξε δύο καθαρές προσωπικές άμυνες και κέρδισε το Κύπελλο.
ΤΑ προηγούμενα χρόνια κάτι τέτοια έκανε ο ΠΑΟ και έπαιρνε την μπουκιά απ' το στόμα του ΟΣΦΠ.
Ο Ζοτς στόχευσε τον Μαυροκεφαλίδη όταν μετατοπίστηκε στο 5 και όταν γίνονταν η αλλαγή στο screen ο Μπατίστ με παιχνίδι πάνω απ' την στεφάνη (με συνεχή alley oop του Διαμαντίδη) έβαζε άκοπους πόντους ή έπαιρνε φάουλ. Αυτός είναι ο πονοκέφαλος του Ίβκοβιτς και εκεί θα στοχεύσει ο Ζοτς.
Ο ΠΑΟ μετά την υπέρβαση με την Μπαρτσελόνα έπρεπε να κάνει απλά το καθήκον του. Να παίξει σαν Παναθηναικός (δηλαδή σαν νικητής) και να βγει Πρωταθλητής Ευρώπης. Το ελληνικό πρωτάθλημα όμως είναι μια διαφορετική ιστορία.
Τα "εύκολα" τελειώσανε πριν λίγες ημέρες.
Τα "δύσκολα" αρχίζουν σε λίγες ημέρες.
(είμαι περίεργος να δω τι θα σκαρφιστεί ο Ζοτς για να αλλάξει το momentum των φετινών αναμετρήσεων)
Υ.Γ. Σε προηγούμενο κείμενό μου έγραψα για "άγιο Χαλπερίν" και προκάλεσα - ηθελημένα ίσως(?)- αντιδράσεις. Οφείλω να ομολογήσω πως και με την προχθεσινή του εμφάνιση με διαψεύδει. Φαίνεται ο Ίβκοβιτς να ξύπνησε στον παίκτη ο,τι δεν κατάφερε να κάνει ο Γιαννάκης. Εγώ όμως - ίσως από πείσμα (?) - θα συνεχίζω να τον τοποθετώ στους "αστάθμητους παράγοντες" και όχι στους σταθερούς πρωταγωνιστές για την πειραιώτικη ομάδα.
Υ.Γ. Ο Μανουσέλης όταν τραυματίστηκε ο Νεστέροβιτς τόνισε πως όταν ο Μπουρούσης είναι μόνος του σοβαρεύεται και παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Μέχρι στιγμής έχει πέσει μέσα ο πρώην προπονητής του Καρδιτσιώτη σέντερ.
Υ.Γ Η -φυσιολογική ελέω ff- έλλειψη ενέργειας των πρασίνων αντισταθμίστηκε απ΄τις βασικότατες απώλειες των Σπανούλη - Νεστέροβιτς.
Θυμάστε τι έγραψα στην πρώτη σειρά;
Γεια χαρά και από μένα. Όλα καλά αυτά που γράφετε. Θα ήθελα όμως να σταθώ Α) επιθετικά στον Μαυροκεφαλίδη, ο οποίος πιθανότατα θα αφήσει το στίγμα του ως ψηλός και Β)στην άμυνα πάνω στο Διαμαντίδη.
Και εξηγώ:
Α) Ο Μαυροκεφαλίδης έδωσε κάποιους πόντους σε ώρα ανάγκης, με αποτέλεσμα να μην ¨πέσει¨ ο Ολυμπιακός ψυχολογικά στιγμές που ο ΠΑΟ φαινόταν ότι το γυρνάει το ματσάκι.
Β) Κατάλαβαν επιτέλους, ότι ναι μεν παιχταράς ο Διαμαντίδης, αλλά πάει πολύ δεξιά. Έτσι λοιπόν, όταν βρέθηκε ή οδηγήθηκε αριστερά, τον έπαιξαν άμυνα side τελείως δίνοντάς του μόνο αριστερή τρίπλα - μπάσιμο, με τον ψηλό στο low post της δυνατής πλευράς να τον περιμένει. Ο αμυντικός του με τη side άμυνα, ουσιαστικά παίζει deny στο pick. Δεν έδινε χώρο στον ψηλό που προσπαθούσε να σκρινάρει και να "ξεκολλήσει" το Διαμαντίδη από αυτή την "άβολη" θέση και έτσι η μπάλα κόλλαγε.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλή άμυνα και σχεδόν όλα τα pick n roll που κατάφερε να πετύχει ο ΠΑΟ, ήταν με πάσα πάνω από το καλάθι. Κάτι που έγινε πολλές φορές στο συγκεκριμένο μάτς, αλλά νομίζω ότι ήταν το πρώτο ματς που έγινε. Η πίεση ήταν τόσο μεγάλη στο guard που δεν έβλεπε τον ψηλό που ήταν μόνος του μέσα στη ρακέτα. Για να τον δεί έπρεπε να κάνει βήματα προς τα πίσω, να σηκωθεί με πολύ δύναμη για σουτ και να δώσει πάσα, ή να πετάξει την μπάλα πολύ ψηλά πάνω από το καλάθι. Στα επόμενα παιχνίδια, νομίζω ότι ο Ντούντα θα βάλει τον ψηλό ή ένα από τα guard να μαρκάρει τη lobb pass. λίγο πριν το τέλος θα ήθελα να πω ότι τα περιφερειακά σουτ του ΠΑΟ δεν ήταν καλά. Αν τα βάλει θα κερδίσει. Ευτυχώς για αυτόν (δεν ξέρω τί από τα δύο) "έτυχε" ή "πέτυχε" να είναι καλά στο final-4 και γιαυτό πήρε και την κούπα. Σε άλλη περίπτωση, θα επέστρεφε σπίτι χωρίς το έκτο άστρο του.
Και τελειώνοντας θα ήθελα να πω για το μακρινό σουτ του Γαύρου το οποίο του δίνει και το προβάδισμα μέχρι τώρα. Ο ΠΑΟ δε νομίζω ότι το αφήνει όπως λένε οι κύριοι που περιγράφουν τα παιχνίδια. Τα σουτ που βάζει ο "γαύρος" είναι ή κάτω από πίεση ή αμαρκάριστα αλλά μετά από πολύ καλό γύρισμα της μπάλας. Ο ΠΑΟ δεν προλαβαίνει να τα μαρκάρει, όχι ότι τα αφήνει "σνομπάροντας" την ικανότητα των "γαύρων"
(Επηρεασμένος από τα οπαδικά συναισθήματα)
Τάκης Ναύπλιο.
Κάποιες σκόρπιες σκέψεις για την ομάδα μου...
-επιτέλους για πρώτη φορά μετά τους Matcijauskas-Domerkant ο Ολυμπιακός έχει παίκτες για να απειλεί σταθερά από τα -πλέον- 6,75
-πιστεύω ότι πλέον δε χωράει αμφιβολία στο ότι ο Teodosic είναι μεγάλος παίκτης. Ναι, κάνει τραβηγμένα πράγματα, ναι είναι συνήθως απείθαρχος, ναι "διαλέγει" αγώνες ΑΛΛΑ όταν καίει η μπάλα, είτε με βολές, είτε με σουτ δίνει λύση.
-οι περιστροφές στην άμυνα, όσες φορές δούλεψαν πέρυσι υπήρξε αποτέλεσμα, αλλά δούλεψαν λίγες φορές, και αυτό χάρη στον ταχύτατο (παρότι δε μου άρεσε σαν παίκτης-όταν ακούω 3άρι φέρνω στο μυαλό μου κάτι σαν τον Siskauskas ή τον Bodiroga) Chilldress. Φέτος, επιλέγοντας άμα χάσει να χάσει από τον Διαμαντίδη και τον Batist ο Ivkovic έχει πιο σταθερά αποτελέσματα.
-χάρη στον Ivkovic (πιστεύω) οι παίκτες έχουν σταματήσει να φοβούνται όταν χάνει ο Ολυμπιακός τις διαφορές, και πιστεύουν στη νίκη.
-καλός άνθρωπος ο Γιαννάκης, φιλότιμος προπονητής, πέτυχε κάποια πράγματα και δούλεψε όσο μπορούσε αλλά το coachάρισμα του Duda δεν το έκανε. Στους 3 αγώνες η μόνη στιγμή που δεν προσαρμόστηκε η ομάδα στις ανάγκες του αγώνα ήταν εκεί που είχε σηκώσει τις αλλαγές αλλά δεν πέρασαν έγκαιρα στο παρκέ γιατί δεν έγινε διακοπή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
-ο Παπαλουκάς ήταν πιστεύω κατώτερος των περιστάσεων στον τελικό του κυπέλλου. Ελπίζω στους τελικούς να παίξει όπως στα ντέρμπι της regular season
-Δεν μπορεί να μην αντιδράσει ο Παναθηναϊκός. Είναι μεγάλη ομάδα, και για άλλη μια χρονιά οι τελικοί είναι απρόβλεπτοι και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα θα είναι απολαυστικοί (και κακό μπάσκετ να παιχτεί θα έχουμε το "σκάκι" των προπονητών να βλέπουμε).
Γιώργος
Δημοσίευση σχολίου