Final four: Ρώμη 1997

O Kαίσαρας του Πειραιά!

 Με το final four να κοντοζυγώνει , το Τρίποντο δεν θα ήταν δυνατόν να μην φορέσει τα γιορτινά του.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα και από ένα final four για να ξαναθυμηθούν - αν και δεν τα ξέχασαν ποτέ- οι μεγάλοι. Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Βασίλη Σκουντή για το αφιέρωμα που έγραψε πριν λίγα χρόνια για το All Star Basket (και δημοσίευσε πέρισυ στο gazzeta.gr). Eμείς απ' την μεριά μας το αναδημοσιεύουμε γιατί είναι κρίμα να βρίσκεται διάσπαρτη στο δυαδίκτυο μια τόσο αξιέπαινη προσπάθεια.
Επίσης θα αναδημοσιεύουμε και μία συνέντευξη από κάθε πρωταθλητή Ευρώπης, όπως την έδωσε στο euroleague.net
Για να προσθέσουμε και την δικιά μας πινελιά στο αφιέρωμα , θα παραθέτουμε ολόκληρο το βίντεο του κάθε τελικού (είτε απ' το αρχείο μας , είτε απ' το δυαδίκτυο) ενώ θα επακολουθεί μία ανάλυση του τελικού , ορισμένα περίεργα στατιστικά του φάιναλ φορ, η στήλη "Αυτό το ξέρατε" , και για κερασάκι θα σας βάζουμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής  (Τρίποντο, Active, κ.α.).



ο τελικός...

Δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να αναφέρεις για αυτό το τελικό. Η κυριαρχία του Ολυμπιακού ήταν ισοπεδωτική καθιστώντας τον τελικό εύκολη υπόθεση.

Ο πρωταθλητής Ευρώπης μη ξεχνώντας τις -κακές- συνήθειες των προηγουμένων τελικών , μπήκε στο παιχνίδι γεμάτος άγχος και νευρικότητα. Τα άστοχα σουτ διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο  και πέρασαν 7 ολόκληρα λεπτά μέχρι να πετύχει καλάθι εντός παιδιάς. Η Μπαρτσελόνα δεν ξέφυγε παραπάνω από 6 πόντους (10-16) διότι έχανε κατά κράτος τις μάχες μέσα στη ρακέτα. Τα συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ και η άμυνα των Πειραιωτών κράτησαν τον Τζόρτζεβιτς και την παρέα του απ' το να ξεφύγουν στο σκορ.

Ο Ίβκοβιτς ήξερε σαν τη παλάμη του χεριού του τον Σάσα Τζόρτζεβιτς. Αν τον απόκοβε απ' την υπόλοιπη ομάδα , θα κέρδιζε τη παρτίδα σκάκι. Ο γοργοπόδαρος Ρίβερς του έκλεινε τον αριστερό διάδρομο με τον εκάστοτε ερυθρόλευκο ψηλό να τον περιμένει στο ζωγραφιστό. Η συνδιασμένη άμυνα του Ολυμπιακού πήρε άριστα στην εξουδετερωση του Γιουγκοσλάβου σούπερ σταρ. Ο Τζόρτζεβιτς δεν έκανε αυτά που συνήθιζε και αυτό τον αποπροσανατόλισε απ' το παιχνίδι (2/11 σουτ). Όταν αργότερα προσπάθησε να μοιράσει το παιχνίδι , οι ερυθρόλευκοι ήταν και σε αυτό διαβασμένοι (7ασσίστ / 4 λάθη). Όπως αργότερα παραδέχθηκε και ο ίδιος "τέτοια  άμυνα δεν είχε ξαναντιμετωπίσει στη καριέρα του".

Ο Ίβκοβιτς έκανε ένα ακόμη τρικ που του βγήκε. Στην αρχή ο Σιγάλας πήγε πάνω στον streaky shooter Ξάβι Φερνάντεθ. Καταλαβαίνοντας πως δεν είναι στη μέρα του , έστειλε τον Ράμπο με την άμυνα-τανάλια πάνω στον Καρνισόβας. Ο τότε καλύτερος περιφερειακός αμυντικός της Ευρώπης εξαφάνισε τον Λιθουανό. Το δεύτερο πλήγμα στη Μπαρτσελόνα είχε επιτευχθεί.

Αμυντικά τα είχε καταφέρει περίφημα. Επιθετικά έψαχνε ένα ξέσπασμα. Ο Τόμιτς επιστρατεύτηκε για να απαλλάξει τον Ρίβερς απ' το κατέβασμα της μπάλας.
Η ομάδα άρχισε να ρολάρει για τα καλά: α) Ο Ρίβερς (26π, 6ρ, 3ασ, 3κλ , 5λ) έκανε τα πάντα , έπαιζε άμυνα , διάβαζε σωστά την άμυνα της Μπαρτσελόνα , έβρισκε και αξιοποιούσε τους διαδρόμους ενώ απέφυγε τις βεβιασμένες επιθέσεις.
β) Ο Τάρλατς θύμιζε ταύρο σε υαλοπωλείο. Η τρομακτική του δύναμη έβαλε μέσα στα καλάθια πότε τον Ρίβας , πότε τον Ντουένιας , φορτώνοντάς τους με φάουλ (9/14βολ). Μάζευε τα επιθετικά με χαρακτηριστική άνεση (8 παρακαλώ) ενώ αν ήταν και πιο εύστοχος (1/8διπ) θα είχε περισσότερους από 11 πόντους. Εκείνος ο τελικός εδειξε στον Κράουζε πως από πλευράς σωματικών προσόντων ήταν έτοιμος για το ΝΒΑ.

Το ημίχρονο έκλεισε με βραχεία κεφαλή για τον Ολυμπιακό (31-29). Η εικόνα του παιχνιδιού έπειθε πως η ελληνική ομάδα αργά η γρήγορα θα ξέφευγε μια και καλή.

Ο Χιμένεθ ήταν ο μοναδικός που απειλούσε. Όμως η ενέργεια του Παπανικολάου εξουθένωσε τον 35χρονο Ισπανό και τα όπλα της Μπαρτσελόνα ολοένα και λιγόστευαν.  
Ο Ρίβερς το είχε πάρει προσωπικά και ήθελε να το τελειώσει μια και καλή. Απέναντί του η Μπαρτσελόνα δεν είχε κάποιον που μπορούσε να σταθεί. Το frontcourt της Μπαρτσελόνα (Τζόρτζεβιτς - Εστεγέρ- Φερνάντεθ) είχαν όλοι τους αργά πόδια.Ο Ράφα Τζοφρέσα ήταν ο πιο γρήγορος  αλλά και αυτός σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζε τη ταχύτητα του Αμερικανού.  Με ένα επιθετικό transition που όμοιό της η Ευρώπη δεν είχε ξαναδεί , ο Ντέιβιντ Ρίβερς έκανε σμπαράλια τις επιστροφές της καταλανικής ομάδας. Πίσω η άμυνα ήταν βράχος (η Μπαρτσελόνα στα 15 πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου πέτυχε μόλις 16 πόντους) και η διαφορά μεγάλωνε λεπτό με το λεπτό. Η διαφορά ξεπέρασε τους 10 πόντους στο 28' (46-35) και το παιχνίδι έδειχνε να τελειώνει.

Η ζώνη 3-2 που επιστράτευσε ο Ρενέσες ήταν από ανάγκη (να προστατέψει τους ψηλούς απ' τη φθορά των φάουλ μετά και το 5ο φάουλ του Ρίβας) και όχι από επιλογή.
Η παρουσία του Τόμιτς εξασφάλιζε το σουτ και το καθαρό μυαλό απέναντι στη ζώνη, με τους  Φασούλας - Τάρλατς να κυριαρχούν στον αέρα.  Ούτε η ζώνη κατάφερε τίποτα. Ο τελικός είχε τελειώσει ουσιατικά απ' το 30' με το Παλαέουρ να σείεται απ' τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Η Ρώμη βάφτηκε κόκκινη και ένα ξέφρενο πάρτι μόλις άρχιζε. Οι ερυθρόλευκοι με τον τίτλο αυτό πιστοποιούσαν πως ήταν η καλύτερη Ευρωπαϊκή ομάδα της τελευταίας πενταετίας (φιναλίστ '94, '95 / τροπαιούχος '97).

• Η ελληνική ομάδα ήταν καλύτερη σε όλες τις κρίσιμες  στατιστικές: Περισσότερα επιθετικά, περισσότερα κλεψίματα, λιγότερα λάθη. Γι'αυτό και δεν την "ενόχλησαν" καθόλου τα μέτρια ποσοστά της (39% διπ , 31% τριπ, 68% βολ). 
• Ο Τάρλατς πήρε ένα επιθετικό παραπάνω απ' όσα μάζεψε η Μπαρτσελόνα (8-7). 
• Η περιφέρεια της Μπαρτσελόνα τα μούσκεψε για τα καλά. Ο Τζόρτζεβιτς σε 21' πρόλαβε να κάνει 4 λάθη , ο Φερνάντεθ σε 15' είχε 3 λάθη. 
• Ο Παπανικολάου ήταν ο καλύτερος 6ος παίκτης της Ευρώπης τη σεζόν '96-'97. Στο τελικό το απέδειξε (12' , 11π , 4ρ)
• Σαρανταένα βολές οι ερυθρόλευκοι. Περισσότερες σε τελικό εκτέλεσε μονάχα η Ποπ'84 στο Παρίσι.
• Τα ποσοστά του Ολυμπιακού στους 4 τελικούς που έχει λάβει μέρος:   '94 (52% β, 36%διπ, 36% τρ) / '95 (65% βολ, 36%διπ, 30% τρ) / '97 (68% βολ, 39% διπ, 31% τριπ) / '10 ( 56% βολ, 48% διπ, 50% τρ). Ηθικόν δίδαγμα; Το άγχος σκοτώνει την επίθεση...

         
(το βίντεο προέρχεται απ' το κανάλι του MrDrabolla) 


το final four με αριθμούς...  

• O σεσημασμένος τριποντάκιας Σάσα Τζόρτζεβιτς έφησε το όπλο του στη Βαρκελώνη (1/9 τριπ)
• Ο Τάρλατς πραγματοποίησε σπουδαίο τουρνουά : 10,5pts, 13,5reb, 3,5blk. 
• Δεν ήταν γεμάτο από πλευράς ονομάτων το φάιναλ φορ της Ρώμης. Ας πρόσεχαν η Εφές (με Καράσεφ , Τουρκτσάν, Ναουμόφσκι) και η Μιλάνο (με Φούτσκα , Μπούι, Κιντ) να μην αποκλείονταν από Βιλερμπαν και Ολίμπια αντίστοιχα

Πρώτος σκόρερ:          Ν.Ρίβερς 27π
Πρώτος ριμπάουντερ: Ν.Τάρλατς 13,5ρ
Πρώτος σε ασσίστ:     Α.Τζόρτζεβιτς 6,5ασ



10ο ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΠΟΤΕ: Τρίτη 22 και Πέμπτη 24 Απριλίου του 1997. ΠΟΥ: Palaeur, Ρώμη. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Oλυμπιακός... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Ταυτοπροσωπία, πρωταθλητές για δεύτερη φορά στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ! ΜVP: Ντέιβιντ Ρίβερς

Αυτό το Κύπελλο Πρωταθλητριών που πήρε ο Ολυμπιακός στη Ρώμη (σε μια αρμονική σκυταλοδρομία με τον Παναθηναϊκό από την προηγούμενη χρονιά στο Παρίσι, άλλωστε πέρασε πάνω από το... πτώμα του για να προκριθεί) δεν ξέρω αν το 'χαν προφητέψει ο Κόκκαλης, ο Ίβκοβιτς, ο Σιγάλας ή ακόμη κι ο Ιωαννίδης, αλλά σίγουρα «το 'πε, το 'πε ο παπαγάλος»!

Επικαλούμαι το τραγούδι του Λευτέρη Πανταζή, μετά λόγου γνώσεως και αναμνήσεων: πολύ καιρό πριν από το φάιναλ φορ, ο (δαιμόνιος, αλλά από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!) Δημήτρης Παπανικολάου κουβάλησε έναν λούτρινο παπαγάλο στα αποδυτήρια του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και τον έκρυψε επιμελώς στο ντουλάπι του, απ' όπου ακουγόταν πού και πού να λέει το... ποίημα στο οποίο τον είχε εκπαιδεύσει ο Δημητράκης: «Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης»!

Απλώς κάποια στιγμή έγινε η κέντα, διότι ο παπαγάλος άρχισε να μιλάει ενώ ήταν στα αποδυτήρια ο Ίβκοβιτς και δυστυχώς για τον Παπανικολάου δεν είπε «Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης», αλλά έπαιξε την κασέτα με μια μαγνητοφωνημένη ομιλία του Ντούντα!

Το 'παν πολλοί, λοιπόν, ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει αυτόν τον τίτλο και μάλιστα against all odds, με βάση την πορεία και τα ζόρια που τράβαγε έως τότε, εξού και ο τίτλος σε ένα κείμενο, το οποίο έγραψε στον απόηχο του φάιναλ φορ, ο Μάνος Μανουσέλης στο περιοδικό Active: Από τη Μακρακώμη στη Ρώμη! Το 'πε πρώτος ο παπαγάλος, ύστερα ο Σιγάλας (σηκώνοντας το Κύπελλο Ελλάδος στο ΟΑΚΑ), με την κραυγή «το πρώτο, το πρώτο», αλλά το δήλωσε επισήμως και ο Ίβκοβιτς! Ποτέ άλλοτε, μετά το 1966, (όταν ο Άντολφ Ραπ θεώρησε σίγουρη τη νίκη του Κεντάκι στον τελικό του NCAA, αλλά έσπασε τα μούτρα του μπροστά στη μαύρη πεντάδα του Τέξας Γουέστερν) ένας προπονητής δεν εμφανίστηκε τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, όσο ο Ντούντα κατά την άφιξη της αποστολής στο αεροδρόμιο «Φιουμιτσίνο» της Ρώμης: «Είμαστε η καλύτερη ομάδα και ήρθαμε για να το πάρουμε»!

Όντως ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα και πήρε το τρόπαιο με πανηγυρικό τρόπο και με διαφορά 15 πόντων, που ήταν η μεγαλύτερη ως τότε στα χρονικά των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών καθοδηγούμενος από έναν απόλυτο πρωταγωνιστή, ηγέτη και ήρωά του: τον Ντέιβιντ Ρίβερς, ο οποίος επί δύο συναπτά έτη προσπαθούσε να πείσει το κοινό ότι δεν είναι ελέφαντας, μάλιστα ο κόσμος ζητούσε την κεφαλήν του επί πίνακι. Στο τέλος, οπότε και ως γνωστόν ξυρίζουν τον γαμπρό, ο Ντέιβιντ απλά ζητούσε την... ξυρισμένη κεφαλήν του Τζόρτζεβιτς επί πίνακι. Και την πήρε!

Στον ημιτελικό ο Ολυμπιακός νίκησε την Ολίμπια Λιουμπλιάνας ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες ο Ίβκοβιτς είχε πρήξει τον Σιγάλα, τον οποίο προόριζε για το μαρκάρισμα του Μίλιτς, για το πόσο επικίνδυνος παίκτης είναι ο Σλοβένος γκαρντ. Μέσα στην υπερβολή του, λοιπόν, ο Ντούντα είπε και το εξής: «Είναι ο Τζόρνταν της Ευρώπης και μπορεί να μας διαλύσει»! Εντέλει ο... Τζόρνταν της Ευρώπης αποδείχτηκε... γιαλαντζί και (αιχμαλωτισμένος από την άμυνα του «Ράμπο») τελείωσε το ματς με... πέντε όλους κι όλους πόντους, προϊόν ενός καρφώματος και τριών ελευθέρων βολών!

Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα, στον μεγάλο τελικό με τη (χαροκαμένη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, από το 1984, όταν, καλή ώρα σαν τον Ρίβερς, την είχε γαζώσει ο Λάρι Ράιτ της Μπανκορόμα), ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε αγχωμένος, είχε 9/31 σουτ στο πρώτο ημίχρονο και μάλιστα βρέθηκε να χάνει με 9-0 όταν ο Νάκιτς αστόχησε σε λέι απ, αλλά ο Ντούντα αντί να κατεβάσει... καντήλια, απλώς χειροκρότησε και φώναξε «πάμε μπρε, πάμε να τους φάμε»!

Και πράγματι, πήγαν και τους έφαγαν!

Αυτός που υπέφερε εκείνο το βράδυ ήταν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος (προερχόμενος μάλιστα από τραυματισμό) παγιδεύτηκε από την άμυνα του Ολυμπιακού και έμεινε στους 6 πόντους με 2/11 σουτ. Η στρατηγική του Ίβκοβιτς για το μαρκάρισμά του αποδείχθηκε αριστοτεχνική και εξελίχθηκε σε casus belli ανάμεσα στον προπονητή του Ολυμπιακού και στον Ομπράντοβιτς! Μίλησαν στο τηλέφωνο την παραμονή του τελικού, ο Ντούντα του αποκάλυψε ότι σκόπευε να βάλει τον Ρίβερς να κλείσει το αριστερό πέρασμα του συμπατριώτη τους και να τον αναγκάσει να πάει από δεξιά για να επιβαρύνει το τραυματισμένο γόνατό του και να μην πασάρει εύκολα στη weak side, αλλά ο τότε προπονητής Ρεάλ διαφώνησε λέγοντας «δεν νομίζω ότι θα πιάσει αυτό το σχέδιο».

Ο Ντούντα δεν σήκωνε κουβέντα και λίγο προτού κλείσει θυμωμένος το τηλέφωνο, είπε στον Ζέλικο: «Καλά, δεν πειράζει. Άνοιξε αύριο την τηλεόρασή σου, δες τι θα κάνω και πάρε ιδέες για τους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος»!


Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ

1. Ολυμπιακός
2. Μπαρτσελόνα
3. Ολίμπια Λιουμπλιάνας
4. Βιλερμπάν

OI ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ 77-70

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Τζόρτζεβιτς 17, Χιμένεθ 16, Φερνάντεθ 14, Καρνισόβας 9, Ρίβας 7, Εστεγιέρ 6, Αντρέου 4, Ρ. Τζοφρέσα 2, Ντουένιας 2, Μπος.

ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ: Χάουαρντ 20, Ραντ 20, Ντιγκμπέ 9, Ριπέρ 9, Άνταμς 9, Σμιθ 3, Ουαταρά, Μπουργκέν, Πλιβί, Νεμπό. 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΟΛΙΜΠΙΑ  74-65

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ρίβερς 28, Νάκιτς 10, Τάρλατς 10, Τόμιτς 8, Σιγάλας 7, Φασούλας 6, Παπανικολάου 5, Βελπ, Γαλακτερός, Μπακατσιάς.

ΟΛΙΜΠΙΑ: : Στεπάνια 12, Ντανέου 11, Χάουπτμαν 10, Τούσεκ 7, Μακ Ντόναλντ 7, Χένρι 6, Μίλιτς 5, Χόρβατ 4, Νεστέροβιτς 3, Κράλιεβιτς.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η ΘΕΣΗ

ΟΛΙΜΠΙΑ-ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ 86-79

ΟΛΙΜΠΙΑ: Μίλιτς 17, Γιούρκοβιτς 14, Χάουπτμαν 12, Κράλιεβιτς 11, Μακ Ντόναλντ 10, Τούσεκ 9, Χόρβατ 5, Χένρι 5, Στεπάνια 2, Ντανέου 1.

ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ: Ντιγκμπέ 22, Χάουαρντ 20, Νεμπό 10, Ραντ 8, Άνταμς 5, Ουαταρά 4, Σμιθ 4, Μπουργκέν 2, Πλιβί 2, Ριπέρ 2.


Ο ΤΕΛΙΚΟΣ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 73-58

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ρίβερς 26 (6/9δ., 1/3τρ., 11/14β., 4ρ., 3ασ., 3κλ., 5λ.), Σιγάλας 7 (5ρ., 2ασ.), Νάκιτς, Τάρλατς 11 (1/8δ., 9/14β., 11ρ.), Φασούλας 6 (7ρ., 2τ.), Μπακατσιάς 1, Παπανικολάου 11 (3/6δ., 1/2τρ., 2/4β., 3ρ.), Γαλακτερός, Τόμιτς 9 , Βελπ 2.  Κόουτς: Ιβκοβιτς

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Τζόρτζεβιτς 6 (2/9δ., 0/2τρ., 2/2, 3ρ., 7ασ., 2κλ., 4λ.), Φερνάντεθ, Καρνισόβας 14 (1/3δ., 3/4τρ., 3/3β., 3ρ.), Χιμένεθ 16 (7/11δ., 0/1τρ., 2/4β., 8ρ., 2ασ., 2κλ.), Ρίβας 6, Ρ. Τζοφρέσα 9, Μπος, Εστεγέρ 3, Αντρέου 2, Ντουένιας 2. Κόουτς: Ρενέσες.

Διαιτητές: Γιούνγκεμπραντ (Φινλανδία) - Μπραζάουσκας (Λιθουανία)

απαραίτητη σημείωση: Tα στατιστικά ελήφθησαν απ' το περιοδικό Τρίποντο

  Η ΡΩΜΗ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

•ΚΩΔΙΚΟΣ: «Το δεύτερο, το δεύτερο», κατά «το πρώτο, το πρώτο» όπως φώναζε μερικές μέρες νωρίτερα ο Γιώργος Σιγάλας σηκώνοντας το Κύπελλο Ελλάδος μετά τον δραματικό τελικό με τον Απόλλωνα Πατρών. Ο Ολυμπιακός που υπέφερε τα πάνδεινα καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν (φτάνοντας στο σημείο να ηττηθεί ακόμη και από τον ΒΑΟ!), απώλεσε δύο ξένους παίκτες στη σειρά (Γουίλι Αντερσον, Έβρικ Γκρέι) και δέχτηκε πολλή αρνητική κριτική, ανασυντάχθηκε τους κρίσιμους μήνες και πέτυχε το (πρώτο στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ) triple crown! Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δικαιώθηκε και στη... φωναχτή προφητεία του , αλλά και στο στοίχημα που είχε βάλει ένα βράδυ (πριν από το φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδος) στο «Kahlúa» με τον εκδότη Πέτρο Κωστόπουλο, ο οποίος επί καθημερινής βάσεως από το Nitro Radio ξεφώνιζε την αγαπημένη του ομάδα και  κυρίως τον... κωλοτούμπα (όπως τον αποκαλούσε) Ρίβερς!

•Ο ΩΡΑΙΟΣ: Ο Ντέιβιντ Ρίβερς, εκτός συναγωνισμού μάλιστα! Ποτέ άλλοτε ένας κοντοπίθαρος δεν μετέτρεψε ένα φάιναλ φορ σε τέτοιο one man show! Τους Σλοβένους στον ημιτελικό και τους Καταλανούς στον τελικό, τους πήρε (και τους σήκωσε) στην κυριολεξία το ποτάμι! Με 54 πόντους στους δύο αγώνες ο απόφοιτος του «Notre Dame» ήταν η λυδία λίθος και ο πωλών τοις μετρητοίς του φάιναλ φορ. Ούτως ειπείν, όλοι έκαναν βαθιά υπόκλιση μπροστά του και είπαν με μια φωνή «Ave Caesar Rivers»!

•Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ:  Πώς είπαμε ότι τον λένε εκείνον τον προπονητή της Μπαρτσελόνα; Βοήθεια κοινού, παρακαλώ! Για την Ιστορία, που (πιστεύω ότι) τον αδίκησε, αυτή ήταν η πέμπτη χαμένη ευκαιρία του Αΐτο σε φάιναλ φορ, ενώ την επόμενη χρονιά στη Βαρκελώνη έμελλε να τον ξεπεράσει ο Ιωαννίδης με έξι!

•Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Ο Φράνκο Νάκιτς με την εξαιρετική εμφάνισή του στον ημιτελικό. Ο ελληνοποιημένος γκαρντ εμφανίστηκε ως ο κρυφός άσος του Ίβκοβιτς και η συμμετοχή του στη νίκη επί της Ολίμπια υπήρξε καθοριστική. Απλώς δεν είχε συνέχεια στον τελικό, όπου ο γιος του (προπονητή της Εθνικής ομάδας πόλο και του Ολυμπιακού, της Γλυφάδας και της Χίου) Μίλε έπαιξε 13 λεπτά χωρίς να το... ματώσει!

•ΠΗΓΕ ΤΣΑΜΠΑ: Η ένεση που έκανε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου μέσα στα αποδυτήρια ο  Καρνισόβας, για να καταπραΰνει τους πόνους από τον τραυματισμό του στο 11ο λεπτό στο πόδι. Πάντως ο Αρτούρας (σε πείσμα της άποψης που καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα, επί των ημερών του στον Ολυμπιακό ότι επρόκειτο για «θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά») ήταν όντως κακός μπελάς και στο Παρίσι για τον Παναθηναϊκό και στη Ρώμη για τον Ολυμπιακό...

•ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Η αναστάτωση που προκάλεσε ο Μάρκο Μίλιτς όταν στην προσπάθεια του να καρφώσει διέλυσε το καλάθι του «Παλαέουρ», με αποτέλεσμα να γεμίσει το γήπεδο γυαλιά και να καθυστερήσει η έναρξη του «μικρού τελικού».

•Η ΓΚΑΦΑ: Την παραμονή του ημιτελικού Ολυμπιακός-Ολίμπια Λιουμπλιάνας (η οποία, παρεμπιπτόντως, είχε συμμετάσχει και στο φάιναλ φορ του 1967 στη Μαδρίτη) ο Σμάγκο Σάγκαντιν δήλωνε: «δεν φοβάμαι τον Ρίβερς, αλλά τους ψηλούς του Ολυμπιακού». Στην πράξη αποδείχθηκε ότι η δήλωση ήταν τουλάχιστον ατυχής και γι' αυτό ο Σμάγκο αναγκάστηκε να φάει τα διπλώματά του!

•ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Τι έκανε εκείνο το βράδυ ο Ιωαννίδης στο σπίτι του στο Φάληρο; Και σε ποιον ξέσπασε, αν (λέμε τώρα) ζήλεψε; Την επόμενη χρονιά πάντως ο Ολυμπιακός δεν πήρε κανέναν τίτλο και κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο «ξανθός» είπε την εξής κακεντρέχεια για τον Ντούντα: «Με τη δική μου ομάδα τα πήρε όλα και με τη δική του δεν πήρε τίποτε». 

•Η ΑΤΑΚΑ: «Ήξεραν καλά όλα τα συστήματά μας. Έπαιρνα την μπάλα με το ζόρι και δεν μπορούσα να κάνω ούτε βήμα», παραδέχθηκε δημοσίως ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς, λες και δεν ήξερε ότι ο Ντούντα τον γνωρίζει καλύτερα κι από τον πατέρα του, τον Μπάτο Τζόρτζεβιτς, άλλοτε προπονητή του Απόλλωνα Πατρών.

•ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Ανήμερα του τελικού οι παίκτες του Ολυμπιακού κατέβηκαν στο λόμπι του ξενοδοχείου και μπήκαν στο πούλμαν με προορισμό το «Παλαέουρ» για την τελευταία (χαλαρή) προπόνηση. Προς γενική κατάπληξη δεν πήγαν στο γήπεδο, αλλά στην παραλία της Όστια, που ο Ίβκοβιτς τους άφησε ελεύθερους να κάνουν ό,τι θέλουν για να ξεφύγουν από την πίεση του επικείμενου αγώνα. Οι παίκτες έκαναν διαγωνισμό για το ποιος θα πετάξει πιο μακριά τις πέτρες στη θάλασσα, προσπάθησαν να ρίξουν τον Παπανικολάου μέσα στο νερό (κι αυτός καμωνόταν πως γλιστρούσε κι έπεφτε), ξέσκασαν,  φόρτωσαν τις μπαταρίες τους με καλή διάθεση και ξέφυγαν από την πίεση του μεγάλου τελικού. Και κάτι ακόμη, που δεν συνέβη στη Ρώμη, αλλά μερικές μέρες νωρίτερα: ένα ζεστό μεσημέρι που είχαν ρεπό, οι παίκτες του Ολυμπιακού με πρωτοβουλία του Φασούλα πήγαν στο λιμάνι του Πειραιά, μπήκαν στο καραβάκι και πήγαν μια βόλτα μέχρι την Αίγινα, όπου (ο αστικός μύθος αναφέρει ότι) βούτηξαν σε μια παραλία και έπαιξαν γουότερ πόλο!

•ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ: Ο άνθρωπος που ως παίκτης της κολεγιακής ομάδας του Notre Dame είχε γυρίσει από την Κόλαση (σε εκείνο το τροχαίο δυστύχημά του, μαζί με τον Μπάρλοου, μετά από αυτό το φάιναλ φορ φαινόταν να γυρίζει από τον Παράδεισο! Κατέκτησε με τον Ολυμπιακό και το πρωτάθλημα, εν συνεχεία (λόγω οικονομικής διαφοράς) μετακόμισε στη Φορτιτούντο Μπολόνια με την οποία στέφθηκε Κυπελλούχος Ιταλίας, ύστερα οδήγησε σε δύο νταμπλ την Τόφας Μπούρσα και έκλεισε (πρόωρα, μεσούσης της σεζόν και αφού τσακώθηκε με τον Ηλία Ζούρο στο Τρεβίζο) και  άδοξα την καριέρα του στον Ολυμπιακό, την περίοδο 2000-01. Η ζωή δεν στάθηκε καλή μαζί του, διότι έπειτα από λίγα χρόνια έχασε τη γυναίκα του, την (κοσμαγάπητη στον Πειραιά), Σάνον, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος του... αποδήμου αμερικανισμού (Σύλλογος Αμερικανών που έχουν αγωνιστεί στην Ευρώπη). Το 2009 αποδέχτηκε την πρόσκληση του Ολυμπιακού και έδωσε παρών στο φάιναλ φορ του Βερολίνου, μαζί με τον Έντι Τζόνσον.

•ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ... Toν Παναγιώτη Φασούλα να σηκώνεται από τον πάγκο του Ολυμπιακού όπου είχε αποσυρθεί, και ενώ απέμεναν 52 δευτερόλεπτα για τη λήξη του τελικού, να παίρνει από έναν φίλο του που καθόταν από πίσω και να καπνίζει ένα τεράστιο πούρο! Τύφλα να 'χει ο (ζωντανός ακόμη, αλλά συχωρεμένος από το 2006) Ρέντ Άουερμπακ!

•ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: Ευτυχώς που προπονητής του Ολυμπιακού δεν ήταν πλέον ο Ιωαννίδης, διότι αν μάθαινε ότι δύο μέρες πριν από τους ημιτελικούς, τα παιδιά της υπηρεσίας του Κώστα Γαλάνη, που εγκαθιστούσαν τις γραμμές και τους υπολογιστές στο γήπεδο, είδαν μπροστά τους μια μαύρη γάτα, θα ζητούσε αναβολή και αλλαγή έδρας του φάιναλ φορ! Εκείνη τη διοργάνωση την κάλυψα για λογαριασμό του Ελεύθερου Τύπου και του Star Channel, με την κάμερα του οποίου καταγράψαμε την εκπληκτική δήλωση του Αμερικανού γκαρντ της Ολίμπια (και μετέπειτα του Παναθηναϊκού) Άριελ Μακ Ντόναλντ: «Ο Ολυμπιακός μας έφαγε σαν... cheesecake»! Γελώ τώρα που τα ξαναθυμάμαι όλα αυτά, διότι όντως εκείνο το φάιναλ φορ (πρέπει να) ήταν πολύ γλυκό, εάν κρίνω και από αυτό που είπε ο Ίβκοβιτς στους παίκτες του, στην ανάπαυλα του τελικού και ενώ ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο είχε 9 στα 31 σουτ! «Δεν σας αρέσει η σοκολάτα μπρε; Ούτε η σαντιγί; Σας αρέσουν και τα δύο, ε; Φανταστείτε ότι το καλάθι είναι ένα γλυκό σοκολατένιο αυγό και μην αφήσετε να σας το πάρουν οι άλλοι». Το μόνο που δεν έκανε εκείνη την ώρα ο Ντούντα ήταν να μιμηθεί κιόλας τον Γιώργο Κωνσταντίνου στην ανεπανάληπτη σκηνή της κωμωδίας, όπου προσπαθεί να παραγγείλει προφιτερόλ στον σερβιτόρο ενός ζαχαροπλαστείου!

Αυτό τo ξέρατε;  
Η φυγή του Γουίλι Άντερσον τον Δεκέμβριο και η τιμωρία λόγω αναβολικών (εφεδρίνη) του - περιορισμένων δυνατοτήτων αντικαταστάτη του- Έβρικ Γκρέι , έστειλε τον Ολυμπιακό στη Ρώμη με ένα ξένο. Μόνο ο Ολυμπιακός και η Γιουγκομπλάστικα κατέκτησαν το κύπελλο έχονταςμονάχα ένα ξένο στη σύνθεσή τους.



INTERVIEW: DAVID RIVERS, OLYMPIAKOS

When anyone thinks of 1997 in Rome, the name of David Rivers is the first that pops to mind. Not only was he named MVP, but he steered Olympiacos with such confidence that it seemed the Reds were pre-destined to win their first title that year. Rivers scored 28 points in the semifinals against Olimpija Ljubljana and 26 in the final against Barcelona for one of the highest Final Four totals ever. What's more, he did it with such accomplished opponents as Arriel McDonald of Olimpija and Sasha Djordjevic of Barcelona trying to stop him. It was futile. As he says in this interview, Rivers arrived to Rome calm. Getting there was the hard part, he says, so after that Rivers felt victory was on its way. And he was right.

What were your first impressions of Olympiakos and Greek basketball when you got there in 1995?

Prior to Europe, I had played a top college program at Notre Dame and had the luck to be drafted by the Los Angeles Lakers and play with a bunch of legends. Both were priceless. Then I hit the bottom part of the NBA experience, playing for the Clippers, and the hard lessons continued after that in the CBA. The opportunity to play internationally was great for me, because from that point on my entire career seemed to travel in an upward motion. Having heard things about Greek basketball, I had said before going there from France that was the one place I didn't care to play. But the opportunity came with an offer that was difficult to refuse, and I have always been glad I went there. My experience was nothing like the stories I had heard."

The battles between your team and the defending champion in 1997, Panathinaikos, are part of European basketball lore. How do you explain that rivalry to an American, for instance?

"I explain it and they look at me like I am crazy. It doesn't penetrate, because you just have to experience it yourself. It is one of the great rivalries in international game and wonderful to be a part of. The only thing I would like to see changed about it is the throwing of objects. But let me tell you: I played in NBA championship finals and the intensity and excitement in air around the Olympiakos-Panathinaikos rivalry was compatible to the excitement of the NBA Finals. It was that enjoyable for me."

Take us back to Rome in 1997. What was your feeling going into the Final Four?

"We had been knocked out the year prior, so during that 1996-97 season, we were getting a lot of heat from journalists and the media. But I stayed the course and told everyone what I believed, that we would get there and we would win. For me, the hard part was getting there to the biggest stage. When we got there, I felt calm and at ease, because I knew the hard part was over. I didn't think winning would be difficult. We had faced challenges that entire season. We overcame obstacles. So by qualifying - which was the hardest part - I was able to remain calm and focused on what I had to do when we got there."

They talked about your duel with Sasha Djordjevic of Barcelona going into the final. Did you approach it that way?

"No. I didn't. I gave him time and attention in the same respectful manner I would approaching any game against any opponent. I didn't put any added significance to the fact that it was him. Of course, Djordjevic was a great player, but I was just more in tune with my own job and what I needed to do."

Any memories that stand out from the big night?

"I don't recall a lot, actually. Collectively, we had a good game, so we won and got to hoist the most coveted championship cup in the international game. What I remember most is looking at the sideline and seeing my head coach, Dusan Ivkovic, without expression at all. He and the assistant coaches and the rest of the team on the bench, it was as if they were in the game themselves. That was beautiful."

σαν παλιό σινεμά... 

δεν είμαστε στη Κωνσταντινούπολη Αλεξάντερ....

είμαστε η ευρωπαϊκή version των "Hakeem-Sampson"!

τόσα χρόνια στο κουρμπέτι , τέτοια ταχύτητα δεν είχα ξαναδει!

Τέτοια ενέργεια,  κανείς!

Ο Ολυμπιακός ήθελε τον Γερμανό του

Πόσες ακόμα φορές νόμιζες πως θα μου ξέφευγες;

Ο Μike τα έκανε στη Utah , εγώ στη Ρώμη!