Ποιοί πήραν τα λεφτά και έφυγαν....

Ας θυμηθούμε ποιοί έφυγαν στα χρόνια των Αγγελοπουλαίων (απ’ το 2006 έως και σήμερα). Σε ποιους σπατάλησαν 150 εκατομμύρια ευρώ , ποιες ήταν οι λανθασμένες αγορές τους. Τους έχω κατηγοριοποιήσει ανάλογα με την θέση που αγωνίζονται , κάνοντας παράλληλα και ένα μικρό σχόλιο.



Point guard

Τyus Edney (PG, ’05-‘06) : Ο πρώτος σταρ που έφεραν στο λιμάνι. Πρωταθλητής Ευρώπης και MVP πριν από 7 χρόνια στο final four του Μονάχου. Ήταν το πρώτο βιολί στον Ολυμπιακό .Παρά τα 33 του χρόνια ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του με επιτυχία. Δειισδυτικός , ταχύς, με καλή πάσα και σουτ μετά από ντρίμπλα. Μείον το ύψος του (1.78μ) και η άμυνά του. Στους ελληνικούς τελικούς ο Ομπράντοβιτς τον σημάδευε δίνοντας οδηγία να τον ποστάρουν συνέχεια. Το αμυντικό ματς απ που δεν έβγαινε με τους πρασίνους ήταν και ο λόγος που δεν συνέχισε την συνεργασία του στο λιμάνι.

Νίκος Αργυρόπουλος (PG , ’05-’06): Tρίτος πόιντ γκαρντ που θα θυμάται για πάντα την στιγμή που ένας ηλίθιος Παναθηναϊκός παρ’ ολίγον να του καταστρέψει το μάτι με την φωτοβολίδα με πιστόλι που έριξε. Αναλώσιμος και τίποτα το ιδιαίτερο για επίπεδο Ευρωλίγκας.

Ιβάν Κόλιεβιτς (PG , ’05-’06) : Μας το πλάσαραν σαν το μεγάλο ταλέντο απ΄την Γιουγκοσλαβία που θα κάνει παπάδες. Αμφιβάλω αν τον θυμάται κανένας. Τα θυμάμαι σαν χθες τα διθυραμβικά άρθρα που έγραφαν οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι. Δεν έχω να πω τίποτα παρά μόνο ένα: θέλω και εγώ τον μάνατζέρ του!

Σκούνι Πεν (PG , ’06-’07 / ’10): Την πρώτη φορά ήταν πάρα πολύ καλός. Ο Διαμαντίδης είχε πρόβλημα όποτε χρειαζόταν για να τον μαρκάρει. Απέναντι στον Παναθηναϊκό σεληνιαζόταν . Στον 3^ο τελικό ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και μόνο με φάουλ τον σταματούσες. Αλλά ο Πηλοϊδης έκλεισε τα μάτια στο καταφανέστατο φάουλ που του έγινε και ο Πεν έχασε την ευκαιρία να χριστεί ήρωας. Και ίσως πρωταθλητής. Όταν ξαναήρθε ήταν ένας άλλος παίκτης. Φοβόταν (?) να σουτάρει και έπαιζε μόνο άμυνα. Τον πήραν για defensive stopper αλλά κατ’ εμε ούτε σε αυτό ήταν τόσο καλός όσο διαφημιζόταν.

Χρήστος Χαρίσης (PG , ’02-’04 / ’05-’06 / ’06-’07): Στρατιώτης του Ολυμπιακού . Παρών στα πέτρινα χρόνια της ανυπαρξίας λόγω Κόκκαλη αλλά και στα χρόνια του νεοπλουτισμού των Αγγελόπουλων. Έζησε και τις 2 εποχές και μπορεί να συγκρίνει. Καρδιά σαν την δική του δεν υπάρχει στον σύγχρονο Ολυμπιακό. Για κάποια χρόνια είχε την καλύτερη διείσδυση για Έλληνα. Σηκωνόταν απ’ το πάγκο και έδινε πάντοτε λύσεις. Για αυτό και την επόμενη χρονιά ανταμείφθηκε με ένα πλούσιο συμβόλαιο στην Πολωνία.

Βριμπτσα Στεφάνοφ (PG, ’07): Καμία σχέση με τον παίκτη που θυμόμασταν στην ΑΕΚ. Έμεινε λίγο και πρόσφερε ακόμα λιγότερα.

Νταμίρ Μουλαομέροβιτς (PG, ’06-’07): Τα ίδια με τον Στεφάνοφ. Απροσδόκητα κακός αν λάβουμε υπ’ όψιν μας πως την προηγούμενη σεζόν βγήκε πρώτος σε πόντους , ασσίστ και κερδισμένα φάουλ.

Ρόντνεϊ Μπλάκνεϊ (PG, ’07-’08) : Τον έφερε ο Γιαννάκης για να λογικέψει το παιχνίδι της ομάδας (στην εκτός έδρας νίκη με ΤΣΚΚΑ δίνει ρεσιτάλ οργάνωσης). Μυαλό , σουτ , οργάνωση , pick n’ roll. Δεν τον ανανέωσαν γιατί έφεραν τον Παπαλουκά για τέτοιες δουλειές. Να το γράψω , να μην το γράψω…..Το αφήνω εδώ και όποιος κατάλαβε τι δεν γράφω , κατάλαβε.

Ιγόρ Μιλόσεβιτς (PG , ’09-’10): Σφάλμα του Γιαννάκη. Του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες απ’ όσες έπρεπε. Δεν ξέρω τι έκανε στις προπονήσεις και πόσο υπάκουος ήταν αλλά στο παιχνίδι δεν… Στη θέση του ο Σλούκας είναι σκάλες καλύτερος.

Πάτρικ Μπέβερλι (PG , ’09-’10): Ο Ίβκοβιτς τον ήθελε αλλά εκείνος προτίμησε να διεκδικήσει μια θέση στο ρόστερ των Χιτ. Αμυντικό σκυλί που στη 2^η χρονιά του θα ήταν πιο βελτιωμένος. Εκείνος έχασε (μιας και στο ΝΒΑ δεν τα κατάφερε) και όχι ο Ολυμπιακός (πήρε τον Γκόρντον).

Μίλος Τεόντοσιτς (PG, ’07-’11) : To ταλέντο του είναι μεγαλύτερο του Τζόρτζεβιτς. Ειδικά στην πάσα το συγκρίνω με του Νας. Στην νοοτροπία τον συγκρίνω με το ξαδερφάκι μου. Όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια , κλαίει. Ο Μίλος, σουτάρει. Ένα χαρακτηριστικό που πάντα μου έκανε εντύπωση είναι πόσο άσχημα τελειώνει τις σεζόν . Και την περσινή που θάμπωσε την Ευρώπη με τις εμφανίσεις του , απ’ το final four και μετά ήταν κακός. Η λύση που πρότεινα ήταν να άνοιγε το Villa Mercendes τον Ιούνιο και όχι τον Μάιο. Στη Μόσχα που δεν έχει Villa (έχει όμως 2.3 εκ ευρώ) μάλλον θα ανακάμψει…

Θοδωρής Παπαλουκάς (PG ,’08-’11): Έχω αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενό μου στο θέμα «Παπαλουκάς – Ολυμπιακός». (http://3-ponto.blogspot.com/2011/06/o.html)

Τζαμόντ Γκόρντον (G , ’10-’11): Ήθελε να τον κρατήσει αλλά δεν γινόταν. Ο πιο σταθερός γκαρντ της φετινής χρονιάς και ο μοναδικός που πάλεψε απέναντι στη Σιένα. Οι Τούρκοι πλήρωσαν την υπεραξία του παίκτη και ο ΟΣΦΠ δεν μπορούσε να απαντήσει οικονομικά. Aγωνιστικά είναι πλήγμα γιατί είχε τον τρόπο του απέναντι στον Διαμαντίδη.

Shooting guard

Μανώλης Παπαμακάριος (SG, ’05-‘08) : O παλιός αρχηγός του Ολυμπιακού έδινε πάντοτε το 100% μέσα στο γήπεδο. Καλός αμυντικός με αξιοπρεπή τρίποντο που δεν φοβήθηκε να πάρει επιθέσεις όταν η μπάλα έκαιγε (το ελεύθερο τρίποντο που έχασε με την Μακάμπι θα τον στοιχειώνει για πάντα). Έκανε πάντοτε καλές εμφανίσεις απέναντι στον Παναθηναϊκό (εν' αντιθέσει με ορισμένους πολυδιαφημισμένους και καλοπληρωμένους συμπαίκτες του). Υποτίθεται πως έφυγε για να πάρουν στη θέση του ένα πιο ποιοτικό γκαρντ. Απ’ τον Χαλπερίν πάντως ο Παπαμακάριος πρόσφερε πολύ περισσότερα (και στοίχιζε σαφώς λιγότερα).

Νίκος Χατζής (SG , ’05-’06): Η αλήθεια είναι ότι περίμεναν περισσότερα απ’ τον Χατζή. Δεν είχε διάρκεια στο παιχνίδι του. Φταίνε και οι προστριβές που είχε με τον Καζλάουσκας που δεν του επέτρεψαν να αποκτήσει ψυχολογία (στο 3^ο παιχνίδι στο ΝΟΚΙΑ Αrena πάντως τον εξέθεσε με την εμφάνισή του: 14’ , 12π ). Δεν ανανεώσαν την συνεργασία τους γιατί την επόμενη χρονιά ήρθαν στη θέση του οι Ντόμερκαντ και Ματσιγιάουσκας. Ήταν (μαζί με τον Βασιλειάδη) ο καλύτερος Έλληνας σουτέρ της θητείας των Αγγελοπουλαίων. Στοιχείο που τους έχει κοστίσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια…

Ρεϊνάλντας Σεϊμπούτις (SG/SF , ’05-‘06/ ’07-’07): H διαχείριση αυτού του παίκτη απ’ τον Ολυμπιακό ήταν κάκιστη. Στην πρώτη χρονιά του στο εξωτερικό σε ηλικία 21 ετών , ο Ολυμπιακός του έδωσε παραπάνω χρόνο απ’ ότι και ο ίδιος περίμενε. Τα πήγε καλά. Δυναμικές διεισδύσεις με σουτ που έχριζε βελτίωσης και διάθεση για άμυνα. Και την επόμενη χρονιά που αναμενόταν να είναι ακόμη καλύτερος δόθηκε στο Μαρούσι. Έκανε καταπληκτική σεζόν αλλά όταν γύρισε στον Ολυμπιακό έπεσε πάνω σε Γουντς και Γκριρ. Καψώνια του κάνανε;

Άρβιντας Ματσιγιάουσκας (SG, ’06-’08) : Το πρώτο μεταγραφικό μπαμ των αδερφών Και οι τρεις πλευρές ατύχησαν. Ο Ολυμπιακός γιατί στερήθηκε τις υπηρεσίες ενός καταπληκτικού μπασκετμπολίστα , ο ίδιος γιατί δεν ξαναέπαιξε μπάσκετ και πληγώθηκε η υστεροφημία του , εμείς γιατί δεν τον απολαύσαμε να αγωνίζεται. Τραγική ιστορία.

Χένρι Ντόρμακαντ (SG, ’06-’07) : Ο Ντρου Νίκολας των ερυθρόλευκων. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τον άφησαν «ελαφρά τη καρδία». Τους λείπει αφάνταστα παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά. Τέσσερα χρόνια μετά και ακόμη τον ψάχνουν. Ας πρόσεχαν.

Λιν Γκριρ (G , ’07-’09) : Φοβερή επαφή με το καλάθι. Σε μικρομεσαίες ομάδες βγαίνει άνετα πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Η άμυνα και η πάσα δεν ήταν τα φόρτε του. Όταν δεν ήταν καλός ο Ολυμπιακός κωλούσε. Ήταν το βαρόμετρο. Στον ημιτελικό του Βερολίνου κάνει καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο. Μετά κουράστηκε και ο Ολυμπιακός έχασε το σταθερό επιθετικό του στήριγμα. Στον τελικό Κυπέλου βάζει 28 πόντους στο 2^ο ημίχρονο αλλά είναι μόνος του. Τι θέλω να γράψω αναφέροντας τα παραπάνω; Aν ο Ολυμπιακός είχε και έναν δεύτερο που μπορούσε να απειλήσει σταθερά το καλάθι , ο Γκριρ θα ήταν ακόμη πιο χρήσιμος. Αν είναι να φέρεις παίκτη με τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να τον πλαισιώσεις και με τους κατάλληλους συμπαίκτες. Έπαιζε το pick n roll και στις γωνίες έβλεπε τους Τσίλντρες και Μπουρούση (έπαιζε στο «4» λόγω της ταυτόχρονης παρουσίας στο παρκέ του Βούισιτς). Εξού και ορισμένα τραβηγμένα σουτ που του καταλογούσαν.

Tζανίρο Πάργκο (SG , ‘09): Ήρθε τραυματίας και δεν μπορεί να κριθεί. Απλά να ρωτήσω κάτι θέλω: Πριν τον πάρουν δεν τον πέρασαν από εξονυχιστικές εξετάσεις; Αν ήταν στα καλά του ίσως είχαν αλλάξει πολλά εκείνη τη χρονιά. Αν…..

Βον Γουέιφερ ('09): Έχω την αίσθηση πως ο Γιαννάκης θα έπρεπε να το διαχειριστεί καλύτερα. Όπως και να έχει πήραν τον Πάργκο που είναι καλύτερός του. Αλλά τραυματίας...

Γιοτάμ Χαλπερίν (SG, ’09-’11): Ο Γιαννάκης πίστευε πολύ σε αυτόν αλλά δεν τον δικαίωσε. Ένα ματς στο ΟΑΚΑ στο πρωτάθλημα και αυτό ήταν όλο. Στο Βερολίνο έκανε «μισο – αίρμπολ» απ’ τα 5μ. Συχνά η ψυχολογία του μεταβαλλόταν μέσα στον ίδιο αγώνα! Ξεκινούσε καλά και για κάποιον ανεξήγητο λόγο γινόταν τραγικός. Φέτος ήταν βελτιωμένος και ιδιαίτερα στην άμυνα. Τα ίδια (και περισσότερα) ο ΟΣΦΠ θα πάρει απ’ τον Σλούκα. Και θα στοιχίζει και λιγότερα. Στο καλά περιφραγμένο περιβάλλον της Μακάμπι θα αναγεννηθεί. Μόνο που τέτοια αποδυτήρια έχουν μόνο η Μακάμπι και ο Παναθηναϊκός.

Small Forward

Κουίνσι Λιούις (SF , ’05-’06) : Streaky shooter που λένε οι Αμερικάνοι. Οι βραδιές όμως που τα έβαζε με συνέπεια ήταν λίγες. Παίκτης ψυχολογίας που δεν άντεξε τις ευθύνες που του δόθηκαν.

Άλεξ Άκερ (SF , ’06-’07) : Πολυεργαλείο. Γαλλικό κλειδί. Αλλά όλοι θα τον θυμόμαστε για την φάση με τον Διαμαντίδη. Λίγοι θυμούνται πως πιο πριν έβαλε τρίποντο στον αιφνιδιασμό και γύρισε το ματς. Αλλά τι να το κάνεις; Πιστεύω όμως πως απ’ τον Τσίλντρες , ο Άκερ έπαιξε ήταν πιο χρήσιμος . Θα μου πείτε πως ο Τζος έστειλε τον Ολυμπιακό στην παράταση (και τελικά στον τελικό της Ευρωλίγκα) ενώ ο Άκερ στέρησε ένα πρωτάθλημα. Μπορεί να έχετε δίκιο. Αν είχα τον Ομπράντοβιτς απέναντί μου θα ήθελα να του κάνω μία ερώτηση: ποιος απ’ τους δύο σε πονοκεφάλιαζε περισσότερο;

Κιντέλ Γουντς (SF , ’07-’08) : Λατρεύτηκε απ’ τους οπαδούς , θαυμάστηκε απ’ τους υπόλοιπους φιλάθλους. Επιτέλους είδαμε και λίγο ΝΒΑ στα μέρη μας. Το συνδύαζε –τις περισσότερες φορές- και με ουσία. Τον έφαγαν τα τσιγαριλίκια. Στη θέση του έφεραν τον Τσίλντρες. Για το ποιος απ’ τους δύο είναι καλύτερος σας προτρέπω να θυμηθείτε την σειρά Ολυμπιακός – Πρόκομ. Μήπως τώρα που έριξαν το μπάτζετ ήρθε η ώρα να τον ξαναφέρουν;

Κώστας Βασιλειάδης (SF, ’07-’08) : Έγκλημα που τον άφησε μέσα απ’ τα χέρια του . Δεν είχε κανέναν με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Βασιλειάδη (συνεχής κίνηση ανάμεσα στα screen , σουτ στη κίνηση , εν στάση). Το στυλ του μου θυμίζει έντονα Reggie Miller , Rip Hamilton , Ray Allen. Δεν έχει την εκτελεστική τους ικανότητα αλλά ίδιο τρόπο παιχνιδιού. Τα τριάρια της επόμενης χρονιάς ήταν οι Τσίλντρες – Βασιλόπουλος – Πελεκάνος. Σταματώ εδώ.

Τζος Τσίλντρες (SF , ’08-’10): Φοβερά αθλητικά προσόντα όπου όμοιά του δεν είχαμε ξαναδεί στην Ευρώπη. Με χτυπητές αδυναμίες όμως (σουτ , ντρίμπλα , μέτρια πάσα, μέτριο low post game). Δούλεψε πάνω σε αυτά και βελτιώθηκε τον επόμενο χρόνο. Απλά στην Ευρώπη μετράει πολύ να έχει ο small forward το τρίποντο (τα τελευταία χρόνια και στο ΝΒΑ , γι’ αυτό και έπαιξε κάκιστα φέτος). «Ανοίγει» χώρους για τα γκαρντ. Θυμάμαι ακόμα το κάρφωμα που έκανε στη Βιτόρια το 2010 (πάτησε απ’ την γραμμή του φάουλ) και ανατριχιάζω. Παίκτης για Αll Star Games αλλά όχι για «κλειστά» ντέρμπι.

Power Forward

Άντριγια Ζίζιτς (PF , ’05-’07): Το τίμησε το συμβόλαιο που υπέγραψε στον Ολυμπιακό. Καλός επιθετικός απ’το low post με το μαρκάρισμά του πάντα να πονοκεφαλιάζει τον Ομπράντοβιτς. Όταν τον άφησε ο Ολυμπιακός , τον άρπαξε ο Παναθηναϊκός. Σε τόση εκτίμηση τον είχε το προπονητικό επιτελείο των πρασίνων. Έπρεπε να κάτσει ακόμη μία χρονιά στο λιμάνι. Την επόμενη χρονιά έπαιζαν στο «4» οι Πρίντεζης , Μπουρούσης και κάποιες φορές ο Μαυροκεφαλίδης. Σφάλμα.

Νίκος Μπάρλος (PF, ’05-’07) : Τεσσαράκι με τρίποντο . Δεν κορόιδεψε, αντίθετα έδινε πάντοτε αυτό που τα προσόντα του επέτρεπαν. Όταν ο Ολυμπιακός ανέβασε την ποιότητά του , ο ίδιος δεν είχε θέση.

Λίνας Κλέιζα (PF , ’09-’10): Απ’ όλον τον πακτωλό εκατομμυρίων , ο Λιθουανός ήταν η πιο ποιοτική και αποδοτική αγορά. Υπερμοντέρνο τεσσάρι που δεν του έλειπε τίποτα. Με Κλέιζα – Σπανούλη ο ΟΣΦΠ θα ήταν άλλη ομάδα. Τους έφυγε αναπάντεχα και Ίβκοβιτς δεν τον αναπλήρωσε. Και το πλήρωσε.

Center

Σοφοκλής Σχορτσανίτης (C , ’05-’10): Με τον Καζλάουσκας έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Και εκεί άραξε. Για 4 χρόνια αδικούσε με τα καμώματά του τον εαυτό του και δεν τιμούσε τα όσα έκαναν για αυτόν προσωπικά οι εργοδότες του. Την άποψή μου την έχω γράψει σαν σχόλιο σε μία παλαιότερη ανάρτηση του Στράτου και δεν την αλλάζω (http://3-ponto.blogspot.com/2011/04/blog-post_07.html)

Ράιαν Στακ (C , ’06-’07): Ήρθε για βασικός μετά τις καταπληκτικές σεζόν του με τον Άρη. Ήξερε να παίζε με πλάτη και πρόσωπο προς το καλάθι ενώ η έκταση των χεριών του , του επέτρεπε να είναι καλός στην άμυνα ψηλά. Με τον Γκέρσον ποτέ δεν ταίριαξε και σε αυτό φταίνε και οι δύο.

Μαρκ Τζάκσον ('07): Δεν ταίριαζε με το μπάσκετ του Γκέρσον. Κακός στην άμυνα αντιμετώπισης του pnr αλλά με τρομακτικό όγκο που σε έβαζε μέσα στο καλάθι. Όταν ανέλαβε ο Γιαννάκης - παραδόξως- τον άφησε ελεύθερο (και κράτησε τον Τσακαλίδη...)

Ιάκωβος Τσακαλίδης (C, ’07-’08) : Aποκτήθηκε απ’ τους Γκρίζλις για να είναι ο βασικός center. Πως έμεινε 7 χρόνια στην Αμερική ποτέ μου δεν κατάλαβα. Στην Ευρώπη τον πήραμε νωρίς χαμπάρι. Μετά απ’ τον Ολυμπιακό αποσύρθηκε.

Νίκολα Βούισιτς (C , ’08-’10): Για 2 χρόνια δεν τον έλεγα με το όνομά του. «Ακατάλληλο» τον έλεγα στις συνομιλίες μας με τον basketiko και τον drako. Έχω πρόβλημα μαζί του και δεν το κρύβω. Είμαι βαθιά πεπεισμένος πως στην Μακάμπι έπαιζε ο κανονικός και ο ΟΣΦΠ πήρε τον δίδυμο αδερφό του. Απλά να αναφέρω πως το συμβόλαιό του ήταν λίγο κάτω απ’ τα 2 εκ ευρώ. Ο Παπαγιάννης καλύτερα θα έπαιζε. (την είπα την κακία μου και ξαλάφρωσα)

Ίαν Βουγιούκας (C , ’08-’09): Έπρεπε να τον πιστέψουν περισσότερο. Στη ρακέτα έχει κινήσεις που σου δίνουν πόντους ενώ βελτιώθηκε σημαντικά στο rebound. Αν υπήρχε ακόμη στον Ολυμπιακό δεν θα έβγαιναν φέτος στην αγορά για 2 center πρώτης γραμμής. Aκόμη ένα σφάλμα.

Γιάννης Μπουρούσης (C , ’06-’11): Aδίκησε τον εαυτό του με όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες. Φέτος έμαθε να παίζει με πλάτη και πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις (ιδιαίτερα όταν τραυματίστηκε ο Νεστέροβιτς). Μπάσκετ ξέρει , μυαλό δεν έχει. Αναγνωρίζω πως δεν είναι εύκολο ένας νεαρός να διαχειριστεί σωστά–ιδιαίτερα όταν δεν υψηλό μορφωτικό επίπεδο- τις προκλήσεις που φέρνουν τα πολλά λεφτά. Σας παρακαλώ μην μου γράψετε για «φάρμακα» και άλλα τέτοια γιατί όλοι μας το ξέρουμε πως δεν είναι ο μόνος. Το «βλάκες» πλήρωσε και όχι το «φάρμακα». Οι καλές ομάδες της Ευρώπης έχουν κλείσει τα center τους και απ’ το να πάει στη Χίμκι καλύτερα να προσπαθήσει στο ΝΒΑ. Ο ΟΣΦΠ ξέρει πως δεν θα βρει ισάξιό του αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Μερικά πράγματα είναι πιο σημαντικά απ’ το να ξέρει κάποιος να βάζει την μπάλα σε ένα καλάθι…

*Δεν γράφω για Νίλσεν , Μαυροκεφαλίδη , Έρτσεγκ , Νεστέροβιτς, Πρίντεζης γιατί δεν έχουν φύγει ακόμη απ’ τον Ολυμπιακό.