O επαναπατρισμός του Πέτζα

«Ακόμη απολαμβάνω να παίζω μπάσκετ. Ξέρω πως δεν είναι πλέον ο παίκτης που ήμουν και πρέπει να το καταλάβω αυτό στο συγκεκριμένο στάδιο της καριέρας μου. Όμως ευχαριστιέμαι να βρίσκομαι στο παρκέ και ήταν φανταστικό για μένα που αποτέλεσα μέλος των Μάβερικς φέτος. Δεν περίμενα να κατακτήσω το πρωτάθλημα. Πολλοί εξεπλάγησαν όταν επέλεξα το Ντάλας, καθώς το Φεβρουάριο λίγοι περίμεναν πως θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο. Όμως είδα πως υπήρχε θέση στην ομάδα για μένα και πως θα μπορούσα να προσφέρω».Tα παραπάνω λόγια (και ιδιαίτερα η τελευταία του πρόταση όπου μιλάει για «θέση» και «προσφορά» σε ομάδα) του δικού μας Πέτζα, κρατούν ζωντανή την ελπίδα των φίλων του ΠΑΟΚ για «επαναπατρισμό» του σμολ φόργουορντ των Μάβερικς.


Γράφω για επαναπατρισμό διότι μπορεί ο Στογιάκοβιτς να είναι Γιουγκοσλάβος (και να έχει αγωνιστεί με την Εθνική Σερβίας) αλλά όπως και ο ίδιος δηλώνει «η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου». Στην ηλικία των 17 , με τις βόμβες στην πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία να μην σταματούν να πέφτουν , ήρθε στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Έμεινε στην συμπρωτεύουσα 4 χρόνια και μαζί με τον Μπάνε Πρέλεβιτς έκαναν ένα αξεπέραστο επιθετικό δίδυμο.

Επειδή η ζωή κύκλους κάνει , νομίζω πως ήρθε η ώρα για τον Πέτζα να τερματίσει την «μπασκετική» του ζωή στην ομάδα απ’ όπου ξεκίνησε. Μπορεί ο Ερυθρός Αστέρας να ήταν η πρώτη του ομάδα αλλά στον ΠΑΟΚ ανδρώθηκε και εκείνος τον βοήθησε να φτάσει μέχρι το ΝΒΑ.

Η στιγμή είναι ιδανική και για τους δύο. Ο μεν Πέτζα ολοκλήρωσε τον κύκλο του στο ΝΒΑ μετά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η μέση του είναι σε κακό χάλι και αυτό είναι ορατό και στο παιχνίδι του. Απ’ τα χρόνια στη Νέα Ορλεάνη και μετά , κάθε χρόνο εμφανίζεται και χειρότερος. Το γνωρίζει και ο ίδιος πως οι αντοχές του δεν φτάνουν για να αντέξει ακόμη μία χρονιά εκεί. Εκτός και αν θέλει να κάθεται στον πάγκο και να παίζει τον ρόλο του «vocal leader». Λεφτά έκανε ($97,956,720 κάνει λόγο το basketball–reference.com) , δαχτυλίδι φόρεσε , σε 3 All Star Games έλαβε μέρος , μέχρι και στην 2η καλύτερη πεντάδα έφτασε (’03-’04) , τι άλλο απομένει να αποδείξει πια στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού;

Ο δε ΠΑΟΚ μετά και την πανάξια 3η θέση , κέρδισε ένα εισιτήριο για τους προκριματικούς της Ευρωλίγκα. O Σταυρόπουλος έδειξε και φέτος πως όσο μυαλό είχε σαν παίκτης άλλο τόσο έχει και σαν general manager. Την χρονιά που μας πέρασε συγκρότησε ένα ρόστερ με συνολικό μπάτζετ 660.000 ευρώ. (Για να αντιληφθούμε λίγο το μέγεθος του κατορθώματός του αρκεί να σας αναφέρω πως το συμβόλαιο του Έρτσεγκ είναι λίγο κάτω απ’ το 1 εκ ευρώ).

Οι Μάρσαλ – Ντοζίερ είναι παίκτες επιπέδου Ευρωλίγκα ενώ ο Γκετσέφσκι μπορεί να αποτελέσει μια κάποια λύση κάτω απ’ το καλάθι. Αν θέλει πραγματικά να ανεβάσει τον πήχη σαν ομάδα πρέπει να κάνει το παν να τους κρατήσει. Για την συμπλήρωση του ρόστερ ο Σταυρόπουλος έχει αποδείξει πως ξέρει τον τρόπο να βρίσκει κατάλληλα «εργαλεία» που θα συνθέσουν μία ομάδα. Για μένα όμως είναι επιβεβλημένο το ελληνικό στοιχείο που θα ενώσει κόσμο και ομάδα ώστε το γήπεδο να έχει μια παραπάνω δυναμική.

Αν εξετάσουμε καθαρά οικονομικά την πρόταση ΠΑΟΚ – Πέτζα , ο «γάμος» δεν θα γίνει. Πιστεύω όμως πως αν ο Πέτζα προσεγγιστεί επαγγελματικά απ’ την διοίκηση του ΠΑΟΚ και του παρουσιάσουν μία σοβαρή προοπτική για την ομάδα , τότε και ο ίδιος δεν θα πει όχι σε αυτήν την προσπάθεια. Εξάλλου , και με κάθε σεβασμό στον Πέτζα , δεν νομίζω πως θα βρει στην Ευρώπη και κάποιο μεγάλο συμβόλαιο να τον περιμένει.

Αν ο ΠΑΟΚ πείσει τον Πέτζα και παράλληλα του φέρει και ένα point που να ξέρει να παίζει το pick ‘n roll (πχ ο Τζόρνταν του Κολοσσού με τον Πέτζα στα φτερά για να υποδέχεται την split out πάσα) τότε ΚΑΙ στους ομίλους θα πάει ΚΑΙ τον κόσμο του θα συσπειρώσει ΚΑΙ το ελληνικό μπάσκετ θα ανεβάσει.

Η πρόοδος αυτού του κακόμοιρου ελληνικού πρωταθλήματος θα έρθει μόνο μέσω Θεσσαλονίκης. Ο Άρης την σπατάλησε την ευκαιρία του. Ας ελπίσουμε ο ΠΑΟΚ να μην ακολουθήσει το παράδειγμά του…

(το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην στήλη "Final Countdown" της ιστοσελίδας sportculture.gr)