Όγδοο Επεισόδιο: «Αφού έπαιξες με τα παιδάκια , παίξε και με τους μεγαλύτερους τώρα»

Κάθε Τετάρτη το 3-ponto.blogspot βγάζει στον αέρα και ένα νέο επεισόδιο σχετικά με την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών , του αξεπέραστου Μάικλ Τζόρνταν.



Στον Τζέρι Κράουζε (που από την δεκαετία του ’60 δούλευε σαν σκάουτερ στο ΝΒΑ) πολλά έχουν να καταλογίσουν. Η αλήθεια είναι πως τον στήριζαν μόνο το αφεντικό του , Τζέρι Ράινντσορφ (επειδή έπαιρνε τον ρόλο του κακού και ο ίδιος φαινόταν ο καλός) και ο Τεξ Γουίντερ (μέλος του προπονητικού επιτελείου). Οι υπόλοιποι τον κορόιδευαν κυριολεκτικά μπροστά στα μούτρα του! Ο Τζόρνταν όποτε του δινόταν η ευκαιρία τον χλεύαζε για τις επιλογές του των προηγουμένων ντραφτ. Αγαπημένο του θέμα η επιλογή του πρώην παίκτη του Άρη Μπραντ Σέλλερς στο περσινό . Ο Κράουζε τον παρουσίαζε σαν κάτι εξαιρετικό και θεωρούσε πως θα γίνει το alter ego του Μάικλ. Τόσο πολύ τον πίστευε. Γι’ αυτό και τον επέλεξε στο νούμερο 8. Ο Τζόρνταν ήθελε τον Τζόνι Ντόκινς του Duke αλλά δεν του έγινε το χατίρι. Απ’ τις πρώτες προπονήσεις ήταν ιδιαίτερα σκληρός απέναντι σε κάθε λάθος που έκανε ο ρούκι Sellers . «Ταλεντάρα ψάρεψες πάλι Τζέρι. Ο Μπερντ δεν θα ξέρει που να κρυφτεί!». (σημ . η αλήθεια είναι πως δεν τα πήγε άσχημα σαν ρούκι βάζοντας 8,5 πόντους και παίρνοντας σχεδόν 5 ριμπάουντ. Αλλά ήταν υπερβολικά soft και σίγουρα όχι αυτό που έψαχναν οι Bulls για να ανέβουν επίπεδο).



Οι επιλογές όμως των Pippen και Grant το καλοκαίρι του 1987 ήταν η εξιλέωσή του (μαζί με την πρόσληψη του Τζάκσον σαν βοηθό προπονητή). Ήταν σίγουρος πως αυτές ήταν οι σωστές προσθήκες για να διεκδικήσουν οι Bulls το πρωτάθλημα. O Tζόρνταν τον άκουγε με μια κάποια αμφιβολία. (σημ . ο Κράουζε ήταν καλύτερος στο να κάνει μεταγραφές παρά να επιλέγει νεαρούς ταλαντούχους). Ο Τζόρνταν αντί για τον Grant ήθελε τον Joe Wolf , έναν σέντερ που προερχόταν απ’ το δικό του κολέγιο. «Jerry εσύ είσαι ο general manager αλλά ένα να ξέρεις . Άλλον Brad Sellers η ομάδα δεν αντέχει. Υπάρχει ο Charles (Oakley) για power forward , φέρε ένα center».
«Μάικλ , εμπιστεύσου με» του απάντησε.

Οι Pippen και Grant δεν ήταν αυτό που λέμε «blue chips». Σαν γυμνασιόπαιδα δεν ήταν σε καμιά All American πεντάδα , δεν είχαν αυτό που λέμε «ατομικές διακρίσεις» και δεν φαινόταν πως θα έκαναν επαγγελματική καριέρα. Ο Pippen μεγάλωσε σε μία μικρή πόλη του Arkansas και όταν τελείωσε το γυμνάσιο κανένα κολέγιο δεν του προσέφερε υποτροφία. Ούτε καν όσα υπήρχαν τριγύρω και υπάγονταν σε division 2 και division 3 δεν ενδιαφέρθηκαν. Μεσολάβησε ο προπονητής του στο γυμνάσιο και τον δέχθηκε το Central Arkansas.

Εκείνο τον καιρό ήταν υπερβολικά αδύνατος με αργά πόδια και κοντός. Αλλά στο κολέγιο πήρε απότομα ύψος , το επάνω μέρος του σώματός του αναπτύχθηκε και σαν να μην έφτανε αυτό μετά από πολλές ώρες ασκήσεων βελτιώθηκε θεαματικά και η ταχύτητά του. Έπαιξε στις θέσεις από «1» έως και «3» με αποτέλεσμα να μάθει να χειρίζεται την μπάλα και να «βλέπει» γήπεδο. Ο Τζέρι Κράουζε τον έμαθε τυχαία από έναν φίλο του που δούλευε σαν σκάουτερ . Έστειλε τον McKinney να τον παρακολουθήσει . «Είναι αναμφίβολα ο καλύτερός τους παίκτης αλλά εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου της κατηγορίας δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Ο Τζέρι Κράουζε ζήτησε να δει προηγούμενους αγώνες του για να έχει ιδία άποψη . « Είναι κάτι special αυτός ο μικρός. Μπορεί να παίξει 3 θέσεις και έχει την ταχύτητα και το ένστικτο για να γίνει σπουδαίος αμυντικός. Το μόνο που του λείπει είναι η δύναμη». Το μάτι των Bulls ήταν συνεχώς επάνω του. Ο ίδιος στα διάφορα camps που λάμβανε μέρος κινούσε το ενδιαφέρον και άλλων ομάδων με τις εμφανίσεις του. Το Σικάγο μπορεί να είχε την 8η επιλογή αλλά δεν έφτανε. Το Σακραμέντο με την 6η του επιλογή θα τον επέλεγε. Τότε ο πανούργος Κράουζε σκάρωσε μια ανταλλαγή. Το Σιάτλ που ήθελε οπωσδήποτε ένα ψηλό δεν κοιτούσε προς την μεριά του Pippen. Εκεί πάτησε το Chicago και έγινε η συμφωνία. Οι Bulls θα έπαιρναν το Νο5 και το Seatlle το Νο8 , ένα ντραφτ πικ 2ου γύρου και τα έσοδα από ένα φιλικό με τους Bulls. Κανονική κλοπή!





Ούτε για τον Horace Grant υπήρξε κάποιο συστηματικό scouting. Ο Johnny Bach μετά και από τις πιέσεις του Τζόρνταν παρακολουθούσε τον Joe Wolf. Δεν του άρεσε όμως ιδιαίτερα καθώς πίστευε πως φαινόταν καλός εξαιτίας του κολεγίου του. (σημ. δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα αθλητών που ακριβώς επειδή παίζουν σε καλές ομάδες «φαίνονται» και καλύτεροι απ’ ότι πραγματικά είναι). Σε έναν μεταξύ North Carolina – Clemson , το βλέμμα του τράβηξε ένας ευκίνητος ψηλός , που έτρεχε πολύ καλά το γήπεδο και έπαιρνε τα ριμπάουντ. Μπορεί να ήταν λεπτός αλλά είχε φαρδείς ώμους (άρα κάνοντας βάρη το σώμα του θα φούσκωνε) και δεν φαινόταν ότι θα μπορούσε να γίνει μία ακόμη περίπτωση Brad Sellers. Παρακολουθώντας τον και σε επόμενους αγώνες και συλλέγοντας παράλληλα πληροφορίες , έβαζε το χέρι του στη φωτιά πως θα πιάσει στους Bulls. Η εισήγησή του έγινε δεκτή από Κράουζε και τους άλλους προπονητές. Η απόφαση ήταν ομόφωνη : «Πάμε για τον Grant».





Ο Τζόρνταν δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος. Υπήρχαν 2 απόφοιτοι του κολεγίου του και τους ήθελε στην ομάδα του (ο δεύτερος ήταν ο Κenny Smith). «Μάικλ το ξέρεις πως δεν ενθουσιάζομαι με τους ρούκι αλλά οι Pippen – Grant είναι το κάτι άλλο» του έλεγε ο Κόλινς για να τον ηρεμήσει. «Καλά έτσι λέγατε και πέρσι και μου φέρατε τον Sellers» απαντούσε. Η πραγματικότητα πάντως είναι πως ο Τζόρνταν χρειαζόταν βοήθεια. Μέσα σε 3 σεζόν μπορεί να είχε σπάσει κάθε ατομικό ρεκόρ των Bulls αλλά πέραν του 1ου γύρου δεν είχε προχωρήσει. Μόνος του , όσο καλός και ήταν , δεν μπορούσε να κερδίσει ομάδες του βεληνεκούς των Σέλτικς και Πίστονς.

Τους πρώτους μήνες (μέχρι να προσαρμοστούν στις ανάγκες της ομάδας και στους ρυθμούς της μεγαλούπολης) τα είχαν χαμένα. Ο Sedale Threatt (παλιός γνώριμός μας που πέρασε απ’ τη Λάρισα) ανέλαβε να τους «δείξει» την πόλη.



Ο Threatt είχε το προνόμιο να γυρνάει ξημερώματα από clubbing και την επομένη στην προπόνηση να είναι μια χαρά. Oι ρούκι όμως δεν μπορούσαν να σηκώσουν τα πόδια τους! Ο Κράουζε βλέποντας πως πάει να εξελιχθεί το πράγμα τον έστειλε με μεταγραφή στο Seattle για να τους προστατέψει.

Από τις πρώτες προπονήσεις ο Oakley είχε αναλάβει τον Grant και ο Jordan τον Pippen. Ο Grant έχοντας φάει μπόλικο ξύλο απ’ τον συμπαίκτη του πήγε μία μέρα στον γυμναστή: « Φτιάξε μου ένα πρόγραμμα για να δυναμώσω. Δεν αντέχω να με δέρνει άλλο!» . Ο Τζόρνταν βλέποντας τις προοπτικές του Pippen , δούλευε όλο και περισσότερο μαζί του. Είχε τις αμφιβολίες του για την σκληράδα που δεν έβλεπε στον Pippen αλλά ήταν διατεθειμένος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του.

Φυσικά ο Μάικλ αποτελούσε το καλύτερο παράδειγμα για τους νέους. Πρώτος πήγαινε για προπόνηση και τελευταίος έφευγε. Και φυσικά ήθελε κάθε φορά να κερδίζει. Παντού. Ήταν παθολογικά ανταγωνιστικός. Στο pac-man ο Corzine ήταν ο καλύτερος. Για να τον κερδίσει αγόρασε στο σπίτι του και έπαιζε ώσπου να γίνει ο ίδιος ο καλύτερος. Το ίδιο έγινε και με το ping pong. O Οakley τον κέρδιζε σχεδόν πάντα. Έπρεπε για να τελειώσει το παιχνίδι να κερδίσει ο Μάικλ. Ο φιλαράκος του (τους δένει ακόμη και σήμερα στενή φιλία) το ήξερε και όταν βαριόταν του χάριζε τη νίκη .
Μια φορά ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να προπονηθεί. Την προπόνηση την παρακολουθούσε απ’ τον πάγκο. Μετά το τέλος της , οι Grant – Pippen – Paxson έβαλαν στοίχημα ποιος θα κερδίσει στα σουτάκια. Ο Grant ήταν σε φοβερή μέρα , τα έβαζε από παντού πειράζοντας τους πάντες. Ο Μάικλ παρακολουθούσε χωρίς να μιλάει. Λίγο πριν πάνε για ντους , τον πλησιάζει: «Αφού έπαιξες με τα παιδάκια , παίξε και με τους μεγαλύτερους τώρα». Λίγα λεπτά μετά ο Grant κατευθυνόταν στο ντους με σκυμμένο το κεφάλι…



Η αρχή της περιόδου 87-88 βρήκε τους Μπουλς στην κορυφή με ρεκόρ 10-3. Ο Oakley έβαζε την εμπειρία και τη σκληράδα , οι ρούκι τον ενθουσιασμό και την ενέργεια και ο Τζόρνταν τα υπόλοιπα! Ηγούνταν της ομάδας του σε πόντους , κλεψίματα, μπλογκ. Τα προηγούμενα χρόνια οι αντίπαλες ομάδες για να τον περιορίσουν του άφηναν το σουτ. Από το καλοκαίρι και μετά –μετά από χρόνια εξάσκησης- τους τιμωρούσε και με τα σουτ. Τον Δεκέμβριο όμως η ομάδα έκανε κοιλιά. Κάτι ο τραυματισμός του Pippen (σημ. σε όλη την υπόλοιπη σεζόν δεν έπαιξε με την ίδια ένταση) κάτι ένα μικρό ντεφορμάρισμα του “Air” , και ήρθαν 5 συνεχόμενες ήττες (ο Τζόρνταν σε καμία από αυτές δεν είχε πάνω από 20 πόντους). Όμως λίγο πριν το All Star Game , επανήλθε δριμύτερος (βάζοντας περισσότερους από 25 πόντους σε 19 συνεχόμενους αγώνες) και το ρεκόρ έφτασε στο 27-18.


Στον διαγωνισμό καρφωμάτων είχαμε , μετά από 3 χρόνια , την τιτανομαχία Μάικλ – Ντομινίκ (την προηγούμενη χρονιά λόγω τραυματισμού ο Γουίλκινς δεν έλαβε μέρος). Νικητής αναδείχθηκε ο Τζόρνταν στον , μακράν του δευτέρου, καλύτερου διαγωνισμού καρφωμάτων.



(ο Τζόρνταν έγινε ο πρώτος που πήρε 2 συνεχόμενες φορές το βραβείο του καλύτερου dunker . Η ικανοποίησή του ήταν τέτοια που δεν τον απασχόλησε να πάρει ξανά μέρος).



Για το All Star Game η πρόκληση για τον ίδιο ήταν τεράστια. Το ’85 υπήρχε το freez-out , το ’86 δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού , το ’87 ήταν σε άσχημη ημέρα (5/12 , 11 pts). Το Σικάγο του έδινε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ευχαριστήσει τον κόσμο του. Βάζοντας 40 πόντους (29 ο Ντομινικ) βγήκε MVP





Μετά το All-Star Weekend ο Τζόρνταν άναψε για τα καλά τις μηχανές. Έβαλε πάνω από 20 πόντους σε όλους τους υπόλοιπους αγώνες , νικώντας τους Σέλτικς και τους Λέικερς. Οι Βulls έβαζαν τις βάσεις ώστε να τους πάρουν στα σοβαρά και οι καλές ομάδες.


Μετά από αυτόν τον αγώνα ο Daly είπε στους συνεργάτες του: «Αρκετά! Δεν πάει άλλο! Τις 2 τελευταίες σεζόν μας έχει βάλει 49 ,47 , 61, 49 και τώρα 59 πόντους! Πρέπει να στύψουμε τα κεφάλια μας και να βρούμε ένα σχέδιο για να μην μας νικήσει ποτέ ξανά μόνος του. Πρέπει να γίνει προσπάθεια από όλη την ομάδα». (σημ. οι Jordan Rules άρχισαν να σχεδιάζονται στο χαρτί).

-Στο ματς με τη Γιούτα σε μία φάση καρφώνει μπροστά στον Στόκτον. «Βρες κάποιον του δικού σου διαμετρήματος» του φωνάζει ο Layden , ο πρoπονητής των Jazz.
Στην επόμενη φάση ο αθεόφοβος καρφώνει στα μούτρα του Turpin (465m)! «Αυτός σου κάνει;» του φωνάζει .



-Το πρώτο flu game του Τζόρνταν δεν ήταν στη Γιούτα (όπως πολλοί νομίζουν) αλλά στη Νέα Υόρκη , όπου ο Τζόρνταν αν και άρρωστος έβαλε 47 πόντους με 17/23 σουτ



Τελείωσε τη σεζόν έχοντας εξωπραγματικούς αριθμούς. 35ppg , 53.5 % , 5.5 reb , 6 assist , 3.2 steals , 1.6 blocks!!! Το βραβείο του MVP δεν υπήρχε καμία αμφιβολία σε ποια χέρια θα κατέληγε. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό , πήρε και το βραβείο του «καλύτερου Αμυντικού της χρονιάς» ολοκληρώνοντας έτσι – σε συνδυασμό με το 50-32 των Μπουλς και την 3η θέση στην Ανατολή- την πιο γεμάτη χρονιά της μέχρι τότε καριέρας του.





Ο πρώτος γύρος τους βρήκε αντιμέτωπους με την ομάδα του Κλίβελαντ. Τα χρόνια εκείνα είχε πιο ποιοτική ομάδα ( Πράις – Χάρπερ – Νανς – Ντόχερτι – Γουίλιαμς-Ίλο) απ’ τους Μπουλς αλλά της έλειπε ο mega star που θα έδινε το κάτι παραπάνω. Στον πρώτο αγώνα ο Ρον Χάρπερ ταλαιπωρούνταν από ένα μικροτραυματισμό και το μαρκάρισμα του Μάικλ ανέλαβε ο Ίλο. Απέναντι σε ένα παρεξηγημένο αμυντικό του έβαλε 50 πόντους και η σειρά ξεκίνησε με 1-0. (Ο Λένι Γουίλκενς είχε σαν σχέδιο να οδηγεί τον Τζόρνταν πάνω σε Νανς – Ντόχερτι. Όμως ο εκρηκτικός Τζόρνταν ήταν τουλάχιστον ένα κλικ πιο γρήγορος και δεν αντιμετώπισε δυσκολίες με αυτό το τρικ). Ανήμερα του δεύτερου αγώνα ο Ρον Χάρπερ έριξε ένα καρφάκι στον συμπαίκτη του : «Εμένα ο Τζόρνταν δεν μου έχει βάλει ποτέ 50 πόντους». Δεν υπολόγισε όμως πως η δήλωσή του θα γινόταν εφόδιο για μια ακόμη πρόκληση του αντιπάλου του. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει το 2-0 με 55 πόντους αυτή τη φορά απ’ τον MVP του πρωταθλήματος. Τα media είχαν τρελαθεί με τις back to back 50αρες του σε αγώνες playoff.



Αυτό αποσυντόνισε την ομάδα και στο Kλίβελαντ έκαναν 2 ήττες (2-2). Επιστροφή στο Σικάγο για τον do or die 5ο αγώνα. Ο Doug Collins έβαλε για πρώτη φορά στη πεντάδα τον Pippen αφού κατάλαβε πως ο Sellers ήταν ανεπαρκής. Ο ρούκι απ’ το Αrkansas τον δικαίωσε με 24 pts , 6 reb, 5 asssists.



«Είναι μία απ’ τις καλύτερες εμφανίσεις που έχω δει από ρούκι σε αγώνα playoff» έλεγε εντυπωσιασμένος ο βετεράνος Rory Sparrow. Ο Τζόρνταν τελείωσε τη σειρά έχοντας 45.2 ppg (σημ .το μεγαλύτερο της καριέρας του σε σειρά playoff). Ο Collins κατακρίθηκε για την εμμονή του να στηρίζεται η ομάδα τόσο πολύ στον «Air». Έγραφαν πως ο ίδιος δεν μπορεί να συνεχίσει σε τέτοιους ρυθμούς και πρέπει να εμπιστευτεί τους συμπαίκτες του αν θέλει να προχωρήσει στα playoff. Οι Bulls παίζουν την επίθεση «δώστε του τη μπάλα και πείτε , «σώσε μας Μάικλ» , έγραφε ο Τύπος. Αυτό δεν θα πιάνει για πάντα.

2ος γύρος και οι Πίστονς βρίσκονται στο δρόμο τους . Δεμένη ομάδα , με rotation 8 παικτών (καμιά ομάδα δεν έκανε τόσο βαθύ rotation τότε) , με έναν απ’ τους καλύτερους προπονητές και προσηλωμένη σε ένα στόχο: Nα κερδίσουν το πρωτάθλημα. Ούτε οι Bulls , ούτε ο Τζόρνταν ήταν έτοιμοι για να τους αντιμετωπίσουν. Υστερούσαν σε σωματική αλλά και πνευματική δύναμη.
H αμυντική τακτική που εμπνεύστηκε το προπονητικό επιτελείο για να περιορίσει τον MJ ονομάστηκε «Jordan Rules». Στην ουσία επρόκειτο για μια άμυνα με double teams. Τα double teams προσαρμόζονταν ανάλογα με την θέση του Τζόρνταν στο παρκέ. Ο στόχος τους ήταν να πάρουν την μπάλα απ’ τα χέρια του και να τον αναγκάσουν να την δώσει στους συμπαίκτες του.
Παρόλο που oι Bulls έκαναν το break στο 2ο παιχνίδι (o Daly φοβήθηκε τους συμπαίκτες του MJ και δεν εφάρμοσε τους Jordan Rules) , η άμυνα επανήλθε , το Ντιτρόιτ σοβαρεύτηκε και τελείωσε εύκολα τη σειρά με 4-1. Ο Τζόρνταν σε κανένα απ’ τα 3 τελευταία παιχνίδια δεν έβαλε πάνω από 25 πόντους.



Ατομικές διακρίσεις: MVP , 1ος σκόρερ και 1ος στα κλεψίματα , 1ος στο player efficiancy rating (PER) στο ΝΒΑ. (To PER είναι το σύστημα αξιολόγης του δημοσιογράφου John Hollinger. Είναι το επίσημο κριτήριο για το ΝΒΑ. To 31.84 που έβγαλε ο Τζόρνταν είναι το μεγαλύτερο rating όλων των εποχών).

Στατιστική ανάλυση της χρονιάς : Σε 40 λεπτά έβαζε 35 πόντους. Είχε ποσοστό ευστοχίας 53,5% παίρνοντας 24,4 προσπάθειες (δηλ το 28,5% της ομάδας του). Είχε ρεκόρ καριέρας τα 1,6 μπλογκ (εκπληκτικό νούμερο για γκαρντ!) και τα 3,2 κλεψίματα.

Εξώφυλλα:

Kαλύτερη εμφάνιση της χρονιάς:
15 Φεβρουαρίου 1988
Κανονική περίοδος
MJ 38 pts - 'Nique 41pts



"Αν νομίζω πως ο Ντομινίκ κέρδισε τον Τζόρνταν; Έχω την άποψη μου αλλά θα την κρατήσω για τον εαυτό μου". (Doc Rivers)

Bonus material:


Επόμενο επεισόδιο: το επόμενο επεισόδιο θα μιλήσει αναλυτικά για τους «Jordan rules» μέσα απ’ την στήλη της «Τακτικής».