Μεγάλη μας τιμή , κύριε Iverson

Πριν λίγες ημέρες είχα μια διαφωνία με τον Kareem για το αν ο Άιβερσον θα είναι το μεγαλύτερο όνομα που θα μας έρθει ποτέ απ’ τον Ατλαντικό. Του απάντησα πως ο McAdoo είναι ο κορυφαίος.
«Έχει βγεί πρώτος σκόρερ (όπως ο AI) , τον έχουν ψηφίσει ως ΜVP (όπως τον ΑΙ) και έχει κατακτήσει 2 πρωταθλήματα με τους showtime Lakers (όχι όμως ο ΑΙ)».


Μία ημέρα μετά την συνομιλία με τον Kareem, είπα να «σκοτώσω» την ώρα μου παρακολουθώντας ένα παλαιότερο παιχνίδι ( έχω τρέλα με τα retro games ). Έβαλα λοιπόν στο βίντεο (εντάξει DVD ήταν , απλά είπα να το κάνω πιο retro…) τον 1ο τελικό της χρονιάς 2001.
Ο μπαγάσας και τι δεν έκανε! Τους πήρε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μόνος του! Αν και το παιχνίδι το έχω καιρό στη συλλογή μου , πρώτη φορά το έβλεπα ολόκληρο. Η παράσταση που έδωσε είναι λίγο πιο κάτω απ’ του MJ στον 6ο τελικό με τη Γιούτα! (μεγαλύτερο κομπλιμέντο από αυτό δεν έχω).



Kareem , ανακαλώ! Λέω (και γράφω) πολλές βλακείες , η συγκεκριμένη ήταν μία απ’ αυτές.
Ξέχασα πως το μπάσκετ δεν είναι μόνο αριθμοί. Δεν τα βάζεις κάτω (τα πρωταθλήματα) και τα μετράς σαν να είναι κουκιά ! Αν ήταν έτσι ο Horry θα έβγαινε νικητής στη σύγκριση με τον Duncan (χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα γιατί κάποτε ήταν συμπαίκτες οι δυο τους).
Είναι η αίσθηση που σου αφήνει , όταν το παιχνίδι έχει τελειώσει και εσύ κλείνεις για λίγο τα μάτια. Αν αξίζει ο παίκτης που παρακολούθησες , θα σου μείνουν 2 -3 φάσεις που έκανε και θα τις θυμάσαι. Τα άλλα , με το πέρασμα του χρόνου, θα ξεθωριάσουν, θα ξεχαστούν.

Πήρα το μάθημά μου.
Το πόσο σπουδαίος είσαι , είναι ένας συνδυασμός τέχνης και επιτυχιών (sorry Dominique αλλά σου λείπει το δεύτερο για να είσαι ο κορυφαίος).
Γι’ αυτό και ο Allen Iverson είναι ο πιο σπουδαίος Αμερικανός που έρχεται στην Ευρώπη.
Μεγάλη μας τιμή , κύριε Iverson.