Retro Legends : David Ancrum

Νιώθω όπως νιώθει ένα μικρό παιδάκι όταν του χαρίσουν μια σοκολάτα. Απέραντη χαρά. Ενθουσιασμό και λαχτάρα. Το σημερινό Retro Legend με γυρνάει πολλά χρόνια πίσω. Στα χρόνια της αθωότητας, στα χρόνια των ηρώων. Στα χρόνια του David Ancrum.

Ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ (το ξέρω πως δεν προφέρετε έτσι αλλά εμείς έτσι τον μάθαμε , έτσι τον αγαπήσαμε) γεννήθηκε μια ζεστή ημέρα καλοκαιριού του ’58 , στη Νέα Υόρκη. Ο αστικός μύθος λέει πως όταν γεννήθηκε , ο James Naismith απ’ τον ουρανό που βρισκόταν τον περιέλουσε με μπασκετόσκονη για να μαγεύει όταν μεγαλώσει τα πλήθη.

Στα μόλις 2 χρόνια που φοίτησε στο Utica College του Jim Spartano έβαλε φαρδιά πλατιά το σημάδι του στην ιστορία του ιδιωτικού κολεγίου. Κατέχει έως στις μέρες μας τα ρεκόρ: μεγαλύτερου μ.ο. πόντων (23,1 ppg) , μεγαλύτερο μ.ο. πόντων σε μία σεζόν (24ppg το 1980-81) , ενώ βρίσκεται στην 7η θέση των σκόρερ όλων των εποχών με 1084 πόντους σε 47 μόλις αγώνες (κανένας άλλος δεν έχει βάλει περισσότερους από 1000 πόντους σε λιγότερο από 4 χρόνια).



Για 3 χρόνια περιπλανήθηκε στο CBA. Μάλιστα αγωνίστηκε και υπό τις οδηγίες του Phil Jackson στην ομάδα των Albany Patroons! Από εκεί τον ψάρεψε ο βοηθός προπονητή του Ηρακλή Μάκης Καλανταρίδης και τον έφερε στη Θεσσαλονίκη. «Θα αφήσει εποχή , είναι ισάξιος του Γκάλη» έλεγε στον νεαρό Σούλη Μαρκόπουλο , τον τότε προπονητή του Ηρακλή. Την περίοδο 1987-88 αγωνίστηκε μόνο στην Ευρώπη αφού στο Ελληνικό Πρωτάθλημα δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή ξένων παικτών. Τα πρώτα δείγματα γραφής έκαναν λόγο για έναν εξαιρετικό σκόρερ αλλά ο αριθμός των αγώνων ήταν μικρός για να υπάρξουν σαφή συμπεράματα .

Την επόμενη χρονιά ο Ηρακλής με τον Ίνγκραμ στη σύνθεσή του ξεκινά το πρωτάθλημα με στόχο την εξάδα. Κερδίζει την ΑΕΚ με 79-70 με τον Ίνγκραμ να τους νικάει μόνος του (39π , 13/17 σουτ). Ο Τσόσιτς ό,τι και να δοκίμαζε έπεφτε στον τοίχο του Αμερικανού. Οι 35 αρες ήταν σε εβδομαδιαία βάση , με τις «Γριές» να παραμιλούν , με όσα βλέπουν, απ’ τη κερκίδα. Με πεντάδα τους Κακιούση –Ίνγκραμ – Παπαδόπουλο –Παναγιωτίδη- Γκιουζέλη περνάει στα playoff και βρίσκει απέναντί του τον Πανιώνιο. Ο νικητής θα περνούσε στην τετράδα. Με το 0-2 όμως στην πλάτη του (τότε τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου μεταφέρονταν και στα playoffs) τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα. Είχε προηγηθεί λίγες ημέρες πριν η εντός έδρας ήττα με 77-78 (Ίνγκραμ 36π , 11/21) για το πρωτάθλημα , και οι ελπίδες δεν ήταν πολλές.
Στη Νέα Σμύρνη η εμφάνιση του Ίνγκραμ δεν αρκεί (30 πόντους με 11/22 διπ, 7ριμπ). Ο Λάντσεμπεργκ έκανε την διαφορά κάτω απ’ τα καλάθια με 25π και 19 ριμπ και η ήττα με 91-83 είναι γεγονός. Ο Ηρακλής τελικά κερδίζει την 5η θέση έχοντας πρώτα αποκλείσει τον Ολυμπιακό του Σκάρι και την ΑΕΚ των Γκέκο – Παταβούκα. Ο Ίνγκραμ έχει σπάσει τα κοντέρ βγαίνοντας 2ος σκόρερ με 30.6 ppg (ο Γκάλης είχε 37,7 ppg) και ψηφίστηκε στην 2η καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος μαζί με τους Κόρφα – Πρέλεβιτς – Πέτγουεϊ – Φασούλα.

Ο Ίνγκραμ θεωρείτε μία απ’ τις ατραξιόν του νέου πρωταθλήματος και στο Ιβανώφειο γίνεται το αδιαχώρητο. Ο Ηρακλής μετέχει σε όμιλο του Κυπέλου Κόρατς μαζί με τις : Φονόλα του Οσκάρ (περσινή φιναλίστ του Κυπέλου Κυπελλούχων ) , Μπόσνα του Ζράντκο Ραντούλοβιτς και τέλος την ΤΣΣΚΑ του Τσατσένκο. Φυσιολογικά δεν περνάει στην επόμενη φάση αλλά κανείς φίλαθλος του Ηρακλή δεν θα ξεχάσει τον συγκλονιστικό αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Ιβανώφειο με αντίπαλο την ιταλική Φονόλα Καζέρτα. Αν και ηττήθηκε με 74-82 (με καταλυτικό σημείο την άμυνα ζον πρες με την μορφή του σταυρού που εφάρμοσε ο Μαρτσελέτι) όσοι τυχεροί βρέθηκαν στο Ιβανώφειο παρακολούθησαν 2 πολύ μεγάλους σκόρερ να χαρίζουν ανεπανάληπτες στιγμές (Ίνγκραμ 28π – Οσκάρ 29π). Για το ελληνικό πρωτάθλημα ο Ηρακλής πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία που διεκόπη απ’ τον μεγάλο Άρη. Ο Ίνγκραμ μπορεί να κέρδισε στην μεταξύ τους μονομαχία τον Γκάλη (έβαλε 48 π με 12/19 διπ και 5/6 τριπ ) αλλά ο Άρης γέλασε τελευταίος (ήττα με 104-114). Έκανε όμως ένα βήμα παραπάνω κατακτώντας την 4η θέση (με 3ο τον Πανιώνιο των Φάνη – Μπένατσεκ) με τον Ίνγκραμ να βγαίνει ξανά δεύτερος σκόρερ με 34,1 πόντους και 56% δίποντα.




Η σεζόν 1990-1991 ήταν και η καλύτερη της καριέρας του. Σε αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος πέτυχε 57 πόντους (14/21 διπ , 4/8 τρ) απέναντι στον κακό τους δαίμονα , τον Πανιώνιο , παίρνοντας μια μικρή ρεβάνς για τους 2 σερί αποκλεισμούς τους τις προηγούμενες χρονιές. Στο Κόρατς αντιμετώπισε την πανίσχυρη Μπανταλόνα (των Βιγιακάμπα – αδελφών Γιοφρέσα – Πρέσλι – Τόμπσον) , τη Μιλούζ και την ιταλική Βαρέζε (του Στέφανο Ρουσκόνι). Αν και πέτυχε μεγάλη εντός έδρας νίκη απέναντι στη Βαρέζε (ο Ίνγκραμ πέτυχε 29 πόντους και κατέβασε 11ριμπάουντ) τελικά η γαλλική Μιλούζ έκανε την έκπληξη και πήρε τη δεύτερη θέση. Για το ελληνικό πρωτάθλημα ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ πετυχαίνοντας 40 πόντους με 16/20 δίποντα κέρδισε μόνος του τον Ολυμπιακό και δίκαια θεωρούνταν μέσα στις 4 καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος.

Σε ερώτηση των δημοσιογράφων για το «ποιος είναι καλύτερος εσύ ή ο Γκάλης» απαντούσε με χιούμορ: «Καλός είναι και ο Γκάλης και εγώ. Αλλά καλύτερος είναι ο Τζόρνταν».

Με 36,1 πόντους , 59% στα δίποντα , 87% στις βολές δικαιούται να κάνει όσο πλάκα θέλει…

Την επόμενη σεζόν (’91-’92) το ελληνικό πρωτάθλημα είχε δυναμώσει αρκετά .Ο Ολυμπιακός είχε πάρει τον Πάσπαλι ο Παναθηναϊκός είχαν δώσει ένα κάρο λεφτά για τους Μυριούνη και Οικονόμου (έχοντας σταρ τον Αντόνιο Ντέιβις) ενώ ο Άρης με τον ΠΑΟΚ παρέμεναν πανίσχυροι. Ο Ηρακλής είχε αφήσει μόνο του τον Ίνγκραμ να βγάζει λαγούς απ’ το καπέλο του. Έστω και έτσι όμως στα playoffs κέρδισε μόνος του Πανιώνιο (50 πόντους με 13/15 διπ) και ΠΑΟ (42 πόντους) και ο Ηρακλής τερμάτισε στην 6η θέση. Ο Ίνγκραμ ξαναβγήκε δεύτερος σκόρερ με 30,1 πόντους πίσω απ’ τον Πάσπαλι που είχε 33ppg.



Στο Κύπελο Κόρατς έβαζε 22,9 ppg αλλά ο Ηρακλής δεν έκανε νίκη. Το highlight της σεζόν για τον Ηρακλή ήταν όταν αντιμετώπισε εντός έδρας την Φόρουμ Βαγιαδολίθ του Άρβιντας Σαμπόνις. Κάνοντας το καλύτερό του παιχνίδι ο Ηρακλής έχασε δύσκολα στο Ιβανώφειο με 89-95 (Κακιούσης 33π , Ίνγκραμ 29π – Σαμπόνις 23π ,19ριπ).

Βαδίζοντας στα 34 ο Ίνγκραμ ήθελε βοήθεια για να δώσει στον αγαπημένο του Ηρακλή όσα ονειρευόταν . Το καλοκαίρι του 1992 επιτράπηκε η συμμετοχή και δεύτερου ξένου στην Α1 και ο Ηρακλής «έψαχνε» τον τρόπο να τον «κάνει» Έλληνα. Με 2 ξένους και τον Ίνγκραμ σαν «Έλληνα» ο Ηρακλής ανέβαινε αυτομάτως επίπεδο. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονταν καλά . Η διαδικασία ελληνοποίησής του ήταν χρονοβόρα και μάλλον ανέφικτη. «Αν ήμασταν μία ομάδα απ’ την Αθήνα , όλα θα ήταν πιο εύκολα» θα πει ο Ίνγκραμ. Ο νέος προπονητής του Ηρακλή Θοδωρής Ροδόπουλος επέλεξε τους Ίνγκραμ – Μπάτλερ να ξεκινήσουν τη σεζόν. Αλλά λίγες ώρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος τους άλλαξε με τους Στηβ Μπαρτ (σημ. super scorer που μας τον στέρησε το «χόρτο») και Τζον Σάσκι. Ο μεγαλύτερος θεωρητικός του μπάσκετ στην Ελλάδα ήθελε να προχωρήσει σε ανανέωση του έμψυχου υλικού και τα σχέδια του δεν περιελάμβαναν τον Ντέιβιντ. O Ίνγκραμ έμαθε απ’ τον φίλο του Κένεθ Μπάρλοου τα δυσάρεστα. «Δε σε πιστεύω. Σε λίγη ώρα πετάω για Θεσσαλονίκη και κανείς δεν μου έχει πει το παραμικρό απ’ την ομάδα».

Δυστυχώς για τους φίλους του Ηρακλή ο αγαπημένος τους Ντέιβιντ αποτελούσε παρελθόν μετά από 5 χρόνια. Πέτυχε συνολικά 3502 πόντους σε 104 παιχνίδια πρωταθλήματος με μέσο όρο 33,7 πόντων ανά παιχνίδι. 51 απ’ τους πιο σημαντικούς του πόντους τους πέτυχε κόντρα στον Άρη στην ιστορική νίκη της περιόδου 1991-92 όπου και έσπασε μια παράδοση 11 χρόνων. Ρεκόρ πόντων σε ένα αγώνα οι 59 απέναντι στο Περιστέρι το 1991 , που έδωσαν το πλεονέκτημα σε ισοβαθμία κόντρα στο Περιστέρι και την είσοδο στην τετράδα. Επίσης πέτυχε 1000 πόντους σε 33 Ευρωπαϊκούς αγώνες (30,3 ppg). Οι 53 πόντοι που έβαλε απέναντι στη Ρίγα αποτελούν το Ευρωπαϊκό του ρεκόρ. Είναι έως και σήμερα ο πρώτος σκόρερ του Ηρακλή στην Ευρώπη.

Η Μακάμπι Τελ Αβίβ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και τον έκανε δικό της. Για πρώτη φορά στην καριέρα του θα είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί εκεί που πραγματικά ανήκει. Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα , να μετράει τις δυνάμεις του απέναντι στους καλύτερους. Η Μακάμπι με τους Τζάμσι , Χένεφελντ στη σύνθεσή της κληρώθηκε με : ΠΑΟΚ , Κίντερ , Λιμόζ , Σκαβολίνι , Μπανταλόνα , Τσιμπόνα. Φοβερά δύσκολος όμιλος για να περάσει στον επόμενο γύρο. Ο Ίνγκραμ στην πρεμιέρα οδήγησε σε νίκη απέναντι στην Μπανταλόνα βάζοντας 27 πόντους με 11/16 δίποντα .





Ακολούθησε μία ήττα σοκ εντός έδρας απ΄τη Τσιμπόνα παρά τους 27 πόντους με 13/13 δίποντα! (ο Ραντούλοβιτς είχε 35 με 6/10 τριπ). Στη συνέχεια πέτυχε μεγάλη νίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ με 85-81 (Ίνγκραμ 20π – Λέβινγστον 18π). Στο Πέζαρο κόντρα στην πανίσχυρη Σκαβολίνι (των Κάρλτον Μάγιερς , Πιτ Μάγιερς , Μανίφικο , Γουόρκμαν , Κόστα , Μπόνι ) προκλήθηκε επεισόδιο μεταξύ του Αμερικανού (27 πόντους με 11/18 διπ) και του Τζάμσι (7 πόντους ) μετά το τέλος του αγώνα. Στον Ντόρον Τζάμσι δεν άρεσε καθόλου που δεν ήταν το πρώτο βιολί και ξεκαθάρισε τη θέση του: «Ή εγώ ή αυτός!». O Μιζράχι δεν χάλασε το χατίρι του κακομαθημένου Ισραηλινού και ο Ίνγκραμ αγωνιζόταν όλο και λιγότερο στην υπόλοιπη χρονιά. Στα εναπομείναντα παιχνίδια δεν ξεπέρασε σε κανένα τους 20 πόντους και σαν career low είχε τους 4π στον τελευταίο αγώνα απέναντι στη Λιμόζ. Η Μακάμπιι τερμάτισε τελευταία στον όμιλο με πρώτο της σκόρερ τον Τζάμσι με 19.2 ppg…

Τα τελευταία του ένσημα τα συμπλήρωσε παίζοντας στην Χάποελ Αφούλα. Σήμερα ζει στο Σακραμέντο διευθύνοντας ένα πρόγραμμα μπάσκετ για παιδιά.

Τι να γράψω τώρα για τις αρετές του.
Ότι έβαζε την μπάλα με 1000+1 τρόπους στο καλάθι; Θα τον αδικήσω.
Ότι το jump shoot του ήταν για σεμινάριο; Θα τον αδικήσω.
Ότι καλύτερος αριστερόχειρα σκόρερ δεν έχουν δει τα ελληνικά γήπεδα; Θα τον αδικήσω.
Ότι παραμένει ,17 χρόνια μετά , στις καρδιές όλων των Ελλήνων φιλάθλων; Δεν θα τον αδικήσω.



Θέλω να ζητήσω συγνώμη που δεν μπόρεσα να βρω περισσότερα βιντεάκια και φωτογραφίες . Ούτε το youtube ούτε η προσωπική μου συλλογή έχει τα «αποτυπώματα» του Ντέιβιντ. Πώς να πείσω τον μικρότερο ανιψιό μου όταν μου λέει πως οι Marcus Brown , McIntyre , και Navaro είναι καλύτεροι scorer από αυτόν.
Του δείχνω κάτι παλιά Τρίποντα αλλά δεν το πείθω. Αυτόν όχι. Αλλά εγώ ξαναθυμάμαι…

Πως το έλεγαν οι Active Member το τραγούδι;
«Άντε πες του για μπάσκετ αφού δεν πρόλαβε τον Γκάλη
Θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη»
Αν στην θέση του Γκάλη βάλουμε τον Ίνγκραμ θα χάσει ο στίχος το νόημά του;
(το τραγούδι έχει τίτλο "στου αιώνα το φευγιό")


Σαν επίλογο θα χρησιμοποιήσω τα δικά του λόγια
«Ένας τίτλος φίλε , ένας τίτλος , τον θέλω τόσο πολύ. Θαυμάζω και ζηλεύω τον Κεν Μπάρλοου γιατί σε όποια χώρα και σε όποια ομάδα και να έπαιξε ήταν απ’ τις κορυφαίες και κατάφερνε να κατακτά κάποιον τίτλο ή να παίζει σε τελικούς. Ο πολύς κόσμος πιστεύει πως το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να βάζω 50 πόντους , αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Θέλω μόνο να κερδίζω τα παιχνίδια και τους τίτλους και γι’ αυτό μερικές φορές επωμίζομαι περισσότερες ευθύνες στην ομάδα για να τα καταφέρω και ίσως αυτό να μου δημιουργεί προβλήματα. Το μόνο πράγμα που μετανιώνω και μου λείπει είναι ένας τίτλος , να παίζεις ολο τον κόσμο σε έναν αγώνα , κι αυτό το συναίσθημα δυστυχώς δεν το ένιωσα ποτέ. Γι’ αυτό το λόγο σηκώνεσαι το πρωί για προπόνηση , γι’ αυτό μένεις μέχρι αργά το βράδυ στο γυμναστήριο, για να βρεις μια τέτοια ευκαιρία , να παίξεις ένα παιχνίδι σαν και αυτό…».

Bonus material: