Τρίποντο

Καταλαβαίνω ότι το βλέμμα σχεδόν όλων των μπασκετόφιλων είναι στραμμένο στο σημερινό τέταρτο αγώνα μεταξύ των αιωνίων, που μπορεί να αποβεί και ο τελευταίος της σειράς. Υπόσχομαι μετά το πέρας αυτής, να επανέλθω με ξεχωριστές αναρτήσεις για την παρουσία κάθε παίχτη στους τελικούς, αλλά και των προπονητών των ομάδων. Έως τότε, ατενίζω το μάλλον μακρινό μέλλον προσδοκώντας να γίνω θεατής -έστω και εκ του μακρόθεν- μιας μονομαχίας δύο σύγχρονων μπασκετικών θρύλων σε ένα ίσως τελευταίο ενσταντανέ, σε ένα τελευταίο χορό θανάτου με φόντο το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Προσδοκώ ένα τετ-α-τετ δύο εξαιρετικών παιχτών με πολλά κοινά στοιχεία καθώς και στην ίδια θέση παίζουν και σχεδόν συνομήλικοι είναι και οι δύο πρωταθλητές έχουν αναδειχτεί και βρίσκονται στο λυκόφως της καριέρας τους. Κυρίως η αίσθησή μου είναι ότι και οι δύο θέλουν όσο τίποτα να διεκδικήσουν με τις τελευταίες ανάσες και δυνάμεις που τους έχουν απομείνει μια ακόμα ευκαιρία να αναδειχτούν πρωταθλητές, να εδραιώσουν τη θέση τους στο πάνθεον των καλύτερων και να πασπαλίσουν την υστεροφημία τους με λίγη ακόμα χρυσόσκονη.

Ανατρέχοντας στη σύγχρονη μπασκετική ιστορία των τελευταίων τριών δεκαετιών, νομίζω εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι σχεδόν καμία ομάδα -σε Ευρώπη και NBA- δεν κατάφερε να ξεχωρίσει, να κερδίσει τίτλους, αναγνώριση, να διατηρηθεί στην κορυφή στηριζόμενη στο μεγαλείο του ενός. Ανεξαρτήτως του ταλέντου που είχε ο ένας, σχεδόν ποτέ αυτό μόνο του δεν ήταν ικανό να κρατήσει μια ομάδα στην κορυφή σε βάθος χρόνου και να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό που εποθφαλμιούσε την κορυφή.

Εμπνεόμενος από την ανάρτηση του Ντράζεν σχετικά με τον Τεόντοσιτς, σκέφτηκα να κάνω μια μικρή αναφορά σε αυτούς που περιμέναμε να δούμε στα παρκέ του Σιναν Ερντέμ αλλά τελικά μάλλον δε μπόρεσαν να βρεθούν. Να φταίει το GPS στα ταξί, να χάθηκαν στα στενά της Πόλης απολαμβάνοντας τοπικούς και νόστιμους τουρκικούς μεζέδες ή και κάποιον μερακλίδικο καφέ? Ή μήπως προτίμησαν να πάνε καμιά βόλτα με καραβάκι στα ανοιχτά του Βοσπόρου? Όπου και αν βρίσκονταν νομίζω ότι σίγουρα θα πέρασαν πολύ καλύτερα από το παρκέ του εντυπωσιακού γηπέδου των γειτόνων, εντούτοις σε πολλούς από εμάς έμεινε η απορία. Πού ήταν το προηγούμενο διήμερο ο...

Και σε μια παλαιότερη μου ανάρτηση είχα γράψει νομίζω ότι δεν τα πάω γενικώς καλά με τις επιβραβεύσεις και τις απονομές τίτλων του στυλ "ο καλύτερος-ο χειρότερος-ο πιο επιτυχημένος" ή  άλλους συναφείς επιθετικούς προσδιορισμούς, καθώς τόσο η γενίκευση όσο και η σχετικότητα των λέξεων αυτών μπορούν να οδηγήσουν εύκολα σε ατραπόυς λίαν επικίνδυνους. Από την Κυριακή το βράδυ έψαχνα στο μυαλό μου να βρω την πιο κατάλληλη -κατά τη γνώμη μου- λέξη για τον ΟΣΦΠ για αυτό και διάβασα άρθρα σε εφημερίδες, στο ίντερνετ, άκουσα ραδιοφωνικές εκπομπές, μίλησα με φίλους μου. Η "κυοφορία" των λίγων αυτών ημερών τελικά εγγένησε τον εξής χαρακτηρισμό: ΑΞΙΟΣ.

Αν κάποιος έλεγε στον πιο φανατικό οπαδό του Ολυμπιακού να γράψει ένα σενάριο για το χθεσινό τελικό δεν νομίζω ότι θα πλησίαζε καν σ' αυτά που διαδραματίστηκαν στη Σινάν Ερντέμ Αρίνα. Από το 1988 και μετά που παρακολουθώ ανελλιπώς το final4 της κορυφαίας διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης μπάσκετ δε θυμάμαι ανάλογη ανατροπή και μάλιστα κόντρα στο απόλυτο φαβορί της διοργάνωσης.

'Ετσι λοιπόν στις 23:30 το βράδι της Παρασκευής στο http://3pontoblogspot.listen2myradio.com/ οι stratos , basketikos , Gangster , Drazen θα πιάσουν τα μικρόφωνα και θα "ξεκοκαλίσουν"  τους δύο ημιτελικούς.

Σας θέλουμε μαζί  μιας και ούτε δημοσιογράφοι είμαστε , ούτε σχετική εμπειρία με τα "ερτζιανά" έχουμε.  Πρωτάρηδες είμαστε , "άβγαλτοι"...

Η συμμετοχή σας θα γίνεται μέσω μηνυμάτων στο παραπάνω υπερ-σύνδεσμο.

Είναι και μια ευκαιρία να "γνωριστούμε" καλύτερα. Μετά από σχεδόν 2 χρόνια παρουσίας , μη σας πούμε πως αργήσαμε κιόλας...

Συντροφεύστε μας λοιπόν (διαδώστε το αν θέλετε)  σε αυτή την νέα μας προσπάθεια , η οποία αν έχει ανταπόκριση μπορεί και να συνεχιστεί. Υπάρχουν ακόμα τα playoffs στο ΝΒΑ ,  οι τελικοί Α1 , το προ-Ολυμπιακό τουρνουά κ.ο.κ.

Επειδή όμως όπως λέγανε και οι αρχαίοι "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός" , την Παρασκευή ας φτάσουμε στα μισά. 

Το μόνο που μπορούμε να σας εγγυηθούμε είναι πως από πλευράς μας υπάρχει κάθε καλή πρόθεση.

Το αποτέλεσμα θα το φτιάξουμε μαζί...  

"Στράτο δική σου η μπάλα" ήταν η τελευταία ανθρώπινη φωνή που άκουσα. Στη συνέχεια στα αυτιά μου ακόμα ακούγεται το δικό μου ποδοβολητό για να προλάβω τη μπάλα και η διακοπτόμενη ανάσα του αντιπάλου που με κυνηγούσε μαζί με κάποιες ημί-άναρθρες κραυγές. Και ξαφνικά, ένα "κρακ" δυνατό σαν ήχος καμπάνας και αμέσως μετά σαν κάποιος να πάτησε το "mute" της τηλεόρασης και όλα να χάθηκαν. Δε θυμάμαι πώς, αλλά βρέθηκα ξαπλωμένος στο χορτάρι κρατώντας ασυναίσθητα το αριστερό μου γόνατο. Από πάνω μου είχαν συγκεντρωθεί συμπαίχτες και αντίπαλοι και με κοιτούσαν και κάτι έλεγαν αλλά εγώ δεν άκουγα.