Πέμπτο επεισόδιο: When the game was ours

Το 3-ponto.blogspot.com παρουσιάζει την ιστορία των Magic Johnson και Larry Bird όπως την έγραψε η Jackie McMullan στο βιβλίο της "When the game was ours".

Ο Riley ένα μήνα μετά την ήττα απ' τη Βοστόνη , κάνει κάτι ασυνήθιστο . Γράφει γράμματα σε κάθε ένα παίκτη και τους το δίνει. Στον Magic έγραψε για τη συγχώρεση. "Μάθε απ' τα λάθη σου. Ωρίμασε. Είσαι αγωνιστής και θα επιστρέψεις πιο δυνατός από πότε. Το ξέρω".

Στο μέσο του καλοκαιριού ένα δεύτερο γράμμα φθάνει στον Magic: "Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να νιώθεις θύμα". Λίγες ημέρες πριν την έναρξη του training camp , το τρίτο γράμμα λέει: "Ετοιμάσου για σκληρή δουλειά. Θα σε πιέσω όσο ποτέ άλλοτε".

Ήταν έτοιμος. Μαζί με τους Thomas και Aguirre προπονούνταν όλο το καλοκαίρι. Δούλεψε αρκετά το σουτ και προετοίμαζε το μυαλό για τον αναβαθμισμένο επιθετικό ρόλο που τον περιμένει.

Ο Worthy επιτυγχάνει ένα ελεύθερο lay up και ο Riley εκρύγνηται! "No lay ups! Aπό εδώ και στο εξής δεν θέλω να ξαναδώ κάτι τέτοιο. Δεν με νοιάζει , ρίξτε τον κάτω αλλιώς θα σας βάλω πρόστιμο!

Είχε στο μυαλό του τι έλειπε και δεν στέφθηκαν πρωταθλητές. Η σκληράδα. Πάση θυσία έπρεπε να την περάσει στην ομάδα.

Τα διπλά παίζονταν σε ιδιαίτερο έντονο ρυθμό. Αρκετές φορές οι Cooper - Magic αντάλλαζαν κουβέντες μεταξύ τους σχετικά με ένα σκληρό φάουλ που δεν δόθηκε ή κάτι παρόμοιο. "Ήταν σημαντικό να μας κρατάει θυμωμένους" , θυμάται ο Scott.

Στην αντίπερα όχθη υπήρχαν προβλήματα. Ο Cendrik Maxwell δεν εμφανίστηκε στο training camp διότι διαπραγματευόταν με τον Auerbach το νέο του συμβόλαιο. Ο Gerald Henderson δόθηκε στο Seattle και ο M.L. Carr πείσθηκε την τελευταία στιγμή να μην αποσυρθεί. Εκτός όλων των παραπάνω , "οι εντός των τειχών" της ομάδας διέκριναν και έλλειψη κινήτρου. "Η νίκη δεν ήταν πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου - εκτός απ΄τον Larry" , θα πει ο Carr.

Έστω και έτσι ήταν το φαβορί στην Ανατολή. Ο McHale αποδεικνύονταν ασταμάτητος στο post με τις κινήσεις του να διδάσκονται από τους προπονητές γυμνασίων. Έγινε το πρότυπο για κάθε ελπιδοφόρο ψηλό που ήθελε να συνεχίσει στο μπάσκετ. Ο Parish έτρεχε τον αιφνιδισμό σαν small forward και ο Bird στα 28 έπαιζε το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του. Με ξεκίνημα 15-1 έμοιαζαν ανίκητοι.

Στους Lakers ο Riley εισήγαγε μία νέα φόρμουλα αξιολόγησης που την ονόμαζε "career best effort". Μέσα από έναν περίεργο αλγόριθμο που συνδύαζε τα στατιστικά με τον χρόνο συμμετοχής των παικτών βρήκε πως οι 600 μονάδες ήταν ο μ.ο. στο ΝΒΑ , με τις 800 μονάδες να είναι για τους πραγματικά top class. Οι Bird, Jordan, Magic, εναλλάσσονταν στην πρώτη θέση. Κάθε εβδομάδα αναρτούσε τους 5 καλύτερους σε έναν πίνακα , ώστε να τo βλέπουν όλοι. Ο Magic είχε πάθει μία ψύχωση με αυτό και μετά από κάθε παιχνίδι συνέκρινε τα στατιστικά του έναντι των άλλων superstars.

Ο Bird πράγματι βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση κερδίζοντας το δεύτερο συνεχόμενο MVP του. Αλλά ο συμπαίκτης του C.Maxwell, κάθε άλλο παρά προσπαθούσε να του μοιάσει.

"Career's over , boys. Πήρα τα λεφτά μου".

"Υποτίθεται πως το έλεγε για πλάκα αλλά κανένας δεν γελούσε", λέει σήμερα ο Ainge. Ιδιαίτερα ο Larry τρελαινόταν όταν άκουγε κάτι τέτοια: "Φέρτε μου τον π.... γιο αμέσως και θα τον διαλύσω στο λεπτό!"

"Τέτοιος αρνητισμός έπρεπε να μείνει εκτός ομάδος. Προσπαθούσαμε να πετύχουμε κάτι που καμιά δεν το έχει καταφέρει εδώ και 15 χρόνια και ο Μαξ δεν ενδιαφερόταν" θυμάται σήμερα ο Bird

Η ειρωνεία ήταν πως ο Μaxwell υπέφερε από χονδροπάθεια και στα μέσα του Φεβρουαρίου αναγκάστηκε να μπει στο χειρουργείο. Ο McHale τον αντικατέστησε στην αρχική πεντάδα όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας του. Όταν επέστρεψε στην ενεργό δράση δεν ήταν ο ίδιος. Εμφανιζόταν αδιάφορος και φανερά εκτός φόρμας.

Ο Bird δεν του το συγχώρεσε ποτέ : "Κοιτώντας πίσω στο χρόνο - τότε που ήμασταν νέοι και γεάτοι ενέργεια - δεν μπορώ να μην σκεφτώ πόσο εύκολα πετάξαμε δύο μεγάλες ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Το 1983 με αυτό που κάναμε στον Bill Fitch και το 1985 με τον Μαξ".

Ο Μάξουελ έχει αντίθετη γνώμη :" O Larry νόμιζε πως προσποιόμουν τον τραυματία. Δεν πίστευε πως πονούσα φρικτά και γι' αυτό δεν ήμουν ο ίδιος".

Η αλήθεια είναι πως ήταν ανθεκτικός στο πόνο και δεν καταλάβαινε πως οι άλλοι το έβαζαν κάτω τόσο εύκολα. Το 1982 μετά από μία σύγκρουση με τον Catchings των Bucks έπεσε πολυ άσχημα με το κεφάλι στο παρκέ. Ο πόνος ήταν αφόρητος. Το κεφάλι του είχε συμπιεστεί απ' το χτύπημα αλλά ο ίδιος αρνιόταν να βγει απ' το παιχνίδι. Αργότερα στο νοσοκομείο με μια ιατρική συσκευή αναγκάστηκαν να του βγάλουν τον αέρα που είχε συσσωρευτεί στο κρανίο του!

Μια άλλη φορά είχε δεχθεί ένα σκληρό χτύπημα στα μάτια απ' τον Dell Curry. Τα έβλεπε διπλά αλλά σημάδευε στη μέση όπως έλεγε χαριτολογώντας.

Το 1991 στο αποφασιστικό 5ο παιχνίδι ενάντια στους Pacers βουτάει για μια χαμένη μπαλιά και προς τιμήν μένει λιπόθυμος αφού χτυπάει το κεφάλι του στο παρκέ. Ο Dr Cheller βλέποντας τον Bird να είναι φανερά ζαλισμένος , απέκλειε το ενδεχόμενο να επιστρέψει. Άκουγε το κοινό να τον αναζητά και ζήτησε να φύγει απ' τα αποδυτήρια και να μπει στο παρκέ.

"Ah, hell. Επιστρέφω". I can't leave those guys out there all by themselves'. Πραγματοποίησε μία θρυλική εμφάνιση (33π,14ρ) και αποχώρησε νικητής απ' το γήπεδο.

Η ανταγωνιστική του φύση έφταιγε που οι σχέσεις του με τον ΜcHale δεν ήταν καλές. Δεν του συγχωρούσε πως δεν προσπαθούσε να γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου ενώ είχε τα προσόντα. Θύμωνε με την χαλαρότητα του συμπαίκτη του. Γι' αυτό και όταν ήθελε να του δώσει οδηγίες έπιανε τον Ainge και για να τις πει. Μετά ο McHale έκανε το ίδιο με τον Ainge και όλο αυτό συνεχιζόταν καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού!

Μια φορά και ενώ ο McHale είχε διαλύσει τους Pistons σκοράροντας 56π (ρεκόρ Celtic) , ζητάει απ' τον K.C.Jones να τον βγάλει. "Έπρεπε να μείνεις και να βάλεις 60π!" του φωνάζει ο μίστερ 32.

Εννέα ημέρες αργότερα ο Λάρι πετυχαίνει 60π (22/36σ).

'Εγώ σου είχα πει να βάλεις 60 πόντους (νέο ρεκόρ Celtic) και δεν με άκουσες".

"Για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενδιέφερε Λάρι".

"Θα έρθει η μέρα που θα σε ενδιαφέρει".

Στο επόμενο επεισόδιο: Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο…