Προσδεθείτε μαζί μας για το ταξίδι που σας (μας) ετοιμάσαμε. Οι νίκες και οι ήττες , οι λύπες και οι χαρές, τα συναισθήματα που τόσο απλόχερα μας χάρισε η Εθνική θα παρελάσουν απ' το blog μας. Συνεχίζουμε με τον ημιτελικό του Ζάγκρεμπ
Ελλάδα - Ρωσία = 81-80
Γιατί κερδίσαμε;
- Γιατί ο Γκάλης έκανε το καλύτερό του παιχνίδι με την φανέλα της Εθνικής. Δυστυχώς τα Τρίποντα εκείνου του Ευρωμπάσκετ δεν τα είχα ώστε να σας παρουσιάσω τα ακριβή του στατιστικά (Στράτο αν τα έχεις βοήθα). Οι Χομίτσιους και Βέτρα δεν μπορούσαν να τον κοιτάξουν στα μάτια. Μόνο με τον Σοκ συνάντησε δυσκολίες. Με 45 πόντους (το 55% της ομάδας παρακαλώ), 5-6 ασσίστ και ποσοστά πάνω απ' το 50% (κάποια στιγμή είχε 13/24) , ήταν τα ΠΑΝΤΑ .
- Η άμυνα του Φάνη ήταν - για μια ακόμη φορά - ο καταλύτης μας. Πριν απο δύο χρόνια ηταν αξιοπρεπέστατος απέναντι στον Μότσαρτ. Αυτή τη φορά τα έβαλε με Βολκόφ και Τιχονένκο. Του πρώτου (σημ. το καλοκαίρι εκείνο θα μετακόμιζε στην Ατλάντα για να παίξει στους Χοκς) του έκλεισε τους διαδρόμους για διεισδύσεις. Ο πολυσύνθετος Βολκόφ δεν βρήκε τους χώρους για να επιχειρήσει τα αγαπημένα του drive και βγήκε εκτός ρυθμού αγώνα. Τον Τιχονένκο οι Στεργάκος - Καμπούρης δεν είχαν τα πόδια να τον ακολουθήσουν μακριά απ' το καλάθι. Τα 4/5 τρίποντά του αποτελούσαν μαχαιριά στην ελληνική άμυνα. Η απάντηση βρέθηκε στην αλλαγή του μαρκαρίσματος. Ο "Eυρωπαίος Πίππεν" έδωσε τη λύση.
- Ο Γκαράστας έβαλε και αυτός το "χεράκι" του. α) Ο έξοχος στο πρώτο ημίχρονο Σαμπόνις "ξεχάστηκε" στο δεύτερο. Δεν τροφοδοτήθηκε - για να φορτώσει και με φάουλ τον Φασούλα- και για 20' πήγαινε απλά πάνω κάτω.
β) Βάζει χωρίς λόγο τον Μπελοστένι και βγάζει τον Βολκόφ. Έως εκείνη τη στιγμή με τον Βολκόφ στο "3" και τον Τιχονένκο στο "4" , η Σοβ. Ένωση ήταν μπροστά και σε εμάς δεν έβγαιναν τα μαρκαρίσματα. Ο Τιχονένκο διάβαζε το miss match με τον Καμπούρη και απ' τα 6.25μ ευστοχούσε. Με την ανόητη ιδέα του Σοβιετικού προπονητή όμως το ζευγάρι Μπελοστένι - Καμπούρη μας ταίριαξε και ο Φάνης απεγκλωβίστηκε και πήγε πάνω στον κακό μας δαίμονα τον Τιχονένκο.
γ) Κατάλαβε πως ήταν λάθος να βγάλει τον Βολκόφ (μπορεί να μην πραγματοποιούσε καλό παιχνίδι αλλά κρατούσε απασχολημένο τον Φάνη) και του ξαναέδωσε την εντολή να μπεί . Ποιόν έβγαλε όμως; Τον Σαμπόνις...
- Ο Κιουμουρτζόγλου σχεδίασε άψογα την τακτική μας. Μετά από επαναφορά πηγαίναμε σε αργές επιθέσεις 5 εναντίον 5. Μετά από ριμπάουντ ψάχναμε το γρήγορο καλάθι (19 πόντους από αιφνιδιασμό στο 1ο ημιχρ). Οι Σοβιετικοί μπερδεύτηκαν και πραγματοποίησαν κάκιστο αμυντικό transition.
- Οι σωστές αποφάσεις του Γιαννάκη στο παιχνίδι μας έδωσαν το καθαρό μυαλό που τόσο επιζητούσε η mind game τακτική μας.
- η διαιτησία ήταν με το μέρος μας (ας το παραδεχθούμε)
- παρ'όλα αυτά οι Σοβιετικοί είχαν 3 ευκαιρίες για να πετύχουν καλάθι και τις σπατάλησαν (άστοχο σουτ απ' τα 4μ , επιθετικό του Χομίτσιους , βήματα του Βέτρα). Ας πρόσεχαν.
Πήγε στράφι....
- Η εμφάνιση του Μαρτσουλιόνις. Ο guard των Warriors δεν περιοριζόταν με τίποτα (ο Γιαννάκης δεν μπορούσε να τα βάλει με την γαλαξιακή ταχύτητα των κινήσεων του Σαρούνας). Σκόραρε , οργάνωνε , έπαιζε άμυνα. Άνθρωπος - ορχήστρα για τους Σοβιετικούς. Ευτυχώς για εμάς έκανε 2 συνεχόμενα φάουλ και βγήκε με 5 φάουλ εκτός αγώνα. Και ενώ η ομάδα του προηγούνταν (57-62). Βγήκε νωρίς έξω και η Σοβιετική Ένωση δεν απειλούσε πλέον απ' την περιφέρεια.
Τι θυμάμαι;
- Να τελειώνει το παιχνίδι και εγώ όλο χαρά να πηγαίνω στη μπασκετούλα του δωματίου για να "ξαναπαίξω" τον αγώνα.
Σκόρπιες σκέψεις...
- Ο Γκάλης πατάει γραμμή μπροστά στα μάτια του Ρεμς. Δίνει τη μπάλα στον Φάνη (πως τον είδε μόνο αυτός ξέρει..) και σηκώνει πρώτος τα χέρια ψηλά διαβάζοντας την τροχιά της μπάλας. Νίκο Γκάλη εσύ σουπερ σταρ!!!
-Ο Κουρτινάιτις ήταν τραυματίας και γι' αυτό δεν έπαιξε. Αν έπαιζε τότε -εικάζω- πως το ζευγάρι Κουρτινάιτις - Τιχονένκο θα μας 'εβαζε σε ανυπολόγιστους μπελάδες...
- Αυτός ο βλάκας που πέταξε το κέρμα στο κεφάλι του Σοκ , 22 χρόνια πως να νιώθει άραγε;;;
- Λέγεται πως ο Γκαράστας "έπαιρνε χαρτάκι" απ' τον Γκομέλκσι σε αυτον τον αγώνα. ο συνταγματάρχης ήθελε να τα ελέγχει ΟΛΑ.
Retro games: Ελλάδα - Σοβιετική Ένωση = 81-80 (ημιτελικός '89)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Αξέχαστο ματς που απέδειξε ότι το χρυσό του '87 δεν ήταν πυροτέχνημα.
Στα αξιοσημείωτα (εκτός από τα όργια του Γκάλη):
-Σε αντίθεση με τον Γκαράστας που έκανε συνεχείς αλλαγές, ο Κιουμουρτζόγλου έκανε μόλις 2(!): τον Καμπούρη στη θέση του Στεργάκου (η πρώτη αλλαγή 13' πριν το φινάλε) και το αντίστροφο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Γκάλης, Γιαννάκης, Χριστοδούλου και Φασούλας έπαιξαν όλο το ματς!
-Το εκρηκτικό λεπτό του Γιαννάκη (9:30-10:20 στο βίντεο) με δύο εκπληκτικές ασσιστ ολόκληρου γηπέδου και μια πολύ καλή άμυνα στο Μαρτσουλιόνις που του απέφερε ένα κερδισμένο επιθετικό φάουλ.
-Ο υποδειγματικός αιφνιδιασμός των Σοβιετικών (29:50) που με 4 πάσες από το αμυντικό ριμπάουντ φτάνουν στο ελληνικό καλάθι.
Τι να πω γι' αυτό το παιχνίδι. Μου θυμίζει τόσα πράγματα...
Περισσότερο μου θυμίζει ότι τον ίδιο τον αγώνα δεν τον είδα ζωντανά, παρά μόνο πολλά χρόνια αργότερα σε βίντεο.
Τον... άκουγα όμως! Από έναν τύπο σ' ένα ρετιρέ που έβλεπε τον αγώνα και -κραυγάζοντας- έκανε αναμετάδοση σε όλη την περιοχή, δίπλα σε μια εκκλησία, σε μια πλατεία της Βάρκιζας!
Ακόμα θυμάμαι τη σκηνή που κρεμάστηκε ο μισός απ' το μπαλκόνι και άρχισε να φωνάζει "τρίποντο ο Φάνης, νικάμε" κινδυνεύοντας να πέσει 5 ορόφους!
Κι εμείς από κάτω (τεράστια παρέα) να παραληρούμε ομαδικά, περιμένοντας πότε θα ακούσουμε τη φωνή απ' το ρετιρέ να πει ότι έληξε το παιχνίδι.
Όταν δε τελειώσε ο αγώνας έγινε το έλα να δεις και τα μεθεόρτια περιελάμβαναν... σπάσιμο των καρεκλών που βρίσκονταν στον προαύλειο χώρο της εκκλησίας! Μεγάλες εποχές!
Σε κάτι τέτοιες στιγμές οι τακτικές και οι αναλύσεις πραγματικά πάνε περίπατο :p
Βασικά η διαιτησία σ αυτό το ματς δεν μας έσμπρωξε απλά, έσφαξε τους Σοβιετικούς. Κι αυτό όχι για να ευνοηθούμε εμείς αλλά για να ευνοηθούν στον τελικό οι Γιουγκοσλάβοι. Ο Στάνκοβιτς ήξερε ότι αν υπήρχε μια ομάδα που μπορούσε να σταματήσει τους πλάβι στον τελικό αυτή ήταν η ΕΣΣΔ.
Παρ όλα αυτά (χάναμε - κερδίζαμε) το σημαντικότερο είναι αυτό που λέει ο basketikos: Αποδείχτηκε ότι το 87 δεν ήταν πυροτέχνημα και ότι μπορούσαμε πλέον να κοιτάξουμε στα μάτια τις υπερδυνάμεις του παγκόσμιου μπάσκετ. Χαρισμένη από τον Μπόρισλαβ λοιπόν η νίκη, αλλά η εμφάνιση και η καθιέρωση στο υψηλότερο επίπεδο δεν μας χαρίστηκε από κανέναν. Κερδίθηκε από όλη την ελληνική ομάδα.
colonel gomelsky
Εγώ πάντως πιστεύω ότι παρά την κακή προϊστορία τα προηγούμενα χρόνια αυτή η Γιουγκοσλαβία (όπως και των 2 επόμενων χρόνων) δεν μπορούσε να χάσει από καμία ΕΣΣΔ. Ήταν απλά η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Αργύρης
Oι Σοβιετικοί το ξερανε ότι μπορούσανε να κερδίσουν τους Γιουγκοσλάβους?
Ο Χριστοδούλου μεγάλη μπασκετική περσόνα,ολοκληρωμένος και ώριμος παίκτης από τα είκοσί του.Στη φάση που ο Γκάλης βάζει καλάθι μετά από βήματα που έκανε και δε σφυρίχτηκαν,πήρε τη μπάλα από spled out του Χριστοδούλου. Εμείς τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής ξαναβλέπουμε τους αγώνες και διαπιστώνουμε πόσα πολλά πράγματα κάναν οι τρεις σωματοφύλακες της Εθνικής του 1990 μέσα στο γήπεδο που δεν τα βλέπαμε και δεν τα εκτιμούσαμε.
@Αργύρης & Ανώνυμος: Μα προφανώς τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Απλά θεωρώ πως οι σοβιετικοί θα είχαν περισσότερες πιθανότητες στον τελικό.
Σίγουρα δεν ευνοηθήκαμε από την διαιτησία τόσο όσο στον ημιτελικό του 2007 οι Ισπανοί.
Πάντα το λέω, οι Σοβιετικοί χάναν με αξιοπρέπεια και πανηγύριζαν σεβόμενοι τον αντίπαλο, ούτε γκρινιάρηδες και υποκριτές στο παίξιμό τους σαν τους Ισπανούς , ούτε ξύλο παίζαν σαν τους Ιταλούς, ούτε και καβγατζήδες σαν τους Γιουγκοσλάβους ήταν.
Ο Συρίγος για μένα είναι ο καλύτερος αθλητικός σχολιαστής μαζί με τον Διακογιάννη. Έχουν και οι δύο γάργαρη, καθαρή φωνή και ξέρουν πότε πρέπει να σωπαίνουν στην περιγραφη, τι ρυθμό πρέπει να έχουν. Παρακολουθούσα σήμερα τον φιλικό αγώνα της Ελλάδος με την Γερμανία και αηδίασα, ο Γερμανός σχολιαστής χαχανογελούσε με τα αίματα στην φανέλα του Φώτση.
...τι αγώνας...αξέχαστος...ήμουν μικρό παιδάκι...θυμάμαι πολλά...ήταν ακόμα ένα μπασκετικό μπόλιασμα μέσα μου...το πρώτο το'χα πάρει δυο χρόνια πριν...με τη φωνή του Φίλιππου να μας καθοδηγεί...
...μεγάλη επιτυχία...που απέδειξε ότι η πορεία του '87 δεν ήταν συμπτωματική...κ'ακόμη το ταξίδι συνεχίζεται...
...τελικά φαίνεται πως υπάρχει ''μέσα'' στον έλληνα το μπάσκετ...αν οι βραζιλιάνοι γεννιούνται αγκαλιά με μια ασπρόμαυρη μπάλα...οι έλληνες γεννιούνται με μια πορτοκαλί με σπυράκια...μπορεί πριν το '87 να μην είχαμε μεγάλες επιτυχίες, αλλά υπήρχαμε μπασκετικά...κ'σποραδικά το αποδεικνύαμε...απ'τη δεκαετία του '50 ακόμη...με την μεγάλη ομάδα του Πανελληνίου...μεγάλες μορφές ο Μουρούζης, ο Ματθαίου, ο Στεφανίδης...για όσους δεν το ξέρουν έπαιξαν σαν ξένοι στην Ιταλία...απ'τη δεκαετία του '50 οι έλληνες παίκτες ήταν περιζήτητοι στη γειτονική χώρα...κ'ας μην ξεχνάμε το χάλκινο μετάλλιο στο Κάιρο...εστώ κ'αν συμμετείχαν μόνο 7 ομάδες...
Ρε παιδιά τι πάθατε;;;έχετε να γράψετε από το 15Αύγουστο.Παρακολουθώ το site εδώ και περίπου 5 μήνες και από ο,τι θυμάμαι δεν υπήρχε ποτέ τόσο μεγάλο διάστημα αδράνειας.Σας παρακαλώ συνεχίστε την πολύ αξιέπαινη και ωραία προσπάθεια που κάνετε.Σίγουρα το μπάσκετ περνάει περίοδο κρίσης παγκοσμίως,εκτός ελαχίστων χωρών,και τα θέματα είναι περιορισμένα.Η κρίση αυτή βέβαια έχει χτυπήσει πολύ βαριά το δικό μας μπάσκετ αλλά θεωρώ ότι τώρα πρέπει να στηριχτεί το άθλημα περισσότερο από ποτέ άλλοτε.Συνεχίστε την καλή δουλεία που κάνετε με ακόμα μεγαλύτερη αγάπη και πάθος για το άθλημα.
Μην ανησυχείς φίλε ανώνυμε. Όπως όλοι έτσι και το blog χρειάζεται διακοπές. Θα επιστρέψουμε δριμύτεροι ενόψει Ευρωμπάσκετ.
ΙΣΩΣ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΟΥ 89 ΘΕΩΡΗΤΑΙ ΙΣΑΞΙΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΤΟΥ 87
ΥΓ: ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΕΝΑ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ:
http://www.youtube.com/watch?v=C7h8kAGjWDQ
Τα στατιστικά του Νίκου Γκάλη : 45π , 17/31διπ , 8/9βολ , 1/2 τρ , 2 επιθ- 1 αμ , 4 ασ , 4 κλ , 2λ σε 45'
πηγή: Tρίποντο τεύχος 33
ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ...ΠΟΛΥ ΑΡΓΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΧΑΛΑΡΕΣ ΑΜΥΝΕΣ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ....
K ομως αυτη η Γιουγκοσλαβια είχε ΄χασει την προηγούμενη σεζον στο τελικο του ολυμπιακου της Σεουλ ανετα 76-63 απτους Σοβιετικούς.Όποτε ήταν καλά ο Σαμπόνις με Σοκ,Μαρτσουλιονις,Χομιτσιους,Βολκοφ,Τιχονενκο δεν είχε να ζηέψει απολύτως τίποτα!
K μην ξεχναμε τα σερι ευρωμπασκετ απτο 57 εως το 71 των Σοβιετικων,τη μεγαλη ομαδα του Μπελοφ.Πολυ μεγαλυτερη ιστορία απτη Γιουγκοσλαβία.Εδώ κ το 90 που η σοβιετικη παρεπαιε,ο Ιβκοβιτς κρατησε το Ντραζεν στο παγκο με μας,μπας κ μείνουν εξω οι σοβιετικοι απτα ημιτελικα του μουντομπασκετ,κ ας τους ειχαν διασυρει στον ομιλο.Κ το 89 πανηγυρισαν σαν τρελοι που δε τους βρήκαν στο τελικο.Κ με Σαμπονις μεσα,εγω εδινα μεγαλη τυχη στους σοβιςτικους κ στο ζαγκρεμπ.Στο Μπουενος Αιρες ομως οντως δεν υπηρχαν.....
Πραγματικα ηταν το παιχνιδι που μας εδρεωσε στο μπασκετικο χαρτη.Ο Φανης Χριστοδουλου ηταν ο αγαπημενος μου παικτης ηταν ο ανθρωπος που μπορουσε να κανει τα παντα μεσα στο παιχνιδι για εμενα.Ενας πρταγματικα all around παικτης !!!!
colonel gomelsky,εκείνη τη χρονιά η ΕΣΣΔ δεν πιστεύω να κέρδιζε την Γιουγκοσλαβία.
Μήπως υποστήριζες περισσότερο ΕΣΣΔ παρά Ελλάδα?
No offence
Δημοσίευση σχολίου