Νεανική , άπειρη , ενθουσιώδης , πρωτάρα , άγνωστη , είναι μερικά απ’ τα επίθετα που ταιριάζουν στην «επίσημη αγαπημένη» μας. Στο πιο γεμάτο – από πλευράς ονομάτων- Ευρωμπάσκετ των τελευταίων χρόνων εμείς θα παρουσιαστούμε με ελλείψεις.
Ορισμένοι δεν θα ανέβουν στο αεροπλάνο για διάφορους λόγους: α) ατυχία (Σπανούλης και ίσως Ν.Καλάθης) , β) επιλογή (Μαυροκεφαλίδης, Σχορτσανίτης) γ) πλήρωμα του χρόνου που επιβάλλει να ξεκουραστεί το σώμα (Διαμαντίδης , Τσαρτσαρής).
Ξεχωριστή περίπτωση είναι ο Παπαλουκάς όπου ο Βασιλακόπουλος δεν τον θέλει στην Εθνική εξαιτίας παλαιών «προστριβών» (του το κρατάει μανιάτικο λόγω της άρνησης του πάλαι ποτέ αγαπημένου του Παπαλουκά να λάβει μέρος στην πρώτη φάση προετοιμασίας της Εθνικής για το Ευρωμπάσκετ του ’09)
Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε. Ας μην κοιτάμε πίσω και ας πορευτούμε με αυτά που έχουμε. «Σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε» που τραγουδάει και η Γαλάνη.
Τα θεμέλια της Εθνικής της επόμενης 5ετίας είναι εδώ και ζητάνε την στήριξή μας! Ζητάνε να μην τους σταυρώσουμε απ’ το πρώτο λάθος (ήττα) , να τους δείξουμε την απαραίτητη (αλλά και συνάμα τόσο ξένη στη δική νοοτροπία) υπομονή , να τους αγαπήσουμε βρε αδερφέ!
Εμείς τι ζητάμε απ’ αυτούς;
Όχι πάντως ένα μετάλλιο ή μία διάκριση. Να μην κάνουν ό,τι και στο περσινό Μουντομπάσκετ τους ζητάμε. Να καταθέσουν την ψυχή τους (που δεν είχαν στη Τουρκία) , να παίξουν για τον συμπαίκτη τους (που δεν έκαναν στη Τουρκία) , να μην διαλέξουν παιχνίδια (που έκαναν στη Τουρκία) . Μα πάνω απ’ όλα τους ζητάμε να φεύγουν αγκαλιασμένοι και έχοντας ήσυχη τη συνείδησή τους μετά από ήττες.
Δεν έγραψα για δίποντα , τρίποντα , λάθη κ.ο.κ γιατί στη προκειμένη περίπτωση δεν έχει και τόση σημασία. Ας ξαναγίνουν μια «ωραία ατμόσφαιρα» – που έλεγε και ο Ηλιόπουλος- και τα υπόλοιπα θα έρθουν.
Ας μιλήσουμε και λίγο για την στελέχωση του ρόστερ. Είναι νωρίς (το Ακρόπολις δεν έχει καν αρχίσει) αλλά μου φαίνεται πως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Σίγουροι είναι οι : Zήσης – Σλούκας- Παπανικολάου- Βασιλειάδης- Κουφός- Φώτσης- Καϊμακόγλου- Βουγιούκας- Μπουρούσης. Το σύνολο 9 και μας απομένουν τρείς. Αν ο Νικ Καλάθης είναι 100% έτοιμος πάμε στους δέκα. Οι Μαυροειδής – Μπράμος – Π.Καλάθης- Χαραλαμπίδης- Ξανθόπουλος- Μάντζαρης παλεύουν για 2 θέσεις στο όνειρο.
Επειδή οι τέσσερις θέσεις στα γκαρντ είναι επιβεβλημένες σε ένα τουρνουά τόσο λίγων ημερών μία εναπομείναντα θέση θα καλυφθεί σίγουρα από περιφερειακό. Αν έπρεπε να διαλέξω μεταξύ των τριών περιφερειακών θα επέλεγα τον 35χρονο Χαραλαμπίδη. Τα χαρακτηριστικά ενός combo guard που έχει μας δίνουν μία έξτρα λύση σε συνθήκες πίεσης . Εκτός αυτού είναι καλύτερος επιθετικός απ’ τους Ξανθόπουλο και Μάντζαρη ενώ τα χρόνια του στην Α1 τον έχουν εκπαιδεύσει ώστε το μυαλό του να αντεπεξέρχεται στις όποιες δύσκολες στιγμές εμφανιστούν. Στην άμυνα χωλαίνει λιγάκι αλλά για το 5λεπτο που θα σηκωθεί απ’ το πάγκο – υπό τις υπάρχουσες συνθήκες- είναι η πιο ποιοτικά διαθέσιμη λύση. Το παράδειγμα με τον Καλαμπόκη στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ ήταν θετικότατο.
Μας απομένει μία ακόμη και συμπληρώσαμε δωδεκάδα. Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει πως : όπως στα ποδοσφαιρικά τουρνουά παίρνεις 3 τερματοφύλακες , έτσι και στο μπάσκετ επιλέγεις 3 σέντερ.
Φέτος λέω να τον αγνοήσουμε τον κανόνα. Με τον Κουφό να ανταποκρίνεται και στο «4» και στο «5» , ένας ακόμη σέντερ είναι πολυτέλεια. Άρα ο Μαυροειδής αποκλείεται.
Και φτάνουμε στο τελευταίο ρίσκο. Να πάρουμε έναν ακόμη περιφερειακό (πέντε το σύνολο) και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, να διαλέξουμε έναν σουτέρ (Μπράμος) για την περίπτωση που ο Βασιλειάδης βρεθεί σε άσχημη μέρα (γιατί ΣΙΓΟΥΡΑ θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε πολλή ζώνη) ή να πάρουμε τον Πατ για μια επιπλέον επιθετική απειλή; Προσωπικά θα διάλεγα τον Πατ. Θα έπαιρνα το ρίσκο να κατέβω στο τουρνουά με 4 γκαρντ και θα επένδυα στο ταλέντο του Πατ. Μπορεί να σουτάρει , να πάρει ριμπάουντ , να κατεβάσει τη μπάλα , να σκοράρει. Δεν είναι και ο Γκραντ Χιλ αλλά όλα τα παραπάνω τα έχει στο DNA του. Με αυτόν καλύπτουμε ικανοποιητικά αρκετές ανάγκες που θα προκύψουν.
Υ.Γ 1) Αν ο Νικ Καλάθης δεν καταφέρει να αποθεραπευτεί τότε ο Ξανθόπουλος καταλαμβάνει τη θέση του. Και επειδή δεν θα ήμουν σίγουρος θα διάλεγα και τον Μάντζαρη για να έχω όσο το δυνατόν περισσότερες λύσεις στο backcourt. Αν δεν έχω ποιότητα τουλάχιστον ας έχω ποσότητα. Σε εκείνη τη περίπτωση ο Πατ θα έμενε εκτός και οι αφοι Καλάθης θα έβλεπαν απ’ την τηλεόραση το Ευρωμπάσκετ…
Υ.Γ. 2) η τωρινή κατάσταση μου θυμίζει Ευρωμπάσκετ ’97. Τότε είχαμε αποχώρηση Γιαννάκη (Δαμαντίδης) , ο Φασούλας είπε να ξεκουραστεί ένα καλοκαίρι (Σχορτσανίτης) και απέμειναν οι Παταβούκας και Φάνης σαν πιο παλιοί (Ζήσης – Φώτσης). Φτάσαμε μέχρι τη τετράδα και εκεί χάσαμε εύκολα από Γιουγκοσλαβία και Ρωσία. Φέτος;
Σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Drazen έχω ξαναπεί ότι είμαι αισιόδοξος για την Εθνική και στο βάθος του μυαλού μου μου θυμίζει - τηρουμένων των αναλογιών - την Ρωσσία του Μπλατ που είχε 2 σταρ Χολντεν, Κιριλένκο (έστω και Megastar)και αρκετούς ρολίστες. Η δική μας Εθνική έχει τον Ζήση και τους Μπουρούση - Φώτση. Σαφέστατα δεν μπορούμε να κερδίσουμε το τουρνουά αλλά μπορούμε να είμαστε παραπάνω από αξιοπρεπής. Για την 12αδα θθεωρώ δεδομένη την παρουσία του Μπράμος ενώ αν ο Νικ δεν τα καταφέρει τότε ο Μάντζαρης θα πάρει την θέση του. Ο Μπράμος είναι σίγουρος γιατί είναι αθλητικός, έχει καλό περιφερειακό σουτ και μπορεί να παίξει άμυνα και χαμηλά αλλά και ψηλά. Αν ο Νικ τα καταφέρει τότε οι Μάντζαρης, Χαραλμπίδης, Μαυροειδής θα παλέψουν για την μια κενή θέση με τους Μάντζαρη και Μαυροειδή να έχουν το προβάδισμα λόγω των αμυντικών τους δυνατοτήτων και χαρακτηριστικών. Αν ο Νικ δεν μπορέσει τότε τη θέση του θα πάρει ο Μάντζαρης και την άλλη ο Χαραλαμπίδης για να καλυφθεί η τρύπα τόσο στο 1 όσο και στο 2. Ο Πατ δεν είναι στα πλάνα του Ζούρου γιατί τον θεωρεί ευάλωτο στην άμυνα τόσο δτο 3 όσο και στο 4.
Άλλωστε το πλάνο του Ζούρου - όπως φάνηκε και στα πρώτα φιλικά - περιλαμβάνει τον Ζήση περισσότερο στο 2 και λιγότερο στο 1 και αυτό έχει να κάνει με την άμυνα. Πεντάδα με τον Ζήση άσσο και τον Βασιλειάδη 2 δεν βγαίνει αμυντικά - γιαυτό και θεωρώ δεδομένη την παρουσία του Μπράμου στην 12αδα. Όσο αφορά το 3 ο Παπανικολάου θα έχει τον πρώτο λόγο ενώ πιστεύω ότι θα πάμε σε μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού με 3 περιφερειακούς και τους Βασιλειάδη - Μπράμο να καλύπτουν το 3 ή να συνυπάρχουν στην πεντάδα παίζοντας στην ουσία με δύο "φτερα". Στο 4 ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης και ο πλήρως αναβαθμισμένος Καϊμακόγλου θα έχουν σχεδόν αποκλειστικά όλο τον χρόνο συμμετοχής - με τον Καϊμακόγλου να παίρνει και αρκετό χρόνο στο 3 - ενώ στο 5 τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα με τους Μπουρούση, Κουφό, Βουγιούκα να καλύπτουν την θέση.
Διαφωνώ Drazen με την ικανοτητα του Κουφού να παίξει στο 4 - πριν 3 χρόνια ναι μπορούσε πλέον του είναι αδύνατο.
Κλείνοντας πιστεύω ότι οι παίκτες κλειδιά αυτής της Εθνικής που η απόδοσή τους θα κρίνει και την πορεία της Εθνικής είναι οι Νικ, Κουφός, Καϊμακόγλου και Παπανικολάου.
Ο Νικ γιατί έιναι ο καλύτερος οργανωτής και μυντικός μας γκαρντ, ενώ είναι και ο μόνος γκαρντ που μπορεί να παίξει το pick'n'roll με drive και διείσδυση, ενώ παράλληλα απελευθερώνει και τον Ζήση που καλείται να θυμηθεί τις εμφανίσεις του το 2005 και του 2006.
Ο Κουφός είναι ένα αθλητικό 5αρι που σπανίζει στη Ευρώπη - μόνος με παρόμοια χαρακτηριστικά είναι ο Φραν Βάσκεθ- κάτι που τον βοηθάει τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι του Pick'n'roll ενώ μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ και σε άμυνες ζώνης με την κίνηση και την ταχήτυτά του.
Ο Κώστας Καϊμακόγλου είναι το πασπαρτού αυτής της ομάδας που θα παίξει σκυλίσια άμυνα, θα βοηθήσει στα ριμπάουντ ενώ στην επίθεση από το 3 πρέπει να είναι σταθερός και αξιόπιστος στο περιφερειακό σουτ και να εκμεταλευτεί τα μισματς με τους κοντύτερους αντιπάλους ενώ στο 4 πρέπει να αντικαθιστά πλήρως τον καλύτερο επιθετικό μας παίκτη τον Αντώνη Φώτση.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνετε ότι κυριάρχο ρόλο στην επιτυχία ή την αποτυχία αυτής της καινούργιας Εθνικής θα παίξει η αμυντική μας παρουσία και ικανότητα. Εκεί είμαστε δυνατοί και εκεί πρέπει να χτυπήσουμε.
Άλλωστε αυτό το Τουρνουά θα αποτελέσει προπομπό και θα φανερώσει τις δυνατότητες της ομάδας μας για την επόμενη 7ετία.
Δύο παρατηρήσεις:
1) Τον Παπαλουκά τον κάλεσαν και αρνήθηκε ή ισχύει αυτό που αναφέρετε; Οι απόψεις είναι διφορούμενες...
2) Παρομοιάζετε τον Γιαννάκη με το Διαμαντίδη και τον Τσαρτσαρή. Η σύγκριση δεν στέκει ούτε αγωνιστικά (ο Διαμαντίδης είναι στην κορυφή, ο Γιαννάκης ήταν 37 το 1996) αλλά ούτε ηλικιακά.... Καλά κουρασμένο το σώμα στα 37,35,34 κλπ... αλλά στα 31; Μην μπαίνετε και εσείς στο τρυπάκι να καλύπτετε τους απαράδεχτους...
Συμφωνώ απολύτως για τον Διαμαντίνδη, τουλάχιστον απαράδεκτος για να μην πα και κάτι άλλο, που μου κουράστηκε στα 30άντα του, λες και δούλευε μία ζωή στα χωράφια η στην οικοδομή.
Και μην μας πείτε ότι τάχατες η ζωή ενός αθλητή είναι αφόρητη και μη πω τι άλλο, την πλάκα τους κάνουν όλοι αυτοί και κάνουν ότι δουλεύουν και ότι αγχώνονται...λες και πάνε στον πόλεμο και κινδυνεύει η ζωή τους!!! αλλά μην τα ισωπεδώνουμε όλα έτσι ; "πάρτε το μέρος τους, εσείς οι δημοσιογράφοι, μην τύχει και φθαρεί το εμπόρευμα σας!!!"
@Petran 911, ανωνυμος
Πρόθεσή μου ήταν να γράψω τα γεγονότα χωρίς να επιδιώξω καμία σύγκριση μεταξύ Γιαννάκη και Διαμαντίδη. Όπως το '97 που ο επι πολλά χρόνια βασικός μας πόιντ Παναγιώτης Γιαννάκης δεν βρισκόταν στην 12αδα , έτσι και φέτος ο επί σαφώς λιγότερα Διαμαντίδης δεν θα συμμετέχει. Ίδια -κρίσιμη- θέση.
Φυσικά και ο Διαμαντίδης μας άφησε νωρίς. Αυτό είναι αυτονόητο. Όπως αυτονόητο είναι πως οι επιβαρύνσεις που δέχεται σήμερα ένας 31χρονος είναι σαφώς μεγαλύτερες από παλιά. Πιο αθλητικό , πιο δυνατό μπάσκετ , με περισσότερους αγώνες.
Ωστόσο η αγάπη και η νοοτροπία του Γιαννάκη για την Εθνική έδειξε το σωστό παράδειγμα και αποτέλεσε οδηγό για την επόμενη γενιά (Σιγάλα - Παπανικολάου- Αλβέρτη - Οικονόμου - Ρεντζιά) . Κανένας τους δεν άφησε με δική του επιλογή την Εθνική. Εκείνη τους άφησε.
Μακάρι και η σύγχρονη γενιά (Σλούκας - Παπανικολάου - Μάντζαρης) να ακολουθήσει το παράδειγμα του Γιαννάκη και όχι του ΔΙαμαντίδη σε αυτό.
η θέση είναι θηλυκή, άρα εναπομείνασα
Κατ' αρχάς να ευχηθώ σε όλους μας να έχουμε μία υγιή επάνοδο από τις διακοπές μας και κυρίως, ας είμαστε οπλισμένοι με ιδιαίτερη υπομονή για να αντιμετωπίσουμε τις κατά το φαίνεσθαιεπερχόμενες δυσκολίες.
Σχετικά με το Διαμαντίδη, προσωπικά αισθάνομαι ιδιαίτερη απογοήτευση για την επιλογή του και αδυνατώ να καταλάβω, για ποιον λόγο δεν τιμωρείται από τους καθ' ύλην αρμοδίους, εκτος και αν μου διαφεύγει κάτι. Αν εντούτοις αποτελεί προσωπική-συλλογική επιλογή να τοποθετήσει συλλογικά και οικονομικά οφέλη σε ανώτερη θέση στην ιεραρχία του από το να συνδράμει στην προσπάθεια ανασύνταξης της επίσημης αγαπημένης...τότε μετά εξαιρετιής λύπης μου θα πω πώς δεν ήταν σε κανένα σημείο της καριέρας του αξιος να του παραδοθεί η σκυτάλη...καθόσον δεν είχε ο ίδιος τα ηθικά εχέγγυα να τη διαφυλάξει και να την παραδώσει με σεβασμό στην επερχόμενη γεννιά. Απλά λυπάμαι που υπάρχουν άνθρωποι-αθλητές που δεν τιμούν το εθνόσημο, ιδιαίτερα όταν ένα ολόκληρο έθνος - και όχι αποσπασματικά και συλλογικά - τους χάρισε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του, φορώντας τη φανέλα που το φέρει.
Στα λοιπά, είμαι πασιχαρής που βλέπω το Βασιλειάδη να σηκώνει το βάρος της, παρά τη συστηματική και ενδεχομένως αναίτια απουσία του από το Παγκόσμιο, ενώ ταυτόχρονα δεν καταλαβαίνω ίντριγκες τύπου Βασιλακόπουλος-Παπαλουκάς....Αν αυτή είναι η συμπεριφορά των αρμοδίων και των δοιικούντων...ποιες οι προσδοκίες μας από τους ηγούμενους, βλ. Διαμαντίδης.
Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω την απουσία του γιατί πραγματικά πιστεύω ότι τα νέα παιδιά με γραμμή πυρός τους Κουφός, Φώτσης και γιατί όχι Βασιλειάδης..θα συνδράμουν στην περαιτέρω έκθεσή του. Εύχομαι μόνο, όταν θα έρθει η ώρα να παραδώσουν αυτοί τη σκυτάλη...να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και των προσδοκιών αυτών που αγαπάμε το άθλημα και τιμάμε την επίσημη αγαπημένη με το δικό μας τρόπο.
Προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενος για όσα παιδιά είναι σήμερα στην Εθνική Ομάδα... Είμαι σίγουρος πως το χαίρονται... Ακόμη και τρεις ήττες να κάνουμε (που δε το βλέπω), ουδόλως με πειράζει... Η ομάδα του Ζούρου είναι ομάδα (έχει φανεί σε όλα τα φιλικά) ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων...
Βέβαια άλλο φιλικά και άλλα επίσημη διοργάνωση...
Τέλος μια ευχή: ελπίζω ποτέ μα ΠΟΤΕ να μην ξαναδώ με τη φανέλα της Εθνικής ανθρώπους που αρνήθηκαν πίσω από προφάσεις και δικαιολογίες να την φορέσουν (και αναφέρομαι σε Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή, Σόφο, Μαυροκεφαλίδη)...
Σημασία σε αυτή τη ζωή δεν έχουν μόνο τα λεφτά αλλά υπάρχει και η λέξη "αξιοπρέπεια"...
Δημοσίευση σχολίου