Ιστορικοί αγώνες: Μπένετον Τρεβίζο – ΑΕΚ , ημιτελικός final four 1998

Οι «Ιστορικοί αγώνες» είναι μία νέα κατηγορία που από σήμερα εγκαινιάζει το 3-pontoblogspot. Κατεβαίνουν απ’ το ταβάνι παλιά περιοδικά και εφημερίδες , το βίντεο παίρνει φωτιά και μας θυμίζει παιχνίδια που έμειναν στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η διαφορά με τα Retro games είναι πως η καινούργια στήλη θα μας βάζει στο κλίμα του αγώνα αναλύοντας τις ομάδες λίγο πριν τον αγώνα , ποια στρατηγική έδωσε την νίκη και τι επακολούθησε τις επόμενες ημέρες αυτού.

Απ’ την στήλη θα παρελάσουν ιστορικά παιχνίδια της Εθνικής μας ομάδας , καθώς και των ελληνικών μας συλλόγων. Όπου το προσωπικό μας αρχείο ή το ιντερνετ βοηθάει θα υπάρχει και το σχετικό βίντεο.

(Αφορμή για την νέα κατηγορία στάθηκε η κουβέντα που άρχισε πριν λίγο καιρό σχετικά με τον ημιτελικό του ’89 μεταξύ του Άρη και της Μακάμπι. Βλέποντας την ανταπόκριση σκεφθήκαμε πως επιβάλλεται να ξαναζωντανέψουν oι αγώνες που μας έμειναν χαραγμένοι στο μυαλό.)

Μπένετον Τρεβίζο – ΑΕΚ , ημιτελικός

Final four , Βαρκελώνη , 1998

Aνάλυση ομάδων: Η ΑΕΚ πραγματοποιώντας εξαιρετική πορεία καθ’ όλη την διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κατακτά την πρώτη θέση στους ομίλους (κάνοντας μάλιστα και μία εμφατική εντός έδρας νίκη επί της Τιμσίστεμ των Γουίλκινς – Ρίβερς με 80-57) και με διαδοχικά σουίπ σε Κροάσια και Άλμπα , φτάνει μέχρι το final four της Βαρκελώνης.

Κι όμως λίγοι ήταν αυτοί που στο ξεκίνημα θα πόνταραν οτι θα έφτανε μέχρι το τέρμα. Χρειάστηκε να γίνουν καταλυτικές αλλαγές στο ρόστερ :

α) αποπομπή του γερόλυκου Ρίκι Πιρς και του «τουρίστα» Ραμόν Ρίβας

β) παροπλισμός του Στανσμπερι

γ) απόκτηση του Άντερσον

δ)ενεργοποίηση του Τσακαλίδη.

O Γιάννης Ιωαννίδης έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και έφτιαξε μια ΟΜΑΔΑ με όλη την σημασία της λέξεως. Για την θέση του πλειμέικερ οι Κολντεμπέλα – Λάσα συμπλήρωναν ιδανικά ο ένας τον άλλον (Ο Ιταλός για αργό παιχνίδι , ο Ισπανός για τρεχάλα) , για δυάρια οι Μπάνε (14.8 π , 43% τριπ) και Χατζής (8.5π) πρόσφεραν πόντους με το καλό τους σουτ , στο «3» ο Γουίλι Άντερσον (13.2π , 4.2 ριμπ, 5 ασ, 1.4 κλ) έκανε τα πάντα σε επίθεση και άμυνα αποδεικνύοντας πως η θητεία του στον Ολυμπιακό ήταν μια κακή παρένθεση. Κοντά του και ο άγουρος ακόμα Κακιούζης έπαιρνε πολύτιμα λεπτά και παραστάσεις (17’λ.σ.). Στους ψηλούς ο Βίκτορ Αλεξάντερ (15.4π, 7.9ριμπ) με το μπάσκετ που ήξερε (σουτάκι απ’ τα 5μ και αξιοποίηση του εκτοπίσματός του καθώς και μια έκτη αίσθηση στη συλλογή σκουπιδιών) κάλυπτε τα αθλητικά του ελαττώματα ενώ οι Λάρσεν – Τσακαλίδης – Άντερσεν είχαν συμπληρωματικό – αλλά συνάμα ουσιαστικό- ρόλο.

Απέναντί τους η πανάκριβη Μπένετον Τρεβίζο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Γιουγκοσλάβος προπονητής παρέλαβε μια ομάδα έτοιμη απ’ τον Ντ’Αντόνι (πρωταθλήτρια την προηγούμενη χρονιά) και δεν έκανε καμία μεταγραφή. Ο αριστερόχειρας Αμερικανός Χένρι Γουίλιαμς είχε το επιθετικό κουμάντο της ομάδας (17.8 π με 57/124 τριπ) ενώ ο 26χρονος Ζέλικο Ρέμπρατσα πραγματοποιούσε εξαιρετική σεζόν (18.5π , 7.2ριμπ , 64% διπ , 81% βολές) που τον κατέτασσε στους κορυφαίους σέντερ της Ευρώπης. Ο Μπονόρα – αγαπημένο παιδί του Ομπράντοβιτς- έδινε το πρόσταγμα και ο Πίτις είχε ρόλο ανάλογο με του Άντερσον στην ΑΕΚ. Ο Ρουσκόνι αν και έχοντας μόλις πατήσει τα 30 βάδιζε στα μπασκετικά του γεράματα , δίνοντας μονάχα κάποια ποιοτικά λεπτά (15’ λ.σ.) στη ρακέτα των Ιταλών.

Ανάλυση αγώνα: Όλοι θυμόμαστε το τρίποντο του Πρέλεβιτς 50’’ πριν το τέλος που έβαλε την ΑΕΚ μπροστά με 66-63. Ο 31χρονος μπομπέρ όταν η μπάλα ζύγιζε 100 κιλά , πήρε την ευθύνη της επίθεσης. Ο άνθρωπος που κάποτε χρειάστηκε δύο τρίποντα απ’ τα 8 μέτρα για να πάρει η ομάδα του ένα τρόπαιο (ΠΑΟΚ στη Γενεύη) και μια άλλη φορά ευστόχησε από την σέντρα στην προσπάθειά του να σώσει την παρτίδα (ΠΑΟΚ στη Ναντ) επιβεβαίωσε και πάλι τον χαρακτηρισμό του. «Μπάνε ο άνθρωπος των τελικών».

Όμως οι MVPs ήταν δύο άλλοι. Ένας Αμερικανός και ένας Ιταλός. Ο Γουίλι Άντερσον ντύθηκε «Γκραντ Χιλ» και με 21π , 6 ριμπ , 4 κλ , τα έκανε ΟΛΑ. Ο Κολντεμπέλα με την καταπληκτική του άμυνα πάνω στο αριστερό χέρι του «δολοφόνου με τη Βίβλου» Γουίλιαμς , τον εκμηδένισε (άψογο διάβασμα απ' τον Ιωαννίδη). Ο 28χρονος shooting guard μπορεί να πέτυχε 22 πόντους (με κακά ποσοστά και με ορισμένα τρίποντα που απλά δεν μπαίνουν) αλλά απέναντι στον διεθνή Ιταλό έβαλε μόλις 8 , εκ των οποίων οι τρεις ήταν το τρίποντο της … συμφοράς σε νεκρό χρόνο (0’’.6) που διαμόρφωσε το τελικό 66-69…

Ο Ρέμπρατσα ήταν κυρίαρχος των αιθέρων και δεν είχε αντίπαλο αλλά φορτώθηκε από νωρίς με φάουλ (γνωστή η αδυναμία του σε αυτό / 11π , 5 ριμπ , 2 κοψ σε 24’) και οι Ρουσκόνι – Μαρκονάτο δεν κάλυψαν επάξια το κενό του. Απ’ την μεριά των νικητών ο Δανός Άντερσεν με τους 10π και τα 7 ριμπ υπερέβαλε εαυτόν ενώ ο Αλεξάντερ μπορεί να γέμισε τη στατιστική του (13π , 5 ριμπ) αλλά δεν βοήθησε όσο θα έπρεπε δεχόμενος αρκετούς πόντους πίσω απ’ τον Ιρλανδο Γκλεν Σεκούντα (11π).

Η επιλογή του Ιωαννίδη ο Γουίλι Άντερσον να δίνει βοήθειες αφήνοντας απροκάλυπτα το σουτ στον Πίτις δικαιώθηκε μιας και ο Ιταλός πολυτροπαιούχος με Κυπελλούχων , Πρωταθλητριών και Κόρατς στην συλλογή του ήταν απελπιστικά άστοχος (0/4 διπ , 0/2 τριπ). Και οι δύο προπονητές προτίμησαν τις σίγουρες επιθέσεις με τους αιφνιδιασμούς να είναι «είδος προς εξαφάνιση». Πολλές πάσες για να βρεθεί η extra πάσα ή να γίνει το drive στον ελεύθερο διάδρομο που θα έχει προκύψει απ’ την αμυντική ανισορροπία της εκάστοτε ομάδος. Όταν αυτό δεν γινόταν εφικτό τότε post up game, με Ρέμπρατσα και Αλεξάντερ να παίρνουν την μερίδα του λέοντος σε προσπάθειες.

Ο Ιωαννίδης κέρδισε για πρώτη φορά ξένη ομάδα σε ημιτελικό final four αλλά και τον κακό του δαίμονα Ζ.Ομπράντοβιτς (ήττα στους τελικούς του ’94 και ’95) και έφτασε στον τρίτο τελικό την τελευταία πενταετία.

(μελανό σημείο του ημιτελικού η απαράδεκτη συμπεριφορά των αστυνομικών όπου ξυλοφόρτωσαν χωρίς κανέναν λόγο τους φιλάθλους της ΑΕΚ επειδή πανηγύριζαν την νίκη της ομάδας τους)

Aμέσως μετά: Απέναντι στην Κίντερ των σουπερ σταρς Ντανίλοβιτς – Ριγκοντο – Σάβιτς ηττήθηκε δίκαια – σε έναν κακό τελικό από πλευράς θεάματος- με 58-44. Θύμιζε αρκετά τον τελικό του 1995 , με την ΑΕΚ να ακολουθεί συνέχεια στο σκορ και να μην μπορεί να την απειλήσει πραγματικά σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Αξιοσημείωτο είναι πως ο Λάσα ήταν πρώτος σκόρερ , πετυχαίνοντας όμως μόλις 7 πόντους.

Το μέλλον: Οι Κακιούζης και Αλεξάντερ ήταν οι μόνοι που ξαναβρέθηκαν σε final four (με Σιένα, Μπαρτσελόνα ο πρώτος με ΤΣΣΚΑ ο δεύτερος). Ο Γ.Φιλίπου έναν μήνα μετά , στον επεισοδιακό 3^ο ημιτελικό της Α1 απέναντι στον ΠΑΟ (με τον καυγά Ιωαννίδη – Φάνη) , προανήγγειλε την αποχώρησή του.

Σήμερα η μπασκετική ΑΕΚ βιώνει τις χειρότερες ημέρες της ιστορίας της και η ανάμνηση του τριπόντου του Μπάνε αποτελεί μια πολύ παλιά ιστορία για τους ΑΕΚτζηδες.

Το σύνθημα «θα γίνεις βασίλισσα» ακούγεται όλο και πιο αραιά …