Χαμένος από χέρι ή κρυφό φαβορί??

Θα μου επιτρέψετε, αν και ακόμα μας χωρίζει ακριβώς μια βδομάδα μέχρι το τζάμπολ του πρώτου παιχνιδιού να καταθέσω τις απόψεις μου σχετικά με τον πιο ενδιαφέρον ζευγάρι που προέκυψε στη φάση των 16 της Ευρωλίγκας, αυτό μεταξύ της νυν πρωταθλήτριας Ευρώπης Μπαρτσελόνα κ της αμέσως προηγούμενης από αυτήν πρωταθλήτριας, του Παναθηναικού. Ένα ζευγάρι που ιντριγκάρει θεωρώ όλους τους μπασκετόφιλους, όχι μόνο γιατί συγκρούονται οι δύο τελευταίοι πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά και γιατί για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια στην Ευρώπη, ο ΠΑΟ δεν ξεκινάει από θέση ισχύος και εν πολλοίς ζητείται να κάνει την υπέρβαση για να βρεθέι στο Final-Four. Είναι όμως πραγματικά έτσι τα πράγματα ή μπορεί να βρεθούμε όλοι προ εκπλήξεως??

Γνώμη μου είναι ότι η Μπαρτσελόνα έχει τον πρώτο λόγο κυρίως γιατί είναι καλύτερη και πρωτίστως πιο ΠΛΗΡΗΣ ομάδα από τους πράσινους. Και συνήθως σε μια σειρά αγώνων η καλύτερη και με περισσότερο βάθος ομάδα κερδίζει. Οι μπλαουγκράνα έχουν ένα πολύ βαθύ ρόστερ το οποίο επιτρέπει στον προπονητή τους να κάνει ένα πολύ "βαθύ" ροτέισον και στις θέσεις των περιφερειακών αλλά και σε αυτή των ψηλών καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να κρατάει τον ρυθμό και άμυνας και επίθεσης της ομάδας του στον ίδιο απαιτητικό και υψηλό βαθμό. Πρόκειται για μια ομάδα η οποία έχει κρατήσει τον βασικό κορμό της από πέρισυ, τον ίδιο προπονητή, έχει αποτινάξει πια τον ηττοπαθή χαρακτήρα που την κυνηγούσε εδώ και χρόνια και ΚΥΡΙΩΣ φαίνεται να φορμαρίζεται την πιο κατάλληλη στιγμή. Μην ξεχνάμε ότι οι Ρούμπιο-Ναβάρο-Βάσκεθ-Λόρμπεκ-Λάκοβιτς προέρχονται και από ένα κουραστικό καλοκαίρι με τις εθνικές τους ομάδες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αργήσουν να βρουν ρυθμό μέσα στη χρονιά, αλλά ήταν ακριβώς το μεγάλο ρόστερ που κάλυψε τις ανάγκες της ομάδας το συγκεκριμένο διάστημα. Αυτό από ότι φαίνεται ανήκει στο παρελθόν και η Μπάρτσα μοιάζει έτοιμη να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της.

Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην αναδεικνύεται ως το πρώτο φαβορί αφού στο γήπεδο, όπου όλα κρίνονται, τα πλεονεκτήματα των Ισπανών είναι πάρα πολλά και κατα τη γνώμη μου αποτελούν ένα πολύ δύσκολο σταυρόλεξο για λύση. Γρήγορη ομάδα σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, με εξαιρετικό transition, πολλά και δυνατά ψηλά κορμιά μέσα στη ρακέτα που της επιτρέπουν την εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ και την πρώτη πάσα καθώς και την ανανέωση των επιθέσεων (ιδίως με την φετινή προσθήκη του Πέροβιτς), παιχνίδι κοντά στο καλάθι αλλά και εξαιρετικούς σουτέρ, πολλούς ρολίστες με συγκερκριμένους πολύτιμους ρόλους στην άμυνα και στην επίθεση, με διάθεση για κυνήγι στην άμυνα, συγκεκριμένο αγωνιστική φιλοσοφία και ΦΥΣΙΚΑ με το τόσο πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας!!! Υπάρχουν πολλοί παίχτες κλειδιά που μπορεί κάποιος να κατονομάσει ως τους πλέον σημαντικούς σε αυτήν την ομάδα -προεξαρχούντος βεβαίως του La Bomba Navaro- εντούτοις είναι η αίσθηση της ομαδικής δουλειάς και στις δύο άκρες του τερέν που σφραγίζει τον αγωνιστικό χαρακτήρα των πρωταθλητών Ευρώπης. Μια ομάδα που προσέχει πολύ τα μετόπισθεν της, έχοντας ως βασική αρχή να οδηγεί τα αντίπαλα γκαρντ κατευθείαν στους ψηλούς που δεσπόζουν μέσα στη ρακέτα, εξ' ου και ο εντυπωσιακός μέσος όρος των σχεδόν 65 πόντων παθητικό, επιδιώκοντας να χαλάσει την αντίπαλη επίθεση προκειμένου άμεσα να αποκτήσει πλεονέκτημα στη δική της επίθεση, όπου μεταφέρει με ταχύτητα το παιχνίδι έχοντας γοργοπόδαρους ψηλούς -κυρίως σε ημίψηλα σχήματα-που μπορούν να τελειώνουν φάσεις είτε από κοντά είτε με ένα ελεύθερο σουτ. Ίσως μια μεγάλη απώλεια σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού να είναι ο Πιτ Μάικλ.

Απέναντι σε αυτή την ομάδα ο ΠΑΟ νομίζω δικαίως χαρακτηρίζεται ως αουτσάιντερ, ιδίως δε αν ο Μάριτς δεν καταφέρει να βοηθήσει έστω για μερικά λεπτά. Ο Μπατίστ με τον Βουγιούκα και τον κατά συνθήκη σέντερ Τσαρτσαρή θα πρέπει να υπερβούν εαυτούς προκειμένου να τα βγάλουν πέρα με τους Βάσκεθ-Πέροβιτς-Λόρμπεκ-Ν'Ντονγκ ενώ ο Διαμαντίδης δεν γίνεται να βγάζει 40 λεπτά με την ασφυκτική πίεση που είναι βέβαιο ότι θα του ασκήσουν οι Ρούμπιο-Σάδα-Γκριμάου και μάλιστα ανά 48 ώρες, χωρίς κανένα αξιόπιστο back-up για τις απαραίτητες ανάσες. Είναι απαραίτητο ο Ζοτς να ανοίξει και άλλο το ροτέισον προκειμένου να κρατήσει τους παίχτες-κλειδιά σε καλή κατάσταση και με ανάσες κυρίως προς το τέλος του παιχνιδιού. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο Περπέρογλου, ο Καλάθης και ο Τέπιτς οφείλουν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν χρόνο συμμετοχής πολύτιμο προσφέροντας και σε άμυνα αλλά και σε επίθεση με αποτελεσματικότητα, αλλά και ότι ο Σάτο θα πρέπει να αφυπνιστεί από τον αγωνιστικό του λήθαργο. Θα χρειαστεί επίσης ο Ζοτς να καμουφλάρει τις αδυναμίες της ομάδας του με διάφορα τρικ, είτε αυτά είναι μια ανοιχτή και επιθετική ζώνη, είτε με δύο χειριστές της μπάλας για έλεγχο του ρυθμού, είτε με μια πεντάδα με πολύ ψηλά γκαρντ για καλύτερη άμυνα και προσοχή στα ριμπάουντ. Εάν ο Μάριτς ήταν μάχιμος και σε θέση να προσφέρει, ίσως οι πιθανότητες του ΠΑΟ να ήταν περισσότερες, καθώς ο Αυστραλοσέρβος έχει μεγάλη ικανότητα στα ριμπάουντ και μπορεί να σκοράρει σχετικά εύκολα απέναντι σε ισουψείς αντιπάλους, αλλά η παρουσία του είναι μια παράμετρος που κανείς δε μπορεί να εκτιμήσει.

Νομίζω ότι ο ΠΑΟ θα προσπαθήσει να "χαλάσει" το παιχνίδι της Μπάρτσα και να το πάει σε "ανταρτοπόλεμο" ήτοι πολύ ξύλο και τρέξιμο στην άμυνα, έλεγχο του ρυθμού και αργό τέμπο γνωρίζοντας ότι αν το παιχνίδι "ανοίξει" οι Ισπανοί είναι σχεδον ανίκητοι. Περιττό βεβαίως να πούμε ότι αν οι πράσινοι καταφέρουν και περιορίσουν την επιθετική διάθεση για γρήγορο παιχνίδι των Ισπανών και ταυτόχρονα βγάλουν εκτός ρυθμού τον Νααβάρο, θα έχουν αυξήσει τις πιθανότητές τους για το διπλό που τόσο χρειάζονται. Ειλικρινά όμως δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα είναι εύκολο, κυρίως γιατί μέχρι τώρα στην ευρωπαική τους πορεία δεν έχουν παρουσιάσει ένα τέτοιο πρόσωπο παρά μόνο σποραδικά και κατά διαστήματα αγώνων, ενώ στην προκειμένη σειρά αυτό πρέπει να γίνει επί 40 λεπτά σε κάθε ματς. Ίσως στο πρώτο ματς να είναι η μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΟ να κάνει το break, καθώς το άγχος και η πίεση θα είναι με τους πρωταθλητές Ευρώπης ενώ τα όποια καινούρια τρικ μπορεί να εφαρομστούν θα είναι λιγότερο αντιμετωπίσιμα στην αρχή παρά όσο θα προχωράει η σειρά.

Τέλος, η ποσόστωση υπέρ της Μπαρτσελόνα ανεβαίνει ως προς τον τελικό νικητή της σειράς, καθώς ΚΑΙ το μπάσκετ είναι άμεσα συνεδεμένο με τον κέρδος και την εμπορική εκμετάλλευση, κανένα από τα οποία δε θα εξυπηρετηθούν εάν οι οικοδεσπότες του Final Four δε δώσουν το παρών στην διοργάνωση. Αυτό φυσικά και δε σημαίνει ότι η συνομωσιολογία πρέπει να ανθεί -κυρίως όσον αφορά τους διαιτητές- αλλά είναι μάλλον βέβαιο ότι ο κ. Μπερτομέου δε θα χαρεί αν η κάτοχος της κούπας αποκλειστεί από την τελική τετράδα.

Νομίζω ότι εύκολα ή δυσκολα η καλύτερη ομάδα θα περάσει, αλλά αν υπάρχει μια ομάδα που έχει το ειδικό βάρος ως φανέλα, με μπαρουτοκαπνισμένους και σμιλεμένους σε δυσκολίες αθλητές και φυσικά με έναν πολύπειρο προπονητή στον πάγκο που μπορεί να φέρει τούμπα τα προγνωστικά, αυτή είναι ο Παναθηναικός. Ας ευχηθούμε να δούμε τουλάχιστον καλό μπάσκετ.