To 3-ponto.blogspot.com θυμάται τη
πρώτη νίκη του Νίκου Γκάλη επί ιταλικού εδάφους απέναντι στη πάλαι ποτέ κραταιά
Καντού. Ο γκάνγκστερ με 36 πόντους (όσα και τα χρόνια του) ήταν χάρμα ιδέσθαι!
Απολαύστε τον!
Η Καντού δεν φόβιζε σαν ομάδα. Ο βετεράνος Ισπανός
προπονητής Μιγκέλ Ντίαθ συνέθεσε ένα ρόστερ προβληματικής χημείας και μετά από
60 ημέρες τον διώξανε.
Ο Μοντέκι στα γκαρντ , οι Ουίνσλοου και Τονούτ στα «ελ» , ο
22χρονος Ολλανδός Χάμινγκ (πέρασε και από Πανιώνιο) στη frontline ήταν
ο,τι αξιόλογο παρουσίαζαν.
Ο ΠΑΟ πάλι είχε τις δικιές του σκοτούρες. Η ήττα – μετά
από τραγική εμφάνιση – στη Γλυφάδα απ’
την Εφές έφερε την αποπομπή του «Ζε-ΠΑ» και την πρόσληψη του «Ευρωκόουτς»
Κ.Πολίτη.
Η ψυχολογία της ομάδας αμέσως έφτιαξε με τον Βολκόφ να πραγματοποιεί το καλύτερό του
παιχνίδι στον επόμενο αγώνα με τη Μπανταλόνα στη Γλυφάδα.
Στο Καντού όμως θα έδειχνε αν το θετικό ξεκίνημα είχε
συνέχεια ή όχι.
…σκέψεις…
-
Ο χαρισματικός σκόρερ φυσικά και δεν συνάντησε καμία
δυσκολία απέναντι στο μαρκάρισμα του 24χρονου διεθνή με την Ελπίδων Αλμπέρτο
Ροσίνι. Του έδωσε ένα καλό μάθημα για το πώς μπορεί να του καταστρέψει τη
ψυχολογία. Όταν ο Αριγκόνι έριξε τον αλτικό Ουίνσλοου στον Νικ κατάφερε κάπως
να τον περιορίσει και να μειώσει τη διαφορά (23-27). Η επικεντρωμένη επίθεση
του ΠΑΟ στον Νικ κόλλησε προς στιγμήν με τον μεγάλο σταρ να την «ταλαιπωρεί»
κάποιες στιγμές.
-
Ο Ουίνσλοου δεν μπορούσε να μαρκάρει για πολλή ώρα τον
Γκάλη (άρα να κινείται περιφερειακά ) γιατί στη συγκομιδή των ριμπάουντ έμενε
μόνος του ο Χάμινγκ. Μπρος γκρεμός …..
-
Το σουτάκι του Χάμινγκ έκανε δουλειά στο πρώτο μέρος
(14π / 18πόντους συνολικά).
-
Ο Βολκόφ (μόλις 5 προσπάθειες) έψαχνε ακόμη το ρόλο του
στην ομάδα. Μπορεί στην άμυνα να ήταν ο καλύτερος αλλά επιθετικά έμοιαζε ξένο
σώμα.
-
Ο 19χρονος Αλβέρτης έδειξε σε ένα ακόμη παιχνίδι στοιχεία σπάνιου σουτέρ (4/6 τρ) αλλά αμυντικά
είχε τις γνωστές του αδυναμίες. Ο σπουδαίος Ιταλός σκόρερ Αλμπέρτο Τονούτ με τα
περιφερειακά του σουτ (7/17 fg)
κρατούσε μονάχος τους Ιταλούς κοντά στο σκορ (47-54).
-
Η αλήθεια είναι πως όταν βγήκε ο Αλβέρτης και μπήκε ο
Μυριούνης , ο ΠΑΟ απέκτησε διαφορά. To αμυντικό transition καλυτέρεψε,
σταμάτησαν οι δευτερεύοντες αιφνιδιασμοί με αποδέκτη τον Ουίνσλοου, μειώνοντας
και άλλο τις επιθετικές επιλογές της Ιταλικής ομάδας.
-
Για playmaker πήραν τον παλιό διεθνή Πιέρο Μοντέκι. Στο συγκεκριμένο αγώνα
πέρασε και δεν ακούμπησε (1/7 , 4λ, 3 ασσιστ).
-
Είδαμε για λίγο και το άρμα μάχης της παλαιάς Φίλιπς Μιλάνο: τη ζώνη 1-3-1 (aqula). Την έσπασε εύκολα με
καλή κυκλοφορία και σουτ απ’ τα πλάγια ο Παναθηναϊκός.
-
Παρά μία τάπα έχασε το triple double (11π , 11ρ , 9κ). Δεν
χρειάζεται συστάσεις. Μονάχα δύο ψηλοί
μπορούσαν να κάνουν triple double figure τότε (σήμερα κανείς…) : Η αράχνη και ο Δαλματός γίγαντας.
-
Last
but not least: Αχ ρε
Γκάλη! (36π , 11/17διπ, 6ας , 3κλ)
7 σχόλια:
Μόνο 36 πόντους;
Αξέχαστες εποχές Γλυφάδας!!! Μεγάλε Νικ να είσαι πάνατα καλά!!!
Αργύρης.
Μέτριος μωρέ ο Γκάλης, ο Διαμαντίδης είναι καλυτερος...
αυτο το σαρακι θα σε φαει εσενα
o Haming έπαιξε και στον Αρη
Ο Στόγιαν πάντως "δένδρο με κλαδιά" ήταν στην άμυνα, όπως τον είχε χαρακτηρίσει κάποτε ο Φασούλας. Αλλά από επίθεση...
Μήπως ένα αφιέρωμα σε αυτόν, θα ήταν καλή ιδέα?
Ο Στοικο ηταν ψηλος που εβαζε και βολες(οχι και τοσο συνηθισμενο για τοτε).
Επισης αναλογικα με το υψος τουμ ετρεχε αρκετα...
Θα ηθελα και εγω ενα αφιερωμα στον Βρανκοβιτς!
Δημοσίευση σχολίου