Αυτό που νομίζω είναι αδιαμφσβήτητο είναι ότι ο Κορωνιός αποτέλεσε για χρόνια μια αγωνιστική ατραξιόν για το πρωτάθλημά μας. Λαϊκιστί, επρόκειτο για παιχταρά από τους λίγους. Πέραν από τα νούμερα καριέρας, στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω, αυτό που κυρίως μου έχει μείνει είναι η δεινότητά του ως σκόρερ, ίσως το κυριότερο χαρακτηριστικό του όλα αυτά τα χρόνια που μεσουρανούσε. Ο Κορωνιός έβαζε τη μπάλα στο καλάθι με "πληθωρική" συνέπεια που σε ελάχιστους Έλληνες παίχτες μπορεί κανείς να συναντήσει για πολλά χρόνια. Στα χρόνια του στο Περιστέρι το όνομα του φιγουράριζε πάντα ανάμεσα σε αυτά των 3-4 πρώτων σκόρερ ανά μέσο όρο έχοντας τότε να αντιμετωπίσει πραγματικές καλαθομηχανές των 25+ πόντων σε κάθε παιχνίδι. Εξάλλου, αυτό έκανε κατά κύριο λόγο καλά σε όλη του την καριέρα ο Άγγελος. Κρατούσε τη μπάλα στα χέρια του, περνούσε το κέντρο του γηπέδου και μετά, από κάθε πιθανή γωνία και σχεδόν υπό οποιοδήποτε ασφυκτικό μαρκάρισμα, μπορούσε να απειλήσει το καλάθι. Σταθερά και σχεδόν βαρετά επαναλαμβανόμενα κάθε βράδυ ανεξαρτήτως αντιπάλου ή γηπέδου. Ο τύπος ήταν και παρέμεινε σκόρερ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Εξάλλου, αν προσπαθούσαμε τώρα να του αποδώσουμε έναν μπασκετικό τίτλο, τι θα λέγαμε ότι ήταν? Άσσος που σκόραρε πολύ? Δυάρι σε σώμα άσσου? Combo guard?
Τα χαρακτηριστικότερα κομμάτια του παιχνιδιού που μου έχουν μείνει είναι κατ' αρχήν τα μακριά του χέρια, σχεδόν αφύσικα σε σχέση με το ύψος του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει εξαιρετικό ball-handling, να μην του κλέβουν τη μπάλα σχεδόν ποτέ καθώς μπορούσε να την ελέγχει μακριά από το σώμα του και του έδινε τη δυνατότητα να πασάρει με ακρίβεια έστω και αν το οπτικό του πεδίο ήταν περιορισμένο. Η μεγάλη καμπύλη στα σουτ του ήταν το άλλο που θυμάμαι πολύ ξεκάθαρα. Νομίζω ότι ο Κορωνιός ήταν ο μόνος Έλληνας παίχτης που έδινε τόσο μεγάλη καμπύλη στα σουτ, σε βαθμό μάλιστα που πολλές φορές στις ζωντανές μεταδόσεις η μπάλα πήγαινε τόσο ψηλά που χανόταν από την οθόνη για κλάσματα του δευτερολέπτου μέχρι να προσγειωθεί, συνήθως, στο αντίπαλο καλάθι. Ιδίως όταν σούταρε μπροστά σε σέντερ και έπρεπε να αποφύγει τα τεράστια χέρια του, η μπάλα μόνο που δεν έγλυφε το ταβάνι των γηπέδων. Τέτοια καμπύλη θυμάμαι να έχουν στα σουτ παίχτες προερχόμενοι από την όμορα χώρα της Γιουγκοσλαβίας και σίγουρα όχι συμπατριώτες μας, καθώς γενικά το Ελληνικό μπάσκετ ανέκαθεν είχε μια αδυναμία σε σουτέρ. Ο Κορωνιός όμως ήταν τέτοιος στον τρόπο παιχνιδιού του και με αυτό τον τρόπο κατάφερνε δύο πολύ σημαντικά πράγματα για εκείνα τα χρόνια: Πρώτον να αποφεύγει τη φθορά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού που θα υφίστατο με πολλές διεισδύσεις, επαφές με ψηλότερους αντιπάλους, αχαλίνωτο τρέξιμο για να πραγματοποιήσει μια καλή διείσδυση και έτσι να πετυχαίνει σχετικά ξεκούραστα τους πόντους του και δεύτερον να γίνεται σχεδόν αδύνατον να τον μαρκάρεις. Πόσες φορές δεν ήμουν σίγουρος ότι το χέρι του αντιπάλου θα έβρισκε τη μπάλα στα σουτ, πόσες φορές αναρωτιόμουν αν ο Κορωνιός ήταν ο Μαγκάιβερ, καθώς σχεδόν πάντα αντιμετώπιζε ψηλότερους αντιπάλους, οι οποίοι σε κάθε σουτ ήταν κρεμασμένοι από τα χέρια του χωρίς ποτέ να αγγίξουν τη μπάλα. Αφού συχνά σκεφτόμουν ότι πρέπει να έχει εφεύρει έναν τρόπο να περνάει τη μπάλα μέσα από τα χέρια τους.
Νομίζω ότι όλοι θυμόμαστε τη χαρακτηριστική κίνηση των ποδιών του πριν σουτάρει, αυτό το κάτι σαν βήματα που έκανε μέχρι να φέρει τα πόδια του στη θέση που ήθελε για να εξαπολύσει την τρίποντη βόμβα του. Υπήρχαν παιχνίδια που οι αντίπαλοι προπονητές σε κάθε σουτ του ζητούσαν επιτακτικά βήματα και θυμάμαι συνέντευξη-ομολογία διαιτητή στο ΤΡΙΠΟΝΤΟ που ανέφερε ότι εκείνα τα χρόνια υπήρχε μια σχεδόν άτυπη συμφωνία μεταξύ των γκρίζων να μην του καταλογίζουν αυτό το έξτρα βηματάκι που έκανε. Ο αστικός μύθος λέει ότι αυτό το "κουσούρι" του είχε μείνει από τα παιδικά του χρόνια όταν προσπαθούσε να σουτάρει από μακριά και δεν έφτανε ακόμα, οπότε και έκανε ένα βήμα ακόμα για να πάρει ώθηση και να σπρώξει δυνατότερα τη μπάλα. Γιατί κάτι που ίσως δεν είναι πολύ γνωστό στον πολύ κόσμο είναι ότι το νούμερο 5 του Περιστερίου ήταν λάτρης της σκληρής ατομικής προπόνησης. Ό, τι έχετε ακούσει για τον Πέτροβιτς και τον Πέτζα σχετικά με τα εκατοντάδες σουτ που επιχειρούσαν μετά από κάθε προπόνηση ή και μόνοι τους ισχύει απολύτως στην προκειμένη περίπτωση. Όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει σε συνεντεύξεις του, συχνά έμενε μετά την προπόνηση, έκρυβε μια μπάλα από αυτές που έκαναν προπόνηση και σούταρε μέχρι να πονέσουν τα χέρια του και να μη μπορεί καν να τα σηκώσει. Ακόμα και αν τα φώτα έσβηναν αυτός συνέχιζε να σουτάρει προκειμένου να τελειοποιήσει το σουτ του. Όταν πήγε στην ΑΕΚ, ο Καλαφατάκης είχε πει σε δημοσιογράφους ότι ο Κορωνιός στις προπονήσει μπορούσε να βάλει 7-8-10 συνεχόμενα τρίποντα από τα 7 ή και τα 8 μέτρα σχεδόν όποτε ήθελε και ότι πιο εύκολο του ήταν να σουτάρει παρά να κάνει ένα lay-up.
Πώς αλλιώς θα δικαιολογηθεί το γεγονός ότι στην καριέρα του στην Α1 έχει ξεπεράσει τους 7,000 πόντους? Για να μη ξεχνιόμαστε μιλάμε για έναν Έλληνα παίχτη ύψους 1,85 και όχι κάποιον Αμερικανό ψηλό σκόρερ που μας ήρθε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ξαναδιάβαστε το νούμερο για να αντιληφθείτε το μέγεθος του κατορθώματος και αναλογιστείτε ότι περισσότερο από το 1/3 των πόντων αυτών ο Κορωνιός τους πέτυχε έξω από την άρκτο των 6,25. Έχει πετύχει τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος, ενώ μέχρι πρότινος ήταν πρώτος και στις ασσίστ και στα κλεψίματα!!!! Η επιρροή του στο παιχνίδι του Περιστερίου ήταν απόλυτη καθώς αυτός ήταν η αρχή και το τέλος και μάλιστα σε εποχές που η ομάδα των Δυτικών προαστείων είχε στις τάξεις μερικούς εξαιρετικούς παίχτες (Τσερτς-Μπέργουωλντ-Νόρρις-Τσίτουμ-Γκούροβιτς κτλ). Το Περιστέρι ήταν η ομάδα του Κορωνιού και αυτός ήταν ο νούμερο 1 στόχος για όλους τους αντίπαλους προπονητές για να εξουδετερώσουν αλλάζοντας τους φρουρούς του κατά τη διάρκεια του αγώνα συνεχώς σε μια προσπάθεια να τον κουράσουν ή να τον βγάλουν εκτός ρυθμού. Αυτός όμως συνέχιζε το βιολί του απτόητος για χρόνια μαζεύοντας τα "σκαλπ" των αντιπάλων του και οδηγώντας το Περιστέρι εκείνες τις εποχές στα υψηλότερα πατώματα της βαθμολογίας ως έναν εξαιρετικά υπολογίσιμο αντίπαλο επιφυλάσσοντας σχεδόν πάντα πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις στους αιωνίους. Εξάλλου για σχεδόν μια 5ετία και βάλε κάθε χρόνο το Περιστέρι έπαιζε στο τότε Κύπελλο Κόρατς δείχνοντας αγωνιστική σταθερότητα και συνέπεια έχοντας ως κεντρομόλο πυρήνα τον Άγγελό του που έκανε όργια στο παρκέ κάθε βράδυ. Αυτό δε που ήταν το ξεχωριστό και καταδεικνύει και την ηγετική του φυσιογνωμία είναι ότι ιδίως στα μεγάλα ντέρμπι ο εν λόγω ήταν σχεδόν πάντα ο πρωταγωνιστής και ο κύριος λόγος που οι περισσότερες ομάδες έφευγαν ηττημένες από το Περιστέρι.
Ο Κορωνιός εκείνα τα χρόνια λατρευόταν ως τοπικός ήρωας και το κλειστό του Περιστερίου ασφυκτιούσε σε κάθε εντός έδρας αγώνα. Γέννημα-θρέμα της γειτονιάς και της ομάδος, είχε περάσει από όλα τα στάδια της ωρίμανσης ξεκινώντας από τους παμπαίδες μέχρι να φτάσει να γίνει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ανδρικής ομάδος. Και αυτό ήταν ένα "μετάλλιο τιμής" που το κέρδισε με το σπαθί του, τον ιδρώτα και το ταλέντο του όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα προσωποποιώντας μια από τις πιο όμορφες συνοικοιακές μπασκετικές ιστορίες που γράφτηκαν εκείνα τα χρόνια. Σε αναλογία θα έλεγα ότι ο Κορωνιός ήταν για το Περιστέρι ό,τι και ο Φάνης για τον Πανιώνιο και ίσως αυτό να ήταν τελικά η ευλογία και η κατάρα του μαζί. Ευλογία γιατί για πολλά χρόνια έζησε πολύ όμορφες στιγμές, έπαιξε μπάσκετ και καθιερώθηκε στην ομάδα της καρδιάς του, βίωσε την αγάπη και τον θαυμασμό των συμπολιτών του, αλλά και κατάρα γιατί, όπως και ο Φάνης, συνδέθηκε τόσο πολύ με την ομάδα, έμεινε τόσα πολλά χρόνια, ταυτοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό μαζί της που άργησε πολύ να ανοίξει τα φτερά του και να δοκιμάσει κάτι καινούριο. Η ίδια ιστορία από την αρχή όταν και ο τοπικός ήρωας ξεχνιέται και ίσως και να εγκλωβίζεται στην ασφάλεια του οικείου περιβάλλοντος, αναπαύεται στις δόξες των θαυμαστών και τραβάει το βλέμμα του μακριά από τον ορίζοντα που ανοίγεται μπροστά του και τον περιμένει.
Το βήμα το έκανε ο Άγγελος τελικά αλλά σε μεγάλη ηλικία, κοντά στα 30 όταν και μεταπήδησε στην ΑΕΚ όπου και έμεινε για μια διετία. Στους κιτρινόμαυρους κατέκτησε και τους μοναδικούς τίτλους στην καριέρα του, το Κύπελλο Σαπόρτα και το Κύπελλο Ελλάδος το 2000 αν θυμάμαι καλά, αλλά το πιο χαρακτηριστικό ήταν κάτι άλλο. Σε μια του συνέντευξη στο ΤΡΙΠΟΝΤΟ τη δεύτερή του χρονιά παίζοντας υπό τις οδηγίες του Ντούντα, ο Άγγελος ομολόγησε με ωμή ειλικρίνεια το τίμημα που πλήρωνε τα προηγούμενα χρόνια που ο ίδιος δεν αποφάσιζε να φύγει από το Περιστέρι λέγοντας ότι στα 30 του μαθαίνει πράγματα για το μπάσκετ που ούτε καν ήξερε ότι υπήρχαν και στην άμυνα και στην επίθεση καταλαβαίνοντας με πόση περιορισμένη ματιά έβλεπε και αντιμετώπιζε το μπάσκετ μέχρι τότε, αποθεώνοντας φυσικά εμμέσως πλην σαφώς και το δάσκαλο Ίβκοβιτς!!! Και συνέχιζε λέγοντας πόσο πιο ολοκληρωμένος παίχτης θα γινόταν, πόσο καλύτερος αν είχε φύγει σε νεαρότερη ηλικία από την προστατευτική αγκαλιά της ομάδας της καρδιάς του και πήγαινε σε κάποια από τις μεγαλύτερες ομάδες που τον βολιδοσκοπούσαν κάθε καλοκαίρι σχεδόν. Το κατάλαβε και ο ίδιος ότι η τόσο μεγάλη του παραμονή στην ίδια ομάδα δεν του έκανε καλό, καθώς επαναλάμβανε κάθε χρόνο τα ίδια πράγματα που γνώριζε και ήξερε χωρίς να "διαστέλνει" τις γνώσεις και τον τρόπο παιχνιδιού του. Μέχρι να προπονηθεί από τον Ντούντα, να αγωνιστεί σε ομάδα που είχε υψηλές βλέψεις και χτιζόταν για την κατάκτηση τίτλων, ο Άγγελος παρέμενε ο κύριος πρωταγωνιστής μιας ομάδος με συγκεκριμένο ταβάνι, ο εκφραστής κυρίως των επιθετικών συστημάτων είτε σκοράροντας είτε δημιουργώντας, ένα μοτίβο που ακολουθούσε για πολλά χρόνια και στο οποίο εξειδικεύτηκε. Έφτανε μια χρονιά, σε διαφορετική ομάδα, με άλλου βεληνεκούς προπονητή, καινούριο περιβάλλον, υψηλότερες απαιτήσεις, για να καταλάβει τη διαφορά με ότι είχε συνηθίσει μέχρι τότε. Τελείωσε την καριέρα του ως γυρολόγος καθώς έπαιξε και στον Πανιώνιο, στο Μαρούσι, στον ΠΑΟΚ ενώ για μια χρονιά φόρεσε και τη φανέλα του ΟΣΦΠ χωρίς να καταφέρει κάτι αξιομνημόνευτο.
Το πιο περίεργο κομμάτι στην αυτοβιογραφία του Κορωνιού είναι η παρουσία του στην Εθνική Ελλάδος ή για να το πω καλύτερα η μη παρουσία του. Για πολλά χρόνια θυμάμαι να διαβάζω αναλύσεις και άρθρα σχετικά με το ορθόν ή όχι της μη κλήσης του Κορωνιού τα καλοκαίρια στις μαζώξεις της επίσημης αγαπημένης και την όλη σπέκουλα που αναπτυσσόταν. Δε έχω ντοκουμέντα για να παραθέσω, αλλά η γνώμη μου συνοψίζεται στό ότι μάλλον δεν ήθελε ούτε η νύφη ούτε ο γαμπρός. Με άλλα λόγια, νομίζω ότι η συνομωσιολογία της κλίκας Γιαννάκη εναντίον της πρόσκλησης και συμμετοχής του Κορωνιού, όσον ο Δράκος ήταν ο βασικός άσσος, δε στερείται λογικής και επιχειρημάτων. Ο Γιαννάκης, φύση μαχητική και εξόχως ανταγωνιστική ίσως να ένιωθε έως και απειλημένος γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να συγκριθεί με έναν κατά πολύ νεότερό του παίχτη που τότε βρισκόταν στον κολοφώνα της αγωνιστικής του καριέρας. Μάλλον για αυτόν το λόγο και, όχι απευθείας, αλλά εμμέσως, μπορεί να έθετε κάποιες προϋποθέσεις στους εκάστοτε ομοσπονδιακούς προπονητές -συνεπικουρούμενος από Φασούλα και Φάνη- που θα είχαν να κάνουν με την δική του παρουσία στη βασική πεντάδα, τον χρόνο συμμετοχής ή κάτι σχετικό. Από την άλλη, ο γαμπρός, όντας συνηθισμένος να φορά αυτός το πέπλο του πρωταγωνιστή, να κρατάει τα ηνία στα χέρια του και να διαχειρίζεται αυτός την ομάδα, προφανώς αντιδρούσε στην αντιμετώπιση αυτή θεωρώντας ότι είναι έως υποτιμητική και απαξιωτική προς το πρόσωπό του με συνέπεια για πολλά χρόνια να στερείται η Εθνική μας ενός εξαιρετικά ταλαντούχου παίχτη ιδίως σε μια θέση όπου δε μας περίσσευαν οι επιλογές. Με άλλα λόγια η ευθύνη μάλλον επιμερίζεται, καθώς ο Άγγελος, όντας εν γένει μάλλον δύσκολος χαρακτήρας, ίσως θα μπορούσε να νερώσει λίγο το κρασί του, να συγκρατήσει τον εγωισμό του και να δεχτεί έστω τον πιο υποβαθμισμένο, από τα συνηθισμένα, ρόλο στην Εθνική προκειμένου να φορέσει τη φανέλα της νωρίτερα. Και το λέω αυτό, γιατί όταν το έκανε, νομίζω ότι η παρουσία του, όταν η ομάδα μας δεν διήγε και τις καλύτερες των ημερών της, ήταν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής.
Ξαναδιαβάζοντας την ανάρτησή μου ακόμα δυσκολεύομαι να καταλήξω αν τελικά ένας από τους καλύτερους και πιο ταλαντούχους παίχτες που νομίζω όλοι έχουμε καταχωρημένο στην μνήμη μας άγγιξε, έστω ακροθιγώς, το ταβάνι των δυνατοτήτων του ή "εγκολπώθηκε" σε ένα οικείο και δόκιμο αγωνιστικό αλλά και "συμπεριφορισιακό" καλούπι για πολλά χρόνια επαναλαμβάνοντας την ίδια περσόνα έως ότου αποφάσισε να τα παρατήσει. Εσείς, τι λέτε, Άγγελος ή Διάβολος?
13 σχόλια:
Παιχταράς μεγάλος...Όντως την δεκαετία του 90 υπήρχε πάντα το ερώτημα πως γίνεται να βρίσκονται στην εθνική ο Μπακατσιάς και ο Κακιούσης και όχι ο Άγγελος.
Το 98 στο μουντομπάσκετ ήταν όντως πολύ καλός. Ειδικά στον ημιτελικό με τους Γιούγκους.
Ερώτηση....Όταν το πήρε η ΑΕΚ το 2002 είχε φύγει;
@baskteball fan: Είχε φύγει από το 2000 όταν και ήταν η τελευταία του χρονιά με τα δύο κύπελλα που κατάκτησε. Νομίζω το 2002 πρέπει να τον βρήκε στο Μαρούσι αν θυμάμαι καλά.
Είχε φύγει ναι.Τεράστιος παίχτης.Όλως τυχαίως είδα χτες στο youtube μια ματσαρα από τα πλέυ-οφ του 96 Περιστέρι-ΑΕΚ 120-118(3 παρατάσεις με επική ανατροπη του Περιστερίου στην κανονική διάρκεια)στην οποία ο Αγγελος έβαλε το τελευταίο καλάθι και έκανε όργια γενικά.Ήταν την ίδια μέρα που ο ΠΑΟ το σήκωσε στο Παρίσι.
Μιά απορία μόνο.Λες Στράτο για ευθύνη που επιμερίζεται,δηλαδή τον καλούσαν και έλεγε όχι γιατί θέλω να είμαι βασικός με την μπάλα αγκαλιά;δεν το καταλαβαίνω
Υ.Γ Άγγελος λέω αλλά άγγελος του "θανάτου" για τους αντιπάλους του και τελικά και για την δική του καριέρα,μπορούσε πολλά περισσότερα
keith
Σαν γνήσιος Περιστεριώτης , τον Κορωνιό τον γούσταρα γιατί το τρίποντο γι αυτόν ήταν ένα απλό σουτ... Τώρα αν γινόταν στον αιφνιδιασμό , από τα 6,25 ή τα 8 μέτρα ,είτε από ασφυκτική πίεση μικρή σημασία είχε!!! Και ο κερατάς τα έγραφε ασυστόλως!!! Το μπάσκετ του ΓΣΠ ήταν άναρχο, όμορφο και ταυτόχρονα αλάνας σε επαγγελματικό επίπεδο ! Μια πρωταπριλιά σπάσαμε το αήττητο του παντοδύναμου Άρη και ο Άγγελος δεν παιζόταν ,όπως και οι μονομαχίες με την ΑΕΚ του Παταβούκα (τους λιώσαμε) και δε θα ξεχάσω τις κόντρες του Κορωνιού με τον Rivers του ΟΣΦΠ. ΑΠΛΩΣ ΕΠΙΚΕΣ!!
Τι ωραίες εποχές...Παιχταράς ήταν ο Κορωνιός. Με σταθερότητα στο παιχνίδι του. Και προφανώς ήταν αδικημένος από τις μη κλήσεις στην Εθνική.
@keith: Νομίζω ότι η ευθύνη επιμεριζόταν, καθώς,αν δεν με απατά η μνήμη μου, τουλάχιστον μία ή δύο φορές προτού ακόμα γίνουν οι κλήσεις για την Εθνική Ομάδα, ο Κορωνιός δήλωνε είτε δυσαρεστημένος είτε και ευθέως ότι η εθνική ομάδα δεν τον απασχολούσε σε μεγάλο βαθμό, θέλοντας έτσι να περάσει το μήνυμα.
Όλη αυτή η συμωσιολογία που έχει αναπτυχθεί έχει βάση, αλλά νομίζω ότι και αυτός με τη στάση του δεν βοήθησε. Θεωρούσε ίσως ότι αυτός έπρεπε και να ξεκινάει και να παίζει και ότι υπήρχε κάποια μορφή πολεμικής και σκοπιμότητος εναντίον του. Και δεν ήταν ο πιο εύκολος χαρακτήρας ο Κορωνιός, γνωστό αυτό τοις πάσι.
καλησπερα και απο μενα.ως περιστεριωτης παρακολουθω την ομαδα και τον παιχτη απο την Α2.εχω δει το Περιστερι να κανει μεγαλες εμφανισεις και μεγαλους παιχτες να παιζουν για αυτην την ομαδα.ετσι προχειρα θυμαμαι να κερδιζει τον Αρη του Γκαλη,την Μπενετον του μεγαλου Κουκοτς με 22 ποντους διαφορα, να γυρναει 3 παιχνιδια με Αεκ και Παοκ βρισκομενο πισω 9-10 Ποντους 1 λεπτο πριν τελειωσει το παιχνιδι.κοινoς παρανομαστης των παραπανω και αλλων πολλων ηταν ο Κορωνιος.μεγαλος σουτερ με αγνοια κινδυνου,καλο ντραιβ και απο αριστερα και απο δεξια,καλο διαβασμα παιχνιδιου,καλες πασες.ειχε μειονεκτημα στην αμυνα αλλα τοτε ηταν λιγα τα PG που σκοραραν.δε με ενδιαφερουν οι λογοι,αλλα οταν καθε καλοκαιρι ακουγα τις κλησεις της εθνικης και εβλεπα στη θεση του το Μπακατσια ξενερωνα.επαιξε βεβαια στα 28 σε ευρωμπασκετ(στην ουσια χωρις ευρωπαικη εμπειρια) ,εδειξε οτι μπορουσε ανετα να σταθει με τις τοτε μεγαλες εθνικες αλλα ηταν ηδη αργα.η εθνικη μας ειχε χασει τα πιο παραγωγικα του χρονια.μακαρι τετοια αδικια εθνικο επιπεδο να μην επαναληφθει.
WILKINS
Συμφωνω με τους περισσοτερους , μονο που θελω να παρατηρησω οτι βλεπουμε τα πραγματα της δεκαετιας του 90 με τα ματια του σημερα και τα τωρινα δεδομενα. Κορωνιος δεν ξαναβγηκε ουτε Γκαλης ουτε Φανης ουτε Γιαννακης, το πρωταθλημα της δεκαετιας του 90 που ηταν ανεβασμενου επιπεδου σε θεματα ποιοτητας παικτων εδινε την ανεση σε παικτες οπως ο Κορωνιος να μεινουν σε μια ομαδα οπως το Περιστερι μια ματια στους παικτες που περασαν απο το Περιστερι ειναι αρκετη για να πεισει.. Ηταν ανταγωνιστικη ομαδα το Περιστερι , ισως ο Κορωνιος να περιμενε οτι καποια στιγμη το Περιστερι θα εκανε το μπαμ και θα ανεβαινε επιπεδο με αυτον μεγαλο ηγετη ...Οταν καταλαβε οτι αυτο δεν θα γινει εφυγε...Εγω παντως χαρηκα που τον εβλεπα στο Περιστερι ηγετη και εντελως αναρχικο δεν θα το αλλαζα με εναν Κορωνιο ρολιστα στα χερια του Ιωαννιδη η του Μαλκοβιτς ... Τον θεωρω λοιπον Αγγελο για το φοβερο μπασκετικο θεαμα που προσφερε ... Μανος
Οι Περιστεριώτες ανεξάρτητα από οπαδικές προτιμήσεις και το Κορωνιό αγαπάμε και την ομάδα, καμάρι της περιοχής όλης. Ακόμα θυμάμαι ένα παιχνίδι με το ΠΑΟΚ που γυρίσαμε διαφορά 9 πόντων σε ένα λεπτό που με τις επιθέσεις 30 δευτερολέπτων ήταν ψιλοαπίθανο...μπουμπούνησε ένα 3ποντο ο Μυλωνάς στο τέλος νομίζω και έγινε της μουρλής...παίζει να τα έχω κάνει και σαλάτα με τους αριθμούς και τα ονόματα βέβαια αλλά πάνε αρκετά χρόνια από τότε : )
@ Keith: Τι μου θύμησες ρε φίλε..... Εγώ είμαι από Κύπρο και από το 87 τρελαμένος με το Ελληνικό μπάσκετ την εθνική αλλά και την Α1. Αφού όμως ήμουν μακριά η μόνη επαφή που είχα με το Ελληνικό μπάσκετ ήταν μέσω τηλεόρασης και τριπόντου κάθε Τετάρτη γιατί αργούσε πάντα 24 ώρες να έρθει στο νησί.
Το 96 λοιπόν σε σχολική εκδρομή στην Ελλάδα πήγα στο πρώτο μου παιχνίδι Α1 το οποίο έτυχε να είναι το συγκεκριμένο που περιγράφεις με τις 3 παρατάσεις (το οποίο αρκετά χρόνια μετά ψηφίστηκε αν θυμάμαι καλά ως το καλύτερο στην ιστορία της Α1). Τρελάθηκα εντελώς....Ήρθε καπάκι και το ευρωπαϊκό του ΠΑΟ και λίγες μέρες μετά live στο Αλεξάντρειο playoffs Αρης-ΠΑΟΚ τον καιρό του Χαρολντ Ελις.....Μετά από αυτή την εκδρομή δεν υπήρχε επιστροφή για μένα...
Ούτε ποδόσφαιρο ούτε κανένα άλλο υποδεέστερο άθλημα....Μπάσκετ και μόνο μπάσκετ...Μέχρι τώρα...
Χαζεύοντας διάφορα προφίλ στο facebook πρώην καλαθοσφαιριστών (μεαξύ αυτών των Κόρφα, Παπαχρόνη, Βίδα, Πλακουράκη, Παπασαράντου, Χωλόπουλου, Βαλαβανίδη κλπ) έπεσα και σε αυτό του Γάσπαρη. Σε αυτό έχει φωτογραφίες από τις ομάδες που έχει αγωνιστεί, Πανιώνιο Άρη και Εθνική. Υπάρχει λοιπόν μία φωτογραφία που απεικονίζει ακριβώς τη σχέση του Κορωνιού με την Εθνική. Πρόκειται για μια φωτό από περίοδο προετοιμασίας μάλλον πριν το ευρωμπάσκετ '91 όπου υπάρχουν όλοι οι παίκτες της προετοιμασίας (είναι και ο Φάνης πριν τραυματιστεί στο Ιωβηλαίο, μεγάλη απώλεια όπως και αυτή του Νάσου). Στην αναμνηστική αυτή φωτό λοιπόν ειναι όλοι οι παίκτες με τις φανέλες, ο μόνος που δεν έχει αριθμό στη φανέλα του είναι ο Κορωνιός. Κομμένος εξαρχής δηλαδή... Επίσης το άλλο που αποδεικνύεται και που διάβασα στην ανάρτηση είναι τα... μακριά του χέρια!!! Δείτε τα χέρια του Κορωνιού και δείτε και αυτά του σχεδόν ίδιου αναστήματος Γκάλη που φιγουράρει παραδίπλα του...
Για τα προκριματικά του ευρωμπάσκετ '91 είχαμε παίξει έναν αγώνα με την Ρουμανία στο Βουκουρέστι. Αν θυμάμαι καλά σε εκείνο το παιχνίδι δεν είχαν παίξει Γκάλης Γιαννάκης. Στη θέση αυτών είχε παίξει ο Κορωνιός και μάλιστα με αρκετό χρόνο συμμετοχής κάνοντας και πολύ καλό παιχνίδι. Στην αντίπερα όχθη θυμάμαι τον Τζάκις βασικό πλειμεικερ, και Πόπα-Μουρεσάν δίδυμο ψηλών (2.20 και 2.32). Ήταν ένας πάρα πολύ καλός αγώνας, με φανατισμό εξαιτίας και της ύπαρξης Ελλήνων φοιτητών στην εξέδρα που ΑΝ καποιος το έχει στο αρχειο του μπορεί να το ανεβάσει στα retro!
Θυμάμαι τον Άγγελο από τα χρόνια της Α2 στις μονομαχίες με το Παγκράτι. Μας είχε πληγώσει ο τύπος αλλά όλοι βλέπανε πως είναι παιχταράς, καταλάβατε πως είμαι Παγκρατιώτης!!! Στα χρόνια της Α1 το Περιστέρι μεγάλωσε και με σωστές κινήσεις απόκτησης παικτών, δικό του γήπεδο (του δήμου, έστω) και τον κόσμο δίπλα του έκανε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα.
Ο Άγγελος είχε όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέρει το άρθρο και για μένα ένα επιπλέον στοιχείο ήταν πως ακόμα και στην κακή του μέρα μπορούσε να είναι θετικός για την ομάδα του. Πράγματι, εγκλωβίστηκε στο ότι ήταν πρώτο όνομα του Περιστερίου και έχασε ευκαιρίες να κάνει πιο μεγάλα πράγματα στην καριέρα του.
Έφυγε από την ΑΕΚ μετά από τις πρώτες περικοπές του Φιλίππου και φαντάζομαι τον συνεπήρε το όραμα του Μπατατούδη που αποδείχτηκε πύργος στην άμμο. Έτυχε και είχα δει κάποια ματς από την ομάδα που απέμεινε στον ΠΑΟΚ και θα έλεγα πως έπαιζε εξίσου καλά παρά τις συνθήκες διάλυσης εκείνης της ομάδας. Αν θυμάμαι καλά είχε κάνει και 2πλό στην Βαρκελώνη...
Πολύ καλή χρονιά έκανε και στον Πανιώνιο αλλά μετά έχασε πολλή από την ταχύτητά του κάτι που μαζί με το ύψος του τον έκαναν ευάλωτο στην άμυνα. Στον ΟΣΦΠ πέρασε και δεν ακούμπησε, μάλιστα είχε βγει πως μεσολάβησε ο Νικοπολίδης (κουμπάροι νομίζω) για την μεταγραφή...
ΥΓ. στον κόσμο του Περιστερίου δεν άρεσε το συνεχές καλοκαιρινό σήριαλ περί μεταγραφής ή ανανέωσης. Αυτό μου έχουν μεταφέρει κάποιοι απλοί φίλαθλοι...
Δημήτρης
@Panagos: έχεις δίκιο για το ματς, αν θυμάμαι καλά ήταν την περίοδο 94-95
Δημοσίευση σχολίου