O ενδοξότερος θάνατος για έναν ηθοποιό είναι στο παλκοσένικο.
Πάνω στο σανίδι, με το κοινό να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει επιβραβεύοντας τον ηθοποιό για την παράστασή του. Και τότε ο πρωταγωνιστής υποκλίνεται στο κοινό και λίγες στιγμές μετά "ξαπλώνει" όλο ευτυχία. Η αυλαία δεν έχει πέσει και όλοι τους γίνονται μάρτυρες της μεγαλύτερης (και τελευταίας) παράστασης του ηθοποιού.
Ενδοξότερος θάνατος δεν υπάρχει.
Στο μπάσκετ τώρα (για να γυρίσουμε στα δικά μας) ο χαμός του Ρετζι Λιούις είναι το πιο ξακουστό παράδειγμα που όμως δεν θυμίζει τα παραπάνω.Ο σμολ φόργουορντ των Σέλτικς χάθηκε παίζοντας στα πλέιγκραουντς της Mασαχουσέτις αλλά ελάχιστοι έγιναν μάρτυρες του χαμού του.
Κάμερες , φώτα, θεατές δεν υπήρχαν για να αποθανατίσουν τις τελευταίες του αναπνοές.
Αντίθετα ο χαμός του Χανκ Γκάδερς είχε όλα όσα μπορεί να συνθέσει ένα ονειρικό reality show: Κάμερες, αποθέωση , πίστη, σπαραγμό.
Κάμερες: Στο Πόρτλαντ ο κόσμος έχει μαζευτεί από νωρίς για να παρακολουθήσει από κοντά τον Χανκ Γκάδερς σε αγώνα του κολεγιακού πρωταθλήματος. Το γήπεδο είναι γεμάτο και ο ενθουσιασμός διάχυτος παντού.
Αποθέωση: Ο Γκάδερς πέτυχε το θεαματικότερο καλάθι του παιχνίδου με tomahawk κάρφωμα από ένα alley oop που πήρε. Το κοινό τον αποθέωσε. Κατά την επιστροφή του στην άμυνα και λίγο πριν τη σεντρά σωριάζεται στο παρκέ.
Πίστη: «Θέλω να σηκωθώ!» είναι τα τελευταία του λόγια όταν οι υπόλοιποι τον παρακαλούν να παραμείνει ξαπλωμένος. Πίστευε πως δεν ήταν τίποτα το σοβαρό και ήθελε (είχε ανάγκη) να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Σπαραγμός: Δευτερόλεπτα μετά αφήνει τη τελευταία του πνοή , με την οικογένειά του να κοιτάζει αποσβολωμένοι. Όλο το γήπεδο ακούει το σπαραγμό της μάνας.
Η καριέρα του:
O Gathers μαζί με τον καλό του φίλο Μπο Κιμπλ επιλέχθηκαν απ' τον προπονητή Stan Morrison του Southern College για να συναντήσουν δύο εξίσου ταλαντούχους freshmen (Tom Lewis - Rich Grande) συγκροτώντας μια σούπερ νεανική κολεγιακή ομάδα. Η χρονιά έκλεισε με 11-17 και ο προπονητής απολύθηκε. Οι τέσσερις freshmen διαμαρτυρήθηκαν εντόνως για την απόλυση και ο νέος προπονητής τους έδειξε την έξοδο. Μόνο ο Grande έμεινε στο USC.
Ο Gathers μαζί με τον Kimble μεταγράφηκαν στο Loyola αλλά σύμφωνα με τους κανονισμούς του NCAA έπρεπε να μείνουν εκτός για μία χρονιά. Η σεζόν 1987-88 τελείωσε θριαμβευτικά για τους Lions και τον Gathers. Ηγήθηκε της ομάδας σε πόντους και ριμπάουντ (22,5 - 8.7) με το όνομά του να φιγουράρει στην καλύτερη πεντάδα της West Coast Conference.
Την επόμενη χρονιά ήρθε η έκρηξη. Έγινε μόλις ο δεύτερος παίκτης στηνν ιστορία του NCAA που τερμάτισε πρώτος σε ολόκληρο το πρωτάθλημα σε πόντους (32,7) και ριμπάουντ (13,7). Βραβεύτηκε ως παίκτης της χρονιάς για την WCC καθώς και MVP του τουρνουά της West Coast Conference.
Σαν senior ήταν ανάμεσα στους υποψήφιους για "παίκτης της χρονιάς" ενώ στις λίστες των σκάουτερ φιγουράριζε στις πρώτες θέσεις.
Ο πρώην πρωταθλητής του ΝΒΑ με τους Lakers Paul Westhead και τώρα προπονητής του Loyola , είχε εισαγάγει ένα επαναστατικό σύστημα. Στην άμυνα πίεζε στα 4/4 του γηπέδου για 40' ενώ η επίθεση είχε ένα δαιμονιώδη ρυθμό με πολλά τρίποντα και σουτ σε λιγότερο από 10''. Η ομάδα του ήταν εξαιρετικά προπονημένη και κυριολεκτικά ξεθέωνε τον αντίπαλο.
Αυτό ήταν και το μυστικό. Η αντοχή. Δεν κέρδιζε γιατί ήταν καλύτερη αλλά γιατί είχε περισσότερες δυνάμεις!
Ο πρώην πρωταθλητής του ΝΒΑ με τους Lakers Paul Westhead και τώρα προπονητής του Loyola , είχε εισαγάγει ένα επαναστατικό σύστημα. Στην άμυνα πίεζε στα 4/4 του γηπέδου για 40' ενώ η επίθεση είχε ένα δαιμονιώδη ρυθμό με πολλά τρίποντα και σουτ σε λιγότερο από 10''. Η ομάδα του ήταν εξαιρετικά προπονημένη και κυριολεκτικά ξεθέωνε τον αντίπαλο.
Αυτό ήταν και το μυστικό. Η αντοχή. Δεν κέρδιζε γιατί ήταν καλύτερη αλλά γιατί είχε περισσότερες δυνάμεις!
Το 1988 πετύχαινε 110,3π , το '89 112,5 και το '90 122,4 πόντους. Ένα showtime απευθείας απ' το Forum!
O Gathers με ύψος 2,01m και βάρος 100 κιλά ήταν ο δυνατότερος παίκτης της ομάδας. Transition player με τα περισσότερα καλάθια του να είναι είτε σε αιφνιδιασμό , είτε με follow-up.
Η αδύναμη καρδιά και ο θάνατός του
Την πρώτη φορά που κατέρευσε ήταν τον Δεκέμβριο του '89. Διαγνώστηκε πως πάσχει από ταχυκαρδία και του χορηγήθηκε το φάρμακο Inderal. Σύντομα όμως ελλάτωσε τις απαιτούμενες δόσεις καθώς ισχυριζόταν πως οι επιδράσεις του φαρμάκου επηρρέαζαν το παιχνίδι του. Στη τελική φάση της Περιφέρειάς του σταμάτησε τα test προόδου , δείγμα πως τα είχε διακόψει.
Το μοιραίο ήρθε τρεις μήνες μετά , το Μάρτιο στο Λος Άντζελες. Ενώ απέμεναν 13'34'' πριν να λήξει ο προημιτελικός με το Πόρτλαντ , αμέσως μετά το τρομερό tomahawk κάρφωμά του σωριάστηκε στο παρκέ μπροστά στον τότε point guard και νυν προπονητή των Ηeat Eric Spoelstra. Eπιχείρησε να σηκωθεί φωνάζοντας στον φυσιοθεραπευτή του "δεν θέλω να μείνω ξαπλωμένος!" και αμέσως μετά η καρδιά του σταμάτησε. Αιτία θανάτου ήταν η υπερτροφική καρδιά του.
Η οικογένειά του μήνυσε το κολέγιο ζητώντας 32,5 εκ δολάρια. Τελικά το δικαστήριο τους επιδίκασε 1,4 εκ δολ με τον γιατρό του Gathers να δίνει ακόμη 1 εκ.
Προς τιμήν του αριστέροχειρα κολλητού του ο Bo Kimble σούταρε τις πρώτες βολές στο επόμενο παιχνίδι με το αριστερό. Ο Kimble, που περασε για ένα φεγγάρι απ' το ΝΒΑ φορώντας τα χρώματα των Clippers και Knicks, συνέχισε να τιμά τη μνήμη του σουτάροντας πάντα τη πρώτη βολή του σε κάθε αγώνα με το αριστερό.
Μίκλος Φέχερ , Αντόνιο Πουέρτα, Μαρκ Βιβιάν Φοέ, Ηank Gathers, είναι μόνο μερικά απ΄τα θλιβερά περιστατικά θανάτου μέσα στο γήπεδο.
Τίποτα το χαρούμενο δεν έχει ο θάνατος. Αν κάτι όμως παρηγορεί τις οικογένειες των θυμάτων είναι η σκέψη πως οι δικοί τους πέθαναν κάνοντας αυτό που αγαπούσαν πραγματικά. Έφυγαν ιδρωμένοι , κουρασμένοι, με μια μπάλα να βρίσκεται δίπλα τους.
Έφυγαν με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη....
* Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα ας ψάξει στο internet το ντοκυμαντέρ "Guru of Go". Προσπάθησα να το ανεβάσω στο μπλογκ αλλά το youtube δεν το επιτρέπει λόγω πνευματικών δικαιωμάτων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου