RSS

Του '95 χαμένη γενιά...

http://content-aka.sentragoal.gr/filesystem/images/20070722/low/assets_LARGE_t_1041_422557.JPG
Κάποτε είχαν όλο τον κόσμο στα πόδια τους...
(Η ανάρτηση του wired tube με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Τυγχάνει να την γνωρίζω τη παρέα που περιγράφει και να θυμάμαι τι χαμός έγινε στη πόλη με τη  συναυλία του Ρουβά...)

Ο wired tube έγραψε ένα κείμενο για την Εθνική Εφήβων του '95 που με έκανε να θέλω να την ξαναδώ.
Έβαλα στο βίντεο (καλά DVD είναι , απλά είπα να το κάνω λιγάκι παλαιομοδίτικο)  τον τελικό με τους Αμερικάνους και ομολογώ πως ... νευρίασα. 
Πώς γίνεται η γενιά αυτή να είναι συνδεδεμένη με τις χειρότερες αποτυχίες της Εθνικής Ομάδας στη "μετά-87" εποχή;;;;
Και επειδή με έπιασαν οι κακίες μου είπα να τις αποτυπώσω και σε χαρτί. Ένα μικρό σχολιασμό σχετικά με την καριέρα των 12 Πρωταθλητών Κόσμου


Κακιούζης: ο πιο πετυχημένος της γενιάς του. Η Εθνική του έδωσε πολύ καλά μεροκάματα στο εξωτερικό. Οι ξένοι τον έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση απ' ότι εμείς. Ποιός απ' τους δύο κάνει λάθος?

Καλαϊτζής: Πέτυχε παραπάνω απ' όσα οι δυνατότητές του έλεγαν (8 πρωταθλήματα / 2 Ευρωπαϊκά). Στον ΠΑΟ ήταν πριν τον Διαμαντίδη ο βασικός playmaker , μην το ξεχνάμε. Στην πλατεία βέβαια δεν τον έχουν συγχωρέσει για τότε που τους άφησε στα κρύα του λουτρού και πήγε Ιταλία. Αξιοπρεπέστατη σταδιοδρομία σε Άρη , Πανελλήνιο και Ρόδο.

Καράγκουτης: Άτυχος. Πάνω που πήγε να κάνει το μπαμ  με τη μεταγραφή  στον ΠΑΟ , τραυματίστηκε. Δεν ξαναβρήκε τον παλιό εαυτό του παρ' όλα αυτά ήταν ακρογωνιαίος λίθος στο Μαρούσι του Γιαννάκη. Χάσαμε και εμείς σαν φίλαθλοι που οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να ξεδιπλώσει όλο το μπασκετικό του ταλέντο. Από τρέλα και πλάκες πάντως νιώσαμε γεμάτοι. 

Μπαρλάς: Αν δεν ήταν ο πατέρας του μπορεί και να μην είχε θέση στην Εθνική. Φυσικά και το επίππεδό του δεν έκανε για Α1. Ο Λεφάκης που δεν ήξερε από μπάσκετ , την πάτησε...

Παπανικολάου: Έκανε την Ευρώπη να παραμιλάει με το ταλέντο και την προοπτική που έδινε ως μπασκετμπολίστας. Κάποτε η Κίντερ με τον ΟΣΦΠ ήρθαν στα χέρια για πάρτι του. Τρείς μήνες πριν γίνει και με τη βούλα ο ηγέτης του ΟΣΦΠ , τσακώνεται με τον Κόκκαλη. Στο Μακεδονικό φτιάχνει την ψυχολογία του αλλά ο Ζοτς τον παρκάρει στο βάθος του πάγκου απ’ τα 27 του. Οι «κατάρες» των Ολυμπιακών έπιασαν τόπο...

Ρεντζιάς: O «σέντερ του πλανήτη Δία» έπαιξε ΠΑΟΚ , Μπαρτσελόνα , πέρασε και από ΝΒΑ , τα τσέπωσε και απ’ τους Τούρκους. Του δόθηκε (άσχετα αν ποτέ δεν το δικαιολόγησε) και πρωταγωνιστικός ρόλος στα Ευρωμπάσκετ της ντροπής (’99 , ’01). Παρ’ όλα αυτά εμείς τον θεωρούμε αποτυχημένό!
Γιατί ;
Mα επειδή ξέραμε που έφταναν οι δυνατόττητές του! Μέχρι τον Δία!
Αλλά  δεν ξέραμε πως δεν το έλεγε η καρδούλα του...

Σούλης: Περισσότερο και από μια χαρά για .. Σούλης. Προς στιγμήν νόμιζαν στον ΟΣΦΠ πως θα τους έβγαινε «2ος Παπ» αλλά το ταβάνι ήταν κοντό γιαν εκείνον. Όπως και να ‘χει , πάλεψε όσο μπορούσε , δεν κορόιδεψε κανέναν. Γυρολόγος σε μικρές ομάδες που – το πιο σημαντικό – έβγαζε τίμια το ψωμί του.

Χατζής: Απορώ πως στα καλά του χρόνια δεν τον εμπιστευτήκαμε στην Εθνική. Ψάχναμε χρόνια ολάκερα το σουτ , βάζαμε τον Χατζηβρέττα να ρίχνει μπετά , αλλά τον Χατζή τον αφήναμε Αθήνα! Έπρεπε να κερδίσει περισσότερα. Οι χρονιές του στον Ηλυσιακό μας κάνουν να τον εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο.

Τσιριγωτάκης: Θυμάμαι μια καταπληκτική σεζόν με τον Παπάγου που έκανε. Τριποντάκιας , τριποντάκιας , τριποντάκιας. Η Α2 ήταν εύκολη για εκείνον , η Α1 δύσκολη. Δυστυχώς δεν υπάρχει «ενδιάμεση» κατηγορία...

Καμαριώτης: Το κύκλωμα του Πανιωνίου τον διαφήμισε τόσο πολύ  για να αναδείξει τις ακαδημίες του.  Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. 

Δέσπος:  Επέλεξε να γίνει βασιλιάς στην Α2 παρά γυρολόγος στην Α1. Χωρίς να το έχω ψάξει  πρέπει να είναι πρώτος σε κοψίματα και ριμπάουντ στη δεύτερη κατηγορία  Το μπόι του δεν το βρίσκεις και πολύ εύκολα είναι η αλήθεια.. Ήξερε ποιές είναι οι πραγματικές δυνατότητές του και ενεργούσε ανάλογα με αυτές. Αυτό λέγεται αυτογνωσία. Προσόν σπάνιο στις μέρες μας...

Παπαδάτος: Ίδια περίπτωση με Τσιριγωτάκη. Και αυτός μία breakout season με Σπόρτινγκ και μετά καλά μεροκάματα  στην Α2 χάρις τα 6,25μ. Αν δεν ήταν κοντός ίσως και να έμενε περισσότερα χρόνια στα σαλόνια...


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το γράφω εδώ επειδή δεν μπορώ κάπου αλλού. Σόρυ ρε Drazen αλλά μ' αρέσει μετά που παραπονιέσαι οτι κάποιοι ξεφεύγουν εδώ μέσα. Ειδικά εσύ με τα σχόλια που κάνεις, πάνω αριστερά στην κεντρική σελίδα, τον τελευταίο καιρό είναι προκλητικά και πάντα υπέρ του αγαπημένου σου Παο. Μην ευαγγελίζεστε αντικειμενικότητα όταν δεν μπορείτε να την τηρήσετε. Να φανταστώ οτι με τα ζόρια που θα τραβάει πλέον η ομάδα σου (και εσύ μαζί), τα πικρόχολα σχολιάκα θα πάνε φούλ. Μόνο ο Συρίγος θα λείπει να γράφει εδώ μέσα...

Ανώνυμος είπε...

...εγώ πάντως τόσο καιρό σε είχα για...γαύρο!
Αλέξανδρος

Wired Tube είπε...

Drazen απλά το καλοκαίρι του 1995 ήταν από τα καλύτερα. Το πρόγραμμα ήταν δεδομένο: πρωί-μπάνιο και μπασκετική ανάλυση, μεσημέρι-αθλητική εφημερίδα και μαγκάιβερ, απόγευμα-μπάσκετ, βράδυ-παιχνίδι στην τηλεόραση.
Μου αρέσει πολύ το σχόλιο για τον Καμαριώτη....επιτέλους είμαστε και σε κάτι διαπλεκόμενοι!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Drazen μια διόρθωση
Ο τελικός ήταν με τους Αυστραλούς
Φιλικά &lavrian

levingston είπε...

αυτή η γενιά έπρεπε να περάσει στην απέναντι όχθη του ατλαντικού για να έχει περαιτέρω εξέλιξη...μενοντας στην ελλάδα η εξέλιξη των παιχτών ήτανε αρκετα μικρή...

CRITIC είπε...

Ωραία ανάλυση. Συμφωνώ με τα περισσότερα.

Οι πλέον αποτυχημένοι με βάση το ταλέντο τους είναι κατά την άποψη μου Ρετζιάς, Παπανικολάου ασχέτως συμβολαίων και τίτλων. Και οι δύο (ειδικά ο Ρετζιάς) θα έπρεπε να είχαν ανέβει σε επίπεδο ΝΒΑ και σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Όχι για κάτι λεπτάκια στους Σίξερς. Το 95 βλέπαμε τον Ρετζιά και φανταζόμαστε κάτι σαν Νοβίτσκι.

Καλαιτζής και Κακιούζης πράγματι έκαναν αξιοπρεπέστατες καριέρες και μπράβο τους. Ειδικά ο Κακιούζης έπαιζε για 15 χρόνια με το μυαλό και όχι με το κορμί του.

Η μεγαλύτερη πατάτα ήταν ο Μπαρλάς με μεγάλη διαφορά. Μάλιστα αφού τον πήρανε χαμπάρι όλοι στην Α1 κατέβηκε να παίξει και Κύπρο (έχει και κυπριακό διαβατήριο) όπου σε δύο σαιζόν αν δεν κάνω λάθος στο νησί δεν έκανε απολύτως τίποτα.

Για τον Χατζή δεν έχω ακόμη αποφασίσει. Συμφωνώ όμως ότι θα έπρεπε να τον είχαν καλέσει στην Εθνική. Το σουτ του κανένας άλλος στην Α1 δεν το είχε. Όμως δεν νομίζω να είναι τυχαίο ότι δεν στέριωσε ούτε σε ΟΣΦΠ ούτε σε Πανιώνιο αλλά μόνο τώρα στον Ηλυσιακό...
Για Σούλη επίσης συμφωνώ.

Ο Γιαννούλης αν και δεν είχε παίξει το 95 ήταν επίσης μια απογοήτευση με βάση το ταλέντο του. Πιάστηκε και ντοπέ στην χειρότερη δυνατή χρονική περίοδο στην καριέρα του, εκεί δηλαδή που θα μπορούσε να κάνει το άλμα.

Ανώνυμος είπε...

Από τους παίκτες της ομάδας του '95 μόνο ο Κακιούζης πιστεύω στάθηκε ως ένα βαθμό βέβαια στο ύψος των περιστάσεων και λόγω εθνικής και λόγω της εν γένει πορείας του σε συλλογικό επίπεδο (ΑΕΚ, Σιένα, Μπαρτσελόνα). Ο Ρετζιάς είναι το μεγαλύτερο χαμένο ταλέντο στην ιστορία που ελληνικού μπάσκετ και θα μπορούσε να είχε κάνει απιστευτη πορεία αλλα...

Τον ακολουθεί ο Παπανικολάου, τον οποίο παρουσίαζαν ως νέο Χριστοδούλου, αλλά εν τέλει δεν δικαιωσε τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτον, βέβαια είχε πληθώρα κατακτήσεων τροπάιων. Όπως επίσης πολλά κυπελλα κατέκτησε και ο Καλαϊτζής ο οποιος είχε μια όχι εντυπωσιακή αλλά σταθερή πορεία.

Ο Καράγκουτης ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, ο Χατζής δεν ξέρω αν έφτασε εκει που μπορούσε αλλά είχε μια αξιοπρεπέστατη παρουσία που ίσως αδικήθηκε στο θέμα της εθνικής. Ο άτυχος της παρέας Γιαννούλης ναι μεν ήταν παίκτης μαχητής αλλά τον έφαγαν τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια της Σαλονίκης.

Συνολικά η γενιά του '95 η πιο ταλαντούχα και ελπιδοφόρα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ δεν δικάιωσε τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν και συνδέθηκε σε μεγάλο βαθμό με τις αποτυχίες της εθνικής του 1999-2002 σε αντίθεση με λιγότερο ταλαντούχες φουρνιές των επόμενων χρόνων που συνδέθηκαν με τις επιτυχίες του 2005-2009. Αξίζει να σημειωθεί ότι παίκτες της ίδιας φουρνιάς (77αρηδες βέβαια) που δεν ήταν στην ομάδα του '95 όπως οι Παπαλουκάς, Ντικούδης και Χατζηβρέτας είχαν πολύ καλύτερη πορεία από τους περισσότερους αν όχι όλους τους παίκτης της τότε εθνικής εφήβων.

Αργύρης.

Drazen είπε...

@ανώνυμος

Η στήλη "Σχόλιο των συντακτών" αυτό τον σκοπό έχει. Να είναι "καυστική".
Τον LBJ δεν τον έχω αφήσει σε χλωρό κλαρί.
Τον MJ τον κορόιδευα όσον αφορά τις διοικητικές του ικανότητες.
Φυσικά και δεν θα αφήσω ασχολίαστη την ελληνική επικαιρότητα. Πότε θα την λέω στον ΟΣΦΠ και πότε στον ΠΑΟ. Μακάρι να ανέβουν και οι άλλες ομάδες για να υπάρχει πληθώρα στόχων!

Αν δεν είσαι μικρός σίγουρα θα θυμάσαι τον Λεπτολόγο του Τριπόντου.
Κάτι αντίστοιχο σκέψου και για αυτή τη στήλη.

Δεν θέλει να προκαλέσει κανέναν (σημ. η στήλη) , δεν βρίζει , απλά να τσιγκλίσει θέλει και να κάνει πλάκα. Μην την παίρνεις και τόσο σοβαρά.

(Μία απ' τις πολλές μαγείες των σπορ είναι και το "πείραγμα" μεταξύ φίλων. Ίσως η σημαντικότερη... )

Υ.Γ. Τα σχόλιά σου για τον Συρίγο και τα ζόρια που θα τραβήξει η "υποτιθέμενη" ομάδα μου , είναι εντελώς περιττά.

@Peris Indie Boy

έχεις δίκιο. Για κάποιο λόγο έχω συνδέσει τον Τρικαλινό με τις αποτυχίες. Θα το ψάξω βαθιά μέσα μου ώστε να βρω που πηγάζει αυτή η εμπάθεια με τον Ρεντζιά και θα επανέλθω...

@lavrian

Καταρχήν έχεις καιρό να σχολιάσεις...
Δεν ήθελα να δω τον τελικό. Σκέφτηκα να συγκρίνω τα αθλητικά προσόντα των δικών μας με των Αμερικανών , άσε που θυμόμουν πως το παιχνίδι είχε εντυπωσιακές φάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Με την μόνη διαφορά φίλε Drazen οτι για τον Παο που γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος με τον Δημητράκη να κάνει κουμάντο στις επιλογές των παιχτών (χωρίς κανένα πλάνο και λογική) και τον Πεδουλάκη να είναι ο "Yes man", δεν βλέπω την ίδια καυστικότητα. Ή πιο σωστά, επέτρεψε μου την έκφραση, μούγκα στην στρούγκα. Οπότε, σγχώρα με αλλά τα σχόλια μου για αγαπημένες ομάδες και Συριγούς, μόνο περιττά δεν είναι...

Ανώνυμος είπε...

υπάρχει κάποιο λινκ για τους αγωνες της εθνικής το '95;;
Εχω ψαξει αρκετες φορες αλλα δεν βρηκα κατι.

Gas

Tarpley 7 είπε...

Δεν είναι μόνο ο Παπαλουκάς αλλά και οι Ντικούδης (γεν. 1977) Χατζηβρέττας (επίσης το 1977) που θα μπορούσαν να παίξουν σε αυτή την ομάδα. Μαζί με τον Κακιούζη αποτελούν το 1/3 της ομάδας του '05 και του '06. Δεν είναι τόσο η γενιά χαμένη αλλά η συγκεκριμένη ομάδα.

Δημοσίευση σχολίου