Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξυπνούν ευχάριστες αναμνήσεις «ηρώων»
που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα όρια. Καρλ Λιούις , Μάικλ Τζόνσον , Αλεξάντερ
Καρέλιν , Ποπόφ , Γκεμπρελασιέ , , , ,
(η λίστα είναι ατελείωτη). Ο στίβος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού , με την
κολύμβηση να ακολουθεί.
Μια φορά και ένα καιρό όμως , πριν 20 χρόνια , εμφανίστηκαν
11 άντρες και ένα παιδάκι για να παίξουν μπάσκετ στην όμορφη Βαρκελώνη. Δεν
έχει καμία σημασία που φόρεσαν στο λαιμό τους το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Το κατόρθωμά τους ήταν που παγκοσμιοποίησαν το μπάσκετ.
(που σε εκείνη την Ολυμπιάδα υποσκέλισαν τον στίβο , την
κολύμβηση , την πυγμαχία. Αθλήματα που για 96 χρόνια κρατούσαν τα πρωτεία.)
Και μια ωραία πρωία , 20 καλοκαίρια μετά , ο πέντε φορές
πρωταθλητής και μεγαλύτερος σκόρερ / εγωιστής των ‘00s τόλμησε να αμφισβητήσει την Dream Team.
"Well, just from a
basketball standpoint, they obviously have a lot more size than we do — you
know, with [David] Robinson and [Patrick] Ewing and [Karl] Malone and those
guys," Bryant said. "But they were also — some of those wing players
— were also a lot older, at kind of the end of their careers. We have just a
bunch of young racehorses, guys that are eager to compete. So I don't know.
It'd be a tough one, but I think we'd pull it out."Έτσι είναι αν έτσι νομίζεις, κύριε Μπράιαντ…
Λίγα εισαγωγικά λόγια για να σας βάλω στο κλίμα : Θα προσπαθήσω να να φτιάξω πεντάδες , υποθετικά σενάρια , ψυχολογικά στοιχεία , αθλητικά στοιχεία , να τα βάλω όλα αυτά μαζί στο μίξερ και … ο,τι βγει!
απαραίτητη σημείωση: Οι Στόκτον – Μπερντ θεωρούνται υγιείς δίχως τους τραυματισμούς που τους ταλαιπώρησαν στη Βαρκελώνη
|
|
1992
|
2012
|
|
PG
|
STOCKTON 1,85 / 30
|
PAUL 1,83 / 27
|
|
MAGIC 2,06 / 32
|
WILLIAMS 1,91 / 28
|
|
|
|
WESTBROOK 1,91 / 24
|
|
|
|
|
|
|
SG
|
JORDAN 1,98 / 29
|
BRYANT 1,99 / 34
|
|
DREXLER 2,01 / 30
|
HARDEN 1,96 / 23
|
|
|
|
|
|
|
SF
|
BIRD 2,06 / 35
|
JAMES 2,03 / 28
|
|
|
PIPPEN 2,01 / 26
|
CARMELO 2,03 / 28
|
|
|
MULLIN 2,01 / 29
|
IGOUDALA 1,99 / 28
|
|
|
|
|
|
PF
|
BARKLEY 1,98 / 29
|
DURANT 2,08 / 24
|
|
|
MALONE 2,06 / 29
|
DAVIS 2,08 / 20
|
|
|
|
|
|
C
|
EWING 2,13 / 30
|
LOVE 2,08 / 24
|
|
|
ROBINSON 2,16 / 27
|
CHANDLER 2,16 / 30
|
ΠΕΝΤΑΔΑ
1992: Μάτζικ /
Τζόρνταν / Πίππεν / Μπάρκλι / Ρόμπινσον
2012: Πολ / Κόμπι /
Τζέιμς / Ντουράντ / Τσάντλερ
Το match up Πολ – Μάτζικ δεν βγαίνει αλλά μην ξεχνάτε κάτι. Τα σουτ θα
τα πάρουν οι Κόμπι – Ντουράντ – Τζέιμς . Στον Πολ θα ζητηθούν τα οργανωτικά του προσόντα περισσότερο και όχι τα εκτελεστικά. Ο Ντουράντ με τον αρκετά
κοντύτερο και μέτριο αμυντικό Μπάρκλι έχει ξεκάθαρο προβάδισμα καθώς θα σουτάρει
πάνω απ’ το κεφάλι του Τσαρλς αλλά ο Ρόμπινσον
μπορεί να δώσει βοήθεια μιας και ο Τσάντλερ είναι ακίνδυνος επιθετικά. Ο Τζέιμς δεν έχει
αντιμετωπίσει αμυντικό σαν τον Πίππεν ποτέ στη καριέρα του και θα συναντήσει
πρωτόγνωρες δυσκολίες το παιχνίδι του. Ο 34χρονος Κόμπι απέναντι
στον 29χρονο – και με τεράστιο κίνητρο να τον εξουδετερώσει- Τζόρνταν θα σουτάρει κάτι σαν … 7/22.
Οι «Avengers»
όταν ο Μάτζικ δεν θα δείχνει isolation για Τζόρνταν , θα βάλουν τη μπάλα στο low post και
στους Μπάρκλι – Ρόμπινσον. Ο Ντουράντ δεν έχει τα μούσκουλα να τον κοντράρει
(βέβαια μία λύση θα ήταν να κατέβει ο Τζέιμς στο «4» στην άμυνα) ενώ ο
Ρόμπινσον με το inside/outside παιχνίδι
του θα μπερδέψει τον ,πολύ καλό πάντως, αμυντικό Τσάντλερ. Επίσης ο 2,06 Μάτζικ θα ποστάρει τον κατά 23
πόντους κοντύτερό του Πολ και τότε θα αρχίσει το πάρτι:
α) Αν έρθει βοήθεια θα πασάρει στον ελεύθερο συμπαίκτη του
(ο καλύτερος ever σε αυτό)
β) ή θα τελειώσει μόνος του τη φάση με χουκ
(απ’ το ’87 έως και το ’91 αυτό ήταν βασικότατο σύστημα στο
playbook των Lakers. Mέγας είσαι Magic και
θαυμαστά τα έργα σου!!!)
ΠΑΓΚΟΣ
1992: Στόκτον /
Ντρέξλερ / Μπέρντ / Μαλόουν / Γιούιν
2012: Γουίλιαμς /
Γουέστμπρουκ / Ιγκοουντάλα / Καρμέλο / Λοβ
Αθλητικά υπερέχουν κατά πολύ των “Avengers” και θα κοιτάξουν πώς να φύγουν
στον αιφνιδιασμό. Βέβαια για να τελειώσουν τους αιφνιδιασμούς θα πρέπει πρώτα
να πάρουν τα ριμπάουντ. Ο Λοβ μόνο με φτάνει…. (οι Μαλόουν – Γιούιν – με τον
Ντρέξλερ να πηδάει στα επιθετικά – θα κυριαρχήσουν στον αέρα).
Σε οργανωμένες επιθέσεις το pick n’ roll των Στόκτον
/ Μαλόουν φτάνει. Αν ο Ιγκουοντάλα βαρεθεί να παρακολουθεί την ομάδα του να δέχεται καλάθια με την ίδια κίνηση και τολμήσει
να δώσει βοήθεια απ’ την αδύνατη πλευρά , τότε ο Μπερντ θα
περιμένει στη γωνία για ακόμη μία legend στιγμή….
ΠΕΝΤΑΔΑ «CLUTCH TIME»
1992: Μάτζικ –
Τζόρνταν – Μπέρντ – Μπάρκλι – Γιούιν
2012:Πολ - Κόμπι –
Καρμέλο – Τζέιμς – Ντουράντ
Οι κύριοι της πρώτης πεντάδας είχαν (έως τότε) 10
πρωταθλήματα ( Μάτζικ 5 / Μπερντ 3 / Τζόρνταν 2) και οι «νέοι» έξι (Κόμπι 5 / Τζέιμς 1). Και οι δέκα έχουν
πετύχει ουκ ολίγα clutch basket αλλά οι «παλιοί» είναι καλύτεροι.
(τσάμπα έγραφα τόσες
λέξεις. Τρεις μόνο αρκούν: Τζόρνταν – Μπερντ – Μάτζικ. Και μάλιστα στην ίδια
πεντάδα!!)
ΠΕΝΤΑΔΑ «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΩΩΩΡΑΑΑ)
1992: Τζόρνταν –
Ντρέξλερ – Πίππεν – Μαλόουν – Ρόμπινσον
2012: Γουέστμπρουκ –
Κόμπι – Ιγκοουντάλα – Τζέιμς – Τσάντλερ
Οι Τζόρνταν (’88) – Ρόμπινσον (’92) τιμήθηκαν με το βραβείο
του καλύτερου αμυντικού. Απ’ την «απέναντι όχθη» ο Τσάντλερ το πήρε φέτος.
Στην άμυνα μετράνε πολύ στοιχεία όπως ταχυδύναμη , καρδιά , basketball I.Q. Αν οι "και οι 11 είναι υπέρχοι" χάνουν στο πρώτο ,
στα υπόλοιπα κερδίζουν κατά κράτος…
ΠΕΝΤΑΔΑ «ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΣΟΥΤ »
1992: Τζόρνταν – Μάλιν – Μπερντ – Μπάρκλι – Γιούιν
2012: Κόμπι – Καρμέλο – Τζέιμς – Ντουράντ – Λοβ
Εδώ μάλλον νικάνε οι «brand name». Δεν βάζω στην εξίσωση το true % (στο οποίο υπερτερούν οι «brand name») , δεν χρειάζεται
άλλωστε. Μπορεί ο Μπέρντ να είναι ο 2ος μεγαλύτερος σουτέρ που
έβγαλε το παγκόσμιο μπάσκετ αλλά συνολικά
η πεντάδα του υπολείπεται έναντι του Ντουράντ...
Να φύγουμε τώρα απ’ τις πεντάδες και να εξετάσουμε κάποια
άλλα στοιχεία:
ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ
Υπερτερεί η 2012. Οι Άντονι – Μπράιαντ – Τζέιμς – Πολ –
Γουίλιαμς έπαιξαν μαζί στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Οι Τσάντλερ – Ιγκοουντάλα
– Ντουράντ – Λοβ- Γουέστμπρουκ στο Παγκόσμιο της Τουρκίας.Οι "Barcelona's eleven" για πρώτη φορά.
ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
Αν εξαιρέσουμε τους MJ , Πίππεν , Ντρέξλερ και «Ναύαρχο» οι υπόλοιποι δεν μπορούν να
κοιτάξουν στα μάτια τους «brand names».
Λογικό.
Βρισκόμαστε στο 2012 , με την τεχνολογία να προοδεύει την
προπόνηση κάνοντάς τους πιο μεγάλους , πιο δυνατούς , πιο γρήγορους. Αν
συμπεριλάβουμε και την πρόοδο της ιατρικής που προστατεύει τους αθλητές και
επεκτείνει την καριέρα τους (αχ βρε Μπερντ τι έχεις τραβήξει…) , τότε δε
γεννάται καμία σύγκριση.
Φυσικά το 2032 θα γράφω ακριβώς τα ίδια για τους σημερινούς
5χρονους…
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Οι Αμερικανοί το ονομάζουν «competitive drive». Εδώ έγκειται και η
ειδοποιός διαφορά των δύο ομάδων. Οι «Avengers»
ήθελαν να παίξουν μαζί για να «μετρηθούν». Ο Τζόρνταν έλεγε πως «τώρα μου
δίνεται η ευκαιρία να μετρήσω τις δυνάμεις μου απέναντι στους καλύτερους».
Οι
προπονήσεις τους ήταν θρυλικές. Έπεφταν κορμιά. Απ’ την μία ο Μάτζικ , απ’ την
άλλη ο Τζόρνταν. Ο Μαλόουν απέναντι στον Μπάρκλι. Ο Ρόμπινσον με τον Γιούιν
(...και πάει λέγοντας). Εκείνες δεν ήταν προπονήσεις. Δεν ήταν All Star Game.
Ήταν 7ος τελικός ΝΒΑ!
Σήμερα στην εποχή του internet , του youtube
, του 24/7 , οι ταλαντούχοι μαθαίνονται απ’ το γυμνάσιο. Οι καλύτεροι παίζουν
μαζί από μικροί ηλικία στα διάφορα τουρνουά και αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις. Δεν
υπάρχει αυτή η «ματιά της τίγρης» των παλαιότερων γιατί απέναντι βρίσκονται
παιδιά που έχουν μεγαλώσει μαζί.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τον τελικό νικητή.
Πάλι βλακείες έλεγε ο
«black mamba» .
Τον έβαλε στη θέση του ο MJ : "For him to compare those two teams is
not one of the smarter things he ever could have done. Remember now, they
learned from us. We didn't learn from them." " .
Υ.Γ. Ο λόγος
που αποφάσισα να γράψω ήταν ένα δέμα που έφτασε σήμερα στη πόρτα μου :
Dream Team:
How Michael, Magic, Larry, Charles, and the Greatest Team of All Time Conquered
the World and Changed the Game of Basketball Forever .
Με περιμένει διάβασμα…
Υ.Γ.2) Και κάτι τελευταίο: ΒΛΑΚΑ ΚΟΜΠΙ
16 σχόλια:
Σωστόοοοος. Μόλις κατέβασα κι εγώ το βιβλίο στο Kindle και εντός της εβδομάδας θα αρχίσω να το διαβάσω (αν και ακόμα δεν πρόλαβα να πιάσω το "7 seconds or less" του ίδιου συγγραφέα).
υπερβολκος για τον kobe... ο μονος που δικαιουται να λεει οτι μπορει να τους κερδισει.. και ο μονος που θα μπορουσε να το κανει..
καλημερα καιπαλι μπραβο για την δουλεια σας.
στο θεμα μας τωρα φυσικα οταν παιζουν δυο ομαδες υπαρχουν πιθανοτητες και για τους 2 να το πετυχουν ειδικα αν η μια ομαδα ερχεται μετα απο 20 χρονια που η γυμναστικη εχει κανει τους μπασκετμπολιστες υπεραθλητες. αυτο που μπορει να συγκριθει ειναι η διαφορα δυναμικοτητας και η υπεροχη που εχουν απεναντι στον υπολοιπο κοσμο εκει η dream team δεν απειληθηκε και δεν γινοταν να απειληθει ενω η usa 2012 ηδη ενιωσε οτι δεν ειναι αχτυπητη. ετσι βγαινει το συμπερασμα της καλυτερης ομαδας ολων των εποχων
johny
Τι συγκρίνουμε, ρε παιδιά;
Φίλε Drazen,
Oι 2 τελευταίες λέξεις του post σου είναι όλα τα λεφτά.
Βλακ Μάμπα - Κόμπι Μπράιαντ
Ο πιο υπερτιμημένος "σταρ" που έχει παίξει μπάσκετ.
Συγγνώμη ρε παιδιά δεν τον μπορώ με τίποτα. Παντελής έλλειψη IQ- μπασκετικού και μη... Είναι η πιο κλασική περίπτωση Αμερικανού παίκτη που δείχνει πόσο βλάκας μπορείς να παραμείνεις στα 34 αν δεν έχεις λάβει πανεπιστημιακή παιδεία στο αμερικάνικό μπάσκετ. Lebron και Garnett κάποια στιγμή (αν όχι αμέσως) ωρίμασαν. Ο Kobe ποτέ ... Είναι κρίμα που θα μείνει στην ιστορία σαν πρωταθλητής.... Τουλάχιστον ο Ναβάρρο έχει καλύτερα στατιστικά :-).
O Kobe είναι διπλά βλάκας. Πρώτα πρώτα επειδή πιστεύει αυτά που είπε και δεύτερο γιατί δεν καταλαβαίνει ότι ανεξαρτήτως του τι πιστεύει δεν έπρεπε πει τέτοια βλακεία....
http://www.youtube.com/watch?v=sqcgy6xLrEM
Ολοκληρώνοντας, ένα ακόμα προσωπικό απωθημένο (πλην της απέχθειας μου για τον Kobe).
Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ αδικία που στην Dream Team του 1992 δεν συμμετείχε ο Olajuwon. Μέχρι και το όνομα της απο αυτόν το πήρε γμτ.
Πάντα φιλικά
&lavrian
@lavrian
Για Κόμπι συμφωνώ μαζί σου.
Αυτός σήμερα στο 2012 παίζει όπως το 2001!!!!
Καμία προσαρμογή δεν έκανε στο παιχνίδι του. Δείτε τον Μάικλ πως παίζει το '88 και πως 10 χρόνια μετα. Καμία σχέση , σαν να βλέπεις άλλον
Ενώ ο Κόμπι ίδιος και απαράλλαχτος!!!
Μόνο που τον χρόνο κανείς δεν τον νικά. (Τα 1400 παιχνίδια φαίνονται ξεκάθαρα στα πόδια του.)
Η τεράστια αδικία ήταν που ο Αιζαι δεν ήταν στο ρόστερ (τα έχω γράψει στο retrolegend).
Όσο για τον αγαπημένο σου Ολάζουον , έρχεται ένα αφιέρωμα σε λίγες ημέρες....
ποιο παιχνιδι δεν εχει εξελιξει? τερματισε το fade away... μην ειστε ειστε εμπαθεις... δεν ειναι jordan αλλα ειναι τελειος και καλυτερος απο ολους τις γενιας του γιατι απλα εχει κατι που μονο ο jordan το εχει... ΜΑΤΙ ΠΟΥ ΓΙΑΛΙΖΕΙ.... DEJAN 13
http://www.ballerstatus.com/2012/06/15/nba-tv-presents-dream-team-documentary-full-episode/
Δείτε και θαυμάστε ένα εξαιρετικό βίντεο. Ο Τόμας δεν ήταν λόγω βέτο που είχε θέσει ο Μιχάλης.
Για Κόμπε νομίζω μίλησε πρόσφατα και ο Φιλ Τζάκσον λέγοντας ότι προσπάθησε να τον κάνει πιο ολοκληρωμένο παίχτη, αλλά το ένστικτό του ήταν πάντα να σκοράρει ανεξαρτήτως αντιπάλου και συνθηκών.
Πολύ ωραίο, ενδιαφέρον και με ιδιαίτερη γραφή το άρθρο. Εύγε στον Ντράζεν! Εννοείται βέβαια ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης των δύο ομάδων. Η ανωτερότητα της ομάδας του 1992 είναι τεράστια και πασιφανής. Ακόμα και με τους Μπερντ, Μάτζικ και Στόκτον να μην είναι στα καλά τους, έφθαναν και περίσσευαν οι υπόλοιποι οκτώ (εξαιρείται ο Λέτνερ). Δεν θα υπεισέλθω σε τεχνική ανάλυση αλλά θα αναφέρω κάτι που μετά από τόσα χρόνια έχει καταντήσει γραφικό. Ορισμένες ομάδες των ΗΠΑ χαρακτηρίζονται, από τους παίκτες που τις αποτελούν και όχι μόνο, ως ανώτερες της αυθεντικής και μοναδικής ομάδας-όνειρο. Αρχής γενομένης το 1994 όταν κάποιοι, με επικεφαλής τον πρωταθλητή των ανοησιών Σακίλ Ο' Νιλ, ισχυρίστηκαν το ίδιο. Φυσικά, μια τέτοια άποψη απλώς προκαλεί το γέλωτα και στερείται κάθε σοβαρότητας. Ακόμα και η ομάδα του 2008 με Μπράιαντ, Γουέηντ και Τζέημς παρουσιάστηκε από μερικούς ως ανώτερη όλων. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν δικαίωσε τους θιασώτες αυτής της άποψης αφού στο Πεκίνο οι Αμερικάνοι δυσκολεύτηκαν απέναντι στους εξαιρετικούς Ισπανούς. Όμως, όλες αυτές οι ουτοπικές συγκρίσεις, συμπεριλαμβανομένης και της φετινής, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: σύγκριση με την ομάδα του 1992 και όχι με κάποια άλλη. Αυτό δείχνει ότι όλοι οι επίδοξοι διάδοχοι έχουν μεγάλο κόμπλεξ με την ομάδα όνειρο. Παραδείγματος χάριν, δεν αναφέρθηκε σύγκριση της ομάδας του Πεκίνου με αυτήν της Ατλάντα ή του Τορόντο (1994) αλλά μόνο με αυτή του 1992. Όσον αφορά τα σχόλια για τον Κόμπι και την έλλειψη μπασκετικής νοημοσύνης, συμφωνώ και επαυξάνω. Τέλος, κάτι για τον θεωρούμενο ως καλύτερο παίκτη στο ΝΒΑ αυτή τη στιγμή, τον (υπερτιμημένο) Λεμπρόν Τζέημς: σε όλες τις διοργανώσεις που έλαβε μέρος (2004,2006,2008) δεν είχε απόδοση ανάλογα με τις δυνατότητές του και ένας παράγοντας γι' αυτό είναι οι πιο σύνθετες (και όχι απαραίτητα πιο αποτελεσματικές πάντοτε) άμυνες που αντιμετωπίζει στο διεθνές μπασκετικό στερέωμα σε αντίθεση με τις άμυνες στο ΝΒΑ. Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για τον αντίστοιχο παίκτη του 1992 (δηλαδή τον Πίππεν) ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα απέναντι σε οποιαδήποτε άμυνα
έχει ανάψει η κουβέντα για τον Κόμπι...
Ο Κόμπι λοιπόν βρέθηκε στην ευτυχή συγκυρία να μπαίνει στη λίγκα όταν ο Μάικ τελείωνε. Ο Stern πανικόβλητος έψαχνε να βρει τον διάδοχο για να συνεχίσουν τα λεφτά να καταθέτονται στα γραφεία της Νέας Υόρκης.
Οι προηγούμενες προσπάθειες ανάδειξης του διαδόχου δεν του βγήκαν για πολλούς και διάφορους λόγους:
α) Ο Γκραντ Χιλ ήταν πιο πολύ Μάτζικ παρά Τζόρνταν
β) Ο Βινς Κάρτερ μπορεί να προερχόταν απ' το ίδιο κολλέγιο αλλά φαινόταν πως δεν είχε τα προσόντα ενός superstar
γ) Ο Στακχάουζ ήταν ίδια περίπτωση με Κάρτερ.
Ήρθε λοιπόν ο Κόμπι που και σούπερ - ταλαντούχος ήταν και "τζορντάνιζε". Στηρίχθηκε όσο κανένας απ' το "σύστημα - Stern " (Sport Illustrated ) και ήταν και τυχερός που βρέθηκε ο Τζάκσον στον δρόμο του.
Τα καμώματά του έκαναν μέχρι και τον "Ζεν Μάστερ" να γράψει βιβλίο για όσα έζησε δίπλα στον Κόμπι.
Για να μην παρεξηγηθώ , ο Κόμπι όταν σταματήσει μάλλον θα θεωρηθεί ως ο 2ος καλύτερος γκαρντ όλων των εποχών. Έχω κάποιες ενστάσεις αλλά ίσως να μην πολυαπέχει απ' την πραγματικότητα.
Ένα είναι όμως σίγουρο. Η απόσταση του 2ου απ' τον 1ο είναι αρκετά μεγάλη...
Υ.Γ. 1) ο Κόμπι μπορεί να έχει 3 παραπάνω δαχτυλίδια απ' τον Γουέιντ αλλά τελικους σαν εκείνους του Φλας το '06 δεν έχει παίξει.
Υ.Γ2) Ξέρετε πολλούς super duper franchise players να έχουν σε 7ο τελικό 6/24 fg?????
Υ.Γ 3) Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς με το "έχει τερματίσει το fadeaway". To καλύτερο ποσοστό στα σουτ το έκανε τη σεζόν 01-02 με 46,9%.
Μιας και αναφέρθηκε ο Drazen εκτενώς στον Κόμπι, μπαίνω στον πειρασμό να κάνω το ίδιο. Είναι εντελώς εσφαλμένο να συγκρίνουν πολλοί τα 6 πρωταθλήματα του Τζόρνταν με τα 5 του Κόμπι.
Ο Μάικλ τα πήρε σε μια ομάδα που την δημιούργησε από το μηδέν με τη βοήθεια όλων αυτών που αναφέρθηκαν στο εκπληκτικό αφιέρωμα του blog για τον Air σε αντίθεση με τον Μπράιαντ που τα κέρδισε τα τρία πρώτα στην ομάδα του Σακίλ. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα έτη 2000,2001,2002 οι Λέηκερς ήταν ομάδα του Ο' Νιλ και όχι του Μπράιαντ. Από την περίοδο 2002-2003 με τον τραυματισμό του Σακίλ, δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία να αναδείξει στο έπακρο τα, ομολογουμένως, φοβερά προσόντα του.
Όταν λοιπόν έφτασαν οι Λέηκερς στον τελικό του 2004 με τους Πίστονς, ήταν πλέον η ομάδα του Κόμπι ο οποίος όμως απέτυχε παταγωδώς να ανταποκριθεί στο ρόλο του όντας από μέτριος έως κακός με 22.6 πόντους μέσο όρο και αρνητικό αποκορύφωμα την εμφάνιση στον τρίτο τελικό με 11 πόντους σε 45 λεπτά (κάτι αδιανόητο για τον Τζόρνταν). Σημειωτέον ότι ο Μπράιαντ ήταν το 2004 στην ηλικία των 26 και όχι νεαρό ανερχόμενο αστέρι. Επίσης, το 2008 απέναντι στους Κέλτες ήταν σίγουρα καλύτερος από το 2004 αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό να τους οδηγήσει στην τελική νίκη, κάτι που σημειώνεται στις αποτυχίες της μεγάλης καριέρας του.
Οπωσδήποτε η επικράτηση των Λιμνανθρώπων το 2009 και το 2010 οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον Κόμπι αλλά στον 7ο τελικό του 2010 ήταν σχεδόν καταστροφικός. Όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι θα θυμούνται έναν Κόμπι ο οποίος σούταρε εντελώς αψυχολόγητα και θυμιζε σχολιαρόπαιδο και όχι αληθινό ηγέτη. Ας όψεται το καθαρό μυαλό του γερό-Φίσερ και η πολύ καλή παρουσία των υπολοίπων (όπως του Γκασόλ). Συμπερασματικά, από τους πέντε τίτλους του Κόμπι μόνο το 2009 ήταν ο αδιαμφισβήτητος MVP των τελικών αφού για το 2010 υπήρξαν δικαιολογημένες αντιδράσεις.
Σε αντίθεση με όλα αυτά ο μέγιστος Μάικλ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στους τίτλους των Ταύρων με συγκλονιστικές εμφανίσεις και απίστευτες επιδόσεις. Μόνο στους τελικούς του 1996 δεν έφτασε στα γνωστά επίπεδά του αλλά και πάλι ήταν ο καλύτερος.
Εν ολίγοις ο Κόμπι δεν είχε τα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα του Μάικλ για τα φανεί το ίδιο καλός ηγέτης. Αλλά και απλώς πλευράς μπασκετικών προσόντων υστερεί ξεκάθαρα σε σχέση με το Μάικλ. Μπορεί να υπερτερεί κάπως στο μακρινό σουτ αλλά σε όλα τα υπόλοιπα ο Τζόρνταν ήταν ασύγκριτος.
Ακόμα και η περίφημη επίδοση του Κόμπι με τους 81 πόντους στηρίζεται εν πολλοίς στον άναρχο τρόπο παιχνιδιού δηλαδή διαρκείς (και βεβιασμένες) προσπάθειες προς το καλάθι και ό,τι βγει σε αντίθεση με τον Μάικλ που έπαιρνε σχεδόν πάντα τη σωστή απόφαση και προσπαθούσε να δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για σκοράρισμα.
Συγγνώμη για την "πολυλογία" μου αλλά ο Τζόρνταν δεν έχει αντίπαλο. Ακόμα και σε έναν υποτιθέμενο αγώνα των ομάδων του 1992 και του 2012, οι σύγχρονοι αστέρες θα έχαναν το φως του από το θεό του μπάσκετ. Η επικράτηση της αυθεντικής και μοναδικής ομάδας-όνειρο θα ήταν καταλυτική
ΥΓ. Εννοείται ότι η υπερπροβολή των Μπράιαντ και Τζέημς έχει σχέση με την προσπάθεια εύρεσης διαδόχου του Τζόρνταν αλλά είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν υπάρχει διάδοχος του Μάικλ
Νομίζω συνοψίζονται όλα στο Υ.Γ. σου. Βλακα Κόμπι
Υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να είδε χθες τον τελικό και εξακολουθεί να πιστεύει πως αυτό το τσούρμο θα μπορούσε να νικήσει την original Dream Team???
Πολύ καλός ο Ντουράντ (πάνω απ' όλα φοβερός σουτέρ), ικανοποιητικοί κατά διαστήματα οι Μπράιαντ, Τζέημς και Άντονι αλλά υπερβολικά λίγοι για να τολμήσουν να κοιτάξουν στα μάτια την αρμάδα του 1992. Η υπερομάδα του Τσακ Ντέιλι μάς χάρισε ένα μοναδικό όνειρο και ένα μαγικό ταξίδι που όχι απλώς δεν είχαμε δει αλλά ούτε καν φανταστεί. Ήταν αδιανόητο για την παρέα των Τζόρνταν, Μπερντ και Μάτζικ να δυσκολευτούν (ακόμα και στον τελικό η Κροατία του τεράστιου Ντράζεν προηγήθηκε για λίγο μόνο στο πρώτο ημίχρονο) αλλά η τωρινή ομάδα "τα χρειάστηκε", όπως είδαμε, απέναντι στους εξαιρετικούς Ισπανούς.
Δεν νομιζω πως θα δυσκολευονταν η Dream Team απεναντι σε αυτη την ομαδα της USA.Αν βαλουμε στις θεσεις των Harden,Iguodala,Davis,Love,Chandler,τους Rose,Wade,Granger,Stoudamire,Howard ή τους Rondo,Gay,Josh Smith,Pierce,Βynum,τοτε μπορει να τους δυσκολευαν λιγο πιο πολυ αλλα σε καμια περιπτωση δεν θα τους κερδιζαν.Ακομα και αρρωστος να επαιζε ο Jordan δεν θα αφηνε να χασουν!!!Τελος,οι Robinson και Εwin θα περνουσαν καλα!!!
@KANTHAR0S
O Hakim einai Nigirianos...
Δημοσίευση σχολίου