Retro Legend: Αllen Iverson

Πόσα fashion icons γνωρίζετε που να ήταν αθλητές;
Λίγα.
Πόσοι απ' αυτούς ήταν μπασκετμπολίστες;
Ένας.
Όλο αυτό το "thug style" που σήμερα "φοράει" κάθε νέος Αμερικανός που παίζει επαγγελματικό μπάσκετ , αυτός το πρωτολάνσαρε.
Είναι όμως σωστό να τον θυμόμαστε μοναχά για αυτό;
Είναι αυτή η μοναδική "κληρονομιά" που άφησε στο μπάσκετ;


Καριέρα: Aπό μικρός ξεκίνησε τα μπλεξίματα. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1993 αυτός και η παρέα του τσακώθηκαν άσχημα με μία άλλη παρέα λευκών. Ο Άιβερσον φέρεται να χτύπησε με καρέκλα μια γυναίκα (ο ίδιος το αρνείται) και το όλο θέμα πήρε τεράστιες διαστάσεις φτάνοντας μέχρι τα δικαστήρια. Ο 17χρονος τότε Άλεν καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης με 10 χρόνια αναστολή! Τελικά οι κατηγορίες αποσύρθηκαν το 1995 με την αιτιολογία των ανεπαρκών αποδείξεων.
(το συμβάν και το αντίκτυπο που είχε στην κοινωνία παρουσιάζεται στο ντοκυμαντέρ του ESPN "Νo Crossover: The Trial of Allen Iverson)

Το περιστατικό δεν απέτρεψε τον σπουδαίο John Thompson να τον καλέσει στο Georgetown. Έμεινε μόλις 2 χρονιές εκεί κερδίζοντας ουκ ολίγους προσωπικούς τίτλους αλλά κανέναν συλλογικό (σημ. η ιστορία της ζωής του). Πετυχαίνοντας 22.9 ppg αφήνει το κολέγιο και ετοιμάζεται για το ΝΒΑ.



Υπογράφει ως Νο1 στη Φιλαδέλφεια και γίνεται το είδωλό της για 10 ολόκληρα χρόνια. Το μεγαλύτερο επίτευμά του ως Sixers ήταν τη χρονιά 2000-01 όπου και αντιμετωπίζει τους Los Angeles Lakers στους τελικούς. Την επομένη όμως έρχεται σε ρήξη με τον Larry Brown και οι αποκλεισμοί νωρίς απ' τα playoffs έγιναν συνήθεια. Οι σχέσεις του με τους εκάστοτε προπονητές ήταν κακές , με μόνιμο σημείο τριβής την απουσία του αστέρα απ' τις προπονήσεις. Μετά από 3 συνεχόμενες αποτυχίες εισόδου σε playoffs , το 2006 φεύγει απ' την αγαπημένη του πόλη. Επόμενος σταθμός το Denver.

Δεν ταίριαξαν τα "χνώτα" του με του Carmelo και μετά από μιάμιση σεζόν μετακόμισε στο Detroit. Η χημεία τους φάνηκε απ' την αρχή προβληματική μιας και ποτέ άλλοτε οι Pistons δεν είχαν συνηθίσει να στηρίζονται τόσο πολύ σε ένα και μόνο παίκτη. Ο Iverson απαιτούσε να του δοθεί ένας ρόλος αντίστοιχος με εκείνον που είχε στη Φιλαδέλφια , κάτι που δεν ταίριαζε με τη φιλοσοφία των Pistons . Το Μemphis του δίνει μια ευκαιρία να αναγεννηθεί αλλά όταν καταλαβαίνει πως δεν τον υπολογίζουν για τη βασική τους πεντάδα, αποχωρεί.



Γυρίζει στη Φιλαδέλφια (τραυματίστηκε ο Luis Williams και οι Sixers του ζήτησαν να επιστρέψει) αλλά τέσσερις μήνες μετά - αναίτια- τον αφήνουν ελεύθερο. Η τούρκικη Μπεσίκτας τον φέρνει με ένα ηγεμονικό συμβόλαιο στην Ευρώπη αλλά εκείνος τους αφήνει στα κρύα του λουτρού 2 μόλις μήνες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του.
Απ' τον Δεκέμβριο του 2010 δεν έχει ξαναπαίξει μπάσκετ.



Career highlights and awards :

• 2001 MVP
• Top5 ('99,'01, '05)
• Top 10 ('00, '02, '03)
• Top 15 ('06)
• 4 φορές πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ
• 3 φορές καλύτερος σε κλεψίματα
• 2 φορές πρώτος σε λάθη
• 5ος καλύτερος shooting guard σύμφωνα με το ESPN
• χάλκινο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας
  

και άλλοι αριθμοί.....

• έχει τον 2ο καλύτερο μ.ο. πόντων όλων των εποχών στα playoffs (29,7 π).
  
• είναι 3ος σε μ.ο. λεπτών συμμετοχής στα playoffs (45 min / πίσω από Τσάμπερλεν και Ράσελ)
• Βρίσκεται πολύ χαμηλά (μόλις 116ος) σε win shares στα playoffs
  
• αγωνίστηκε μόλις 71 φορές στη postseason σε ολόκληρη την καριέρα του (5 παιχνίδια / σεζόν)
• 7ος καλύτερος κλέφτης (σε μ.ο.) όλων των εποχών.
  
• στη κατηγορία usg pct (με απλά λόγια πόσο % στηριζόταν η εκάστοτε ομάδα πάνω του) είχε για 6 χρονιές το μεγαλύτερο ποσοστό του ΝΒΑ (ο μοναδικός που τον πέρασε ήταν ο Jordan με 8)
  

Προσωπική άποψη:

Σε μερικά χρόνια από τώρα , οι νέες γενιές (που δυστυχώς θα εμπιστεύονται περισσότερο τους αριθμούς απ' τα μάτια τους) εξετάζοντας ακόμη περισσότερο τα στατιστικά του θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως δεν επρόκειτο τελικά "για κάτι τόσο σπουδαίο όσο μας το παρουσίαζαν οι παλαιότεροι". Θα μπορούσαν να πουν κάτι σαν : "Σούταρε πολύ - 22 FGpg- και με κακά ποσοστά (42% fg με 31% τριπ). Είχε κακή αναλογία ασσίστ/ λάθη ( 6.2/3.6) και μικρό win share. Ά! και κάτι τελευταίο. Zero championships and only one trip to the finals."

Εγώ τα έχω κάπως διαφορετικά στο μυαλό μου.

• Οι Αμερικανοί όταν θέλουν να τονίσουν πως κάποιος είναι εξαιρετικός αθλητής τον ονομάζουν "athletic super-freak". Αυτός ήταν μία κατηγορία πιο πάνω. Στην σχέση "ταχύτητα- ισορροπία-δύναμη" ξεπερνούσε κάθε ανθρώπινο ον που έπαιξε ποτέ του μπάσκετ. Με ύψος ούτε 1.83 , ορμούσε στη ρακέτα , δεχόταν χτυπήματα από τύπους σαν τον Shaq και τον Ben Wallace και απτόητος συνέχιζε την πορεία του.

• Μόνο αυτός εξέθεσε σε τέτοιο βαθμό τον "Boss" .

• Σίγουρα σούταρε πολύ (αλλά κανένας δεν γράφει πως ο Jordan σούταρε ένα fg περισσότερο ως μ.ο. σε κάθε αγώνα) αλλά ελάτε και λίγο στη θέση του. Ποιούς συμπαίκτες είχε; Οι πιο διάσημοι συμπαίκτες του ήταν ο overpaid underachiever Coleman , oι overpaid και washed up veterans Kukoc - Webber- Glen Robinson και τέλος ο underachiver lottery pick Stackhouse. Για να μην παρεξηγηθώ δεν θέλω να πω πως την πάσα την είχε μέσα του αλλά και να ήθελε κάπου να τη δώσει , ρίσκο ήταν. Μόνο δύο παίκτες αγωνίστηκαν σε All Star Game όσον καιρό ήταν στους Sixers : οι Theo Ratliff (!!!) και Mutombo.
  

• Απ' τον καιρό που ήρθαν οι Bird και Magic ήρθαν στη λίγκα , μόλις 4 ομάδες έφτασαν με έναν μόνο παίκτη παίκτη πρώτης γραμμής σε τελικό: οι Nets του Kidd , oι Cavs του LeBron, οι Rockets του Hakeem (το '94) και οι Sixers του Ιverson.
  

• Όσοι - λανθασμένα- τον παρομοιάζουν (στη νοοτροπία που αντιμετώπιζε τα παιχνίδια) με τον επίσης σπουδαίο σκόρερ Gervin ξεχνούν κάτι σημαντικό. Για τον Gervin κανένα παιχνίδι δεν ήταν ζωής και θανάτου. Για τον Iverson ήταν όλα! Τον έβλεπες να αγωνίζεται και δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν ήταν αγώνας της regular season ή playoff. Δεν "έκλεβε" και δεν κορόιδευε. Ήταν αληθινός. Γνήσιος. Και γι' αυτό το απαιτητικό κοινό της Φιλαδέλφια τον αγάπησε πραγματικά.

Φυσικά και φταίει που δεν νοιάστηκε ποτέ να καλυτερεύσει με το παιχνίδι του τους συμπαίκτες του.

Φυσικά και φταίει που δεν προσαρμόστηκε σε έναν δεύτερο ρόλο (πχ Nuggets) όταν οι ανάγκες το απαιτούσαν.

Φυσικά και φταίει που ήταν εγωιστής , πολυλογάς, ξεροκέφαλος.

Πλέον καμία ομάδα που διεκδικεί το πρωτάθλημα δε τον θέλει κοντά της όσο και αν ξέρει πως για τη "δεύτερη ομάδα" θα ήταν ο ιδανικός ηγέτης της.

Αν τον ρωτήσουμε ποιά "έκδοση -Jordan" του άρεσε (σημ. το ίνδαλμά του) , εικάζω πως θα μας απαντούσε : "ο Jordan της περιόδου '84-'89". Ίσως και γι'αυτό αντέγραψε τόσο πολύ το στυλ του. Μάλλον ήθελε να του δείξει πως και τότε - χωρίς triangle και ώριμο Pippen- μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον έφτασε στο τελικό. Ο Jordan - τότε- μόλις και με τα βίας ξεπερνούσε τον πρώτο γύρο...

Κλείνοντας το αφιέρωμα, μια απορία μου μένει: τελικά η σεζόν 2000-01 τελείωσε με τον Iverson να πεθαίνει ή να μένει για πάντα νέος;

Υ.Γ. Στο περιοδικό SLAM του Αυγούστου παραδέχεται πως έκανε λάθη αλλά έχει αλλάξει. Θεωρεί πως έχει ακόμη μπάσκετ μέσα του και πως μπορεί να βοηθήσει ερχόμενος απ' τον πάγκο. Είναι 36 και περιμένει. Ενδιαφέρεται κανείς;