Πολλά "κιλά" ταλέντου και αυτοκαταστροφής....

Όπως θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, με ιντριγκάρουν πολύ οι προσωπικότητες των ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ, είτε είναι παίχτες είτε προπονητές είτε παράγοντες, καθώς θεωρώ ότι συχνά η δική τους ατομική ιστορία είναι ικανή να επηρεάσει -λιγότερο ή περισσότερο- τη συνολική ιστορία και διαδρομή μιας ομάδας ολόκληρης. Στην παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθώ λίγο με έναν Έλληνα παίχτη, ο οποίος έχει ένα εξαιρετικά σπάνιο προσόν: Την ικανότητα να γίνει ο "ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ" κυρίαρχος παίχτης στη θέση του στην Ευρώπη και ένας από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες στη γηραιά ήπειρο. Μέχρι τώρα, στην καριέρα του, αυτήν την ικανότητα μας την έχει δείξει εντελώς αποσπασματικά και με -συχνά μεγάλα- διαλείμματα, εντούτοις είναι σχεδόν πανθομολογούμενο ότι στην καλή του αγωνιστική περίοδο, ο συγκεκριμένος παίχτης μπορεί να ρυθμίσει τις τύχες ενός αγώνα με τρόπο σχεδόν κυριαρχικό.

Κύριο και άξιο θαυμασμού χαρακτηριστικό του παιχνδιού του η ωμή και πρωτόγονη φυσική του δύναμη, που κάνει σχεδόν αδύνατη την αντιμετώπισή του από έναν προσωπικό αντίπαλο, αν και συχνά ακόμα και η βοήθεια από έναν δεύτερο δεν είναι αρκετή. Η ζωώδης δύναμή του εξισσοροπεί την έλλειψη ύψους για τη θέση του, αφου μετά βιάς αγγίζει τα 2.06 παίζοντας στη θέση σέντερ και του επιτρέπει να χρησιμοποιεί το σώμα του με τέτοιο τρόπο ώστε με σχεδόν χαρακτηριστική ευκολία να παίρνει τις κατάλληλες θέσεις κοντά στο καλάθι προκειμένου να σκοράρει. Επιπλέον, η μυική του δύναμη κουράζει και εξασθενεί τον οποιονδήποτε αντίπαλό του που προσπαθεί, επί ματαίω, να τον σπρώξει μακριά από το καλάθι ή να βγει από μπροστά του για να εμποδίσει την πάσα, κατά συνέπεια αρκέι τις περισσότερες φορές μια καλή πάσα την κατάλληλη στιγμή για να σκοράρει. Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για κάθε αμυντικό σε κάθε άμυνα να προσπαθεί να αντιπαλέψει ένα πελώριο κορμί 130+ κιλών για σχεδόν 10 δευτερόλεπτα και ενώ δέχεται στο δικό του κορμί όλη τη δύναμη και την ένταση του επιτιθέμενου. Έχω δει πανίσχυρους σέντερ (πχ Πέκοβιτς) να τινάζονται, λες και τους χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, στην προσπάθειά τους να "ματσάρουν και να τσεκάρουν" με το κορμί τους τον εν λόγω παίχτη με απότοκο την γρήγορη φθορά με φάουλ και την σωματική καταπόνηση.

Το παλικάρι μας όμως δεν έχει μόνο ασυνήθιστη σχεδόν φυσική δύναμη, αλλά και ακόμα πιο ασυνήθιστη έκρηξη στα πρώτα βήματα των προσπαθειών του, το οποίο κυρίως είναι φανερό στην άμυνα. Ενώ θα περίμενε κανείς ότι ένα τόσο βαρύ κορμί θα ήταν αργό στα πόδια, τα πλάγια βήματα που κάνει συνήθως μαρκάροντας κοντύτερο παίχτη μετά από σκριν είναι σχεδόν ανάλογης ταχύτητας με αυτά ενός περιφερειακού. Τον έχω δει πάμπολλες φορές να ακολουθεί έξω από τη γραμμή του τριπόντου αντίπαλους κοντούς παίζοντας χαμηλή άμυνα και εγκλωβίζοντας τους ανάμεσα στα τεράστια χέρια του. Επιπλέον, η έκρηξή στα πόδια του δίνει τη δυνατότητα να τρέχει πολύ καλά το γήπεδο και να πετυχαίνει εύκολους πόντους στο transition παιχνίδι (θυμηθείτε αιφνιδιασμούς με ΗΠΑ στη Σαιτάμα το 2006), καθώς επίσης, αν και κοντύτερος από τους αντιπάλους του, συχνά να καρφώνει με μανία και ταχύτητα στο αντίπαλο καλάθι, χωρίς καν ο αντίπαλος να έχει σηκωθεί από το έδαφος. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις ομάδες που έπαιξε -όταν ήταν σε κατάσταση να παίζει- η παρουσία του στο παρκέ αποτελούσε σημείο αναφοράς κυρίως στην επίθεση, αφού ανάγκαζε την αντίπαλη άμυνα να αλλάξει σχεδιασμό για να τον αντιμετωπίσει, χωρίς πάντα να το καταφέρνει. Ακόμα και στην εθνική μας ομάδα έχει κάνει εξαιρετικά παιχνίδια αποτελώντας την κολώνα στην επίθεση, καθώς έχει τη δυνατότητα να πετυχαίνει εύκολα και γρήγορα συνεχόμενους πόντους.

Το πιο εντυπωσιακό είναι η αίσθηση της κυριαρχίας που αποπνέει όταν παρουσιάζεται στο παρκέ. Είναι ο παίχτης που ΜΠΟΡΕΙ άμεσα να αλλάξει τη φυσιογνωμία του παιχνιδιού της ομάδος του και να γίνει σε χρόνο dt το κεντρικό πρόσωπο που θα περιστρέφεται γύρω του όλο το παιχνίδι (για όσο χρόνο βρίσκεται στο παρκέ φυσικά). Προσπαθώ να βρώ και άλλους παίχτες σε αυτό το επίπεδο που εκπέμπουν μια τέτοια αίσθηση, σχεδόν ασφάλειας και δυναμικής, και δε μπορώ να βρω πολλούς. Ακόμα και το παρουσιαστικό του, το ύφος του, αν θέλετε, βοηθάει προς στη δημιουργία της εικόνας του παίχτη που αλλάζει άμεσα τις ισσοροπίες σε έναν αγώνα.

Η λέξη-κλειδί είναι βεβαίως η λέξη "αίσθηση", η οποία δεν έχει ΠΑΝΤΑ άμεση σχέση με την πραγματικότητα. Ο πρώην παίχτης του Ηρακλή-Άρη-ΟΣΦΠ μέχρι τώρα μας έχει γεμίσει και χορτάσει με τέτοιου είδους αισθήσεις, εντούτοις ακόμα ψάχνουμε να απολαύσουμε από αυτόν μια ΠΑΓΙΑ και διαπιστωμένη σταθερή σχέση μεταξύ των δυνατοτήτων του και της πλήρους αξιοποίησης αυτών. Με λίγα λόγια τα "αν" και τα "όταν" είναι πολύ περισσότερα όταν αναφέρεται κανείς στην περίπτωση του συγκεκριμένου παίχτη και κατά συνέπεια το ρίσκο απόκτησής του και αξιοποίσής του πολύ μεγάλο. Το βασικότερο αγωνιστικό του μειονέκτημα είναι η πλήρης αστάθεια του σωματικού βάρους καθώς μπορεί να εμφανιστεί σε ιδανική κατάσταστη στα 140 κιλά και μετά από έναν μήνα να τον δει κανείς έως και 20-30 κιλά βαρύτερο!!! Δεν μπορεί να ελέγξει το σωματικό του βάρος κατά τη διάρκεια της χρονιάς και αυτό προκαλεί ΜΕΓΑΛΑ σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, καθώς δεν μπορεί να βρει σταθερό αγωνιστικό ρυθμό αφού επαναλαμβάνει ή ξαναρχίζει ειδικά προγράμματα και δίαιτες μεσούσης της περιόδου!!!

Τα προβλήματα όμως δε τελειώνουν εκεί. Ο χαρακτήρας του τύπου αυτού, ομοιάζει με αυτόν ενός μικρού παιδιού, με άλλα λόγια παρόλο που δεν είναι μειράκιον, η συμπεριφορά του συχνά είναι εγωιστική, αλλόκοτη, σχεδόν παλιμπαιδιστική. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι διοικήσεις των ομάδων του, οι προπονητές και οι συμπαίχτες του έχουν να λένε για τα διάφορα ξεσπάσματά του και την άρνησή του να συμμορφωθεί με τους κανόνες και τις επιταγές της ομάδας. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί ιστορίες για κέντρα αδυνατίσματος-εκλεισμούς σε ξενοδοχεία-αποκλεισμούς και τιμωρίες-καβγάδες και χειροδικίες κτλ. Είναι άραγε τυχαίο ότι παρόλο που ήταν ελεύθερος και το κασέ του μικρό κανείς από τους δύο προπονητές των αιωνίων δεν ήθελε να συνεργαστεί μαζί του? Και πιστέψτε με δεν είναι επειδή δεν έχουν σε εκτίμηση τις αγωνιστικές του δυνατότητες. Γνώμη μου είναι ότι η συμπεριφορά αυτή εδράζεται στο γεγονός ότι λόγω των δώρων που του έκανε η φύση απλόχερα, δεν χρειάστηκε ποτέ να δουλέψει και να διεκδικήσει κάτι, να εστιάσει στις αδυναμίες του, καθώς από τα 15 στον Ηρακλή αντιμετωπιζόταν ως φαινόμενο και κάτι ξεχωριστό. Συνήθισε ίσως να απαιτεί για τον εαυτό του και να έχει τους υπόλοιπους να τον ικανοποιούν, με αποτέλεσμα ο εγωισμός του να μεγαλώσει και ο βαθμός πειθαρχίας του να αμβλυνθεί.

Αυτό φαίνεται εμφανέστατα και στο παιχνίδι του. Οι -τόσο αποτελεσματικές- επιθετικές του κινήσεις είναι συγκεκριμένες και περιορισμένες. Η φυσική του κατάσταση δεν του επιτρέπει να βρίσκεται πολλή ώρα στο παρκέ. Είναι επιρρεπής στα φάουλ. Αδυναμία από τη γραμμή των βολών και καθόλου απειλή με πρόσωπο στο καλάθι. Η πάσα του είναι στο ίδιο επίπεδο των προηγουμένων ετών, καμία βελτίωση. Του αρέσει να παίρνει την μπάλα κυρίως από τη δεξιά πλευρά, καθώς δε χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι και η πρώτη του άμεση αντίδραση είναι να αρχίζει να σπρώχνει χρησιμοποιώντας την πλάτη και τους ώμους του. Δεν ξέρει να βάζει σωστά το κόρμί του όταν αμύνεται ατομικά. Με άλλα λόγια το παιχνίδι του δεν έχει "λειανθεί" και δεν έχει ανέβει στο επόμενο επίπεδο, ακριβώς λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του και της ιδιοσυγκρασία του. Συνέπεια αυτού είναι η αντιμετώπισή του να μην αποτελεί πλέον ΑΛΥΤΟ τρόπο, αλλά αντιθέτως να εστιάζεται στα αδύναμά του στοιχεία (πχ θυμηθείτε τον Ζοτς να τον σημαδεύει με συνεχόμενα πικ προκειμένου να τον κουράσει στην άμυνα ή να στέλνει πάνω του δύο ψηλούς οδηγώντας τον σε βήματα ή άστοχα σουτ).

Ακόμα και έτσι όμως το παλικάρι αυτό μπορεί σε μια βραδιά να διαλύσει τον αντίπαλο της ομάδος του. Αυτό που δε μπορεί ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ να κάνει είναι να το επαναλαμβάνει αυτό κάθε βραδιά που τον χρειάζεται η εκάστοτε ομάδα του. Ο Αργύρης Πεδουλάκης πρόσφατα τον χαρακτήρισε "ιδανικό παίχτη για τουρνούα- όχι για αγωνιστική περίοδο".

Τώρα που το σκέφτομαι όμως...και το Final Four όμως τουρνούα δεν είναι? Και ποιος μπορεί να στοιχηματίσει ότι αντί του φίλου του από τον Ηρακλή Διαμαντίδη, δεν θα είναι ο "χοντρός" αυτός που θα πανηγυρίζει στις 8 Μαίου αφού προηγουμένως σε 2 παιχνίδια έχει ξεπαστρέψει όποιον τόλμησε να βρεθεί στο διάβα του?? Αρκεί βεβαίως κάποιος (ακούτε κύριε Μπλατ) να ετοιμάσει το μυαλό και το σώμα του προς αυτόν τον στόχο..