Ένατο επεισόδιο: “Sweep ,my butt”

Κάθε Τετάρτη το 3-ponto.blogspot βγάζει στον αέρα και ένα νέο επεισόδιο σχετικά με την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών , του αξεπέραστου Μάικλ Τζόρνταν.



O αποκλεισμός απ’ το Detroit την προηγούμενη χρονιά είχε μια ξεκάθαρη εξήγηση. Δεν υπήρχε center ικανός να τα βάλει με τους Laimbeer – Edwards (συν τους Rodman – Salley – Mahorn που όλοι τους υπό προϋποθέσεις μπορούσαν να καλύψουν την θέση). Το Σικάγο είχε 2 αξιόλογους power forwards αλλά κανέναν center. Ο Corzine αν και συμπαθής στους συμπαίκτες του ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων. Ο Krause ψάχνοντας ψηλό απ’ το ντραφτ είχε ξεχωρίσει τον Ρικ Σμιτς . Όμως ήξερε πως θα κατέληγε πολύ ψηλά και οι Bulls δεν θα τον προλάβαιναν με την 11η επιλογή που είχαν. Εφικτοί στόχοι ήταν οι Seikaly και Perdue. Απ’ το πρωτάθλημα βλέποντας πως το πείραμα των “twin towers” της Νέας Υόρκης δεν είχε ανάλογη επιτυχία με αυτή των Rockets (Hakeem – Sampson) , προέβλεψε πως οι Knicks δεν θα έλεγαν όχι σε μια ανταλλαγή. Το θέμα όμως ήταν ποιον απ’ τους Oakley – Grant να προσφέρουν. Ο ΜJ υποστήριζε φανατικά τον κολλητό του αλλά οι προπονητές είχαν αντίθετη γνώμη. Η ανταλλαγή συμφωνήθηκε και ο Cartwright θα άφηνε τη Νέα Υόρκη για το Σικάγο.

Ο Cartwright είχε επιλεγεί στο νούμερο 3 του ντραφτ του ’79 , έχοντας προλάβει να γίνει και εξώφυλλο στο Sports Illustrated!



Αλλά η πορεία του δεν ήταν ανάλογη της φήμης του. Η σωματοδομή του δεν ταίριαζε στο ΝΒΑ. Αδύνατος , με στενούς ώμους και χωρίς να έχει την απαραίτητη δύναμη στο επάνω μέρος του κορμιού του για να συναγωνιστεί τα θηρία κάθε βράδυ. Ήταν όμως ιδιαίτερα έξυπνος , μελετούσε στο βίντεο τους αντιπάλους του για να βρει τα «κουμπιά» τους , και παρότι το σώμα του δεν τον βοηθούσε κάθε άλλο παρά κακός αμυντικός ήταν. Κανείς δεν μάρκαρε τον Ewing πιο αποτελεσματικά απ’ αυτόν. (σημ. κάτι που αποδείχθηκε τεράστιο χάντικαπ για τους Knicks στις επόμενες αναμετρήσεις τους). Το 80% στις βολές ήταν ένα ακόμη συν που έβλεπαν στο Σικάγο. Τα προβλήματα στα πόδια του ήταν γνωστά και εξαιτίας αυτών o Krause δεν διάλεξε τον Majerle αλλά έναν ακόμη ψηλό , τον Perdue. Για ασφάλεια.



Τα νέα για την μεταγραφή τα έμαθαν οι Jordan – Oakley ενώ έβλεπαν έναν αγώνα μποξ του Tyson. Και οι δύο έγιναν έξαλλοι.
-«Johnny (Bach) και τώρα ποιος θα προσέχει τα νώτα μου;
-«Ο Χόρας Γκραντ».
-«Αυτόν μπορώ να τον ξυλοφορτώσω και εγώ! Πως θα με υπερασπιστεί;»
(σημ. οι φήμες λένε πως μετά από αυτό ο Τζόρνταν απαίτησε να έχει λόγο σε κάθε μεταγραφή που θα γινόταν στο μέλλον).

Ο MJ δεν σεβόταν τον Cartwright ούτε σαν παίκτη , ούτε σαν άνθρωπο. Τον φώναζε κοροϊδευτικά «Medical Bill». Γνώριζε πως δεν είχε καλά χέρια και του έριχνε επίτηδες δύσκολες πάσες για να το αποδείξει. (σημ. Ο Τζόρνταν έκανε λάθος και το παραδέχθηκε μετά από λίγα χρόνια).

Ο Doug Collins κάπου στην αρχή της σεζόν «έχασε» την εμπιστοσύνη των παικτών του. Ήταν οξύθυμος , δεν άντεχε την ήττα και ξεσπούσε στην ομάδα , ενώ δεν πίστευε στις ελευθερίες μέσα στο παιχνίδι που κάποιες φορές πρέπει να έχουν οι παίκτες. Ήθελε κάθε επίθεση να γίνεται βάση συστήματος (overcoaching). Όλα αυτά άρχισαν να κουράζουν την ομάδα και το δέσιμο των πρώτων χρόνων άρχισε να χάνεται. Ο Μάικλ έχοντας μεγαλώσει με τις αρχές του UNC δεν μίλαγε δημόσια για αυτό το θέμα. «Είναι ένας νεαρός προπονητής , πολύ συναισθηματικός» .



Αλλά και ο Κράουζε δεν ήταν ευχαριστημένος μαζί του. Όταν προσλήφθηκε ο Collins , ο Κράουζε έφερε μαζί του και τον Tex Winter (εμπνευστή της τριγωνικής επίθεσης) για να βοηθήσει τους Μπουλς να την κατανοήσουν καλύτερα.



Για την ακρίβεια πρώτα προσλήφθηκε ο Winter και μετά ο Collins. Τώρα εβρισκόμενος στον 3ο του χρόνο στους Bulls , η “triple post” δεν συμπεριλαμβανόταν στα playbook των Bulls. O Collins συμφωνούσε με τον Τζόρνταν πως το σύστημα ήταν ανέφικτο και θα τον περιόριζε και δεν το έλαβε ποτέ του σοβαρά υπόψιν. Πλέον οι σχέσεις τους είχαν φτάσει σε οριακό σημείο. Ο προπονητής δεν ήθελε ο Κράουζε να παρακολουθεί τις προπονήσεις , να ταξιδεύει με την ομάδα και να κάνει παρέα με το προπονητικό επιτελείο. Ήθελε να βρίσκεται αυτός με την ομάδα και εκείνος στο γραφείο του. H επιλογή του Perdue ( στην οποία αντιτίθεντο ο Collins) ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι…

Ο Κράουζε φαινόταν ξεκαθαρά πως προόριζε τον Phil Jackson για αντικαταστάτη του με το τέλος της σεζόν. Μια φορά λίγο πριν τα Χριστούγεννα , ο Collins αποβλήθηκε νωρίς απ’ το ματς. «Phil μείνε στο σύστημα. Μην κάνεις απερισκεψίες». O Jackson όμως βλέποντας πως οι Bulls δεν ανακάμπτουν με το σύστημα, άφησε τους παίκτες του ελεύθερους (undercoaching). Η ομάδα βρήκε ρυθμό και η νίκη ήρθε . Ο Collins μετά τον αγώνα ήταν έξαλλος με τον βοηθό του που τον παρέκαμψε , αψηφώντας τις εντολές του. Ο Jackson μπορεί να άκουγε δεξιά και αριστερά τις φήμες που τον ήθελαν στο τέλος της χρονιάς να αναλαμβάνει αλλά δεν τις πίστευε. Nόμιζε πως ο McKinney , λόγω παλαιότητας , δικαιούται εκείνος μιας ευκαιρίας. (σημ. Ο Κράουζε στην αρχή αμφιταλαντευόταν αλλά απ’ το δίλλημα τον έβγαλαν οι Timberwolves. Προσέφεραν μια διευθυντική θέση στον McKinney και εκείνος την αποδέχθηκε με χαρά).



Με τη σεζόν να φτάνει στου δρόμου τα μισά , ο Τζόρνταν ήταν πρώτος σε λεπτά συμμετοχής (40,4) , πόντους (33,4) και κλεψίματα (3,07) στο πρωτάθλημα. Περισσότερες από τις 6,9 ασσίστ που έδινε κατά μέσο όρο , δεν είχε κανένας άλλος συμπαίκτης του. Μπορεί από την rookie season του (’84-’85) οι Bulls να υποστηρίζουν πως δεν είναι ομάδα του ενός αλλά τα στατιστικά άλλα δείχνουν . Ακόμη και στα rebounds έρχεται δεύτερος (πίσω απ’ τον Grant). O βαθμός που στηριζόταν η ομάδα πάνω του , με την πάροδο του χρόνου θα επιδρούσε αρνητικά στην καριέρα του. «Κανένας δεν μπορεί να κουβαλήσει μόνος του μια ομάδα για ολόκληρη τη σεζόν. Αν ο Μάικλ συνεχίσει να σηκώνει το βάρος μόνος του , θα συρικνώσει την καριέρα του» υποστήριζε ο ‘Nique. Ο συμπαίκτης του ‘Nique , Doc Rivers , συμπληρώνει: "Παίζει κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο του. Η γνώμη μου είναι πως οι Bulls πρέπει να τον ξεκουράσουν περισσότερο. Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολη μια τέτοια απόφαση αλλά νομίζω θα συνεχίζουν να κερδίζουν ακόμη και αν κόψουν 3-4 λεπτά απ’ τον χρόνο του Μάικλ". Ο Collins δείχνει να συμφωνεί : « Και εγώ θα ήθελα να τον βάζω να παίζει μόνο για 37 λεπτά. Όταν η ομάδα μάθει να σκοράρει με συνέπεια και χωρίς αυτόν , θα το κάνω». Ο Τζόρνταν αντιμετώπιζε το όλο θέμα με χιούμορ. «Παιδιά εγώ είμαι ένα καθαρόαιμο άλογο. Δεν μου χρειάζεται ξεκούραση. Τα καλοκαίρια παίζω για 3 -4 ώρες κάθε μέρα μπάσκετ και 8-10 ώρες γκολφ. Και το βράδυ γυρνάω σπίτι μου μια χαρά! Μην θέτετε θέματα εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο ΜJ έλεγε τη μισή αλήθεια. Προβλέποντας πως δεν θα άντεχε για πολλά χρόνια ακόμα τα σκληρά φάουλ (να θυμίσω πως δεν υπήρχαν τα αντιαθλητικά φάουλ τότε) κάθε φορά που έκανε διείσδυση στη ρακέτα , επιβαλλόνταν να αλλάξει λιγάκι το παιχνίδι του. Δοκίμαζε περισσότερο τα jump shoot του (που οι άμυνες εξακολουθούσαν να μην το σέβονται και του το έδιναν) και είχε περιορίσει κάπως τα ακροβατικά του (σημ . χωρίς αυτό να σημαίνει πως είχε κάποια σχέση με τον Jordan του ’96-’98. Απλά προσπαθούσε να βρει μια ισορροπία στο παιχνίδι για να γίνει πιο ολοκληρωμένος επιθετικά). Βέβαια αν ο αντίπαλος τον έπαιζε από κοντά , τον πέρναγε καρφώνοντας στη μούρη όποιου άτυχου βρισκόταν στο δρόμο του.




Όμως ο Τζόρνταν ανησυχούσε πως θα καταλήξει σαν τον Ernie Banks των Chicago Bears. ( έπαιξε για 19 χρόνια επαγγελματικό baseball στο Σικάγο χωρίς ποτέ του να κερδίσει ένα πρωτάθλημα).



Λίγες ημέρες πριν φανερά προβληματισμένος επισκέφθηκε στο γραφείο του , τον αντιπρόεδρο των Bulls Jerry Krause ζητώντας του να κάνει ποιοτικές μεταγραφές που θα ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα.
-«Έδιωξες τον Oakley με μεταγραφή για να φέρεις τον Cartwright. Δεν υπάρχει κανένας για να με υποστηρίξει στο παρκέ. Ο Charles όποτε κάποιος γινόταν αντιαθλητικός , ήξερε τον τρόπο να τον επαναφέρει στην τάξη. Ο γέρος που μου φόρτωσες δεν ξέρει να μου ανοίγει διαδρόμους , μπλέκεται συνέχεια στα πόδια μου , και δεν έχει καλά χέρια για να πιάνει τις πάσες μου!
-«Μάικλ , το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να φέρω τον Hodges. Δεν μπορώ να υπερβώ το salary cap εξαιτίας του συμβολαίου που σου κάναμε».
-« Τα λεφτά αυτά τα κερδίζω με την αξία μου. Νιώθω ολομόναχος όσο περνάει η σεζόν. Πρέπει να βελτιωθούμε!».

Η κανονική περίοδος τελείωσε με τον χειρότερο τρόπο. Στα 11 τελευταία παιχνίδια είχαν 9 ήττες! Οι Hodges – Pippen – Grant ταλαιπωρούνταν τους τελευταίους 2 μήνες από τραυματισμούς . Ο Τζόρνταν στα 24 τελευταία παιχνίδια έπαιζε point guard με τους Bulls να έχουν μόλις 13-11.



Τελείωσαν με χειρότερο ρεκόρ από πέρυσι (47-35).

Oι Cleveland Cavaliers τους περίμεναν, ισοβαθμίζοντας με τους Lakers στην δεύτερη θέση του ΝΒΑ. Επιζητούσαν την ρεβάνς για τον αποκλεισμό τους την προηγούμενη χρονιά απ’ το Σικάγο. Στο φινάλε της κανονικής περιόδου κέρδισαν με 90-84 τους Bulls αν και οι Price , Nance , Daugherty δεν αγωνίστηκαν λόγω τραυματισμού. Συναντήθηκαν 6 φορές μέσα στη σεζόν και δεν έκαναν ούτε μία ήττα εναντίον του Τζόρνταν!

Ο Μάικλ ήθελε να αφυπνίσει τους συμπαίκτες του. Προέβλεψε πως θα τελείωναν την σειρά νικηφόρα στους 4 αγώνες. Ήξερε πως κάτι τέτοιο θα πείσμωνε ακόμα περισσότερο τους Cavs άλλα έπρεπε να ρισκάρει! Στο πρώτο παιχνίδι στο Cleveland, το Chicago έκανε το break. Οι συμπαίκτες του μπήκαν με πολύ πάθος στο παιχνίδι , τα έδωσαν όλα και εκμεταλλευόμενοι την απουσία λόγω τραυματισμού του Price , πήραν την νίκη με 95-88. Κατά την διάρκεια της 3ης περιόδου και ενώ είχαν πάρει ένα προβάδισμα ασφαλείας , ο Τζόρνταν κοίταξε προς την μεριά που κάθονταν οι δημοσιογράφοι απ’ το Σικάγο οι οποίοι είχαν προβλέψει πως η σειρά θα τελειώσει με 3-0 (sweep) υπέρ των Cavs, και τους είπε : “Sweep ,my butt”.

O Price επανήλθε για το δεύτερο παιχνίδι και το Cleveland κέρδισε με 96-88. O Harper (30 pts , 11 reb, 4 as) βγήκε νικητής στην μεταξύ τους μονομαχία τον Jordan (30 pts , 7 turnovers) . Ο ίδιος στο τέλος του αγώνα έκανε την αυτοκριτική του : «Ήμουν για φτύσιμο!». Πάντως οι φίλαθλοι αν και νικητές αποδοκίμαζαν έντονα τον Ντόχερτι για την άθλια εμφάνισή του (6pts , 2/8 FT).



Η σειρά μετακόμισε στο Σικάγο. Για γούρι οι Bulls συνέχιζαν να φοράνε όλοι τους (από παίκτες έως προπονητές και διοίκηση) μαύρα παπούτσια . Ο Jordan ήταν σε μεγάλη μέρα (σημ. δεν νομίζω στην καριέρα του στους Bulls να έχει κάνει 2 συνεχόμενα κακά παιχνίδια ) σκοράροντας 44 πόντους. Απ’ την άλλη ο Price επηρεασμένος απ’ τον τραυματισμό του είχε 0/5 τριπ.

Και ενώ το Σικάγο ετοιμαζόταν να εκπληρώσει την προφητεία του μεγάλου της αστέρα , ο Ντόχερτι μετά από ένα ολέθριο σφάλμα του Καρτράιτ έφερε τη σειρά και πάλι στο Cleveland. Ήταν μία απ’ τις ελάχιστες φορές που οι 50 πόντοι του Τζόρνταν δεν έφτασαν για την ομάδα του.
«Δεν κατηγορώ τον Bill , ούτε κανέναν άλλο. Στα αποδυτήρια ήταν απαρηγόρητος και δεν προσποιούταν . Συνεχίζουμε. Υπάρχει και 5ο παιχνίδι».
Ο Κράουζε φοβήθηκε μην τυχόν αποτελέσει αυτή η ήττα την αρχή της ψυχολογική κατηφόρας της ομάδας του. Ζήτησε απ’ τον δίδυμο αδερφό του Horace Grant , τον Ηarvey, να τον βοηθήσει να ανταπεξέλθει στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων . Ο Τζόρνταν ανέλαβε τα μίντια αφήνοντας τους άπειρους Pippen , Grant να ανασάνουν απ’ τον ασφυκτικό κλοιό που είχε μαζευτεί γύρω τους.



Στο 5ο ματς μιας σειράς που πλέον θεωρείται κλασική στην ιστορία του ΝΒΑ , ο Ehlo έδωσε το προβάδισμα ενώ απέμεναν μόλις 3 δευτερόλεπτα με το σκορ στο 100-99 υπέρ του Κλίβελαντ. Αλλά….






Στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο Τζόρνταν έπαιζε point guard , βάζοντας και τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Κάπου στη 2η περίοδο είχε και μια λεκτική αντιπαράθεση με τον Cartwright :
-«Πιάσε επιτέλους την μπάλα»
-«Προσπάθησα…»
-«Μην μου λες ότι προσπάθησες! Αν προσπαθούσες θα την έπιανες!
(σημ. Ο Μάικλ τότε δεν μπορούσε να καταλάβει πως μπορούσε κάποιος, παρ’ όλη την προσπάθεια, να αποτύχει. Η αντίληψή του άλλαξε μετά το αποτυχημένο πέρασμά του απ' το baseball. Αν και προπονήθηκε πολύ σκληρά ,δεν κατάφερε να ξεφύγει απ’ την μετριότητα).
Ο Cartwright πάντως αποτέλεσε τον x-factor σε αυτή τη σειρά. Ο Ντόχερτι των 19ppg , 9 reb , με 54% ευστοχία , απέναντι στον θανατηφόρο – για τους αγκώνες του – Βill , είχε μετά βίας 11ppg και 36%.

Tα παιχνίδια με τους Knicks δεν ήταν άμμος και αίμα όπως με το Κλίβελαντ. Πέρασαν εύκολα το εμπόδιο της Νέας Υόρκης αν και με μειονέκτημα έδρας. Ο Ρικ Πιτίνο όλη τη χρονιά είχε ένα πρόβλημα και λύση δεν έβρισκε: δεν υπήρχαν περιφερειακοί για να υποστηρίξουν επιθετικά τον Ewing. Όταν δεν βρισκόταν σε καλή μέρα η Νέα Υόρκη έχανε. Απλό αλλά συνάμα δύσκολο να περιορίσεις τον Τζαμαϊκανό. Ο Cartwright όμως που τον είχε συμπαίκτη για 3 χρόνια (ουσιαστικά αυτός του έδειξε τα «κατατόπια» του ΝΒΑ) τον ήξερε όσο κανείς άλλος. Και στα 6 παιχνίδια (4-2 οι Bulls) τον έπαιζε από μπροστά ενώ όταν αυτό δεν ήταν εφικτό τον εξανάγκαζε να παίρνει την μπάλα απ’ την baseline. Τα νούμερα και του Ewing (όπως και του Ντόχερτι) έπεσαν κατακόρυφα (18,5 ppg από 22,7 και 44,6% από 56,7%).





Ο Τζόρνταν στα 2 πρώτα παιχνίδια τους είχε βάλει 87 πόντους. Ο Πιτίνο έδωσε εντολή για press στον 3ο και στον 4ο αγώνα αλλά ο Air το έσπαγε εύκολα.
«Μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα πολύ καλά» έλεγε ο Κόλινς. «Ο Σκότι και ο Χόρας κάνουν τέλεια τις περιστροφές στην άμυνα , ο Hodges είναι απ’ τους καλύτερους spot up shooters και ο Bill με το πλαϊνό σουτάκι του ανοίγει το πλάτος της αντίπαλης άμυνας για να κάνει drive o Μάικλ. Τι λέτε δεν μπορούμε να σοκάρουμε τους Πίστονς;».

Και πράγματι στο πρώτο παιχνίδι το κατάφεραν με την νίκη τους μέσα στο Aubern Palace στους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας. Ο Μάικλ Τζόρνταν προέβλεψε σωστά λίγο πριν το τζάμπολ: «Θα κερδίσουμε. Το πρώτο παιχνίδι είναι το πιο εύκολο για να κλέψουμε αφού οι αντίπαλοί μας δεν θα ξέρουν τι να περιμένουν από εμάς. Όσο προχωράει η σειρά τόσο πιο δύσκολα θα βάζουμε νέα τρικ στους αντιπάλους μας». Ο Collins ανέθεσε το μαρκάρισμα του Τόμας (3/18 διπ) στον Τζόρνταν (32 πόντοι) που τα πήγε περίφημα (σημ. Συνολικά οι Τόμας – Ντουμάρς – Τζόνσον είχαν 11/45 διπ). Το 94-88 υπέρ των Bulls ξάφνιασε τον Ρόντμαν : «Ήταν πολύ περίεργο. Δεν περιμέναμε να χάσουμε και μπήκαμε μάλλον …χαλαροί. Τους είχαμε νικήσει σε όλες τις αναμετρήσεις μας στην κανονική περίοδο και περιμέναμε κάτι ανάλογο και σήμερα. Θα μπορούσαμε , έστω και έτσι, να είχαμε κερδίσει αλλά ο Μαχόρν ήταν άτυχος με τις βολές.» Ο Daly έπαιζε mind games με τους δημοσιογράφους: «Θα πω στον Μαχόρν να μην κάνει screen μακριά απ’ τη μπάλα στο τελευταίο λεπτό. Ειδικά αν τυγχάνει να περνάει από εκεί ο Τζόρνταν».



Στη συνέντευξη Τύπου ο Collins σε ερώτηση «αν με τη νίκη αυτή παίρνετε και τη σειρά», απάντησε: «Φυσικά και όχι. Μας δίνει όμως ζωή».

Στο δεύτερο παιχνίδι οι Πίστονς βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο. Είχαν να χάσουν στην έδρα τους από τα τέλη του Γενάρη και ένιωθαν πίεση. Μία ενδεχόμενη ήττα τους (και με τους επόμενους 2 αγώνες στο Σικάγο) θα ισοδυναμούσε σχεδόν με αποκλεισμό. Οι ομάδες ήταν κοντά στο σκορ 8 λεπτά πριν το τέλος. Ο Τόμας –αφήνοντας τις πάσες και ενθυμούμενος λίγο τα πρώ τα του χρόνια στη λίγκα- πήρε την ομάδα στην πλάτη του και με 27 συνολικά προσπάθειες (7 περισσότερες απ’ τον Τζόρνταν) πέτυχε 33 πόντους. Τα «κακά παιδιά» επιβεβαίωσαν το παρατσούκλι τους σε αυτόν τον αγώνα. Άφησαν κατά μέρους τις ευγένειες και πήγαν το παιχνίδι στη δύναμη. Ο Laimbeer με δύο αγκωνιές αποβλήθηκε απ’ τον αγώνα (είχε προλάβει όμως να αρπαχθεί με τον Πίππεν κάνοντάς τον να χάσει την συγκέντρωσή του και να σπαταλήσει την ενέργειά του άσκοπα). Συνολικά τα «κακά παιδιά» πήραν 4 τεχνικές αλλά η θέληση και το πάθος που έλειψαν στο προηγούμενο αγώνα, στον συγκεκριμένο πλεονάζαν. Παρόλα αυτά δεν έμειναν ευχαριστημένοι.
«Αν για να κερδίσουμε χρειάζεται να παίρνω 27 προσπάθειες τότε δεν πάμε καλά. Η ομάδα έχει χτιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι να συνεισφέρουμε επιθετικά. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να κινούμαστε στην επίθεση. Κάποιος πρέπει να κάνει ένα γαμ…. screen !»

Το Σικάγο θα φιλοξενούσε τους 2 επόμενους αγώνες.
Στο 3ο παιχνίδι της σειράς ο Daly ανέστειλε για λίγο τους Jordan Rules. Η ομάδα του βρισκόταν στο 1-1 αλλά μέσα του ήξερε πως τα «κολπάκια» του 2ου παιχνιδιού δεν μπορούσαν να συνεχιστούν. Το ΝΒΑ τους παρακολουθούσε και είχε δώσει σαφή εντολή στους διαιτητές να μην τους ανεχθούν άλλο. Η πρόοδος των Πίππεν και Γκραντ στην επίθεση τον προβλημάτιζε. Σκέφτηκε να παίξει στα ίσα τον Τζόρνταν χωρίς βοήθειες που θα άφηναν ακάλυπτους τους συμπαίκτες του. Στο μυαλό του φάνταζε σωστό. Στην πράξη όμως οι 46 πόντοι του Τζόρνταν αποδείχθηκαν καταστροφικοί. Και σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και ένα «ύποπτο» σφύριγμα απ’ τον Oakes (επιθετικό φάουλ στο screen απ’ τον Laimbeer ενώ απέμεναν 28 δευτερόλεπτα και με το σκορ ισόπαλο) για να τους αποτελειώσει.



«Το καλό πάντα κερδίζει το κακό» θα πει ο «κύριος 46 πόντοι» όλο χαρά. Ο Daly εξοργισμένος απ’ την διαιτησία πήρε την κατάσταση στα χέρια του. «Έδωσε» ιστοριούλες μέσα απ’ τα αποδυτήρια στους δημοσιογράφους και σαν ανταπόδοση οι ίδιοι θα «πιέζαν» με τα γραφόμενά τους τους διαιτητές.
Σε ένα κολασμένο γήπεδο (μέχρι και ένα μπουκάλι ουίσκι έπεσε στο παρκέ) οι Bulls δεν εκμεταλεύτηκαν την τεράστια ευκαιρία που είχαν να κάνουν το 3-1. Η B-Team των Πίστονς έκανε επιτέλους την εμφάνισή της στη σειρά και κατατρόπωνε τους διάφορους Sellers – Corzine – Vincent.
Τα επόμενα τρία παιχνίδια τα καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες οι Pistons κλειδώνοντας τον MJ (23 , 18 (με μόλις 8 σουτ) , 32 , οι πόντοι του). Οι Jordan Rules επανήλθαν και για δεύτερη σερί χρονιά βγήκαν νικήτριες απέναντι στον πιο χαρισματικό μπασκετμπολίστα του κόσμου. Ο Michael Jordan φαίνονταν ανθρώπινος απέναντι στους Detroit Pistons. Το έλεγαν και τα νούμερα. Η επιθετική συγκομιδή του -πριν εφαρμοστεί το αμυντικό "τείχος"- απέναντί τους ήταν 34.9 pts (σε 17 παιχνίδια). Απ' την γέννησή τους και μετά , έπεσε στους 28.3 pts. H αποτελεσματικότητα του συστήματος είναι πιο ορατή στο παρακάτω στατιστικό: Στα τελευταία 19 παιχνίδια εναντίον των Pistons οι Bulls είχαν μόλις 5 νίκες.



«Μερικές φορές εύχομαι να βρισκόμουν στη θέση των συμπαικτών μου και να γινόμουν ο θεατής της άμυνας. Πρέπει να είναι ωραίο θέαμα. Μόνο που για μένα δεν είναι».
Ο Ντούμαρς , μάλλον χωρίς να το θέλει , αποκαλύπτει τον τρόπο να νικηθεί: « Όταν οι συμπαίκτες του βελτιωθούν , τότε η άμυνα θα χάσει την αποτελεσματικότητά της».

Διακρίσεις: 1ος σε πόντους (32.5) , λεπτά συμμετοχής (40.2) , στο σύστημα αξιολόγησης (PER) , 3ος σε κλεψίματα (2.9) σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Στην 1η All NBA TEAM και Αll – Defensive TEAM.

Στατιστική ανάλυση της χρονιάς του: Οι μ.ο. του σε ριμπάουντ (8 rpg) και ασίστ (8 ) ήταν οι καλύτεροι της καριέρας του. Με 32,5 π (1ος) , 8 ριμπ , 8 ας (10ος ), 2,9 κλ (3ος στο ΝΒΑ), και 53,8% στα δίποντα , δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να ζητήσει κάτι παραπάνω. Μελανό του σημείο το κάκιστο 27% στα τρίποντα. Έμεινε στο παρκέ περισσότερο από κάθε άλλον (40,2 λ.σ.).
Πήρε τις λιγότερες προσπάθειες (αν εξαιρέσουμε την ρούκι χρονιά του) με τα χρώματα των Bulls (22,3 προσπάθειες , δηλ μοίρασε περισσότερο το παιχνίδι). Φυσικά ήταν και πάλι πρώτος στο PER , ελάχιστα χειρότερος από πέρυσι.
Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως δίνει το 35% του συνόλου των ασσίστ των Bulls. Ποιός είπε πως δεν πασάρει; Έδωσε ευκαιρίες στους συμπαίκτες του (για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό) αλλά εκείνοι δεν φάνηκαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης του.

Εξώφυλλα:





Καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς:

7 Μάιου 1989
Cleveland – Bulls 5ος αγώνας



"O Michael ήρθε στο time out και μου είπε να μην ανησυχώ και πως θα έβαζε το σουτ. Είδα στο βλέμμα του πως το εννοούσε" (Γκρεγκ Χότζες)

"Μου άφησε το πρώτο βήμα όταν πήγε (εννοεί τον Ίλο) για το κλέψιμο. Θανάσιμο λάθος" (Μάικλ Τζόρνταν)

"Δεν μπορώ να το πιστέψω! Είναι το πιο εξωπραγματικό σουτ που έχω δει! Πόση ώρα έκατσε στον αέρα;" (Μπραντ Ντόχερτι)

"Είναι μέχρι στιγμής το σημαντικότερο καλάθι της καριέρας μου στο ΝΒΑ. Πα΄ντως δεν έπρεπε να το πανηγυρίσω έτσι" (Τζόρνταν)

Επόμενο επεισόδιο: Το τελευταίο μάθημα πριν την κορυφή.