Tέταρτο επεισόδιο: When the game was ours

Το 3-ponto.blogspot.com παρουσιάζει την ιστορία των Magic Johnson και Larry Bird όπως την έγραψε η Jackie McMullan στο βιβλίο της "When the game was ours".

Θα μπορούσε να είχε κλείσει τις κουρτίνες , χαμηλώνοντας παράλληλα τον ήχο της τηλεόρασης. Αντ’ αυτού ο Magic προτίμησε να μην κάνει τίποτε απ’ τα δύο. Με βλέμμα κενό κοίταζε έξω απ’ το ξενοδοχείο του στη Βοστώνη τον κόσμο να πανηγυρίζει . «Τιμωρούσε» τον εαυτό του γιατί απογοήτευσε τους πάντες. Και κυρίως τον εαυτό του.

«Έξω γινόταν πανζουρλισμός. Χιλιάδες φίλαθλοι των Celtics πανηγύριζαν την νίκη της ομάδας τους στον 7^ο αγώνα της σειράς. Υποχρέωσα τον εαυτό μου να το παρακολουθήσει. Με έκανε χάλια αλλά το άξιζα. Έπρεπε να το βιώσω».

Οι κολλητοί του Thomas και Aguirre παρέμειναν μαζί του στο δωμάτιο. Τον καιρό εκείνο οι ομάδες του ΝΒΑ δεν κατείχαν ιδιωτικά τσάρτερ που θα απογειώνονταν αμέσως μετά τοα παιχνίδι. Οι μετακινήσεις τους γινόταν με τα εμπορικά αεροπλάνα. Το πρώτο αεροπλάνο που θα απογειωνόταν απ’ τη Βοστώνη και θα προσγειωνόταν στο Λος Άντζελες , ήταν το επόμενο πρωί. Όλοι τους ήταν κολλημένοι στη «Βοστώνη της χαράς για το 15^ο πρωτάθλημα».

«Έπρεπε να τους είχαμε κερδίσει αλλά στις κρίσιμες στιγμές τα θαλάσσωσα. Τι διάολο συνέβη;» θα αναρωτηθεί ο Magic.

Ήξερε την απάντηση και ας μην ήθελε να το παραδεχθεί. Ο Larry Bird συνέβη. Τα κρίσιμα σουτ που έβαλε, τα ατέλειωτα rebounds που μάζεψε , οι απίστευτες ασσίστ που έβγαλε, όλα αυτά συνέβησαν.

Έως το πρωί οι δημοσιογράφοι είχαν επινοήσει δύο νέα παρατσούκλια. Αντί για Magic , «Tragic» , και αντί για Lakers, «Fakers».

Οι Lakers και οι Celtics ξεκίνησαν την κανονική περίοδο 1983-84 έχοντας ανοιχτούς λογαριασμούς με την προηγούμενη. Οι μεν Lakers «σκουπίστηκαν» (sweep) απ’ τους Sixers των DrJ – Moses Malone στον τελικό , οι δε Celtics «σκουπίστηκαν» με τη σειρά τους απ’ τους Bucks στους Ανατολικούς Ημιτελικούς.

Έχοντας περάσει ήδη 4 χρόνια απ’ την ταυτόχρονη είσοδό τους στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, το ζευγάρι που όλοι ήθελαν να θαυμάσουν σε τελικό (μα πιο πολύ το ζητούσαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές) ,η μοίρα το έφερε και δεν το είχαν καταφέρει.

Φαινόταν όμως πως το 1984 θα ήταν η χρονιάς τους.

Ο rookie τότε Βyron Scott είπε: «Γνωρίζαμε απ’ την αρχή της χρονιάς πως θα πραγματοποιηθεί μία απ’ τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες (rivalry) των σπορ».

Οι Lakers δεν άντεχαν το κρύο βλέμμα του Bird, το trash talking του, το αδιανόητο πείσμα του να παραδεχθεί τα επιτεύγματά τους.

Οι Celtics απέρριπταν το χαμόγελο του Magic, το transition game τους, τις τσιρλίντερ και τις διασημότητες του Forum. Με μία λέξη : το Showtime τους.

Oι Riley – Kareem- Magic πάλευαν ενάντια στην προϊστορία. Οι προηγούμενες έξι μεταξύ τους αναμετρήσεις είχαν λήξει με τη Βοστώνη νικήτρια. Σπουδαίοι μπασκετμπολίστες όπως οι Jerry West και Elgin Baylor , τερμάτισαν την καριέρα τους μην έχοντας κερδίσει την «κέλτικη περηφάνια».

«Ο Jerry δεν μιλούσε ποτέ για αυτό. Μα το έβλεπες ολοκάθαρα στο πρόσωπό του. Ο άνθρωπος είχε βασανιστεί από εκείνους» , λέει ο Μάτζικ και συνεχίζει. «και μπορεί το 1984 να υπήρχαν νέοι παίκτες και στις δύο ομάδες αλλά η παρουσία των Ράιλι και Γουεστ απ’ τη μία και των Κ.Σ. Τζόουνς και Άουερμπαχ απ’ την άλλη , φούντωναν την μεταξύ τους διαμάχη.

«Μας ήταν αδύνατο να αγνοήσουμε το παρελθόν. Ακόμη και να το θέλαμε , δεν γινόταν. Άρθρα, ιστορίες, συζητήσεις, αναμνήσεις. Δεν παίζαμε μοναχά για τους εαυτούς μας αλλά και για τους Chamberlain , West, Baylor» , θα θυμηθεί ο Rambis.

Στην αντίπερα όχθη τον Larry δεν τον επηρέαζαν όλα αυτά. Αν και είχε τον μέγιστο σεβασμό για τους προκατόχους του , γνώριζε ελάχιστα για το παρελθόν των δύο ομάδων.

«Δεν με ενδιαφέρει τι έγινε τότε. Θέλω να φτιάξω τη δική μου ιστορία».

Ο Bird πολύ θα ήθελε να ξεχάσει την προηγούμενη χρονιά. Μπορεί η Βοστώνη να κέρδισε 56 αγώνες και να βάδιζε ολοταχώς προς έναν ακόμη τελικό αλλά οι σχέσεις των συμπαικτών του με τον τότε προπονητή τους Bill Fitch , ήταν κάκιστες. Ο Fitch ήταν της παλιάς σχολής. Ήθελε να έχει τον έλεγχο των πάντων. Αν και εξαιρετικός στην προετοιμασία και στην τακτική προσέγγιση ενός παιχνιδιού – ο Bird έχει δηλώσει πως καλύτερο προπονητή δεν ξαναβρήκε στη καριέρα του- απαιτούσε οι παίκτες του να είναι υπέρ το δέον πειθαρχημένοι. Όλο αυτό με τα χρόνια διογκωνόταν και οι μεταξύ τους σχέσεις έφτασαν σε οριακό σημείο.

Στους Ανατολικούς Ημιτελικούς με τους Bucks , οι Celtics έχασαν με κάτω τα χέρια. (Ο Carr δεν ντράπηκε μάλιστα να δηλώσει πως « ο σκοπός μας για φέτος ήταν να διώξουμε τον Fitch!» , με τον McHale να συμπληρώνει «θα πρέπει να κρατήσουμε το κεφάλι μας ψηλά , κάτι καλό μπορεί να προκύψει»

(σημ. προφανώς εννοούσε την απομάκρυνση του προπονητή του) .

Ο Larry έγινε έξαλλος μόλις έμαθε τις δηλώσεις των συμπαικτών του και μίλησε ανοιχτά για απουσία ηγεσίας. Τους μάζεψε όλους στα αποδυτήρια (παρουσία και του Auerbach) και… «τα περισσότερα που μας είπε δεν μπορούν να τυπωθούν σε χαρτί» (Q.Buckner)

Ο Bill Fitch απολύθηκε λίγες ημέρες αργότερα , με τον πρώην Celtic K.C. Jones να παίρνει τη θέση του. «Αν και μου αρέσει να αγωνίζομαι πλάι σας , μερικοί από εσάς θα έπρεπε να σαλπάρετε μαζί του. Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεται πως ο Bill Fitch ήταν ο ιδανικότερος κόουτς για αυτή την ομάδα» , καταλήγει ο Bird.

Το καλοκαίρι απομονώθηκε στο σπίτι του στο West Baden της Indiana για να ξεκινήσει την προετοιμασία του. Προσέθεσε στο ρεπερτόριό του το stepback jumper , επιχειρώντας 800 τέτοια σουτ κάθε μέρα. Ξυπνούσε στις 7 , έτρεχε 5 μίλια σε ανισόπεδο χωματόδρομο και μετά έπαιρνε το ποδήλατό για να διανύσει άλλα 20 μίλια. Ύστερα με τον ήλιο να βρίσκεται στο ανώτατο σημείο του , σούταρε 500 jump shoots και 500 βολές. «Προετοίμαζα τον εαυτό μου για τα χρόνια που θα έρθουν ενάντια στους Lakers».

Πίσω στα γραφεία της Βοστώνης , ο Auerbach έκανε με τη σειρά του κάτι «παρόμοιο». Ψάχνοντας εδώ και καιρό έναν σωματώδη περιφερειακό που θα αποτελούσε το αντίδοτο στην αντιμετώπιση του Magic , τον Ιούνιο του ’83 τον βρήκε. Ο Dennis Johnson άρτι αφιχθείς απ’ το Seattle αποτέλεσε το λιθαράκι των επιτυχιών της Bird era.

σημ. με ένα σπάρο δυο τρυγόνια: α) και ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικών των 80’s ήρθε (ακολουθούν οι Cooper και S.Moncrief) β) και ο κολλητός του Bird (αυτός που τον ξεσήκωνε να πίνουν μπύρες μετά τους αγώνες!!!) Ricky Robey έφυγε ως αντάλλαγμα για το Seattle. Απλά να θυμίσω πως για τις 3 επόμενες χρονιές ο Bird βγήκε MVP . Τυχαίο;

Αλλά και οι Lakers πραγματοποίησαν με τη σειρά τους μία αξιοθαύμαστη μεταγραφική κίνηση. Αντάλλαξαν τον βασικό τους playmaker Norm Nixon για τον ψηλό Swen Nater και για να πάρουν τα δικαιώματα ενός ρούκι ονόματι… Byron Scott.

Ο Jerry West σωστά διέγνωσε πως χρειάζονταν επειγόντως έναν περιφερειακό με θανατηφόρο σουτ ως αντίδοτο των double teams σε Kareem και Magic.

(σημ. στην αρχή εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας που είχε ο Nixon σε συμπαίκτες και Τύπο , οι πάντες ήταν επιφυλακτικοί με τον ρούκι απ’ την Arizona. Πέρασε πολύ δύσκολα έως ότου τον αποδεχθούν ως ισότιμο μέλος των Lakers)

Τον πυρήνα τους αποτελούσαν οι Magic, Kareem, Worthy, McAdoo, Cooper και Wilkes. Επιτύγχαναν 115.6 ppg , σουτάροντας με ποσοστό επιτυχίας 53.2%. Ο Magic «σέρβιρε» 13.1 assists , με το up temp style των Lakers να πετάει φωτιές.

Το προπονητικό τιμ έδινε συνεχώς κασέτες με παιχνίδια του Bird στον Cooper , για την όσον τον δυνατόν καλύτερη προετοιμασία στο μαρκάρισμά του. Ο Riley συνήθιζε να λέει πως η πραγματική δύναμη του Bird ήταν η πνευματική επιμονή του. «Πρώτα πρέπει να νικήσεις τη ψυχή του πριν καν ξεκινήσεις να μιλάς για τις μπασκετικές του αρετές».

«Σκοπός μου είναι να τον δυσκολέψω σε οτιδήποτε έχει βάλει στόχο να κάνει» τονίζει ο Βird-stopper , Michael Cooper.

Αλλά και ο Bird παρακολουθούσε ατελείωτες ώρες αγώνες των Lakers. «Τους μελετούσα και μετά από λίγο καιρό τους ήξερα σαν τη δική μου ομάδα. Γνώριζα πως αν πήγαινα από εκείνη την πλευρά θα ερχόταν βοήθεια απ’ τη baseline ενώ σε κάποιο άλλο σημείο του γηπέδου , ο αντίπαλος απ’ το high post θα κατευθυνόταν πάνω μου. Όλα όμως θα πήγαιναν καλά αν κατάφερνα να βάλω πλάτη τον Cooper και να τον οδηγήσω στο low post».

Το πλεονέκτημα έδρας το είχαν οι Celtics , μιας και στην regular season πέτυχαν 62 νίκες.

Στις 26 Μαΐου οι Lakers προσγειώνονται στο αεροδρόμιο Logan. «Αμέσως καταλάβαμε πως δεν ήμασταν ευπρόσδεκτοι εδώ. Περιμέναμε σχεδόν μία ώρα για να πάρουμε τις αποσκευές μας , ενώ όταν επιτέλους τις είδαμε κάποιες ήταν ανοιχτές! Μετά ένας νεαρός ερχόταν προς το μέρος μου και νόμιζα πως θα μου ζητήσει αυτόγραφο. Ο Larry θα σε εξαφανίσει , μου φώναξε. Χαμογέλασα αμήχανα και όταν επιτέλους έφτασα στο λεωφορείο , ο οδηγός φορούσε ένα t-shirt των Celtics. Στο ξενοδοχείο ο διευθυντής φορούσε ένα πουλόβερ στα χρώματα των Celtics. Μέχρι και οι κουρτίνες ήταν πράσινες!» θυμάται σήμερα ο Magic.

Λίγα λεπτά πριν την έναρξη του πρώτο τελικού , οι θεατές φόρεσαν όλοι τους ένα άσπρο μπλουζάκι για να δείξουν πως τα φαντάσματα του παρελθόντος ήταν εδώ.

«Δεν υπάρχουν φαντάσματα» φωνάζει ο Magic. «We’re taking these guys down.»

Ο Kareem αν και υποφέροντας από φοβερές ημικρανίες , έκανε το τέλειο παιχνίδι (32pts, 8 reb, 5 as, 2 blk). O Cooper έκανε πολύ καλή δουλειά στο αμυντικό κομμάτι υποχρεώνοντας τον προσωπικό του αντίπαλο σε μόλις 7/17 σουτ. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης ήταν η επιλογή του K.C.Jones να μαρκάρει ο κοντοπίθαρος Henderson τον Magic. Ο αστέρας του Los Angeles πάσαρε συνεχώς πάνω απ’ το κεφάλι του αντιπάλου του , βάζοντας σε ρυθμό όλους τους συμπαίκτες του. Η έδρα έσπασε απ’ το πρώτο παιχνίδι.

Δύο μέρες μετά οι Lakers προηγούνται με 113-111 , είκοσι δευτερόλεπτα πριν το τέλος . Ο McHale πάει στη γραμμή των βολών. Με ποσοστό 78% περιμένουν όλοι να ευστοχήσει. Η πίεση είναι τεράστια. Καθώς επιχειρεί τις βολές τα πόδια του τρέμουν (σημ. φαίνεται πεντακάθαρα στο βίντεο). Και τότε ξεκινάει μία απίστευτη αλληλουχία άστοχων αποφάσεων του super star των Lakers οι οποίες θα διαρκέσουν σε ολόκληρη τη σειρά των τελικών που από «Magic» τον μεταμορφώνουν σε «Tragic».

Κατεβάζει το rebound και καλεί ανεξήγητα time out, αντί να περιμένει να του κάνουν φάουλ (σημ. αργότερα ο Riley πήρε την ευθύνη της απόφασης λέγοντας πως εκείνος του φώναξε να το κάνει). Στην επαναφορά ο Worthy κάνει λάθος και ο Henderson πετυχαίνει ένα εύκολο lay up.

Με το σκορ στο 113-113 και με δεκατρία δευτερόλεπτα να απομένουν , ο Magic κατεβάζει τη μπάλα. Ψάχνει τη πάσα στον Kareem αλλά ο Parish βάζει σωστά το σώμα και τα χέρια του και αρνείται τη πάσα. Μπερδεύεται , παγώνει και του μένει η μπάλα στα χέρια. Παράταση.

Ο Scott Wedman πετυχαίνει ένα καλάθι στην πιο κρίσμη στιγμή της παράτασης και το 1-1 είναι γεγονός.

Ο Τύπος τα έχει βάλει με τον Magic αλλά ο Bird σήμερα τον υπερασπίζεται. «Το 1984 τα χρονόμετρα δεν ήταν τοποθετημένα στο πάνω μέρος του ταμπλώ όπως είναι τώρα. Βρίσκονταν στις δύο πλευρές του τερέν και πολύ συχνά οι φωτογράφοι κάθονταν μπροστά τους με αποτέλεσμα εμείς να μην βλέπουμε πόσος ακριβώς χρόνος μα απομένει. Αυτό έπαθε και ο Magic.»

Το Showtime επανέρχεται στο 3^ο παιχνίδι στο L.A. Με 51 αιφνιδιασμούς να ολοκληρώνονται , το 2-1 έρχεται να βάλει στα πράγματα σε μια σειρά. Ή έτσι νόμιζαν…

Ο Bird φεύγει σαν τρελός για τα αποδυτήρια. «Ήθελα να τσακωθώ με όλους τους συμπαίκτες μου. Ήμουν σε έξαλλη κατάσταση!».

«Μας χρειάζονταν ένα τέτοιο. Μόνο ο Larry μπορούσε να το πετύχει».

Το επόμενο πρωί με τους «Κέλτες» καθισμένους στο σαλόνι , ο Jones κλείνει τη πόρτα και χαμηλώνει τα φώτα. Ο projector ξαναδείχνει τον τελευταίο τελικό.

«Watch» τους λέει και μετά ακολουθεί σιωπή.

Όταν τελειώνει το φιλμ με ήρεμο τόνο τους δίνει μόνο μία οδηγία: «No more lay ups”.

Στο τρίτο δωδεκάλετο ο Rambis τρέχει με τη μπάλα στον αιφνιδιασμό

Ο Carr φωνάζει στον McHale που τον ακολουθεί:

«Ηit him!».

Το turning point της σειράς είχε μόλις επιτευχθεί.Το momentum άλλαξε χέρι.

Οι Lakers αποδιοργανώνονται πνευματικά. Ο Tragic αστοχεί και στις δυο βολές , με την κλεψύδρα να θέλει 35 δευτερόλεπτα για να τελειώσει.

Το πλάνο της Βοστώνης είχε μόνο ένα όνομα:Λάρι μπερντ.

Ο Κούπερ γλυστράει και στην αλλαγή των μαρκαρισμάτων ο «Tragic» μαρκάρει τον Μπερντ. Με ένα stepback jumper (που τελειοποίησε το καλοκαίρι) μπήγει το μαχαίρι στον άσπονδο φίλο του.

Το μυστικό της σειράς ήταν η ανάθεση στον D.J. να μαρκάρει τον Tragic. Πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση σε άμυνα και επίθεση (21.5 ppg στους 4 τελευταίους τελικούς) είναι ο x-Factor των τελικών.

Στον 5^ο τελικό το Boston Garden κυριολεκτικά «βράζει». Η Βοστώνη δέχεται ένα φοβερό καύσωνα και ολόκληρη η πόλη καίγεται. Το θερμόμετρο δείχνει 36 βαθμούς κελσίου μέσα στο τερέν. Ο Μπερντ συνηθισμένος από τέτοιες θερμοκρασίες (στη γενέτειρά του η αφόρητη ζέστη είναι συχνό φαινόμενο) χάνει μόλις 5 απ’ τα 20 σουτ που επιχείρησε. Ο 37χρονος Καριμ όμως στα time outs έχει μία φιάλη οξυγόνου δίπλα του για να μπορέσει να επαναφέρει τον οργανισμό του σε φυσιολογικά επίπεδα. Δεν άντεχε.

Οι έδρες μίλησαν και το 7^ο παιχνίδι θα έδειχνε τον τελικό νικητή. Η προϊστορία έλεγε πως οι «πράσινοι» δεν έχουν χάσει ποτέ σε 7^ο παιχνίδι. Ο Μαξγουελ στα αποδυτήρια τους προτρέπει να στηριχθούν στους ώμους του. Με ένα παρ’ ολίγον triple double (24pts, 8 reb, 8as) και με τα rebounds να είναι 52-33 για τους «Κέλτες» , ο τίτλος βάφεται πράσινος.

«Οι Lakers έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ήξερα πως ήταν μαλθακοί και ακριβώς εκεί τους χτυπήσαμε» , μιλάει στα μικρόφωνα ο Μπερντ.

«Όλο το νερό του κόσμου δεν θα καταφέρει να ξεπλύνει τις πληγές μας» μονολογεί ο προπονητής των Lakers.

Στο γυρισμό για το ξενοδοχείο , το πούλμαν τους δέχεται επιθέσεις από οπαδούς των Celtics. «Τρομάξαμε όλοι μιας και φοβόμασταν μήπως αναποδογυριστεί» , θυμάται ο Tragic. Με τη βοήθεια της αστυνομίας φτάνουν επιτέλους στο ξενοδοχείο.

«Όταν έφυγαν απ’ το δωμάτιο οι Thomas και Aguirre , έκλαψα σαν μωρό» παραδέχεται ο Magic. «Ήταν η χειρότερη νύχτα της ζωής μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνη τη νύχτα».

Το πρωί μετά τους πανηγυρισμούς της Βοστώνης , ο Buckner οδηγεί προς το σπίτι του Bird για να συνεχίσουν τη γιορτή τους. Τον υποδέχεται η γυναίκα του Larry , Dinah.

- « Που είναι ο Larry;»

- «Είναι πίσω στο γυμναστήριο. Προετοιμάζεται για την επόμενη χρονιά».

Bonus material

Πηγή : When the game was ours (Jackie McMullan)