"Φεύγουνε...Το λοκάουτ μου μέσα...."

Πόσες φορές δεν έχει τύχει να επιλέξετε να δείτε ένα συγκεκριμένο έργο στο σινεμά ή στο θέατρο γιατί πρωταγωνιστεί ένας αγαπημένος σας ηθοποιός? Ή μια έκθεση ζωγραφικής ή μια συναυλία λόγω του πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης εκδήλωσης? Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στο μπάσκετ!!! Καλές οι φανέλες των ομάδων, οι τίτλοι, οι προπονητές, τα γήπεδα, η καζούρα στους φίλους, η γκρίνια για διαιτητές αλλά τα φώτα της δημοσιότητας συνήθως πέφτουν πάνω στους αληθινούς πρωταγωνιστές, τους παίχτες!!! Εξ ου και στην πλειονότητα των αναρτήσεων μου, είτε αυτές αναφέρονται στο παρελθόν είτε στο παρόν οι παίχτες είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές (πχ. Σπανούλης-Ζντοβτς). Για αυτό και μόλις άκουσα ότι το λοκάουτ οδεύει προς τη λήξη του, σιχτίρισα καθώς μερικοί από τους καλύτερους που απολαμβάνουμε κάθε βδομάδα στα ευρωπαϊκά γήπεδα θα επιστρέψουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Όποιος είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει διάφορους αγώνες της Ευρωλίγκα τις πρώτες αυτές αγωνιστικές θα διαπίστωσε το υψηλό επίπεδο σχεδόν όλων των αναμετρήσεων διανθισμένο από αγώνες που κρίνονται στο τέλος καθώς και ποικιλία πανέμορφων στιγμών γνήσιας μπασκετικής απόλαυσης. Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι μερικοί από τους καλύτερους παίχτες απόφασισαν να αποφύγουν τη "σκουριά" της απεργίας παίζοντας μπάσκετ στις αγαπημένες τους ομάδες προς τέρψιν όλων ημών των φίλων του μπάσκετ? Η γνώμη μου είναι ότι, όπως σε κάθε πνευματικό πόνημα η παρουσία της "πριμαντόνας- του μαέστρου" είναι απαραίτητη για την καθολική ανάδειξη του έργου όπως το έχει σκεφτεί ο δημιουργός, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση οι "απεργοσπάστες" για μερικές βδομάδες ανέβηκαν στην κεντρική ευρωπαϊκή σκηνή χαρίζοντάς μας εκπληκτικές ερμηνείες. Ας δούμε μαζί ποιοί και γιατί θα μας λείψουν...

- Αντρέι Κυριλένκο. (υποσημείωση, αν φύγει καθώς είναι restricted free agent και έχει 3ετές συμβόλαιο με CSSKA). Κατά την ταπεινή μου γνώμη η επιτομή της έκφρασης "παίχτης-ορχήστρα" και όποιος είδε το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟ κατάλαβε. Δεν υπάρχει στην Ευρώπη άλλος παίχτης που να μπορεί να μπλοκάρει σουτ σαν παίχτης του βόλλεϋ, να μαζεύει ριμπάουντ αφειδώς πάνω από τη στεφάνη, να σουτάρει από μακριά, να κινείται στη baseline για να καρφώσει μόλις δεχτεί την πάσα, να κλέβει μπάλες, να μαρκάρει τους πάντες, να εκμεταλλεύεται αιφνιδιασμό και transition παιχνίδι, να μοιράζει ασσίστ με τόση ευκολία!!! Κουβαλώντας και μια 10χρονη εμπειρία αντιμετωπίζοντας τα "θηρία" του ΝΒΑ. Ειλικρινά το απόλυτα πλήρες πακέτο που μάλιστα έρχεται σε συσκευασία όχι λουσάτη (βεντετισμός) αλλά απολύτως εφαρμοστή με τα υπόλοιπα κομμάτια του συνολικού σχεδίου. Ο ίδιος ο Ζοτς δεν τον εξεθείασε στην συνέντευξη τύπου πριν το μεταξύ τους ματς? Ο ΑΚ-47 είναι ο βασικός λόγος που η ομάδα του θεωρείται το πρώτο φαβορί για την Ευρωλίγκα, καθώς η παρουσία του σχεδόν "αλλοιώνει" το πρωτάθλημα. Αν το επεδίωκε, θα είχε μέσους όρους που θα άγγιζαν το triple double. Παρόλο που η CSSKA δε χτίστηκε από την αρχή επάνω του, η συμμετοχή του είναι τόσο καταλύτική στο παιχνίδι της, που ενδεχόμενη φυγή του αμέσως της αφαιρεί τον τίτλο του πρώτου φαβορί και την κάνει πιο προσιτή και αντιμετωπίσιμη από αντιπάλους. Θα μας λείψει και το τεράστιο τατουάζ στην πλάτη του. Θα ανακουφιστεί ο Μπατίστ όταν το μάθει...

-Νικολά Μπατούμ. Μόνο και μόνο το ότι οι Μπλέιζερς απαγόρευσαν στον 23άχρονο Γάλλο να αγωνιστεί στο τελευταίο ματς εναντίον της Μπιλμπάο χθες, προκειμένου να μη διακινδυνέυσουν την παραμικρή περίπτωση τραυματισμού, αποδεικνύει ότι το Πόρτλαντ έχει στηρίξει τα βασικά του σχέδια για την οργάνωση της ομάδος του επάνω του. Και από ότι είδαμε όχι αδίκως. Ο Μπατούμ (ή Μπατίμ όπως τον έλεγε ο γνωστός δημοσιογράφος της ΕΡΤ) αποτελεί ένα γνήσιο καθαρόαιμο που πολύ αμφιβάλλω αν πιάνεται ακόμα και με λάσο. Φύσει επιθετικός παίχτης, τρομερά εκρηκτικός στο πρώτο βήμα, πολύ καλός σουτέρ από τα...7,25, εξαιρετικος πασέρ κυρίως στο ανοιχτό γήπεδο και πολύ ενεργητικός ριμπάουντερ, ο Γάλλος σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί σε κάθε παιχνίδι να σκοράρει εύκολα και ξεκούραστα 20+ πόντους κάνοντας και μερικές ακόμα δουλειές ταυτόχρονα. Ήδη από πέρισυ οι επιθετικοί του μέσοι όροι αυξάνονταν και στο ΝΒΑ καθώς το παιχνίδι του "λειαινόταν" και ωρίμαζε με συνέπεια κάθε βράδυ απέναντι αμυντικούς με παραπλήσια φυσικά προσόντα με τα δικά του. Σχεδόν σε κάθε εβδομαδιαίο TOP-10 της Ευρωλίγκα ο Νικολά μας επιφυλάσσει ένα coast-to-coast, ένα φόλοου-κάρφωμα, ένα μπλοκ πάνω από τη στεφάνη ή οτιδήποτε άλλο αυτή η αστείρευτη πηγή ενέργειας εκλύει στο γήπεδο. Δεν είναι εξάλλου μυστικό ότι ακόμα και αυτή η Εθνική Γαλλίας του πολύ Τόνι Πάρκερ στήριζε επάνω του τα σχέδια της για κατάκτηση της κορυφής. Ο Βασιλειάδης πάντως ακόμα τον ψάχνει. Ήδη η Νανσί χθες έχασε με -20 από τη Μπιλμπάο και ότι όνειρα έκανε για πρόκριση στους 16 χάθηκαν στα εκδοτήρια του εισιτηρίου με προορισμό το Πόρτλαντ.

Τζόρταν Φάρμερ. Καλός προπονητής ο Μπλατ αλλά τον βλέπω να μεταναστεύει στο L.A. προκειμένου να πείσει τον σταρ του να γυρίσει πίσω. Που αλλού θα βρει έναν περιφερειακό τόσο ικανό στο 1 εναντίον 1, τόσο εκρηκτικό και γρήγορο, ηγέτη στα δύσκολα που αναλαμβάνει την ευθύνη, εξαιρετικό σουτέρ είτε μετά από σκριν δεχόμενος τη μπάλα είτε μετά από ντρίπλα, σκόρερ ολκής και με συνέπεια πάνω στον οποίο έχει αρχίσει να ρολάρει η ομάδα του? Όποιος έχει παρακολουθήσει φέτος την "ομάδα του λαου" θα διαπίστωσε ότι πέραν του Σόφο, ο combo guard των Λέικερς κρατάει στα χέρια του τη μπαγκέτα της ομάδος και όλοι κινούνται στο ρυθμό του. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την πρώτη ήττα, η Μακάμπι δεν ξαναέχασε ματς σε δύκολο όμιλο. Ο Μπλατ του έχει δώσει το ελεύθερο και ο "Τζόρνταν" τον έχει αποζημιώσει με σκορ κοντά στους 20 πόντους σε κάθε παιχνίδι με εξαιρετικά στατιστικά, χωρίς να παραλείπει να μοιράζει 2-3 ασσίστ και να αρπάζει άλλα τόσα ριμπάουντ. Η ιδιοσυγκρασία του και ο τρόπος παιχνιδιού ταιριάζει πολύ στο up-tempo παιχνίδι της Μακάμπι με τις πολλές και ενίοτε γρήγορες επιθέσεις, ενώ, ιδίως στο γεμάτο Γιαντ Ελιάου που το γήπεδο συχνά κατηφορίζει, ο εν λόγω νιώθει πιο άνετα ίσως και από το Staples Center. Μεγάλη απώλεια για την ομάδα του η φυγή του και σίγουρα δύσκολο σταυρόλεξο για τον προπονητή του. Θα αυξηθούν τα λεπτά συμμετοχής του Παπαλουκά μεν, αλλά η -επιθετική κυρίως- προσφορά του Φάρμερ θα λείψει πολύ σε μια ομάδα που έχει μάθει να κερδίζει παιχνίδια από την επίθεση της.

Ρούντι Φερνάντεθ-Σέρχιο Ιμπάκα. Η Ρεάλ από πέρισυ προσπαθούσε με διάφορες κινήσεις να αμφισβητήσει τα ηνία της Μπάρτσα και στα πρόσωπα των δύο αυτών "Ισπανών" μέχρι τώρα φαινόταν να είχε βρει την υγειά της. Ο μεν Ρούντι προσφέρει ό,τι και στην Εθνική Ισπανίας, ήτοι πολλή ενέργεια, κλεψίματα, σκορ στο ανοιχτό γήπεδο και αξιόπιστο μακρινό σουτ ενώ ασχολείται και επισταμένα και με την άμυνα. Highlight του βεβαίως είναι τα alley-hoops που καταλήγουν σε εντυπωσιακά καρφώματα ανεξαρτήτως αντιπάλου. Σταθερή απειλή από την περιφέρεια, παίχτης ομάδος, γουστάρει Ρεάλ, ένα κλικ πιο γρήγορος από κάθε ευρωπαίο αμυντικό στις πλάγιες θέσεις νομίζω και φυσικά σε εξαιρετική ηλικία. Ο προσφάτως "Ισπανός" Ιμπάκα προσφέρει τον αγωνιστικό του οβολό με εξαιρετική αμυντική παρουσία κοντά στο καλάθι που μεταφράζεται σε 2-3 κοψίματα σε κάθε παιχίδι και πολλά περισσότερα αλλοιωμένα σουτ, μεγάλη έμφαση και δύναμη στα ριμπάουντ ενώ και στην επίθεση θα το κάνει το κομμάτι του σκοράροντας διψήφιο αριθμό πόντων. Εξαιρετικά αθλητικά προσόντα που ιδίως στην Ευρώπη του δίνουν σαφές προβάδισμα και σε άμυνα και σε επίθεση απέναντι στους αντιπάλους του. Δύσκολα για τους Μαδριλένους τα πράγματα, καθώς η ομάδα χάνει μεγάλη από την ισχύ της και σε άμυνα και σε επίθεση σε πολύ κρίσιμη περίοδο και δύσκολο όμιλο (Αληθεύει άραγε ότι για του χρόνου έχουν κλείσει πακέτο Ζοτς-Μήτσο???).

ΕΥΦΗΜΟΣ ΜΝΕΙΑ: Παρόλο που δεν αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα νομίζω ότι από μόνη της η αξία του Ντερόν Γουίλιαμς είναι τέτοια που δεν μπορεί κανείς να μην τον αναφέρει. Οι Τούρκοι έκανε το "colpo grosso" όταν τον έπεισαν να φορέσει τη φανέλα της ομάδος για το εγχώριο πρωτάθλημα και το ταπεινό EuroCup και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ο Ντερόν τα βρήκε σκούρα μέχρι να πρσαρμοστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού αλλά και μέχρι οι συμπαίχτες του να καταλάβουν τον δικό του. Όταν έγινε αυτό, τον τελευταίο μήνα κυρίως, οι μέσοι όροι του εκτινάχθηκαν σε double-double κάθε βράδυ με αποκορύφωμα τον τελευταίο αγώνα στην Ευρώπη απέναντι σε μια ολλανδική ομάδα όπου έβαλε ίσως τους πιο χαλαρούς 50 πόντους που έχω δει ποτέ. Υπάρχει νομίζω σχετικο βίντεο στο Youtube για όσους πιστούς ενδιαφέρονται, όπου ο Ντερόν κάνει πλάκα σκοράροντας με σουτάκια και lay-up χάνοντας συνολικά 5-6 σουτ!! Νομοτελειακά ο παίχτης που από πολλούς θεωρείται ο διάδοχος του Κιντ θα επιστρέψει εκεί που ανήκει αφήνοντας στη Μπεσίκτας το δικαίωμα να καυχιέται ότι φόρεσε τη φανέλα της αλλά και κάμποσα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευση της παρουσίας του στην όμορα χώρα.

ΦΕΥΓΟΥΝ-ΔΕ ΘΑ ΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟΣΟ: Πέκοβιτς-Γκαλινάρι. Πολύ γούσταρα που ο Μαυροβούνιος σέντερ αποφάσισε να γυρίσει στην Παρτιζάν για να την ενισχύσει. Δείχνει πόσο δεμένος ήταν με την ομάδα αυτή και τον κόσμο αλλά και αναγνωρίζει πόσο τον βοήθησε στην καριέρα του. Και ας είχε προτάσεις, έστω θεωρητικές πχ από ΟΣΦΠ και Ρεάλ. Παρόλα αυτά όσες φορές τον είδα απογοητεύτηκα πλήρως. Αργός, βαρύς, δυσκίνητος χωρίς καμία εξέλιξη στο παιχνίδι του και με πασίδηλη έλλειψη συγκέντρωσης ο Πέκο μου φαίνεται να έχει κάνει τεράστια βήματα στην καριέρα του, αλλά με την όπισθεν!!!! Η Παρτιζάν παίζει καλύτερα χωρίς αυτόν στη σύνθεσή της σε όσα ματς την έχω δει και ειλικρινά δε ξέρω κατά πόσο θα στεναχωρηθούν οι άνθρωποί της για τη απώλειά του. Από πέρισυ στο ΝΒΑ οι μέσοι όροι του και ο χρόνος συμμετοχής του ήταν χαμηλοί αλλά όταν τον είδα σε διάφορα ματς της Ευρωλίγκα, απόρησα.
Ο Ιταλός σουτάρει. Τίποτα άλλο. Περιφέρεται γύρω από το τρίποντο περιμένοντας να φτάσει η μπάλα στα χέρια του για να την μπουμπουνίσει. Παιδική χαρά!!! 2 ματς έχω δει της Αρμάνι, έχει σουτάρει στον αιφνιδιασμό, μετά από σκριν, μετά από ντρίπλα, με fadeway, με δύο κρεμασμένους στα χέρια του, από τα 8 μέτρα, στην πρώτη πάσα, από όλες τις πιθανές γωνίες. Τίποτα άλλο, εκτός από καμιά φορά να παίρνει φόρα για κάποιο κόψιμο ή καρφωμα (όταν ΔΕΝ σουτάρει). Πρόκειται για περίπτωση παίχτη που δύσκολα μπορεί να βρει ρόλο άλλο από τον βασικό και μόνιμο εκφραστή των επιθετικών πρωτοβουλιών της ομάδος του και ίσως στην Αρμάνι, όπου έχουν συγκεντρωθεί πολλοί τέτοιοι, η φυγή του έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Για το ΝΒΑ ταιριάζει λόγω των πολλών επιθέσεων που εκδηλώνονται και των μεγάλων σκορ, αλλά για Ευρώπη νομίζω δύσκολα.

Ας όψονται οι Στερν-Φίσερ που μάλλον τα βρήκανε από ότι φαίνεται στον τρόπο που θα μοιραστούνε τα χοντρά πακέτα. Γελάνε κάτω από τα μουστάκια του οι Πιανιτζάνι-Ζοτς-Ντούντα-Πασκουάλε ή εμένα μου φαίνεται??