Είναι , μακράν του δευτέρου, η πιο άτυχη ομάδα στην ιστορία του ΝΒΑ. Ανάλογο παράδειγμα στην Ευρώπη όσο και αν έσπασα το κεφάλι μου, δε βρήκα. Θα μπορούσε να έχει 4-5 πρωταθλήματα και να συμπεριλαμβάνεται στις δυναστείες του Aμερικανικού πρωταθλήματος. Θα μπορούσε η δημοτικότητά της να έχει χτυπήσει limit up και η χάρη της να έφτανε μέχρι τα μέρη μας. Στα γηπεδάκια εκτός από φανέλες των Lakers , των Celtics , των Bulls , να βλέπουμε και των Blazers.
Αλλά όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει , δεν έχω συναντήσει κανέναν να φοράει τη συγκεκριμένη φανέλα...
Είναι , μακράν του δευτέρου, η πιο ανίκανη ομάδα στο να πάρει μία σωστή απόφαση , στην ιστορία του ΝΒΑ. Ανάλογο παράδειγμα - με τόσες κακές διοικητικές και προπονητικές αποφάσεις- στην Ευρώπη όσο και αν έσπασα το κεφάλι , δε βρήκα. Θα μπορούσε να έχει 4-5 πρωταθλήματα και να συμπεριλαμβάνεται στις δυναστείες του ΝΒΑ. Θα μπορούσε Θα μπορούσε η δημοτικότητά της να έχει χτυπήσει limit up και η χάρη της να έφτανε μέχρι τα μέρη μας. Στα γηπεδάκια εκτός από φανέλες των Lakers , των Celtics , των Bulls , να βλέπουμε και των Blazers.
Αλλά όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει , δεν έχω συναντήσει κανέναν να φοράει τη συγκεκριμένη φανέλα...
Γιατί είναι άτυχη:
Walton era
Oι Blazers του Walton στέφθηκαν πρωταθλητές το 1977 παίζοντας ένα μπάσκετ που ενθουσίασε ολόκληρη την Αμερική. Η μανία που υπήρχε για τους Blazers συγκρινόταν με εκείνη των Beatlles της περασμένης δεκαετίας. Τα μίντια έγραφαν την τότε εποχή ως Blazermania. Συνδύαζε την αδιάκοπη κίνηση της μπάλας που χαρακτήριζε τους '70-'74 Knicks , με το fast break των '83-'88 Lakers. Συμπρωταγωνιστές του Walton ήταν οι Maurice Lucas και Lionel Hollins. "Σκηνοθέτης" ο δάσκαλος Jack Ramsay.Το μέλλον ήταν όλο δικό τους και τα καλύτερα έπονταν.
Αλλά.....
Ο Walton ξαναέσπασε το πόδι του την επόμενη χρονιά , έπαιξε τραυματίας στα playoffs και ξανατραυματίστηκε. Θεώρησε υπεύθυνο το ιατρικό τιμ , δεν έπαιξε- με δική του απόφαση- μπάσκετ την επόμενη χρονιά και απαίτησε να μεταγραφεί σε άλλη ομάδα. Τον έστειλαν στη χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ (τους Clippers) και εκείνοι (σημ. οι Blazers) πήραν τη κάτω βόλτα...
Drexler era
Στη τριετία '90-'92 έφτασαν δύο φορές στο τελικό και σε μία σε τελικό Δύσης. Έφτιαξαν μιά πολύ καλή πεντάδα που συνδύαζε σκορ (Drexler-Porter) , δύναμη, rebounds (Βuck Williams - Duckworth) και αθλητικά προσόντα (Kersey). Στο πάγκο υπήρχαν οι Ainge και C. Robinson και το μόνο που τους έλειπε ήταν να πάρουν και έναν βετεράνο ψηλό για να ξεκουράζει τον Duckworth. Ήταν άτυχοι όμως γιατί έπεσαν πάνω στη δεκαετία του Jordan.past- JailBlazers era
Τη καταστροφική περίοδο των JailBlazers ήρθε να σώσει ο Scottie Pippen. Το έμψυχο υλικό το είχαν και τα προηγούμενα χρόνια αλλά τους έλειπε φανερά ένας νικητής που θα έρθει και θα μεταλαμπαδεύσει τη νοοτροπία του. Το 2000 φαινόταν πως όποια ομάδα περάσει απ' τη Δύση θα κέρδιζε και το δαχτυλίδι. Η Ανατολή έπασχε από ποιότητα και απόδειξη όλων των παραπάνω είναι πως οι Pacers (απλά μία καλή ομάδα με ένα μόνο star) έφτασαν στο τελικό εκείνη τη χρονιά.Προηγούνται των Lakers με 16 πόντους στην τελευταία περίοδο του 7ου αγώνα και σχεδόν αγγίζουν το τελικό. Αλλά.... οι Lakers κάνουν ένα μυθικό comeback, ο Dunleavy κοιμάται , οι Blazers θολώνουν και ο P.Jackson φοράει το 7ο δαχτυλίδι του λίγες ημέρες μετά.
Δεν συνήλθαν ποτέ από εκείνη την ήττα και η ομάδα με Pippen-Sabonis-R.Wallace-S.Smith-Stoudemire-Schrempf-Augmon-Wells-B.Grant-J.Ο'Neal πήγε χαμένη.
Roy era
Πάνω που κάτι πήγε να γίνει με τον Roy και με frontcourt τους Aldridge και Oden , τραυματίζονται σοβαρότατα οι Oden - Roy. O δεύτερος ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες την αποχώρησή του , ο πρώτος θα την... καθυστερήσει ένα χρόνο .
Το rebulting ξαναρχίζει.
Κρίμα διότι ο Brandon Roy ήταν μέσα στους 10 καλύτερους για τη διετία '08-'10 και ο Oden ένας "νέος Mutombo". Την πρώτη ύλη την είχαν βρει και έψαχναν τα συμπληρωματικά κομμάτια. Τώρα πάλι απ' την αρχή...
Γιατί είναι ανίκανη:
Θα μπορούσε να είχε κρατήσει τον Moses Malone!
Πόσοι από εσάς γνωρίζεται πως το 1977 οι Blazers είχαν επιλέξει - σε ένα συμπληρωματικό ντραφτ που δεν είναι της παρούσης να εξηγηθεί- τον 22χρονο Moses Malone;
Ναι ακριβώς!
Στην καλύτερη ομάδα της ιστορίας τους τους δόθηκε η ευκαιρία να έχουν και τον Walton και τον Moses! Αλλά εκείνοι προτίμησαν να τον στείλουν στο Buffalo για ένα μελλοντικό ντραφτ πικ και 232.000 $!!!
Αν τον κρατούσαν τότε δε θα πίεζαν τον Walton να επανέλθει άρον αρον απ' τον τραυματισμό για να προλάβουν τα playoffs και ο λευκός σέντερ θα ανάρρωνε με την ησυχία του. Δεν θα ένιωθε πως τον εκμεταλλεύονταν και δεν θα απαιτούσε μεταγραφή. Και - σίγουρα- η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά....
(σημ. Ο Moses πρόλαβε να παίξει μονάχα ένα φιλικό με τη φανέλα των Blazers πριν δοθεί. Δεν του έδωσαν την παραμικρή ευκαιρία να τους αποδείξει τι μπορεί να κάνει!!!!)
Θα μπορούσε να είχε επιλέξει τον Jordan αντί του Sam Bowie
Δικαιολογήθηκαν πως ο Jordan τους ήταν περιττός καθώς την προηγούμενη χρονιά είχαν διαλέξει τον Drexler στο ντραφτ. Να το δεχθώ (που δεν το δέχομαι). Ο Bowie όμως κουβαλούσε ΗΔΗ δύο σοβαρούς τραυματισμούς απ' το κολλέγιο και τα πόδια ήταν ΗΔΗ σε κακό χάλι.
Δεν θέλεις να έχεις 2 ισάξιους (έτσι νόμιζες τότε) shooting guards στην ομάδα σου;
Πάρε τον Barkley.
Πάρε τον Perkins.
Δεν θέλεις κάποιον για τη ρακέτα;
Πάρε τον Stockton.
Πάρε τον Alvin Robertson.
ΠΑΡΕ ΤΕΛΩΣΠΑΝΤΩΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΒOWIE!ΕΚΑΝΕ ΜΠΑΜ ΑΠΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ!!!
θα μπορούσε να είχε επιλέξει τον Chris Paul ή τον Deron Williams
Το 2005 είχαν την 3η επιλογή στα ντραφτ. Τα "τζιμάνια" απ' τα γραφεία στο Portland όμως την αντάλλαξαν με τη Utah για το Νο6 (M.Webster), το Νo27 (Kleiza) και ένα μελλοντικό ντραφτ πικ.
Ας τους χειροκροτήσουμε όλοι μας !!!!! Κλαπ , κλαπ , κλαπ . ......
Πρέπει να σκέφτηκαν κάπως έτσι: Τι να τον κάνω τον Paul (ή τον Williams) . Δεν μου κάνει. Προτιμώ να έχω για βασικό μου playmaker τον Telfair και για αλλαγή τον Juan Dixon (αυτούς είχαν τότε!!!)
Συνειδητοποιείτε τί δυναστεία θα είχαν στήσει αν είχαν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους;
- Τους Moses και Walton απ' το '77 μέχρι το '86 ( ο Walton τότε θα ήταν 34 και ο Moses 32)
- Toν Jordan απ' το '84 μέχρι το '98
- Το Paul απ' το '05.
Δηλ απ' το '77 θα ήταν μέσα στους διεκδικητές του τίτλου. Μιλάμε για μια περίοδο 34 χρόνων!!! Ποιά άλλη ομάδα - σε οποιοδήποτε σπόρ- είχε τόσες ευκαιρίες και τις άφησε να ξεγλυστρήσουν;
Y.Γ. Είμαι παθών από τέτοιες καταστάσεις.
Εμάς το 2003 μας χαμογέλασε η τύχη και βρεθήκαμε να διαλέγουμε δεύτεροι πίσω απ' το Κλίβελαντ. Η ομάδα που είχαμε τότε ήταν απ' τις καλύτερες της Ανατολής και ένας ρούκι με τεράστιες προοπτικές θα μας έχριζε αυτομάτως φαβορί.
Εντάξει, ο Λεμπρον την είχε καπαρωμένη την πρωτιά από την προηγούμενη χρονιά αλλά στο ντραφτ υπήρχαν σπουδαία ονόματα όπως οι Καρμέλο , Γουέιντ, Μπος. Πιο πίσω οι Κάμαν και Χάινριχ.
Αλλά ο Joe προτίμησε να τους (μας) αφήσει όλους λαλάκες! Πρέπει να σκέφτηκε κάπως έτσι: Για ψηλούς έχω τον άτεχνο Μπεν Γουάλας , τον γέρο Έλντεν Κάμπελ και τους "ξένους" Ρέμπρατσα και Οκούρ.
- Δεν παίρνω τον Γουέιντ γιατί έχω τον Χάμιλτον.
-Δεν παίρνω τον Καρμέλο γιατί έχω τον Πρινς και τον Γουίλιαμσον.
- Δεν παίρνω τον Μπος γιατί ...(σημ. δεν μπορώ να βρω το γιατί αν και τελικά μας βγήκε σε καλό μιας και τον Φεβρουάριο ήρθε ο Ρασίντ Γουάλας)
Ας πάρω τον Μίλισιτς που και ψηλός είναι και μέλλον έχει. Ίσως μου βγεί Ντίβατς, ποτέ δεν ξέρεις.
ΟΚ πολυαγαπημένε μου Dumars αλλά όταν έχεις το Νο2 δεν πας να "ψαρέψεις" ευκαιρίες. Πας στα σίγουρα. Άλλο πχ να έχεις το Νο30.Τότε το ρίσκο να το καταλάβω. Ο Μίλισιτς μία καλή χρονιά έκανε στην Ευρώπη με τη φανέλα της Χέμορφαμ και αυτή όχι σε top επίπεδο (Euroleague).
Γιατί παρακαλώ να μην επιλέξει ς τον Γουέιντ; Δηλαδή η τριάδα Μπίλαπς - Χάμιλτον - Γουέιντ θα σε χαλούσε; Θα διατάραζε τις ισορροπίες; Ο Χάμιλτον μπορεί να παίξει και στο "3".
Γιατί παρακαλώ να μην διαλέξεις τον Καρμέλο; O Πρινς θα ερχόταν σαν 6ος παίκτης ενώ υπο προϋποθέσεις και για λίγη ώρα μπορούσαν να παίξουν και οι δυο τους , με τον Καρμέλο στο "2". Και άμυνα και επίθεση και ΟΛΟ το μέλλον δικό σου.
Ακόμη και τον Κάμαν να διάλεγες (αφού σε είχε πιάσει τρεμούρα για center) , καλύτερη επιλογή θα ήταν! Και τότε , και τώρα.
Βέβαια θα μου πείτε : "Drazen , μην γκρινιάζεις. Το δαχτυλίδι φόρεσες εκείνη τη χρονιά και αν δεν βρισκόταν ο Horry να κάνει τα heroics του στο 5ο τελικό της επόμενης , θα έφτανες στο repeat".
Μαζί σας, αλλά έλα που η ομάδα μπορούσε περισσότερα !
Ακόμη θα είμασταν στις top ομάδες και δεν θα παλεύαμε με τον Jerebko στη πεντάδα!
Αρκεί να μην διαλέγαμε την "κινητή πατάτα" που λεγόταν Darko Milicic!!!
Βonus material:
(βλέπουν καλά τα μάτια μου; Ο Μilicic το έκανε αυτό;;;;;;;;)
6 σχόλια:
Μια μικρή ένσταση για τους Blazers του Πίππεν. Το παιχνίδι με τους Lakers δεν χάθηκε πραγματικά απο μπλακ αουτ των Blazers. Απλά εκείνη την εποχή (όπως φάνηκε και στους πιο στημένους τελικούς όλων υων εποχών με τους Kings των Webber-Divac-Bibby-Peja κ.τ.λ.) οι αγαπημένοι Lakers του Στέρν δεν έπρεπε να χάσουν με κανένα τρόπο την θέση τους στους τελικούς... (όποιος θέλει ας ψάξει στο youtube τα βιντεάκια με το όνομα "The greatest tragedy on sports", σίγουρα θα γίνει σοφότερος...)
Χαιρομαι που εισαι και εσυ φαν των Πιστονς......Ο τζοε ηταν ιδιοφυια σαν παικτης....Μονο να αναλογιστει κανεις με ενα αδιαφορο μπασκετικα κορμι μπορουσε και μαρκαρε αποτελεσματικα τον Αιρ(ενταξει ειχε και τρομερο supporting cast)... εκει ομως που εβγαλε ματια ηταν στου τελικους με Λεικερς (και τις δυο χρονιες) που στην αμυνα μαρκαρε τον Ματζικ και στην επιθεση ειχε αντιπαλο αμυντικο τον Γουορθι,παρ ολα αυτα βγηκε MVP περπατωντας!
Βασικα ηθελα να σε ρωτησω πως την βλεπεις την ομαδα φετος χωρις Χαμιλτον και ΜΑκΓκρεηντι?Πιθανοτατα χωρις Στακεη?Με ενα Γκορντον μονο που παμε?
Xαιρετώ με τη σειρά μου το Πιστόνι που λέγεται LikeMike!
Η ομάδα έχει αρκετές ανορθογραφίες στο ρόστερ της. Πολλούς combo guard με παρόμοια χαρακτηριστικά , δηλ "shoot first guard" (Stuckey, Bynum, Knight) , κανέναν πραγματικό playmaker που να ψάχνει τον ελεύθερο παίκτη και ψηλούς χωρίς αθλητικά προσόντα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως το χαρακτηριστικό γνώρισμα που μας έδωσε 3 τίτλους (και που για ένα παιχνίδι κάθε φορά θα μπορούσαν να γίνουν πέντε / με 4-3 χάσαμε και το '88 και το '05) , λείπει απ' την ομάδα εδώ και χρόνια: H άμυνα.
Ο Ντούμαρς επέλεξε να φορτώσει το salary cup μας ένα χρόνο πριν το "Decision" , βγάζοντάς μας εκτός της διεκδίκησης του LEbron (αν και είχαμε χρήματα). Πλωρώσαμε τις υπεραξίες των Γκ'ορντον και Βιλανουέβα και πλέον δεν είμαστε οικονομικά ευέλικτοι για να φέρουμε top class όπως Paul ή Howard. Δεν έχουμε και παίκτες που θα ενδιέφεραν για ανταλλαγή και με όλα αυτά έχουμε μείνει κολλημένοι στη μετριότητα.
Αν θες τη γνώμη μου καλύτερα που εξαγοράσαμε το συμβόλαιο του Χάμιλτον και τον αφήσαμε να φύγει. Και χρήμα γλυτώσαμε και θα ελαφρύνουμε και άλλο το salary cup και αγωνιστικά τα τελευταία χρόνια μόνο γκρίνια έφερνε. Είχαμε 2 ίδιους shooting guards που τους χρυσοπληρώναμε. Ας βασιστούμε στον Γκόρντον και όπου μας βγάλει (αν και πιστεύω πως με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στη μέση δύσκολα θα ξαναγίνει πρώτης γραμμής παίκτης).
Ο Μακρέιντι είναι ΔΥΣΤΥΧΩΣ τελειωμένος και όπου να ναι θα του γίνει και ένα "Retro Legend".
Διαβάζω πως κοιτάμε για τον Κάμαν. Καλύτερος απ' τους Monroe - Wallace που έχουμε. Είναι μια αρχή. Αλλά θέλει και άλλο.
Aν ήμουν GM των Πίστονς (ευσεβής πόθος) θα κοίταγα να ξεκαθαρίσω τη κατάσταση με τον Στάκεϊ. Αν ζητούσε ένα μεγάλο συμβόλαιο (ας πούμε 12-15 εκ$) θα κοίταγα να τον δώσω από φέτος διότι σε 6 μήνες θα έμενε ελεύθερος. Το ξέρω πως τα ανταλλάγματα δεν θα ήταν ανάλογα της αξίας του , αλλά το να μην πάρω τπτ δεν το προτιμώ. Αν δεν έχει τόσο μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις τον κρατάμε και με τον ελπιδοφόρο rookie Knight για backup, θα έβγαζα στο σφυρί τον Bynum (μπας και πάρω κάποιον αξιόλογο).
Πρέπει να κάνουμε υπομονή και να ξαναρχίσει το rebulting. Να μας κάτσει του χρόνου κάτι καλό από τα ντραφτ , να πάρουμε ένα playmaker , έναν ψηλό (πχ Κάμαν) , και να ξεφορτωθούμε τον Villanueva.
Είμαι 30 , στα 33 μου ίσως ξεκινήσει να γελάει το χειλάκι μου....
Φίλε drazen, οι blazers σύμφωνα με το συλλογισμό σου εάν είχαν τις σωστές επιλογές θα μπορούσαν να είχαν δημιουργήσει μια αυτοκρατορία τουλάχιστον 30 χρόνων. Κατά τη γνώμη μου αυτό θα μπορούσε να ισχύσει μόνο εάν τα γεγονότα ήταν στατικά και όχι δυναμικά όπως στην πραγματικότητα. Δηλαδή εάν είχαν κρατήσει τον Moses και είχαν δημιουργήσει μια mini αυτοκρατορία στα τέλη του 70 και στις αρχές του 80 το πιθανότερο είναι να μην είχαν διαλέξει ούτε τον Drexler ούτε τον Bowie/Jordan λόγω μη υψηλού δικαιώματος επιλογής στα drafts του 83 & 84 (σαν επακόλουθο των υψηλων βαθμολογικών αποδόσεων τους των προηγούμενων χρόνων).
Σε όλα τα υπόλοιπα σύμφωνω απόλυτα.
XAxa σωστος εισαι Ντραζεν και εγω 31 ειμαι....Παντως για GM θα σε επαιρνα αν ημουν franchise owner!!!Αν μπορεις κατι ασχετο,θα ηθελα να βρουμε το ντοκυμαντερ Espn 30 for 30:Reggie Miller vs The Knicks(Winning time)
Θεωρω οτι μαζι με το MAgic vs Bird:Courtship of rivals και το Ντιβατς-Ντραζεν ειναι τ ακαλυτερα μπασκετικα ντοκυμαντερ
@Like Mike
Kρίμα που δεν είσαι ιδιοκτήτης...
Το Espn 30 for 30:Reggie Miller vs The Knicks(Winning time) πρέπει να το έχω. Το Σαβ/κο θα το ανεβάσω στο youtube και απο εκεί στο blog.
@ανώνυμος
Απόλυτα σωστά όσα γράφεις. Δεν θα μπορούσαννα συμβούν και τα 3. Αν και νομίζω πως ένα έφτανε να μεγιστοποιήσει τη δυναμική της ομάδας και οι superstars να έρχονταν στο Πόρτλαντ και για το όνομα (πχ Lakers).
Δημοσίευση σχολίου