Τρίποντο

Σκεφτείτε τους πόντους σαν μία πυραμίδα. Όσο πιο πολλούς βάζεις τόσο πιο ψηλά ανεβαίνεις. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο πιο δύσκολη γίνεται η αναρρίχηση. Ποιος όμως βρίσκεται στην κορυφή. Στην «μύτη» της πυραμίδας;
Δεν έχει τα highlights του Τζόρνταν , ούτε τα ρεκόρ του Kareem. Δεν έχει την ίδια αναγνώριση με τον Σαν Επιφάνιο ή τον Μπέρκοβιτς από εμάς τους Ευρωπαίους. Οι νεαροί Αμερικανοί μπορεί να ξέρουν τα πάντα για τον Βαρεχάο αλλά ,είμαι σίγουρος, αγνοούν την ύπαρξή του. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό όταν και η ίδια του η πατρίδα δεν τον έχει νούμερο ένα στην προτίμησή της. Οι Πελέ , Σένα , Bernardinho είναι σίγουρα πιο πάνω από εκείνον.
Κι όμως όλους τους παραπάνω τους ξεπερνά στην πιο σημαντική κατηγορία του αθλήματος. Τους πόντους. Το μπάσκετ είναι απλό. Όποιος βάλει περισσότερες φορές την μπάλα μέσα στη στεφάνι , κερδίζει.
Το όνομά του είναι Σμιντ.
Οσκάρ Σμιντ.

Σήμερα ξεκίνησε να γράφεται ακόμα μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού… στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Θυμηθήκαμε ξαφνικά ότι ο Δελημπαλταδάκης είναι άμεσα συσχετιζόμενος με τον Ηλυσιακό………………………………………………………………………………………………Μήπως ρε παιδιά όλα αυτά τα χρόνια ανακαλύψαμε και τη σελήνη και δεν το έμαθα…????

Ανέκαθεν την συμπαθούσα την ΑΕΚ.

Ήταν βλέπετε μια νότα διαφορετική ανάμεσα στον αβυσσαλέο πόλεμο που ανέκαθεν μαινόταν μεταξύ της πράσινης Σκύλλας και της κόκκινης Χάρυβδης για την τελική επικράτηση του ελληνικού μπασκετικού Έβερεστ. Την συμπαθούσα γιατί στην ομάδα αυτή έβρισκα μια αίσθηση μπασκετικού ρομαντισμού καθώς προσπαθούσε να σηκώσει το ανάστημά της και να σταθεί στο δυσθεώρητο ύψος της ιστορίας της και των περιστάσεων που αντιμετώπιζε κάθε χρονιά. Κάθε φορά που την παρατηρούσα να αγωνίζεται, ένιωθα ότι στη φανέλα της υπήρχε "αοράτως" κεντημένος ο μπασκετικός σεβασμός, από τα μέλη της ομάδας αλλά και τους αντιπάλους της, προς την ίδια την ομάδα, όπως αυτός δικαίως κερδίζεται μέσα από μια χρόνια παράδοση και παρουσία.

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Ν.Παπαδογιάννη , από άλλη οπτική..

Απ' την Κυριακή έχει ξεκινήσει ο μήνας του μέλιτος για εμάς τους μπασκετόφιλους. NBA playoffs , μετά final four και στο τέλος τελικοί Α1. Είναι όμως και το διάστημα που αρχίζουν οι γκρίνιες. Η κοπελιά σου θέλει να δείτε μαζί καμιά ταινία , η γυναίκα σου να δει το dancing with the stars και το Nησί , και το παιδάκι σου DVD με κινούμενα σχέδια (για οικογενειακή έξοδο ούτε λόγος με τα οικονομικά χάλια που έχουμε όλοι μας). Και εσύ τι κάνεις; Ζητάς την κατανόηση του συντρόφου σου , φιλάς γλυκά - καλοπιάνοντας - το παιδάκι σου και κλείνεσαι στο γραφείο (αν δεν υπάρχει ένας δεύτερος χώρος , παίρνεις το laptop στην κρεβατοκάμαρα). Κλείνεις την πόρτα, απομονώνεσαι, γιατί ..... it's ΝΒΑ playoff time baby!!!

Παρακάτω θα δείξω σε ένα κολπάκι που σχεδίασε ο Ντοκ Ρίβερς και έβγαλε τον Άλεν για τρίποντο και έτσι ήρθε και η νίκη στο πρώτο αγώνα της σειράς.

Ο Πιρς έχει την μπάλα και ο Άλεν πάει για ballscreen

To 3-ponto.blogspot.com μετα το εβδομαδιαίο αφιέρωμα στον Michael Jordan, δίνει συνέχεια στα weekly events με την ενότητα των Retro Games!
Αυτή την εβδομάδα θα θυμηθούμε το παιχνίδι του Αρη με την Παρτιζαν στο Αλεξάνδρειο το 1988...

Ρυθμός: To κάκιστο πρώτο ημίχρονο και για τις δυο ομάδες διαδέχθηκε ένα αρκετά καλό εισοσιπεντάλεπτο.Ο Ολυμπιακός έβγαλε όσο πάθος του έλειπε με τη Σιένα και στις προσωπικές μονομαχίες έβγαινε νικητής (ιδιαίτερα στο 1ο ημίχρονο). Ο ΠΑΟ είχε καλύτερο transition και διάθεση να τρέξει αλλά τα αβίαστα λάθη (αρκετές φορές η μπάλα έβγαινε έξω λόγω ανέλπιστα κακών τοποθετήσεων των πρασίνων) τους ακύρωναν αυτήν τους την επιλογή. Γενικά ήταν ένα παιχνίδι ενστίκτου παρά τακτικής, όπου τα καλάθια έμπαιναν με προσωπικές ενέργειες και όχι από σύστημα (έτσι εξηγούνται οι λίγες ασσίστ και τα πολλά λάθη).

Assist / turnover ΟΣΦΠ: 0,86
Assist / turnover ΠΑΟ: 0,69

Στο άκουσμα της είδησης της πρόσληψης του Η. Ζούρου ως προπονητή της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ, έχω την αίσθηση ότι υπήρξαν αρκετές "μουδιασμένες" αντιδράσεις από το σύνολο του ελληνικού μπασκετικού κόσμου, ούτε δηλάδη έκδηλες επιδοκιμασίας και αισιοδοξίας ούτε όμως και κριτικές ή/και αποδοκιμαστικές.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικου ένας 15χρονος με υψος 165cm και βάρος 63 kg κάνει θραύση στους σχολικούς αγώνες λυκείων.Το όνομά του μικρού είναι Aquille Carr.

Φτάνοντας όλο και πιο κοντά στο τέλος της Regular Season, όλο και πιο πολύ ακούγεται το όνομα του Derrick Rose για να του απονεμηθεί ο (μεγαλύτερος κατ’εμέ) τίτλος του MVP της κανονικής περιόδου. Είναι όμως ο καλύτερος παίκτης; Αξίζει αυτόν τον τίτλο;

Το 3-ponto.blogspot oλοκληρώνει σήμερα το αφιέρωμά του στον αξεπέραστο Μάικλ Τζόρνταν.

Πολυ βαρύς φαίνεται τελικα οτι ήταν ο αποκλεισμός της Μπάρτσα από το final four...Το Σάββατο έχασε μέσα στο Παλαου Μπλαουγκράνα και από την ''Ελληνικη'' Μπιλμπάο στην παράταση!Από την αναμέτρηση έλειπε ο Ναβάρο λόγω τραυματισμου, και οι Καταλανοί μετρουν τωρα 4 ήττες μέσα σε 10 μέρες σε Ευρώπη και ACB!Μεγάλη εμφάνιση από τον Άαρον Τζακσον της Μπιλμπάο που με συνεχόμενες εκπληκτικές ατομικές ενέργειες σκότωσε την Μπαρτσελόνα(προσέξτε το άλμα του μπροστά στον Βάσκεζ στο 1:14, όπου ισοφαρίζει και στέλνει το ματς στην παράταση), αλλά και από τους 2 Ελληνες , με τον Μαυροειδή να έχει 8π. και τον Βασιλειάδη 14π. και να ευστοχεί σε καθοριστικό τρίποντο στα 33'' πριν το τέλος της παρατασης..Το τέλος βρισκει τους παίχτες της Μπιλμπάο να πανηγυρίζουν, και τον Πασκουάλ να λύνει με οργή τη γραβάτα του...

Τις τελευταίες δέκα ημέρες ο ΠΑΟ έγραψε ακόμα μια χρυσή σελίδα στην ούτως ή άλλως τεράστια ιστορία του. Ταξίδεψε στη Βαρκελώνη με μειονέκτημα έδρας για να αντιμετωπίσει το κατά πολλούς φαβορί της διοργάνωσης, έχοντας να αντιμετωπίσει εκτός από την (φαινομενικά) μέτρια φόρμα του, την πρωτοφανή για αυτόν κατάσταση του τόσο μεγάλου αουτσάιντερ αλλά και την αμφισβήτηση από τον φίλαθλο κόσμο πως είναι χαμένος από χέρι.

Το quiz αυτής της εβδομάδος έχει καθαρά NBAκο χρώμα. Οι ερωτήσεις είναι κάπως εξεζητημένες και ίσως να θέλουν και κάποιο παραπάνω «ψάξιμο». Για να είμαι ειλικρινής εγώ για την μια «έψαξα». Τις άλλες τις είχα ψάξει πιο παλιά.

Αυτός που θα τις καταφέρει έχει εκ των προτέρων από όλους μας ένα τεράστιο «Μπράβο»!!!

Είμαι σίγουρος ότι σήμερα θα υπάρξουν ένα σωρό τεχνικές και μη αναλύσεις σε εφημερίδες, περιοδικά, blogs, κανάλια, ραδιόφωνα, σχεδόν όλες, αποθεωτικές ως προς μια ακόμα εμφάνιση του Παναθηναικού και φυσικά την πρόκρισή του στο Final-4 της Βαρκελώνης. Πολλοί θα εστιάσουν σε επιμέρους αγωνιστικά στοιχεία στα οποία επικράτησαν οι πράσινοι, άλλοι θα κάνουν αναφορά στο βάρος της φανέλας και την προσωπικότητα των παιχτών και του προπονητή, μερικοί θα αναφερθούν στα παιχνίδια τακτικής του Ζοτς, στη δυναμική παρουσία του κόσμου ή οπουδήποτε αλλού.

Malik Hairston.

Αυτός είναι ο εφιάλτης των Πειραιωτών .

Συνηθίζω να γράφω κάμποσες αράδες όταν αναλύω έναν αγώνα. Γράφω για p’n’r , για περιστροφές , για επιθετικά ριμπάουντ , για πάθος, για ο,τι μου κατέβει στο μυαλό. Κοιτάω και την στατιστική -για επιβεβαίωση - και κάπως έτσι «βγαίνει» το κείμενο.

Τώρα θα αλλάξω τακτική.