Δέκατο όγδοο επεισόδιο: «Seventy – two and ten mean a thing without a ring»

Το 3-ponto.blogspot βγάζει στον αέρα ένα νέο επεισόδιο σχετικά με την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών , του αξεπέραστου Μάικλ Τζόρνταν.



Καθώς oι Chicago Bulls προετοιμάζονταν για τη νέα αγωνιστική περίοδο , η θέση του power forward ήταν η πιο εμφανή αδυναμία τους. Με τους «λίγους» Longley , Perdue , Wennington στο «5» , η απόκτηση ενός ποιοτικού τεσσαριού φάνταζε επιτακτική ανάγκη. Η αποχώρηση του Grant την προηγούμενη χρονιά , ήταν ένα «πικρό χτύπημα» για το Chicago. Το παρασκήνιο της υπόθεσης έχει αρκετό ενδιαφέρον.

Ποτέ του δεν αγόρασε σπίτι στην «πόλη των ανέμων» και απεχθανόταν τον Krause। Η αποξένωσή του απ’ την ομάδα μεγάλωνε με τα χρόνια. Τα είχε με τον Jackson που δεν τον συμπεριέλαμβανε αρκετά στα επιθετικά του πλάνα , ενώ ζηλοφθονούσε τον Jordan για όλα τα καλά που του συνέβαιναν. Δεν μπορούσε να συνηθίσει στην ιδέα πως θα βρίσκεται πάντα στην σκιά του . Η σχέση του με τον Pippen (κάποτε καλοί φίλοι) δεν ήταν η ίδια. Στο μυαλό του , ο Pippen έπαιρνε τo μέρος του Μάικλ και αυτό αυτομάτως τον μετατόπιζε στην αντίπερα όχθη.

Προς το τέλος της σεζόν 93-94 , καθώς το τετραετές του συμβόλαιο έφτανε προς την ολοκλήρωσή του , φοβούμενος μην τυχόν τραυματιστεί και χάσει την ευκαιρία να υπογράψει το τελευταίο του μεγάλο συμβόλαιο , έλειψε σε αρκετά παιχνίδια (11 τον αριθμό) προφασιζόμενος ενοχλήσεις στη μέση . Το προπονητικό επιτελείο των Bulls ήταν φανερά δυσαρεστημένο με την όλη κατάσταση.
-«Τι συμβαίνει με το φιλαράκι σου;» ρώτησε τον Pippen ο γυμναστής Chip Schaefer.
-«Δεν είναι φιλαράκι μου. Είναι απλά συμπαίκτης μου».

Εν αντιθέσει με τον Pippen , στον Grant δεν προσφέρανε μακροχρόνιο συμβόλαιο το 1990. O ίδιος το ήθελε αλλά για κάποιον λόγο ο Krause δεν ήθελε να δεσμευτεί μαζί του για παραπάνω από 4 χρόνια. Kαθώς όμως τα χρόνια περνούσαν, τα προσόντα του γίνονταν όλο και πιο ευδιάκριτα , και τελικά το -μικρής διάρκειας- συμβόλαιό του τον ευνοούσε. Η «ώρα της πληρωμής» κοντοζύγωνε...



Ήταν 31 ετών , ανάμεσα στους καλύτερους power forwards του πρωταθλήματος , πολύ καλός στην προσωπική άμυνα , εξαιρετικός rebounder. Με τον Jordan απών, μέχρι και στο σκοράρισμα έδειξε να προοδεύει φτάνοντας σχεδόν τους 15 ppg το 1994.

Μετά το All Star Game της Minnesota o ατζέντης του Jimmy Sexton συναντήθηκε με τον Krause και του ζήτησε οι όποιες συζητήσεις για νέο συμβόλαιο να γίνουν μετά το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων του Grant και όχι πιο πριν.

Κατά τα τέλη του Απρίλη ο Jerry Reinsdorf έκανε μια βόλτα μέχρι το Berto Center (κάτι που δεν συνήθιζε μιας και το γραφείο του ήταν στην άλλη άκρη του Chicago).
Μετά υπάρχουν 2 εκδοχές της ίδιας ιστορίας

Σύμφωνα με τον Sexton , ο Reinsdorf παραμέρισε τον Grant λέγοντάς του: «Ας αφήσουμε τους Jerry και Jimmy έξω και ας τα βρούμε οι δυο μας». Και συμφώνησαν να συναντηθούν και να μιλήσουν πιο "επίσημα". Ο ιδιοκτήτης των Bulls με αυτήν την κίνηση , είχε το πάνω χέρι (σημ . φημίζονταν για την ικανότητά του στη σύναψη συμφωνιών που τον ωφελούσαν).
Σύμφωνα με τον Reinsdorf , ο Grant ήταν που πρώτος του ζήτησε να συναντηθούν με μόνη προϋπόθεση να αφήσουν εκτός τους Krause – Sexton.

Δύο ημέρες αργότερα η συνάντηση πραγματοποιήθηκε.

Σύμφωνα με τον Sexton , o Reinsdorf πρότεινε να γράψουν και οι δύο σε ένα λευκό χαρτί ποια νομίζουν πως πρέπει να είναι η αμοιβή του απόφοιτου του Clemson. Ο ιδιοκτήτης έγραψε 20 εκ $ για 5 χρόνια , ο Grant 22,5 εκ $ .Ο Grant αν και ικανοποιημένος απ’ την προσφορά ζήτησε λίγο χρόνο.
Σύμφωνα με τον Reinsdorf , τα μάτια του Grant γούρλωσαν μόλις διάβασε την προσφορά. Κινήθηκε προς το μέρος του και του έδωσε το χέρι : «Σύμφωνοι» .
O Reinsdorf του έδωσε να υπογράψει τα χαρτιά αλλά ο Grant ήθελε να ενημερώσει πρώτα τον ατζέντη του.

Mόλις βγήκε απ’ το γραφείο , φανερά ενθουσιασμένος , πήρε τηλέφωνο τον Sexton για να του πει τι έγινε.
- «Ηorace , πες μου ότι δεν υπέγραψες τίποτα;».
- «Όχι , δεν υπάρχει καμία γραπτή συμφωνία».

Όταν ο Grant υπέγραψε στο Orlando (50 εκ $ για 5 χρόνια) , ο Reinsdorf ένιωσε εξαπατημένος. Μεγαλωμένος σε εποχές όπου η χειραψία ήταν πάνω από συμβόλαια και συμφωνίες , νόμιζε πως με τον Grant είχαν συμφωνήσει αφού δώσανε τα χέρια.

Με όσα λοιπόν είχαν προηγηθεί ένα καλοκαίρι πριν , οι Chicago Bulls έψαχναν απεγνωσμένα για έναν power forward. Ο Scott Williams εξαργύρωσε τα 3 δαχτυλίδια παίρνοντας το μεγάλο συμβόλαιο της καριέρας του στην Φιλαδέλφια , ενώ τον Stacey King τον είχαν ανταλλάξει με τον Αυστραλό Longley. Οι Blount – Simpkins ήταν λίγοι , ο Kukoc είχε το ύψος αλλά όχι τα «μούσκουλα» για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της θέσης. Ο Krause πρότεινε να κυνηγήσουν τον βετεράνο Terry Cummings. Ο Jackson ήθελε τον Coleman αλλά το συμβόλαιο του R.Harper (19,5 εκ $ για 5 χρ) ήταν εμπόδιο ώστε να χωρέσει και του Coleman στην ομάδα.

Σε μία προπόνηση ο -δημοσιογράφος των Chicago Sun-Times και Sports Illustrated- Rick Telander ρώτησε τον Krause αν σκόπευαν να αποκτήσουν ψηλό. «Έχεις κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό σου» τον πείραξε ο general manager. «Ίσως ο Rodman;» του απάντησε.
«Νο , no. Never. Not our kind of person».



Ο Rodman δεν ήταν ελεύθερος αλλά το San Antonio έψαχνε με ποιον τρόπο θα τον ξεφορτωθεί. Δεν μπορούσε να ανεχτεί πλέον έναν 34χρονο να συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο 13χρονο. Αλλά και ο Rodman δεν άντεχε τον D.Robinson (ήταν πολύ χριστιανός για τα γούστα του) και δεν καθόταν ούτε λεπτό άλλο στο Texas.
«Αν χρειαστεί θα κάτσω έναν ολόκληρο χρόνο εκτός να φαρδύνω τον κώλο μου!»

Ο Dunleavy (τότε προπονητής των Bucks) ήταν κοντά σε συμφωνία με τον Rodman. Τέτοιο συμβόλαιο δεν είχε ξαναδεί το ΝΒΑ. 1000 $ για κάθε πόντο , 1000$ για κάθε rebound , 1000$ για κάθε λεπτό που θα έπαιζε.
"Μπορώ να το κάνω. Αν παίξω όπως μπορώ θα βγάλω 5 εκ $".

Λίγο πριν την συμφωνία Rodman – Dunleavy , το τηλέφωνο χτύπησε.
Ήταν οι Chicago Bulls.

Flashback: Αν υπήρχε μία ομάδα στην οποία δεν φανταζόταν κανείς τον Dennis να φοράει τα χρώματά της , αυτή είναι οι Chicago Bulls. Τα προηγούμενα χρόνια είχαν γίνει τα μύρια όσα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ο Pippen έχει ακόμη ένα μεγάλο σημάδι στο στήθος από αγκωνιά του. Οι κάτοικοι του Chicago δεν θέλουν να τον βλέπουν με τις τόσες χειρονομίες και βρισιές που τους έλεγε στα παιχνίδια Bulls – Pistons. Ήταν “persona non gratta” για την πόλη.



Με την λειψανδρία στο «4» o Krause ρώτησε τον Jackson πως θα του φαινόταν η προσθήκη του Rodman.
«Δεν είναι απόφαση του προπονητή. Πρέπει όλη η ομάδα να συναινέσει. Όσο καλά και να τα πάει εντός γηπέδου σίγουρα θα υπάρξουν προβλήματα και τότε οι αρχηγοί πρέπει να μπουν μπροστά και να διαφυλάξουν την ομάδα».
Οι Jordan και Pippen φάνηκαν θετικοί σε μία τέτοια κίνηση (ο MJ παραπάνω). Ήξεραν πως έπαιζε πάντοτε δυνατά και έδινε αυτό που τους έλειπε: rebounds και άμυνα απέναντι σε χαρισματικούς power forwards όπως ο Karl Malone. Ρώτησαν και την γνώμη του άλλοτε προπονητή του C.Daly. «Είναι εγωιστής αλλά με έναν δικό του τρόπο. Είναι εγωιστής στο θέμα των rebounds. Δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν να του κλέψει έστω και ένα. Έχει αποκτήσει μια ψύχωση σχετικά με αυτό το θέμα. Κατά τα άλλα είναι εργασιομανής και με τακτική μπασκετική παιδεία».

Ο Rodman ταξίδεψε μέχρι το Chicago για να συναντηθεί με τους Krause και Jackson στο σπίτι του general manager των Bulls. Όταν ο Jackson μπήκε στο σπίτι , τον βρήκε να κάθεται στον καναπέ φορώντας μαύρα γυαλιά.
«Σήκω Dennis, πρέπει να σηκωθείς για να σφίξεις το χέρι μου».
Σηκώθηκε και το έσφιξε δυνατά.
«Τώρα Dennis , μπορείς να βγάλεις σε παρακαλώ τα γυαλιά για να σε δω;».
Έβγαλε τα γυαλιά.

Η συνάντηση πήγε πολύ καλά και οι Bulls φέρονταν έτοιμοι να προχωρήσουν στην απόκτησή του. Οι Spurs ζήτησαν τον Perdue (προς μεγάλη ευχαρίστηση του Μάικλ) και όχι τον Simpkins (αδυναμία του Μάικλ).
Ρώτησαν τον Pippen αν υπάρχει μεγαλύτερη έκπληξη από αυτήν. «Ναι» απάντησε. «Αν φέρνανε τον Laimbeer».

Αν έμενε συγκεντρωμένος και μακριά απ’ τους μπελάδες , θα αποτελούσε το τέλειο συμπλήρωμα για την ομάδα του Chicago. Με 2 απ’ τους καλύτερους αμυντικούς του ΝΒΑ να φοράνε ήδη τον ταύρο , ένας τρίτος θα αποτελούσε θαυμάσιο συμπλήρωμα και έναν επιπλέον πονοκέφαλο για τους αντιπάλους. Τα γρήγορα πόδια του Dennis θα κάλυπταν τον αργό Longley και θα ταίριαζαν ιδανικά στις παγίδες που σκαρώνει ο Jackson στο κέντρο του γηπέδου.
Στα χαρτιά όλα έμοιαζαν ιδανικά. Ο B.Walton , ο οποίος τότε εργαζόταν σαν αναλυτής στο ΝΒΑ , έλεγε πως οι Bulls ίσως γίνουν οι καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. O βετεράνος προπονητής Hubbie Brown (αναλυτής στο ΤΝΤ) δήλωνε σίγουρος πως επρόκειτο για την καλύτερη αμυντική ομάδα όλων των εποχών.

Ο Michael Jordan , ντροπιασμένος απ’ τις απαράδεκτες εμφανίσεις του στον περσινό 2ο γύρο εναντίων των Magic , γύρισε σε καταπληκτική κατάσταση και με μία αίσθηση εκδίκησης. Την πρόκληση που ήθελε , την βρήκε.



Ο Μάικλ το καλοκαίρι είχε συμφωνήσει να πρωταγωνιστήσει στην ταινία “Space Jam”.



Με μία προϋπόθεση. Να του φτιάξουν ένα υπερσύγχρονο γυμναστήριο που θα απείχε ελάχιστα μέτρα μακριά απ' το στούντιο. Προσκάλεσε αστέρες του ΝΒΑ (R.Miller , P.Hardaway , G.Hill , ακόμη και ο Μagic Johnson ήρθε για μία ημέρα) και κάθε βράδυ μετά τα γυρίσματα έπεφταν "κορμιά' στο διπλό.
«Όσο με χρησιμοποιούσαν εκείνοι άλλο τόσο τους χρησιμοποιούσαν και εγώ. Ήθελαν να δουν πως δουλεύω αλλά και εγώ ήθελα να δω πόσο βελτιώνομαι».

Η κανονική περίοδος ήταν μια χρονιά – όνειρο. Ο Jordan έκανε μαγικές εμφανίσεις. Αλτρουιστής όταν έπρεπε , σκόραρε , έπαιζε άμυνα , και όλα αυτά με ευχαρίστηση. Γελούσε διαρκώς και έδειχνε να ξαναευχαριστιέται το παιχνίδι. Εκτός γηπέδου , η εμπειρία του απ’ το baseball τον άλλαξε. Ήταν λιγότερο απαιτητικός και απότομος με τους συμπαίκτες του. Πρόθυμος να τους βοηθήσει με τα ελαττώματά τους , να τους δείξει το σωστό. Άλλος «Τζόρνταν» εκτός των 4 γραμμών , ίδιος «Τζόρνταν» εντός.
(Μοναδικό μελανό σημείο υπήρξε το επεισόδιο με τον Kerr στις αρχές του training camp. Ο Kerr συμφωνούσε με τα αιτήματα της Ένωσης Παικτών , ο Jordan όχι. Σε ένα διπλό βρέθηκαν να παλεύουν για ένα rebound. Ο Jordan εκνευρίστηκε και έριξε μπουνιά στον ξανθομάλλη spot shooter. Ντροπιασμένος έφυγε απ’ το γυμναστήριο αλλά αργότερα του τηλεφώνησε για να του ζητήσει συγνώμη).

Αλλά και η υπόλοιπη ομάδα ήταν «in mission». Ο Pippen ανακουφισμένος που επέστρεψε ο φίλος του, θα αναλάμβανε και πάλι τον ρόλο που του ταίριαζε. Ο Harper συνηδειτοποίησε πως έπρεπε να αλλάξει εντελώς το αγωνιστικό του προφίλ αν ήθελε να παραμείνει στην ομάδα . Από scorer έγινε σπεσιαλίστας στην άμυνα , παίρνοντας προσπάθειες μόνο όταν η κατάσταση το επέτρεπε. Και μπορεί να μην είχε το σουτ των προκατόχων του (Paxson , B.J.) αλλά έκανε πολύ περισσότερες δουλειές μέσα στο γήπεδο και κατάφερε να γίνει το αγαπημένο παιδί του προπονητή του. (σημ. αργότερα τον πήρε μαζί του και στους Lakers).
Μέχρι και ο Dennis συμπεριφερόταν τις περισσότερες φορές «normal». Ο Phil Jackson είχε φροντίσει από νωρίς να του κόψει τον βήχα:
- «Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνεις έξω από εδώ (σημ. εννοεί την ομάδα) αλλά εδώ μέσα έχουμε κανόνες και φροντίζουμε όλοι να τους τηρούμε».
- «Μην σε νοιάζει κόουτς , δεν θα σου δημιουργήσω πρόβλημα».

(Χαρακτηριστικά να αναφέρω πως έκανε 1 μήνα να μιλήσει σε συμπαίκτη του -εκτός απ’ τα τυπικά που αφορούσαν την προπόνηση- και με τον Τζόρνταν μίλησε για πρώτη φορά στα τέλη Μαρτίου! Το προηγούμενο βράδυ είχε κουτουλήσει τον διαιτητή Ted Bernhardt και ήθελε να ζητήσει συγνώμη για την απρεπή συμπεριφορά του)



Οι Bulls ξεκίνησαν με ρεκόρ 31-2. Ο Wennington έλεγε χαρακτηριστικά πως «ξέραμε πως θα νικήσουμε πριν καν βγούμε για να παίξουμε. Δεν είχε καμία σημασία ποιόν θα αντιμετωπίζαμε».



Στο διάλειμμα του All Star Game με το 42-5 βάδιζαν στο απόλυτο ρεκόρ: Τις 70 νίκες.
Ο Jordan το απολάμβανε όσο τίποτα άλλο.



Όταν οι Bulls ταξίδεψαν μέχρι το Los Angeles για να παίξουν με τους Lakers του Magic (που είχε επιστρέψει αλλά στο τέλος της περιόδου ξαναεγκατέλειψε μετά τις ντροπιαστικές δηλώσεις του Κ.Malone περί «επικινδυνότητας των αθλητών») , ο MJ του επεφύλαξε μία μικρή έκπληξη.


Λίγο πριν το τζάμπολ , και ενώ έχει σιγουρευτεί πως τον ακούει ο θρύλος των Lakers , φωνάζει στον Rodman : «Παίξτον δυνατά. Πρέπει να τον προπονήσουμε σκληρά».



Σε έναν αγώνα στο Vancouver o Μάικλ έδειχνε λιγάκι βαριεστημένος. Οι Grizzlies προηγούνταν και ο rookie Darrick Martin πήρε «αέρα».
« I can stop you any time I want».
Σχεδόν αμέσως ο προπονητής του , τον έκανε αλλαγή.
Αλλά ήταν πολύ αργά….


Οι Bulls κέρδιζαν , κέρδιζαν , κέρδιζαν .
O ανταγωνισμός στην Ανατολική Περιφέρεια ήταν μέτριος. Το Orlando είχε στα πιτς τον O’Neal μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου (μετά από χτύπημα του Μ.Geiger). Οι Hornets έχασαν τον Mourning (πήρε μεταγραφή στο Μiami) και το δίδυμο Johnson – Mourning έσπασε. Οι Knicks μάζευαν τα κομμάτια τους απ’ το πέρασμα του Don Nelson , oι Pacers έμοιαζαν κουρασμένοι απ’ την υπερπροσπάθεια των 2 τελευταίων χρόνων. Oι Heat προσπαθούσαν να συγχρονιστούν με τις απαιτήσεις του Riley , ενώ οι Bullets (με Webber – Howard – M.Price – R.Wallace) ταλαιπωρούνταν από τραυματισμούς.
Το απόλυτο ρεκόρ , δηλαδή οι 70 νίκες , έμοιαζε εφικτό.
Προτελευταίο παιχνίδι στην έδρα τους εναντίον των Pacers. Ο στόχος τους ήταν το 73-9. Ο Jackson όμως ήθελε να ξεκουράσει τους βασικούς του ενόψει postseason.
Ήττα με 100-99 στο τέλος (σημ. ο Hue Hollins –γνωστός για το ανύπαρκτο φάουλ στον Πίππεν το 1994 στους Ανατολικούς Τελικούς- έστειλε στις βολές την Indiana στο τελευταίο δευτερόλεπτο).
«Το ήθελα πάρα πολύ. Εντάξει φυσικά και είμαι ικανοποιημένος γιατί κάναμε το καλύτερο ρεκόρ της Ιστορίας. Αλλά ήθελα να έχουμε μονοψήφιο αριθμό στις ήττες».

Ο τελευταίος αγώνας με τους Bullets ήταν διαδικαστικής σημασίας. Nίκη και ρεκόρ 72-10. Αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί. Όπως έλεγε και ο Harper : «Sevennty – two and ten mean a thing without a ring».

Πρώτο θύμα: Μiami Heat



Ο P.Jackson απέναντι στον άσπονδο εχθρό του P.Riley.
Το σχέδιο απλό. Double team στον Mourning.
«Θέλει να το παίζει ήρωας. Θα πάρει προσπάθειες ακόμη και αν βλέπει πως δεν πρέπει» γράφει στο scouting ο Cleamons και συνεχίζει : «έχουμε 18 φάουλ να του δώσουμε. Μην διστάζετε λοιπόν να κάνετε φάουλ».
O Jackson συμπληρώνει: «Δεν είναι η New York. Δεν έχουν Mason , Oakley , Ewing. Δεν μπορούν να παίξουν όπως οι Knicks όσο και αν θέλει ο Pat».

Το «Eye in the sky» απ’ τους Allan Parsons Project’s ξεκινούσε, το United Center έπαιρνε φωτιά , οι φίλαθλοι παραληρούσαν , οι Bulls πέρασαν με 4-0.
Απλά. Εύκολα. Γρήγορα.
Ο MJ έγραψε στον τοίχο: Twelve more.

Δεύτερο θύμα: New York Knicks
Αν υπήρχε μία ομάδα που μπορούσε να ανακόψει την triple- post offense των Bulls , αυτή είναι οι Knicks. Όπως είπε στους ρεπόρτερ ο Pippen σύντομα θα αντιμετώπιζαν τους «σύγκρουση και τρέξιμο».
O Van Gundy (πρώην βοηθός του Riley) ακολουθούσε το δόγμα του δασκάλου του (σημ. την σεζόν ξεκίνησε ο Don Nelson αλλά γρήγορα εκδιώχθηκε μιας και το run n gun στυλ που ήθελε να εφαρμόσει δεν ταίριαζε στα χαρακτηριστικά των παικτών του).
«Είναι μία πολύ γυμνασμένη ομάδα» θα πει ο αναπληρωματικός των Bulls , John Salley.

Με πεντάδα τους D.Harper – Starks – Mason – Oakley – Ewing η Αμερική ετοιμάζονταν να ζήσει μία Wrestlemania.

Το πρώτο παιχνίδι έληξε με 91-84 υπέρ των γηπεδούχων. Οι ηττημένοι για άλλη μια φορά ανταποκρίθηκαν στα mind games των αντιπάλων τους αλλά η κατάληξη γνωστή. Έφταναν στην πηγή αλλά νερό δεν έπιναν. Δεν είχαν το ταλέντο να τελειώσουν τα «κλειστά παιχνίδια». Ο Jordan για άλλη μια φορά έκανε ό,τι συνηθίζει απέναντί τους .



«Προσπαθώ να καταλάβω πως νιώθουν οι Knicks με αυτά που τους κάνει ο Jordan και δεν μπορώ. Θέλω να τα γράψω στο χαρτί αλλά αδυνατώ» θα γράψει στην στήλη του στην New York Times o Peter Vescey.

Το 3ο παιχνίδι ήταν το κορυφαίο της σειράς (2-0 το Chicago). Ο MJ σκοράρει 8 πόντους σε 71 δευτερόλεπτα , το παιχνίδι πηγαίνει στην παράταση , αλλά οι Knicks επιβιώνουν (σημ. «άπλωσαν» την άμυνά τους και δυσκόλεψαν αφάνταστα την επίθεση των «ταύρων» Κοψίματα στη ρακέτα δεν έγιναν , επιθετικά ριμπάουντ δεν κερδίθηκαν) .



Mε τους Kukoc – Jordan κουρασμένους και τον Pippen με πρόβλημα στην πλάτη , το επόμενο παιχνίδι (που θα άρχιζε σε λιγότερο από 24 ώρες) έμοιαζε κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Νεοϋορκέζων. Όταν όμως καταφέρνεις και χάνεις απ’ τον Bill Wennington (έβαλε 2 μεγάλα καλάθια στο τέλος) τότε δεν έχεις καμία δικαιολογία…



Την ευκαιρία τους την χάσανε. Ταξίδεψαν στο Chicago ξέροντας πως όλα είχαν τελειώσει 2 ημέρες πριν. Το 94-81 αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των μαχών των δύο ομάδων που ξεκίνησαν το 1989…

(κάποια στιγμή στο 4ο δωδεκάλεπτο , ο Μάικλ πετυχαίνει ένα τρίποντο και αποχαιρετάει τον Spike Lee σαν να του λέει "καλή επιστροφή στη Νέα Υόρκη")

Τρίτο θύμα: Orlando Magic

O ταύρος θυμωμένος έβγαζε καπνούς απ’ τα ρουθούνια του.


Οι μάγοι του Orlando ετοιμάζονταν για νέα τρικ.


Η εξιλέωση πλησίαζε .....


Οι εφημερίδες είχαν επικεντρωθεί στην αναμέτρηση Grant vs Rodman , με το προβάδισμα στον Grant διότι ήταν καλύτερος επιθετικός απ' τον Dennis.
«Και πάλι δεν με σέβονται οι φυλλάδες» μονολογεί πειραγμένος ο Rodman.
Η απάντηση δόθηκε στο γήπεδο.




Σε 28 λεπτά ο πρώην Bull γέμισε με μηδενικά την στατιστική του. 0 πόντους , 1 ριμπάουντ , 0 μπλοκ , ο κλεψίματα. Προς το τέλος του αγώνα σε μία διεκδίκηση ενός ριμπάουντ συγκρούστηκε με τον συμπαίκτη του Shaquile και η χρονιά τελείωσε γι’ αυτόν.

Όπως και η σειρά...



(σημ. Ο Jackson άφησε τα double και triple στον Ο’Νeal και επικεντρώθηκε στους D.Scott και N.Anderson. Tα τρίποντά τους πέρυσι ήταν μαχαιριές για την άμυνα του Chicago. Aυτό μαζί με την απουσία του H.Grant – να θυμίσω πως την θέση του πήρε ο Koncak- έγειρε την πλάστιγγα φανερά υπέρ των Bulls)




Oι Bulls έφταναν σε έναν ακόμη τελικό γεμάτοι διακρίσεις.
MVP πρωταθλήματος ο Jordan. Στην καλύτερη αμυντική πεντάδα οι Rodman , Pippen. Καλύτερος προπονητής ο P.Jackson. Πρώτος rebounder o Rodman. Καλύτερος έκτος παίκτης ο Kukoc.
Tα σάρωσαν όλα.

Oι 9 ημέρες που μεσολαβούσαν μέχρι να ξεκινήσουν οι τελικοί ήταν βάλσαμο για τους Bulls. Οι αστραγάλοι του Pippen βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση , ο Harper είχε και αυτός τα δικά του (μέση) ενώ και οι Kukoc – Jordan δεν πήγαιναν πίσω (μικροενοχλήσεις στην γάμπα).

Chicago Bulls – Seattle Supersonics NBA Finals 1996

Ο G.Karl με την φαεινή του ιδέα να μην βάλει τον αμυντικό της χρονιάς Payton πάνω στον MJ βρίσκεται με ένα 0-3 πίσω. Πριν καν προλάβει να συνηθίσει το κλίμα και την τρέλα των τελικών , κοίταζε κατάματα το τέλος.

Οι επίσημοι του ΝΒΑ έκαναν πρόβες για την διαδικασία της στέψης λίγο πριν την έναρξη του 4ου τελικού (σημ συνηθισμένη διαδικασία) μπροστά στα μάτια των παικτών του Καrl। Πείσμωσαν , μάτωσαν , πάλεψαν και πέτυχαν 2 διαδοχικές νίκες।
«Αν πρόκειται απλά να στέκεστε και να πασάρετε την μπάλα , get off the fuckin’ court» ουρλιάζει στους συμπαίκτες του προς το τέλος του 5ου αγώνα. Και συνεχίζει απευθυνόμενος στον Kukoc : « If you ‘re not going to shoot the ball , get out of the fuckin’ game».



Ως εδώ και μη παρέκει.
Ανήμερα της γιορτής του πατέρα , ένας φορτισμένος συναισθηματικά Jordan (5/19 σουτ) μετά τη λήξη του νικηφόρου τελικού , παίρνει την μπάλα και τρέχει δακρυσμένος στα αποδυτήρια…





Ο Air δεν απογειώθηκε ακριβώς (27,3 ppg) αλλά η επιθετική συμβολή του Kukoc (έβαλε μάλιστα και το πρώτο τετράποντο στην ιστορία των τελικών) και τα rebounds που μάζευε σωρηδόν ο Worm ( στα 6 παιχνίδια που μεσολάβησαν , οι Bulls σούταραν 56 φορές περισσότερες απ’ τους Sonics) τους έβγαλαν πρωταθλητές. Τα εύσημα θα πρέπει να αποδοθούν και στον R.Harper για την αμυντική προσήλωση που έδειξε σε ολόκληρη την σειρά (αγωνιζόμενος ως τραυματίας) , αποφορτίζοντας σε ένα μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού τον Michael Jordan.

«Ήταν η δυσκολότερη στιγμή της καριέρας μου. Περνούσαν πολλές σκέψεις κατά την διάρκεια του αγώνα. Αναμνήσεις….»

«Με ρωτάτε αν μπορώ ακόμη να απογειωθώ. Δεν ξέρω. Πλέον οι άμυνες με παίζουν συνέχεια double team και δεν μπορώ να σας απαντήσω».

«Συγνώμη που έλειψα από κοντά σας για 18 μήνες. Χαίρομαι που επέστρεψα και που έφερα στο Chicago ένα ακόμη δαχτυλίδι».

«Δεν αμφέβαλλα πως μπορούσα να ξανανιώσω αυτά τα συναισθήματα. Όμως κάποιες μέρες ήταν πραγματικά δύσκολες. Δεν ένιωθα τόσο σίγουρος και έτοιμος όσο παλιότερα. Αλλά η οικογένειά και οι φίλοι μου με στήριξαν όσο ποτέ άλλοτε. Κοιτάζοντας τους άπειρους σε τέτοιες καταστάσεις συμπαίκτες μου , ήταν πρόκληση για μένα να τους δείξω τον δρόμο της επιτυχίας»

«Είμαι ευλογημένος. Ξέρω πως το τέλος πλησιάζει αλλά γεύομαι την κάθε στιγμή γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε ακριβώς θα έρθει…..»









Βοnus material


Διακρίσεις: MVP πρωταθλήματος , MVP All Star Game, 1st ΑLL NBA TEAM , 1st ALL Defensive Team, 1ος σκόρερ , 4ος στο PER (26.8 / 1os o Robinson με 29.1), 1ος σε εύστοχα δίποντα και βολές.

Στατιστική ανάλυση της σεζόν: Tα 40 λεπτά αποτελούν παρελθόν. Ο Τζάκσον τον ξεκουράζει για να τον έχει φρέσκο ώστε να "καθαρίσει την μπουγάδα" στο τέλος. Τα 37,7 λ.σ. αποτελούν τον δεύτερο χαμηλότερο μ.ο. λεπτών σαν Bull. Έστω και έτσι ξεπερνάει τους 30 πόντους (για τελευταία φορά στην καριέρα του ξεπερνάει τους 30 πόντους/30,4 ppg). Βελτιώνει εντυπωσιακά το ποσοστό του στα δίποντα (από 40,3% πέρσι στο 50,6% φέτος). Αλλά και στα τρίποντα είναι πάρα πολύ καλός (42,7% - 1,4/3,2). Είναι εντυπωσιακό πως στα 33 του ακόμα βελτιώνεται! Πλέον θεωρείται (με 50% διπ και 40% τριπ) σουτέρ!!! Σημειώνει μία κάμψη στις ασσίστ πέφτοντας για πρώτη φορά κάτω απ' τις 5 apg (4,3). Για τελευταία φορά ξεπερνά τα 2 κλεψίματα κατά μ.ο. (2,2)

Εξώφυλλα:




Eμφάνιση της χρονιάς
7 Μαρτίου 1996
Chicago - Detroit = 102-81
(53 pts , 21/28 , 11 reb σε 38')



(σημ. το παιχνίδι κρύβει μια ενδιαφέρουσα ιστορία: λίγο πριν το τζάμπολ ο Collins - coach των Pistons- μιλάει με τον διαιτητή Jack Nies υπενθυμίζοντάς του πως "oι Βulls έχουν 30-0 στην έδρα τους , δεν χρειάζονται την δική σου βοήθεια". Ο Μάικλ τους ακούει τυχαία και σπεύδει να διορθώσει τον πρώην προπονητή του . "Όχι είμαστε στο 29-0. Αλλά σε 2 ώρες θα έχεις δίκιο στο νούμερο που είπες")

"Προτιμώ να είμαι στην πλευρά όπου θα κάθεται στον πάγκο μου ο Μάικλ , παρά απέναντί του¨(Doug Collins)

Eπόμενο επεισόδιο: Στο δρόμο για την αιωνιότητα συναντά παραλίγο τον θάνατο ....