Ουλκέρ - Ολυμπιακός = 65-80

Οργάνωση παιχνιδιού: Τα αβίαστα λάθη των δύο playmaker της Φενέρ (8 απ' τα συνολικά 15) κρέμασαν την τουρκική ομάδα. Απαράδεκτη εμφάνιση για την κλάση τους. Όταν δε η ομάδα τους πήρε διαφορά εκείνοι αντί να την ηρεμήσουν , κερδίζοντας χρόνο , την οδηγούσαν σε γρήγορες -και βεβιασμένες- επιθέσεις. Αντίθετα οι Παπαλουκάς - Σπανούλης πήραν άριστα στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού. οι μεν πρώτοι είχαν 6 ασσίστ και 8 λάθη ενώ οι ερυθρόλευκοι 12 ασσίστ και 4 λάθη. Διαφορά κλάσης...(Δεν συμπεριλαμβάνω τον Τεόντοσιτς διότι έπαιξε αποκλειστικά στη θέση "2" στον συγκεκριμένο αγώνα )
αναλογία ασσίστ/λάθη
Φενέρ: 1,06
Ολυμπιακός:1,66
(η διαφορά είναι μεγάλη , μην σας ξεγελάνε οι αριθμοί)

Άμυνα - Επίθεση Φενέρ: Στην άμυνα ο Ονάν (μέσα στους 3 καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς της Ευρώπης) εξαφάνισε τον MVP της περσινής Ευρωλίγκα Τεόντοσιτς (2 πόντοι σε 19 λ.σ.) . Για 25 λεπτά έπαιξαν φοβερή επιθετική άμυνα με χέρια πάνω στην μπάλα (κάτι που δεν συνηθίζεται από Ευρωπαϊκές ομάδες) και πήραν την διαφορά (έκλεψαν μπάλες και έβγαιναν στον αιφνιδιασμό).

Αλλά... η οδηγία του Σπάχια ο power forward (Πεκέρ, Σαβάς) να δίνει βαθιές βοήθειες στο p n r του "1" με το "5" (πχ Σπανούλης - Νεστέροβιτς) για να κόψει τον διάδρομο στον Σπανούλη , του γύρισε μπούμερανγκ. Ο Έρτσεγκ έμενε αμαρκάριστος και με 3/4 τριπ από τέτοιες καταστάσεις , έμπηγε το μαχαίρι όλο και πιο βαθιά στην Φενέρ. Επίσης για να διαφυλάξει το αμυντικό ριμπάουντ ο αμυνόμενος της τουρκικής ομάδας δεν ακολουθούσε την περιφερειακή κίνηση των Έρτσεγκ (στο τρίποντο - 5/9 τριπ) και Μαυροκεφαλίδη ( με κίνηση στα 5-6 μέτρα μακριά / 9/15 διπ) κάτι που ευνόησε το καλό σουτ των ψηλών του Ολυμπιακού.

Στο σερί 11-0 που έκαναν έπαιξαν εξαιρετική προσωπική άμυνα , έβγαλαν πολλή ενέργεια και κινήθηκαν δυναμικά προς το καλάθι. Ο Κίνσεϊ (3 κλεψίματα) ήταν στο διάστημα αυτό εξαιρετικός . Μέσα απ’ το τρίποντο εκτελούσαν με αρκετά καλά ποσοστά (19/36, 52,7%). Οι Oύκιτς (6/9 διπ) και Κίνσει (6/7) έβαλαν πολλά προσωπικά καλάθια. Τα γρήγορα φάουλ του Λαβρίνοβιτς όμως (το 3^ο στο 21’) τον υποχρέωσαν να αγωνιστεί λίγο (μόλις 21’) και να στερηθεί η ομάδα του μία ακόμη επιθετική επιλογή (στα 21’ που αγωνίστηκε κέρδισε 7 φάουλ). Ο Σπάχια πόνταρε στο ποστάρισμα του Τόμας (για να εκμεταλλευτεί το κατακόρυφο άλμα του Κροάτη) αλλά τα πόδια των ερυθρόλευκων αμυντικών που τον έπαιξαν άντεξαν. Όταν το momentum γύρισε υπέρ της ελληνικής ομάδας , οι Τούρκοι δοκίμασαν – ανεπιτυχώς – να απειλήσουν απ’ τα 6.75μ . Αυτήν την φορά – εν αντιθέση με το πρώτο ματς στο ΣΕΦ- τα μεγάλα σουτ (αν και ελεύθερα) δεν μπήκαν (5/20 τριπ).

Άμυνα – Επίθεση ΟΣΦΠ: Οι αργές επιστροφές του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο διορθώθηκαν. Ο Ίβκοβιτς μοίρασε το μαρκάρισμα του Ούκιτς σε 4 παίκτες (Παπανικολάου , Σπανούλη , Πελεκάνο , Γκόρντον) ώστε να τον κουράσει. Ο -προερχόμενος από τραυματισμό άρα όχι στο 100% Ούκιτς- παρέδωσε πνεύμα και ήταν αρνητικός (οι 14 πόντοι του ξεγελούν). Οι ερυθρόλευκοι στα πλάγια p n r απαντούσαν με deny screen και οδηγούσαν τον επιθετικό προς την πλάγια γραμμή (όπου θα έχει λιγότερο χώρο και άρα λόγω μικρής απόστασης απ' το άουτ οι επιλογές του μοιραία θα περιορίζονται). Στα κεντρικά screen ο ψηλός έμενε μέσα ενώ οι υπόλοιποι ερυθρόλευκοι είχαν το νου τους μήπως και χρειαστεί να δώσουν βοήθειες. Η έξτρα πάσα των Τούρκων σπάνια δοκιμάστηκε και το εγχείρημα πέτυχε. Οι Σπανούλης και Γκόρντον πίεσαν πάνω στην μπάλα ενώ στο above the rim παιχνίδι ο Σλοβένος πήρε άριστα (3 κοψίματα). Αρκετές μάχες κέρδισε και ο Παπανικολάου.

Επιθετικά ο Σπανούλης μετά τα εξαιρετικά screen που του έκανε ο Νεστέροβιτς , έδινε πάσες «πάρε βάλε» (4 ασσίστ). Φυσικά βοήθησε και επιθετικά (12π , 5/9 διπ) χάρη στη μοναδική ικανότητα που έχει να κινείται αντίθετα απ’ το screen και να διεισδύει προς το καλάθι για να παίρνει φάουλ (6 υπέρ). Ο Σλοβένος με την μοναδική ικανότητα να εκτελεί σε πρώτο χρόνο (16 π , 7/9 διπ) αποτέλεσε μία σταθερή επιθετική απειλή για τους κόκκινους. Για τα εύστοχα σουτ των Έρτσεγκ και Μαυροκεφαλίδη τα είπαμε παραπάνω (αξιοποίησαν αυτό που τους έδινε η άμυνα της Φενέρ). Έβαλαν μαζί 37 πόντους και πήραν 7 ριμπάουντ . Κάλυψαν ή καλύτερα υπερκάλυψαν το κενό του Μπουρούση. Ουδείς αναντικατάστατος. Επίσης χτύπησαν την αμυντική ανεπάρκεια του Γιασικεβίτσιους. Ο Γκόρντον (αυτόν μάρκαρε ο Σάρας) θυμήθηκε τα plays του Αμαρουσίου και με συνεχή δυναμικά drive έδινε πάσες κάτω απ’ το καλάθι στους συμπαίκτες του (5 ασσίστ , τις περισσότερες εκ των οποίων στον Μαυροκεφαλίδη που ντύθηκε «Μαυροειδής» σε εκείνο το σημείο του παιχνιδιού). Για το τέλος άφησα τον MVP Παπαλουκά. Στα τελευταία λεπτά (με τους συμπαίκτες του να είναι αγκυροβολημένοι στις γωνίες ώστε να μην του έρθει βοήθεια) περίμενε το καλό screen του Ράσο (λίγο μετά το κέντρο) . Όταν το έπαιρνε είχε το χώρο να χτυπήσει τα αργά πόδια των ψηλών της Εφές και να τελειώσει την φάση με αριστερό lay up. (Αν του ερχόταν βοήθεια θα έδινε την έξτρα πάσα. Δεν χρειάστηκε μιας και οι Τούρκοι προτίμησαν να τον παίξουν one on one, και το πλήρωσαν). Κάπως έτσι το 53-45 έγινε 55-62 (2-17 το επιμέρους σκορ).

Ριμπαουντ: H τουρκική ομάδα τα περίμενε όλα απ’ το δίδυμο Λαβρίνοβιτς – Κίνσεϊ (11 απ’ τα 30 δηλ 36,6%). Στην ελληνική ομάδα η προσπάθεια ήταν συλλογική. Μπορεί να ξεχώρισε ο Νεστέροβιτς με 9 αλλά και οι Παπαλουκάς – Παπανικολάου – Έρτσεγκ – Γκόρντον είχαν από 4 και πάνω. Τα 7 παραπάνω επιθετικά (4 ο Σλοβένος) έδωσαν – μετρημένους – 8 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες (6 ο Νεστέροβιτς και 2 ο Μαυροκεφαλίδης). Οι Τούρκοι αντίθετα δεν έβαλαν κανέναν! (κάπως έτσι χτίζονται και οι διαφορές στο μπάσκετ)

Συμπέρασμα: Περισσότερο και από "νίκη final four" είναι "νίκη ομάδας". Ο Ίβκοβιτς έκανε ότι δεν τόλμησε ο προκάτοχός του. Έστειλε μήνυμα πως βεντετισμοί δεν χωράνε σε μία Ευρωπαϊκή ομάδα που στοχεύει ψηλά. Ακόμη και αν έχανε , οι παίκτες θα είχαν πάρει το μήνυμά του. Κανείς δεν είναι πάνω απ’ την ομάδα. Γι’ αυτό και όσοι βρέθηκαν χθες στο γήπεδο έδωσαν και την ψυχή τους . Χωρίς να δυσανασχετήσουν σε κάθε αλλαγή που γίνονταν...

Λεπτομέρειες που δείχνουν τον σωστό δρόμο προς την ολοκλήρωση. Προς την κορυφή.

Σκόρπιες σκέψεις

• η ντρίμπλα «αλά Μποντιρόγκα» του Ούκιτς είναι «χάρμα ιδέσθαι». Την πετάει μπροστά με το ένα και την μαζεύει με το άλλο. Ο Νεστέροβιτς ούτε που κατάλαβε σε μία φάση πως τον έχασε ….
• Ο μέγας Νίκος Γκάλης πάταγε με τα δύο πόδια και με σπάσιμο της μέσης απέφευγε το κόψιμο. Ο Βασίλης Σπανούλης πατάει με το ένα , τραβάει το σώμα του προς τα πίσω και στέκεται στον αέρα κάποια microseconds περισσότερα απ’ τον αντίπαλό του για να μην δεχθεί την τάπα. Επιτέλους και κάποιους να του μοιάσει λιγάκι σε αυτό….
• Η διείσδυση και η αλλαγή χεριού του Σπανούλη (ενώ συγκρούεται –νομίζω- με τον Λαβρίνοβιτς) είναι η φάση του αγώνα. Το κοντινό και σε slow motion replay μου θύμισε εικόνα ΝΒΑ. Αν έλειπε και η φωνή του συμπαθή Ιωάννου. Γιώργο Λιμνιάτη μας λείπεις...
• Ο Νεστέροβιτς έβαλε 7 pts στα τελευταία 8 λεπτά.
• Οι φόβοι για κακή διαιτησία και “Turkish Airlines” εμάς των Ελλήνων δεν επιβεβαιώθηκαν. Με μία λέξη άψογη. Και εμείς ως συνήθως χαθήκαμε και πάλι στις θεωρίες συνομωσίας...
  
• Ο Σπάχια μοίρασε τον χρόνο συμμετοχής σε πολλούς παίκτες (10 με maximum συμμετοχής τα 27’ του Ούκιτς). Αντίθετα ο Ίβκοβιτς προτίμησε το σφικτό rotation (8 – οι Γλυνιαδάκης , Πελεκάνος αγωνίστηκαν από 3’ ο καθένας τους- με maximum συμμετοχής τα 34’ του Σπανούλη). Διαφορά φιλοσοφίας.

Και τέλος θέλω να γράψω κάτι δυσάρεστο για Παπαλουκά.

Όσο και αν μας πωρώνουν ως Έλληνες τέτοιες ενέργειες απέναντι σε Τούρκους , η απρεπή συμπεριφορά του Έλληνα γκαρντ με την λήξη του αγώνα δεν δικαιολογείται. Δημιουργεί απ’ το πουθενά εντάσεις που δεν χρειάζονται. Το έχει ξανακάνει και παλαιότερα στη Βιτόρια άρα δεν συγχωρείται ως μεμονωμένο λάθος . Νομίζω πως ακόμη και ο μέγας θαυμαστής του Isiah , θα συμφωνήσει μαζί μου…

Βonus material:

Eφές - Ολυμπιακός = 85-93 (2010)


Εφές - ολυμπιακός = 42-77 (1995)