Ο φίλος gogo7, Ολυμπιακός από τα γεννοφάσκια του, μας έστειλε ένα κείμενο με την ευκαιρία της μεγάλης νίκης του Ολυμπιακού επί της Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη και της εξασφάλισης της πρώτης θέσης του ομίλου του. Το δημοσιεύω αυτούσιο:
"Λένε πως η χαρά της νίκης κρατά ελάχιστα, ενώ η απογοήτευση της ήττας σε στοιχειώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι όμως… Έχουν περάσει τόσες ώρες από το θρίαμβο στην Πόλη κι ο ενθουσιασμός μου δεν λέει να κοπάσει. Το να καλύψουμε και το -14 ήταν κάτι που έχω την αίσθηση πως ούτε ο “σοφός” το φανταζόταν. Δεν θέλω να δώσω πολιτική χροιά στο γεγονός. Αθλητισμός είναι… Και στον αθλητισμό καμία νίκη δεν είναι εθνική παλιγγενεσία και καμία ήττα δεν είναι εθνική καταστροφή. Όμως μια τέτοια επικράτηση κόντρα σε όλα τα προγνωστικά με παίκτες αδειούχους και τραυματίες, με ένα Νίλσεν που μόνο εισιτήριο δεν κόβει στα ματς φέτος, έναν Τεόντοσιτς μονίμως υπνωτισμένο και τη διαφορά σε κάποιο σημείο στο -12 σημαίνει ένα πράγμα που αυτή η ομάδα είχε χρόνια και χρόνια να δει… "Μέταλλο"… Και αν ο μαέστρος Ίβκοβιτς κατάφερε να εμφυσήσει μέταλλο και αγωνιστική πειθαρχία σε αυτό το μέχρι πέρσι σκορποχώρι μέσα σε λίγους μήνες και με παίκτες κυρίως ρολίστες τότε έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε για το μέλλον βασιζόμενοι πλέον σε απτές αποδείξεις και όχι τις ψευδαισθήσεις του παρελθόντος. Δεν ξέρω αν το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς θα μας βρει πρωταθλητές, νταμπλούχους, με triple crown ή με άδεια χέρια… Αυτό που ξέρω είναι πως η φετινή χρονιά θα είναι ένα μεγάλο σχολείο για όλους. Για τους Αγγελόπουλους έτσι ώστε να καταλάβουν πως οι μεγάλες ομάδες χτίζονται και δεν αγοράζονται… Για τους παίκτες έτσι ώστε να καταλάβουν πως αν θέλουν κάποια στιγμή να κερδίσουν κάτι στην καριέρα τους αυτό θα το πετύχουν μέσα από ομαδική δουλειά και όχι ατομική προσπάθεια… Και πάνω από όλα για εμάς τους ίδιους, τους οπαδούς, έτσι ώστε να στηρίξουμε αυτήν την ομάδα με πράξεις και ανιδιοτέλεια, με πάθος και γνήσια ολυμπιακή αγάπη όπως τότε που οι συνεχείς αδικίες και αποτυχίες στο ποδόσφαιρο μας ανάγκαζαν να κατηφορίζουμε στο ΣΕΦ όλο και πιο συχνά, μέχρι που τελικά “μπολιαστήκαμε” με το ενδιαφέρον για το άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα. Το ξέρω πως στο σημείο που έχουμε φτάσει μια νίκη δε λέει και πολλά. Σημασία έχουν οι τίτλοι… και η φετινή Μπαρτσελόνα για να χάσει τον τίτλο στην έδρα της θα χρειαστεί μια εποποιία από τη μεριά του όποιου διεκδικητή. Όμως νύχτες σαν κι αυτή σε κάνουν να πιστεύεις πως όσες πιθανότητες έχουμε για μια τέτοια εποποιία θα τις κυνηγήσουμε. Το αν ζούμε άλλη μια ψευδαίσθηση ή επιτέλους θα κάνουμε δικό μας το άγιο μπασκετικό δισκοπότηρο είναι κάτι που θα το ξέρουμε σε λίγους μήνες… Μέχρι τότε συνεχίζουμε στη φάση των 8 ρίχνοντας όλο και περισσότερες κλεφτές ματιές στην Ιβηρική…"
2 σχόλια:
Μια γενικη παρατηρηση εχω να κανω σχετικα με τα αφεντικα του Ολυμπικακου σε ποδοσφαιρο και μπασκετ :Υποπεσαν τις τελευταιες μέρες σε μεγαλα ατοπηματα κατα τη γνωμη μου με τη ληξη των αγωνων των ομαδων τους:
Πρωτα ο Μαρινακης που μετα τις απαραδεκτες δηλωσεις του και την κατακραυγη ζητησε συγνωμη αρον αρον, και χθες μας ''βγηκε'' ο Αγγελόπουλος να ειρωνευτεί τον Σαρας γιατι με την είσοδό του στο παιχνιδι μειωθηκε η διαφορα.Συγνωμη κε Αγγελόπουλε αλλα υποπεσατε σε μεγάλο φαουλ.Τετοιους παιχτες με τετοια αξία που εχουν προσφερει μαγικες στιγμες στο άθλημα δεν πρεπει να τους πιανουμε στο στομα μας λεγοντας τετοιους χαρακτηρισμούς.Χανουμε καθε ιχνος υπόληψης εαν δεν μπορουμε να εκτιμησουμε την αξία τετοιων παιχτων , εστω και στο λυκόφως της καριερας τους.. εστω και αν δεν προτιμησαν την ομαδα σας και πηγαν στον αιωνιο αντιπαλο 4 χρόνια πριν...
Μπράβο στον Αγγελόπουλο που έδειξε ότι είναι οπαδός σε φίλαθλα πλαίσια. Χωρίς ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς, εκφράστηκε έξυπνα στα φίλαθλα πλαίσια για να πικάρει το Γιασικεβίτσιους. Όποιος δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία του πάθους, της έξυπνης πλάκας και του υγιηούς οπαδισμού, λυπάμαι αλλά έχασε. Δεν είναι θέατρο το γήπεδο. Και δεν είναι ηθοποιοί ή πολιτικοί οι ασχολούμενοι με τον αθλητισμό. Ξανά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στον Αγγελόπουλο
Δημοσίευση σχολίου