Δέκατο έβδομο επεισόδιο: Ξέρω τι πρέπει να κάνω αλλά τα πόδια μου δεν με υπακούν

Το 3-ponto.blogspot βγάζει στον αέρα ένα νέο επεισόδιο σχετικά με την καριέρα του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών , του αξεπέραστου Μάικλ Τζόρνταν.


Στα σχεδόν δύο χρόνια που έμεινε μακριά απ’ το μπάσκετ , κρατούσε σταθερή επικοινωνία μόνο με τον Άρμστρονγκ. Απ’ την αρχή τον είχε ξεχωρίσει. Ήταν έξυπνος , αναλυτικός και ανεξάρτητος (σε σημείο που να του προκαλεί τριβή με τους προπονητές του). Ο «babyface» συμπαίκτης του έλεγε πως ο λόγος που αποχώρησε ο διάσημος φίλος του ήταν διότι είχε χάσει την «αθωότητα του» , αυτό το ξεχωριστό προσόν που το κουβαλάνε μέσα τους οι αθλητές και τους κάνει να φοράνε σορτς και να παίζουν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα (ανεξαρτήτως των χρημάτων που κερδίζουν). Ο ίδιος όταν κάποιες στιγμές ένιωθε να την χάνει , περπατούσε μέχρι το κοντινότερο γηπεδάκι και έπαιζε με τα άλλα παιδιά που ήταν εκεί. Καταλάβαινε την επιθυμία τους να φτάσουν μέχρι το ΝΒΑ και αυτό τον βοηθούσε να ισορροπήσει τις επιθυμίες του και να ξαναβρεί τον στόχο του.

Όταν τον άκουσε να τους ανακοινώνει την απόφασή του να αποσυρθεί , του είπε: «Τώρα έχεις τα 2 πιο τρομακτικά πράγματα στον κόσμο: όλα τα λεφτά του κόσμου και όλο τον χρόνο του κόσμου».
Υποπτευόταν όμως πως η περιπέτεια με το μπέιζμπολ θα τελείωνε σύντομα. Μιλούσαν συνήθως βραδινές ώρες και ο B.J. ποτέ δεν τον ρωτούσε πότε θα επιστρέψει. Τον άκουγε να του μιλά για το baseball , τους άσημους συμπαίκτες του, τα όνειρά τους να παίξουν στην μεγάλη λίγκα.
Τα μεγάλα «εγώ» ήταν στην άκρη.
Μόνο ελπίδες και όνειρα.
Όλα αυτά , καταλάβαινε ο Armstrong, έκαναν τον Μάικλ να ξαναβρίσκει σιγά σιγά τον παλιό του εαυτό.

Η περιέργεια (η «φαγούρα») έμπαινε στο μυαλό του Τζόρνταν μετά από λίγους μήνες. Άρχισε να ρωτάει τον B.J. για τους νέους διαδόχους του.
(σημ. Ήθελε να μάθει για τον L. Sprewell. Τα καλά λόγια που άκουσε απ’ τον παλιό του συμπαίκτη δεν του αρκούσαν. Με την πρόφαση πως ήθελε να συναντήσει τον κολλητό του και άλλοτε ερυθρόλευκο Rod Higgins ταξίδεψε μέχρι το Golden State όπου όλως "τυχαίως" αγωνιζόταν και ο νεαρός σουίνγκμαν).

Όταν οι επαγγελματίες του baseball συζητούσαν αν θα ξεκινήσουν απεργία κατά των ιδιοκτητών τους , ο Τζόρνταν δεν ήθελε να μπει στην μέση. Οι επαγγελματίες τον ήθελαν για «βιτρίνα» των αιτημάτων τους και οι ιδιοκτήτες για να σπάσει την απεργία.



Στις αρχές του Φεβρουαρίου πέρασε απ'το Berto Centerγια να επισκεφθεί τον Τζάκσον.
- «Αν γίνει όντως η απεργία , πρέπει να σκεφθείς τι θα κάνεις. Τα χρόνια περνούν και δεν σου απομένουν πάρα πολλά ακόμα. Τι θα έλεγες να έρθεις για τα τελευταία 25 παιχνίδια που απομένουν;».

Ένα πρωινό στις αρχές Μαρτίου ο B.J. λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που τον καλεί να παρεβρεθεί στο Berto Center . Όταν έφτασε αντίκρισε τον Τζόρνταν να εξασκείται στα σουτ και στα ριμπάουντ. Μετά από πρότασή του , έπαιξαν one on one.
Καθώς έπαιζαν τον ρώτησε:
- «Είσαι σίγουρος πως θέλεις να συνεχίσουμε;»

Την επομένη ο Τζόρνταν με μία λιτή ανακοίνωση θα γράψει: «I’m back».



«Επέστρεψε ο Μικελάντζελο του μπάσκετ» θα συμπληρώσει ο προπονητής του .Με την επιστροφή του «πάγωσε» και η συμφωνημένη ανταλλαγή μεταξύ Πίππεν – Κεμπ (σημ. ο «Ινδιάνος» λόγω των κάκιστων σχέσεών του με τον Κράουζε ζητούσε να μεταγραφεί σε άλλη ομάδα. Μόλις όμως έμαθε για την επιστροφή του Μάικλ , άλλαξε γνώμη).
Το alter ego του δεν άλλαξε πολιτεία και οι δυο τους ετοιμάζονταν για νέες επιτυχίες.

Ο πρώτος του αγώνας πραγματοποιήθηκε στις 19 Μαρτίου στην πόλη της Ιντιάνα και τους Πέισερς. Οι φίλαθλοι της πιο μπασκετικής πόλης του πλανήτη ψάχνουν εναγωνίως το «23». Πουθενά. Ένας πιο λεπτός αλλά το ίδιο φαλακρός τυπάκος μπαίνει στο γήπεδο με το «45» στην πλάτη του. «Ο πατέρας μου με είδε να αγωνίζομαι με το «23» για τελευταία φορά. Έτσι και θέλω να παραμείνει. Εξάλλου το «45» ήταν το νούμερό μου. Αλλά επειδή ο αδερφός μου Larry στο γυμνάσιο το φορούσε εγώ διάλεξα το «23» (45/2=23,5).



Η πρώτη του βραδιά δεν ήταν καλή. Έβαλε μόλις 7 σουτ απ’ τα 28 που δοκίμασε απέναντι σε έναν εξίσου σπουδαίο trash talker (και καλό αμυντικό) , τον Reggie Miller.
«Ο Μάικλ μπορεί να είναι ότι πιο κοντά στον Σούπερμαν , αλλά ο Ρέτζι μπορεί να κάνει αρκετούς να μοιάζουν με τον Κλάρκ Κέντ , δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα ο συμπαίκτης του Τζόρνταν , Ράντι Μπράουν.

Ο Λάρι Μπράουν βλέποντας το πλήθος των δημοσιογράφων αστειευόταν: «ο Έλβις και οι Μπιτλς ξαναγύρισαν!. Στα σοβαρά τώρα με τους νέους κανονισμούς που ισχύουν από φέτος προβλέπω αρκετό isolation και κανένας να μην μπορεί να τον σταματήσει».



«Αγαπώ το παιχνίδι. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που βρίσκομαι τώρα εδώ , πιστέψτε με. Δεν έχει να κάνει με λεφτά , με διαφημίσεις . Ελπίζω να το καταλαβαίνεται (τα media). Χρειαζόμουν να ξεφύγω αλλά δεν μπορούσα να αποχωριστώ απ’ τα πράγματα που αγαπώ. Πραγματικά νιώθω την ανάγκη να ξαναθυμίσω όλα τα θετικά του παιχνιδιού. Υπάρχουν αρκετά αρνητικά θεματάκια εδώ γύρω (σημ. εννοεί τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα της γενιάς του Larry Johnson που έχουν ύφος και πολλά χρήματα , χωρίς όμως πρώτα να έχουν αποδείξει πως τα αξίζουν).Οι Dr J , Magic , Larry μου έδειξαν τον σωστό δρόμο με το παράδειγμά τους. Είναι υποχρέωσή μου να κάνω το ίδιο».



Επέστρεψε αλλά δεν ήταν ο ίδιος. Κάποιες φορές μεγαλουργούσε (όπως στο MSG) και κάποιες άλλες φερόταν σαν ένα εγωιστικό παιδάκι όπου δεν σταματούσε να σουτάρει. Έλειπε για 17 μήνες και το σώμα δεν υπάκουε το μυαλό του. Δεν βρισκόταν σε σωστή αγωνιστική κατάσταση για μπάσκετ. Στο baseball είχε γυμνάσει διαφορετικούς μύες από εκείνους που απαιτεί το άθλημα.
«Το μοναδικό που φαίνεται διαφορετικό είναι το jump shoot του , που δεν σταθερό» θα πει ο Steve Kerr. «Οι κινήσεις του όμως είναι ακόμη εκεί».



«Ελπίζω στην postseason να πιάσω τα συνήθη μου στάνταρ απόδοσης. Είναι απογοητευτικό που δεν μπορώ να κάνω ακόμη όσα θέλω. Αλλά ξέρω πως μπορώ ακόμη να παίξω το παιχνίδι που λέγεται basketball».

Και η ομάδα όμως δεν ήταν η ίδια με εκείνη που άφησε. Οι Πάξον – Καρτράιτ είχαν αποσυρθεί , ο Χ.Γκραντ ήταν στην ίδια ομάδα με τον Σακίλ (απολαμβάνοντας την ατομική αναγνώριση που επιζητούσε στο Σικάγο). Ο Τόνι Κούκοτς μάθαινε ακόμη την «triple post» επίθεση (ή "equal offense opportunity" όπως άρεσε στον Μάικλ να την λέει) και το 34-31 των Μπουλς αποτελούσε την φυσική συνέπεια όλων των παραπάνω. Με ένα όμως δυνατό φίνις έκαναν ένα 13-4 και μπήκαν ως 5η στα playoffs.

Οι Larry Johnson και Alonzo Mourning των Hornets βρέθηκαν στον δρόμο τους. Aν και με μειονέκτημα έδρας κερδίζουν καθαρά με 4-0.
Kαθ' όλη την διάρκεια της σειράς ο «Ηis Airness» θυμίζει σε όλους ποιος είναι



(σημ. Οι Mourning - Johnson αντιπαθούσαν μέχρι θανάτου ο ένας τον άλλον. Μόλις ο Johnson πήρε το μεγάλο συμβόλαιο και εδραίωσε την θέση του στη Σάρλοτ , ο Alonzo περίμενε απλά να γίνει free agent και να φύγει όσο πιο μακριά μπορούσε. Το παρακάτω βιντεάκι δείχνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο του λόγου τω αληθές)



Oι «μελλοντικοί σίγουροι πρωταθλητές» Orlando Magic (και Νο1 στην Ανατολή) φάνταζαν η απόλυτη πρόκληση. Αλλά τα προγνωστικά «έδειχναν» Bulls.

- Οι Magic με το 39-2 βρίσκονταν στην πρώτη θέση με τις περισσότερες εντός έδρας νίκες. Αλλά εκτός έδρας το ρεκόρ τους ήταν αρνητικό. Για να προχωρήσεις στην postseason χρειάζεται να κερδίσεις και μακριά απ’ την έδρα σου. (σημ. Η τελευταία ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα με αρνητικό ρεκόρ εκτός έδρας – στην κανονική περίοδο- ήταν οι Bullets το ’78.
- Έχουν την καλύτερη επίθεση στο ΝΒΑ (110.9 ppg). Αλλά η τελευταία φορά που η ομάδα με την καλύτερη επίθεση βγήκε πρωταθλήτρια ήταν για την σεζόν ’74-’75 (Golden State Warriors). Για να το επαναλάβουν θα χρειαστούν ένα σούπερ σκόρερ σαν τον Rick Barry. Ούτε ο Shaq , ούτε ο Penny διέθεταν ακόμη τέτοια προσόντα.
- Σουτάρουν με κακό ποσοστό βολών (67%). Μόνο οι Lakers το ’82 μπόρεσαν να φτάσουν στην κορυφή με ένα ανάλογο ποσοστό.


Αλλά η θεωρία και η πράξη απέχουν μεταξύ τους- τις περισσότερες φορές- όσο ο Ήλιος απ' την Γη.

Οι Bulls αποκλείστηκαν διότι:
-Ο P.Jackson φοβούμενος τον Shaq του έκανε συνέχεια double team , άφηνε αμαρκάριστο τον Horace Grant. Το ρίσκο του δεν δικαιώθηκε. Ο παλιός του παίκτης έχοντας στα πρώτα 4 παιχνίδια 19,5 ppg , 12,3 reb , πήρε την «εκδίκησή του».
-Τα σκόπιμα φάουλ στον O’Neal δεν έπιασαν. Παραδόξως για το ποσοστό του , είχε 40/56 βολές (71,4%) .
-Οι δυνάμεις του Τζόρνταν στέρευαν στα τελευταία λεπτά του αγώνα (οδηγώντας τον στο να κάνει κρίσιμα λάθη).



Ρυθμό στα σουτ δεν βρήκε σε κανένα παιχνίδι.
Όταν άλλαξε νούμερο και επέστρεψε σε αυτό που δοξάστηκε , προς στιγμήν βρήκε τον εαυτό του (38pts , 7 reb , 17/30).



Αλλά η σπουδαία του εμφάνιση δεν βρήκε συνέχεια.
«To σώμα δεν είναι συγχρονισμένο με το μυαλό μου. Ξέρω τι πρέπει να κάνω αλλά τα πόδια μου δεν με υπακούν».



Ο Τζόρνταν αργότερα στη συνέντευξη Τύπου θα εστιάσει στην αιτία του αποκλεισμού: «Έχουμε πολύ καλή ομάδα. Μας λείπει ένας power forward για να δέσει το γλυκό».

Την ίδια στιγμή κάπου στο Texas ο Ρόντμαν άκουγε τις δηλώσεις του Air και χαμογελούσε.
Φαίνεται ήξερε κάτι που οι Bulls ακόμη αγνοούσαν….


Bonus material:


Διακρίσεις:---------------

Εξώφυλλά:















Στατιστική ανάλυση της χρονιάς: Σούταρε με το χειρότερο ποσοστό της καριέρας του. Μόλις 41,1% . Εξού και ο - για τα δικά του στάνταρ- χαμηλός μ.ο. πόντων (26,9). Δοκίμασε αρκετές προσπάθειες παρά την αποχή του (κατείχε το 29% των Bulls , ποσοστό που δεν ξαναέφτασε ποτέ τις επόμενες χρονιές).Το παράδοξο είναι πως στα τρίποντα διέπρεψε (0,9/1,9). Σε όλες τις άλλες κατηγορίες δεν παρουσίασε κάποια κάμψη (6,9 reb , 5,3 as , 1,9 stl , 2,1 TO).


Εμφάνιση της χρονιάς
28 Μαρτίου 1995
New York - Chocago = 111-113
(55 pts , 21/37 FG , 3/4 τριπ σε 39')



"I think he forgot how to play me. I got a lot of easy shots."

" Είναι σαν να μην έλειψε ποτέ" (Earl Monroe)

"To πνεύμα του νικητή επέστρεψε στην πόλη τους " (Pat Riley)

Eπόμενο επεισόδιο: Το κλάμα του πρωταθλητή μπροστά στα μάτια του ολόκληρου του πλανήτη