Ρυθμός: Χθες το βράδυ έγινε ένα κακό παιχνίδι όπου κυριάρχησαν οι οργανωμένες επιθέσεις (προς όφελος του ΠΑΟ) και οι αιφνιδιασμοί έβγαιναν (για την ακρίβεια δεν έβγαιναν) με το σταγονόμετρο. Αυτό όμως δεν ήταν κάτι που μας ξάφνιασε μιας και αυτός είναι ο τρόπος παιχνιδιού των 2 ομάδων. Ιδιαίτερα η ΤΣΣΚΑ δεν βρήκε ρυθμό σε κανένα σημείο του παιχνιδιού (και πώς να βρει αφού έπαιζε κακές άμυνες) και απλά ακολουθούσε την ελληνική ομάδα.
Επίθεση – Άμυνα: Το «λίγο απ’ όλα και πολύ από τίποτα» της ΤΣΣΚΑ φαινόταν ξεκάθαρα απ’ την τηλεόραση. Αρκετές επιθέσεις εκδηλώθηκαν στο τέλος των 24’’ ενώ ο Γκόρντον έμπαινε για διείσδυση και στον αέρα αποφάσιζε να δώσει πάσα (3 λάθη σε 12’) . Άλλες φορές περίμεναν απ’ τον επανακάμψα Σισκάουσκας να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα (με συνεχόμενα isolation). Ο Λάνγκτον έπαιρνε τραβηγμένα τρίποντα (1/4) αφού οι συμπαίκτες του δεν έπαιζαν για εκείνον (δεν του έκαναν screen για να ελευθερωθεί) και μόνο ο Sokolov (17 π , 8/10 διπ ) με το post up του παιχνίδι έμενε σαν σταθερή απειλή. Παρακολουθώντας τις επιθέσεις τους έφερνα στο μυαλό μου 5 καρέκλες να βρίσκονται στο γήπεδο. Παντελής έλλειψη κίνησης απ’ την ρωσική ομάδα.
Αμυντικά τώρα τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν. Οι κακές επιθέσεις έδιναν την θέση τους στις κακές άμυνες. Οι περιστροφές χάθηκαν «στο πολικό ψύχος της Ρωσίας» (εξου και τα πολλά αμαρκάριστα τρίποντα του ΠΑΟ) ενώ διάθεση να παίξουν δυνατά δεν φάνηκε να υπάρχει. Η ψυχολογία τους είναι κακή και αυτό φαίνεται. Δεν χρειάζεται να είσαι ψυχολόγος για να το καταλάβεις. Επίσης η σκληράδα που τους χαρακτήριζε σαν ομάδα αποτελεί παρελθόν. Όχι μακρινό αλλά όπως και να έχει παρελθόν…
Ο Παναθηναικός αν και έκανε παιδαριώδη λάθη στην επίθεση (στο 1ο ημίχρονο είχε 12!) δεν του στοίχισε εξαιτίας του υψηλού ποσοστού τριπόντων (10/16) και της καλής του άμυνας. Βασίστηκε σε γνώριμα – περσινά- μονοπάτια και δικαιώθηκε: Σωστές αποστάσεις – καλή κυκλοφορία – διείσδυση – σωστές αποφάσεις (πάσα στον ελεύθερο παίκτη). “ Find the open man” που λένε και οι Αμερικάνοι. Οργανωτικά ο Διαμαντίδης ήταν σε άσχημη βραδιά (5 λάθη) και δεν συνεργάστηκε καλά με τον Batiste (3/8 διπ). Εκτελεστικά όμως ήταν ο καλύτερος του γηπέδου (30’ , 17 πόντοι με 4/7 τριπ). Από κοντά και ο Περπέρογλου με 12 π (3/5 τριπ) .
Αμυντικά τώρα , η αρχή και το τέλος των πρασίνων έχει ονοματεπώνυμο: Romain Sato. Μπορεί οι αριθμοί του να τον αδικούν αλλά οι πόντοι των Gordon (άποντος) και Langdon (άποντος στο 2ο ημίχρονο) , όχι. Ο Παναθηναϊκός αλλάζει σε όλα τα screen του χωρίς να τον προβληματίζουν ιδιαίτερα τα missmatch που θα προκύψουν. Αυτό είναι και το μεγάλο φετινό όπλο του.
Rebounds: Η ΤΣΣΚΑ εκδήλωσε περισσότερες επιθέσεις. Πήρε 3 επιθετικά περισσότερα και έκανε 2 λάθη λιγότερα. Ε και; Με 2 κοντά δυάρια για playmaker(Holden Gordon) και τον Bykov για 3ο , σωστή κατεύθυνση στην επίθεση δεν μπορείς να περιμένεις. Όταν δε και ο καλύτερος point-forward της Ευρώπης δεν βρίσκεται στο 100% , τότε απέναντι σε ομάδες τόσο ποιοτικές όσο ο Παναθηναϊκός δεν μπορείς να στηριχθείς σε αυτό.
Ειδικές καταστάσεις: Στην τελευταία φάση ο Bikov άργησε να κάνει φάουλ για να σταματήσει το ρολόι (μου φαίνεται πως ο Shakulin φώναζε για φάουλ αλλά δεν τον άκουσε. Το γράφω αυτό γιατί αμέσως μετά το φάουλ, ο Σισκάουσκας έτρεξε να διαμαρτυρηθεί στον συμπαίκτη του για την αργοπορημένη αντίδρασή του). Αυτό και ένα τρίποντο του Περπέρογλου λίγο πριν , έχωσαν το μαχαίρι πιο βαθιά στην ρώσικη αρκούδα…
Συμπέρασμα: Έχω την ίδια άποψη με του Στράτου. Για την ΤΣΣΚΑ ήρθε το τέλος εποχής. Όσο τον Παναθηναϊκό ο Tepic αρχίζει να βρίσκει τον εαυτό του. Αλλά δεν φτάνει . O Calathes συνεχίζει να μην αποδίδει σε παιχνίδια Eυρωλίγκας. Ο Νίκος Ζήσης αγωνίζεται στη γειτονική Ιταλία. Για πόσο ακόμα ο χρόνος θα δείξει....
MVP: Dimitris Diamantidis (17pts , 4 reb , 4 as , 5 tov)
2 σχόλια:
Δεν ξέρω αν είναι σφάλμα του υπολογιστή μου ή αν είναι γενικό το πρόβλημα, αλλά κάποιες λέξεις δεν εμφανίζονται στο κείμενο. Κατά τα άλλα πολύ ωραία ανάλυση.
Έχεις δίκιο!
το έφτιαξα.
Συγνώμη για την παράλειψή μου.
Δημοσίευση σχολίου