Τρίποντο

Αν υπήρχε ένα εργοστάσιο παραγωγής παιχτών του μπάσκετ, που φανταστείτε ότι θα λειτουργούσε υπό τις οδηγίες ενός υπέρ-εξελιγμένου κομπιούτερ, στον οποίο θα είχαν αποθηκευθεί αμέτρητες πληροφορίες σχετικά με τα όρια και τις δυνατότητες ενός αθλητή του μπάσκετ, νομίζω ότι το καλύτερό του δημιούργημα ιδίως σε επίπεδο σωματικής τελειότητας θα ήταν ο πρωταγωνιστής της ανάρτησής μου. Αν θυμάμαι καλά, είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό του ΤΡΙΠΟΝΤΟΥ ότι -ιδίως τις μέρες της απόλυτης δόξας του- μια ιατρική σχολή ενός πανεπιστημίου του είχε ζητήσει να συμμετάσχει στα σεμινάρια προς τους φοιτητές σχετικά με την ανθρώπινη ανατομία και ειδικά την αρμονία του ανθρώπινου σώματος ως το απόλυτο παράδειγμα!!! Πέραν όμως των φυσικών του χαρακτηριστικών, ο "Ινδιάνος", δεν έμεινε μόνο σε αυτά, αλλά αντιθέτως τα εμλούτισε όχι μόνο με το ταλέντο του αλλά και τη σκληρή δουλειά εντός γηπέδου που τον βοήθησε να αναδειχθεί σε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους παίχτες όλων των εποχών.

Θα σας απογοητεύσω αλλά  πρωτοπόρος στα ελληνικά παρκέ "γοργοπόδαρος κοντός σέντερ, με φοβερή άμυνα χαμηλά και ψηλά, με  έκτη αίσθηση στα ριμπάουντ" δεν ήταν ο 1.98μ Κάιλ Χάινς. Ούτε πιο παλιά ο Ντάριλ Μίντλετον. Ούτε ακόμη πιο παλιά ο Μάρλον Μάξει. Πριν το καλοκαίρι του 2011, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1989, έφθασε στα μέρη μας ο εικονιζόμενος.

Η τύχη του γύρισε τη πλάτη όταν  στο peak της καριέρας του και ενώ είχε μεταγραφεί σε μία σπουδαία ευρωπαϊκή ομάδα, τραυματίστηκε στην προετοιμασία  χάνοντας την ευκαιρία να δοκιμαστεί με τους πραγματικά καλύτερους. Στη θέση του η ομάδα πήρε ΝΒΑer που αγαπήθηκε πολύ απ' το μπασκετικό κοινό.

Τις περισσότερες φορές αποφεύγω να ασχοληθώ με τρέχοντα ζητήματα της καθημερινότητας κυρίως λόγω της πληθώρας σχετικών δημοσιευμάτων στον έντυπο ή και ηλεκτρονικό τύπο από κάθε λογής σχετικούς ή και άσχετους επί των εν λόγω θεμάτων (δημοσιογράφους και μη). Παρόλα αυτά, και η επικύρωση της συμμετοχής μας στο ερχόμενο Μουντομπάσκετ μέσω της απόκτησης της wild card αλλά και η συζήτηση που "γεννήθηκε" εξ αυτού, με ιντρίγκαρε αρκετά ώστε να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις μου σχετικά με το "ορθόν" ή όχι του πράγματος και να αναμένω τις δικές σας παρατηρήσεις

Προτού γράψω το παραμικρό, καταθέτω με πάσα αλήθεια το γεγονός ότι δεν έχω κάνει την παραμικρή έρευνα στο διαδίκτυο, δεν έχω διαβάσει στατιστικά ή ρεπορτάζ σχετικά με τον πρωταγωνιστή της εν λόγω ανάρτησης. Σκέψεις, αναμνήσεις, εικόνες, συζητήσεις με φίλους αποτελούν τις πηγές του εν λόγω πονήματος, κατά συνέπεια ζητώ την όποια επιείκιά σας για τυχόν λάθη. Ο λόγος που επέλεξα να γράψω κατά αυτόν τον τρόπο έχει να κάνει με τη "φύση" και τη δομή της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του εν λόγω παίχτη, όπως αποτυπώνεται τόσα χρόνια στα γήπεδα του κόσμου (κυριολεκτικά!!). Οργιώδης, επιθετική, δυναμική και ξέχειλη είναι κάποιοι από τους επιθετικούς προσδιορισμούς που θα μπορούσαν να του αποδοθούν, εξ ου και θέλησα να του κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σεβόμενος αυτά ακριβώς τα στοιχεία. Μανού Τζινόμπιλι λοιπόν φίλοι μου, ή αλλιώς, όπως κατά καιρούς τον έχουν αποκαλέσει στην πατρίδα του, ο "Θεός" του μπάσκετ κάνοντας αντιδιαστολή με τον παμμέγιστο Μαραντόνα.

Να ξεκαθαρίσουμε απ' την αρχή τα πράγματα για να μην έχουμε παρεξηγήσεις: ο Ολυμπιακός είναι - επιθετικά -  μία jump shoot ομάδα. Θα ζει και θα πεθαίνει με τα περιφερειακά σουτ. Ο προπονητής του είναι της φιλοσοφίας "πάσα - πάσα - split - ελεύθερο σουτ".  Όσοι απο εσάς θέλετε να βλέπετε έναν Ολυμπιακό να απειλεί με μεγαλύτερη συχνότητα απ' το low post τότε καλύτερα να μπείτε στο youtube και να ανατρέξετε σε παιχνιδια της περιόδου '00-'01.
Καθίστε απολαυστικά στον καναπέ σας και θαυμάστε το μεγαλείο του Ντίνο Ράτζα.

Όσοι όμως ζείτε στο σήμερα καλύτερα να μην περιμένετε τέτοιες "εικόνες".
Δεν θα δείτε. Ούτε σε ποσότητα αλλά ούτε και στην ποιότητα που ελπίζετε.
Το ξαναλέω: Δεν είναι έτσι δομημένο το ρόστερ.
(το παραπάνω το γράφω γιατί έτυχε να δω απο κοντά τους δύο τελευταίους αγώνες του Ολυμπιακού και έγινα μάρτυρας αρκετών τέτοιων "παραπόνων" απο μεγάλη μερίδα του κόσμου) .
Πάμε να εξετάσουμε λίγο τα τεκταινόμενα στον πρωταθλητή Ευρώπης

Έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι για το πρωτάθλημα που εξελίσσεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και αυτό όχι επί σκοπώ, αλλά γιατί είναι τόσο καταιγιστικός ο ρυθμός των παιχνιδιών, των αλλαγών και των εξελίξεων που τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Στην παρούσα ανάρτηση και φάση πιο πολύ θέλω να μοιραστώ μαζί σας διάφορες σκέψεις μου για παίχτες και ομάδες που, είτε για την θετική τους είτε για την αρνητική τους παρουσία, έχουν μέχρι τώρα αφήσει το στίγμα τους στο 1/2 περίπου της reqular seazon που πλησιάζουμε.

Χθες βράδυ με δύο φιλαράκια συναντήθηκα συζητώντας διάφορα θέματα της καθημερινότητας που μας απασχολούν και ότάν ήρθε η ώρα της παραγγελίας, ο ένας διάλεξε σαλάτα του σεφ, κάνοντας και το σχετικό λογοπαίγνιο "Φτιάξε την καλή, όπως έχει κάνει ο Άρτζι τον φετινό ΠΑΟ!!!!". Η φράση αυτή μου "χτύπησε" τα μηνίγγια και μου έδωσε την έμπνευση να γράψω σήμερα για την έως τώρα φετινή εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδος.