1) Εφές-Μακάμπι. Η γνώμη μου είναι ότι για άλλη μια χρονιά οι Τούρκοι "ξεπλένουν" χρήματα μέσω του μπάσκετ, καθώς ειλικρινά δε μπορώ να βρω άλλον λόγο που κάθε χρονιά πετάνε εκατομμύρια στον πάτο του βαρελιού. Η τουρκική ομάδα έχει εξαιρετική στελέχωση και κοντά και μακριά από το καλάθι εντούτοις όλο της το παιχνίδι βασίζεται στα τρίποντα του Βούγιασιτς και στο κατά πόσο αυτά θα βρούν στόχο.
Στην επίθεση παίζουν το "γύρω γύρω όλοι" και μόλις τελειώσει ο χρόνος όποιος βρεθεί με τη μπάλα στα χέρια σουτάρει!! Ο αθεόφοβος χθες τελείωσε με 4/13 εκ των οποίων το τελευταίο στον αιφνιδιασμό εναντίον 2 παιχτών και με τη διαφορά στους 2 πόντους!!! Κανένα επιθετικό πλάνο, καμία προσπάθεια να εκμεταλλευτούν τον Barac κοντά στο καλάθι ή τη δυνατότητα του Ιλιασόβα να απειλήσει από κοντά αλλά και μακριά και φυσικά κανένας προπονητής!!! Πρώην παίχτης της Εφές, ο Σάριτσα, ήταν ένας αξιόπιστος σουτέρ και μάλλον αυτό προσπαθεί να εμφυσήσει και ως επιθετική νοοτροπία στην ομάδα του, με άλλα λόγια "σουτάρετε γιατί χανόμαστε". Χάθηκε να προσλάβουν έναν προπονητή εγνωσμένης αξίας για να κουμαντάρει τόσους καλούς παίχτες? Για παράδειγμα χθες ο Σαβάνοβιτς ήταν εξαφανισμένος από το ματς, ενώ ο πολύ καλός Ιλιέφσκι έμενε συνεχώς στον πάγκο για χάρη του Τουντσερί. Δεν έγινε σχεδόν ένα κάθετο κόψιμο στη ρακέτα μετά από ένα σκριν καθώς όλοι έκαναν roll προς τα έξω για να σουτάρουν!!! Στην δε άμυνά τους το μόνο που φαινόταν να είχε δοθεί ως εντολή ήταν στο β' ημίχρονο να ντουμπλάρουν στον Σόφο.
Δε μπορώ από την άλλη να πω από την άλλη ότι η Μακάμπι με εντυπωσίασε, παρόλα αυτά κατάφερε και πήρε τη νίκη και μάλλον άξια. Ο Φάρμερ δίνει στην "ομάδα του Λαού" μεγάλη ποιότητα καθώς είναι εξαιρετικός επιθετικός και στο μακρινό σουτ αλλά και διεισδύοντας και φαίνεται να μπορεί να σηκώσει το βάρος του ηγέτη. Οι "πλαϊνοί" στην περιφέρεια είναι καλοί παίχτες και με την προσθήκη του Λάγκφορντ θα γίνουν ακόμα καλύτεροι, ενώ η παρουσία του Σόφο δεσπόζει κάτω από τα δύο καλάθια, αν και νομίζω ότι ιδίως χθες η μεγάλη του αδυναμία στη συγκομιδή ριμπάουντ φάνηκε. Η Μακάμπι φαίνεται να βρίσκεται σε κατάσταση που να προσπαθεί να προσθέσει στα δυνατά της σημεία μερικές καινούριες πινελιές -κυρίως με τους νέους παίχτες (Φάρμερ-Παπ-Λάγκφορντ)- και αν αυτό γίνει με επιτυχία το πιο πιθανό είναι να φτάσει στην Κων/λη, καθώς ταλέντο υπάρχει άφθονο και ο κόουτς της είναι καλός. Ο Μπλατ νιώθει άνετα με την ομάδα του, την εμπιστεύεται, έχει αρκετούς παίχτες για πολλούς ρόλους και αυτό του δίνει δυνατότητα "ευελιξίας" κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το κυρίαρχο στοιχείο παραμένει βεβαίως η επιθετική δυναμική της ομάδος που μπορεί άμεσα και γρήγορα να σκοράρει πολλούς πόντους. Δεν είναι στην πρώτη σειρά των φαβορί οι Ισραηλινοί αλλά όποιος δεν τους πάρει σοβαρά θα έχει πρόβλημα.
2) Μπάρτσα-Σιένα. Το περίμενα αυτό το ματς για να δω πρωτίστως τη δυναμική της Μπάρτσα απέναντι σε μια σκληροτράχηλη ομάδα και δευτερόντως να διαπιστώσω αν και τι έχει αλλάξει στη Σιένα σε σχέση με αυτά που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο που οι Ισπανοί προηγούνταν ήδη με double score κατάλαβα ότι στο μεν πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι εντυπωσιακή στο δε δεύτερο μάλλον μια από τα ίδια. Ο Πασκουάλ έχει καταφέρει να βρει ρόλο για τον Έϊτσον και αυτός του ανταποδίδει με εμφανίσεις ενός ολοκληρωμένου παίχτη και στην άμυνα και στην επίθεση. Όταν με το καλό βρει ρυθμό και ο Μάικλ που επιστρέφει από την απουσία ενός ολόκληρου χρόνου, η μηχανή της Μπάρτσα θα δουλεύει σε πολύ υψηλές στροφές και κατά τη γνώμη μου θα είναι το πρώτο φαβορί για το τρόπαιο!! Κατά τα άλλα η γραμμή των ψηλών παραμένει σταθερή με τον Λόρμπεκ να παίζει ακόμα πιο απελευθερωμένα και να έχει μοιραστεί το "inside-outside game" με τον Εντόγκ, ενώ ο νέος άσσος (Χουέρτας) έχει δώσει ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα στην εκτέλεση των επιθετικών συστημάτων χαρίζοντας στον θεατή μερικές πολύ όμορφες στιγμές. Α, επιπλέον σουτάρει και καλύτερα από τον Ρούμπιο!! Η Μπάρτσα είναι ομάδα που εάν βρει ρυθμό είναι μάλλον ασταμάτητη και αυτό το κατάλαβαν οι Ιταλοί που θεωρούνταν μέχρι πριν από το ματς η καλύτερη αμυντική ομάδα της διοργάνωσης και έφτασαν να δεχτούν 90+ πόντους σχετικά άνετα κιόλας.
Η Σιένα προσπάθησε να αυξήσει την ατομική ποιότητα της φέτος κρατώντας τους καλούς της παίχτες (ΜαΚάλεμπ-Καουκένας-Λαβρίνοβιτς-Ζήση) προσθέτοντας τους Ρακόσεβιτς-Άντερσεν. Παραμένει ομάδα του προπονητή που προσπαθεί να παίξει πολύ σκληρά στην άμυνα και να ελέγξει τα ριμπάουντ προκειμένου να φύγει γρήγορα στον αιφνιδιασμό με τον ΜαΚάλεμπ, ενώ η συνοχή της και η συγκρότηση βρίσκεται σε υψηλό βαθμό αναμφισβήτητα. Ο Πιανιτζάνι μάλλον κατάλαβε ότι ΚΑΙ το supporting cast χρειάζεται αναβάθμιση για αυτό και αγόρασε δύο πολύ καλούς παίχτες με έφεση κυρίως στην επίθεση αλλά ΚΑΙ ότι σε περίπτωση που ο κινητήριος "Σκοπιανός" μοχλός του μπλοκαριστεί θα χρειαστεί να αναζητήσει αλλού λύσεις. Η Σιένα έχει σωστές δομές σαν ομάδα, ξεκάθαρους ρόλους, σταθερές λύσεις και καλούς παίχτες αλλά η αίσθηση που δίνει είναι ότι έχει ένα ταβάνι το οποίο δύσκολα θα ξεπεραστεί και φέτος. Μεγάλη αγωνιστική έλλειψη ένας ψηλός να παίζει σταθερά με πλάτη κοντά στο καλάθι και όχι με σουτάκια με πρόσωπο (Άντερσεν-Λαβρίνοβιτς) και ίσως το γεγονός ότι στη θέση 3 δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη επιλογή που θα βοηθήσει στο σκορ και στην άμυνα. Παρομοιάζεται με μια μπριζόλα που ίσως ταλαιπωρήσει λίγο αυτόν που θα την παραγγείλει να την φάει, αλλά τελικά θα την καταφέρει.
3)ΠΑΟ-CCSKA. Πολύ ωραίο ματς σε μια μπασκετική ατμόσφαιρα. Οι Ρώσοι έχουν μαζί με την Μπάρτσα μια από τις πιο ταλαντούχες ομάδες των τελευταίων ετών. Πολλά, αθλητικά, γυμνασμένα, ψηλά, "μακρύχερα" κορμιά που μπορούν να κάνουν τον αντίπαλο να χάσει τη θέα ακόμα και του ταβανιού!!! Ομάδα με πολλούς σκόρερ, εξαιρετικούς παίχτες στο 1 εναντίον ενός είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι, δίνει τη δυνατότητα στον Γιόνας να κατεβάζει όσα και ό,τι σχήματα θέλει. Τρίποντα, διεισδύσεις,καρφώματα, παιχνίδι στο low-post,αιφνιδιασμός είναι όλα στη φαρέτρα της. Και φυσικά μεγάλες μπασκετικές προσωπικότητες προεξαρχόντων των Κυριλένκο-Σίσκα που καθάρισαν τη μπουγάδα χθες. Ο σούπερ σταρ των Ρώσων ίσως θα έπρεπε να έπαιζε τερματοφύλακας καθώς το timing του στο μπλοκ και στο ριμπάουντ είναι μακράν το καλύτερο στην Ευρώπη, ενώ ο γερό-Σίσκα σε ένα ρόλο πιο εκτελεστικο-σουτέρ πήρε το κρίσιμο σουτ -και έχοντας χάσει ένα πιο πριν- και εξετέλεσε την παλιά του ομάδα. Η άμυνα που έπαιξαν οι Ρώσοι πάνω στον Διαμαντίδη ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ καθώς ο αρχηγός του ΠΑΟ δεν έκανε ούτε ένα (1!!!!) σουτ, ενώ τον απέκοψαν και από τη δημιουργία στερώντας από τους γηπεδούχους το μεγάλο τους όπλο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι ο Τεόντοσιτς δεν δοκίμασε κανένα από τα τρελλά του σουτ και προσπάθησε κυρίως να μοιράζει τη μπάλα, ενώ μου άρεσε πολύ και ο Σβεντ που πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό επιθετικό παίχτη αν δουλέψει το μακρινό του σουτ. Ο αχώνευτος Κρίστιτς δίνει επιθετική οντότητα κάτω από τα δύο καλάθια και σε σκορ και ριμπάουντ, ενώ το rotation του πάγκου είναι πολύ βαθύ. Αν έψαχνα μια ατέλεια θα την εντόπιζα στον πάγκο. Ο Σφαιρόπουλος μου μοιάζει πιο γάτα από τον Γιόνας!!! Πέρασαν σχεδόν 25-30 λεπτά για να καταλάβει ο συμαπθής κατά τα άλλα Λιθουανός την άμυνα που έπαιζε ο Ζοτς. Δεν τον είδα να επεμβαίνει πολύ στο παιχνίδι είτε με αλλαγές στην άμυνα είτε σε επίπεδο τακτική, καθώς προφανώς εμπιστεύεται τις μεγάλες αξίες των παιχτών του. Στην επίθεση συχνά η μπάλα ΔΕΝ πήγαινε στο σωστό miss-match ενώ και πολλά σουτ γίνονταν βιαστικά και χωρίς η μπάλα να έχει κυκλοφορήσει με ταχύτητα. Δεν είμαι σίγουρος ότι μια τέτοια ομάδα έχει μια μπασκετική πρσωπικότητα στον πάγκο αντίστοιχου βεληνεκούς. Ιδίως αν ο ΑΚ-47 που αποτελεί τη "συγκολλητική ουσία" φύγει για άλλες πολιτείες...
Ο ΠΑΟ στο πρώτο σοβαρό τεστ της σαιζόν πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος. Έχασε νωρίς τον Τσαρτσαρή, ο Διαμαντίδης έπαιξε 20 λεπτά και είχε την τελευταία επίθεση στα χέρια του να πάρει την νίκη. Κυρίως αυτό που φάνηκε είναι ότι ο Ζοτς είναι σαδιστής!!!!! Γιατί? Σκέφτηκε μετά τα περσινά χουνέρια που έκανε στη Μπάρτσα να ετοιμάσει και φέτος ένα για να μην βαριόμαστε. Όποιος πει ότι κατάφερε να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα της άμυνας που έπαιξαν οι πρωταθλητές στο πρώτο ημίχρονο, να σηκώσει το χέρι!!! Άμυνα ζώνης με αρχές μαν-του-μαν και περιστροφές 4 παιχτών σε κάθε σκριν εγώ κάποια στιγμή νομίζω ότι κατάλαβα, αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Ο ΠΑΟ είναι η επιτομή της ομάδος καθώς αν το δούμε ατομικά η ποιότητα με τη φυγή των Νίκολας-Φώτση έχει πέσει πολύ, όμως αντισταθμίζεται από τη συνοχή, την αλληλοκάλυψη, το προπονητικό πλάνο και την ομαδική λειτουργία. Καθαρή παραφωνία οι δύο ξένοι που θα χρειαστούν ίσως και ΟΛΗ τη χρονιά για να καταλάβουν που έχουν έρθει, ενώ πλήρης απογοήτευση και ο Μάριτς. Επιθετικά ο ΠΑΟ προσπαθεί να ακουμπήσει τη μπάλα στο ζωγραφιστό αν και ο Μπατίστ είναι ακόμα ανέτοιμος και ο Βουγιούκας με τα φεγγάρια του, αλλά η μεγάλη του δύναμη παραμένει η περιφέρεια. Ο Καλάθης παίζει εξαιρετικά, ο Σάρας είναι εκεί για τρέξει το p&r, ενώ με την επάνοδο του Περπέρογλου ο Σάτο, που είναι εμφανώς βελτιωμένος δύσκολα θα παίξει ξανά 20 λεπτά σε ένα ημίχρονο. Πολύ σημαντική η συνεισφορά του Καϊμακόγλου, αλλά επιμένω ότι όσο ο Ζοτς συνεχίζει να "πίνει αυτά που πίνει" ο ΠΑΟ μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι θα είναι πολύ ανταγωνιστικός με κάθε ομάδα. Η σταθερότητα της ομάδος μέσα από την οποία προκύπτει η βελτίωση ορισμένων παιχτών είναι εντυπωσιακή. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο Φώτσης δεν σούταρε τα χθεσινά 8 τρίποντα με άλλη φανέλα, τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά ως προς την έκβαση του ματς? Εκτός και αν ο Τσαρτσαρής τελειώσε για τη φετινή χρονιά και έτσι τα προβλήματα πολλαπλασιαστούν.
Δε μπορώ από την άλλη να πω από την άλλη ότι η Μακάμπι με εντυπωσίασε, παρόλα αυτά κατάφερε και πήρε τη νίκη και μάλλον άξια. Ο Φάρμερ δίνει στην "ομάδα του Λαού" μεγάλη ποιότητα καθώς είναι εξαιρετικός επιθετικός και στο μακρινό σουτ αλλά και διεισδύοντας και φαίνεται να μπορεί να σηκώσει το βάρος του ηγέτη. Οι "πλαϊνοί" στην περιφέρεια είναι καλοί παίχτες και με την προσθήκη του Λάγκφορντ θα γίνουν ακόμα καλύτεροι, ενώ η παρουσία του Σόφο δεσπόζει κάτω από τα δύο καλάθια, αν και νομίζω ότι ιδίως χθες η μεγάλη του αδυναμία στη συγκομιδή ριμπάουντ φάνηκε. Η Μακάμπι φαίνεται να βρίσκεται σε κατάσταση που να προσπαθεί να προσθέσει στα δυνατά της σημεία μερικές καινούριες πινελιές -κυρίως με τους νέους παίχτες (Φάρμερ-Παπ-Λάγκφορντ)- και αν αυτό γίνει με επιτυχία το πιο πιθανό είναι να φτάσει στην Κων/λη, καθώς ταλέντο υπάρχει άφθονο και ο κόουτς της είναι καλός. Ο Μπλατ νιώθει άνετα με την ομάδα του, την εμπιστεύεται, έχει αρκετούς παίχτες για πολλούς ρόλους και αυτό του δίνει δυνατότητα "ευελιξίας" κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Το κυρίαρχο στοιχείο παραμένει βεβαίως η επιθετική δυναμική της ομάδος που μπορεί άμεσα και γρήγορα να σκοράρει πολλούς πόντους. Δεν είναι στην πρώτη σειρά των φαβορί οι Ισραηλινοί αλλά όποιος δεν τους πάρει σοβαρά θα έχει πρόβλημα.
2) Μπάρτσα-Σιένα. Το περίμενα αυτό το ματς για να δω πρωτίστως τη δυναμική της Μπάρτσα απέναντι σε μια σκληροτράχηλη ομάδα και δευτερόντως να διαπιστώσω αν και τι έχει αλλάξει στη Σιένα σε σχέση με αυτά που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο που οι Ισπανοί προηγούνταν ήδη με double score κατάλαβα ότι στο μεν πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι εντυπωσιακή στο δε δεύτερο μάλλον μια από τα ίδια. Ο Πασκουάλ έχει καταφέρει να βρει ρόλο για τον Έϊτσον και αυτός του ανταποδίδει με εμφανίσεις ενός ολοκληρωμένου παίχτη και στην άμυνα και στην επίθεση. Όταν με το καλό βρει ρυθμό και ο Μάικλ που επιστρέφει από την απουσία ενός ολόκληρου χρόνου, η μηχανή της Μπάρτσα θα δουλεύει σε πολύ υψηλές στροφές και κατά τη γνώμη μου θα είναι το πρώτο φαβορί για το τρόπαιο!! Κατά τα άλλα η γραμμή των ψηλών παραμένει σταθερή με τον Λόρμπεκ να παίζει ακόμα πιο απελευθερωμένα και να έχει μοιραστεί το "inside-outside game" με τον Εντόγκ, ενώ ο νέος άσσος (Χουέρτας) έχει δώσει ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα στην εκτέλεση των επιθετικών συστημάτων χαρίζοντας στον θεατή μερικές πολύ όμορφες στιγμές. Α, επιπλέον σουτάρει και καλύτερα από τον Ρούμπιο!! Η Μπάρτσα είναι ομάδα που εάν βρει ρυθμό είναι μάλλον ασταμάτητη και αυτό το κατάλαβαν οι Ιταλοί που θεωρούνταν μέχρι πριν από το ματς η καλύτερη αμυντική ομάδα της διοργάνωσης και έφτασαν να δεχτούν 90+ πόντους σχετικά άνετα κιόλας.
Η Σιένα προσπάθησε να αυξήσει την ατομική ποιότητα της φέτος κρατώντας τους καλούς της παίχτες (ΜαΚάλεμπ-Καουκένας-Λαβρίνοβιτς-Ζήση) προσθέτοντας τους Ρακόσεβιτς-Άντερσεν. Παραμένει ομάδα του προπονητή που προσπαθεί να παίξει πολύ σκληρά στην άμυνα και να ελέγξει τα ριμπάουντ προκειμένου να φύγει γρήγορα στον αιφνιδιασμό με τον ΜαΚάλεμπ, ενώ η συνοχή της και η συγκρότηση βρίσκεται σε υψηλό βαθμό αναμφισβήτητα. Ο Πιανιτζάνι μάλλον κατάλαβε ότι ΚΑΙ το supporting cast χρειάζεται αναβάθμιση για αυτό και αγόρασε δύο πολύ καλούς παίχτες με έφεση κυρίως στην επίθεση αλλά ΚΑΙ ότι σε περίπτωση που ο κινητήριος "Σκοπιανός" μοχλός του μπλοκαριστεί θα χρειαστεί να αναζητήσει αλλού λύσεις. Η Σιένα έχει σωστές δομές σαν ομάδα, ξεκάθαρους ρόλους, σταθερές λύσεις και καλούς παίχτες αλλά η αίσθηση που δίνει είναι ότι έχει ένα ταβάνι το οποίο δύσκολα θα ξεπεραστεί και φέτος. Μεγάλη αγωνιστική έλλειψη ένας ψηλός να παίζει σταθερά με πλάτη κοντά στο καλάθι και όχι με σουτάκια με πρόσωπο (Άντερσεν-Λαβρίνοβιτς) και ίσως το γεγονός ότι στη θέση 3 δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη επιλογή που θα βοηθήσει στο σκορ και στην άμυνα. Παρομοιάζεται με μια μπριζόλα που ίσως ταλαιπωρήσει λίγο αυτόν που θα την παραγγείλει να την φάει, αλλά τελικά θα την καταφέρει.
3)ΠΑΟ-CCSKA. Πολύ ωραίο ματς σε μια μπασκετική ατμόσφαιρα. Οι Ρώσοι έχουν μαζί με την Μπάρτσα μια από τις πιο ταλαντούχες ομάδες των τελευταίων ετών. Πολλά, αθλητικά, γυμνασμένα, ψηλά, "μακρύχερα" κορμιά που μπορούν να κάνουν τον αντίπαλο να χάσει τη θέα ακόμα και του ταβανιού!!! Ομάδα με πολλούς σκόρερ, εξαιρετικούς παίχτες στο 1 εναντίον ενός είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι, δίνει τη δυνατότητα στον Γιόνας να κατεβάζει όσα και ό,τι σχήματα θέλει. Τρίποντα, διεισδύσεις,καρφώματα, παιχνίδι στο low-post,αιφνιδιασμός είναι όλα στη φαρέτρα της. Και φυσικά μεγάλες μπασκετικές προσωπικότητες προεξαρχόντων των Κυριλένκο-Σίσκα που καθάρισαν τη μπουγάδα χθες. Ο σούπερ σταρ των Ρώσων ίσως θα έπρεπε να έπαιζε τερματοφύλακας καθώς το timing του στο μπλοκ και στο ριμπάουντ είναι μακράν το καλύτερο στην Ευρώπη, ενώ ο γερό-Σίσκα σε ένα ρόλο πιο εκτελεστικο-σουτέρ πήρε το κρίσιμο σουτ -και έχοντας χάσει ένα πιο πριν- και εξετέλεσε την παλιά του ομάδα. Η άμυνα που έπαιξαν οι Ρώσοι πάνω στον Διαμαντίδη ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ καθώς ο αρχηγός του ΠΑΟ δεν έκανε ούτε ένα (1!!!!) σουτ, ενώ τον απέκοψαν και από τη δημιουργία στερώντας από τους γηπεδούχους το μεγάλο τους όπλο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι ο Τεόντοσιτς δεν δοκίμασε κανένα από τα τρελλά του σουτ και προσπάθησε κυρίως να μοιράζει τη μπάλα, ενώ μου άρεσε πολύ και ο Σβεντ που πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό επιθετικό παίχτη αν δουλέψει το μακρινό του σουτ. Ο αχώνευτος Κρίστιτς δίνει επιθετική οντότητα κάτω από τα δύο καλάθια και σε σκορ και ριμπάουντ, ενώ το rotation του πάγκου είναι πολύ βαθύ. Αν έψαχνα μια ατέλεια θα την εντόπιζα στον πάγκο. Ο Σφαιρόπουλος μου μοιάζει πιο γάτα από τον Γιόνας!!! Πέρασαν σχεδόν 25-30 λεπτά για να καταλάβει ο συμαπθής κατά τα άλλα Λιθουανός την άμυνα που έπαιζε ο Ζοτς. Δεν τον είδα να επεμβαίνει πολύ στο παιχνίδι είτε με αλλαγές στην άμυνα είτε σε επίπεδο τακτική, καθώς προφανώς εμπιστεύεται τις μεγάλες αξίες των παιχτών του. Στην επίθεση συχνά η μπάλα ΔΕΝ πήγαινε στο σωστό miss-match ενώ και πολλά σουτ γίνονταν βιαστικά και χωρίς η μπάλα να έχει κυκλοφορήσει με ταχύτητα. Δεν είμαι σίγουρος ότι μια τέτοια ομάδα έχει μια μπασκετική πρσωπικότητα στον πάγκο αντίστοιχου βεληνεκούς. Ιδίως αν ο ΑΚ-47 που αποτελεί τη "συγκολλητική ουσία" φύγει για άλλες πολιτείες...
Ο ΠΑΟ στο πρώτο σοβαρό τεστ της σαιζόν πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος. Έχασε νωρίς τον Τσαρτσαρή, ο Διαμαντίδης έπαιξε 20 λεπτά και είχε την τελευταία επίθεση στα χέρια του να πάρει την νίκη. Κυρίως αυτό που φάνηκε είναι ότι ο Ζοτς είναι σαδιστής!!!!! Γιατί? Σκέφτηκε μετά τα περσινά χουνέρια που έκανε στη Μπάρτσα να ετοιμάσει και φέτος ένα για να μην βαριόμαστε. Όποιος πει ότι κατάφερε να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα της άμυνας που έπαιξαν οι πρωταθλητές στο πρώτο ημίχρονο, να σηκώσει το χέρι!!! Άμυνα ζώνης με αρχές μαν-του-μαν και περιστροφές 4 παιχτών σε κάθε σκριν εγώ κάποια στιγμή νομίζω ότι κατάλαβα, αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Ο ΠΑΟ είναι η επιτομή της ομάδος καθώς αν το δούμε ατομικά η ποιότητα με τη φυγή των Νίκολας-Φώτση έχει πέσει πολύ, όμως αντισταθμίζεται από τη συνοχή, την αλληλοκάλυψη, το προπονητικό πλάνο και την ομαδική λειτουργία. Καθαρή παραφωνία οι δύο ξένοι που θα χρειαστούν ίσως και ΟΛΗ τη χρονιά για να καταλάβουν που έχουν έρθει, ενώ πλήρης απογοήτευση και ο Μάριτς. Επιθετικά ο ΠΑΟ προσπαθεί να ακουμπήσει τη μπάλα στο ζωγραφιστό αν και ο Μπατίστ είναι ακόμα ανέτοιμος και ο Βουγιούκας με τα φεγγάρια του, αλλά η μεγάλη του δύναμη παραμένει η περιφέρεια. Ο Καλάθης παίζει εξαιρετικά, ο Σάρας είναι εκεί για τρέξει το p&r, ενώ με την επάνοδο του Περπέρογλου ο Σάτο, που είναι εμφανώς βελτιωμένος δύσκολα θα παίξει ξανά 20 λεπτά σε ένα ημίχρονο. Πολύ σημαντική η συνεισφορά του Καϊμακόγλου, αλλά επιμένω ότι όσο ο Ζοτς συνεχίζει να "πίνει αυτά που πίνει" ο ΠΑΟ μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι θα είναι πολύ ανταγωνιστικός με κάθε ομάδα. Η σταθερότητα της ομάδος μέσα από την οποία προκύπτει η βελτίωση ορισμένων παιχτών είναι εντυπωσιακή. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο Φώτσης δεν σούταρε τα χθεσινά 8 τρίποντα με άλλη φανέλα, τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά ως προς την έκβαση του ματς? Εκτός και αν ο Τσαρτσαρής τελειώσε για τη φετινή χρονιά και έτσι τα προβλήματα πολλαπλασιαστούν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου