Retro Legends: Alphonso Gene Ford (31/10/1971 – 4/9/2004)

Οξύθυμος, γκρινιάρης, βράχος, μυώδης, θηρίο, καλαθομηχανή, σκόρερ ολκής, τρελός για το μπάσκετ, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μπορεί να πει κανείς για να χαρακτηρίσει τον αξέχαστο Αλφόνσο Φόρντ (ή όπως τον έλεγαν οι φίλοι του Αλ). Αλλά οι χαρακτηρισμοί που πιστεύω ότι του αξίζουν και με το παραπάνω είναι μαχητής και πάντα χαμογελαστός…ακόμα και στα δύσκολα.

Αφορμή για να γραφτεί το ακόλουθο αφιέρωμα ήταν δυστυχώς μια θλιβερή επέτειος, καθώς πρίν από κάποιους μήνες συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από το χαμό του Αλφόνσο Φόρντ. Θα γίνει μια προσπάθεια στις παρακάτω γραμμές να δούμε τα κατορθώματα αυτού του πραγματικά μεγάλου παίκτη που είχαμε την τύχη να τον θαυμάσουμε στην Ελλάδα.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1971 γεννήθηκε ο Αλφόνσο Φορντ στο Greenwood του Mississippi. Εκεί λοιπόν έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα κ έπαιξε στο Λύκειο Amanda Elzy της ομώνυμης πόλης. Χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο, μέχρι να πάει στο Κολλέγιο του Mississippi Valley State, γιατί τότε τα καλάθια «αναστέναξαν» από τον «μεγάλο Αλ». Στο Κολλέγιο ο Αλφόνσο Φορντ έγινε ο πρώτος παίκτης όλων των εποχών στο NCAA που ολοκλήρωσε και τις 4 σεζόν με πάνω από 25 πόντους μέσο όρο!!!!!! Τελείωσε το Κολλέγιο με 3.165 πόντους συνολικά, όντας ο 4^ος σκόρερ όλων των εποχών!!! (η καλαθομηχανή είχε πάρει πλέον μπροστά).

Επιλέχθηκε στο νούμερο 32 του ντραφτ του ΝΒΑ το 1993 από τους Philadelphia 76ers. Χωρίς όμως να κάνει κάτι το ιδιαίτερο στο ΝΒΑ τις δυο χρονιές που αγωνίστηκε εκεί σε Seattle Supersonics κ Philadelphia 76ers αντίστοιχα (1993 – 1995). Την πρώτη του σεζόν (1993 – 1994) στο ΝΒΑ αγωνίστηκε με τους Seattle Supersonics σε 6 μόλις αγώνες είχε μέσο όρο πόντων 2.7, ενώ την επόμενη (1994 – 1995) με τους Philadelphia 76ers (οι οποίοι τον είχαν επιλέξει στα ντραφτ) είχε σε 5 αγώνες 3.8. Η συγκομιδή του λοιπόν στις 2 αυτές χρονιές του στο ΝΒΑ ήταν 11 αγώνες με 35 πόντους συνολικά (νούμερα που δεν καταδείκνυαν έναν μεγάλο σκορερ). Η εξαιρετική δεινότητα του Φορντ δεν άργησε να φανεί όμως καθώς τις χρονιές 1993-1994 και 1994-1995 παράλληλα με το ΝΒΑ αγωνιζόταν και στο CBA με τους Τri-City Chinook με τους οποίους είχε στην πρώτη του χρονιά ως ρούκι 22.8 πόντους ανα αγώνα. Με τις εμφανίσεις του αυτές ο Αλ άρχισε να δείχνει σε όλους το ταλέντο που είχε στο να βάζει την μπάλα στο καλάθι και ανταμείφθηκε για αυτές, καθώς επιλέχθηκε CBA All League Team (καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης), κέρδισε τον τίτλο του Ρούκι της Χρονιάς και τέλος έπαιξε στο All Star Game του CBA. Η επόμενη χρονιά του στο CBA δεν ήταν και πολύ διαφορετική με τον Φορντ να σκοράρει 24 πόντους ανά αγώνα και να παίζει και πάλι στο All Star Game του CBA.

Και κάπου εκεί έρχεται κ η σειρά να γνωρίσει και η Ευρώπη το ταλέντο του Φορντ. Την χρονιά 1995 - 1996 θα αγωνιστεί στην 1^η κατηγορία του Ισπανικού Πρωταθλήματος με τη φανέλα της Χουέσκα. Όπως ήταν αναμενόμενο 25.1 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα με εκπληκτικές εμφανίσεις, κάτι το οποίο όμως δεν κατέστει δυνατό ώστε η ομάδα να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Την επόμενη χρονιά έχει την τιμητική της η χώρα μας. Μεγάλη πρόκληση για τον Αλφόνσο, καθώς τότε το Πρωτάθλημά μας ήταν το πιο ανταγωνιστικό κ το καλύτερο σε όλη την Ευρώπη. Εκεί λοιπόν θα έδειχνε τι πραγματικά αξίζει. Στη χώρα μας έπαιξε κατά σειρά με τις εξής ομάδες : ΠΑΠΑΓΟΥ, ΣΠΟΡΤΙΓΚ, ΠΕΡΙΣTΕΡΙ και ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…. Τη χρονιά 1996 – 1997 λοιπόν υπογράφει ο Φορντ στον Παπάγου (με προπονητή τότε τον Κώστα Μίσσα). Τη χρονιά αυτή ο Φορντ οδηγεί τόσο την ομάδα του Παπάγου στην ιστορική για αυτήν έβδομη θέση, όσο και ο ίδιος κερδίζει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του Πρωταθλήματος με 24.6 πόντους μέσο όρο. Ήταν η αρχή, στα μετέπειτα χρόνια ολόκληρη η Ευρώπη θα αναγνώριζε και θα υποκλινόταν στο ταλέντο κ το μεγαλείο του Αλφόνσο Φορντ….

Κάπου εκεί όμως έρχονται και τα πρώτα δυσάρεστα νέα. Πριν την έναρξη της περιόδου 1997 – 1998, οι γιατροί διέγνωσαν στον Αλφόνσο λευχαιμία, κάτι το οποίο οδήγησε τους ανθρώπους του Παπάγου να λύσουν το συμβόλαιο συνεργασίας μαζί του. Η θεραπεία τον οδήγησε να χάσει ολόκληρη τη χρονιά, αλλά ο Φορντ ήταν σίγουρος κ αποφασισμένος ότι έχει ακόμα πολλά να δείξει και να δώσει στο αγαπημένο του άθλημα. Υπογράφει λοιπόν συμβόλαιο διάρκειας ενός έτους με την ομάδα του Σπόρτιγκ. Μια ομάδα η οποία παραδοσιακά πάλευε για την σωτηρία και την παραμονή της στην 1^η Κατηγορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Ο Αλφόνσο τα κατάφερε και έσωσε την ομάδα οδηγώντας την μάλιστα στην τιμητική για αυτήν 11^η θέση, αλλά το πιο σπουδαίο ήταν ότι αντιμετώπισε την ασθένειά του με έναν εντελώς αξιοσημείωτο τρόπο.

Επόμενος σταθμός στην Ελλάδα για τον Φορντ είναι το Περιστέρι (του αυστηρού κατά γενική ομολογία Αργύρη Πεδουλάκη) με το οποίο υπογράφει για δυο χρόνια. Μεγάλη πρόκληση για τον Φορντ, την οποία όμως αποδέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη όντας μαχητής, καθώς το Περιστέρι ξεκινούσε με πολλές φιλοδοξίες τότε κ δεν είχε τους ίδιους στόχους με τις προηγούμενες ομάδες που είχε παίξει ο Φορντ στην Ελλάδα, αλλά ψηλότερους. Έτσι και έγινε λοιπόν ο Φορντ οδηγεί το Περιστέρι στην 5^η θέση με μέσο όρο πόντων ανά αγώνα 22.2 .Επίσης κάνει και την πρώτη του εμφάνιση σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση την χρονιά 1999 – 2000 συμμετέχοντας με το Περιστέρι στο Κύπελλο Κόρατς φθάνοντας στις 16 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης, έπειτα αποκλείστηκε από την ισπανική Εστουντιαντες.

Σε συνέντευξη του την ίδια χρονιά είχε πει μεταξύ άλλων: για την κατάληψη της 5^ης θέσης και την Ευρώπη « νομίζω ότι η πορεία μας στην Ελλάδα και την Ευρώπη ήταν πολύ καλή. Πετύχαμε σημαντικές νίκες και παρά ότι είμαστε μια ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα, παίξαμε και παίζουμε καλό μπάσκετ» , «η αλήθεια είναι ότι φθάσαμε πολύ κοντά στο να μπούμε στην καλύτερη τετράδα του πρωταθλήματος. Αλλά κάποιοι τραυματισμοί, κάποιες λεπτομέρειες αλλά και το γεγονός ότι παίζαμε με μειονέκτημα έδρας με τον ΠΑΟΚ μας στέρησαν την πρόκριση. Δύσκολα κερδίζεις στην έδρα του ΠΑΟΚ αν δεν είσαι 100% συγκεντρωμένος. Αλλά πιστεύω πως όλοι έμειναν ικανοποιημένοι από την προσπάθεια που κάναμε». Για το ρόλο του στην ομάδα του Περιστερίου αλλά και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ (για τρίτη φορά στην καριέρα του) : « Πιστεύω ότι μου ανήκει ο ρόλος του δασκάλου. Νιώθω σαν δάσκαλος έχοντας δίπλα μου τόσα νέα παιδιά (παραδοσιακή δύναμη το Περιστέρι στις μικρές ηλικίες, οι τότε πιτσιρικάδες Παπαμακάριος και Πελεκάνος και άλλοι). Θέλω να τους μεταδώσω πολλές από τις εμπειρίες μου μέσα στα γήπεδα. Είναι μεγάλη ευθύνη για μένα αλλά και τους άλλους παλιότερους συμπαίκτες μου, αλλά πιστεύω έχω ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο», « Απλά κάνω την δουλειά μου. Μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο και ξέρω ότι πρέπει να βοηθήσω την ομάδα μου. Βέβαια δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω αν δεν με βοηθούσαν οι συμπαίκτες μου. Τους χρωστάω πολλά. Άλλοι με τις ασιστ, άλλοι με τα σκρην που μου κάνουν, με βοηθούν να σκοράρω πολύ. Υπάρχει όμως και το προσωπικό κομμάτι, που έχει να κάνει με τη σκληρή δουλειά». Τι καλύτερο παράδειγμα λοιπόν για τα πιτσιρίκια του Περιστερίου να ακούν αυτόν τον χαρισματικό σκόρερ να λέει ότι τόσο η ατομική όσο και η ομαδική δουλειά φέρνει τις επιτυχίες. Ήταν καλός δάσκαλος τελικά. Αυτό φαινόταν και από την μετριοφροσύνη που είχε καθώς όλοι σε συνεντεύξεις του τόνιζαν πόσο μεγάλος σκόρερ ήταν και η απάντησή του ήταν : « Καλλιτέχνης του σκοραρίσματος; Ωραίο και αυτό, μόνο που καλλιτέχνες ήταν ο Μάτζικ Τζόνσον, ο Τζούλιους Έρβινγκ και ο Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος στα 38 χρόνια του κάνει τους νεαρούς παίκτες να παραμιλάνε, ενώ εγώ τι είμαι; Ένας απλός άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει καλά τη δουλειά του, να διασκεδάζει με το παιχνίδι και να φέρνει χρήματα στην οικογένειά του». Για τον φωνακλά Αργύρη Πεδουλάκη αλλά και το μέλλον του σε Περιστέρι και ΝΒΑ είπε: « Εντάξει φωνάζει που και που αλλά είναι μέρος της δουλειάς του. Το κακό θα ήταν να μην φώναζε καθόλου. Ειλικρινά πιστεύω ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στην ομάδα» , « Δεν ξέρω αν θα μείνω στο Περιστέρι είναι πολύ νωρίς ακόμα δεν μπορώ να πω κάτι με σιγουριά. Θα πρέπει να μιλήσω με τους ανθρώπους της ομάδας και τότε θα δούμε τι θα γίνει (τελικά έμεινε κ την επόμενη χρονιά στο Περιστέρι)» ,

« Εξάλλου υπάρχει και η προοπτική του ΝΒΑ. Αν και δεν με απασχολεί όπως στο παρελθόν. Κάποτε ήταν πρώτη μου προτεραιότητα. Τώρα απλά θα περιμένω μέχρι το καλοκαίρι και αν υπάρχει κάποια ενδιαφέρουσα πρόταση τότε έχει καλώς. Οι άνθρωποι του ΝΒΑ έρχονται απροειδοποίητα και σου χτυπούν την πόρτα. Πάντως και σε περίπτωση που δεν γίνει κάτι τέτοιο, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Η Ελλάδα άλλωστε είναι μια πολύ όμορφη χώρα». Τελικά έμεινε και τη δεύτερη χρονιά του συμβολαίου του στο Περιστέρι….και δεν το μετάνιωσε σίγουρα για αυτή του την απόφαση…

Ξεκινάει λοιπόν η μπασκετική χρονιά 2000 – 2001 με τον Φορντ να είναι και πάλι στο Περιστέρι, το οποίο οδήγησε στην 3^η θέση του Ελληνικού Πρωταθλήματος, ενώ ταυτόχρονα ανακηρύχτηκε και ΜVP της εν λόγω διοργάνωσης. Ταυτόχρονα την χρονιά αυτή το Περιστέρι αγωνίζεται και στην Ευρωλίγκα της ULEB (είναι η χρονιά που είχαμε δυο διοργανώσεις στην Ευρώπη…).Χωρίς να προκαλεί καμία πλέον έκπληξη ο Φορντ οδηγεί την σχετική λίστα με τους σκόρερ της διοργάνωσης με 26 πόντους ανά αγώνα. Χαρακτηριστικά στη μνήμη πολλών έχει μείνει η εμφάνιση του Φορντ στους «16» της διοργάνωσης ενάντια στην ΤΑΟΥ. Πετυχαίνει λοιπόν 41 πόντους σε αυτόν τον αγώνα, περισσότερους και από το τους μισούς της ομάδας του καθώς συνολικά το Περιστέρι έβαλε 71…. Μπορεί το Περιστέρι να αποκλείστηκε με 2-0 αλλά η εμφάνιση του Φορντ έμεινε στην ιστορία του θεσμού. Τέλος ο Αλφόνσο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης για τη χρονιά αυτή, κάτι το οποίο σήμανε την αναγνώριση και της υπόλοιπης Ευρώπης στο ταλέντο του Φορντ και την κατάταξη του σιγά στους καλύτερους.

Και η αναγνώριση αυτή ήρθε (προς το παρόν) εν Ελλάδι. Την χρονιά 2001 – 2002 ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (ο οποίος δεν είχε τίτλο μετά το τρεμπλ του 1997) βλέπει στο πρόσωπο του Φορντ τον σκόρερ που του έλειπε για να φτάσει σε κάποιον τίτλο (υπέγραψε για ένα χρόνο για 1 εκατ. Δολάρια), ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ του Σούμποτιτς τότε με δεύτερο ξένο τον Τζειμς Φόρεστ και μεταγραφή έκπληξη τον νεαρό τότε και ανερχόμενο Θοδωρή Παπαλουκά…..χαρακτηριστική η ατάκα του Φορντ μόλις ολοκληρώθηκε η μεταγραφή Παπαλουκά «τι πήραμε τον Παπαλούκου!!!!!!», ήξερε ότι με τους κατάλληλους συμπαίκτες θα έφτανε στην κορυφή.

Ο Αλφονσο δεν διέψευσε αυτούς που τον πίστεψαν, ο Ολυμπιακός κερδίζει τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικότου Κυπέλλου Ελλάδος (γινόταν Φάιναλ 4 ακόμα…όχι όπως τώρα μόνο τελικό), έχοντας ο Αλ 20 πόντους – 7 ασιστ – 3 ριμπάουντ. Το μεγάλο εμπόδιο είχε ξεπεραστεί και στον τελικό με αντίπαλο το Μαρούσι κ πάλι ο Φορντ δηλώνει παρών με 24 πόντους – 10 ριμπάουντ – 3 ασιστ και τελικό σκορ υπέρ του Ολυμπιακού 74 – 66 και φυσικά ανακηρύσσεται MVP του τελικού. Πρώτος τίτλος του Ολυμπιακού μετά το 1997 πρώτος και του Φορντ σε ομαδικό επίπεδο (σε ατομικό είχε πολλές διακρίσεις), η αναγνώριση του ταλέντου και της ηγετικής του ικανότητας ήταν πλέον εμφανή.

Στην Ευρώπη τώρα ο Ολυμπιακός φτάνει στο Top 16 σε ελληνο – σλοβένικο όμιλο που τον αποτελούν Πανθηναικός, ΑΕΚ και Ολύμπια Λιουμπλιάνας (σαν μικρό ελληνικό πρωτάθλημα με τόσους «εμφύλιους»). Φαβορί τότε του ομίλου φάνταζε ο Παναθηναϊκός, αλλά ο Ολυμπιακός κερδίζοντας την ΑΕΚ 2 φορές και έχοντας καλύτερο αβαντάζ πόντων έναντι του αιώνιου αντιπάλου, περιμένει απλά την επικράτηση επί της Ολίμπια στον Πειραιά για να πανηγυρίσει την πρόκριση στο Φαιναλ 4 της Μπολόνια. Υπερβολική σιγουριά, υποτίμηση του αντιπάλου ποιος ξέρει, ο Ολυμπιακός χάνει στην έδρα του από την Ολίμπια με 85- 89 και έτσι πρώτος στον όμιλο και κατά επέκταση στην Μπολόνια πηγαίνει ο Παναθηναϊκός (μετέπειτα πρωταθλητής Ευρώπης). Ο Φορντ τα είχε δώσει όλα στον αγώνα για πρόκριση με 21 πόντους - 9 ριμπάουντ - 5 ασίστ, όχι μόνο βέβαια σε αυτόν τον αγώνα αλλά σε όλη την πορεία της διοργάνωσης όπου είναι και πάλι πρώτος σκ όρερ με 24.8 πόντους αγώνα καθώς και την συμμετοχή του στη δεύτερη καλύτερη Πεντάδα της διοργάνωσης για την χρονιά 2001 – 2002. Η χρονιά τελειώνει με τον Ολυμπιακό να φθάνει στους τελικούς του Ελληνικού Πρωταθλήματος με αντίπαλο την ΑΕΚ (έχοντας αποκλείσει στα ημιτελικά τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας με 2 – 0 νίκες και τον αλησμόνητο σε όλους δεύτερο ημιτελικό με την γενική σύρραξη των παικτών). Πάλι με μειονέκτημα έδρας ο Ολυμπιακός φθάνει μια ανάσα από την κατάκτηση του τίτλου κερδίζοντας με 2 – 0 νίκες αλλά τελικά χάνοντ ας με 3 – 2 από την ΑΕΚ. Ο Φορντ δεν αγωνίζεται στα δυο τελευταία κρίσιμα παιχνίδια λόγω τραυματισμού στη μέση….αν και ακόμα θυμούνται όλοι τον Αλ να παρακαλάει τον Σούμποτιτς να τον βάλει να παίξει στον τέταρτο τελικό στο ΣΕΦ….αν έπαιζε έστω και λίγο ίσως είχαμε άλλη κατάληξη… δε θα μάθουμε ποτέ όμως… Έτσι λοιπόν ολοκληρώνετε η θητεία του Φορντ στην Ελλάδα (καθώς την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός με τον Σούμποτιτς να κάνει γενικό κουμάντο διώχνει ότι καλό είχε πλην του Τόμιτς) έχοντας κατακτήσει έναΚύπελλο Ελλάδας κ έφτασε κοντά και στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος χωρίς να τα καταφέρει. Είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του στην πατρίδα μα ς και ήταν καιρός να θαυμάσουν και άλλοι από κοντά το ταλέντο τ α κατορθώματα αλλά και το χαμόγελο του Αλ.

Επόμενος σταθμός (και δυστυχώς τελευταίος) στην καριέρα του Φορντ είναι η γειτονική μας Ιταλία. Τη χρονιά 2002 – 2003 υπογράφει στην Σιένα. Ανερχόμενη μπασκετική δύναμη τότε η Σιένα τόσο στο Ιταλικό όσο και στο Ευρωπαϊκό στερέωμα. Ο Αλ όμως είχε συνηθίσει στα δύσκολα. Παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν πλέον σε ένα καινούριο Πρωτάθλημα, η περίοδος προσαρμογής για τον μεγάλο αυτό παίκτη ήταν εύκολη. Αν και τα νούμερα του ήταν χαμηλότερα σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές , στους 17.9 πόντους ανά αγώνα, ο Φορντ κατάφερε ότι δεν μπόρεσε την προηγούμενη χρονιά με τον Ολυμπιακό. Οδήγησε την Σιένα στο FINAL 4 το 2003 (9 – 11 Μαΐου) που διεξήχθη στην Βαρκελώνη (ΤΣΣΚΑ, Μπενετόν Τρεβίζο και Μπαρτσελόνα οι υπόλοιπες). Η συμμετοχή σε FINAL 4 ήταν κάτι που επεδίωκε στην καριέρα του ο Αλ, δυστυχώς όμως δεν ευτύχησε να κατακτήσει και το βαρύτιμο τρόπαιο. Στον ημιτελικό με την Μπενε τόν ο Φορντ δεν βρέθηκε και σε τόσο καλή μέρα. Ναι μεν σκόραρε 15 πόντους αλλά με μόλις 5 / 19 σουτ, πρόσθεσε ακόμα 7 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα, αλλά δεν ήταν αρκετά να κάμψουν την αντίσταση της Μπενετόν. Έτσι ήρθε η ήττα με 62 – 65 και τη συμμετοχή της Σιένα στον μικρό τελικό της διοργάνωσης με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ, όπου νίκησε τους Ρώσους με 79 – 78 καταλαμβάνοντας την 3^η θέση. Ο Αλ κατάφερε να μπει στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκα για την χρονιά αυτή. Στο Ιταλικό Πρωτάθλημα η Σιένα κατέλαβε την 4^η θέση με τον Φορντ να έχει 19.1 πόντους μέσο όρο.

Την επόμενη χρονιά ο Φορντ παραμένει στην Ιταλία αλλά μετακομίζει στην Σκαβολίνι Πέζαρο. Αν και η λευχαιμία ήταν πλέον σε προχωρημένο στάδιο, ο Φορντ σκόραρε με 22.2 πόντους ανά αγώνα τη χρονιά αυτή. Είχε αντιμετωπίσει τόσους αντιπάλους ένας επιπλέον (λευχαιμία) δε θα τον ενοχλούσε στο να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα από τον καθένα, να βάζει την μπάλα στο καλάθι με όποιο τρόπο ήθελε. Η Σκαβολίνι του Φορντ φτάνει στην 4^η θέση του Ιταλικού Πρωταθλήματος, το οποίο την οδηγεί στα προκριματικά της Ευρωλίγκα της επόμενης χρονιάς καθώς και είναι μέσα στην διεκδίκηση του Ιταλικού Κυπέλλου (χωρίς ωστόσο να καταφέρει να το κατακτήσει).

Τελικά ένας αντίπαλος κατάφερε να τον νικήσει….και κανείς δεν ήθελε να πιστέψει το αναπόφευκτο. Από το 1997 όπου του είχε διαγνωσθεί ότι έπασχε από λευχαιμία, κατάφερνε και την νικούσε αλλά και πρωταγωνιστούσε σε πολύ υψηλό επίπεδο χωρίς κανείς να γνωρίζει τίποτα. Ο χαμογελαστός Αλφόνσο Φορντ έφυγε από τη ζωή στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004 σε Νοσοκομείο του Μέμφις αφήνοντας πίσω του την γυναίκα του Paula, την κόρη του Quekenshia Aljernea Ford και τους δυο γιους του Κarlderek και Alphonso Jr.

O Αλφόνσο Φορντ έπαιξε μπάσκετ μέχρι τη στιγμή που δεν μπορούσε άλλο. Κάποια στιγμή το 2002 είχε πει ότι θα σταματούσε το μπάσκετ για να αφοσιωθεί στο ψάρεμα και την οικογένειά του. Δεν τα κατάφερε όμως…και στο τέλος της χρονιάς υπέγραψε για δυο χρόνια στην Σκαβολίνι. Έπαιξε την πρώτη χρονιά και αφού τελείωσε είπε ότι θα γυρίσει την επόμενη. Δυστυχώς δεν επέστρεψε…τον Αύγουστο του 2004 ανακοίνωσε ότι πάσχει από λευχαιμία, ζήτησε συγγνώμη από τη Σκαβολίνι που δε θα μπορούσε να τμήσει το συμβόλαιό του και εισήχθη στο Νοσοκομείο του Μέμφις, όπου η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει μια εβδομάδα αργότερα.

Ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ στην Ευρώπη έφυγε στην ηλικία των 32 ετών. Το 2004 ήρθε η ύψιστη τιμή στην μνήμη του Αλφόνσο Φορντ καθώς από τότε και στο εξής η Ευρωλίγκα αποφάσισε να δώσει το όνομά του στο βραβείο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης. Έτσι ο πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκα παίρνει το βραβείο Αλφόνσο Φορντ και ο πρώτος που το κατέκτησε ήταν τη χρονιά 2004 – 2005 ο Charles Smith. Η τύχη το έφερε έτσι ώστε ο Smith που κατέκτησε πρώτος το βραβείο αυτό να είναι ο παίκτης που αντικατέστησε τον Αλφόνσο στην Σκαβολίνι την επόμενη χρονιά. Ενώ την χρονιά 2009 – 2010 ένας παίκτης του Ολυμπιακού κατέκτησε το εν λόγω βραβείο, ο Λιθουανός Λίνας Κλέιζα.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

• Το 1994 και 1995 έπαιξε στο All – Star Game του CBA
• To 1996, 2000 και 2002 έπαιξε στο Ελληνικό All – Star Game
• Αναδείχθηκε 4 φορές Πρώτος Σκόρερ του Ελληνικού Πρωταθλήματος: 1997 (24.6 πόντους ανά αγώνα), 1999 (22.3 πόντους ανά αγώνα), 2000 (22.2 πόντους ανά αγώνα), 2001 (23.7 πόντους ανά αγώνα)
• Το 2001 και 2003 ήταν μέλος της Καλύτερης Πεντάδας στην Ευρωλίγκα
• Αναδείχθηκε 2 φορές Πρώτος Σκόρερ στην Ευρωλίγκα: 2001 (26.0 πόντους ανά αγώνα) και 20 02 (24.8 πόντους ανά αγώνα)
• Ανακηρύχθηκε ΜVP του Ελληνικού Πρωταθλήματος το 2001
• Το 2002 ήταν μέλος της Δεύτερης Καλύτερης Πεντάδας στην Ευρωλίγκα
• Κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 2002 με τον Ολυμπιακό
• Ανακηρύχθηκε MVP του Κυπέλλου Ελλάδος το 2002

Μπορεί να μην κατέκτησε πολλούς τίτλους (ομαδικούς) στην καριέρα του ο Αλφόνσο Φόρντ,αλλά σίγουρα κατέκτησε μία θέση στις καρδιές όλων των φιλάθλων του μπάσκετ με το αστείρευτο ταλέντο του και τα κατορθώματά του στα παρκέ. Ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε και εδώ στην χώρα μας να αποσύρουμε κάποιες φανέλες παικτών…Θα μας λείψουν οι ενέργειες του σ τα παρκέ αλλά θα μας λείψει και το χαμόγελο τουΑλ…Να είσαι καλά εκεί που είσαι και ελπίζουμε να βλέπεις την οικογένειά σου και όλους αυτούς που παίζουν με την πορτοκαλί μπάλα που τόσο αγάπησες…και πάντα να μας χαμογελάς….σε ευχαριστούμε πολύ για όλα Αλφόνσο Φορντ…