Η πράσινη σαλάτα του...Σεφ???

Χθες βράδυ με δύο φιλαράκια συναντήθηκα συζητώντας διάφορα θέματα της καθημερινότητας που μας απασχολούν και ότάν ήρθε η ώρα της παραγγελίας, ο ένας διάλεξε σαλάτα του σεφ, κάνοντας και το σχετικό λογοπαίγνιο "Φτιάξε την καλή, όπως έχει κάνει ο Άρτζι τον φετινό ΠΑΟ!!!!". Η φράση αυτή μου "χτύπησε" τα μηνίγγια και μου έδωσε την έμπνευση να γράψω σήμερα για την έως τώρα φετινή εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδος.




Ανεξαρτήτως αποτελέσματος σήμερα στην μακρινή και παγωμένη έδρα της Λοκομοτίβ, θα προσπαθήσω να αναφέρω -έχοντας δει αρκετά παιχνίδια είναι αλήθεια των πρασίνων- τους λόγους και τις αιτίες που τρεις μήνες μετά την έναρξη της σαιζόν τα προβλήματα στον πράσινο οργανισμό παραμένουν αντί να μειώνονται. Έχουμε και λέμε.. - Κακή στελέχωση του ρόστερ. Bad Recruiting, που θα έλεγαν και στο χωριό μου. Νομίζω ότι το πρόσφατο αλλά και παλιότερο "ένδοξο" παρελθόν κάπου θάμπωσε και θόλωσε το οργανόγραμμα του καλοκαιριού για τη φετινή χρονιά και εξηγούμαι: Στους κοντούς, αμερικανιστί backcourt, ο χρόνος είνα πανδαμάτωρ, ήτοι ανίκητος. Μου κάνει σχεδόν κατάπληξη η μη "αγωνιστική" προστασία του Μήτσου, λες και στην Καστοριά υπάρχει το νερό της νεότητος. Ο ίδιος ο ΔΔ εδώ και τρία χρόνια -και εξαιτίας άλλων παραγόντων- ξεκουράζεται τα καλοκαίρια για να είναι όσο το δυνατόν πιο φρέσκος μέσα στη σαιζόν καταλαβαίνοντας τη φυσική φθορά στην οποία υπόκειται. Περύσι πέρασε και το "ψυχολογικό λούκι" της καινούριας ομάδος με 10 νέους συμπαίχτες που έπρεπε να κουβαλήσει και για αυτό άργησε πολύ να βρει ρυθμό. Δεν το είδε ο Άρτζι? Δεν κατάλαβε ότι κάθε χρόνο τα φυσικά προσόντα του αρχηγού του μειώνονται, οι αντοχές του στερεύουν? Δεν σκέφτηκε να τον προστατέψει βάζοντας του μια "ασπίδα", ήτοι έναν παίχτη ικανό κουμανταδόρο και με έφεση στην άμυνα για να τον ξεκουράζει? Δεν έφτιαξε ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου να παίζει πχ στα 3 πρώτα δεκάλεπτα συνολικά 15 λεπτά και να έχει ανάσες για όλο το τέταρτο όταν και κρίνονται τα παιχνίδια? Αντί αυτού, δίπλα στον ΔΔ υπάρχει ο Κάρυ, που κέρδισε τις εντυπώσει στους περυσινούς τελικούς με την επιθετική του κυρίως συνεισφορά, ο Παππάς με προοπτική του άμεσου και απώτερου μέλλοντος και ο Ούκιτς που αντέστρεψε το κλίμα μόλις τους τελευταίους μήνες πέρυσι. ΚΑΝΕΙΣ από αυτούς δε μπορεί να "προστατέψει" τον Διαμαντίδη, δεν μπορεί να σηκώσει βάρος από τους ώμους του, κατά συνέπεια ο Καστορινός φέτος παίζει σχεδόν 33-34 λεπτά σε κάθε αγώνα!!! Περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά δηλαδή, όταν και ήταν νεότερος. Αποτέλεσμα αυτού, ο Μήτσος να είναι επιφορτισμένος με τα πάντα, να τρώει αλύπητα ξύλο, να σουτάρει υπό ασφυκτική πίεση στο τέλος του χρόνου, να έχει σκοράρει ένα (1) δίποντο ενώ και οι λοιποί 3 φαντάζουν εκτός κλίματος, καθώς όσες φορές έχει γίνει προσπάθεια να "παντρευτούν" με τον αρχηγό, ο γάμος καταλήγει σε "κακό διαζύγιο". Επίσης, μου κάνει δύσκολο να σκεφτώ ότι ο Κάρυ προοριζόταν για κάτι άλλο πέραν 10-15 ποιοτικών λεπτών για να "ξεκολλάει" την επίθεση, που ούτε αυτά εμφανίζονται!!! Όσο για τον Παππά? Πολύ ταλέντο, αλλά ακόμα μαθαίνει. Στους ψηλούς, ισχύει το ίδιο. Θρυλική μορφή του ΠΑΟ ο Μπατίστ, έχει δώσει τα πάντα σε αυτή την όμαδα, αλλά ποιος δεν είδε την καταστροφική χρονιά που έκανε πέρυσι? Ποιος δεν κατάλαβε ότι πια ο συμπαθής Αμερικανός μόνο με την καρδιά και τη δίψα να βοηθήσει παίζει? Με τα 36 κλεισμένα, ο καλός στρατιώτης Μάικ δε μπορεί να κάνει άλματα για καρφώματα, για ριμπάουντ, δεν έχει γρήγορες επιστροφές και ούτε τη φυσική δύναμη να σπρώξει τον οποιονδήποτε κοντά στο καλάθι. Ακούω ότι ο λόγος επιστροφής είναι για να τιμηθεί το καλοκαίρι και να αποσυρθεί η φανέλα. Εξαιρετική κίνηση, αλλά εδώ μιλάμε για μπάσκετ. Και με το συμβόλαιο που του δόθηκε, ένας πιο χρήσιμος ψηλός θα ταίριαζε περισσότερο. Για τον Κινέζο και τη χρησιμότητά του, σας παραπέμπω στο τμήμα μάρκετινγκ της ΚΑΕ, φαντάζομαι θα έχουν πολλά να σας πουν.

Μια ακόμα σκέψη που έκανα: έχεις στο ρόστερ σου τον Γκιστ με τα όποια αγωνιστικά πλεονεκτήματα σου δίνει, φέρνεις πίσω και τον Φώτση για ποιο λόγο (και με αυτά τα λεφτα)? Στην ίδια θέση δύο παίχτες με σχεδόν ίδια χαρακτηριστικά (ελαφριά 4άρια, απειλούν από μακριά, γρήγοροι, καλοί πάνω από τη στεφάνη, ικανοί σε άμυνα με κοντούς) τι διαφορετικό μπορούν να σου προσφέρουν? Και κυρίως όταν έχασες σε αυτή τη θέση έναν παίχτη που "μάτσαρε" καλά με τον Αμερικανό, καθώς προσέφερε παιχνίδι με πλάτη κοντά στο καλάθι και υπό προϋποθέσεις μπορούσε να καλύψει τη θέση "5" (Τσαρτσαρής). Επίσης, η τελευταία διετία του Αντώνη δε προβλημάτισε το τεχνικό επιτελείο? Νομίζω ότι στο τεχνικό επιτελείο έμεινε πολύ έντονα η εικόνα της τρομακτικής υπεροχής που έβγαλε στους τελικούς το δίδυμο Γκιστ-Λάσμε και ίσως στηρίχτηκε εκεί περισσότερο από όσο θα έπρεπε. - Τραυματισμοί-Ταξίδια-Ατυχίες. Βουντού έχει γίνει πάνω από το ΟΑΚΑ, δεν εξηγείται αλλιώς. Η ωμή αλήθεια είναι ότι απο την αρχή της σαιζόν ο Άρτζι ΔΕΝ έχει κάνει μια ολόκληρη προπόνηση με ΟΛΟΥΣ τους παίχτες του. Για έναν προπονητή που του αρέσει να "δουλεύει" στο παρκέ, που βελτιώνει τις ομάδες του μέσω προπόνησης, το σενάριο αυτό είναι ό, τι χειρότερο!!! Στην προετοιμασία χάνει το πιο βασικό του αμυντικό γρανάζι, τον Λάσμε για σχεδόν 3 μήνες, όταν και ο Αφρικανός δε μπορούσε καν να κινηθεί. Μέχρι να αρχίσει να βρίσκει ρυθμό τραυματίζεται πάλι στο γόνατο!! Από το Ευρωμπάσκετ ο Ούκιτς του γυρίζει με σακατεμένους αχίλλειους με συνέπεια έκτοτε ο Κροάτης να μη μπορεί να βγάλει 2 προπονήσεις σερί σε υψηλό ρυθμό. Ο Μαυροκεφαλίδης γυρίζει με θλάση και κάνει ένα μήνα να συνέλθει και σαν να μην έφταναν αυτά ο Παππάς αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στον αγκώνα και θα χρειαστεί ένα μήνα, ενώ και ο πιο σταθερός του παίχτης, ο Μασιούλις, παθαίνει ζημιά και χάνει τον ημιτελικό με τον ΟΣΦΠ. Ένα θεματάκι και ο Γκιστ με τη γάμπα και ο Μπράμος με μια ίωση, αλλά αυτά είναι πταίσματα!!! Ταυτόχρονα η ομάδα πηγαίνει Κίνα για εμπορικούς σκοπούς, γυρίζει και παίζει σε τουρνούα στη Ρωσία, λόγω της γνωστής τιμωρίας μεταβαίνει Κρήτη και Κύπρο, το πρωτάθλημα συνεχίζεται κανονικά και όλοι έχουν μαζέψει εικόνες και καρτ-ποστάλ από διάφορα όμορφα μέρη, αλλά από προπόνηση γιοκ!!! Πόσες αλχημείες να κάνει ο Πεδουλάκης, πόσα κενά να μπαλώσει, πόσα τρικ να σκεφτεί? Σε λίγο θα ξεντυθεί ο Μανωλόπουλος για να παίξει ή θα τον στείλει στην Ιατρική μήπως και βοηθήσει το ιατρικό team της ομάδας να γυρίσουν οι τραυματίες. Και όμως, ακόμα και έτσι δε βοήθησε και το.. στεφάνι.

Για σκεφτείτε ότι ο ΠΑΟ θα είχε σίγουρα μία νίκη παραπάνω στον όμιλο αν το τρίποντο του ΔΔ στη Βιτόρια στην τελευταία φάση έβρισκε στόχο και θα μπορούσε ίσως να διεκδικήσει και άλλη μία αν δε τον "σκότωνε" στην τελευταία φάση το σουτ του παίχτη της Λοκομοτίβ!!! Δύο σουτ, δύο νίκες ή δύο ήττες, ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς. -Τακτική σταστιμότητα. Ρε Αργύρη, το ίδιο μπάσκετ με πέρυσι?? ΟΚ, να πάρει τη μπάλα ο Μήτσος ψηλά και να στηθούν τα πικ επιλογής, μετά τι γίνεται?? Πόσες φορές να πετάξει τη μπάλα ψηλά, πόσα άλματα να κάνουν οι ψηλοί για alley-hoops και κάρφωμα, πόσο συχνά θα περάσει η μπάλα ανάμεσα από διάφορα αντίπαλα χέρια μέσα στη ρακέτα? Ή πάλι, πόσες φορές θα βρεθεί ξεμαρκάριστος στην απέναντι γωνία ο περιφερειακός για να σουτάρει ελεύθερος το τρίποντο? Πέρυσι τουλάχιστον υπήρχε πολύ έντονα στο παιχνίδι του ΠΑΟ η προοπτική της εκμετάλλευσης κάθε miss-match, ακόμα και των περιφερειακών, με κύριο εκφραστή τον Σοφοκλή, όταν και έκλειναν οι άμυνες επάνω του και μπορούσε η μπάλα να κυκλοφορήσει πιο γρήγορα για το ελεύθερο σουτ. Φέτος? Υποτίθεται ότι αυτό θα γινόταν με τον Μαυροκεφαλίδη, αλλά μέχρι τώρα ο Λουκάς μοιάζει "soft and light" και έχει προσφέρει κάτι σουτάκια από τα 5 μέτρα. Χωρίς μόνιμη απειλή στο post, δεν υπάρχει φθορά του αντιπάλου, δεν αναγκάζεις την άμυνα να κινηθεί προς εσένα, δεν πηγαίνεις συχνά στη γραμμή του φάουλ, αλλά κυρίως δεν έχεις και έναν εναλλακτικό τρόπο επίθεσης όταν δε φτάνεις άλλως πως στο καλάθι. Επιπλέον, οι αντίπαλες ομάδες διάβασαν τον τρόπο αυτό επίθεσης του ΠΑΟ, που τείνει να γίνει μονοδιάστατος και επαναλαμβανόμενος και με γρήγορες περιστροφές κλείνουν την κάθετη πάσα στη ρακέτα και προλαβαίνουν και τη διαγώνια πάσα για το σουτ. Αποτέλεσμα? 4-5 δεύτερα η μπάλα στο Μήτσο και αρχίζουν τα τούβλα!!! Αλγεινή εντύπωση ακόμα κάνει το γεγονός ότι ο ΠΑΟ ΔΕΝ τρέχει!!! Δεν υπάρχει ομάδα να μην προσπαθεί να κερδίσει εύκολους και ξεκούραστους πόντους στο transition με γρήγορη μεταφορά της μπάλας, εντούτοις ο Ούκιτς θέλει 5-6 δεύτερα μόνο να περάσει τη σέντρα τις περισσότερες φορές. Ποιός από τους Παππά-Μπράμο-Μασιούλις-Γιάνκοβιτς-Φώτση-Λάσμε-Γκιστ δεν είναι γοργοπόδαρος και δε μπορεί να τελειώσε αιφνιδιασμό? Ώρες ώρες μοιάζει η ομάδα να θέλει να παίξει μια ταχύτητα επάνω, να ανεβάσει ρυθμό και να της έχει περάσει χαλινάρι ο προπονητής της. Από πέρυσι ακόμα φαινόταν σχεδόν ξεκάθαρα μια τάση για να επιτίθεται η ομάδα σε σετ παιχνίδι, το λεγόμενο "σκεπτόμενο μπάσκετ" του Πεδουλάκη, αλλά όταν έχεις τα κατάλληλα "εργαλεία" να ανοίξεις τον αγωνιστικό ρυθμό, πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω γιατί δεν αποτελεί επιθετική επιλογή.

 Έχω μια αίσθηση ότι ο Πεδουλάκης δε "ψάχτηκε" ιδιαίτερα στο κομμάτι της επίθεσης, ώστε να παρουσιάσει καινούρια και διαφορετικά πράγματα, παρόλο που απέκτησε παίχτες με διαφορετικά στοιχεία. Επέλεξε να ακολούθησει την περυσινή επιτυχημένη συνταγή θεωρώντας -σωστα μπορεί να πεις κανείς- ότι η φετινή, ίδια στη βάση της ομάδα, θα έχει οικειοποιηθεί ακόμα περισσότερο τα στοιχεία αυτά, οι ρόλοι θα είναι γνωστοί και κατά συνέπεια οι αυτοματισμοί γόνιμη συνέπεια του τρόπου παιχνιδιού. Ίσως εκεί κάπου να μπερδεύτηκε, καθώς ναι μεν είναι δύσκολο μόνο να διδάξεις κάτι καινούριο, αλλά πιο δύσκολο είναι να το εξελίξεις, να το βελτιώσεις, να το εμπλουτίσεις με καινούρια στοιχεία που θα το κάνουν πιο απρόβλεπτο και άρα δυναμικό. Στο κομμάτι αυτό, ιδίως στην επίθεση, δεν το βλέπω μέχρι τώρα. Κλείνοντας, δεν πιστεύω ότι μια ενδεχόμενη αλλαγή προπονητή θα διορθώσει τα πράγματα με ένα μαγικό ραβδάκι και θα κάνει την ομάδα να "ξεμπουκώσει" και να αρχίζει να κερδίζει μέσα-έξω. Ο Πεδουλάκης με τα περυσινά επιτεύγματα κέρδισε το δικαίωμα να κριθεί στο τέλος της χρονιάς με ό, τι αποτελέσματα θα έχει καταφέρει στο σύνολο. Εξάλλου, μέχρι τώρα δεν έχει κριθεί τίποτα και το μπάσκετ, όπως όλοι ξέρουμε, είναι κατ' εξοχήν ένα παιχνίδι ψυχολογίας, όπου μια νίκη σε ένα σημαντικό αγώνα μπορεί να γυρίσει τον διακόπτη ολόκληρης της ομάδος, πχ τον επερχόμενο ημιτελικό του ΟΣΦΠ (κάτι αντίστοιχο έγινε και πέρυσι). Ως προς αυτό όμως το κομμάτι, σαν να μην βλέπω την ίδια ζέση, το ίδιο πάθος, την ίδια ενέργεια στα μάτια των παιχτών..