Και ξαφνικά habemus Papam, όπως θα έλεγαν και οι Λατίνοι ή για να το πούμε διαφορετικά η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ έχει πλέον προπονητή. Το όνομά αυτού είναι Αντρέα Τρινκιέρι και τα δημοσιογραφικά θεωρεία άρχισαν να βρίθουν ιστοριών και αναλύσεων για τον καινούριο προπονητή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Περιττό να πούμε ότι οποιαδήποτε τοποθέτηση απένταντι στην επιλογή αυτή μπορεί να έχει μόνο θεωρητικό χαρακτήρα και ότι φυσικά άπαντες εύχονται ο Ιταλός κόουτς να καταφέρει να επαναφέρει την εθνική μας ομάδα στις επιτυχίες αρχής γενομένης από το ερχόμενο Ευρωμπάσκετ. Having said that, που λένε και στο χωριό μου, σκέφτηκα να προσπαθήσουμε να ξετυλίξουμε λίγο το -ελαφρώς μυστήριο- κουβάρι που τελικά οδήγησε τον Βασιλακόπουλο στην επιλογή του προπονητή της Καντού για επόμενα δύο χρόνια.
Εν αρχή, νομίζω ότι ακόμα και ο ίδιος ο Βασιλακόπουλος τόνισε ότι ο Ιταλός δεν ήταν αυτό που λέμε η πρώτη επιλογή, το πρώτο όνομα στη λίστα με τα ονόματα που είχε μπροστά του. Θέλετε για λόγους πρεστίζ και κύρους, θέλετε γιατί ίσως πραγματικά να το πίστευε, θέλετε για λόγους ματαιοδοξίας εδώ και 1-2 μήνες τα ονόματα κορυφαίων Ευρωπαίων προπονητών που διέρρεαν από κύκλους προσκείμενους στην ΕΟΚ ως πιθανοί υποψήφιοι για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού ήταν του Ομπράντοβιτς, του Μπλατ και εσχάτως του Μεσίνα. Ιταλός και αυτός θα μου πείτε, αλλά δεν είναι όλα τα πορτοκάλια ίδια έτσι δεν είναι? Αν και κανείς δεν πίστεψε ότι κάποιος από τους προαναφερθέντες θα ενδιαφερόταν ή θα συζητούσε σοβαρά την πιθανότητα να αναλάβει την Εθνική μας Ομάδα, η λύση του συμπαθούς Αντρέα, παρόλο που δεν παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ ως η έσχατη, εντούτοις αποδεικνύεται τέτοια, καθώς ακόμα και το όνομά του ακούστηκε μετά από αυτό του Ισπανού Πλάθα της Ζαλγκίρις. Με άλλα λόγια φτάσαμε στον πάτο της λίστας που είχε αρχικώς εκπονηθεί.
Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην ΕΟΚ υπήρχαν πολλές και συγκρουόμενες αντιλήψεις ως προς τον διάδοχο του Ζούρου. Παρόλο που είχαν ενημερώσει τον τελευταίο ότι η συνεργασία τους δε θα ανανεωθεί, εντούτοις η υποψηφιότητά του είχε ακόμα κάποιους υποστηριχτές που πίστευαν ότι δεν θα πρέπει ο Ηλίας να αναλάβει όλο το ανάθεμα για την αποτυχία πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω των ειδικών συνθηκών (πχ. 10 μέρες προετοιμασία) και να του δοθεί μια ακόμα ευκαιρία. Μεγάλο ρεύμα (λέγε με Κολοκυθά) είχε από ότι φάνηκε και η επιλογή του Γιαννάκη, ασχέτως αν, κατά τα λεγόμενα του Δράκου, δε μετουσιώθηκε ποτέ σε πρόταση. Στην περίπτωσή του ακολουθήθηκε μια "πολιτικάντικη" επιλογή, ήτοι συζητήθηκε το όνομά του off the record, αναφέρθηκε και στα ΜΜΕ προκειμένου να γίνει μια άτυπη σφυγομέτρηση σχετικά με την αποδοχή του κόσμου και έπειτα να παρθεί η απόφαση σχετικά με μια ακόμα επιστροφή του Γιαννάκη ως προπονητή. Αρνητικά κυρίως μέτρησε η λογική του "ξαναζεσταμένου φαγητού" και της έλλειψης νέας προοπτικής και ίσως και ανανέωσης στον τρόπο παιχνιδιού που προφανώς δε θα υπήρχε με τον Παναγιώτη.
Σχεδόν παράλληλα με το όνομα του Δράκου εμφανίστηκε και αυτό του πιο φέρελπι Έλληνα προπονητή αυτή τη στιγμή, του Κατσικάρη, με αξιοπρόσεκτη πορεία στο Ισπανικό πρωτάθλημα με την Μπιλμπάο, καλό όνομα στην Ευρωπαϊκή αγορά, μοντέρνες ιδέες στο μπάσκετ, απομακρυσμένο από τα ζιζάνια του έγχρωμου κυριαρχούντος διπόλου (κοκκινο-πράσινο), νέου και αυτόχθονα, επιλογή που συνδύαζε και μια νότα αισιοδοξίας αλλά και άνεμο αλλαγής και έτυχε πολύ καλής αποδοχής από τους απανταχού μπασκετόφιλους. Οι λόγοι για τους οποίους αυτή δεν προχώρησε δεν έχουν γίνει απολύτως γνωστοί. Από την ΕΟΚ επικαλούνται το ασυμβίβαστο που επικρατεί στην Ισπανική Λίγκα κρατώντας επίσης και μια στάση τύπου "Είναι μεγάλη τιμή για τον Κατσικάρη που συζητήσαμε μαζί του μια τέτοια προοπτική και θα έπρεπε να έκανε τα αδύνατα δυνατά για να τα καταφέρει", ενώ ο ίδιος ο Φώτης, παραδεχόμενος τις συζητήσεις, δεν άφησε να εννοηθεί κάποιος λόγος, πέραν ίσως του ότι δεν ήθελε?!?!? Μπορεί να ζει στην Ισπανία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχει γνώση των όσων συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ και κυρίως του τρόπου που λειτουργεί η Εθνική Ομάδα και των συμπαμαρτυρούντων της και η αίσθησή μου είναι ότι τεχνηέντως και ευγενικά μάλλον θέλησε να το αποφύγει. Ζώντας και δουλεύοντας στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια με τις παραστάσεις και τις εμπειρίες του σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας να είναι απολύτως επαγγελματικές, μάλλον κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο δε θα ήταν εφικτό ακόμα και σε επίπεδο Εθνικής Ομάδος. Το ότι ενδιαφερόταν να δουλέψει και ως ομοσπονδιακός τεχνικός νομίζω φάνηκε άμα τη υπογραφή του 4ετούς συμβολαίου με την ομοσπονδία της Ρωσίας.
Μήπως βλέπετε εσείς κάποιον άλλο υποψήφιο που θα μπορούσε να αναλάβει? Οι Έλληνες Πεδουλάκης-Μπαρτζώκας ήταν εξ ορισμού αδύνατον, ο Ιτούδης δεν πολύ-ενδιέφερε ούτε ενδιαφέρθηκε παρόλη τη στήριξη του μέντορά του, ενώ ακόμα και το όνομα του Ιωαννίδη όταν ακροθιγώς αναφέρθηκε -πιο πολύ μετά από δημόσια δήλωση του ξανθού ότι θέλει να επιστρέψει- αντιμετωπίστηκε ως αστείο. Ο προαναφερθείς Χουάν Πλάθα μπήκε στο μικροσκόπιο κυρίως λόγω της καταπληκτικής σαιζόν που κάνει η Ζαλγκίρις καθώς του όμορφου θεάματος που παρουσιάζει, αλλά τελικά προτιμήθηκε ο ευτραφής Ιταλός για δύο λόγους, οι οποίοι, παραδόξως, μοιάζουν να έχουν λογική: ΠΡΩΤΟΝ, το κασέ του Αντρέα ήταν σαφώς πολύ κατώτερο από αυτό του Ισπανού ομολόγου του και ΔΕΥΤΕΡΟΝ η μπασκετική νοοτροπία του νυν ομοσπονδιακού προπονητή προκρίθηκε ότι ταιριάζει περισσότερο στην Ελληνική Ομάδα από αυτή του Ισπανού. Ποια είναι όμως η νοοτροπία και το στυλ μπάσκετ του Τρινκιέρι που, σύμφωνα με τα "πιστεύω" των καρεκλοκένταυρων του Ελληνικού μπάσκετ ταιριάζει στο DNA των Ελλήνων παιχτών?
Στη μέχρι τώρα καριέρα του ο Ιταλός ενεφάνιζε πάντα ομάδες που έπαιζαν με τρόπο οργανωμένο, είχαν σχέδιο στην επίθεση και ήταν εξαιρετικά δουλεμένες στην άμυνα. Το βασικό συστατικό των επιτυχιών της Καντού, με την οποία και έγινε γνωστός ο Τρινκιέρι, είναι η ομαδικότητα και η αγαστή συνεργασία και των παιχτών μεταξύ τους αλλά και με τον προπονητή τους. Στη γείτονα χώρα θεωρείται εξαιρετικός στην προετοιμασία των ομάδων του πριν τον αγώνα, πολύ καλός στο scouting των αντιπάλων ενώ το κύριο χαρακτηριστικό των ομάδων του είναι ότι αυτές εμφανίζονται πάντα πολύ σταθερές, χωρίς σκαμπανεβάσματα και είναι σκληροτράχηλες και δυσκολοκατάβλητες. Με άλλα λόγια ομάδες με χαρακτήρα μαχητικό μέχρι το τελευταίο λεπτό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο καλύτερος προπονητής της Ιταλίας τα 2 τελευταία χρόνια παρουσίασε μια ομάδα με εξαιρετικά μικρό μπάτζετ (2m) φτάνοντας πέρυσι στους 16 της Ευρωλίγκας και φέτος χάνοντας στο τελευταίο ματς την πρόκριση. Και όλα αυτά με μια ομάδα στελεχωμένη από παίχτες εργάτες, χωρίς τα μεγάλα ονόματα, παίζοντας σε ένα μικρό γήπεδο και χωρίς μεγάλη προτέρα εμπειρία όχι μόνο για αυτούς αλλά ούτε καν για τον ίδιο. Λάτρης του μπάσκετ, άρχισε την καριέρα του ως μέλος προπονητικού team σε ηλικία μόλις 36 περνώντας από όλες τις βαθμίδες του προπονητή (μέλος-βοηθός-πρώτος προπονητής), επιμορφώνεται συνεχώς παρακολουθώντας και διδάσκοντας σε σεμινάρια σε όλη την Ευρώπη. Χαρακτηριστικό το συμβάν πέρυσι σε σεμινάριο που διεξήχθη στην Ελλάδα και ήταν προσκεκλημένος όταν και έκανε μια βαθιά υπόκλιση μόλις είδε τον Ζοτς ενώπιον όλων των παρισταμένων!!!
Μέχρι εδώ όλα καλά, σε βαθμό που κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει όχι μόνο το ορθόν της επιλογής αλλά και το ορθόν των λόγων αυτής, έως ότου η ΕΟΚ έβαλε αυτογκόλ. Και όχι μόνο ένα, αλλά τρία, όσα δηλαδή και τα ονόματα των τριών βοηθών του νέου ομοσπονδιακού τεχνικού!!! Λημνιάτης-Παπανικολάου-Κατζούρης και η έκπληξη στην ανάγνωση κάθε ονόματος όλο και πολλαπλασιαζόταν. Και εκεί άρχισαν οι αρχικές υποψίες κάποιων "χαιρέκακων ή κακεντρεχών" δημοσιογράφων να επιβεβαιώνονται. Επιλέγεις έναν καινουριο προπονητή για την Εθνική Ομάδα που προέρχεται από μια παταγώδη αποτυχία, έναν άνθρωπο από μια ξένη χώρα που δεν έχει καμία επαφή με τα δρώμενα του Ελληνικού μπάσκετ για να την οδηγήσει στο επόμενο μεγάλο ραντεβού, άρα το πιο λογικό και επόμενο είναι να υπερασπίσεις, να προασπίσεις και να "επανδρώσεις" την επιλογή σου με ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν να εγκλιμαστεί ταχύτερα, που θα έχουν την εμπειρία της ομάδος, θα γνωρίζουν τα αγωνιστικά και μη χούγια των παιχτών και φυσικά θα έχουν και το θεωρητικό αλλά και εμπειρικό υπόβαθρο να σταθούν δίπλα στον εθνικό μας προπονητή στη μεγάλη πρόκληση που έρχεται. "Ανθ' υμών Γουλιμής" που είπε και ο Τρικούπης κάποιες δεκαετίες πίσω. Δεν έχω τίποτα με τους προαναφερθέντες κυρίους, ίσα ίσα ο σχολιασμός του Λημνιάτη στην κρατική τηλεόραση ήταν πραγματικά εξαιρετικός και βοηθούσε πολύ στην καλύτερη κατανόηση του παιχνιδιού, αλλά αν αυτό είναι κριτήριο προηγείται οι Συρίγος και Σκουντής!!!!
Αστειευόμενος θέλω να καταδείξω ότι οι επιλογές των βοηθών του Τρινκιέρι μάλλον έγιναν με βάση προσωπικές συμπάθειες και "προβιβάσεις" παρά με αξιοκρατικά κριτήρια και αν κάποιος διαφωνεί παρακαλώ να το καταθέσει. Ο Δημητράκης στην μέχρι τώρα προπονητική του καριέρα (στην ποιά???) έκατσε μερικούς αγώνες (2 αν θυμάμαι καλά) στον πάγκο της ΑΕΚ και μερικούς στην αρχή της σαιζόν στον Ηλυσιακό, ενώ ο Λημνιάτης ήταν προπονητής της ομάδος 3x3 που διοργανώθηκε στο Ζάππειο το καλοκαίρι!!!!!!! Ειλικρινά μπορεί -και μακάρι για τα παιδιά- να αποδειχθούν εξαίρετα προπονητικά ταλέντα στο μέλλον, αλλά όσον αφορά το παρόν όσο και να ψάχνει κανείς να βρει στο βιογραφικό τους μια αχτίδα αισιοδοξίας, δε μπορεί. Μόνο ο τρίτος της παρέας ασκεί την προπονητική εδώ και μερικά χρόνια στο πλευρό του Ηλία Ζούρου ως μέλος του τεχνικού του επιτελείου και αυτό είναι όλο!!! Σας εμπνέει εμπιστοσύνη ή αισιοδοξία μήπως η στελέχωση γύρω από τον Ιταλό ή εγώ γίνομαι πολύ περίεργος? Αναρωτιέμαι αν υπήρχε κάτι πιο λογικό από το να στηριχτεί έως εσχάτων η επιλογή του Τρινκιέρι από ανθρώπους όπως, για παράδειγμα, ο Πρίφτης ή ο Σφαιρόπουλος ή ακόμα ο Φραγκιάς, με άλλα λόγια συνομήλικων προπονητών του, με εμπειρίες και παραστάσεις τα τελευταία χρόνια και ως πρώτοι προπονητές αλλά και ως μέλη του τεχνικού επιτελείου της ομάδος μας. Πολύ περισσότερο δε, όταν ο πρώτος προπονητής αναλαμβάνει για πρώτη φορά στην καριέρα του τη θέση του ομοσπονδιακού και άρα θα αντιμετωπίσει πολλές καινούριες καταστάσεις έως και κακοτοπιές. Είναι σαν να προσλαμβάνεις έναν καπετάνιο να οδηγήσει ένα καράβι σε ένα δύσκολο ταξίδι με υποπλοιάρχους και μηχανικούς τελείως άπειρους. Το κλού της όλης υπόθεσης, όπως αποκαλύφθηκε από την μπασκετική Κουρούνα, είναι ότι ο Τρινκιέρι ζήτησε να φέρει μαζί του ως βοηθό τον Μολίν (ναι εκείνον τον μόνιμο βοηθό προπονητών που πέρασε για μερικά φεγγάρια από τον πάγκο της Ρεάλ), αλλά η πρόταση του σχεδον δεν απαντήθηκε καν!!!
Μήπως, λέγω εγώ φορώντας τον μανδύα του μηχανορράφου, με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε λίγο τον Τρινκιέρι "γυμνό στο δάσος με τους λύκους"? Μήπως ετοιμάζουμε από τώρα το έδαφος για τις δικαιολογίες που θα πρέπει σαν ΕΟΚ να χρησιμοποιήσουμε σχετικά με την όποια -παντελώς απευκταία- αποτυχία της Εθνικής μας ομάδος στο επερχόμενο Ευρωμπάσκετ? Μήπως αποδυναμώνουμε από την πρώτη κιόλας στιγμή την επιλογή μας? Μήπως φορέσαμε ήδη στον προπονητή μας τον αόρατο μανδύα του εξιλαστήριου θύματος σηκώνοντας τα μανίκια και πλένοντας τα χέρια μας ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι? Μήπως βλέπουμε στο πρόσωπο κάποιου εκ των συνεργατών του τον διάδοχό του Ιταλού και προαλείφουμε το έδαφος κεκκαλυμένα με την ένταξή του στο όλο κλίμα της Εθνικής μας Ομάδος ως μέλος του επιτελείου? Μπορεί όλα αυτά να είναι από υπερβολικά έως απίθανα, αλλά μπορεί και όχι, όπως διατείνονται αρκετοί που βρίσκονται κοντά στον Βασιλακόπουλο και τους ημέτερους συνεργάτες του. Να το θέσω και αλλιώς? Πράγματι ο Ζούρος έχει τις δικές του ευθύνες -προπονητικές και αγωνιστικές- όσον αφορά το Βατερλώ του Προολυμπιακού τις οποίες και ανέλαβε, αλλά πέραν τούτου δεν άκουσα κανέναν άλλο να κάνει το ίδιο από την πλευρά της Ομοσπονδιάς, παρόλο που υπήρχε γενικά πολλή "μουρμούρα" σχετικά με το πρόγραμμα της προετοιμασίας και κάποια φιλικά που κανονίστηκαν στην Αμερική. Και όσο και αν πιέστηκε ο Ζούρος να μιλήσει, δεν το έκανε προς ανακούφιση πολλών. Να περιμένει μια τέτοια -ακραιφνώς καιροσκοπική- τύχη και τον νέο μας προπονητή? Ίδωμεν...
Και επειδή είναι εύκολο να θεωρητικολογείς χωρίς να προτείνεις λύσεις, η δική μου πρόταση είναι εξαιρετικά απλή. Είτε στελεχώνεις το επιτελείο του Τρινκιέρι με συνομήλικούς του, ικανούς προπονητές με εμπειρία και από τις Εθνικές ομάδες (Σφαιρόπουλος-Πρίφτης) είτε τοποθετείς δίπλα του έναν εμπειρότερο, γνώστη της ελληνικής πραγματικόητας, με καλό όνομα ανάμεσα στους Έλληνες παίχτες αλλά και ιδέες πάνω στο μπάσκετ προκειμένου να τον βοηθήσει στα δύσκολα που τον περιμένουν. Το όνομα του Σούλη Μαρκόπουλου εμένα προσωπικά μου κάνει πολύ όχι μόνο λόγω βιογραφικού αλλά και ιδιοσυγκρασίας.
Τον Ιταλό πάντως...εγώ δεν τον βλέπω πολύ καλά... και μακάρι να διαψευστώ...
8 σχόλια:
Αρχίζω από τα θετικά, το εξής ένα: Ο Τρινκιέρι είναι ένας καλός προπονητης. Αυτό το συμπέρασμα το συνάγω από τη πληροφόρηση που άντλησα από διάφορα άρθρα και μπλογκ και φυσικά την ανάρτηση του Στράτου.
Aυτό που με ξένισε πολύ και συμφωνώ απόλυτα με το Στρατο είναι η επιλογή των βοηθών που σε συνδυασμό με το πρώτο προπονητή φτιάχνει ένα τεχνικό επιτελείο με μεγάλο βαθμό απειρίας και "μικρά μεγέθη" σε σύγκριση με (κάποιους από) τους παίκτες. Θα άλλαζα είτε το Λημνιάτη, είτε το Παπανικολάου με κάποιον έμπειρο δίπλα στο Τρινκιέρι ακόμα και ξένο όπως ο Μολίν.
Δε νομίζω πως ο Μαρκόπουλος θα δεχόταν να πάει ως δεύτερος δίπλα στο Τρινκιέρι, αντίθετα ο Σούλης θα μου άρεσε ως πρώτος μαζί με κάποιον από τους ανερχόμενους Έλληνες. Ή όπως διάβασα μια πρόταση-έμπνευση για δίδυμο Σφαιρόπουλου-Γιαννάκη με το Σφαιρό ως πρώτο και τον Γιαννάκη σε περισσότερο εξωαγωνιστικό ρόλο, αφού ως πρώτος για πολλούς είναι "ξεπερασμένος", "μη αποδεκτός λόγω θητείας στον Ολυμπιακό" κλπ.
Όπως και να 'χει, ο Τρινκιέρι θα έχει την ευκαιρία του και μακάρι η Ομοσπονδία να μείνει μακριά από τα λάθη του Προολυμπιακού. Χρόνος για προετοιμασία θα υπάρχει άπλετος, το έμψυχο δυναμικό είναι ικανό, οπότε πάμε για μετάλλιο μωρή Εθνικάρα!!!
@Panagos: Συμφωνώ ότι ως προπονητής τα μέχρι τώρα δείγματα είναι απολύτως ενθαρρυντικά παρόλο που μόνο σε ομάδες της πατρίδος του έχει δουλέψει και η καριέρα του είναι δεν είναι 10 ετών.
Το όλο κλίμα γύρω του δε μου πολύ-αρέσει καθώς δε μου δίνει την αίσθηση της απόλυτης στήριξης όπως γράφω και διαβάζω και εγώ αλλού. Και αν το συνδυάσουμε με την εδώ και καιρό μόνιμη σιωπή του Ζούρου, κανείς μπορεί πολλά να σκεφτεί...
Καλησπερα και καλη χρονια σε ολους
Ενταξει να το πιουμε το Τρινκεριο ποτηρι λογω κρισης λογω των κορυφαιων ονοματων που δεν θελουν να δουλεψουν σε Εθνικη και τα λοιπα και τα λοιπα.
Οπως οι περισσοτεροι και σε αλλα μπλογκ εχω τεραστιες ενστασεις στο θεμα των βοηθων.
Για τον Λημνιατη δεν εχω τοσες πολλες ενστασεις τον θεωρω σοβαρο ανθρωπο που του αρεσει να εργαζεται σοβαρα να μαθαινει και να προοδευει. Ειναι ηρεμος χαρακτηρας και μπορει να λειτουργησει συνδετικα και πυροσβεστικα σε περιεργες καταστασεις διαχειρισης υλικου που θα ερθουν σιγουρα στα αποδυτηρια...
Για τον καλομαθημενο μας τωρα τον Δημητρακη θεωρω οτι η προσληψη του ανηκει στη σφαιρα τη δημοσιουπαλληλικης νοοτροπιας που δυστυχως επικρατει ακομα στην ομοσπονδια. Να το πουμε απλα, τι στο καλο γυρευει ο Παπανικολαου βοηθος του Τρινκερι ειναι τεραστιο μυστηριο . Η μηπως δεν ειναι? Θυμηθητε στην αρχη της χρονιας την επιθεση του Παπανικολαου στον Γιαννακη και θα καταλαβετε οτι ανηκει σε συγκεκριμενη ομαδα συμφεροντων μεσα στην ομοσπονδια και οτι λιγο ως πολυ μπορουμε να πουμε οτι η ρουφιανια παει και θα πηγαινει ακομα πιο πολυ συννεφο στο μελλον.. Βυσματικη προσληψη που δεν εχει σχεση με το καλο της Εθνικης..
Δεν θα αντεξει ο Τρινκερι δεν θα αντεξει θα τον φανε και μετα θα εχουμε σηριαλ.
Βαση υλικου ειμαστε και για χρυσο στη Σλοβενια.
Ευχομαι να τον αφησουν να παρει εναν βοηθο ακομα τον Μολιν η καποιον αλλο αληθινο τεχνικο βοηθο.
Στη τελικη ας διορισουν τεχνικο συμβουλο (οπως ηταν ο Ιωαννιδης πριν το 2004) για να βοηθησει τη κατασταση..
Αυτα Στρατο και καλο βραδυ
Μανος
@Manos: Εξαίρετο το σχόλιό σου αν και δηκτικό, αλλά νομίζω ότι λίγο-πολύ όλοι συμμεριζόμαστε τα όσα γράφεις.
Το κακό είναι ότι φαίνεται η στελέχωση της Εθνικής μας Ομάδος να είναι πεδίο δράσης εκάστοτε ατομικών φιλοδοξιών και μικροπολιτικών του καθενός και αυτό ΣΙΓΟΥΡΑ περνάει ΚΑΙ στους παίχτες που θα κληθούν σε αυτή.
Για τεχνικό σύμβουλο πρότεινα εγώ τον Σούλη που λόγω ιδιοσυγκρασίας αλλά και του σεβασμού που εμπνέει θα μπορούσε να λειτουργήσει πυροσβεστικά...
Πολυ σωστά όλα...οι επιλογές των βοηθών είναι για κλάματα..ο Ιταλος θα φύγει νύχτα και ο "πατερούλης" θα έχει κάνει το "καθήκον" του..
Χαιρετώ και εύχομαι καλή χρονιά, με υγεία σε όλους!!
Εύχομαι (στα πλαίσια των εορταστικών ευχών...) και ελπίζω, να ΔΙΑΨΕΥΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!
Ειδικά όταν μιλάμε για την μεγάλη και επίσημη και αξεπέραστη και και και .... αγαπημένη και αδυναμία μου, την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ (εξ ου και το "Δράκος", ο πιο πιστός απο τους πιστούς!!), τέτοιας φύσεως "καταστάσεις" πραγματικά με στεναχωρούν τα μάλα!!
Αδυνατώ να εντοπίσω τα πιο μικρά ψήγματα λογικής στη στελέχωση του Τρινκιέρι. Μόνον "συνομωσιο-λογική" σαν αυτή που αναπτύξατε όλοι οσμίζομαι και τρελαίνομαι!! Ειδικά ο Δημητράκης... να εδώ μου κάθεται, ειδικά μετά τις τελευταίες εν γένει συμπεριφορές του..
Τι ωραία θα ήταν Σφαιρόπουλος - Δράκος (!!!!!), στη λογική Ζοτς - Ντούντα, που εφάρμοσαν οι πρωτμάστορες Σέρβοι;
Με όση αισιοδοξία μπορώ να συγκεντρώσω θα ευχηθώ να δέσει άμεσα με τους παίκτες και την ελληνική νοοτροπία ο κόουτς και οι βοηθοί να είναι εκεί για να βοηθήσουν και όχι για να προλειάνουν παράλληλα το έδαφος για τη δική τους ανέλιξη (για το Παπανικολάου αυτό...όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται πως ο Μάνος έχει όλο και περισσότερο δίκιο για τις μομφές εις βάρος του).
Εγώ πάντως στο γραφείο έχω διευθυντή εγγλέζο και τον τρώω στη μάπα τουλάχιστον 9 ώρες τη μέρα εδώ και 3 χρόνια και ακόμα δεν καταλαβαινόμαστε (και δεν εννοώ σε γλωσσικό επίπεδο προφανώς). Ο Τρινκιέρι ελπίζω να βγει γάτος και να μπει στο νόημα γρήγορα και να αποφύγει τις κακοτοπιές...
Καλή επιλογή ο Τρινκιέρι...
Γελοίες οι επιλογές των βοηθών...Ζήτω η Ελλάδα και το βόλεμα της
Δημοσίευση σχολίου