To βιβλίο του J.McMullan "Dream Team" ασχολείται με τις ημέρες και πράξεις της μεγαλύτερης ομάδας που έπαιξε ποτέ μπάσκετ.
Το 3-ponto το διάβασε και σας παρουσιάζει το κεφάλαιο : The Kukoc game "They were like mad dogs on Toni"
Για τους συμπατριώτες του , ο Ντράζεν ήταν οι
Μάικλ/Μάτζικ/Λάρι όλοι σε έναν. Ήταν εκείνος που έφερε τα πρωτεία στη πατρίδα
του , όπως οι Μάτζικ και Λάρι , ήταν ο πιο ταλαντούχος και θεαματικός
μπασκετμπολίστας , όπως ο Μάικλ , και τέλος ήταν ο πιο ανταγωνιστικός , όπως οι τρεις τους.
Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «once a brother» του ESPN , απ' το στόμα του Τόνι Κούκοτς ακούσαμε:
«ήσουν τόσο απορροφημένος να τον παρακολουθείς που ορισμένες φορές αποσπόσουνα εντελώς
απ’ το παιχνίδι». Ο Ντίνο Ράτζα , συμπαίκτης του στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας ,
μίλησε για την παρομοιώδη ικανότητά του να νικήσει μία ομάδα μόνος του.
Όμως η προσοχή της Dream Team για το δεύτερο παιχνίδι των ομίλων απέναντι στην Κροατία δεν ήταν στον Ντράζεν Πέτροβιτς - που
γνώριζαν στα τρία χρόνια που αγωνιζόταν στο ΝΒΑ- αλλά στον Τόνι Κούκοτς (που δεν ήξεραν αλλά
τον αμφισβητούσαν ούτως ή άλλως).
Για την ακρίβεια οι Πίππεν και Τζόρνταν τον κορόιδευαν ως
«το κατοικίδιο του Κράουζε». Ο μάνατζερ των Μπουλς τον διάλεξε στο νούμερο 29
του ντραφτ το 1990 και τον ήθελε διακαώς στο Σικάγο. Η επιθυμία του έφτασε σε
τέτοιο σημείο ώστε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του Πίππεν ώστε να
εξοικονομήσει χρήματα για να φέρει τον Κροάτη στις ΗΠΑ.
(πρέπει να καταλάβετε
κάτι για το ΝΒΑ: μπορείς να προσβάλεις τον καθένα , με όποιον τρόπο θέλεις. Μα ποτέ δεν παρεμβαίνεις στο
πορτοφόλι του παίκτη κοιτώντας να του το μειώσεις. Όταν το κάνεις σημαίνει πως
ψάχνεις για μπελάδες..
επίσης: αν ο Κράουζε
έλεγε πως ο Τζορτζ Ουάσινγκτον ήταν ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ , ο Τζόρνταν θα
έλεγε πως ήταν ο Τρούπερ Ουάσινγκτον , ένας φόργουορντ που έπαιζε στο παλιό
ΑΒΑ. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν είμαι σίγουρος αν ο Τζόρνταν θα
ενδιαφερόταν τόσο πολύ να στηρίξει τον συμπαίκτη του αν δεν υπήρχε ο Κράουζε
στην «εικόνα» Πίπεν - Κούκοτς.
Ο Μάικλ περισσότερο
και απ’ τον «παίκτη Κούκοτς» , είχε νευριάσει με την «ιδέα Κούκοτς». Ο Κράουζε
του είχε δώσει ορισμένες κασέτες για να τον παρακολουθήσει και να βεβαιωθεί για
το ταλέντο του αλλά ο Μάικλ είναι σίγουρο πως ούτε τις κοίταξε)
Στη διαδρομή για το γήπεδο οι Μάικλ και Μάτζικ κάθονταν
μαζί:
-
« Θέλω να προηγούμαστε με 20 πόντους μέχρι το ημίχρονο»
-
« Έγινε Μάικλ , θα το κάνουμε για σένα και τον Σκότι».
(Το πάθος και το
κίνητρο για το παιχνίδι των Μάικλ και Σκότι ενέπνευσε και τους άλλους Dream Teamers. Χρόνια
μετά ανακάλυψα με έκπληξη πόσο έντονα το θυμούνται ως «the Kukoc game» . Στις συνεντεύξεις μαζί τους μου το ανέφεραν πριν εγώ
αναφέρω το οτιδήποτε.
Γιούιν: Κυνήγησαν τον
Κούκοτς με μανία. Επρόκειτο για την καλύτερη άμυνα που είδα ποτέ να παίζουν οι
Μάικλ και Σκότι. Με διαφορά.
Μπάρκλει: Μάγκα μου
ήταν τρομακτικό αυτό που έκαναν στον Κούκοτς. Και απολαυστικό συνάμα.
Μάλιν: Ο Σκότι και ο
Μάικλ έκαναν σαν μανιασμένα σκυλιά στον Τόνι , σε σημείο που να χαθούν εντελώς
απ’ το παιχνίδι.\
Μαλόουν: Έχεις δει
ποτέ τον παροξυσμό που συμβαίνει στα συσσίτια; Τέτοιο ήταν (σημ. Drazen: πάντα ανόητος αυτός ο Μαλόουν, βρήκε παράδειγμα να παρομοιάσει!!!)
ΜακΙντάιρ ( NBA PR) : Θυμάμαι
τον Σκότι να φωνάζει πως δεν θέλει ο Κούκοτς να πάρει τα λεφτά του. Ήταν τα
λεφτά του!)
«Βιώναμε παράξενα συναισθήματα τότε» θα μου πει το 2011 ο
Κούκοτς. «Απ’ τη μία ο πόλεμος που μαινόταν στη πατρίδα , απ'την 'αλλη οι Ολυμπιακοί Αγώνες
, ο αγώνας με την Dream Team.
Πρέπει να καταλάβεις πως πολλά γυρνούσαν στο μυαλό μας τότε».
Ο Κούκοτς ήταν ένας χαρισματικός μπασκετμπολίστας που με
λίγη παραπάνω ταχύτητα θα μπορούσε να γινόταν ένας «δεύτερος Μάτζικ». Ακόμη , ο
Τόνι έμοιαζε λιγάκι soft.
Ήταν χλωμός, αδύνατος , με παιδικό πρόσωπο.
Και εκείνη τη νύχτα ο 23χρονος θα οδηγείτο σαν πρόβατο στη
σφαγή.
Ο Τσακ Ντέιλι ήταν περισσότερο και από χαρούμενος για το
κίνητρο της ομάδας. Ευχαρίστως έδωσε στον Σκότι το «τσεκούρι» για να αρχίσει το
μακελειό».
Μία ημέρα πριν ο Τζόρνταν έπιασε τον Ντέιλι και του τόνισε
πως αυτός και ο Σκότι θέλουν να μείνουν στο παρκέ για πολλά λεπτά.
Η πεντάδα που ξεκίνησε ήταν : Μάτζικ – Τζόρνταν – Πίππεν –
Μπάρκλει – Γιούιν.
Αν και ο δις πρωταθλητής δεν αποκάλυπτε την αγαπημένη του
πεντάδα σε εμάς τους δημοσιογράφους , αυτή πρέπει να ήταν. Ήθελε τον Μπάρκλει γιατί ήξερε πως δεν
χρειαζόταν συστήματα για να βάλει τη μπάλα στο καλάθι αλλά και τους «Μπουλς» για την
προσφορά τους σε άμυνα και επίθεση.
«Δώστε μου τους Μπουλς και δεν με νοιάζει ποιοί άλλοι θα
τους πλαισιώνουν».
(σημ Drazen:
καρφάκι για Τζάκσον ήταν αυτό ή μου φαίνεται;;;)
Απ' το τζάμπολ κιόλας ο Πίπεν πήγε πάνω στον Κούκοτς , με τον Κροάτη να ξεφεύγει και
να δίνει μία πανέξυπνη πάσα στον Ράτζα.
(Αυτό εξόργισε τον «Ινδιάνο» με αποτέλεσμα ο Κούκοτς να μην
έχει άλλη καλή στιγμή στο παιχνίδι.)
Ο Ντέιλι αμέσως έδωσε εντολή για παιχνίδι απομόνωσης του
Πίππεν στη κορυφή με τον Κούκοτς. (Σπάνια έδινε τέτοιες εντολές στο τουρνουά) .
Φάουλ του Κούκοτς.
Παρακολουθώντας τη μανία με την οποία έπαιζε άμυνα ο
φόργουορντ των Μπουλς νόμιζες πως του είχε κλέψει τη γυναίκα. Συμπαραστάτης ο Τζόρνταν που μάρκαρε τον Κούκοτς όποτε ο συμπαίκτης του έβγαινε αλλαγή.
Μέχρι το ημίχρονο ο Τζόρνταν είχε 7 κλεψίματα και ο Πίππεν 4.
Εκείνη τη μέρα μετακόμισαν το Chicago Stadium στη
Βαρκελώνη.
Συνήθως στα time outs δεν έλεγαν κάτι το σοβαρό. Κάτι γέλια και επιβραβεύσεις ήταν όλα και όλα.
Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε για κάτι διαφορετικό.
Εκείνη τη βραδιά όμως οι "Μπουλς" πρόσεχαν να μην χάσει
κανένας την αυτοσυγκέντρωσή του. Ο Μπάρκλει ξέφευγε λιγάκι απ’ την «αποστολή»
κάνοντας τον ειρηνοποιό . Σε μία φάση βοήθησε τον Κούκοτς να σηκωθεί ενώ αρκετά
συχνά έκανε νόημα να «το πάνε πιο χαλαρά».
Ο στόχος των Κροατών ήταν να μην χάσουν με παραπάνω από 25
πόντους.
Δεν τα κατάφεραν , έχασαν με 103-70.
Ο Πίππεν ήταν καυστικός στο τέλος του παιχνιδιού όσον αφορά
τον μελλοντικό συμπαίκτη: «Toni Κukoc could be a good player,
but he’s in the right league right know».
«Έπαιξα άθλια» , ομολόγησε το «θύμα».
(2/11 σουτ , 7 λάθη)
Οι ενστάσεις του Πίππεν δεν ήταν προσωπικές , ήταν
επαγγελματικές. Οι άνθρωποι του μπάσκετ αναγνώριζαν στον Κροάτη την ευστροφία
του , την ικανότητα να συνδυάζει μπόι με οργανωτικές ικανότητες.
Αλλά αυτά ήταν προσόντα του Πίππεν επίσης. Και δεν
καταλάβαινε γιατί ο Κράουζε ήθελε έναν ακόμα «κάνω τα πάντα» στην ομάδα.
Ο Κούκοτς ορκίζεται πως δεν είχε καταλάβει να γίνεται κάτι
ασυνήθιστο στον αγώνα. «Νόμιζα πως έτσι παίζουν άμυνα στην Αμερική. Αλλά και
έτσι να έγινε το παίρνω σαν κοπλιμέντο. Όπως και να έχει με προετοίμασε για το
τι θα αντιμετωπίσω στο ΝΒΑ».
Τελικά ο Κούκοτς έγινε φίλος και με τους δύο. Περισσότερο με
τον Μάικλ όπου και του κόλλησε το μικρόβιο του γκολφ.
Το 2011 στο ετήσιο «Μάικλ Τζόρνταν Τουρνουά Διασήμων» ήταν
συμπαίκτες.
Mην ξεγελιέστε.
Ο Μάικλ δεν παρακολούθησε ποτέ τις κασέτες που του
έδωσε ο Κράουζε…
2 σχόλια:
Το θυμάμαι τον αγώνα αυτόν και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πώς κυνηγούσαν τον Τόνι σε όλο το γήπεδο.
Κατά τη διάρκεια του τουρνουά αντιμετώπισαν και άλλους εξαιρετικούς παίχτες, αλλά εκείνο το βράδυ υπήρχε μεγάλη ένταση, μπορούσε ο καθένας να το καταλάβει.
Ο χοντρό-Κράουζε, όπως κοροϊδευτικά τον έλεγαν, είχε χρόνιο έρωτα με τον Τόνι...Άδικα?
Κατά την 1η περίοδο κυριαρχίας των Bulls είχα την απορία πως κατάφερε ο Κράουζε να δημιουργήσει τόσο καλή ομάδα και να έχει τόσο κακή φήμη μέσα στην ομάδα... Το αποκορύφωμα ήταν ο 6ος τίτλος το 98 που απλά άφησε την ομάδα να διαλυθεί!!!
Δημοσίευση σχολίου