Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να καταδικάσει κανείς μια ολόκληρη ομάδα (προπονητές και παίχτες) μετά από μια ήττα, πόσω δε μάλλον όταν αυτή είναι εντελώς απροσδόκητη και αγγίζει τα όρια της "σφαλιάρας". Σαν τα σαλιγκάρια που βγαίνουν μετά τη βροχή, ξαφνικά εμφανίζονται οι επαϊοντες και οι γνώστες για να κουνήσουν το δάχτυλο και να φορέσουν το μανδύα του "μετά Χριστόν προφήτη". Απελθέτω από εμού το ποτήριο τούτο!!! Ο λόγος που γράφω το άρθρο αυτό έχει να κάνει με το ότι, εντελώς κατά τύχη και όχι βάσει σχεδιασμού, παρακολούθησα τα τελευταία δύο παιχνίδια του ΠΑΟ από τα οποία εξήγαγα ορισμένα, αμιγώς μπασκετικά θέλω να πιστεύω, συμπεράσματα για τα οποία ζητώ τη γνώμη σας. Εξάλλου, πολλοί, απείρως πιο καταρτισμένοι από εμένα, έχουν ήδη αναφέρει ότι μια ομάδα παντελώς καινούρια σε όλα τα επίπεδα, το πρώτο που και χρειάζεται αλλά και ζητάει είναι χρόνος και υπομονή, ιδίως όταν πίσω της υπάρχει ένα τόσο έντονο και πρόσφατο ένδοξο παρελθόν.
Κατά τη γνώμη μου τα πιο σοβαρά προβλήματα του ΠΑΟ έγκεινται στα εξής:
- Έλλειψη Ταχύτητας. Σε κανένα από τα δύο παιχνίδια οι πράσινοι δεν έτρεξαν στην επίθεσή τους. Ούτε καν ασύντακτα ούτε καν κατά λάθος. Στο σύγχρονο μπάσκετ σχεδόν το 20% των πόντων κάθε ομάδος προέρχεται από το transition παιχνίδι αλλά οι πράσινοι φαίνεται να το αγνοούν παντελώς αυτό. Η επιθετική τακτική είναι απολύτως συνυφασμένη με το set παιχνίδι, ήτοι "επιτιθέμεθα εναντίον οργανωμένης άμυνας". Δεν είδα καμία διάθεση για γρήγορη μεταφορά της μπάλας στην επίθεση, για προσπάθεια να αιφνιδιαστεί και να βρεθεί η αντίπαλη άμυνα εκτός ισορροπίας. Όσες φορές εξασφαλίστηκε το αμυντικό ριμπάουντ και έγινε η πρώτη πάσα στον εκάστοτε άσσο, κανείς, μα κανείς από τους λοιπούς συμπαίχτες, δεν έτρεξε γρήγορα το γήπεδο για να δεχτεί τη μπάλα. Προφανώς υπάρχει τέτοια εντολή, γιατί ακόμα και αυτοί οι άσσοι με το που δέχονται την μπάλα, χαμηλώνουν τον ρυθμό και προσπαθούν να στήσουν το επιθετικό play της ομάδος τους. Αυτό σημαίνει ότι γρήγοροι και εύκολοι πόντοι που θα μπορούσαν να προστεθούν στο επιθετικό σακούλι απουσιάζουν και οι πράσινοι πρέπει κάθε φορά να νικήσουν την εκάστοτε αντίπαλη άμυνά τους. Σε κακές επιθετικές βραδιές, όταν και τα σουτ δε θα μπαίνουν, οι fast-break points θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αποκούμπι.
Η έλλειψη ταχύτητας είναι ορατή όμως ακόμα και σε αυτό το 5 εναντίον 5 παιχνίδι. Ο Πεδουλάκης προσπαθεί πολύ να εκμεταλλευτεί όλα τα miss-match που προκύπτουν ακόμα και από τον Ούκιτς και αυτό έχει ως συνέπεια πολύ συχνά η μπάλα να κολλάει στα χέρια του παίχτη που παίζει με πλάτη μέχρι αυτός να αποφασίσει τι θα κάνει. Δεν είναι λίγες οι φορές που η έξτρα πάσα γίνεται σχεδόν προς το τέλος του χρόνου της επίθεσης όταν και εξαπολύεται το σουτ, φυσικά υπό πίεση της κόρνας των 24. Το παιχνίδι με την πλάτη έχει εξαιρετικά οφέλη όταν ο post-up παίχτης λειτουργεί γρήγορα είτε παίρνοντας την προσπάθεια είτε πασάροντας, πράγμα που δε γίνεται συχνά στην επίθεση του ΠΑΟ. Εάν αυτό συνδυαστεί και με τα προαναφερθέντα στην προηγούμενη παράγραφο, εύλογα κανείς καταλαβαίνει ότι η ταχύτητα γενικά στο παιχνίδι του ΠΑΟ απουσιάζει.
- Εναλλακτικό επιθετικό πλάνο. Ο Πάμπλο Λάσο έκανε μάλλον κακό παρά καλό στον ΠΑΟ όταν αποφάσιζε να αντιμετωπίσει τον Σοφοκλή με μόνο ένα παίχτη. Ο Big Sofo έκανε πάρτι στη Μαδρίτη και όλοι αμέσως έριξαν επάνω του τα φώτα του πρωταγωνιστικού ρόλου στην πράσινη επίθεση. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό αρκεί να γίνεται με φειδώ. Στα λεπτά που ο Έλληνας σέντερ βρίσκεται στο παρκέ φαίνεται να επικρατεί μια σχεδόν δικτατορικής φύσης λογικής για την ομάδα του που συνίσταται στην πέραν πάσης λογικής τροφοδότησής του. Συνήθως 4 παίχτες στήνονται γύρω από τη ρακέτα και ψάχνουν την καλύτερη γωνία πάσας είτε διαγώνια είτε κάθετα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να γίνεται ο ΠΑΟ προβλέψιμος και η αντιμετώπιση του Σόφο εύκολη, γιατί η άμυνα θέλει να πάρει τη μπάλα από τα χέρια του όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ακόμα και όταν ο Σοφοκλής πασάρει η άμεση και γρήγορη λειτουργία των περιστροφών μπορεί να δράσει πολύ καταλυτικά στις έξτρα πάσες, ακριβώς γιατί πλέον τις περιμένουν και τις γνωρίζουν όλοι. Στήνονται τα double & triple teams προσπαθώντας να εμποδίσουν το καλό οπτικό πεδίο του Σόφο και μόλις η μπάλα φεύγει από τα χέρια του, ιδίως προς το τέλος της επίθεσης, όλοι τρέχουν στον κοντινότερο παίχτη, που σουτάρει μεν, αλλά με πίεση και χρόνου και αντιπάλου δε.
Ακόμα και όταν λείπει ο Σόφο όμως, ο Άρτζι μοιάζει να προσπαθεί να παίξει το δικό του "σκεπτόμενο μπάσκετ" όπως αρέσκεται να λέει ποστάροντας τον οποιονδήποτε έχει ένα αβαντάζ. Στην ουσία βάζει την ομάδα του να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, περιμένοντας τη βοήθεια του αντιπάλου για να λειτουργήσει η κυκλοφορία της μπάλας. Και ξαναλέω, όταν τα μακρινά σουτ μπαίνουν (βλ. Λιουμπλάνα) όλα βαίνουν καλώς, αλλά όταν αυτό δε γίνεται (ΟΣΦΠ-ΙΚΑΡΟΣ) ο ΠΑΟ περιορίζεται στους 65 περίπου πόντους. Αυτό που επίσης μου κάνει εντύπωση είναι ότι έχει περιοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το p&r είτε από την κορυφή είτε από τα πλάγια, παρόλο που οι ΔΔ, Ούκιτς, Κίτσεν μπορούν να το παίξουν (και οι Λάσμε-Σόφο να ακολουθήσουν), με συνέπεια όταν γίνει η λεγόμενη αυτή έξτρα πάσα η μόνη λύση να είναι το σουτ. Κοίταζα επίμονα όλα τα ποσταρίσματα παιχτών του ΠΑΟ και διαπίστωσα ότι δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα κοψίματα μέσα στη ρακέτα από τους υπόλοιπους παίχτες, οι οποίοι μένουν ακροβολισμένοι. Μόνο τον Πάνκο κάποιες ελάχιστες φορές είδα να κάνει κίνηση στην πλάτη του Σοφοκλή για να δεχτεί την πάσα, παρόλο που και ο Μασιούλις και ο Μπράμος μπορούν να παίξουν το παιχνίδι αυτό. Ακόμα και η απόσταση των δύο ψηλών στο λεγόμενο high-low είναι αρκετά μεγάλη δίνοντας στην άμυνα την ευκαιρία να προλάβει να καλύψει ενδεχόμενη πάσα προς τα έξω.
- Τα ζευγάρια. Δεν είναι κοινό μυστικό ότι μέσα σε κάθε ομάδα υπάρχουν ζευγάρια που κουμπώνουν μεταξύ τους είτε ψηλοί είτε κοντοί. Στην ολοκαίνουρια ομάδα του ΠΑΟ αυτά ακόμα αναζητούνται με συνέπεια να διαταράσσεται η χημεία όλης της ομάδος. Ο Άρτζι προσπαθεί να παντρέψει τον Ούκιτς με τον Διαμαντίδη αλλά μέχρι τώρα ο Κροάτης παίζει καλύτερα και πιο απελευθερωμένα χωρίς τον αρχηγό, ο οποίος με τη σειρά του δεν έχει καλό timing με τον συμπαίχτη του ιδίως στα ξεμαρκαρίσματά του. Ο Κροάτης κρατά πολύ τη μπάλα στα χέρια και αν δεν κάνει την πρώτη πάσα άμεσα μέτα συνήθως κατεβάζει το κεφάλι και εφορμά ή προσπαθεί σώνει και καλά να βρει τον εκάστοτε ψηλό. Ο Κίτσεν που ίσως θα ταίριαζε καλύτερα φαίνεται μετά τον τραυματισμό του έξω από τα νερά του, φοβισμένος, αγχωμένος και χωρίς πρωτοβουλία θέτοντας ακόμα και αυτή τη συμμετοχή του στην ομάδα εν αμφιβόλω. Στους ψηλούς ο Σόφο μάλλον ταιριάζει πιο πολύ με τον Πάνκο που έχει στο οπλοστάσιό του το σουτ με πρόσωπο στο καλάθι, αλλά και οι δύο μαζί είναι πολύ ευάλωτοι αμυντικά και στα ριμπάουντ με συνέπεια ό,τι βάζουν στην επίθεση να το δέχονται στην άμυνα. Το αντίθετο ισχύει με τους Τσαρτσαρή-Λάσμε οι οποίοι στην άμυνα καλύπτουν καλά τις τρύπες, αλλά στην επίθεση δεν έχουν καταφέρει να συνεργαστούν μεταξύ τους σχεδόν καθόλου, καθώς δε θυμάμαι καν να έχουν ανταλλάξει έστω μια ασσίστ μεταξύ τους, ακόμα και σε παιχνίδι high-low. Ο Μασιούλις μάλλον κουμπώνει με τον Μήτσο καλύτερα, ενώ ο ρόλος των Ξανθόπουλου-Γιαννόπουλου-Σκορδίλη-Άρμοστρονγκ ακόμα αγνοείται. Οι μικρές "χημείες" επηρεάζουν τελικά τη μεγαλύτερη ομαδική χημεία.
- Ο ρόλος του ΔΔ. Ο κόουτς των κυπελλούχων πρέπει να κάνει μια ειλικρινή συνομιλία με τον αρχηγό του. Η φύση του παιχνιδιού του Διαμαντίδη ΔΕ μπορεί να είναι η ίδια με αυτή που ήταν τόσα χρόνια επί ημερών του Ζοτς. Τότε ο Μήτσος μπορούσε να οργανώνει, να παίζει άμυνα, να κατεβάζει ριμπάουντ, να μοιράζει ασίστ, να κλέβει και να κόβει και κάπου κάπου να στάζει και κανένα τρίποντο. Πολύ σωστά ο Πεδουλάκης θέλησε φέτος να τον αποφορτίσει από κάποια πράγματα, όπως το κατέβασμα της μπάλας και το κυνηγητό του αντίπαλου καλύτερου επιθετικού, αλλά αυτό δε φτάνει. Δε γίνεται στο χθεσινό ματς ο Μπράμος, ο Πάνκο, ο Λάσμε, ο Κίτσεν να έχουν περισσότερες επιθετικές προσπάθειες από τον αρχηγό τους. Μοίρασε 8 ασσίστ θα μου πει κάποιος,αλλά αξία θα είχαν αν το νούμερο ήταν 18!! Μη σας φαίνεται περίεργο, καθώς κάθε αντίπαλος κόουτς τις 6-8 ασσίστ του Μήτσου τις "αγοράζει" εύκολα αν μπορεί με αυτόν τον τρόπο να τον κάνει να σκοράρει μόνο από βολές. Πρέπει να γίνει πιο επιθετικός, να δουλέψει πιο πολύ η επίθεση της ομάδος του για να του δώσει είτε σουτ είτε χώρο να επιτεθεί, αλλιώς οι δύσκολες βραδιές θα συνεχιστούν. Και ο ίδιος ο Μήτσος πρέπει να το αντιληφθεί αυτό, καθώς δίπλα του δεν περιμένουν να σκοράρουν οι Νίκολας-Φώτσης-Σάρας-Μπατίστ αλλά μικρότερης ποιότητας και εμπειρίας παίχτες που αποζητούν από αυτό καθοδήγηση και ηγεσία. Το δημιουργικό του παιχνίδι θα είναι πάντα απαραίτητο για την ομάδα του, αλλά πλέον χρειάζεται και σκορ και μάλιστα σε σταθερή βάση και όχι στο τέλος των επιθέσεων όταν συνήθως καταλήγει η μπάλα στα χέρια του.
- Το ρόστερ. Όταν κάνεις 10-12 καινούριες προσθήκες είναι στατιστικά βέβαιο ότι κάποιες θα είναι από ελαφρώς έως εντελώς λανθασμένες. Για αυτό και άλλωστε οι ομάδες μπορούν να κάνουν αλλαγές μεσούσης της σαιζόν, για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Εδώ κοτζάμ Μεσίνα αρχές Νοέμβρη άλλαξε ξένο, γιατί ο ΠΑΟ να κάνει κάτι διαφορετικό? Αρκεί βεβαίως να υπάρχουν τα χρήματα. Η αίσθησή μου είναι ότι το ρόστερ του ΠΑΟ φωνάζει για τουλάχιστον μια αλλαγή ξένου στη θέση του Άρμοστρονγκ που μάλλον αποκτήθηκε πάνω στην αγωνία της αναμονής της απάντησης του Λάσμε και που μέχρι τώρα έχει δείξει παντελή έλλειψη προσαρμοστικότητας. Νομίζω ότι ένα καθαρόαιμο 4άρι με αξιόπιστο μακρινό σουτ και ικανότητα στο αμυντικό ριμπάουντ είναι αυτό που χρειάζεται ο ΠΑΟ, με άλλα λόγια έναν νεότερο Τσαρτσαρή, προσθήκη που θα τον βοηθήσει και στην επιθετική του λειτουργία αλλά και στην αμυντική καθώς μη ξεχνάμε ότι ο γηραιότερος Τσαρτσαρής ήδη βαδίζει στα 34 ενώ ο Πάνκο είναι 35 πατημένα. Πολλοί αναφέρουν ότι καλό θα ήταν να γινόταν μια κίνηση και στο backcourt, καθώς ο Ούκιτς δεν φαίνεται να πείθει ως κουμανταδόρος και ο Κίτσεν να μη δικαιώνει τα όσα καλό λόγια ακούγονταν στα φιλικά, βάζοντας υποψηφιότητα για αλλαγή. Ίσως εκεί θα ήταν συνετό να περιμένει μέχρι τον Ιανουάριο προκειμένου να έχει σχηματίσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για τους δύο αυτούς παίχτες, καθώς δεν εγγυάται κανείς ότι η οποιαδήποτε αλλαγή θα έχει αμέσως ευεργετικά αποτελέσματα.
- Ο κόουτς. Το παλεύει πολυ ο Πεδουλάκης, αυτό νομίζω ότι είναι εμφανές στον οποιονδήποτε. Το είπε και ο ίδιος άλλωστε ότι αυτή είναι η ευκαιρία της ζωής του και θα παλέψει για να μην πάει χαμένη. Πολλά πράγματα και για αυτόν είναι καινούρια σε βαθμό σχεδόν...αδικίας!!! Νομίζω όμως ότι ίσως προσπαθεί πολύ να κάνει μερικά πράγματα που έχει στο μυαλό του και αυτό καμιά φορά του γυρίζει μπούμερανγκ. Ψάχνει, παλεύει, αναλύει να βρει το καλύτερο δυνατό που θέλει, συμμετέχει στο παιχνίδι, δίνει οδηγίες, αλλά η αίσθηση που προκύπτει είναι αυτή του -σχετικώς- αγχωμένου προπονητή. Δοκιμάζει συνεχώς καινούρια σχήματα, οι παίχτες του μπαίνουν και βγαίνουν με ταχύτητα αλλαγών του χαντμπολ, ενώ συχνά τα time-outs σαν να είναι ελαφρώς καθυστερημένα 1-2 φάσεις. Και για αυτόν τα πάντα είναι καινούρια και προσπαθεί όσο μπορεί ταχύτερα να διδάξει και να παρουσιάσει τη δική του μπασκετική πρόταση, πράγμα απολύτως κατανοήτο και σεβαστό, εντούτοις καμιά φορά η ηρεμία και η ψυχραιμία είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι.
Αυτά τα ολίγα εγώ διέβλεψα...
16 σχόλια:
Συμφωνω με τα περισσοτερα που γραφεις Στρατο, ειχαμε μιλησει εδω σε αυτο το φορουμ οτι ο Αρμστρονγκ δεν θα βγαλει τη σεζον και δυστυχως επιβεβαιωθηκαμε. Αυτο που με προβληματιζει παντως πιο πολυ ειναι ο Πεδουλακης που ηρθε στον ΠΑΟ με την αυρα προπονητη που ακολουθει τα χναρια του Ομπραντοβιτς.. Δεν εχω δει παντως κατι τετοιο απο την αποψη οτι δεν καταφερνει μεχρι στιγμης να παντρεψει τους παλιους (διαμαντιδης-τσαρτσαρης)με τους νεους. Η ομαδα δεν μπορει να βγαλει παιχνιδια στην επιθεση οι παικτες δεν δειχνουν να εχουν εμπιστοσυνη στις δυναμεις τους(ακομα και ο Διαμαντιδης..). Βαρετο και προβλεψιμο παιχνιδι με τα συνεχη ποσταρισματα και με την απομονωση του Σοφο... Χαιρομαι πολυ για τους Μασιουλις-Λασμε επιφυλακτικος ακομα για Πανκο -Ουκιτς. Ο Σοφο εχει παρει πολυ βαρος πανω του ελπιζω αυτο να τον βοηθησει να εξελιχθει σε καλυτερο πασερ απο οτι ειναι ηδη...Οσο για τον Κιτσεν πολλοι λενε οτι πρεπει να φυγει ομως δεν συμφωνω αν καποιος ισως δεν χρειαζεται σε αυτη την ομαδα ειναι ο Ξανθοπουλος(αν τον ξαναδω σε καμια Εθνικη θα παθω..) που με τιποτα δεν μπορει να παιξει τον ρολο του αντι-Καλαθη..Ο Κιτσεν εχει δειξει καλα αμυντικα στοιχεια και μπορει να παιξει το ρολο του (αν ξαναβρει την επαφη με το καλαθι)πολυ καλα. Ας φυγει λοιπον ο Ξανθοπουλος και ας φερουν εναν περιφερειακο combo guard το Γεναρη..
Διαφωνω λιγο μαζι σου για Γιαννοπουλο, το εχει το σουτ εχει και το απαραιτητο θρασος τι λες?
Σε ευχαριστω για την καλη αναλυση
Μανος
@Μάνος: Συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα λες. Για τον Γιαννόπουλο που ρωτάς, φέρε στο μυαλό σου τον Κέσελι. Εξαιρετικός σουτέρ και μετά..το χάος. Είτε λοιπόν πρέπει σε κάθε ευκαιρία που μπαίνει να τα βάζει όλα (πράγμα εκ προοιμίου δύσκολο) είτε πρέπει να εξελίξει και να "αναπτύξει" το παιχνίδι του για να προσφέρει περισσότερα. Τα πόδια και το κορμί του για παράδειγμα δεν τον βοηθάνε καθόλου στην άμυνα ή στο ριμπάουντ.
Για Κίτσεν συμφωνώ, ίσως θέλει διαφορετική μεταχείριση. Τον Πεδουλάκη τον πιστεύω, γιατί έχει συγκεκριμένη βιο-θεωρία στο άθλημα, αλλά μου βγάζει πολύ άγχος...
Στράτο, δε θα άλλαζα ούτε "και" στη παράγραφο για το ΔΔ, σχεδόν ακριβώς το ίδιο έχω σκεφτεί και γράψει και εγώ. Το παιχνίδι του δεν έχει αλλάξει καθόλου ώστε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και δε νομίζω πως θα το κάνει στο μέλλον, κάτι που στα δικά μου μάτια θα βλάψει σοβαρά την υστεροφημία του. Δε με εκπλήσσει πάντως η αγωνιστική συμπεριφορά αυτή αφου όπως είχαμε συζητήσει και παλιότερα στο θέμα της σύγκρισης με Γκάλη, δε νομίζω πως νιώθει άνετα έξω από τα καλούπια του Ζοτς και το ρόλο που είχε σε αυτά.
Το σχόλιο για υπερβολική και με παρωπίδες τροφοδότηση στο Σόφο με βρίσκει επίσης απόλυτα σύμφωνο. Πρέπει να εμπλουτιστεί με περισσότερη κίνηση από τους συμπαίκτες του, κοψίματα και όχι αγκυροβόλιο στη ράδα των 6,75...όπως είπες τους έχουν πάρει χαμπάρι όλοι πια.
@Panagos: Αλλάζει στα 32 του ο άνθρωπος?? Δύσκολο μου φαίνεται όσο και αν είναι απαραίτητο, καθώς και η φύση του παιχνιδιού του τελειοποιήθηκε μέσω του παιχνιδιού του ΠΑΟ. Αν έχεις χρόνο διάβασε μια παλιότερη ανάρτηση που τιτλοφορείται "Και όμως δεν είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος". Εκεί μέσα αναφέρω πως ο Μήτσος έγινε ό,τι έγινε χάρη στο γενικότερης φιλοσοφίας παιχνίδι του Ζοτς.
Όπως σωστά λες, έξω από τα γνώριμα καλούπια ψάχνεται, ενώ όλοι σε αυτόν αποβλέπουν!!!
Για Σόφο ένα πράγμα σκέφτομαι. Γιατί να μην τον χρησιμοποιήσουν ως Δούρειο Ίππο? Αφού ξέρουν πώς οι άμυνες θα παίξουν επάνω του, ας προσαρμόσουν αλλιώς το παιχνίδι τους επάνω του.
Το "Και όμως δεν είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος" εννοείται πως το έχω διαβάσει και εν πολλοίς συμφωνώ με τη κεντρική ιδέα της ανάρτησης. Και πάλι όμως ο χαρακτήρας, το πλάσιμο του παιχνιδιού του σε μια συγκεκριμένη νοοτροπία κλπ δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν τόσο "μετρημένη" (για να το θέσω ευγενικά) συμμετοχή του ΔΔ στο φετινό, νέο και συγκριτικά αδύναμο ΠΑΟ. Υπάρχει ένα θέμα "ιστορικής ευθύνης" αν θες, απέναντι στην ομάδα που τον ανέδειξε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Λεγοντας για Σόφο-Δούρειο Ίππο εννοείς όπως π.χ. χρησιμοποιήθηκε και φαινομενικά "θυσιάστηκε" πολύ συχνά πέρυσι ο Σπανούλης στα διαστήματα που προσαρμοζόταν η αντίπαλη ομάδα πάνω του (με αποκορύφωμα τα παιχνίδια με το ΠΑΟ), δίνοντας χώρο και καλές προυποθέσεις στους υπόλοιπους; Αυτό απαιτεί ψηλό πιο εγκεφαλικό από τον Σόφο, με το Βούισιτς π.χ. θα σου 'λεγα ναι. Ο Σόφο χωρίς τη μπάλα στα χέρια δε προσφέρει πολλά στο παιχνίδι της ομάδας του νομίζω.
Γιατί δεν το λέτε ανάποδα; Mετά τον Μποντίρογκα βρήκε ο Ομπράντοβιτς τον Διαμαντίδη και ξέγνοιασε, δείτε πως έπαιζε ο ΠΑΟ πριν τον Διαμαντίδη, μετά την φυγή του Μποντίρογκα. Κανένας προπονητής δεν μπορεί να σε κάνει μεγάλο παίκτη, ότι έκανε ο Διαμαντίδης στον Ηρακλή τα ίδια έκανε και στον ΠΑΟ και τα ίδια θα έκανε αν έπαιζε τόσο χρόνια στην ΤΣΣΚΑ ή την Ρεάλ, το σουτ του με το στυλ και την ισορροπία που είχε και έχει όταν σουτάρει κάποια στιγμή θα το βελτίωνε
Γιώργο επειδή από τα συμφραζόμενα δε μπορώ να συμπεράνω με σιγουριά, λέγοντας "Κανένας προπονητής δεν μπορεί να σε κάνει μεγάλο παίκτη" εννοείς πως ο ΔΔ θα γινόταν μεγάλος παίκτης ακόμα και χωρίς τον ΠΑΟ και τον Ζοτς ή ότι δεν έγινε μεγάλος παίκτης ακόμα και με τη καθοδήγηση του Ζοτς;
Panagos, το πρώτο, αν ανατρέξουμε σε παλιούς αγώνες του Ηρακλή και της εθνικής πριν το 2004 θα το διαπιστώσουμε. Δεν θέλω να γίνω ερειστικός και ούτε να διαφωνήσω ανούσια με κανέναν αλλά αν ο Παπαλουκάς έπαιζε το μπάσκετ που έχει παίξει ο Διαμαντίδης μέχρι τώρα που είναι γύρω στα 32 θα άκουγε διθυράμβους, οι συγκρίσεις με τον Γκάλη ίσως να τον βγάζαν νικητή και ουδείς θα διανοούταν να πει ότι τον έκανε παίκτη ο προπονητής του ή οι καλοί συμπαίκτες του που του προσθέταν ασίστ στα στατιστικά του επειδή βάζαν καλάθι από το τρίποντο μετά από τελική πάσα του. Με την ευκαιρία τώρα που πέρασαν τα χρόνια και ξαναβλέπουμε τους αγώνες του Γκάλη είναι εκνευριστικό να τον βλέπεις πολλές φορές να βάζει τα στατιστικά του πάνω από την ομάδα και την νίκη της.
Φίλε giorgios papadopoulos εαν θυμιθεις και τον Drazen στον τελικο με την Καζερτα τα ιδια και χειρότερα εκανε...Μερικες φορες οι μεγαλοι παιχτες δικαιολογουνται...ειδικα ο Γκαλης ειχε καει πολλες φορες δινοντας τη μπαλα σε Φιλλιπου και Λυπηριδη...
Φίλε Gangster έχεις δίκαιο για την εποχή που έπαιζε στον Άρη.
giorgo papadopoule min asxoleise o panagos apo ti fapa pou xei faei apo to mitsara exei xazepsei as deiksoume sumpatheia sto provlima tou paidiou
Ανώνυμε ελπίζω να είσαι εδώ για να μιλάμε για τις φάπες που έρχονται για τον αγαπημένο σου "Μητσογκάλη". Και δυστυχώς για εσένα και τους αγαπητικούς του, θα είναι ατελείωτες...
Γιώργο, δεν ανέφερα το Παπαλουκά ή το Γκάλη ή οποινδήποτε άλλο ούτε αμφέβαλα πως ο Διαμαντίδης είναι μεγάλος παίκτης. Ειλικρινά δε καταλαβαίνω από πού συμπέρανες πως είπα κάτι τέτοιο. Εγώ απλά είπα πως δε βγαίνει με τίποτα από τα καλούπια που είχε μάθει να παίζει και αυτό είναι προφανές. Σε αυτό το ΠΑΟ με τους χειρότερους παίκτες σε σχέση με το παρελθόν το να βλέπω το Διαμαντίδη να παίζει ακριβώς όπως πριν με ξενίζει και δεν είναι αρκετό για την ομάδα του. Όταν πηγαίνει το παιχνίδι με τη Καβάλα(!) στο πόντο και ο ΔΔ σε 32 λεπτά συμμετοχής κάνει 4 σουτ όλα και όλα αντί να το καθαρίσει το γα%^&νο το ματσάκι (όντας μακράν ο καλύτερος παίκτης και η ζωντανή ιστορία της ομάδας), πάω πάσο. Ας καθαρίσει τα παιχνίδια ο Γιαννόπουλος και ο Μπράμος.
Ανώνυμε 7/11/2012, 2.11 πάρε τα συμπλέγματά σου και φύγε από δω.
Ανωνυμε 10.46 μην ασχολείσαι με τον συμπλεγματικό, του δίνεις αξία.
Panagos, το πρώτο μου σχόλιο δεν γράφθηκε ως απάντηση στο δικό σου, είναι μια εντύπωση που έχω από καιρό και που απλώς εδώ έτυχε να αναρτηθεί μετά το δικό σου σχόλιο χωρίς όμως να είναι το σχόλιό σου η αιτία ή η αφορμή. Φιλικά
Γιώργο, δε τρέχει τίποτα. Αν βγήκε επιθετικό το κείμενο, σόρι. Με διαόλισε ο άλλος ο γελοίος ανώνυμος και φόρτωσα χωρίς ουσιαστικό λόγο μάλλον.
Πάντως επιμένω πως από το ΔΔ περιμένω πολύ περισσότερα σε αυτό το ΠΑΟ. Δεν τον πήρανε και τα χρόνια για να μην αντέχει, αμυντικά υπάρχουν ικανοί παίκτες να τον προστατέψουν στο ρόστερ του ΠΑΟ. Ήδη συμβαίνει αυτό από την εκπληκτική περίοδο 2010-11 που ήταν (και μάλλον θα παραμείνει) η καλύτερη της σταδιοδρομίας του με Σάτο και Καλάθη.
Συμφωνώ με τον Πανάγο, όπως νομίζω φαίνεται και από το κείμενό μου και τη μεταξύ μας κουβέντα. Δεν ξέρω αν ο ΔΔ το έχει μέσα του να αναλάβει ξεκάθαρες επιθετικές πρωτοβουλίες, αν ο Άρτζι μπορεί να τον πείσει/εμπνεύσει να το κάνει, αλλά έτσι όπως παίζει τώρα η ομάδα, νομίζω ότι είναι ανάγκη να το πράξει.
Γιώργο, σέβομαι αυτό που λες, αλλά αν ο Μήτσος δεν εμποτιζόταν τόσο πολύ στη λογική και τον τρόπο παιχνιδιού που είχε στο μυαλό του ο Ζοτς, δε ξέρω αν θα έφτανε στα σημερινά του ή προπέρσινα του έστω στάνταρ. Η μετάβαση από "άγουρος-ταλαντούχος" παίχτης σε ηγέτη απαιτεί σμίλευση πολλών περισσοτέρων στοιχείων πέραν των φυσικών/αθλητικών ή της προπόνησης.
Δημοσίευση σχολίου