RSS

Αυτό το θυμόσασταν; (Νέλσον – Ράμπις)


Για να ξεφύγει λιγάκι το μυαλό από προδότες πολιτικούς , κουκουλοφόρους σωμάτων ασφαλείας , άρθρα 37 , εφεδρείες και τα σχετικά , ξεφυλλίζω ένα απ’ τα πρώτα τεύχη του Τριπόντου και ξαναθυμάμαι μια παλιά ιστορία: Το χρονικό «ελληνοποίησης» των Ντέιβιντ Νέλσον και Κέρτ Ράμπις.

Ένα χαρτί από τον παπά μιας ορθόδοξης χριστιανής εκκλησίας των ΗΠΑ που να βεβαιώνει την «ελληνική» καταγωγή , ήταν αρκετό για να «βαπτιστεί» κάποιος Έλληνας. Με ένα τέτοιο χαρτί ήλθε στη χώρα μας ο Ντέιβιντ Νέλσον. Ιρλανδοεβραϊκής καταγωγής ο συμπαθής Ντέιβιντ ήταν προσωπική ανακάλυψη του Μιχάλη Κυρίτση. Ο βετεράνος προπονητής όταν σπούδαζε στη μακρινή ήπειρο έμενε στην ίδια γειτονιά με τον Ντέιβιντ, στο Άπερ Μονκλαίρ του Νιου Τζέρσεϊ. Παρ’ όλο που τα μεγαλύτερά του αδέρφια έπαιζαν μπάσκετ , ο μικρός Νέλσον προτιμούσε το τένις. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου , θέλοντας να συνεχίσει τις σπουδές του στο κολλέγιο, στράφηκε στο μπάσκετ. Λόγω ύψους και μόνο έγινε δεκτός απ’το Μπούφιλντ , όπου και ξεπετάχτηκε. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο ήταν δεύτερος ριμπάουντερ και δεύτερος σε ποσοστό ευστοχίας σε σουτ δυο πόντων. Οι Σέλτικς τον ψάρεψαν στον τρίτο γύρο. Πήγε , δοκιμάστηκε αλλά κόπηκε την εποχή που και ο Κυρίτσης έπαιρνε μήνυμα να γυρίσει στον Παναθηναϊκό. Μίλησε στη διοίκηση για τον Νέλσον , που φυσικά δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα. Με τη βοήθεια ενός παπά , πήρε το χαρτί και βαπτίσθηκε Στεργάκος. Το σκάνδαλο ήταν μεγάλο αλλά οι φωνές διαμαρτυρίας δεν έπιασαν τόπο. Σύμφωνα με το γράμμα του νόμου ήταν εντάξει και το Νοέμβριο του 1978 πήρε το δελτίο.

Τις απαραίτητες ενέργειες για λογαριασμό των πρασίνων έκανε ο Γ. Βασιλακόπουλος (με τον κ. Μαλακατές να λύνει και να δένει στην ομοσπονδία). Μάλιστα σε ένα ταξίδι στο Τελ Αβιβ για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι για το κύπελλο Πρωταθλητριών ,οι αρχές του Ισραήλ μόλις είδαν ότι λέγεται Νέλσον και είναι Ιρλανδοεβραίος , δεν του έδιναν βίζα! Χρειάστηκαν συζητήσεις επί συζητήσεων για να τον αφήσουν να παίξει.

Στην πορεία ο Στεργάκος παντρεύτηκε Ελληνίδα και στέφθηκε μάλιστα δευτεραθλητής Ευρώπης με τα γαλανόλευκα το 1989. Μοντέρνο τεσσάρι για την εποχή του , με σουτάκι απ’ τα 5μ και καλή τεχνική στο παιχνίδι του. Τα πύλινα πόδια του δεν του επέτρεψαν να διακριθεί ακόμη περισσότερο.

Τον Ράμπις τον ανακάλυψε πάλι ο Κυρίτσης (!) αλλά την φόρα του προπονητή –τότε- του Πανελληνίου έκοψε ο πρόεδρος της ομάδας. Η ΑΕΚ όμως και συγκεκριμένα ο Φρανκ Ντέβελι , φέρνοντας ένα χαρτί απ’ το Πατριαρχείο της Τουρκίας που πιστοποιούσε πως επρόκειτο για «Έλληνα εκ Τουρκίας» , έστελνε τα αεροπορικά εισιτήρια στο αμερικανάκι. Ο «Ραμπίδης» έφερε ένα κύπελλο στη ΑΕΚ και στη συνέχεια οι Λέικερς τον κάλεσαν μαζί τους.

Ο άτεχνος αλλά ιδιαίτερα χρήσιμος στα συστήματα του Ράιλι , «Κυριάκος Ραμπίδης» , έκανε αξιόλογη καριέρα και παίρνει με διαφορά τον τίτλο του πιο πετυχημένου «Έλληνα» που έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ (σημ. φυσικά αστειεύομαι…)

Ρετρο ιστορία: Μετά την κατάκτηση του κυπέλλου , οι ΑΧΕΠΑΝΣ ήθελαν να τον βραβεύσουν ως τον καλύτερο ελληνοαμερικανό αθλητή της χρονιάς. Μόλις το έμαθε έβαλε τα γέλια και τους διευκρίνισε πως δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα και φυσικά δεν παρέλαβε το βραβείο.

- Ποιά είναι η πιο τρανταχτή ελληνοποίηση στην ιστορία του ελληνιού μπάσκετ;

- Σεργκέι Μπαζάρεβιτς by far!



  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

5 σχόλια:

KANTHAR0S είπε...

Για τον Σεργκέι, αν θυμάμαι σωστά, έλεγαν ότι είχε ρίζες από Βόλο. Ακόμα κλέο από τα γέλια.

Ανώνυμος είπε...

μπαζαρεβιτς;στον παοκ;ελα ρε φιλε το ειχα ξεχασει τελειως...στην ομαδα με σιγαλα λιδελη;τοτε;
charles barkley

Drazen είπε...

@ανώνυμος
Φιλαράκι (όπως λένε και στην Τούμπα - Καμπότζη - Βιετνάμ) ο μπαζάρεβιτς ήρθε στον ΠΑΟΚ την περίοδο 99/00. Ομαδάρα είχε τότε και έφτασε μέχρι τους τελικούς.
1: Κολντεμπέλα-μπαζάρεβιτς-Νικολαϊδης-Βετούλας
2: Μπάνε- μπασλαρινός
3: Μπιλ Έντουαρντς - Περάλ- μπαλογιάννης
4: Αγγελίδης
5: Βίκτορ Αλεξάντερ- Γιαννούλης

Νομίζω πως ο Μπαζάρεβιτς δεν έβγαλε τη σεζόν. Θυμάμαι πως έκανε κάκιστα παιχνίδια. Αν και μπορεί να κάνω λάθος..

Nasos είπε...

Για τους 2 παραπάνω παίχτες θυμάμαι χαρακτηριστικά τα εξής:

1) Ο Ράμπις γκρίνιαζε επί πολλά χρόνια για τα λεφτά που του... χρώσταγε η ΑΕΚ. Φυσικά δεν είχε καμια σοβαρή ελπίδα να τα πάρει, άλλωστε στο ΝΒΑ κέρδισε πολλά περισσότερα.

Απλώς το θέμα είχε ανακινηθεί επί εποχής Ψωμιάδη (ξέρετε, που θα έχτιζε γήπεδο στο Κάουνας για να φέρει τον Άρβιντας στην ΑΕΚ) και οι αναφορές στο όνομα του... Ραμπίδη ήταν συχνές.

2) Για το Στεργάκο θυμάμαι την εξής ιστορία, που είχε γραφτεί στο Τρίποντο. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε ντέρμπι (με τον Άρη;) στον Τάφο του Ινδού και για κάποιο λόγο (μάλλον για να δει κάποιο παίχτη) είχε πάει να δει το παιχνίδι ο general manager των Pistons, Jack McCloskey.

Ήταν η εποχή της κυριαρχίας των Πιστονιών, οπότε φυσιολογικά ο McCloskey ήταν μακράν ο σημαντικότερος GM του NBA. Ο δε... ξεναγός του ήταν ο Κώστας(;) Παπαδάκης, ο "ειδικός" του αλησμόνητου "Άλλου πλανήτη" στο Τρίποντο.

Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι ο McCloskey ήξερε πολλούς παίκτες και είχε κάνει σχόλια για τον Γκάλη ("είναι αργός"), για τον Edgar Jones (ή Ελικόπτερο) τον οποιο πρέπει να ήξερε στα νιάτα του, αλλά και για τον... David Nelson. Αυτή ήταν ίσως και η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι τον Στεργάκο δεν τον λένε Στεργάκο :p

Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν περιμετρικά του παρκέ τα ΜΑΤ και ο McCloskey γύρισε στον Παπαδάκη και του είπε το αμίμητο: "Τι κάνουν αυτοί με τις ασπίδες εδώ μέσα;;;"

Όταν δε άρχισαν να σκάνε και τα γνωστά μας βαρελότα, ο McCloskey γύρισε να φύγει γιατί νόμιζε ότι έπεφταν πυροβολισμοί!

Ανώνυμος είπε...

καλά όλα αυτά αλλά ε, όχι και "Πατριαρχείο της Τουρκίας" ρε παιδιά, έλεος, τουλάχιστον έστω και τυπικά ασ λεγόμαστε Έλληνες

Δημοσίευση σχολίου