Μπορούσες και καλύτερα.... Νάσο Γαλακτερό

Τι καινούργιο να γράψω για τον Γαλακτερό που να μην έχει αναφερθεί από τουτη εδώ τη γωνία;

Δεν θα πρωτοτυπήσω.

 Εξάλλου αν έχεις αφιερώσει 3-4 αναρτήσεις και καμιά δεκάδα σε σχόλια για τον Rocket Man, τι άλλο να γράψεις; Όσοι λοιπόν θυμάστε τι έχουμε κατά καιρούς γράψει, σταματήστε να διαβάζετε. Η σημερινή στήλη είναι μονάχα γα τους νέους αναγνώστες.

Σίγουρα θα γελάσετε με αυτό που θα γράψω, αλλά κάποτε, δηλαδή τον Αύγουστο του 1990, ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μας για τις ικανότητές του που δεν είναι υπερβολή να το συγκρίνουμε με το φετινό καλοκαίρι του Αντετοκούμπο. Εντάξει άλλες εποχές αλλά, το ξέρω σας φαίνεται δύσκολο να το φανταστείτε, τα συναισθήματά μας για όσα προσδοκούσαμε / προσδοκούμε  από αυτούς έμοιαζαν / μοιάζουν.

Τι ήταν λοιπόν ο Γαλακτερός; Δεν θα ξεκινήσω από εκεί. Θα σας πω ποια ήταν τα τριάρια μας τότε, πριν εμφανιστεί ο  Νάσος: Ανδρίτσος, Φάνης, Ρωμανίδης, Λυπηρίδης. Και μετά, από το πουθενά, κατέφθασε ένα καθαρόαιμο άτι που στο transition ήταν άπιαστος, το επιτόπιο άλμα του ήταν καλύτερο και από του Ντακουρί, καλός χαρακτήρας, ωραίο παιδί που έγραφε ωραία στη κάμερα (ένας Γκραντ Χιλ χωρίς την άμυνα σε μια εποχή που άλλαζε και το starsystem, αν υπάρχει τέτοιο στην Ελλάδα, ξεκινούσε να ασχολείται συστηματικά με τους  μπασκετμπολίστες). Στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού υπήρχαν περιθώρια για βελτιώση (ντρίμπλα, μακρινό σουτ) αλλά επουδενί δεν μιλάμε για τρανταχτές αδυναμίες. Η προσωπική άμυνα δεν ήταν το φορτε του αλλά βοηθούσε πολύ σαν help defender με το επιτόπιο άλμα  και τα καλά του χέρια.

 Ταλέντο χωρίς ταβάνι. Όταν πήρε μεταγραφή, και αφού οι ΑΕΚτζήδες μέχρι και πορεία έκαναν για να μην πωληθεί, στον ΠΑΟΚ (τοτε καλύτερη ελληνική ομάδα) του Ίβκοβιτς, όλοι περιμέναμε την εκτόξευση του Rocket Man. Kαι περισσότερο απ’ όλους οι ΠΑΟΚτζήδες: Με Μπάνε – Νάσο ήξεραν πως έβρισκαν δίδυμο για χρόνια. Και εμείς της Εθνικής νομίζαμε πως με Φάνη – Νάσο βρίσκαμε τους Pippen-G.Hill.  

Αλλά…ο Ντούντα δεν ήταν Τσόσιτς  τότε (δηλ άριστος στην αξιοποίηση των νέων) και από την αρχή είχε στη πίεση τον Γαλακτερό.Τότε ξεκίνησε   να βγάζει και μία ευπάθεια σε μικροτραυματισμούς και πάνω που έπιανε αγωνιστικό ρυθμό, τον εχανε. Ο ΠΑΟΚ μετά από μόλις μία χρονιά ήξερε πως το στοίχημα το έχανε και έψαχνε τρόπο να μειώσει τη χασούρα. Η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία του ήταν στον Ολυμπιακό. Υπήρξε καψούρα του Κόκκαλη που τον έβαλε στην ομάδα χωρίς να ρωτήσει τον Ιωαννίδη. Τον ξανθό δεν τον χάλαγε βέβαια γιατί πίστευε πως αυτός θα του έβγαζε το μπασκετ που μπορούσε να αποδώσει. Στην πρεμιέρα με τον ΠΑΟΚ μάλιστα τον ξεκίνησε πεντάδα δείχνοντας σε όλους πόσο τον πίστευε. Πάλι συχνοί μικροτραυματισμοί, πάλι στα μέσα έξω. Πριν καν τελειώσει η σεζόν στον Ολυμπιακό τον είχαν εκτός rotation. Στον ΑΡΗ όλοι είμασταν προεδιασμένοι. Ξέραμε (ΑΡΗΣ, Νάσος, οπαδοί, φίλαθλοι) τι να περιμένουμε πια.

Πως φτάσαμε εδώ; Πως χάθηκε ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για το ελληνικό μπάσκετ; Μάλλον φταίμε όλοι: Ο Νάσος που – εικάζω – ήταν υπερβολικά ευαίσθητος για να αντέξει ο ψυχισμός του τις σκληρές συνθήκες του πρωταθλητισμού (σημ δεν τράβηξε και λίγα με τις διοικήσεις που έμπλεκε, Ψωμιάδης/Βουτσόπουλος/Βεζυρτζής) . Φταίμε εμείς που περιμέναμε να κάνει τόσα πολλά τόσο μικρός. Τον είδαμε στα 21του να βάζει 18π στους Αμερικανούς, τον είδαμε στο καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του Γιαννάκη με την Βραζιλία να τον συντροφεύει με 24π. Φταίει η τύχη που του έφερε μεν στο δρόμο του δύο προπονητές  (Ίβκοβιτς, Ιωαννίδη)  με ένα κοινό χαρακτηριστικό: αν έβλεπαν πως δεν έκανες αυτά που ζητούσαν πήγαιναν παρακάτω. Όποιος και αν λεγόσουν, ο,τι προοπτικές και να είχες.

(για τον Ιωαννίδη τα ξέρετε ενώ αν σας φαίνεται περίεργο για τον Ντούντα να θυμίσω πως τον Σλούκα δεν τον υπολόγιζε και χρειάστηκε η παρέμβαση των προέδρων για να μπει στο rotation).

Πίστευα πως δεν είχα τι παραπάνω να γράψω απ’ οσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς από εδώ και πλάκα πλάκα έφτασα τις 1000 λέξεις.

Θα ήθελα, το γράφω  με κάθε ειλικρίνια, να έγραφα 1000+  λέξεις με όσα μας έδειξε εντός παρκέ.

Μπορούσε άνετα.

Δεν έγινε.

(σημ. Χρειάζεται να υπενθυμίσω λίγα πράγματα για την «Γαλακτερολογία». Ο ΑΡΗΣ είχε στείλει με δικά του έξοδα τον Γαλακτερό σε Αμερικάνικο γυμνάσιο για να εμπλουτίσει τις παραστάσεις του αλλα και να έχει τον πρώτο λόγο για ενδεχόμενη μετακίνησή του σε ελληνική ομάδα. Όταν η ΑΕΚ τον αγόρασε απ’ τον Αμύντα, η διοίκηση του ΑΡΗ κινήθηκε νομικά εναντίον της οικογένειας Γαλακτερού ζητώντας τα χρήματα των σπουδών. Η ΑΕΚ, συμφωνα με τα δημισιεύματα της εποχής, ανέλαβε να τακτοποιήσει την οφειλή κάτι που δεν έγινε ποτέ. Όταν ο Βουτσόπουλος ανέλαβε την προεδρία υποσχέθηκε πως οι Παταβούκας – Γαλακτερός δεν θα δίνονταν για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Αλλά αυτό που δεν αποκάλυπτε ήταν πως είχε λάβει προκαταβολή (το ποσό δεν διευκρινήστηκε αλλά γίνεται λόγος για 140 – 200 εκατ. Δρχ) για να τρέξει την χρονιά. Με λίγα λόγια ο Βεζυρτζής τον διευκόλυνε οικονομικά για να «καπαρώσει» τον Νάσο. Αυτά έγιναν το καλοκαίρι του 1992. Το επόμενο καλοκαίρι ο Βουτσόπουλος αρνήθηκε πως είχε υπάρξει συμφωνία, υπο τον φόβο λιντσαρίσματος των οπαδών της ΑΕΚ, και η μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ αιωρούνταν. Ο Βεζυρτζής το πήρε πάνω του, πρέπει να είχε και σχετικές αποδείξεις της συμφωνίας, και ο Γαλακτερός ντύθηκε στα ασπρόμαυρα. Ο ΑΡΗΣ έλαβε την οφείλη που ζητούσε τόσα χρόνια και το σήριαλ τελείωσε.

(…με διαφορά το καλύτερο σήριαλ στα μπασκετικά δρώμενα, με δεύτερο αυτό του Φασούλα )