Την πρώτη πενταετία
των ‘90s η Μπανταλόνα ήταν η
πιο επιτυχημένη Ισπανική ομάδα. Η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα παρακολουθούσαν την ομάδα
του Βιγιακάμπα να παίζει το καλύτερο μπάσκετ της Ευρώπης (ξεκάθαρα τη σεζόν
91-92) και να στέφεται Πρωταθλήτρια το ’94 (αυτοκτονία του Ξανθού).
Ο Νίκος Γκάλης
επισκέπτεται τη Μπανταλόνα όχι για να κάνει τα μπάνια του αλλά για να μας θυμήσει
ποιος ήταν ο μεγαλύτερος combo guard για μια δεκαετία.
Επειδή τα ματσάκια
της Ευρωλίγκας δεν είναι ακόμη σημαντικά, φτιάξτε καφέ (ή ποτό αν το δείτε βράδυ)
και πατήστε play…
“..“Aντε πες του για μπάσκετ αφού δε πρόλαβε τον
Γκάλη, θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη”…
·
Στην «Vrankovic era» του ΠΑΟ
ένας ήταν ο στόχος των αντιπάλων: Να τον φθείρουν με φάουλ. Αν το πετύχαιναν
είχαν κάνει τη μισή διαδρομή. Η Μπανταλόνα πέτυχε τον στόχο της (και μάλιστα
γρήγορα) αλλά δεν κέρδισε (περισσότερα παρακάτω).
·
Kαλογυμνασμένη ομάδα η
Μπανταλόνα (και μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης). Με τον Ζοτς να προτιμά το rotation (εκείνη την εποχή άρχιζε δειλά δειλά να εφαρμόζεται από τους
προπονητές) , η ομάδα του πίεζε σε όλα τα μήκη του γηπέδου , βγάζοντας μπόλικη
ενέργεια. Ολύμπια ψυχραιμία από Παταβούκα (8/8 FT) που ήταν επιφορτισμένος με το
κατέβασμα της μπάλας ενώ έβαλε στη παράταση και τις βολές.
·
Αφόρητη Πίεση στη μπάλα , 1-3-1 ζώνη , δυνατό man
to
man σε Γκάλη , όβερ πλέι σε Γκάλη
είναι ορισμένα απ’ όσα – σε τακτική- δοκίμασε ο Ομπράντοβιτς.
·
Ο Πολίτης εξαιτίας των γρήγορων φάουλ του Στόγιαν (μόλις 20 λ.σ.)
ξέθαψε τον Οικονόμου με τον Ουκρανό να παίζει center. Ο
Οικονόμου λόγω ενός πειθαρχικού παραπτώματος (έβρισε τον Παβλίσεβιτς) ήταν σε
σιωπηλή τιμωρία απ’ τη διοίκηση και σπάνια έβγαζε τη φόρμα του. Το συγκεκριμένο
ήταν το πρώτο σπουδαίο παιχνίδι που τον εμπιστεύτηκαν στη χρονιά. Και ο νεαρός
τους δικαίωσε (10π, 4ρ σε 22’ ).
Με την εκτελεστική δεινότητα που τον διέκρινε όλα αυτά τα χρόνια , νομίζω πως στο σύγχρονο μπάσκετ θα είχε ένα
ρόλο «game changer» , δηλαδή θα
έμπαινε όποτε η ομάδα είχε πρόβλημα
για να πάρει προσπάθειες και να την
ξεκολλήσει. Τις περισσότερες φορές θα έπιανε. Ειδικά στο ΝΒΑ τέτοιοι ρόλοι
παίρνουν καλά λεφτά.
·
Ο αθλητισμός του Σμιθ ήταν πρόβλημα για τον Αλβέρτη. Ο Μυριούνης όμως
τον έπαιξε δυνατά και τον αναπροσανατόλισε. Στα πρώτα 11’ σκόραρε 11π (μαρκάρισμα
Αλβέρτης) και μετά πάλι στη παράταση. Ο Τόμπσον (που τον είχε πότε ο Σάσα και
πότε ο Οικονόμου ) έμεινε άποντος με 0/6 στα 40λεπτά που έπαιξε. Οι μικροί τα
πήγαν περίφημα.
·
Με τον Στόγιαν απόντα (απ’ τα 50λεπτά αγωνίστηκε τα 20) θα περίμενε
κανείς πως οι Φεράν (ειδικά αυτός) και Μοράλες να έκαναν ο,τι ήθελαν. Λάθος. Η
συγκομιδή τους ήταν πενιχρή: 13π, 4/16δ, 0/4τρ, 12ρ σε 49’ . Η αιτία έχει
ονοματεπώνυμο. Λέγεται Σάσα Βολκόφ. Με άμυνα για σεμινάριο εξολόθρευσε τους
ψηλότερους αντιπάλους καταθέτοντας τέτοια ενέργεια και πάθος στο παρκέ που σε
συγκλόνιζε. Μπορεί οι αριθμοί να μην πιστοποιούν τα όσα γράφω (12π,11ρ) αλλά η
εικόνα είναι ο αδιάψευστος μάρτυράς μου (Damages tv series το
έκανα…). To παιχνίδι είχα να το δώ
από τότε και αυτό που θυμόμουν έντονα ήταν οι πόντοι του Γκάλη. Λάθος μου. Θα
έπρεπε να θυμάμαι την εμφάνιση Βολκόφ. Αυτός ήταν ο κορυφαίος της βραδιάς.
·
Όχι βέβαια πως ο Γκάλης πήγε πίσω: 33π , 12/17δ. Καλαθομηχανή. Τι
εμφανίσεις έκανε στα 37 θεέ μου!
·
Χωρίς τον Στόγιαν και όμως η ελληνική ομάδα πήρε ένα ριμπάουντ παραπάνω
, χάρη στην ομαδική προσπάθεια και το πάθος των πρασίνων.
·
Πολίτης: «Εκείνο το ματς της Εθνικής στο Εκεντρεβίλ ήταν σαν να το
ξανάζησα απ’την αρχή».
·
Η ερώτηση του αγώνα: Με 11/39 δίποντα κερδίζει μία ομάδα έναν αγώνα μπάσκετ; Γιατί τόσα είχε
η Μπανταλόνα. Αν ήταν λιγότερο εύστοχη απ’ τη
γραμμή του τριπόντου (13/27) δεν θα χρειαζόταν να παιχθούν πενήντα
λεπτά!
Quiz: Ποιος είναι
ο «Bιγιακάμπα» του σύγχρονου μπάσκετ;
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία στην αμυντική αντιμετώπιση του Νίκου Γκάλη;
«Έπαιξα πολλές φορές με αντίπαλο τον Νίκο Γκάλη, με την ομάδα μου την Joventut Badalona, αλλά και την εθνική Ισπανίας. Ήταν ένας παίκτης που στις προσπάθειές του πήγαινε πάντα από τα δεξιά, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ασταμάτητος. Η προσποίησή του, το τάιμινγκ στο άλμα και το σουτ με το σπάσιμο της μέσης, θα μείνουν στη μνήμη όλων των φιλάθλων και των παικτών που αντιμετωπίσαμε τον Νίκο Γκάλη».
13 σχόλια:
Μέγιστος Γκάλης!
Και ο Πολίτης(που δεν τον θεωρώ κάτι σπουδαίο σαν κόουτς)έδειξε την αχαριστία του τον Οκτώβριο του 1994.
Ο προπονητής του παναθηναϊκού τότε είχε χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα (και αν δεν κάνω λάθος) ότι "δεν μπορούσα να ξεκινάω με έναν 37χρονο τον αγώνα".
Το έλεγε αυτό για τον Γκάλη έναν παίχτη που ήταν εκείνη την εποχή:
-Πρώτος σκόρερ στο ευρωπαϊκό κύπελλο πρωταθλητριών
-Πρώτος σε ασίστ στο ελληνικό πρωτάθλημα
Δεν υπήρεχε επομένως δικαιολογία.
Αλλά αναρωτιέμαι, ο Γκασόλ που μεσουρανεί αυτή την εποχή πόσο χρονών είναι;
Ο Κόμπε Μπράιαντ πόσο χρονών είναι;
Θεωρώ μεγάλο λάθος που μεταχειρίστηκαν έτσι τον Γκάλη.
Φίλε ανώνυμε(που έγραψες στις 4.51 μ.μ.),
Ο Πολίτης ήταν απλά αχάριστος και αλαζόνας.
Δεν φτάνει που έκοψε στον Θεό,το μπάσκετ,αλλά μετά από χρόνια σε συνεντεύξεις του,αναφέρει πως είχε δίκιο στην απόφαση του.Το θράσος του δεν έχει όρια,και αυτός είναι ένας λόγος που τον θεωρώ ως μια από τις πιο υπερεκτιμημένες προσωπικότητες του Ελληνικού μπάσκετ (και όπως ανέφερα στο πρώτο σχόλιο μου,δεν νομίζω ότι ήταν και κάτι σπουδαίο σαν προπονητής).
Δηλαδή για να καταλάβεις,π.χ. τον Ιωαννίδη τον θεωρούσα πολύ καλύτερο προπονητή (καλά,όχι στο επίπεδο των Ζοτς-Ντουντα,αλλά σίγουρα ήταν ανώτερος του ''Ευρωκόουτς'').
Μην ξεχνάμε πως ο Γκάλης ξεχώρισε σαν την μύγα μες το γάλα,στο τελευταίο ντέρμπι της καριέρας του(Οσφπ-Παο 40-42),ενώ λίγους μήνες πριν γίνει 37,έβαλε στη Λιμόζ.
Και εγώ ρωτώ:Πολίτης Who?
Καλησπέρα φίλε για λόγους συνεννόησης ας λέμε ότι είμαι ο 451 που κολλάει και με την ώρα του σχολίου :)
Στο θέμα προπονητής.
Για εμένα Ντούντα και Ζοτς ήταν πιο πετυχημένοι εκ του αποτελέσματος προπονητές σε επίπεδο διεθνών διοργανώσεων, αλλά ο Ιωαννίδης έκανε την άχαρη δουλειά στο Ελληνικό μπάσκετ.
Τι εννοώ με αυτό;
Εννοώ ότι ο Ζοτς και ο Ντούντα (σε επίπεδο προπονητών) βρήκαν στρωμένο έδαφος (ο πρώτος) ενώ ο δεύτερος που είναι παλιός απλώς το αξιοποίησε καλύτερα από τον "ξανθό".
Σε κάθε περίπτωση το μπάσκετ στην Ελλάδα προπονητικά το ανέδειξε ο Ιωαννίδης σε επίπεδο συλλόγων με τα 3 final4 του Άρη (1988, 1989, 1990) με αντίκτυπο και στην εθνική ομάδα.
Έβαλε τις βάσεις, που είναι πολύ πιο δύσκολο.
Είναι ως να πέρασε 1, 2, 3 αντιπάλους και να "έστρωσε" στον συμπάικτη του έτοιμο καλάθι απέναντι στην κενή εστία.
Αυτό μόνο ο Ιωαννίδης μπορούσε να το πετύχει.
Να συνθέσει.
Άρα είναι καλύτερος προπονητής/οργανωτής, οι άλλοι (Ντούντα και Ζοτς) είναι καλύτεροι προπονητές/διαχειριστές ίσως, δηλαδή πιο ελαφρώς αποτελεσματικοί στην κατάκτηση μιας διεθνούς διάκρισης.
Αν είχα χρήμα και έφτιαχνα μια ομάδα από την αρχή, τον Ιωαννίδη θα ήθελα να την αναλάβει.
Για τον Πολίτη.
Καλός προπονητής, ήταν ασυζητητί.
Επουδενί δεν συγκρίνεται με Ιωαννίδη, είναι σα να συγκρίνεις Γκάλη-Πέτροβιτς με ...ξέρω γω έναν παίχτη ρολίστα σε μια μικρομεσαία ομάδα Α1 της εποχής.
Το γιούρο ήταν υπόθεση παιχτών, όχι Πολίτη, ο προπονητής αυτός απλά φρόντισε στο ελάχιστο που μπορούσε να τους διευθύνει να παίξουν.
Σε κάθε περίπτωση ήταν όντως αλλαζονική, άθλια και θλιβερή η συμπεριφορά του απέναντι στον Γκάλη, τον κορυφαίο παίχτη της περιόδου 1987-1990 στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και έναν από τους κορυφαίους στην μετέπειτα περίοδο (1991-1994).
Δεν τον τιμάει ότι δεν παραδέχεται το λάθος του μάλιστα.
Ωστόσο ο χειρότερος κατ' εμέ προπονητής της εποχής (σε επίπεδο εθνικής ομάδας) ήταν ο κιουμουρτζόγλου, χειρότερος και του Πολίτη.
Με λίγα λόγια ο Πολίτης ηταν απλά καλός προπονητής ενώ οι Ιωαννίδης, Ντούντα, Ζοτς είναι προπονητές-σύμβολα, ασυγκρίτως καλύτεροι του Πολίτη.
Ο Κιουμουρτζόγλου ήταν χειρότερος του Πολίτη, ενώ για την συμπεριφορά του απέναντι στον Γκάλη, απλά συμφωνω και επαυξάνω με όσα σχολίασες.
451
451(εγώ είμαι ο ανώνυμος στο πρώτο σχόλιο):
Μιας και ανέφερα τους κουμπάρους,θεωρώ πως οι 2 τους,είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη τα τελευταία 20+ χρόνια.
Που τον θυμήθηκες τον Ευθύμη?
Τον θυμήθηκα επειδή έβλεπα το eurobasket του 1989.
Πιστεύω ότι η Γιουγκοσλαβία είχε τότε την καλύτερη ομάδα, αλλά θεωρώ άξιζε μια πιο δύσκολη νίκη απέναντι στην εθνική μας.
Θα μου πεις πέραν του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, δεν είχαμε τόσο σούπερ υλικό, οι γιουγκοσλάβοι είχαν βάθος και πληθώρα εναλλακτικών θα μου πεις.
Αλλά και πάλι κάτι καλύτερο άξιζε στον τελικό.
Δεν μου άρεσε επίσης πως ο Ευθύμης διαχειρίστηκε την ομάδα και το 1991, γενικά δεν θεωρώ ότι άξιζε να προπονεί την εθνική.
Μια γνώμη απλή βέβαια είναι κ' αυτή.
Πάντως θα ήθελα να δω μια μικτή Ευρώπης με τους καλύτερους:
Πλέη μέηκερ τον Πέτροβιτς
Σούτινγκ Γκαρντ τον Γκάλη
3άρι τον Κούκοτς
4άρι τον Ντίβατς
5αρι τον Σαμπόνις, να παίζουν μαζί πχ απέναντι σε στην πρωταθλήτρια ομάδα του ΝΒΑ!
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια τέτοια μονομαχία.
Στις αντίστοιχες θέσεις από ΝΒΑ θα ταίριαζε κανείς:
Πέτροβιτς/Μάτζικ Τζόνσον στο 1.
Γκάλης/Τζόρνταν στο 2.
Κούκοτς/Λάρι Μπέρτ στο 3.
Ντίβατς/Τσαρλς Μπάρκλεϊ στο 4
Σαμπόνις/Σακίλ Ο Νιλ στο 5.
Λέω εγώ τώρα, ουτοπίες...
Ρε ψηλέ αυτό το Γκάλης - Τζόρνταν στο 2 σε ποιό παράλληλο σύμπαν θα έβγαινε σα μαρκάρισμα;
Δεν βγαινουν με τίποτα τα μαρκαρίσματα.
Ωραία θα ηταν όμως μπορούσε να συμβει (όχι στο ΝΒΑ2Κ) . Για σκεφτείτε πχ το 1991 να οργάνωναν απο κοινού NBA-FIBA έναν τέτοιο αγώνα. Εντάξει αντι του Σακ ας έπαιζε ο Χακίμ ή ο Ναύαρχος. Τον νικητή θα τον ξέραμε αλλά καμία σημασία δεν θα είχε. Και ίσως αντι για Ντίβατς έμπαινε ο Ράτζα της Μεσατζέρο..
Καλησπέρα φίλε Nekys, δίκιο έχεις όχι μαρκάρισμα, αλλά θέσεις είναι αυτές.
Τόσο ο Νικ όσο και ο Τζόρνταν έπαιζαν ως σούτινγκ γκαρντς κυρίως.
Τώρα συμφωνούμε βέβαια και το είπα πρώτος ότι είναι ουτοπία αυτό που λέω, άλλωστε πιο πολύ για το θέαμα (έστω και αν το ΝΒΑ είναι άπιαστο) όπως λέει και ο Drazen θα είχε ενδιαφέρον ένας τέτοιος υπέροχος αγώνας πχ το 1991.
By the way πολύ καλή η θεματολογία, το μπασκετάκι είναι ευγενές άθλημα και όπως λέει ο Γκάλης, μπορεί κανείς να προποηθεί μόνος του.
Και είναι μια καλή προπόνηση για όλες τις ηλικίες κατά τη γνώμη μου.
με δόσεις κατάφερα να δω το παιχνίδι (τι μου κάνετε κι εσείς, τι εποχές μου θυμίζετε!) ... και να δω και τη νέα σας στήλη (και πιο συχνά και πιο πολλά και ποικίλα εύχομαι!). Ο νέος Βιγιακάμπα καθαρά μπασκετικά μιλώντας ή όσον αφορά τα γενικότερα ταλέντα του;
Μάριος Αφρικάνος
Η ΙΔΙΑ ΟΜΑΔΑ, ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΒΡΑΝΚΟΒΙΤΣ, ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΗΝ ΛΙΜΟΖ ΤΟΥ ΜΑΛΚΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΦΑΊΝΑΛ ΦΟΡ. ΤΙ ΝΑ ΠΗΪΣ... ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΟΣΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ, ΝΑ ΒΓΑΖΗΪ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ, ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΓΚΑΛΗ-ΒΟΛΚΟΦ. ΕΑΝ ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ ΕΙΧΕ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΝ ΟΝΟΜΑ ΟΛΟΙ ΘΑ ΛΕΓΑΝΕ ΓΙ΄ΑΥΤΗ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΕΑΡΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΟ ΩΣ ΠΑΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ ΗΤΑΝΕ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΟ, Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΟΝ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΝ ΤΟΥ ΤΕΛ ΑΒΙΒ ΧΑΛΑΣΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗΝ, ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΟΝ ΒΡΑΝΚΟΒΙΤΣ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟΝ ΤΟΥ {(1989 )} ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΟΥΣ. ΕΑΝ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΗΜΙΧΡΟΝΟΝ ( ΔΗΛ. ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΕΥΚΟΛΟΙ ΠΟΝΤΟΙ ) ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΩΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΚΟΡ, ΕΙΔΙΚΩΣ Ο ΡΑΤΖΑ ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΝΑ ΚΑΡΦΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΝ ).
Κατι για την ιστορια εστω και αργοπορημενα ....ολη την προπονητικη δουλεια το 87 την εκανε ο κιουμουρτζογλου που ηταν βοηθος του κυριου πολιτη και οχι ο ιδιος.......ο ιδιος εκανε τον ...τροχονομο...
Δημοσίευση σχολίου