Ο Φ. Συρίγος είχε φανατικούς υποστηρικτές. Ο Φ.Συρίγος είχε φανατικούς εχθρούς. Ένα είναι σίγουρο. Η προσωπικότητά του δεν σε άφηνε να μην τον προσπεράσεις αδιάφορα. Στη σημερινή εποχή που η λέξη αδιαφορία περιβάλλει κάθε πτυχή της ζωής μας, ο Φ.Συρίγος έδινε μάχη να αντισταθεί.
Δεν μπορεί κανείς να μην του αναγνωρίσει πως «έγραφε δίχως μαλλιά στη γλώσσα». Σίγουρα πολλοί (μεταξύ αυτών και εγώ) δεν συμφωνούσαν με την πλειονότητα των γραπτών του. Αλλά είχε το θάρρος να τα γράψει. Θα μπορούσε να περπατήσει στην «ασφαλή οδό» (για σένα είναι κ. Σκουντή) και να τα έχει καλά με όλους. Δεν το ήθελε.
Ήταν απ’ τους λίγους (και σίγουρα ο μοναδικός μπασκετικός δημοσιογράφος) που έγραψε για την καταστροφή της χώρας απ’ την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, τα αναβολικά που μάστιζαν τον ελληνικό στίβο στα χρόνια του Σημίτη (το πλήρωσε με την άναδρη επίθεση τον Οκτώβριου του 2004),
για το υποτιθέμενο ατύχημα των Κεντέρη – Θάνου, τον Τζέκο, το κρατικό χτίσιμο του Καρϊσκάκης , τα «υπουργιλίκια» του Γ.Λιάννη, την παρεμβατικότητα του Π. Γιαννακόπουλου σε ρόστερ και διαιτητές , τις φιλίες του Κόκκαλη με τους οπαδούς, τον συνδικαλισμό του Λ. Παπαδόπουλου, τα «νερά» της ΤΣΣΚΑ το ‘95 και άλλα πολλά που δεν θυμάμαι.
Δεν ήταν ο πιο σωστός δημοσιογράφος που ξέρω . Τον θυμάμαι να τα βάζει ανοιχτά με τον Γκάλη μετά το Παγκόσμιο του ’90 και να τον περιμένει στη γωνία (δηλ στη πρώτη σελίδα του Τριπόντου) . Όσοι έχετε κρατήσει παλιά τεύχη ανατρέξτε σε εκείνα την περιόδου όπου ο Νικ αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό και θα με θυμηθείτε. Του άρεσε να έχει γνώμη για όλα και την υπεράσπιζε σε υπερθετικό βαθμό. Πίστευε πως είχε το αλάνθαστο και ήταν πολύ εγωιστής για να παραδεχθεί τα λάθη του. Αρνιόταν να καταλάβει πως το σύγχρονο μπάσκετ άλλαζε και ομάδες σαν την Ρεάλ (ενέργεια, ταχύτητα) θα πρωταγωνιστούν τα επόμενα χρόνια επιμένοντας πως η επιτυχία θα έρθει αν ακολουθηθεί ένα μοντέλο «Σιένα» (σκληροτράχηλη άμυνα, υπερμετρη ατακτική / οι «διαμάχες» με τον γιο του στην κοινή τους εκπομπή αποτελούν must για κάθε μπασκετόφιλο).
Η συμβολή του στην αναγνωρισιμότητα του μπάσκετ υπήρξε τεράστια. Εκείνος έβαλε σε εβδομαδιαία βάση το ελληνικό μπάσκετ στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, εκείνος προσπάθησε να μας το εξηγήσει για να το καταλάβουμε και να το αγαπήσουμε. Εκείνος έστησε το καλύτερο αθλητικό περιοδικό όλων των εποχών. Εκείνος πρωτοπεριέγραψε τις επικές μάχες του Λάρι και του Μάτζικ. Η δική του φωνή ακούγεται στο πρώτο αμερικάνικο All Star Game που μετέδωσε η ΕΡΤ. Εκείνος περιέγραψε το “The Shot no 3” του Τζόρνταν το ‘98. Η δική του περιγραφή είναι στην κορυφή των μπασκετικών αναμεταδόσεων :» η πρόκριση στα
χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα.101-102 ... 101-103. Βάλτερς για τον Γιοβάισα, σουτ τριών πόντων και η μπάλα
έξω. Είναι το ΤΕΛΟΣ. Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης. η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης".
Έζησε μια –επαγγελματικά- γεμάτη ζωή. Ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού μπάσκετ, συνεργάστηκε στο γυαλί με τον γιό του (η εκπομπή τους ήταν ο,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει αθλητικά η ελληνική τηλεόραση).
Παρακολουθώ την αρθρογραφία του απ’ το 1991 και σήμερα νιώθω πως έχασα έναν δικό μου άνθρωπο. Δεν θα ξαναδιαβάσω ποτέ πια δικό του άρθρο, δεν θα συμφωνήσω σιωπηλά, δεν θα διαφώνησω φωναχτά.
Καλό ταξίδι Φίλιππα.
Υ.Γ. Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία συνέντευξη του Φ.Συρίγου είναι με τον Ν.Γκάλη. Ένας επαγγελματικός επίλογος όπως του άρμοζε...
4 σχόλια:
Αντικειμενικά ήταν ο καλύτερος δημοσιογράφος μπάσκετ στην Ελλάδα, αυτός που έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια μας από τις αρχές της δεκαετίας του 80 (πριν το 1987) και ο μόνος που είχε τα @@ να τα χώνει σε όλους (ακόμα και σε Γκάλη, Γιαννάκη, Ιωαννίδη σε εποχές παντοδυναμίας τους), μιλώντας πάντα δίχως μαλλιά στη γλώσσα.
Καλό ταξίδι, Φίλιππα και σ' ευχαριστούμε για όλα.
Γιώργος Α.
Σκεφτόμουν και εγώ να γράψω κάτι σήμερα, αλλά με κάλυψε απόλυτα ο Ντράζεν. Απώλεια για το ελληνικό μπάσκετ.
Παιδιά μόνο τυχαία δεν ήταν -ως τελευταία- η συνέντευξή του με τον Γκάλη. Όπως τυχαία δεν ήταν και η αντίδραση του Νικ στην είδηση του θανάτου του Φίλιππα, που έστειλε άμεσα δημόσια συλληπητήρια ανακοίνωση στα ΜΜΕ. Ό,τι και νά'γραφε, ότι και να έλεγε ο Φίλιππας, πάντα υποκλίνονταν στο μεγαλείο του Νικ που έδωσε "ψωμί" σε όλους. Αλλά και ο ίδιος ο Νικ θεωρώ πως πάντα υποκλίνονταν -ως γνήσιος επαγγελματίας- στη δημοσιογραφία του Φίλιππα, έστω κι αν αυτή υπήρξε ενίοτε σκληρή για τον ίδιο. Γιατί και ο Φίλιππας προώθησε και διαφήμισε με τον τρόπο του το ίδιο το άθλημα, κάτι που ήταν προς όφελος ΟΛΩΝ (παικτών - προπονητών κλπ) άρα και του ιδίου του Νικ. Αλίμονο αν δεν ασχολούνταν δημοσιογραφικά με το μπάσκετ ο Φίλιππας και να μέναμε με τον... Αλευρόπουλο!!!
Ένα από τα καλύτερα κατευόδια που διάβασα για τον Συρίγο. Του άξιζε όμως του κερατά. Συνεχίστε έτσι, σας διαβάζει πολύς κόσμος κι ας παραμένει σιωπηλός στα σχόλια.
Δημοσίευση σχολίου