Αγαπητοί μας αναγνώστες, κατ' αρχάς θα θέλαμε να ευχηθούμε σε όλους σας Χρόνια Πολλά για τις ημέρες του Πάσχα και ξεχωριστά, φυσικά, σε καθέναν από τους εορτάζοντες των ημερών! Στους τελευταίους συγκαταλέγουμε τους Gangster και Βasketiko, από τη δομική ομάδα του blog μας, και τους ευχόμαστε πρωτίστως ευρωστία, πολλά χαμόγελα, δημιουργικότητα και κοντά πάντοτε σε ανθρώπους που αγαπούν και τους αγαπάνε. Το τελευταίο διάστημα, το ενδιαφέρον του απανταχού "μπασκετικού" φίλαθλου κοινού είχε επικεντρωθεί στα play-off του ΝΒΑ, με μοναδικό Ευρωπαϊκό, αλλά συγχρόνως, μεγαλειώδες και εξέχον γεγονός, τη βράβευση του Νικόλαου Γεωργαλή, Γκάλη, Gangster ή διαβόλου...όπως τον είχε χαρακτηρίσει στη μνημειώδη δήλωσή του ο...πλέον αρμόδιος... ο υιός του διαβόλου...Drazen Petrovic ("Αν εγώ είμαι ο γιος του Διαβόλου, τότε ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο Διάβολος"). Όπως είναι αναμενόμενο, το γεγονός, που ενδεχομένως με περισσότερη προσμονή και λιγότερη υπομονή ακόμα και από τον ίδιο το Γκάλη προσμέναμε για ~19 χρόνια (ενηλικιώθηκε και η αποχώρησή του, 18 Οκτωβρίου 1994) οι περισσότεροι εξ ημών - μια βραδυά απονομής τιμών προς το Νίκο Γκάλη, οργανωμένη από την ομάδα που αυτός εξύψωσε, τον Άρη, αλλά και αναγνώρισης της συνδρομής του όχι μόνο στο άθλημα εντός συνόρων, την Επίσημη Αγαπημένη και το Ευρωπαϊκό στερέωμα εν γένει, αλλά και την αλλαγή ρότας προς τον αθλητισμό σωρείας παιδιών, που πέρα των κοινωνικών οφελών, κατέληξαν στη συστηματική ένταξη της χώρας μας σε μία από τις υπερδυνάμεις της Ευρωπαϊκής και όχι μόνο Καλαθοσφαίρισης - δεν θα την αφήσουμε να "πνιγεί" μέσα σε αυτές τις γραμμές. Θα υπάρξει ειδικό αφιέρωμα, στο οποίο θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε σε ένα άχαρο κείμενο με ελλιπέστατα δισδιάστατα και σίγουρα άχρωμα ντοκουμέντα, τη μεγαλειότητα του ανθρώπου που άλλαξε, θετικά, την Ελληνική αθλητική και κοινωνική πραγματικότητα, όσο ελάχιστοι στη σύγχρονη Ελλάδα και κατέστησε το πεδίο "ειδίκευσής" του ως σημείο αναφοράς για τη χώρα μας που έκανε περήφανο κάθε Έλληνα, ανά την υφήλιο. Σήμερα, όμως θα σταθούμε στο αποκύημα της συνδρομής του Γκάλη, 26 χρόνια μετά τον επικό άθλο του 1987, την 21η Ελληνική εκπροσώπηση, στις 28 διοργανώσεις της Euroleague, από το 1987 και ένθεν, σε final four....
Πρεσβευτής της χώρας που πήρε από το χέρι ο Γκαλή-τερος και της έδωσε διαρκείας στα Ευρωπαϊκά και όχι μόνο, σαλόνια, ο περσινός πρωταθλητής της διοργάνωσης και με συνεπή παρουσία - 4/5 τελευταία final four - στους τελικούς της Euroleague, Ολυμπιακός. Outsider πέρυσι...για πολλούς μεγαλύτερο outsider φέτος...καθώς η ΤΣΣΚΑ ...του χρωστάει κάτι, όπως λένε αρκετοί μετά τη Θρυλική επιστροφή του Ολυμπιακού από την Κόλαση και την τελική επικράτησή του με 61-62, που γράφτηκε κάπως έτσι....
συνεχίστηκε κάπως έτσι....
με τη μεγαλύτερη προσωπικότητα και υπερόπλο των Ρώσων να αποχωρεί κάπως έτσι....
και τους μάγκες του Πειραιά να καταλήγουν έτσι....
Ποιο είναι όμως μεγαλύτερο κίνητρο; Η εκδίκηση της ΤΣΣΚΑ για κάτι που της "έκλεψε" ο Ολυμπιακός και ποτέ δεν της άνηκε ή το πάθος και η ανάγκη να αποδείξουν αυτά τα νέα παιδιά με ηγέτη το φετινό MVP της διοργάνωσης, για το 2012-2013, kill-Bill....ότι η περυσινή κατάκτηση μόνο τυχαία δεν ήταν, αλλά η πιο περίτρανη απόδειξη ότι το ταλέντο και η ομαδικότητα, όταν συνυπάρχουν είναι ανίκητα; Η Ρώσικη Αρκούδα πέρυσι, κατά κοινή ομολογία δεν αδικήθηκε....αλλά κοιμήθηκε...ή ίσως κάπως ορθότερα, την κοίμησε ο Ντούντα και αφού αρχικά ο Τεόντοσιτς....εμφάνισε τα δύο πρόσωπά του, ένα σε κάθε ημίχρονο, με το καταστροφικό στο δεύτερο...τον Καζλάουσκας να μην έχει τρόπο να ζητήσει ούτε time-out ...μέχρι η διαφορά των 19 πόντων να φτάσει τους....5!!!! Το Χάινς να φαίνεται γιγάντιος και να κερδίζει σαν σε προπόνηση μονομαχίες από τα ψηλά κορμιά των Κρίστιτς και Κριάπα.... Το Κριάπα, να κάνει λάθος πάσες, ο Τεο μεταφορά μπάλας, βήματα και σουτ χωρίς αύριο...όταν ο Κέσελ, έβαλε ίσως το σουτ που του ξεχρέωσε τη χρονιά...και κορύφωση...τις δύο χαμένες βολές του Σισκάουσκας στο 61-60....9.7" πριν λήξει το ματς.....Κατόπιν αυτού...ο μαέστρος του Ολυμπιακού, με το 7 στην πλάτη, ανέλαβε να κατεβάσει την μπάλα....και ενώ όλοι ανέμεναν να τελειώσει τη φάση, να πάρει ένα φάουλ....να διεκδικήσει τον τίτλο του "Ήρωα", νίκησε ακόμα και τον εγωισμό του και με απόλυτα καθαρό μυαλό "έσπασε" την μπάλα στον Πρίντεζη...και με την κίνηση κατατεθέν του εκτέλεσε την ΤΣΣΚΑ.
Κινητήριος δύναμη του Ολυμπιακού πέρυσι ήταν το απαράμιλλο πάθος, που σε συνδυασμό με την μαγική διαχειριστική δεινότητα του Ντούντα και αξιοποιώντας το δυναμικό του στο έπακρο...έκανε τα 20+ λάθη του Ολυμπιακού ...να μην τον λυγίσουν...και να βάλουν "ράφτες" να ψάχνουν για χρυσές κλωστές, για να προσθέσουν το δεύτερο αστέρι στη φανέλα τους. Σίγουρα φέτος υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις που αφορούν και στις δύο ομάδες...Ο Μπαρτζώκας, ως ακόλουθος του Ντούντα, αν και αμφισβητήθηκε πολύ, κατέστησε συνεπή τον Ολυμπιακό στο final-four και πέρα από τα όποια λάθη που μπορεί ο καθένας εκτός χορού να του χρεώσει....αυτό το πιστώνεται! Η ατυχής απώλεια του Μάντζαρη λόγω του σοβαρού τραυματισμού του, αλλά και του Ντόρσεϊ θέτοντας εαυτώ εκτός ομάδας....αποτελούν ίσως τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα ... Από την άλλη πλευρά, ο Περπέρογλου ως αντί-Κέσελ ίσως μπορεί να συνδράμει κάτι περισσότερο με την πείρα του, ενώ ο Πάουελ φαίνεται να βρίσκει κάποια γερά πατήματα....την ώρα που ο Ολυμπιακός τα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ!!!....και αν και ο Πέρκινς δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται μέχρι τώρα στις υψηλές απαιτήσεις της ομάδας...ο νεαρός Κατσίβελης δείχνει ότι θέλει να κάνει το Μάντζαρη περήφανο!! Οι απώλειες όμως δεν έχουν κτυπήσει μόνο τον Ολυμπιακό, που φαίνεται πως το ισχυρό "δέσιμο" του συνόλου υπερκαλύπτει τα όποια κενά....αλλά και την ΤΣΣΚΑ. Ο Μεσίνα είναι η μεγάλη θετική αλλαγή όπως άλλωστε όλοι την εντοπίζουν ως τη βασική διαφορά, χρεώνοντας την περσινή ήττα στον Καζλάουσκας.... Από την άλλη πλευρά, οι απώλειες των Σβεντ, Κιριλένκο (MVP της περσινής Ευρωλίγκας...του final four τον τίτλο του τον έκλεψε ο Σπανούλης), ακόμα και του Gordon, δεν είναι τόσο εύκολο να καλυφθούν παρά τις, σημαντικής βαρύτητας, προσθήκες, ειδικά των Weems και Παπαλουκά. Σίγουρα, το προς τα που θα γείρει ο ζυγός, αποτελεί ένα εξαιρετικά πολυπαραμετρικό σύστημα και πέρα από τίτλους φαβορί, ειδικά αυτό το άθλημα και δη σε αυτό το επίπεδο, κρίνεται μέσα στο γήπεδο και ο αγώνας διαρκεί 40 λεπτά...ούτε εκατοστά του δευτερολέπτου λιγότερο.
Ωστόσο, ο γράφων, θα κλείσει με μια ευχή και όχι με πρόβλεψη. Είθε ο Ολυμπιακός να κρατήσει ακέραιο το χαρακτήρα ΝΙΚΗΤΗ, που πλέον μπορεί να τον χρησιμοποιεί και σαν επίσημη σφραγίδα του συλλόγου, και με καθαρό μυαλό, σύνεση και ηρεμία, στις 19:00 να βρεθεί στα εκδοτήρια και στο τέλος του αγώνα να τσεκάρει το εισιτήριο για τον τελικό, που όλοι περιμένουμε, στις 12 Μαΐου...
Με τη νίκη....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου