.jpg)
Βγαίνει λοιπόν ο Μιχαλάκης ανήμερα των πεντηκοστών γενεθλείων του και απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τον "εν ενεργεία" καλύτερο παίχτη, απαντάει δίνοντας το δαχτυλίδι στον Κόμπι αντί του Λεμπρόν. "Ο Κόμπι έχει 5 πρωταθλήματα αυτή τη στιγμή και ο Λεμπρόν 1" δικαιολόγησε την επιλογή του ο κορυφαίος όλων. Για έναν γεννημένο νικητή και κυνικά αποτελεσματικό παίχτη όπως ήταν καθόλη τη διάρκεια της πορείας του ο Μιχάλης, το αριθμητικό πλεόνασμα των πρωταθλημάτων είναι ίσως το μοναδικό κριτήριο επιλογής του καλύτερου. Θέλοντας να κάνω και λίγο τον δικηγόρου του διαβόλου, σε περίπτωση άραγε που ο Κόμπι τελειώσει την καριέρα του με 7, ένα παραπάνω από τον Μιχάλη, θα δεχτεί ο Μιχάλης ότι ο άσσος των Λέικερς ήταν καλύτερος παίχτη από τον ίδιο? Χλωμό μου φαίνεται!!!!
Στο δίλημμα που ετέθη, η θέση μου είναι μάλλον ευχάριστη, καθώς προσωπικά ούτε ο Κόμπι ιδιαιτέρως μου άρεσε ποτέ ούτε ο σταρ των Μαϊάμι παρόλο που έχω παρακολουθήσει με πολλή προσοχή την καριέρα τους και έχω δει πάμπολλα παιχνίδια τους. Εντούτοις, η αίσθησή μου είναι ότι η δήλωση του MJ ίσως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή για να το πω καλύτερα είναι λιγότερο ή περισσότερο αποσπασματική. Πράγματι ο Κόμπι έχει κατακτήσει 5 πρωταθλήματα, αλλά όπως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο γνωρίζει το νούμερο 23, κανείς ΜΟΝΟΣ του δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο, όσο καλός και ξεχωριστός παίχτης και αν ήταν. Προπονητές, συμπαίχτες, αντίπαλοι, η εποχή και ο τρόπος παιχνδιού είναι στοιχεία που επηρεάζουν -άλλοτε πολύ άλλοτε λίγο- δυνητικά τις όποιες πιθανότητες για κατάκτηση της κορυφής. Επίσης ο Κόμπι πατάει τα 34 ενώ ο Λεμπρόν είναι μόλις στην ηλικία που ξεκίνησε ο ίδιος ο Μιχάλης τη συλλογή του από τίτλους. Αλλά είναι μόνο αυτό?
Δέχομαι εξ αρχής ότι η όποια συζήτηση είναι καθαρή ακαδημαϊκή και εντελώς θεωρητική αφ ενός γιατί για να κριθούν δύο παίχτες θα πρέπει και οι δύο να έχουν ολοκληρώσει τις καριέρες τους και αφ ετέρου γιατί και οι δύο είναι τόσο εξαιρετικοί και ξεχωριστοί που θα πρέπει τις όποιες διαφορές, υπέρ ενός ή του άλλου, να τις ψάξουμε με ακρίβρεια "ψύλλου στα άχυρα". Παρόλα αυτά, η αίσθησή μου είναι ότι ο "King James" με τον τρόπο που παίζει και κυρίως ωριμάζει μπασκετικά έχει τη δυναμική να βρεθεί όσο κανείς άλλος κοντά στο είδωλό του όσον αφορά την επίδρασή του στο παιχνίδι του μπάσκετ.
Πριν από 2-3 χρόνια στο blog αυτό είχα σχεδόν ψέξει τη "Λεμπρομανία" που επικρατούσε θεωρώντας την υπερβολική και χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα καθώς στα μάτια μου η επικράτηση του εν λόγω προερχόταν κατά βάση από τα θεόσταλτα φυσικά του προσόντα τα οποία του έδιναν την υπεροχή έναντι των αντιπάλων και όχι τόσο από την κατανόηση του παιχνιδιού του μπάσκετ. Ίσως να μη διαφωνήσετε μαζί μου αν θυμηθείτε πώς έπαιζε τα πρώτα του χρόνια στο NBA και ιδίως με τη φανέλα των Κλίβελαντ ο Τζέιμς εφορμώντας στο κέντρο της ρακέτας με τη μπάλα υπό μάλης πηδώντας ψηλότερα από όλους και τελειώνοντας με βροντερά καρφώματα. Και ίσως να συμφωνήσετε πάλι μαζί μου σήμερα αν έλεγα ότι πλέον ο Τζέιμς παίζει σχεδόν κάθε βράδυ με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι πριν καθώς το παιχνίδι του έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρείται από πολλούς, όχι απλά ο καλύτερος, αλλά ο πιο ολοκληρωμένος παίχτης της λίγκας.
Τα τελευταία δύο χρόνια η διαδικασία ωρίμανσης του Λεμπρόν έχει φέρει εκπληκτικά αποτελέσματα τα οποία γίνονται με εντυπωσιακό τρόπο εμφανή εντός του παρκέ. Ο τύπος καταθέτει πλέον όχι απλώς ψήγματα ενός εξαίσιου ταλέντου αλλά την εικόνα ενός ολοκληρωμένου παίχτη, με ικανότητα να επηρεάζει το παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση με τον ίδιο δραστικό τρόπο. Η γνώμη μου είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κάποιον που ίσως καταφέρει να φτάσει στα επίπεδα του πιο πλήρους παίχτη μπάσκετ που εμφανίστηκε ποτέ και ας ακούγεται αυτό έως ιερόσυλο. Ο Λεμπρόν συνεχίζει να κάνει με τον ίδιο εκκωφαντικά εντυπωσιακό τρόπο όσα έκανε και πιτσιρικάς αλλά πλέον δεν κάνει μόνο αυτά. Εξαπλώνει το παιχνίδι του ακόμα και σε μικρές λεπτομέρειες, έχει δουλέψει εντατικά τις αδυναμίες του για να τις εξαλείψει, εμφανίζεται πνευματικά δυνατός απέναντι σε κάθε πρόκληση, σηκώνει το βάρος της καθοδήγησης των συμπαιχτών του, αλλά το κυριότερο: δουλεύει ΜΕΣΑ στην ομάδα για το καλό της ομάδος και των συμπαιχτών του. Γίνεται με άλλα λόγια ένας εξαίρετος συμπαίχτης, υποτάσσοντας τις σχεδόν εξωπραγματικές του δυνάμεις στο καλό του συνόλου.
Πριν λίγες βδομάδες ο τύπος έγινε ο νεότερος που έφτασε τους 20,000 πόντους και ο Ουέηντ του απένειμε τα εύσημα λέγοντας ότι αν δεν διάλεγε το Μαϊάμι για να συνεχίσει την καριέρα του θα είχε φτάσει το νούμερο αυτό ακόμα πιο γρήγορα. Και έχει δίκιο. Ο Λεμπρόν θα μπορούσε να έμενε στο Κλίβελαντ χωρίς μεγάλες προοπτικές για την κατάκτηση του πολυπόθητου δαχτυλιδιού αλλά με τρομερές προοπτικές να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ σκοραρίσματος που έχουν ποτέ τεθεί αφού θα μπορούσε κάθε βράδυ να σκοράρει 30-40 πόντους ανενόχλητος. Δεν τον ενδιαφέρει αυτό όμως όπως αποδεικνύει το παιχνίδι του, το οποίο τελευταία έχει αρχίσει να γίνεται ακόμα πιο οικονομικό. Ο τύπος στα τελευταία 6-7 παιχνίδια είχε μέσο όρο 30 πόντους με ποσοστό ευστοχίας -παρά ένα σουτ!!!!- στο 60%!!!! Μιλάμε για παίχτη που παίζει κυρίως στην περιφέρεια, με την προσοχή της αντίπαλης άμυνας επάνω του και με περίπου 15-20 ανά παιχνίδι. Και όμως ο αθεόφοβος τελείωσε τη σειρά των αγώνων αυτών με κάτι σαν 80/116 σουτ!!!!
Εύλογα θα μου πει κάποιος, ότι σε επίπεδο σκοραρίσματος ο Κόμπι είναι ανίκητος με τις τόσες 40άρες, 50άρες ή και την αξέχαστη 80άρα που έχει πετύχει. Σωστό. Ο Κόμπι όμως έμεινε -κατά κύριο λόγο- μόνο σε αυτό, τελειοποίησε μέχρις εσχάτων την επιθετική ικανότητα που έχει στο σκοράρισμα με αποτέλεσμα ακόμα και τώρα στα 34 του να είναι ανάμεσα στους πρώτους σκόρερ της λίγκα. Ο Τζέιμς δεν έπεσε από ότι φαίνεται στην παγίδα αυτή. Οι μέσοι όροι του σε ριμπάουντ και ασσίστ -ακόμα και στην προαναφερθείσα σειρά των αγώνων- είναι σχεδόν εντυπωσιακοί καθώς προσομοιάζουν και σε άσσο (πάνω από 6 ασσίστ ανά παιχνίδι) αλλά και σε power forward (πάνω από 7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι ενώ κόβει και τουλάχιστον ένα σουτ αντιπάλων) και είναι απλώς ενδεικτικοί της επιρροής που έχει στο παιχνίδι ο Τζέιμς. Μιας επιρροής που ο Κόμπι νομίζω ότι δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει όπως πρόσφατα είπε και ο Ζεν Μάστερ σε συνέντευξή του κατά την οποία δήλωσε grosso mondo: "Προσπάθησα να αναπτύξω στον Κόμπι την ικανότητα που έχει να πασάρει στον συμπαίχτη του αλλά δεν τα κατάφερα καθώς το ένστικτό του που τον οδηγεί να σουτάρει και να σκοράρει είναι πολύ ισχυρό".
Από πέρυσι ακόμα το παιχνίδι του Λεμπρόν γινόταν όλο και πιο "περίπλοκο" όσον αφορά τη συμμετοχή του σε διάφορους τομείς του. Σιγά σιγά ανέλαβε μεν τον πρωταγωνιστικό ρόλο μπροστά ακόμα και από τον Ουέηντ αλλά το έκανε με τρόπο "δευτεραγωνιστή" και εξηγούμαι: άφησε το πολύ και εύκολο σκορ στον All-Star συμπαίχτη του και μεταξύ άλλων, ανέλαβε να κατεβάζει τη μπάλα, να ανοίγει τον αιφνιδιασμό, να μαζεύει τα ριμπάουντ, να οργανώνει και να μοιράζει τη μπάλα στην επίθεση, να κυνηγάει όλα τα αντίπαλα σουτ για να τα σταματήσει, να παίζει άμυνα με το σώμα του, να βουτάει στο παρκέ για μια χαμένη μπάλα. Έχει αποκτήσει μεγάλη αυτοπεποίθηση στο σουτ, προφανώς προιόν δουλειάς, από μέση και μακρινή απόσταση και πλέον το μαρκάρισμα του έχει καταντήσει να είναι mission impossible. Εμπλούτισε το επιθετικό του ρεπερτόριο με παιχνίδι στο low-post επιτρέποντας στον προπονητή του να παίζει με ευέλικτα σχήματα και να εκμεταλλεύεται τα miss-match που προκύπτουν όταν τα αντίπαλα 4άρια αμύνονται εναντίον του Λεμπρόν. Είναι μάλιστα αυτή η τοποθέτηση του κοντά στη ρακέτα που κατά πολλούς βοήθησε και επιθετικά και αμυντικά τους Χιτ να φτάσουν πέρυσι all the way, καθώς ο Τζέιμς μπορούσε να αμυνθεί απέναντι στους αντίπαλους ψηλούς και ατομικά αλλά και να συμβάλλει στη γρήγορη αμυντική αλληλοκάλυψη με την ταχύτητα του στις αλλαγές των σκριν. Φαντάζεστε παίχτη αυτού του επιπέδου να μπορεί να παίζει άσσος στην επίθεση και στο "4" στην άμυνα με την ίδια ακριβώς αποτελεσματικότητα?
Ξαναδιαβάστε την προηγούμενη παράγραφο και πείτε μου σε ΠΟΙΟ από όλα αυτά τα κομμάτια θα μπορούσατε να αντικαταστήσετε το όνομα του Λεμπρόν με αυτό του Κόμπι. Φέρτε την εικονα των δύο παιχτών στο μυαλό σας και αντιπαραβάλετέ τους σε διάφορες φανερές ή και αφανείς στατιστικές κατηγορίες που υπάρχουν στο μπάσκετ και στο τέλος πείτε μου ποιον θα επιλέγατε ακόμα και αν έπρεπε να τους επιλέξετε -ιδεατά- στην ίδια τους ηλικία. Εικονοποιημένα θα έλεγα ότι ο μεν Κόμπι περπάτησε τον δρόμο -καλύτερα να πω λεωφόρο- του απόλυτου σκοραρίσματος, της επιθετικής τελειότητας, της ομοιότητας ή/και ταυτοποίησης του τρόπου παιχνιδιού του MJ, ενώ ο Λεμπρόν νομίζω ότι προσπαθεί να διανύξει και να περπατήσει πολλούς περισσότερους δρόμους, αλληλοσχετιζόμενους και αλληλεπιδραστικούς μεταξύ τους φτάνοντας ένα βήμα πιο κοντά στον ιδεατά πλήρη παίχτη.
Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου κάποτε είπε ότι "τα στατιστικά είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις ψέμματα" και παρόλο που στην προκειμένη περίπτωση τα στατιστικά του Κόμπι είναι σχεδόν εξωγήινα (πάνω από 30,000 πόντους-5 πρωταθλήματα -τίτλοι MVP κτλ) νομίζω ότι υπάρχει μια δόση αλήθειας σε σχέση πάντα με την όποια σύγκριση τέθηκε στην αρχή της ανάρτησης αυτής. Η αίσθηση που έβγαλε ο Κόμπι από τα πρώτα του χρόνια μέχρι σχεδόν σήμερα που παίζει είναι ότι ήταν ο καλύτερος δελφίνος να διαδεχτεί τον Jordan, ο επικρατέστερος υποψήφιος να δεχτεί την κληρονομιά που αυτός δημιούργησε και να την κουβαλήσει αποτελεσματικά. Στην ίδια "λούμπα" προσπάθησαν κυρίως τα ΜΜΕ και οι διαφημιστικές να βάλουν και τον έτερο Καππαδόκη της ανάρτησης αλλά νομίζω -και εύχομαι- ότι ίσως τελικά ο Λεμπρόν να κατάφερε να αποφύγει το "τυράκι" της διαδοχής του ειδώλου του και να θέλησε να χαράξει την αποκλειστική δική του πορεία που στο τέλος της, πέραν χρημάτων-δόξης-αναγνώρισης-τίτλων θα έχει μια πρωτόλεια αίσθηση μοναδικότητας, τη γεύση της παρθενικής κατάκτησης μιας απάτητης κορυφής μέχρι τώρα, όπως αυτής του "πιο πλήρους παίχτη που έπαιξε ποτέ μπάσκετ".
Από την άλλη... είναι δυνατόν να έχει άδικο ο Jordan??
11 σχόλια:
Συμφωνω απολυτα για την αγωνιστικη ωριμανση του ΛεΜπρον ωστοσο εχω μια-δυο παρατηρησεις. Ο ΛεΜπρον ΔΕΝ παιζει πλεον στην περιφερεια. Ο Σπολστρα επιλεγει να τον πλαισιωσει με μπατιερ και μπος με τον μπατιερ να ακροβολιζεται στις γωνιες. Ο ΛεΜπρον φετος παιζει αποκλειστικα σχεδον σαν faceup-athletic 4. Την μπαλα θα την κατεβασει μονο σε ειδικες καταστασεις. Επισης το περιφερειακο του σουτ ειναι μεν πολυ βελτιωμενο αλλα τα υψηλα ποσοστα του ειναι αποτελεσμα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ shot selection πανω απο ολα. Οταν παιρνει τζαμπ σουτ τα παιρνει μονο σε ρυθμο και με το καταλληλο matchup.
@ανώνυμος: Ακόμα και το εξαιρετικό του shot selection που σωστά λες ότι εμφανίζει, δεν είναι σημάδι ότι πλέον φέρνει το παιχνίδι.. λίγο πιο κοντά στα δικά του στάνταρ?
Συμφωνώ απόλυτα με το πρώτο σχόλιο. Διαφωνώ κάθετα με τη λογική του Jordan, η οποία φυσικά έχει εξήγηση πέραν της μπασκετικής. Σύμφωνα με τον MJ ο Horry υπήρξε ανώτερος παίκτης του Webber (αναφέρω δύο περιπτώσεις παικτών που μάλλον κανείς τους δεν θα συμπεριληφθεί στο Hall of Fame, δεδομένου ότι ο C-Webb υπήρξε μεν superstar, αλλά δεν είχε τόσο γεμάτη επαγγελματική καριέρα όσο ίσως να απαιτείται). Αν ζητούσαν απο έναν general manager να στήσει μία ομάδα εξ αρχής με το no1 pick στη διάθεσή του και δεν έπαιρνε κάποιον εκ των Lebron-Durant-Howard θα ήταν τρελός. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο πληθωρικός James στο τέλος του δρόμου θα ξεπεράσει τον Kobe σε συνολικό impact, για τίτλους κανείς δεν μπορέι να γνωρίζει.
Desticado Davarosz
@stratos kalantzis Μα ναι δεν αμφιβαλλω. Απλα ο ΛεΜπρον εχει παψει να ειναι ο περιφερειακος παικτης που ηταν τα προγηουμενα χρονια. Πολυ σωστα επελεξε να το κανει αυτο. Μονο την αλλαγη αυτη σχολιαζω. Συμφωνω απολυτα με το υπολοιπο αρθρο.
...η κάθε εποχή βγάζει διαφορετικούς παίχτες...
...ο Τζόρνταν...μοιάζει με ρούκι του 2100...αυτή είναι η διαφορά του με τον Κόμπι...τον Λεμπρόν...
...ο Καρλ...μοιάζει υπερβολικά ''φουσκωτός''...για τις ανάγκες του μπάσκετ του 2012...ο Τσαρλς...ίσως ''χοντρός''...πάμπολλα ελαττώματα...μπορούμε να βρούμε...όλο κ'περισσότερα...γυρνώντας...όλο κ'πιο πίσω τον χρόνο...ειδικά...αν κανείς παρακολουθήσει...αγών ες...στα 70ies...συχνά...σαν replay o ρυθμός...όλοι οι σπουδαίοι...είναι πρωτοπόροι για την εποχή τους...
...ο Τζόρνταν...είναι το αύριο...όταν κοιτάς...αγώνες του, στο χθες...
Ο Τζόρνταν γενικά δεν είναι για να μιλάει πολύ τώρα τελευταία...Θυμηθείτε το άθλιο λογύδριο του στην τελετή του ΧΟΦ...Ακόμη και εγώ με ελάχιστες μπασκετικές γνώσεις καταλαβαίνω ότι ο ΛεΜπρόν είναι πιο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ απ ότι ο Κόμπι
Ο Lebron ειναι οτι καλυτερο εχουμε δει ποτε. Οπως ο Wilt chamberlain και ο Bill Russell την 10ετια του 60, οπως ο Larry και ο Magic την 10ετια του 80 οπως ο Jordan την 10 του 90. Ολοι αυτοι ειχαν κατι που μας εκανε να πουμε οτι ειναι αυτο που δεν εχουμε ξαναδει. Ηταν αυτοι που σε καιρους κρισης εσωσαν το παιχνιδι.
Το ιδιο κανει και τωρα ο LeBron οπως το εκανε και ο Cobe πριν απο αυτον, αν και δεν ειχε τα εξωπραγματικα προσοντα. Οσοι παρακολουθουν το NBA ξερουν οτι αυτος που ευθυνεται οσο κανενας αλλος για το φαινομενο Jordan και Kobe ειναι ο David Stern. Απο την στιγμη που ανελαβε ψαχνει μονιμα το επομενο ειδωλο και ας μην εχει τα προσοντα. -μονιμα ψαχνουμε να βρουμε τον επομενο Jordan...-
Δεν θα μπορουσα λοιπον να μην συμφωνισω περισσοτερο με την τελευταια παραγραφο οτι Lebron δεν εχει πεσει ακομα σε αυτη την λουμπα. Ισως γιατι πιστευει οτι μπορει να γινει ο καλυτερος ολων των εποχων -κατι που μεταξυ μας δεν μπορει να γινει, γιατι απλα οι εποχες ειναι διαφορετικες-
P.S Ας δωσουμε και ενα Credit στον Kobe. Ο τυπος τα εχει σπασει ολα. Δεν ξερω αν ο Κιουμουρτζογλου εχει δικαιο αλλα αν συνεχισει ετσι το ονομα του θα ειναι σε ολες τις λιστες με τα ρεκορ.
P.S.2 God Live the King και ας ελπισουμε οτι θα αλλαξει ομαδα...
@Thanos: Πόσο πολύ δίκιο έχεις για τον ρόλο του Στερν που έχει βάλει στο τριπάκι όλο τον κόσμο (φιλάθλους-ομάδες-διαφημιστικές εταιρίες) να ψάχνουν τον επόμενο δελφίνο της κληρονομιάς του Μιχάλη, καθώς ο τελευταίος ήταν κυρίως που επέδρασε όσο κανείς σε επίπεδο εμπορευσιμότητας και αναγνωρισιμότητας του προϊόντος.
Νομίζω ότι ο Λεμπρόν στο μυαλό του έχει τον Μάτζικ ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο... Οψόμεθα..
Υ.Γ. Ετοιμάζω μια ανάρτηση...για την πιο εντυπωσιακή νίκη του Ελληνικού μπάσκετ...δοσμένη.. κάπως διαφορετικά
@Stratos kalantzis: Σε ενα τριπακι που δεν εχει ουτε τελος ουτε ουσια... -ισως να εχει μονο για την NIKE...-
ΥΓ: και η αρχη ειχε γινει με εκεινη την διαφημιση του Magic και του Bird για την Converse. Γεμισε η Αμερικη λευκα και μαυρα παπουτσια εκεινη την περιοδο.
ΥΓ2: περιμενω να δω αν θα ξαναταυτιστουν οι αποψεις μας :D
ΥΓ3: αν εχεις χρονο δες ενα καινουριο ντοκυμαντερ για τον Θρυλο Bill Russell και το μπασκετ οπως θα επρεπε να ειναι.
@thanos: Δυστυχώς οι πολύ-εθνικές εδώ και πολύ καιρό ορίζουν τα πεπραγμένα στην Αμερικάνικη Λίγκα παρασκηνιακά.. και όχι μόνο. Η ιστορία με τη λιποθυμία του Ρονάλντο στο τελικό του Μουντιάλ του 1998 είναι γνωστή τοις πάσι.
Έχε το νου σου, μάλλον αύριο θα τη σηκώσω, την επεξεργάζομαι εδώ και μέρες. θα περιμένω σχόλιο..
Πού μπορώ να βρω το εν λόγω ντοκιμαντέρ?
Η αγωνιστική ωριμότητα του Lebron συνίσταται και στο γεγονός ότι έχει κάνει μαθήματα το καλοκαίρι του 2011(όταν μετά πήρε και το πρωτάθλημα) με τον τεράστιο Hakeem.Εγκατέλειψε την περιφέρεια και παίζει περισσότερο προς τη ρακέτα.Όσοι εχουν δει παιχνίδια του Miami θα έχουν παρατηρήσει πολλές κινήσεις Hakeem στο παιχνίδι του Lebron.Σχετικό βιντεάκι http://www.youtube.com/watch?v=yF0vQGFpHrs
Δημοσίευση σχολίου