To σημερινό Retro Games θυμάται το κρεσέντο του Γκάλη απέναντι στη Φίλιπς στο Αλεξάνδρειο για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο της χρονιάς 1991-92. Αν και όλοι μας θυμόμαστε τα όργια σε Τρέισερ το ’86 στο Αλεξάνδρειο , το 1998 στη Βαρκελώνη , το 1990 στο Σπλιτ , το συγκεκριμένο λίγοι το θυμούνται.
Το 3-ponto ψάχνοντας το αρχείο του το έβγαλε στην επιφάνεια να «αναπνεύσει». Σαν το καλό κρασί...
Απολαύστε το Νίκο Γκάλη (46π , 5/6 τρ) να σμπαραλιάζει την ομάδα του Ρίβα , του Ντόουκινς και του Πίτις.
Η τότε Ευρωπαϊκή χρονιά του Άρη θα έπρεπε να μετονομαστεί σε «ο Γκάλης και τα παιδιά του». Πραγματικά , κάτι το βατερλό με Μπέρι , κάτι οι γνωστές καλοκαιρινές διαφωνίες της διοίκησης με Γιαννάκη , ανάγκασαν τον Άρη να επενδύσει στην πιτσιρικαρία του. Οι Βουρτζούμης – Μπαλτατζής – Μωραϊτοφ πήραν ευκαιρίες που ούτε στα όνειρά τους περίμεναν.
Σαν κερασάκι στη τούρτα αυτά ήρθε και ο τραυματισμός του Αγγελίδη να δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Ο Άρης τον στερήθηκε για αρκετούς αγώνες κάτι που του κόστισε αφάνταστα στη ρακέτα. Η χρονιά δεν κύλησε καθόλου καλά και ο πρωταθλητής Ελλάδος έμεινε μακριά απ’ την διεκδίκηση του final four.
Ο Άρης φιλοξενούσε την Φίλιπς στο Αλεξάνδρειο που καιγόταν για τη νίκη. Για την ελληνική ομάδα είχε τυπική σημασία μιας και βρισκόταν στο πάτο του ομίλου και συγκεκριμένα μία θέση πάνω απ’ την ολλανδική Ντεν Χέλντερ.
Γιατί έχασε….
Προφανώς και η ποιότητα της ιταλικής ομάδας δεν συγκρινόταν με της ελληνικής ομάδας. Παρ’ όλα αυτά η φανέλα του Άρη ήταν πολύ βαριά για να παραδοθεί άνευ μάχης. Όλοι τους υπερέβαλαν εαυτόν και ο μοναδικός που κρίθηκε λίγος ήταν οΜ. Κυρίτσης. Γιατί με το σκορ στο 98-95 υπέρ του και ενώ απέμεναν μόλις 6’’ , αντί να κάνουν φάουλ και να οδηγήσουν στις βολές , άφησαν τον μεγάλο Αντονέλο Ρίβα να σουτάρει τρίποντο. Την κατάληξή της δεν χρειάστηκε καν να την παρακολουθήσουν…
Στην παράταση η Φίλιπς ήταν λιγότερο κουρασμένη και νίκησε δίκαια .
…σκέψεις…
· Οι σινεφίλ θα γνωρίζουν την ταινία «Run Lola run». Εδώ ήταν το «run basket run». Tέτοιο φρενήρη ρυθμό ούτε οι Lakers δεν έπιαναν! Όπως λέει και μία φίλη: πιο run πεθαίνεις!!!
· Για τον Άρη το περιμέναμε. Ήθελε να κουράσει την γερασμένη ιταλική ομάδα αντιπαραθέτοντας τα φρέσκα πόδια , την ενέργεια και την ορμητικότητα που έβγαζαν οι νεαροί του. Ήξερε πως δεν είχε τύχη σε οργανωμένες επιθέσεις. Μονάχα ο Γκάλης απειλούσε το καλάθι σε κοντρόλ μπάσκετ. Ο Ντ’Αντόνι σαν γνωστός θιασώτης του γρήγορου μπάσκετ απάντησε με το ίδιο νόμισμα. Απολαύσαμε ένα εκπληκτικό παιχνίδι που τόσο υψηλό σκορ (108-111) δεν συναντάμε στις μέρες μας.
· Πολύ ζώνη από πλευράς Άρη (για να αποφύγει τη φθορά με φάουλ). Η Φίλιπς όποτε έστηνε παγίδα στο κέντρο έκλεβε τη μπάλα. Είναι απορίας άξιο πως δεν το δοκίμασε περισσότερες φορές…
· Ποτέ άλλοτε δεν θυμάμαι τον Γκάλη να έχει βάλει τόσα τρίποντα. Και μάλιστα όλα από προσωπικές ενέργειες. Ο Νικ στην κορυφή , ένα δύο βήματα , πάτημα και shoot. Ο Μοντέκι περίμενε διείσδυση και δεν υπολόγιζε σε τρίποντο. Ο Μέγας ευστόχησε σε 3 διαδοχικά με την ίδια κίνηση. Έτσι επανήλθε απ’ το -16 ο Άρης (61-77).
· Σε σπουδαία μέρα βρέθηκε και ο Ρίβα: 37π , 9/16τρ. Παρακολουθώντας τον θα μπορούσα να τον παρομοιάσω με τον Τράγιαν Λάνγκτον . Τόσο σε στυλ όσο και σε σωματοδομή. Τι Μπελινέλι και πράσινα άλογα….
· Ο Αγγελίδης (20π , 7ρ , 3/5 τρ) έδειξε εκείνη την βραδιά πως θα παίζεται η θέση του power forward τα επόμενα χρόνια. Με παιχνίδι και κοντά και μακριά απ’ το καλάθι και με ευλυγισία περιφερειακού. Την μαγιά την είχε , τι στράβωσε γαμώτο και δεν εξελίχθηκε;;;;
· Ο Μωραϊτοφ , (ή Μωραϊτης αν προτιμάτε) αυτός ο 17χρονος απ’ την Τιφλίδα , έκανε τους πάντες να χαμογελούν με την προοπτική του. Θράσος και σουτ που δεν τα συναντάς σε συνομήλικούς του. Άλλο ένα project που δεν «περπάτησε»…
· Η απώλεια του πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς γκρέμισε την ανανέωση που –έστω και αναγκαστικά – επιχείρησε ο Άρης. Το καλοκαίρι ήρθαν ο Γάσπαρης και ο past the prime Τζέι Τζέι Άντερσον που έπιασαν τις θέσεις των πιτσιρικάδων. Ο Μισούνοφ μπορούσε πλέον να παίξει ως Έλληνας στην Ευρώπη και αυτό περιόρισε αρκετά τα λεπτά συμμετοχής του Αγγελίδη (η βασική φροντλάιν ήταν Τάρπλεϊ – Πετσάρσκι – Μισούνοφ). Ο Μωραϊτοφ έβλεπε την πλάτη των Άντερσον – Σούμποτις και αυτές ίσως είναι ίσως ορισμένες εξηγήσεις της στασιμότητας των νεαρών. Ο μοναδικός που βγήκε αλώβητος απ’ την ιστορία ήταν ο Βαγγέλης Βουρτζούμης. Με την αξία και το σπαθί του κέρδισε τον ρόλο του στην ομάδα.
· Εκείνο τον καιρό ο Πίτις διαφημιζόταν απ’ τους πάντες στην Ιταλία σαν νέος Κούκοτς. Έχω καλή γνώμη για τον Ιταλό αλλά όχι και Κούκοτς… Μεγάλοι «απατεώνες» αυτοί οι Ιταλοί….
· Πετσάρσκι – Ντόουκινς και οι αγκωνιές να δίνουν και να παίρνουν!
- Tρείς μέρες μετά o Άρης έχανε με ένα buzzer beater τρίποντο του Μπάνε 99-96. Σε μία εβδομάδα δέχθηκε δύο τρίποντα ακριβώς στη λήξη!
- Tρείς μέρες μετά o Άρης έχανε με ένα buzzer beater τρίποντο του Μπάνε 99-96. Σε μία εβδομάδα δέχθηκε δύο τρίποντα ακριβώς στη λήξη!
Η ερώτηση του αγώνα….
- Αυτός ο Πετάρσκι έτσι που στραβώνει το στόμα του , δεν σας θυμίζει λίγο από Μπαλμπόα όταν σφίγγεται να μιλήσει;;;;
7 σχόλια:
Ένα συγνώμη γιατί ξέχασα να συμπεριλάβω τον αγώνα στην ανάρτηση.
Το είδα αργά και το διόρθωσα.
Φίλε τελικά τα παρέλαβες τα DVD??????
Ως Αρειανός (η συνωνυμία συμπτωματική) θα ήθελα να αποδώσω τα εύσημα στον Drazen για την ανάρτηση του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Η χρονιά 1991-92 όπως εξελίχθηκε για τον Άρη, κατά τη γνώμη μου, ήταν ίσως η χειρότερη χρονιά στην ιστορία του κι ας ακολούθησαν βαθμολογικά πολύ χειρότερες. Κι αυτό γιατί ενώ η ομάδα ξεκίνησε με ένα ρόστερ που ήταν ίσως το πληρέστερο όλων των εποχών για την Ελλάδα αλλά και με τις γνωστές απουσίες στην Ευρώπη (Σούμποτιτς - Μισούνοφ), εξελίχθηκε ως μια πολύ απότομη όσο και ντροπιαστική αποκαθήλωση του "Αυτοκράτορα" που εκτός παρκέ είχε πάρα πολλά προβλήματα. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η κατάληξη της χρονιάς με το αρχικό ρόστερ (με Γιαννάκη Μπέρι δηλαδή πληρωμένους και μάχιμους) και μια διοίκηση υπόδειγμα φερεγγυότητας και εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα έναν ΠΑΟΚ πιο έτοιμο από ποτέ. Το συγκεκριμένο παιχνίδι πάντως σίγουρα έχει χαραχτεί στη μνήμη όλων των Αρειανών ως ένα από τα μεγαλύτερα του Αυτοκράτορα στην Ευρώπη, όπου χωρίς Γιαννάκη, Ιωάννου, Σούμποτιτς, Μπέρι, Μισούνοφ (συμπτωματικά η πεντάδα στους 3 πρώτους αγώνες της Α1), αλλά με την ψυχή της κίτρινης φανέλας που μπορούσε να αναστήσει και "νεκρούς" (βλ. Ρωμανίδης και τα παιδιά που συμπληρώνανε την προπόνηση), χωρίς κανένα βαθμολογικό κίνητρο (το σλόγκαν του MEGA "με τον ΑΡΗ στην Ευρώπη ήταν και το ανέκδοτο της χρονιάς) παίξανε στα ίσα την Φίλιπς ενώ θα μπορούσαν να πάνε και πιο χαλαρά για να μη ρισκάρουν τραυματισμό και περαιτέρω τσεκούρεμα του ρόστερ. Συγκινητική η προσπάθεια της ομάδας, στο πάνθεον των μεγάλων αγώνων το συγκεκριμένο ματς. Και πάλι μπράβο για την ανάρτηση! Αυτό θα πει ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ!
Να θέσω κι εγώ ένα ερώτημα για τον αγώνα: Αν στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν παρών ο Γιαννάκης και απών ο Γκάλης ποιο πιστεύετε πως θα ήταν το αποτέλεσμα; Λέτε να το θυμόμασταν 2 δεκαετίες μετά;
Τα είπε όλα για μένα ο Ντίνος...respect
τι μας θυμισες . . .
να σαι καλα
δεν θυμομουν καν οτι εγινε τετοιο παιχνιδι...
μπραβο re drazen
Δημοσίευση σχολίου