Δεν πάει πιο κάτω πιάσαμε πάτο…

Κύριοι δυστυχώς πτωχεύσαμε… Αποτύχαμε , πως το λένε! Η μπόχα από τους φετινούς τελικούς δεν λέει να φύγει. Δεν πρέπει να φύγει. Για να θυμόμαστε. Ως λαός ξεχνάμε γρήγορα. Είναι το εύκολο να ξεχνάς. Αυτή τη φορά πρέπει να κάνουμε το δύσκολο. Να θυμόμαστε. Η σαπίλα των τελικών να παραμείνει για πάντα στις μνήμες μας. Να μην ξεμυρίσει. Σαν ένα “λάβαρο αποτυχίας” που θα θυμίζει σε όλους μας πως αποτύχαμε.
Απέτυχαν οι ομάδες. Κανένας φετινός τελικός δεν είχε θέαμα και όμορφες φάσεις. Οι παίκτες διαμαρτύρονταν σε κάθε σφύριγμα των διαιτητών, μάλωναν σαν τα μικρά παιδιά που θέλουν να αποδείξουν πόσο μ…. μάγκες είναι (Κλέιζα – Τσαρταρής) ,προσπαθούσαν να τραυματίσουν συναθλητή τους (ο Τεόντοσιτς τον Διαμαντίδη), ενώ ο Διαμαντίδης μας έδειχνε πόσο μακριά φτάνει η ροχάλα του! Ο ημιτελικός του Βερολίνου αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση…



Απέτυχαν οι προπονητές. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό σε τακτική στους τελικούς .Σε ένα σημείο είναι λογικό, αλλά όμως καμία έμπνευση της τελευταίας στιγμής ; ή κάτι τελοσπάντων που θα δούλευαν οι ομάδες μυστικά για να το παρουσιάσουν στους τελικούς ; Eίναι απογοητευτικό για όλους εμάς τους “προπονητές της κερκίδας”. Κρύφτηκαν πίσω απ’ την ανάγκη για πρωτάθλημα και δεν απέσυραν τις ομάδες τους στα αποδυτήρια όταν έπεσε το πρώτο αντικείμενο. Έτσι δεν είχατε δηλώσει πως θα πράττατε κύριε Ομπράντοβιτς και κύριε Γιαννάκη;



Απέτυχαν οι διοικήσεις των ομάδων. Είτε με το να ελέγχουν τόσο απροκάλυπτα το παρασκήνιο (αφοι Γιαννακόπουλοι) είτε με το να στέλνουν βιντεάκια και να απειλούν πως θα αποχωρήσουν από το πρωτάθλημα (αφοι Αγγελόπουλοι) . Το μόνο που πέτυχαν είναι να δημιουργήσουν μια τρομοκρατική ατμόσφαιρα σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ. Α! Και να χρεωθούν οι Μπατίστ – Πέκοβιτς από ένα φάουλ για κινητό σκριν…
Απέτυχαν οι δημοσιογράφοι. Το επίπεδο των περισσοτέρων από εσάς είναι πολύ χαμηλό. Τα εμετικά πρωτοσέλιδα σε Πράσινη , Πρωταθλητή , Derby , Γαύρο , χρησιμοποιήθηκαν από την απαίδευτη μάζα σαν Ευαγγέλιο μίσους ενώ η μόνη τους χρησιμότητα θα ήταν για χαρτί τουαλέτας. Αν και η ποιότητα του χαρτιού των εφημερίδων ομολογώ πως δεν βολεύει…








Απέτυχαν οι διαιτητές. Η ενιαία φιλοσοφία σφυριγμάτων για ακόμη μια φορά δεν υπήρχε από τους “άντρες με τα γκρί” . Ενώ άφηναν πχ στο 1ο ημίχρονο τις επαφές και το δυναμικό παιχνίδι στο 2ο ημίχρονο έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Οι παίκτες δεν ήξεραν πώς να παίξουν άμυνα αφού η φιλοσοφία των σφυριγμάτων είχε αλλάξει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού! Δεν αντιλέγω πως το μπάσκετ είναι το πιο δύσκολα διαιτιτεύσιμο άθλημα με συνεχείς επαφές που αν σφυρίζονταν όλες, οι ομάδες θα εκτελούσαν από 40 βολές. Η δουλειά σας είναι δύσκολη. Πληρώνεστε όμως μια χαρά για τις 2 μόνο ώρες που εργάζεστε και στο κάτω κάτω , αφού αποδεδειγμένα δεν μπορείτε , αδειάστε μας την γωνιά! Υπάρχουν πολλά αξιόλογα νέα παιδιά στο χώρο της διαιτησίας που αγαπάνε το μπάσκετ και απλά επειδή δεν έκαναν τις κατάλληλες γνωριμίες δεν χαίρονται τα τσάμπα ταξιδάκια και τις ανέσεις σας…
Απέτυχαν οι κάφροι. Αλήτες, δυστυχώς για εσάς δεν σκοτώσατε κανέναν. Μην απελπίζεστε! Του χρόνου θα σας δοθεί ξανά η ευκαιρία. Μόνο μην αστοχήσετε γιατί η παντόφλα που τρώτε απ’ την γυναίκα σας θα βαρύνει επικίνδυνα…



Απέτυχε η παρέα μου και εγώ. Αντί να χαιρόμαστε το παιχνίδι, να κουβεντιάζουμε για την τακτική των ομάδων, τα ρίσκα που έδωσαν οι άμυνες και δεν εκμεταλλεύτηκαν οι επιθέσεις , την καταπληκτική σειρά που έκανε ο Μπατίστ και το πόσο “γερασμένος” φάνηκε ο Παπαλουκάς , βρεθήκαμε να κοιτάζουμε μία μία τις φάσεις για να βρούμε που έκαναν λάθη οι διαιτητές και αν είχαν δόλο. Κοιτάζαμε τη γωνία θέασης που είχε ο διαιτητής όταν έδωσε λανθασμένα την μπάλα στον Παναθηναϊκό ( διεκδίκηση της μπάλας από Διαμαντίδη – Μπέβερλι) , και γιατί έμειναν ασχολίαστα από τους κυρίους Σκουντή και Μαγουλά τα καταφανέστατα βήματα του Γιασικεβίτσιους. Κοιτάζαμε το δένδρο και χάναμε το δάσος Γιώργο, Βαγγέλη, Σαράντο…
Φυσικά στο κόσμο αυτό δεν υπάρχουν μόνο αποτυχημένοι. Κύριε Βασιλακόπουλε και κύριε Οικονομίδη συγχαρητήρια! Το ελληνικό μπάσκετ μεταμορφώθηκε σε ό,τι ονειρευόσασταν! Είστε πετυχημένοι!!

Τελειώνοντας τo κείμενο ρίχνω κλεφτές ματιές ξανά στον 7ο τελικό του ΝΒΑ. Δεν κάνω συγκρίσεις. Δεν με συμφέρει. Και όταν το μυαλό πηγαίνει στην ελληνική πραγματικότητα κοιτάζω στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης μου ένα dvd με τίτλο “ Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 4ος τελικός 2010”. Και συνεχίζω να απολαμβάνω τον αμερικανικό τελικό…