 |
| Η ομάδα του λαού και της Ευρώπης |
Επίσης θα αναδημοσιεύουμε και μία συνέντευξη από κάθε πρωταθλητή Ευρώπης, όπως την έδωσε στο euroleague.net
Για να προσθέσουμε και την δικιά μας πινελιά στο αφιέρωμα , θα παραθέτουμε ολόκληρο το βίντεο του κάθε τελικού (είτε απ' το αρχείο μας , είτε απ' το δυαδίκτυο) ενώ θα επακολουθεί μία ανάλυση του τελικού , ορισμένα περίεργα στατιστικά του φάιναλ φορ, η στήλη "Αυτό το ξέρατε" , και για κερασάκι θα σας βάζουμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής (Τρίποντο, Active, κ.α.).
ο τελικός...
Δύο ήταν οι βασικές επιδιώξεις της Μακάμπι πριν αρχίσει ο τελικός:
α) Να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο
β) να προστατέψει τη ρακέτα .
Τα πέτυχε και τα δύο στον απόλυτο βαθμό .
Η Αμερικανική - συγνώμη Ισραηλινή ήθελα να γράψω - ομάδα πήρε τα αμυντικά ριμπάουντ (Χάφμαν 8) που φοβόταν πως θα χάσει απ' τον καλύτερο σε αυτό τον τομέα Παναθηναϊκό και οι αθλητικοί του Αμερικανοί (ΜακΝτόναλντ - Πάρκερ) έτρεξαν για τα καλά την ελληνική ομάδα.
(9/11 αιφνιδιασμούς παρακαλώ...)
Ο Παναθηναϊκός είχε ολόκληρη τη χρονιά πρόβλημα με τις επιστροφές του (εξαιτίας των αργοκίνητων Τζεντίλε - Αλβέρτη - Μποντίρογκα) και στο τελικό το πλήρωσε ακριβά.
Όσον αφορά τη ρακέτα , πλήρωσε τον ΠAO με το ίδιο νόμισμα. Στη Θεσσαλονίκη του έλειψε φοβερά ο Χάφμαν (εξαιτίας των γρήγορων φάουλ) και το ίδιο έκανε στον Ρέμπρατσα. Απ' το 5' τον έφθειρε με 3 φάουλ (με την συνδρομή της διαιτησίας για να τα λέμε όλα) και υποχρέωσε τον Ομπράντοβιτς να βάλει για περισσότερη ώρα απ' όσο είχε σχεδιάσει τον Μίντλετον. Στην άμυνα τον αντιμετώπισε με βοήθειες. Όποτε ο Ρέμπρατσα υποδεχόταν τη μπάλα στο low post (με τους συμπαίκτες του να ανοίγουν για να παίξει ένας με έναν) , ο αμυντικός της αδύναμης πλευράς ερχόταν για βοήθεια αναγκάζοντάς τον Ρέμπρατσα να πασάρει.
Ήταν πιο διαβασμένοι στο μαρκάρισμά του απ' ότι ένα χρόνο πριν.
Η άμυνά της έκλεινε αρκετά προς τη ρακέτα αποκόβοντας κάθε διάθεση των πρασίνων για διείσδυση. "Έδωσε" το μακρινό σουτ αλλά δεν το πλήρωσε (2/11 στο 1ο ημιχρ- 4/12 στο 2ο ημίχρ). Όμως θα πρέπει να τονίσουμε πως τα close out της ήταν σε πολλές περιπτώσεις εξαιρετικά (σπουδαίος ο Πάρκερ) , με τους πρασίνους να βρίσκουν ένα χέρι απλωμένο στα σουτ. Σε οργανωμένες επιθέσεις τα κάστανα απ' ΄τη φωτιά έβγαζαν οι Χάφμαν απ' τη ρακέτα και ο ΜακΝτόναλντ απ΄την περιφέρεια.
Ο ΠΑΟ προβλημάτισε όχι με την άμυνά του , μα με την επίθεση. Αρκετές φορές έκαναν κατάχρηση της κυκλοφορίας της μπάλας (υπερβολικός αλτρουισμός ή φόβος;;;) και μετά σούταραν με τη λήξη του χρόνου επίθεσης. Οι περισσότεροι φάνηκαν διστακτικοί να μπουν μπροστά και να πάρουν την ευθύνη ενός σουτ. Εξαιρούνται ο καταπληκτικός Μποντίρογκα και ο 20χρονος Φώτσης. Χαρακτηριστικά να αναφέρω πως στο 1ο ημιχρ εκτός των προαναφερθέντων , σκόραραν μονάχα οι Αλβέρτης (3π) και Ρέμπρατσα (2π).
Καμία έκπληξη οι μόλις 23 ποντοι...
Στο 3ο δεκάλεπτο ο Σέρβος πολυπρωταθλητής απέδειξε γιατί ήταν ο καλύτερος της Ευρώπης εκείνο τον καιρό. Έπαιρνε τη μπάλα στις πλευρές και έπαιζε ένας με έναν τον Μπουρστάιν. Οι υπόλοιποι έμεναν στην αδύνατη πλευρά και περίμεναν τις αποφάσεις του Ντέγιαν. Με ένα τρομερό κρεσέντο περνάει μπροστά 42-43. Δεν θα κρατήσει πολύ. Δύο αίρμπολ , ένα λάθος , μία κάκιστη επιστροφή , ένα προσωπικό τρίποντο του Πάρκερ , όλα αυτά έκαναν το 52-43. Η βενζίνη για μια ακόμη επαναφορά του ΠΑΟ είχε στερέψει .
Το coast to coast κάρφωμα του Πάρκερ έδωσε τέλος στον τελικό , πέντε λεπτά πριν και τυπικά τελειώσει.
- Το 10λαθ/11ασ του ΠΑΟ δείχνει ξεκάθαρα πως η επίθεσή του δεν λειτούργησε καθόλου καλά.
- Μετα το προβάδισμα του ΠΑΟ , ο Χένεφελντ πήρε τη θέση του Μπουρστάιν. Ο έμπειρος forward πέτυχε 6 σημαντικότατους πόντους, πήρε το 4ο φάουλ του Μπόντι ενώ παράλληλα τον περιόρισε (σημαντικό ρόλο βέβαια έπαιξε και η κούραση του Σέρβου).
- Ο ΜακΝτόναλντ πήρε εκδίκηση για την κακή του απόδοση στον περσινό τελικό (21π , 9ασ , 3/5 ασ). Ο Χάφμαν έμεινε μακριά από φάουλ (37') και έπαιξε - για μια ακόμη φορά - εξαιρετικά απέναντι στον ΠΑΟ. Ήταν το καλύτερο πεντάρι της Ευρώπης εκείνη τη χρονιά , και δίκαια.
- Ο Μποντιρόγκα πήρε την προσωπική του εκδίκηση για τον κάκιστο τελικό της Θεσσαλονίκης , αλλά ήταν σχεδόν μόνος. Αν δεν συμπεριλάβουμε Μποντιρόγκα και Φώτση , οι υπόλοιποι σούταραν 5/18 διπ και 4/17 τρίπ. Για να μην το κουράζω το 62% των πόντων τους έβαλαν οι ίδιοι. Λίγη στήριξη ζητούσαν...
το final four με αριθμούς...
- Αν το ff το είχε πάρει ο ΠΑΟ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως "η προσωπική ραψωδία του Μπόντι": 18/22διπ , 13/15β , 6ασ , 12 ριμπ.
- Αναλογικά για Ευρώπη ο Πάρκερ άγγιξε το τριμπλ νταμπλ : 13,5pts , 7,5r , 5,5as.
- (Κατ' εμέ από τότε μέχρι και να φύγει για ΝΒΑ ήταν το καλύτερο δυάρι της Ευρώπης.)
- Από MVP του προηγουμένου ff , κατέπεσε στους 7π (2/9διπ) και τα 5ριμπ σε συνολικά 37 λ.σ. Limit down!
- Αυτός ο τρελό Κουντέλιν ποτέ δεν κατάλαβε γιατί τον λέγανε σπουδαίο σουτέρ. Εξ' όσον θυμάμαι ποτέ δεν ήταν τρομερά εύστοχος. Τραβηγμένες απ 'τα μαλλιά οι προσπάθειες για τρίποντο (μπροστά του ο τεόντοσιτς μοιάζει παπαδοπαίδι) με μέτριο ποσοστό επιτυχίας. Στο διήμερο πρόλαβε να σουτάρει 15 τρίποντα και να βάλει τα 3. (το έχει η μοίρα του Κιριλένκο να μπλέκει με "ιδιαίτερους" παίκτες).
Πρώτος ριμπάουντερ: Μοργκούνοφ 11ρ
Πρώτος σε ασσίστ: Μουλαομέροβιτς 7,5ασ
14ο ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΠΟΤΕ: Παρασκευή 11 και Κυριακή 13 Μαΐου 2001. ΠΟΥ: Palais de Bercy, Παρίσι. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Μακάμπι... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Φιναλίστ ο Παναθηναϊκός στο πέμπτο φάιναλ φορ της ιστορίας του. ΜVP: Άριελ Μακ Ντόναλντ.
Συνέχεια εκ του προηγουμένου, που λένε και στα τηλεοπτικά σίριαλ ή στα παλιά αναγνώσματα των εφημερίδων και των περιοδικών: Η περίοδος 200-01 ήταν a priori η πιο περίεργη στα χρονικά του ευρωπαϊκού μπάσκετ και εξελίχθηκε σε κορύφωση της σύγχυσης, καθώς διεξήχθησαν δύο παράλληλες διοργανώσεις, με αποτέλεσμα να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Στην μεν Ευρωλίγκα, πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Κίντερ επικρατώντας με 3-2 νίκες στη σειρά των τελικών της Ταουγκρές, στη δε (μία και μοναδική στα χρονικά) Σουπρολίγκα τον τίτλο κατέκτησε η Μακάμπι, η οποία νίκησε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του... παραδοασικού φάιναλ φορ, που για μία σεζόν παρέμεινε υπό τη σκέπη της FIBA.
Το φάιναλ φορ διεξήχθη στο «Παλέ Ντε Μπερσί» στο Παρίσι, εκεί όπου πριν από πέντε χρόνια ο Παναθηναϊκός είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ. Ο οιωνός ήταν αίσιος για τους «πράσινους», ωστόσο αποδείχθηκε ακόμη πιο αίσιος για τη Μακάμπι, η οποία επέστρεψε στην κορυφή ύστερα από είκοσι χρόνια περιπλάνησης στην έρημο της Ευρώπης. Οι Ισραηλινοί είχαν κατακτήσει τον πρώτο τίτλο τους το 1977 στο Βελιγράδι και τον δεύτερο το 1981 στο Στρασβούργο (όπου η Σινουντίνε Μπολόνια ακόμη φωνάζει ότι... σφάχτηκαν από τον Ολλανδό διαιτητή Βαν ντερ Βίλιγκε) κι έπρεπε να καρτερούν μέχρι το 2001 για να φτάσουν στη Γη της Επαγγελίας, που τους είχε τάξει από την Παλαιά Διαθήκη κιόλας, ο Μωυσής!
Της το… χρωστούσε ο Θεός; Μπορεί. Συνωμότησαν πάντως όλες οι δυνάμεις, οι θεοί και οι δαίμονες (διοργανωτές, διαιτητές), το Μπερσί ήταν πιο κίτρινο κι από το Γιαντ Ελιάου, αλλά μια στιγμή: πέραν αυτών, η Μακάμπι διέθετε κιόλας την καλύτερη, την πιο έτοιμη και την πιο γεμάτη ομάδα, με παίκτες που το μάτι τους γυάλιζε για το νόστιμον ήμαρ στην κορυφή.
Ο τελικός υπήρξε η ρεπετισιόν της Πυλαίας. Όπως και την προηγούμενη χρονιά, η μεν Μακάμπι ξεπέρασε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο δε Παναθηναϊκός την Εφές Πίλσεν. Οι Ισραηλινοί κυριάρχησαν από την αρχή (ημίχρονο 37-23) και δεν απειλήθηκαν από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος στηρίχτηκε από ένα σημείο και πέρα μόνο στον Μποντιρόγκα, καθώς οι ήρωες της Πυλαίας είχαν... πάρει ρεπό: ο μεν Ρέμπρατσα ήταν ωσεί παρών, ο δε Κάτας είχε μείνει στα πιτς λόγω του σοβαρού τραυματισμού του, που μάλιστα τον ανάγκασε να βάλει πρόωρο και άδοξο τέλος στην καριέρα του.
Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
1. Mακάμπι Τελ Αβίβ
2. Παναθηναϊκός
3. Εφές Πίλσεν
4. TΣΣΚΑ Μόσχας
OI ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
ΜΑΚΑΜΠΙ - ΤΣΣΚΑ 86-80
ΜΑΚΑΜΠΙ: Χένεφελντ 14, Μπρίσκερ 5, Σαρπ 7, Χάφμαν 17, Πάρκερ 14, Σέλεφ 10, Μπουρστέιν, Τσούρτσιτς 2, Μακ Ντόναλντ 17.
ΤΣΣΚΑ: Λα Ρου 5, Κουντέλιν, Πάντιους 2, Μοργκούνοφ 15, Αλάνοβιτς, Εϊνίκις 11, Φετίσοφ 9, Κιριλένκο 23, Ντομάνι 9, Πετρένκο 6
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ- ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ 74-66
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 10, Καλαϊτζής 6, Κοχ 10, Ρότζερς 2, Φώτσης 11, Τζεντίλε 2, Μποντιρόγκα 22, Μίντλετον 6, Ρέμπρατσα 5, Μπαλογιάννης
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Μουλαομέροβιτς 20, Ονάν 15, Στσεπάνοβιτς, Τουντσερί 4, Γιλμάζ, Μπεσόκ 10, Οκούρ 2, Ντρόμπνιακ 15.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η ΘΕΣΗ
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ- ΤΣΣΚΑ 91-85
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Μουλαομέροβιτς 15, Ονάν 9, Στσεπάνοβιτς 18, Τουντσερί 2, Γιλμάζ, Μπεσόκ 12, Οκούρ 7, Ντρόμπνιακ 25, Πεκέρ 3
ΤΣΣΚΑ: Λα Ρου 8, Κουντέλιν 13, Πάντιους 3, Μοργκούνοφ 16, Αλάνοβιτς 9, Εϊνίκις 14, Φετίσοφ 2, Κιριλένκο 16, Ντομάνι 4, Πετρένκο.
Ο ΤΕΛΙΚΟΣ
ΜΑΚΑΜΠΙ -ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 81-67
ΜΑΚΑΜΠΙ: Μακ Ντόναλντ 21 (2/7δ., 3/5τρ., 8/8β., 2ρ., 9ασ.), Μπουρστέιν 5, Χένεφελντ 7, Πάρκερ 13 (2/3δ., 1/1τρ., 6/8β., 6ρ., 3ασ., 3λ.), Χάφμαν 21 (8/13δ., 5/6β., 9ρ.(, Μπρίσκερ 3, Σαρπ 5, Σέλεφ 2, Τσούρτσιτς 4, Στερνλάιτ. Κόουτς: Γκέρσον
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Φώτσης 15 (3/4δ., 2/4τρ., 3/4β., 8ρ.), Μποντιρόγκα 27 (9/11δ., 0/2τρ., 9/10β., 8ρ.), Αλβέρτης 5, Καλαϊτζής, Ρέμπρατσα 4 (1/7δ., 2/2β., 1ρ., 3λ.), Κοχ 9 (3ασ.), Ρόζτερς 2, Τζεντίλε 3, Μίντλετον, Μπερκ 2. Κόουτς: Ομπράντοβιτς
Διαιτητές: Σάντσα (Ισπανία)- Ντοριζόν (Γαλλία)
απαραίτητη σημείωση: Tα στατιστικά ελήφθησαν απ' το περιοδικό Τρίποντο
ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ
- ΚΩΔΙΚΟΣ: Suproleague και επί το ελληνικότερον Σουπρολίγκα. Διοργάνωση με ημερομηνία λήξεως, καθώς με αυτό το όνομα και με κάμποσες καλές ομάδες διεξήχθη μια χρονιά και εν συνεχεία άλλαξε όνομα και περιεχόμενο. Σημάδεψε το σχίσμα και τη σύγχυση του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που έγιναν ιδιαίτερα αισθητά στην Ελλάδα.
- Ο ΩΡΑΙΟΣ: Άριελ Μακ Ντόναλντ. Μεγάλη εμφάνιση, ηγετική προσωπικότητα, και η υπογραφή στην επιστροφή της Μακάμπι στον ευρωπαϊκό θρόνο έπειτα από είκοσι χρόνια.
- Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ: Homme fatal και συνάμα ο αόρατος άνθρωπος του Παναθηναϊκού. Έναν χρόνο μετά την ανακήρυξή του σε MVP στην Πυλαία, ο «Ζέλε» εξαφανίστηκε από προσώπου γαλλικής γης, τόσο στον ημιτελικό, όσο κυρίως στον τελικό, όπου τον βρήκε μπόσικο και τον κατασπάραξε ο Χάφμαν! Φαινόταν ότι το… γυαλί στις σχέσεις του με τον Ομπράντοβιτς (με τον οποίο άλλωστε είχε πλακωθεί το προηγούμενο καλοκαίρι στο Σίδνεϊ) και τον Παναθηναϊκό είχε ραγίσει.
- Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Εντάξει, ο Γκέρσον ήταν «μπροστά», αλλά… πλάι του βρισκόταν ένας εξαιρετικός συνεργάτης, ο Ντέιβιντ Μπλατ. Οι Ισραηλινοί επιμένουν ότι ο μετέπειτα προπονητής του Άρη ήταν ο άνθρωπος πίσω από τις επιτυχίες του Γκέρσον, ωστόσο την επόμενη χρονιά που βρέθηκε μόνος του στον πάγκο δεν κατάφερε να διατηρήσει τα κεκτημένα. Παρεμπιπτόντως ο Μπλατ βρίσκεται και τώρα στον πάγκο της Μακάμπι, την οποία θα οδηγήσει (όπως και το 2002 στην Μπολόνια) στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης.
- ΠΗΓΕ ΤΣΑΜΠΑ: Η μεγαλειώδης εμφάνιση του Ντέγιαν Μποντιρόγκα, από τις κορυφαίες παραστάσεις στην τετράχρονη θητεία του στον θίασο του Παναθηναϊκού. Ωστόσο, στον τελικό ο «Ντέκι» ήταν ολομόναχος (εναντίον όλων) και παρά το ιερό πάθος του δεν κατάφερε ν’ αποτρέψει το… μοιραίο.
- ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Ένα από τα πολλά άσχημα σφυρίγματα του Πασκάλ Ντοριζόν (του διαιτητή ο οποίος είχε συνδεθεί στο ίδιο γήπεδο το 1996 με την τάπα του Βράνκοβιτς στον Μοντέρο) προκάλεσε την οργή του Θανάση Γιαννακόπουλου, ο οποίος του εκσφενδόνισε το κινητό του τηλέφωνο, το οποίο πάντως δεν… βρήκε στόχο και «προσγειώθηκε» στο παρκέ.
- Η ΓΚΑΦΑ: Όπως και το 1996, οι Γάλλοι διοργανωτές (δεδομένης και της απουσίας δικής τους ομάδας) έδωσαν ρεσιτάλ ανοργανωσιάς! Την προηγούμενη φορά έβαλαν τον Παναθηναϊκό σε λεωφορείο και ο Βράνκοβιτς έμεινε όρθιος, ενώ τώρα τον έστελναν για προπόνηση σε απίθανες ώρες, με αποτέλεσμα ο Ομπράντοβιτς να τα πάρει στο κρανίο και να προτιμήσει μια σχολική αίθουσα έξω από την πόλη!
- ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Σοβαρολογούσε ή απλώς συκοφαντούσε ο Σιμόν Μισράχι καταγγέλλοντας ότι καθ΄οδόν προς τα αποδυτήρια μετά τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, ο Ομπράντοβιτς ήταν έξω φρενών με τη διαιτησία και στρίμωξε στη γωνία τον Ντοριζόν; Γενικώς πάντως, ο Παναθηναϊκός έπνεε μένεα για τη διαιτησία στον τελικό και γι' αυτό κάποια στιγμή ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος απειλούσαν να πάρουν την ομάδα και ν’ αποχωρήσουν. Το ίδιο έμελλε να συμβεί και την επόμενη χρονιά στην Μπολόνια!
- Η ΑΤΑΚΑ: «Ο Παναθηναϊκός δεν έχει γρήγορες επιστροφές στην άμυνα και εφόσον η Εφές Πίλσεν τρέξει στον αιφνιδιασμό, θα νικήσει». Η δήλωση του Ιμπραήμ Κουτλουάι (τότε παίκτη της ΑΕΚ) στον τουρκικό Τύπο παραμονές του ημιτελικού γνωστοποιήθηκε στον Ομπράντοβιτς, ο οποίος απάντησε με το εξής αμίμητο: «Ε, αφού το είπε ο Κουτλουάι, τότε κι εμείς χεστήκαμε στα βρακιά μας»!
- ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Η... αλίευση του Νέιτ Χάφμαν από τη Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί τον ανακάλυψαν στην Α2 της Ισπανίας και ο λευκός σέντερ βγήκε λαβράκι. Παρεμπιπτόντως, δύο χρόνια νωρίτερα είχε απορριφθεί από… μικρομεσαία ελληνική ομάδα, στην οποία είχε προταθεί αντί 80 χιλιάδων δολαρίων! Δικαιολογημένα ο Γκέρσον έλεγε ότι «αν πάρουμε το Κύπελλο θα τον ανεβάσω στην πλάτη μου και θα τον πάω κολυμπώντας στη Νέα Υόρκη».
- ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ: Πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ του 2001 ανακηρύχθηκε ο Άριελ Μακ Ντόναλντ, τον οποίο είχε βρει απέναντί του (ως παίκτη της Ολίμπια Λιουμπλιάνας) το 1997 στη Ρώμη ο Ολυμπιακός. Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ που είχε πάρει τη σλοβενική υπηκοότητα από το 1997, παρέμεινε στη Μακάμπι και την επόμενη σεζόν, ενώ στη συνέχεια έπαιξε για δύο περιόδους στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν αξιώθηκε να ξαναταξιδέψει σε φάιναλ φορ. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στην Ντιναμό Μόσχας, στην Τζιρόνα (με την οποία αναδείχτηκε MVP του φάιναλ φορ του Eurocup το 2007) και επέστρεψε στη ρωσική ομάδα, όπου έκλεισε την καριέρα του το 2008.
- ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ... Το κίτρινο τσουνάμι στο Μπερσί. Ο Θεός με ευλόγησε να παρακολουθήσω και τα 23 φάιναλ φορ, να δω τις ορδές των οπαδών του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, αλλά η εικόνα του κατακίτρινου (από δέκα; έντεκα; δώδεκα χιλιάδες;) Μπερσί μένει ανεξίτηλη στη μνήμη μου.
- ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: Γκέρσον και τα μυαλά στα κάγκελα! Ρεσιτάλ σε συνέχειες από τον Πίνι, που αυτή τη φορά (σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη) ήταν ο νικητής κόντρα στον Ομπράντοβιτς. Τον θυμάμαι το Σάββατο πριν από τη συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ να μπαίνει στο ξενοδοχείο καταϊδρωμένος, επειδή τηρώντας την εβραϊκή αργία του Σαββάτου που επιβάλλει αποχή από τη χρήση ηλεκτρικών συσκευών, επέστρεψε με τα πόδια από το γήπεδο και ανεβοκατέβαινε τις σκάλες στο δωμάτιό του! Στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό ήταν μες στην καλή χαρά και τον ρώτησα αν θα έκανε πράξη το τάμα του να πάρει στην πλάτη του τον Χάφμαν και να τον κουβαλήσει κολυμπώντας ως τη Νέα Υόρκη. Έβαλε τα γέλια και απάντησε με τον δικό του μοναδικό τρόπο: «Τι λες, φίλε μου; Να πάω εγώ κολυμπώντας με αυτόν πάνω μου στη Νέα Υόρκη; Εγώ δεν μπορώ να κολυμπήσω ούτε από τη μια πλευρά της μπανιέρας μου στην άλλη»! Λίγες ώρες αργότερα, στο αεροδρόμιο οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είδαν μπροστά τους τον Στάνκοβιτς και του την... έπεσαν, αποδίδοντάς του μομφή για τη διαιτησία στον τελικό...
Αυτό τo ξέρατε;
Tρένο η Μακάμπι όλη τη χρονιά. Η διοργάνωση της Σουπρολίγκα μπορεί να υστερούσε σε αρθμό ποιοτικών ομάδων απ' την "ρούκι" Ευρωλίγκα , αλλά οι δύο μόλις ήττες της (με μεγαλύτερη διαφορά τους 6 πόντους απ' την Εφές στην Τουρκία) δεν παύουν να αποτελούν σημείο υπεροχής.
1 σχόλια:
Πολύ ωραίο το άρθρο για το Φ4 του Παρισιού.
Καμιά φωτογραφία θα ανεβάσεις????
Δημοσίευση σχολίου