Τρίποντο

Μετά την αποχώρηση των Αγγελοπουλαίων και την διαφαινόμενη αποχώρηση και των Γιαννακοπουλαίων πλανάται στον αέρα η αντίληψη πως το μπάσκετ στην Ελλάδα πεθαίνει. Θα διαχωρίσω την θέση μου. Το μπάσκετ στην Ελλάδα δεν πεθαίνει , αλλάζει.

Σήμερα έχουμε γενέθλια! Κλείνουμε έναν χρόνο λειτουργίας και το γιορτάζουμε μαζί με τον Michael Jordan. Ένα ξεχωριστό επεισόδιο , ένα ευχαριστώ που κάθε μέρα γινόμαστε ολοένα και περισσότεροι. Η ανάδειξη του καλού μπάσκετ είναι η επιδίωξη μας και θα συνεχίσει να είναι ανεξαρτήτως προσώπων , ομάδων , εποχών.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Ας σταματήσουμε να παριστάνουμε τις στρουθοκάμηλους.
Ας βγάλουμε το κεφάλι μας απ' το χώμα.
Δηλαδή ωρε αδέρφια ΤΩΡΑ συνηδειτοποιήσαμε πως οι επαγγελματίες αθλητές ντοπαρίζονται; Ιδιαίτερα όσοι κάνουν πρωταθλητισμό;
Αχ , κόσμε "αγγελικά" φτιαγμένε .....

To 3-ponto.blogspot.com μετα το εβδομαδιαίο αφιέρωμα στον Michael Jordan, συνεχίζει με την ενότητα των Retro Games!

Πριν από μερικές ημέρες και μετά την κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος, η ευφορία στο πράσινο στρατόπεδο ήταν διάχυτη, καθώς όλοι έκαναν σχέδια ξεκινώντας από την επόμενη χρονιά και έφταναν ως την κατάκτηση της 9ης ευρωπαϊκής κούπας, προκειμένου να ξεπεραστεί το αριθμητικό πλεονέκτημα της Ρεάλ. Όχι άδικα νομίζω, αφού η κατάκτηση των δύο βασικών στόχων της χρονιάς με μειονέκτημα έδρας στις κρίσιμες αναμετρήσεις, ιδίως μετά από ένα περιπετειώδες καλοκαίρι, αποτελούσε τη βάση της αισιοδοξίας και της πεποίθησης ότι όλα βαίνουν καλώς. Και μερικές μέρες μετά η...βραδυφλεγής "βόμβα" έσκασε στα θεμέλια της ομάδας προκαλώντας σε όλους -ακόμα ακόμα και στους παίχτες- και κυρίως στους φιλάθλους σαστιμάρα, βουβαμάρα, ανησυχία για το μέλλον, όπως συμπυκνώθηκε σε μια λέξη: "ΦΕΥΓΟΥΜΕ"...

«Ακόμη απολαμβάνω να παίζω μπάσκετ. Ξέρω πως δεν είναι πλέον ο παίκτης που ήμουν και πρέπει να το καταλάβω αυτό στο συγκεκριμένο στάδιο της καριέρας μου. Όμως ευχαριστιέμαι να βρίσκομαι στο παρκέ και ήταν φανταστικό για μένα που αποτέλεσα μέλος των Μάβερικς φέτος. Δεν περίμενα να κατακτήσω το πρωτάθλημα. Πολλοί εξεπλάγησαν όταν επέλεξα το Ντάλας, καθώς το Φεβρουάριο λίγοι περίμεναν πως θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο. Όμως είδα πως υπήρχε θέση στην ομάδα για μένα και πως θα μπορούσα να προσφέρω».Tα παραπάνω λόγια (και ιδιαίτερα η τελευταία του πρόταση όπου μιλάει για «θέση» και «προσφορά» σε ομάδα) του δικού μας Πέτζα, κρατούν ζωντανή την ελπίδα των φίλων του ΠΑΟΚ για «επαναπατρισμό» του σμολ φόργουορντ των Μάβερικς.

Μερικές ερωτησούλες έχω για σας στα γρήγορα , και για να πάει καλά και η εβδομάδα:(o Iverson δεν θα τις ξέρει σιγουρα...)

Το 3-ponto.blogspot.com βγάζει στον αέρα μία νέα σειρά που αφορά δύο φίλους και αντιπάλους ταυτόχρονα. Τον Magic Johnson και τον Larry Bird.

Είθισται είτε στο τέλος κάθε ημερολογιακής ή/και αγωνιστικής χρονιάς να αποδίδονται τα του "Καίσαρος τω Καίσαρι" με την βράβευση των καλύτερων σε κάθε κατηγορία είτε αυτό διενεργείται από το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου, τους συναδέλφους των βραβευθέντων ή και κάποια διοργανώτρια αρχή. Σκέφτηκα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας τα δικά μου βραβεία, ζητώντας να υπερ ή κατα-ψηφίσετε τις επιλογές μου, όπως αυτές διαμορφώθηκαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς αλλά φυσικά και της κατάληξής της. Πρέπει επίσης να πω ότι κάποιες κατηγορίες βραβείων τις δημιουργησα από μόνος μου, οπότε κάθε διαφωνία δεκτή. Ξεκινάμε..

Να τους λιθοβολήσουμε; Μαζί σας και εγώ! Σηκώνω και την πρώτη πέτρα. Αλλά πριν το κάνουμε , σας παρακαλώ να αναρωτηθούμε όλοι μας ένα τελευταίο:

Όντως οι Miami Heat απέτυχαν;

Το απολαύσαμε και θα μας λείψει! Και οι 6 τελικοί είχαν όλοι τους σασπένς και δράμα. Σαν μία καλογυρισμένη δραματική ταινία ή καλύτερα σαν μία δραματική μίνι σειρά. Σαν τα «τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας». Στο ρόλο του ιερέα , ο Νοβίτσκι. Από μικρός ήθελε να ζήσει (και να πεθάνει) χωρίς να καταπατήσει τις αρχές του. Στη σειρά ο Chamberlain λίγο πριν τον θάνατό του κατάλαβε πως όλα όσα πρέσβευε στη ζωή του ήταν λάθος. Ευτυχώς , φέτος, είναι απ’ τις λίγες φορές που η ζωή ξεπέρασε την τέχνη. Ο Νοβίτσκι , στη τελευταία ευκαιρία της καριέρας του δηλαδή λίγο πριν το μπασκετικό του τέλος , επιβεβαιώθηκε για τις αρχές που ακολούθησε στη ζωή του. Δεν πήγε σε καλύτερη ομάδα παρά επέλεξε να μείνει στο Dallas , ακούγοντας πάρα πολλά τα τελευταία πέντε χρόνια .Soft , χωρίς καρδιά , καμία ομάδα δεν μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με αυτόν σαν go to guy. Ο Γερμανός νίκησε , ο ιερέας έχασε…

Ακολουθώντας τον τρόπο έναρξης των περισσοτέρων δελτίων ειδήσεων της χώρας, μοιράζομαι μαζί σας την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών "διανθισμένη" ελαφρώς με κάποια δικά μου σχόλια, αναμένοντας τα δικά σας. Ξεκινάμε..

Πόσες φορές έχουμε πει : "να δεις που το έχω ξαναδεί αυτό ..." .

Όσοι είστε γονείς , βλέποντας έναν αγώνα με τον γιο σας , δεν μπορεί να μην του έχετε πει:"αγόρι μου η κίνηση που είδες ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ...."

Οι Αμερικανοί τις ονομάζουν signature moves.

Το 3-ponto.blogspot σας παρουσιάζει τις χαρακτηριστικότερες κινήσεις παλαιών και σύγχρονων αστέρων του παγκόσμιου μπάσκετ

Ήθελα να το αφήσω σαν σχόλιο στο προηγούμενο post του Στράτου αλλά λόγω της έκτασής του , δεν με άφηνε το σύστημα. Αναγκαστικά το ανεβάζω σαν ανάρτηση. Αφορμή το άρθρο του Καρπετόπουλου και συγκεκριμένα για το κομμάτι που αναφέρεται στον Παπαλουκά (υπάρχει ολόκληρο το άρθρο σαν σχόλιο στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση).

"Προς Κ.Κ. Αγγελόπουλους.

Αξιότιμοι κύριοι, ο λόγος της παρούσης επιστολής προς το πρόσωπό σας έχει να κάνει με την συνομωσιολογία και παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί αμέσως μετά το πέρας των τελικών σε σχεση με τη διάθεση σας ή όχι να συνεχίσετε ως οι διοικητικοί και οικονομικοί ηγέτες της ομάδας μπάσκετ του ΟΣΦΠ, όπως αυτή εμφανίζεται σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και αθλητικές ιστοσελίδες. Σεβόμενος μέχρις εσχάτων του δικαιώματος να αποφασίσετε κατά το δοκούν αν θα παραμείνετε στους προεδρικούς θώκους της ΚΑΕ, επιτρέψτε μου να σας ζητήσω ειλικρινά και ανυστερόβουλα να μην εγκαταλείψετε το χώρο του μπάσκετ.

To 3-ponto.blogspot.com μετα το εβδομαδιαίο αφιέρωμα στον Michael Jordan, δίνει συνέχεια στα weekly events με την ενότητα των Retro Games!

Ο ίδιος ο Ζοτς δήλωσε ότι από τα 10 χρόνια που είναι στην Ελλάδα, τα φετινά επιτεύγματα, παρόλο τα 2 triple crown, τα απόλαυσε περισσότερο. Ίσως γιατί περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά η "ζαριά" που έπαιξε ήταν μάλλον εναντίον του, οι επικριτές του περισσότεροι, η αμφισβήτηση πιο έντονη και το φάσμα και διακύβευμα της ολοκληρωτικής αποτυχίας πιο κοντά από ποτέ. Δικαίως κατά τη γνώμη μου βρέθηκε στο επίκεντρο καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, καθώς η ομάδα ήταν αποκλειστικά δική του επιλογή, δικαιότερα μπορεί τώρα να αισθάνεται ότι αυτός ξέρει καλύτερα.

Συνεχίζοντας από χθες όπου μοιράστηκα μαζί σας τις σκέψεις μου για την ατομική πορεία του κάθε παίχτη του ΟΣΠΦ κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά και στους τελικούς, σειρά έχουν τώρα οι "έλεγχοι απόδοσης" των αντιστοίχων του ΠΑΟ αλλά και του προπονητικού του team. Ξεκινάμε..

Κατά την έλευσή του στην Ελλάδα και την παρουσίασή τους στους δημοσιογράφους, ο Ντούντα είπε ότι πλέον ο ΠΑΟ δεν θα έχει τόση μεγάλη υπέρ του διαφορά στην τεχνική καθοδήγηση. Και κατά τη γνώμη μου έχει δίκιο. Κατάφερε να νικήσει τον ΠΑΟ του κουμπάρου του 4 φορές, αλλά δυστυχώς για αυτόν μόνο μία μέτρησε πραγματικά και του απέφερε το ήδη κατακτηθέν κύπελο. Δεν τον πήραν όμως για αυτό οι Αγγελόπουλοι νομίζω.

Έφτασε το τέλος της μπασκετικής χρονιάς. Λυπηρό, έτσι όπως το διαβάζω τώρα, αλλά κάθε τέλος είναι και μια αρχή. Απαραίτητη προΫπόθεση και βάση για να είναι η επόμενη αρχή καλύτερη και πιο επιτυχημένη από την προηγούμενη είναι η ανασκόπηση της σαιζόν, η ανάλυση των λαθών, το "χτίσιμο" και η εξέλιξη των θετικών στοιχείων, η παρακολούθηση των εξελίξεων. Έχοντας λοιπόν αυτό στο μυαλό μου και, σίγουρα επηρεαζόμενος από τα σχολικά μου χρόνια, νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να μοιράστουν οι ατομικοί έλεγχοι με τις επιδόσεις των παιχτών του ΟΣΦΠ, του προπονητικού team και κατά τη διάρκεια της σαιζόν αλλά και όπως αυτές κορυφώθηκαν στους τελικούς. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, είναι οι δικές μου προσωπικές απόψεις, όπως τις είχα υποσχθεί στους αναγνώστες του blog και φυσικά θα ακολουθήσει το ίδιο και για τον ΠΑΟ. Έχουμε και λέμε λοιπόν..

Eίναι σημάδια της εποχής να κάνουμε τα εύκολα , δύσκολα. Να προσπαθούμε να δώσουμε εξήγηση ψάχνοντας περίπλοκες απαντήσεις σε πράγματα απλά. Σπάμε το κεφάλι μας να υπολογίζουμε κατοχές , usage % , true shooting % , win share , όταν η απάντηση είναι η πιο προφανής. Αν μιλήσουμε με έναν 60αρη παλιό μπασκετικό , όλα αυτά θα του φανούν "εξωγήινα".
-Ρε παιδάκι μου όσα μου λες εγώ δεν τα καταλαβαίνω. Τι είναι αυτά; Για να πετύχεις στο μπάσκετ θέλει να έχεις "βαρύδια". Τα ' χεις;

Υπόσχομαι ότι μόλις τελειώσουν οι τελικοί θα επανέλθω με αναλυτική έκθεση των όσων διαδραματίστηκαν στα παιχνίδια αυτά, αλλά και όχι μόνο. Και για την πορεία των ομάδων μέσα στη σαιζόν, την αξιολόγηση των παιχτών και των προπονητών θα γίνει λόγος και θα ζητηθούν τα σχόλιά σας. Ίσως χρειαστεί παραπάνω της μιας ανάρτησης. Έως τότε...

Στην παρούσα ανάρτηση θα νευριάσω πολλούς Ολυμπιακούς. Θα θέσω σε εσάς, τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, ένα ερώτημα αλλά σας παρακαλώ να είστε ειλικρινείς στις απαντήσεις σας.
"Και τι έγινε που κέρδισε ο Ολυμπιακός και έκανε το 1-2; Πείθει με την χθεσινή του εμφάνιση πως μπορεί να κερδίσει στο ΟΑΚΑ;"

Το 3-ponto.blogspot.com βγάζει στον αέρα μία νέα σειρά που αφορά δύο φίλους και αντιπάλους ταυτόχρονα. Τον Magic Johnson και τον Larry Bird.

Το World Invitational Tournament ήταν ένα διεθνές τουρνουά που γινόταν για τηλεοπτικούς λόγους και στο οποίο λάμβαναν μέρος η Σοβιετική Ένωση , η Γιουγκοσλαβία, η Κούβα και η Αμερική η οποία και θα απαρτιζόταν με μερικούς απ’ τους καλύτερους κολεγιόπαιδες της χώρας. Ο Μπερντ είχε μόλις τελειώσει την τρίτη του χρονιά στο Indiana State με παρουσία στην πρώτη All-America πεντάδα . Ο Τζόνσον ολοκλήρωσε την πρώτη του χρονιά στο Michigan , ψηφίστηκε στην τρίτη All America πεντάδα και είχε ζαλίσει την Big Ten με τις no look πάσες του , τα alley-oops , και τις backdoor του . Kι όμως σε εκείνη την ομάδα οι δυο τους δεν ήταν τα πρώτα ονόματα. Οι αγριόγατες του Kentucky με το λάβαρο του πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς είχαν τροφοδοτήσει την αμερικανική ομάδα με 5 δικούς του (Givens , Robey , Macy , Lee , Shidler / σημ: μόνο οι Robey , Macy έκαναν μια κάποια καριέρα από αυτούς στο ΝΒΑ). Για προπονητή είχαν τον Joe Hall όπου τύχαινε(?) να είναι και προπονητής στο Kentucky. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι ο Hall έχοντας παρακολουθήσει τον Μπερντ να αγωνίζεται στο γυμνάσιο τον χαρακτήρισε «αργό» και πως ήταν σίγουρος πως δεν θα έπαιζε ποτέ του μπάσκετ στην Division 1 . «Ο Hall έκανε ταξιδάκια στη χώρα και επιδείκνυε τους παίκτες του. Ήταν πρώτα εκείνοι και εμείς απλά συμπληρώναμε την αποστολή» θυμάται ο Μπερντ. Οι Μάτζικ και Μπερντ πέρασαν μαζί συνολικά 8 μέρες και ζήτημα ήταν να αντάλλαξαν τέσσερις πέντε κουβέντες. Ο Μάτζικ έκανε παρέα με τον σταρ του Arkansas Sidney Moncrief (σημ: μαζί με τον Ντούμαρς ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός των 80’s) ενώ ο Μπέρντ ήταν κλεισμένος στον εαυτό του.

Το WIT (σημ: ή τουρνουά Καλής Θέλησης όπως το ξέρουμε) ήταν έμπνευση του διευθυντή τηλεόρασης Eddie Einhorn. «Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν» θα πει. Για την επιλογή τους στην ομάδα υπεύθυνος ήταν ο Dave Gavvit o οποίος ενθουσιάστηκε απ’ τα λεγόμενα του δημοσιογράφου Bob Ryan (σημ: έχει γράψει πολλά βιβλία και θεωρείται ίσως ο κορυφαίος αθλητικογράφος της χώρας) και τους κάλεσε να λάβουν μέρος . Για τον Magic κάτι είχε ακούσει αλλά ο ξανθομάλλης απ’ το French Leak ήταν εντελώς άγνωστος σε αυτόν.

Η αρχή

Τον φθινόπωρο του 1977 ο Earvin Johnson πέρασε το κατώφλι του Michigan State. Ο ενθουσιασμός για τον ερχομό του τοπικού ήρωα απ’ το Lansing ήταν διάχυτος. Παρά τις προσφορές από μεγαλύτερα κολέγια ο Earvin επέλεξε να φοιτήσει κοντά στο σπίτι του. Τα πακέτα εισιτηρίων έκαναν φτερά και ο ίδιος μαζί με τον Kelser και τον αρχηγό της ομάδας Bob Chapman μπήκαν στο εξώφυλλο του περιοδικού της ομάδας (πρώτη φορά που ένας freshman πετυχαίνει κάτι τέτοιο).

Για τον Bird όμως δεν υπήρχαν κομφετί και πανηγύρια. Οι φίλοι του Indiana State παρουσιάστηκαν μουδιασμένοι όταν έμαθαν τα νέα. Βλέπετε δεν είχε περάσει και αρκετός καιρός απ' την ημέρα που ο Larry άφησε στα κρύα του λουτρού το Indiana του Bobby Knight. Υπήρχαν αμφιβολίες για την αφοσίωση και την πνευματική δύναμη που θα έπρεπε να έχει ώστε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες που θα συναντήσει καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς.

Ο Λάρι Μπερντ διάλεξε στην αρχή να φοιτήσει στο διάσημο Indiana University για να διδαχθεί τα μυστικά του αθλήματος απ’ τον διάσημο Bobby Knight. Η έλλειψη οικονομικών πόρων (κυκλοφορούσε με τα ίδια ρούχα συνέχεια και αναγκάζονταν να δανείζεται ρούχα απ’ τον συγκάτοικό του για να μην νοιώθει μειονεκτικά απέναντι στους συμφοιτητές του) και η αλλαγή περιβάλλοντος (από ένα χωριό όπου ζούσε μπήκε σε ένα κόσμο 30000 φοιτητών) τον έκαναν να φύγει απ’ το κολέγιο μετά από 22 ημέρες! Ένα πρωινό μάζεψε τα πράγματά του και χωρίς να ενημερώσει κανέναν έφυγε. O Knight δεν τον πήρε τηλέφωνο μιας και δεν θεώρησε πως επρόκειτο για παίκτη υψηλών προδιαγραφών. Επέλεξε να μείνει εκτός για έναν ολόκληρο χρόνο . Μάλιστα δεν σκεφτόταν καν να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ! Μετά τα κλάματα της μητέρας του και τους καυγάδες τους, είπε να ξαναπροσπαθήσει σε κολέγιο. Και έτσι παρόλο που το Indiana State θεωρούνταν ένα 2^ης κατηγορίας μπασκετικό πρόγραμμα (εκτός απ’ το Indiana και τα γειτονικά Notre Dame και Perdue βρίσκονταν σε καλύτερη μοίρα) , ο Bird δεν έτυχε καμίας φιλόξενης υποδοχής.

Στο πρώτο παιχνίδι σκόραρε 31 πόντους και άρπαξε 18 ριμπάουντ εναντίον του Chicago State. Από εκείνο το παιχνίδι και μετά όλα άρχιζαν να αλλάζουν. Οι φίλαθλοι έμπαιναν στο γήπεδο με φανελάκια I’M A BIRD WATCHER και στις 28 Νοεμβρίου 1977 το SI τον έκανε εξώφυλλο στο περιοδικό του έχοντάς τον ανάμεσα σε δυο cheerleaders που ψιθύριζαν Ssssh και μας προέτρεπαν να μην αποκαλύψουμε «το κρυφό όπλο του κολεγιακού μπάσκετ». Το εξώφυλλο τον έκανε απ’ την μία ημέρα στην άλλη διάσημο και το ντροπαλό επαρχιωτόπουλο βίωσε απρόσμενες καταστάσεις. «Μου άλλαξε τη ζωή. Οι άνθρωποι με αναγνώριζαν και δεν μπορούσα εύκολα να το διαχειριστώ . Υπήρχαν ημέρες που ευχόμουν να μην είχα δεχθεί να κάνω το εξώφυλλο».

Ο Μάτζικ είδε το εξώφυλλο στο γραφείο των προπονητών του. Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα για την συνδρομή του περιοδικού και κάθε Πέμπτη το διάβαζε στα κλεφτά. «Καλά μας κοροιδεύει;» λέει στον προπονητή του Heathcote. «Ο τύπος βάζει 30 πόντους σε κάθε παιχνίδι , αλλά πριν είχε κάτσει έναν ολόκληρο χρόνο εκτός, δηλώνοντας μάλιστα πως δεν τον πειράζει να τα παρατήσει όλα και να πιάσει μια κανονική δουλειά; Ποιος τα κάνει όλα αυτά;»

Διαβάζοντας το κείμενο καταλαβαίνει απόλυτα το ψυχολογικό βάρος που ένιωσε ο Μπερντ σχετικά με την επιλογή κολεγίου. Σε μια παρόμοια κατάσταση είχε βρεθεί και ο ίδιος. Ο προπονητής του UCLA Larry Farmer του πρότεινε να ταξιδέψει μέχρι το Λος Άντζελες για να συζητήσουν οι δυο τους. Και μερικές ημέρες αργότερα και ενώ ο Μάτζικ ήταν με την βαλίτσα στο χέρι ο Farmer ξανατηλεφώνησε για να το ακυρώσει. Είχαν σαν πρώτη επιλογή τους τον Albert King και μόνο αν δεν κατάφερναν να τον κλείσουν θα έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στον Μάτζικ . Το πήρε κατάκαρδα ο καλομαθημένος σε επαίνους και πρωτιές Magic και κλείστηκε στον δωμάτιό του για αρκετό καιρό. Όταν ο Farmer του ξανατηλεφώνησε , αφού πρώτα ο King του γύρισε την πλάτη και διάλεξε το Maryland, ο ίδιος ούτε που ήθελε να του μιλήσει! Όταν επισκέφτηκε το πανεπιστήμιο της Minnesota έμεινε εντυπωσιασμένος απ’ την φιλοξενία και ιδιαίτερα απ’ την σχέση που πρόλαβε να αναπτύξει τις λίγες αυτές ημέρες με τον σταρ της ομάδας Mychal Thompson (σημ: η συμβολή του οποίου στο πρωτάθλημα του ’88 με τους Lakers ήταν καθοριστική). Αλλά όπως και ο Μπερντ έτσι και ο Μάτζικ δεν ήθελε να σπουδάσει μακριά απ’ το σπίτι του. Ο πατέρας του τον έπαιρνε από μικρό και παρακολουθούσαν τα παιχνίδια του Michigan State. Στη μοίρα δεν μπορούσε να γυρίσει την πλάτη. Ο προπονητής του, Heathcote, τον διαβεβαίωσε πως θα τον χρησιμοποιούσε στη θέση του point αν και τα σωματικά του προσόντα ήταν για forward. Σαν πρωτοετής βελτίωσε το ρεκόρ των Σπαρτιατών από 12-15 σε 25-5. Στο πρόσωπο του ταχύ και αθλητικού forward Greg Kelser βρήκε τον «Γουόρθι των νιάτων του» και οι δυο τους συνεργάζονταν άψογα στους αιφνιδιασμούς που ξεκίναγε κατά κύματα ο ψιλόλιγνος Έρβινγκ.

Κάνοντας όμως την χειρότερη εμφάνισή του στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς εναντίον του Kentucky (2/10 , 6 λάθη) αποχώρισε με σκυμμένο το κεφάλι στο τέλος της χρονιάς.

Οι εμφανίσεις όμως καθ’ όλη την χρονιά έγιναν η αιτία να τον καλέσουν στο τουρνουά Καλής Θέλησης και η πρώτη γνωριμία του με τον Λάρι απείχε μόλις λίγες ημέρες.

Ήρθαν σαν ξένοι στην ομάδα και έφυγαν σαν ξένοι. Ελάχιστη επικοινωνία εκτός γηπέδου. Ο Μagic πίστευε πως ο ξανθομάλλης σουτέρ ήταν σνομπ. Ο Λάρι πίστευε πως ο ψιλόλιγνος playmaker ήταν ενοχλητικά χαρούμενος.

Έντεκα μήνες μετά θα συναντηθούν ξανά. Αυτή την φορά για τον τίτλο του κολεγιακού πρωταθλήματος. Η παράλληλη πορεία τους ξεκινά…

Πηγή : When the game was ours (Jackie McMullan)

Στο επόμενο επεισόδιο: Ο τελικός που είδαν όλοι οι Αμερικανοί