(Η θλιβερή είδηση του χαμού του Ρόι Τάρπλεϊ μας φέρνει στη δυσάρεστη θέση να ανασύρουμε ένα προ 4ετιας RetroLegend που έγραψε ο basketikos. Του το αφιερώνουμε και θέλουμε να ξέρει πως ένα μεγάλο μέρος της τρέλας μας με το μπάσκετ οφείλεται σε όσα θαυμαστά έκανε στα μέρη μας.
Καλό ταξίδι φίλε.
Θα σε θυμόμαστε).
Αμετανόητος; Αδύναμος; Επιθετικός; Νευρικός; Επιπόλαιος; Ανόητος; Αυτοκαταστροφικός; Για όλα αυτά μπορείς να κατηγορήσεις το Ρόι Τάρπλεϊ. Το μόνο που δεν μπορείς να του προσάψεις είναι ότι ήταν ατάλαντος.
Το μεγάλο του ταλένο άρχισε να φαίνεται από τα πρώτα χρόνια της κολλεγιακής καριέρας του στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Στη δεύτερη κιόλας χρονιά του, ο γεννημένος την 28η Νοεμβρίου 1964 στη Νέα Υόρκη Ρόι, ήταν ο παίκτης κλειδί στην κατάκτηση του ΝΙΤ από τους Wolverines. Την επόμενη χρονιά (1984-1985) κάνει πράγματα και θαύματα. Με 19 πόντους και 10.4 ριμπάουντς σε 34 λεπτά συμμετοχής, ψηφίζεται στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα της Αμερικής και παίρνει τον τίτλο του Big Ten Player of the Year. Το Sports Illustrated τον χαρακτηρίζει αποκάλυψη της σεζόν και τον παρομοιάζει με το μεγάλο Μπομπ Μάκαντου. Την ίδια χρονιά κάνει ένα εκπληκτικό παιχνίδι κόντρα στο Περντιού, στο οποίο σημειώνει 48 πόντους και κατεβάζει 18 ριμπάουντς. Την επόμενη και τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο, μπορεί τα νούμερα του να είναι λίγο πεσμένα (15.9π-8.8ρ σε 31.7λ.σ.), αλλά ψηφίζεται στην πρώτη ομάδα του Big Ten Tournament. Η κολλεγιακή του καριέρα ολοκληρώνεται έχοντας ανακηρυχθεί MVP του Michigan τα τελευταία 3 χρόνια. Τα ρεκόρ του δε σε κοψίματα συνολικά (251) και σε μια σεζόν (97) αντέχουν μέχρι σήμερα.
Εκτός όμως από τα κατορθώματα του στο γήπεδο, ο Τάρπλεϊ έχει αρχίσει να γίνεται γνωστός και για την κακή εξωγηπεδική του ζωή. Οι φήμες για χρήση ναρκωτικών στο κολλέγιο τον ρίχνουν στην 7η θέση του «καταραμένου» Ντραφτ του 1986, ενώ οι δυνατότητες του ήταν για υψηλότερη. Το Ντραφτ του 1986 χαρακτηρίζεται καταραμένο γιατί 4 από τους πρώτους 10 παίκτες που επιλέχθηκαν σ΄αυτό αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα με τα ναρκωτικά. Μάλιστα, το νο2 του ντραφτ, ο Λεν Μπάιας, τον οποίο οι ειδικοί χαρακτήριζαν καλύτερο του Τζόρνταν στην αντίστοιχη ηλικία, πέθανε δύο ημέρες μετά από υπερβολική χρήση κοκαΐνης. Το νο3, Κρις Ουόσμπερν, νοσηλεύτηκε από τη rookie χρονιά του σε κλινική αποτοξίνωσης από την κοκαΐνη και το ΝΒΑ τον απέβαλε οριστικά το 1989, την 3η φορά που βρέθηκε θετικός σε drug test. Το νο6, Ουίλιαμ Μπέντφορντ, μετά από μια μάλλον αδιάφορη καριέρα στο ΝΒΑ, η οποία έληξε το 1992, καταδικάστηκε το 2003 σε 10ετή κάθειρξη λόγω ναρκωτικών. Το γεγονός που κάνει ακόμα πιο σκοτεινό το εν λόγω Ντραφτ είναι ότι στον 3ο γύρο του είχε επιλεγεί ο αδικοχαμένος Ντράζεν Πέτροβιτς. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του General Manager των Σίξερς (είχαν τα δικαιώματα του νο1 τη χρονιά εκείνη), Pat Williams, ο οποίος παρομοίασε το ντραφτ με τον Τιτανικό: «Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Τιτανικός είχε ορχήστρα».
Οι Ντάλας Μάβερικς αγνοούν τις φήμες για το παρελθόν του Τάρπλεϊ και τον επιλέγουν στο νο7. Δε βρίσκεις κάθε μέρα παίκτη ύψους 2.11 με φοβερή ικανότητα στο ριμπάουντ και το σκοράρισμα και επιπλέον ευκίνητο και καλό χειριστή της μπάλας. Ειδικά την εποχή εκείνη, παίκτες με τέτοια σωματικά προσόντα που να μπορούν να κινούνται με άνεση μακριά από το καλάθι, ήταν δυσεύρετοι. Οι πολύ καλές πλαστικές κινήσεις του στη ρακέτα και το αρκετά καλό μακρινό του σουτ τον καθιστούσαν επικίνδυνο για οποιαδήποτε άμυνα.
Ο Τάρπλεϊ δικαιώνει αρχικά την επιλογή της ομάδας του και έχει άμεση επίδραση στη βελτίωσή της. Στην πρώτη χρονιά του, οι Μαβς κερδίζουν 55 αγώνες στην κανονική διάρκεια και κατακτούν την 1η θέση της περιφέρειάς τους για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ο ίδιος ψηφίζεται στην all-rookie team (κάτι που έχουν πετύχει μόνο 2 παίκτες του Ντάλας στο παρελθόν) και δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Στη δεύτερη του χρονιά (1987-1988) ανακηρύσσεται καλύτερος έκτος παίκτης και τελειώνει τη σεζόν με Double-Double μέσους όρους (13.5π-11.8ρ). Μάλιστα οι 43 αγώνες στους οποίους έκανε Double-Double τη χρονιά αυτή αποτελούν ρεκόρ στην ιστορία των Μάβερικς, όπως ρεκόρ για όλο το ΝΒΑ αποτελεί το γεγονός ότι σε 2 αγώνες των play-offs μάζεψε 20+ ριμπάουντς. Επίσης γίνεται ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που μπαίνει στους πρώτους 10 ριμπάουντερς ερχόμενος από τον πάγκο. Το Ντάλας φτάνει μέχρι τους τελικούς της Δύσης, όπου χάνει με 4-3 από τους «Showtime» Λέικερς.
Ωστόσο, την ίδια χρονιά αρχίζει ο εθισμός του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ και οι Μάβερικς τον στέλνουν σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ο Τάρπλεϊ έχει ειδικό επιβλέποντα, με τον οποίο κάνει συνεδρίες για να ξεπεράσει το πρόβλημα και μιλάει μαζί του 3 φορές τη μέρα για να τον βεβαιώσει ότι όλα πάνε καλά. Ένα βράδυ στα τέλη του Δεκέμβρη του 1988 κι αφού έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος συνεδριών, ο επιβλέπων αρχίζει να ανησυχεί καθώς δεν έχει λάβει καμία κλήση από το Ρόι όλη μέρα. Αποφασίζει να πάει έξω από το σπίτι του και ψάχνοντας στα σκουπίδια ανακαλύπτει πολλά άδεια κουτάκια μπίρας. Το σκηνικό παρακμής ολοκληρώνεται όταν μπαίνει στο δωμάτιό του και τον βρίσκει να ρουφάει μια τεράστια δόση κοκαΐνης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 1989, αποβάλλεται για το υπόλοιπο της σεζόν από το ΝΒΑ λόγω χρήσης ουσιών. Τη σεζόν αυτή, εκτός των άλλων, έχουν αρχίσει και οι τραυματισμοί στα γόνατα, με αποτέλεσμα ο Τάρπλεϊ να αγωνιστεί σε μόλις 19 παιχνίδια. Σ’ αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι εκτός από τα ναρκωτικά και το ποτό, κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες σάλτσας Ταμπάσκο κι έτσι έχανε αγώνες λόγω στομαχικών διαταραχών. Η αποβολή του από το πρωτάθλημα σήμανε την αρχή του τέλους της καριέρας του στο ΝΒΑ. Την επόμενη χρονιά (1989-1990) επέστρεψε στη δράση, αλλα λόγω των γνωστών προβλημάτων κατάφερε να παίξει μόνο 45 ματς. Τη σεζόν 1990-1991 το κακό ολοκληρώθηκε, καθώς στο 5ο παιχνίδι υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού κι έχασε όλη τη χρονιά. Για έναν άνθρωπο με το παρελθόν του Τάρπλεϊ ο τραυματισμός αυτός ήταν η χαριστική βολή. Στις 17 Οκτωβρίου 1991 το ΝΒΑ τον απέβαλε δια παντός αφού αρνήθηκε να υποβληθεί σε drug test. Είχε βρεθεί ήδη θετικός σε δύο προηγούμενα και η άρνησή του θεωρήθηκε σαν τρίτη αποτυχία. Τα χρόνια από το 1989 έως και το 1992 είχε συλληφθεί επανειλημμένως να οδηγεί μεθυσμένος και να ασκεί οικογενειακή βία και είχε πολλές αδικαιολόγητες απουσίες από αγώνες και προπονήσεις. Από τα 246 παιχνίδια που θα μπορούσε να αγωνιστεί, έπαιξε μόλις στα 69. Το ρεκόρ των Μαβς με τον Τάρπλεϊ στη σύνθεσή τους ήταν 45-24 και χωρίς αυτόν 68-109.
Τον πρώτο χρόνο μετά την τιμωρία του έπαιξε σε μικρότερες λίγκες της Αμερικής, στο CBA με τους Wichita Falls του Τέξας και στο USBL με τους Miami Trophics. «Το μπάσκετ είναι μπάσκετ για μένα. Απλά το ΝΒΑ πληρώνει καλύτερα», είχε δηλώσει τότε.
Το ταλέντο του Τάρπλεϊ ήταν πολύ μεγάλο για να χωρέσει στις μικρές αυτές λίγκες. Έτσι το καλοκαίρι του 1992 έκανε το μεγάλο βήμα να μετακομίσει στην Ευρώπη και στον Άρη. Ο Άρης χρειαζόταν ένα μεγάλο όνομα για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αποπομπή του μεγάλου Νίκου Γκάλη και το βρήκε στο πρόσωπο του Αμερικανού. Η μεταγραφή του έκανε πάταγο, καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε έρθει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τόσο μεγάλο όνομα του ΝΒΑ σε τόσο καλή ηλικία (28). Οι Γκέρβιν, Ντόουκινς και Μάκαντου που είχαν προηγηθεί ήταν στη δύση της καριέρας τους και ήρθαν να «κολλήσουν τα τελευταία ένσημα». (Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Τάρπλεϊ αποτελεί ακόμα και σήμερα τον καλύτερο παίκτη που έχει έρθει από το ΝΒΑ σε τόσο δημιουργική ηλικία.) Και δεν αργεί να αποδείξει την αξία του. Στο πρώτο ντέρμπι με τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ ο Τάρπλεϊ κάνει όργια και οδηγεί τον Άρη σε θρίαμβο με 32 πόντους διαφορά (88-56). Ο Αμερικανός βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και κάνει εκπληκτικά παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σε ένα από αυτά κόντρα στον Πειραϊκό διαλύει το tendex κάνοντας το εξωπραγματικό 1.941 (13/13 δίποντα). Το ρεκόρ αυτό έμεινε ακατάρριπτο για 17.5 χρόνια μέχρι να το σπάσει ο Μαυροείδης με 1.991 στα περσινά play-offs κόντρα στον Πανελλήνιο. Επιπλέον, ο Τάρπλεϊ έχει εξελίξει το παιχνίδι του και μπορεί με άνεση play maker να κατεβάζει την μπάλα και να κάνει εντυπωσιακά coast-to-coast. Την ίδια χρονιά είναι πρώτος ριμπάουντερ στην Α1 με το εντυπωσιακό 17.2 ριμπάουντς ανά αγώνα, επίδοση που αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών και πρώτος στα κλεψίματα με 2.2 ανά αγώνα. Η επόμενη φάση είναι από αγώνα κόντρα στη Σολέ στα πλαίσια του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης στον οποίο πέτυχε 36 πόντους και μάζεψε 21 ριμπάουντς.
Στην ίδια διοργάνωση ο Άρης έφτασε μέχρι τον τελικό και κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του στο Τορίνο κόντρα στην Εφές Πίλσεν με 50-48. Η συμβολή του Τάρπλεϊ ήταν και πάλι καθοριστική καθώς πέτυχε 19 πόντους και κατέβασε 18 ριμπάουντς. Τα νούμερά του δε στη διοργάνωση συνολικά ήταν 26π-17ρ κατά μέσο όρο!
Στο πρωτάθλημα ο Άρης ήταν πρώτος μέχρι να τραυματιστεί ο Τάρπλεϊ. Ο Αμερικανός έμεινε 2 μήνες εκτός και η ομάδα του κατρακύλησε στην 5η θέση της βαθμολογίας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει στα προημιτελικά τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας και να ηττηθεί με 2-1 μένοντας εκτός ημιτελικών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πριν από τον πρώτο αγώνα της σειράς που έγινε στο γήπεδο της Χαλκίδας λόγω τιμωρίας της έδρας των Πειραιωτών, υπάρχουν μαρτυρίες υπαλλήλου του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η αποστολή του Άρη, ότι βρήκε κάτω από το κρεβάτι του Τάρπλεϊ 35 κουτάκια μπίρες. Οι κακές συνήθειες μάλλον δεν είχαν αφήσει το Ρόι ούτε στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός έφυγε για την πατρίδα του μετά το παιχνίδι αυτό και δεν ξαναγύρισε παρόλο που υπήρχε ακόμα ο τελικός του Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο Άρης χωρίς τον σούπερ σταρ του χάνει και το Κύπελλο, καθώς ο Ρέτζι Θίους που έρχεται να τον αντικαταστήσει δεν μπορεί να καλύψει το κενό του.
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Τάρπλεϊ με την κιτρινόμαυρη φανέλα δεν πέρασαν απαρατήρητες από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό και τον προπονητή του Γιάννη Ιωαννίδη. Οι ερυθρόλευκοι τον εντάσσουν στο δυναμικό τους το καλοκαίρι του 1993 βλέποντας στο πρόσωπό του τον παίκτη που μπορεί μαζί με το υπάρχον ρόστερ να τους οδηγήσει στην ευρωπαϊκή κορυφή. Ο Τάρπλεϊ τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής στο αεροδρόμιο από τους οπαδούς των ερυθρολεύκων και μαζί με τον Πάσπαλι συνθέτουν το καλύτερο δίδυμο σκόρερ στην Ευρώπη. (Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού είναι η καλύτερη στην ιστορία του, καθώς τους δύο σούπερ σταρ πλαισίωναν επάξια οι Φασούλας, Σιγάλας, Τάρλατς, Τόμιτς, Νάκιτς και Μπακατσιάς και η ομάδα απέδιδε εκπληκτικό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση.)
Όταν ο Τάρπλεϊ είχε κέφια δεν μπορούσε να τον σταματήσει ούτε η Ρεάλ του μεγάλου Σαμπόνις. Στον αγώνα με τη «βασίλισσα» στο Φάληρο είχε 26 πόντους και 16 ριμπάουντς.
Με ρεκόρ 11-3 στον όμιλο ο Ολυμπιακός πάει «τρένο» μέχρι τα προημιτελικά όπου σε μια δραματική σειρά κόντρα στην Μπάκλερ Μπολόνια επικρατεί με 2-1 νίκες και προκρίνεται στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ.
Στον ημιτελικό καλείται να ξεπεράσει το εμπόδιο του αιώνιου αντιπάλου Παναθηναϊκού. Ο Τάρπλεϊ κάνει μεγάλο παιχνίδι (21π-16ρ) και μαζί με τους Πάσπαλι και Σιγάλα οδηγούν τον Ολυμπιακό στον τελικό της Ευρωλίγκας για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Η ομάδα του Πειραιά θεωρείται το αδιαφιλονίκητο φαβορί στον τελικό απέναντι στην Μπανταλόνα, αλλά ένα επεισόδιο την παραμονή του αγώνα έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα. Ο Τάρπλεϊ πλακώνει στο ξύλο το συμπαίκτη του Μπάμπη Παπαδάκη μέσα στο ξενοδοχείο, λύνοντας τις διαφορές που είχε μαζί του από παλιότερα όταν σε ερώτηση του Ιωαννίδη μετά από ήττα της ομάδας για το ποιός συμπαίκτης δεν παίζει σύμφωνα με το συμβόλαιό του, ο Παπαδάκης έδειξε τον Αμερικανό. Μετά τον καυγά ο Τάρπλεϊ εξαφανίζεται και μέχρι το βράδυ δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Ο «Ολλανδός» αναλαμβάνει να τον βρει και να τον φέρει πίσω και το θέμα λύνεται τελικά με παρέμβαση του Σωκράτη Κόκκαλη τα ξημερώματα. Το κλίμα στην ομάδα όμως έχει διαταραχθεί άσχημα με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παρουσιαστεί αγνώριστος στον τελικό, να μείνει άποντος στα 8 τελευταία λεπτά και να υποστεί οδυνηρή ήττα από την πολύ κατώτερή του Μπανταλόνα με 57-59.
Ο Τάρπλεϊ γίνεται ο παίκτης με τα περισσότερα ριμπάουντ σε ένα φάιναλ φορ (30), ρεκόρ που κρατάει μέχρι σήμερα. Επίσης είναι ο πρώτος ριμπάουντερ της σεζόν στην Ευρωλίγκα με 12.8 μ.ο. Τέλος τα 23 ριμπάουντ που κατέβασε στο ματς των ομίλων απέναντι στη Λεβερκούζεν αποτελούν τη 2η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στη διοργάνωση.
Στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός παίζει το κρισιμότερο παιχνίδι του στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Με νίκη τερματίζει πρώτος, ενώ με ήττα πέφτει στην 3η θέση. Το ματς έχει στραβώσει προς το τέλος, αλλά εκεί αναλαμβάνει ο Ρόι Τάρπλεϊ. Με 2 τρίποντα εκτός λογικής και συστήματος γυρνάει το παιχνίδι και δίνει τη νίκη και την πρώτη θέση στην ομάδα του.
Στα play-offs οι ερυθρόλευκοι υπερασπίζονται την πρώτη θέση και κατακτούν το πρωτάθλημα νικώντας με 3-2 στους τελικούς τον ΠΑΟΚ. Λίγες μέρες αργότερα κάνουν το νταμπλ κατακτώντας και το Κύπελλο, κερδίζοντας στον τελικό τον Ηρακλή. Είναι ο 3ος τίτλος του Τάρπλεϊ στα 2 χρόνια καριέρας του στην Ελλάδα.
Το καλοκαίρι του 1994 επιστρέφει στην Αμερική. Μπορεί ο Τάρπλεϊ να ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, αλλά μάλλον και οι Μάβερικς ήταν εθισμένοι στον Τάρπλεϊ. Σαν να μην μπορούσαν να πιστέψουν ότι το μεγαλύτερο ταλέντο που είχε περάσει ποτέ από τις τάξεις τους χάθηκε τόσο άδοξα. Σαν να ήθελαν να του δώσουν την ευκαιρία να εξιλεωθεί και να διώξει τους δαίμονες που τον καταδίωκαν από την αρχή της καριέρας του. Δεν εξηγείται αλλιώς η ενέργεια να προτείνουν 6ετές συμβόλαιο ύψους 20εκ$ σε έναν παίκτη με το παρελθόν του! Νωρίτερα ο Τάρπλεϊ είχε ασκήσει έφεση στην ποινή ισόβιου αποκλεισμού που του είχε επιβληθεί (είχε δικαίωμα να το κάνει 2 χρόνια μετά την έναρξή της) από το ΝΒΑ και την είχε κερδίσει. Οι όροι της λίγκας βέβαια ήταν ξεκάθαροι: μηδενική ανοχή! Με το πρώτο παράπτωμα ο Ρόι θα ξεχνούσε για πάντα το ΝΒΑ.
Ο Τάρπλεϊ παρά τα αντίθετα προγνωστικά κάνει αρκετά καλή χρονιά. Αν και παίζει μόνο 55 παιχνίδια λόγω τραυματισμών πετυχαίνει 12.6 πόντους και μαζεύει 8.2 ριμπάουντς σε 24 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, βοηθώντας τους Μάβερικς να ανακάμψουν. Στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς όμως αποβάλλεται, αυτή τη φορά οριστικά, από το ΝΒΑ καθώς αποτυγχάνει να περάσει ένα αλκοτέστ. Ο Τάρπλεϊ (ο οποίος είχε παραδεχτεί ότι η πρώτη τιμωρία του ήταν δικαιολογημένη), αντιδρά καθώς υποστηρίζει ότι το ποσοστό αλκοόλ που βρέθηκε στο αίμα του ήταν 0.003%, με το νόμιμο όριο να είναι 0.08%, θεωρώντας ότι έψαχναν αφορμή για να τον αποβάλλουν δια παντός από το πρωτάθλημα. Με το παρελθόν που είχε όμως ήταν δύσκολο να βρει υποστηρικτές. Ειδικά όταν υπήρχαν μαρτυρίες σαν αυτή του Richie Whitt (δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ των Μάβερικς) ο οποίος είχε γράψει σε άρθρο του ότι ένα μήνα πριν την οριστική τιμωρία του είχε πετύχει τον Τάρπλεϊ μέσα στα αποδυτήρια ολόγυμνο, να παραπατάει και να ουρλιάζει τύφλα στο μεθύσι πριν από έναν αγώνα της ομάδας. Ακόμα κι ο πρόεδρος των Μαβς, Norm Sonju, που τόσο τον είχε στηρίξει στο παρελθόν, δήλωνε «Δεν ήθελε να βοηθηθεί. Τι πιστεύω γι΄αυτόν; Θα συνεχίσει να πίνει, να είναι αρνητικός και να κατηγορεί τους άλλους για τα λάθη του. Φοβάμαι γι΄αυτόν». Είναι χαρακτηριστική και η δήλωση του ιδιοκτήτη της ομάδας, Donald Carter: «Είναι το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου. Και δεν ήταν πολύ καλό».
Όντως ήταν το τέλος της πολυτάραχης σχέσης του Ρόι με το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Τάρπλεϊ έπαιξε σ’ αυτό 280 παιχνίδια, όλα με τη φανέλα των Μάβερικς, έχοντας μ.ο. καριέρας 12.8 πόντους και 10 ριμπάουντς. Mister Double-Double…ή αλλιώς Beeroy…όπως το πάρει κανείς. Πολλοί θεωρούν τον Τάρπλεϊ το δεύτερο μεγαλύτερο ταλέντο στην ιστορία των Μάβερικς μετά το Νοβίτσκι, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που τον συγκρίνουν ακόμα και με το μεγάλο Γερμανό.
Στις αρχές του 1996 επιστρέφει στην αγαπημένη του, όπως δηλώνει, Ελλάδα για να αγωνιστεί με τη φανέλα του Ηρακλή και να ξανακερδίσει τίτλους, κάτι που όμως δεν καταφέρνει αν και φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με το «Γηραιό».
Ακολουθούν τα χρόνια της απόλυτης παρακμής για το Ρόι. Περιπλανιέται σε όλο τον κόσμο, από τη Ρωσία ως την Κίνα, κι από τον Έσπερο Καλλιθέας ως τον Απόλλωνα Λεμεσού , για να βγάλει μερικά χρήματα παίζοντας μπάσκετ. Έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπος με το νόμο, καθώς κακοποιούσε επανειλημμένα την κοπέλα του (την είχε σιδερώσει κυριολεκτικά ο αθεόφοβος) και φτάνει στο σημείο να κλειστεί για 45 μέρες στη φυλακή. Το 2002 δηλώνει χρεωκοπία, καθώς έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έβγαλε από το μπάσκετ στο διαζύγιο με την πρώην γυναίκα του και σε πρόστιμα που πλήρωνε για την παραβατική συμπεριφορά του. Τα χρέη του φτάνουν τα 60χιλ$ κι έχει φτάσει στο σημείο να τον συντηρεί η καινούρια του φιλενάδα, δίνοντας του 10$ για να βγάζει τη βδομάδα.
Το 2003, σε ηλικία 39 ετών κάνει αίτηση επανένταξης στο ΝΒΑ! Σκοπός του είναι να βρει συμβόλαιο, έστω και για 10 μέρες, σε ομάδα του ΝΒΑ, ώστε να «καθαρίσει» το όνομά του και να φύγει μετά μόνος του και όχι διωγμένος όπως τις προηγούμενες φορές. Μάλιστα υποστηρίζει ότι έχει βρει και 2-3 ομάδες που ενδιαφέρονται. Οι ιθύνοντες του ΝΒΑ, αφού πρώτα εκπλήσσονται που είναι ακόμα ζωντανός, του ζητούν να περάσει επιτυχώς τα drug tests 52 συνεχόμενων εβδομάδων. Ο Τάρπλεϊ τα καταφέρνει στις αρχές του 2005 και στέλνει επίσημη αίτηση επανένταξης συνοδευόμενη από συστατική επιστολή του πρώην ΝΒΑer και νυν συμβούλου κατά των ναρκωτικών, Gus Gerard, στην οποία διαβεβαιώνει ότι το πρόβλημα εθισμού του Ρόι έχει αποκατασταθεί πλήρως. Παρόλα αυτά το ΝΒΑ τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς απορρίπτει την αίτηση χωρίς να αιτιολογήσει την απόφαση. Εν τω μεταξύ στο διάστημα 2003-2006 ο Τάρπλεϊ αγωνίζεται με τους Michigan Mayhem στο CBA. Η ομάδα αυτή θα αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό της πολυτάραχης καριέρας του και ο Αμερικανός θα κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του σε ηλικία 42 ετών.
Δεν έχει ξεχάσει όμως την αδικαιολόγητη απόφαση του ΝΒΑ να μην τον δεχτεί στις τάξεις του ένα χρόνο πριν. Έτσι, μετά την έγκριση της «Επιτροπής για τις Ισες Ευκαιρίες στην Εργασία» αποφασίζει να καταθέσει μήνυση εναντίον του ΝΒΑ και των Μάβερικς, δηλώνοντας ότι δεν επιθυμεί να ξαναπαίξει, αλλά μόνο να «καθαρίσει» το όνομά του. Ο Τάρπλεϊ αξιώνει 6.8εκ$ με την αιτιολογία ότι του στέρησαν το δικαίωμα στην εργασία. Οι περισσότεροι τότε τον κατηγόρησαν ότι δεν υπήρχε κανένα ηθικό ζήτημα και ότι τα κίνητρά του ήταν πέρα για πέρα χρηματικά. Η αλήθεια είναι ότι το ΝΒΑ και οι Μάβερικς του είχαν δώσει πολλές ευκαιρίες, αλλά κάθε φορά τους εξέθετε. Έτσι η ενέργειά του να τους μηνύσει έστρεψε ακόμα περισσότερο κόσμο εναντίον του. Η υπόθεση έληξε το Μάρτιο του 2009 με συμβιβασμό, χωρίς να γίνει γνωστό αν ο Τάρπλεϊ κέρδισε κάτι από αυτή. Φήμες που κυκλοφόρησαν ανέφεραν ότι τα χρήματα που πήρε (αν πήρε) δεν υπερέβαιναν τα 50χιλ$.
Ο Ρόι Τάρπλεϊ αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αθλητών των οποίων μια λαμπρά προδιαγεγραμμένη καριέρα καταστράφηκε από τη χρήση ναρκωτικών. Ο παίκτης που κάποτε συγκρινόταν με τους Γιούιν και Ολάζουον κατέληξε να σέρνεται στα 40 του σε φτωχές λίγκες για να βγάλει το ψωμί του. Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα σας έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που είδαμε στην Ελλάδα και θα ευχόμαστε αυτό που ευχόταν το 1998 ο Clifford Ray, assistant των Μάβερικς και προστάτης του Τάρπλεϊ στα πρώτα του χρόνια στην ομάδα: «Πιστεύω ότι όλοι στο Ντάλας θέλουν ο Ρόι να πετύχει, όχι μόνο σαν παίκτης, αλλά κυρίως σαν άνθρωπος, λόγω των εθισμών και των δαιμόνων που έχει να αντιμετωπίσει».
Καλό ταξίδι φίλε.
Θα σε θυμόμαστε).
Αμετανόητος; Αδύναμος; Επιθετικός; Νευρικός; Επιπόλαιος; Ανόητος; Αυτοκαταστροφικός; Για όλα αυτά μπορείς να κατηγορήσεις το Ρόι Τάρπλεϊ. Το μόνο που δεν μπορείς να του προσάψεις είναι ότι ήταν ατάλαντος.
Το μεγάλο του ταλένο άρχισε να φαίνεται από τα πρώτα χρόνια της κολλεγιακής καριέρας του στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Στη δεύτερη κιόλας χρονιά του, ο γεννημένος την 28η Νοεμβρίου 1964 στη Νέα Υόρκη Ρόι, ήταν ο παίκτης κλειδί στην κατάκτηση του ΝΙΤ από τους Wolverines. Την επόμενη χρονιά (1984-1985) κάνει πράγματα και θαύματα. Με 19 πόντους και 10.4 ριμπάουντς σε 34 λεπτά συμμετοχής, ψηφίζεται στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα της Αμερικής και παίρνει τον τίτλο του Big Ten Player of the Year. Το Sports Illustrated τον χαρακτηρίζει αποκάλυψη της σεζόν και τον παρομοιάζει με το μεγάλο Μπομπ Μάκαντου. Την ίδια χρονιά κάνει ένα εκπληκτικό παιχνίδι κόντρα στο Περντιού, στο οποίο σημειώνει 48 πόντους και κατεβάζει 18 ριμπάουντς. Την επόμενη και τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο, μπορεί τα νούμερα του να είναι λίγο πεσμένα (15.9π-8.8ρ σε 31.7λ.σ.), αλλά ψηφίζεται στην πρώτη ομάδα του Big Ten Tournament. Η κολλεγιακή του καριέρα ολοκληρώνεται έχοντας ανακηρυχθεί MVP του Michigan τα τελευταία 3 χρόνια. Τα ρεκόρ του δε σε κοψίματα συνολικά (251) και σε μια σεζόν (97) αντέχουν μέχρι σήμερα.
Εκτός όμως από τα κατορθώματα του στο γήπεδο, ο Τάρπλεϊ έχει αρχίσει να γίνεται γνωστός και για την κακή εξωγηπεδική του ζωή. Οι φήμες για χρήση ναρκωτικών στο κολλέγιο τον ρίχνουν στην 7η θέση του «καταραμένου» Ντραφτ του 1986, ενώ οι δυνατότητες του ήταν για υψηλότερη. Το Ντραφτ του 1986 χαρακτηρίζεται καταραμένο γιατί 4 από τους πρώτους 10 παίκτες που επιλέχθηκαν σ΄αυτό αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα με τα ναρκωτικά. Μάλιστα, το νο2 του ντραφτ, ο Λεν Μπάιας, τον οποίο οι ειδικοί χαρακτήριζαν καλύτερο του Τζόρνταν στην αντίστοιχη ηλικία, πέθανε δύο ημέρες μετά από υπερβολική χρήση κοκαΐνης. Το νο3, Κρις Ουόσμπερν, νοσηλεύτηκε από τη rookie χρονιά του σε κλινική αποτοξίνωσης από την κοκαΐνη και το ΝΒΑ τον απέβαλε οριστικά το 1989, την 3η φορά που βρέθηκε θετικός σε drug test. Το νο6, Ουίλιαμ Μπέντφορντ, μετά από μια μάλλον αδιάφορη καριέρα στο ΝΒΑ, η οποία έληξε το 1992, καταδικάστηκε το 2003 σε 10ετή κάθειρξη λόγω ναρκωτικών. Το γεγονός που κάνει ακόμα πιο σκοτεινό το εν λόγω Ντραφτ είναι ότι στον 3ο γύρο του είχε επιλεγεί ο αδικοχαμένος Ντράζεν Πέτροβιτς. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του General Manager των Σίξερς (είχαν τα δικαιώματα του νο1 τη χρονιά εκείνη), Pat Williams, ο οποίος παρομοίασε το ντραφτ με τον Τιτανικό: «Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Τιτανικός είχε ορχήστρα».
Οι Ντάλας Μάβερικς αγνοούν τις φήμες για το παρελθόν του Τάρπλεϊ και τον επιλέγουν στο νο7. Δε βρίσκεις κάθε μέρα παίκτη ύψους 2.11 με φοβερή ικανότητα στο ριμπάουντ και το σκοράρισμα και επιπλέον ευκίνητο και καλό χειριστή της μπάλας. Ειδικά την εποχή εκείνη, παίκτες με τέτοια σωματικά προσόντα που να μπορούν να κινούνται με άνεση μακριά από το καλάθι, ήταν δυσεύρετοι. Οι πολύ καλές πλαστικές κινήσεις του στη ρακέτα και το αρκετά καλό μακρινό του σουτ τον καθιστούσαν επικίνδυνο για οποιαδήποτε άμυνα.
Ο Τάρπλεϊ δικαιώνει αρχικά την επιλογή της ομάδας του και έχει άμεση επίδραση στη βελτίωσή της. Στην πρώτη χρονιά του, οι Μαβς κερδίζουν 55 αγώνες στην κανονική διάρκεια και κατακτούν την 1η θέση της περιφέρειάς τους για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ο ίδιος ψηφίζεται στην all-rookie team (κάτι που έχουν πετύχει μόνο 2 παίκτες του Ντάλας στο παρελθόν) και δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Στη δεύτερη του χρονιά (1987-1988) ανακηρύσσεται καλύτερος έκτος παίκτης και τελειώνει τη σεζόν με Double-Double μέσους όρους (13.5π-11.8ρ). Μάλιστα οι 43 αγώνες στους οποίους έκανε Double-Double τη χρονιά αυτή αποτελούν ρεκόρ στην ιστορία των Μάβερικς, όπως ρεκόρ για όλο το ΝΒΑ αποτελεί το γεγονός ότι σε 2 αγώνες των play-offs μάζεψε 20+ ριμπάουντς. Επίσης γίνεται ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που μπαίνει στους πρώτους 10 ριμπάουντερς ερχόμενος από τον πάγκο. Το Ντάλας φτάνει μέχρι τους τελικούς της Δύσης, όπου χάνει με 4-3 από τους «Showtime» Λέικερς.
Ωστόσο, την ίδια χρονιά αρχίζει ο εθισμός του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ και οι Μάβερικς τον στέλνουν σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ο Τάρπλεϊ έχει ειδικό επιβλέποντα, με τον οποίο κάνει συνεδρίες για να ξεπεράσει το πρόβλημα και μιλάει μαζί του 3 φορές τη μέρα για να τον βεβαιώσει ότι όλα πάνε καλά. Ένα βράδυ στα τέλη του Δεκέμβρη του 1988 κι αφού έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος συνεδριών, ο επιβλέπων αρχίζει να ανησυχεί καθώς δεν έχει λάβει καμία κλήση από το Ρόι όλη μέρα. Αποφασίζει να πάει έξω από το σπίτι του και ψάχνοντας στα σκουπίδια ανακαλύπτει πολλά άδεια κουτάκια μπίρας. Το σκηνικό παρακμής ολοκληρώνεται όταν μπαίνει στο δωμάτιό του και τον βρίσκει να ρουφάει μια τεράστια δόση κοκαΐνης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 1989, αποβάλλεται για το υπόλοιπο της σεζόν από το ΝΒΑ λόγω χρήσης ουσιών. Τη σεζόν αυτή, εκτός των άλλων, έχουν αρχίσει και οι τραυματισμοί στα γόνατα, με αποτέλεσμα ο Τάρπλεϊ να αγωνιστεί σε μόλις 19 παιχνίδια. Σ’ αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι εκτός από τα ναρκωτικά και το ποτό, κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες σάλτσας Ταμπάσκο κι έτσι έχανε αγώνες λόγω στομαχικών διαταραχών. Η αποβολή του από το πρωτάθλημα σήμανε την αρχή του τέλους της καριέρας του στο ΝΒΑ. Την επόμενη χρονιά (1989-1990) επέστρεψε στη δράση, αλλα λόγω των γνωστών προβλημάτων κατάφερε να παίξει μόνο 45 ματς. Τη σεζόν 1990-1991 το κακό ολοκληρώθηκε, καθώς στο 5ο παιχνίδι υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού κι έχασε όλη τη χρονιά. Για έναν άνθρωπο με το παρελθόν του Τάρπλεϊ ο τραυματισμός αυτός ήταν η χαριστική βολή. Στις 17 Οκτωβρίου 1991 το ΝΒΑ τον απέβαλε δια παντός αφού αρνήθηκε να υποβληθεί σε drug test. Είχε βρεθεί ήδη θετικός σε δύο προηγούμενα και η άρνησή του θεωρήθηκε σαν τρίτη αποτυχία. Τα χρόνια από το 1989 έως και το 1992 είχε συλληφθεί επανειλημμένως να οδηγεί μεθυσμένος και να ασκεί οικογενειακή βία και είχε πολλές αδικαιολόγητες απουσίες από αγώνες και προπονήσεις. Από τα 246 παιχνίδια που θα μπορούσε να αγωνιστεί, έπαιξε μόλις στα 69. Το ρεκόρ των Μαβς με τον Τάρπλεϊ στη σύνθεσή τους ήταν 45-24 και χωρίς αυτόν 68-109.
Τον πρώτο χρόνο μετά την τιμωρία του έπαιξε σε μικρότερες λίγκες της Αμερικής, στο CBA με τους Wichita Falls του Τέξας και στο USBL με τους Miami Trophics. «Το μπάσκετ είναι μπάσκετ για μένα. Απλά το ΝΒΑ πληρώνει καλύτερα», είχε δηλώσει τότε.
Το ταλέντο του Τάρπλεϊ ήταν πολύ μεγάλο για να χωρέσει στις μικρές αυτές λίγκες. Έτσι το καλοκαίρι του 1992 έκανε το μεγάλο βήμα να μετακομίσει στην Ευρώπη και στον Άρη. Ο Άρης χρειαζόταν ένα μεγάλο όνομα για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αποπομπή του μεγάλου Νίκου Γκάλη και το βρήκε στο πρόσωπο του Αμερικανού. Η μεταγραφή του έκανε πάταγο, καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε έρθει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τόσο μεγάλο όνομα του ΝΒΑ σε τόσο καλή ηλικία (28). Οι Γκέρβιν, Ντόουκινς και Μάκαντου που είχαν προηγηθεί ήταν στη δύση της καριέρας τους και ήρθαν να «κολλήσουν τα τελευταία ένσημα». (Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Τάρπλεϊ αποτελεί ακόμα και σήμερα τον καλύτερο παίκτη που έχει έρθει από το ΝΒΑ σε τόσο δημιουργική ηλικία.) Και δεν αργεί να αποδείξει την αξία του. Στο πρώτο ντέρμπι με τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ ο Τάρπλεϊ κάνει όργια και οδηγεί τον Άρη σε θρίαμβο με 32 πόντους διαφορά (88-56). Ο Αμερικανός βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και κάνει εκπληκτικά παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σε ένα από αυτά κόντρα στον Πειραϊκό διαλύει το tendex κάνοντας το εξωπραγματικό 1.941 (13/13 δίποντα). Το ρεκόρ αυτό έμεινε ακατάρριπτο για 17.5 χρόνια μέχρι να το σπάσει ο Μαυροείδης με 1.991 στα περσινά play-offs κόντρα στον Πανελλήνιο. Επιπλέον, ο Τάρπλεϊ έχει εξελίξει το παιχνίδι του και μπορεί με άνεση play maker να κατεβάζει την μπάλα και να κάνει εντυπωσιακά coast-to-coast. Την ίδια χρονιά είναι πρώτος ριμπάουντερ στην Α1 με το εντυπωσιακό 17.2 ριμπάουντς ανά αγώνα, επίδοση που αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών και πρώτος στα κλεψίματα με 2.2 ανά αγώνα. Η επόμενη φάση είναι από αγώνα κόντρα στη Σολέ στα πλαίσια του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης στον οποίο πέτυχε 36 πόντους και μάζεψε 21 ριμπάουντς.
Στην ίδια διοργάνωση ο Άρης έφτασε μέχρι τον τελικό και κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του στο Τορίνο κόντρα στην Εφές Πίλσεν με 50-48. Η συμβολή του Τάρπλεϊ ήταν και πάλι καθοριστική καθώς πέτυχε 19 πόντους και κατέβασε 18 ριμπάουντς. Τα νούμερά του δε στη διοργάνωση συνολικά ήταν 26π-17ρ κατά μέσο όρο!
Στο πρωτάθλημα ο Άρης ήταν πρώτος μέχρι να τραυματιστεί ο Τάρπλεϊ. Ο Αμερικανός έμεινε 2 μήνες εκτός και η ομάδα του κατρακύλησε στην 5η θέση της βαθμολογίας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει στα προημιτελικά τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας και να ηττηθεί με 2-1 μένοντας εκτός ημιτελικών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πριν από τον πρώτο αγώνα της σειράς που έγινε στο γήπεδο της Χαλκίδας λόγω τιμωρίας της έδρας των Πειραιωτών, υπάρχουν μαρτυρίες υπαλλήλου του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η αποστολή του Άρη, ότι βρήκε κάτω από το κρεβάτι του Τάρπλεϊ 35 κουτάκια μπίρες. Οι κακές συνήθειες μάλλον δεν είχαν αφήσει το Ρόι ούτε στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός έφυγε για την πατρίδα του μετά το παιχνίδι αυτό και δεν ξαναγύρισε παρόλο που υπήρχε ακόμα ο τελικός του Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο Άρης χωρίς τον σούπερ σταρ του χάνει και το Κύπελλο, καθώς ο Ρέτζι Θίους που έρχεται να τον αντικαταστήσει δεν μπορεί να καλύψει το κενό του.
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Τάρπλεϊ με την κιτρινόμαυρη φανέλα δεν πέρασαν απαρατήρητες από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό και τον προπονητή του Γιάννη Ιωαννίδη. Οι ερυθρόλευκοι τον εντάσσουν στο δυναμικό τους το καλοκαίρι του 1993 βλέποντας στο πρόσωπό του τον παίκτη που μπορεί μαζί με το υπάρχον ρόστερ να τους οδηγήσει στην ευρωπαϊκή κορυφή. Ο Τάρπλεϊ τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής στο αεροδρόμιο από τους οπαδούς των ερυθρολεύκων και μαζί με τον Πάσπαλι συνθέτουν το καλύτερο δίδυμο σκόρερ στην Ευρώπη. (Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού είναι η καλύτερη στην ιστορία του, καθώς τους δύο σούπερ σταρ πλαισίωναν επάξια οι Φασούλας, Σιγάλας, Τάρλατς, Τόμιτς, Νάκιτς και Μπακατσιάς και η ομάδα απέδιδε εκπληκτικό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση.)
Όταν ο Τάρπλεϊ είχε κέφια δεν μπορούσε να τον σταματήσει ούτε η Ρεάλ του μεγάλου Σαμπόνις. Στον αγώνα με τη «βασίλισσα» στο Φάληρο είχε 26 πόντους και 16 ριμπάουντς.
Με ρεκόρ 11-3 στον όμιλο ο Ολυμπιακός πάει «τρένο» μέχρι τα προημιτελικά όπου σε μια δραματική σειρά κόντρα στην Μπάκλερ Μπολόνια επικρατεί με 2-1 νίκες και προκρίνεται στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ.
Στον ημιτελικό καλείται να ξεπεράσει το εμπόδιο του αιώνιου αντιπάλου Παναθηναϊκού. Ο Τάρπλεϊ κάνει μεγάλο παιχνίδι (21π-16ρ) και μαζί με τους Πάσπαλι και Σιγάλα οδηγούν τον Ολυμπιακό στον τελικό της Ευρωλίγκας για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Η ομάδα του Πειραιά θεωρείται το αδιαφιλονίκητο φαβορί στον τελικό απέναντι στην Μπανταλόνα, αλλά ένα επεισόδιο την παραμονή του αγώνα έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα. Ο Τάρπλεϊ πλακώνει στο ξύλο το συμπαίκτη του Μπάμπη Παπαδάκη μέσα στο ξενοδοχείο, λύνοντας τις διαφορές που είχε μαζί του από παλιότερα όταν σε ερώτηση του Ιωαννίδη μετά από ήττα της ομάδας για το ποιός συμπαίκτης δεν παίζει σύμφωνα με το συμβόλαιό του, ο Παπαδάκης έδειξε τον Αμερικανό. Μετά τον καυγά ο Τάρπλεϊ εξαφανίζεται και μέχρι το βράδυ δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Ο «Ολλανδός» αναλαμβάνει να τον βρει και να τον φέρει πίσω και το θέμα λύνεται τελικά με παρέμβαση του Σωκράτη Κόκκαλη τα ξημερώματα. Το κλίμα στην ομάδα όμως έχει διαταραχθεί άσχημα με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παρουσιαστεί αγνώριστος στον τελικό, να μείνει άποντος στα 8 τελευταία λεπτά και να υποστεί οδυνηρή ήττα από την πολύ κατώτερή του Μπανταλόνα με 57-59.
Ο Τάρπλεϊ γίνεται ο παίκτης με τα περισσότερα ριμπάουντ σε ένα φάιναλ φορ (30), ρεκόρ που κρατάει μέχρι σήμερα. Επίσης είναι ο πρώτος ριμπάουντερ της σεζόν στην Ευρωλίγκα με 12.8 μ.ο. Τέλος τα 23 ριμπάουντ που κατέβασε στο ματς των ομίλων απέναντι στη Λεβερκούζεν αποτελούν τη 2η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στη διοργάνωση.
Στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός παίζει το κρισιμότερο παιχνίδι του στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Με νίκη τερματίζει πρώτος, ενώ με ήττα πέφτει στην 3η θέση. Το ματς έχει στραβώσει προς το τέλος, αλλά εκεί αναλαμβάνει ο Ρόι Τάρπλεϊ. Με 2 τρίποντα εκτός λογικής και συστήματος γυρνάει το παιχνίδι και δίνει τη νίκη και την πρώτη θέση στην ομάδα του.
Στα play-offs οι ερυθρόλευκοι υπερασπίζονται την πρώτη θέση και κατακτούν το πρωτάθλημα νικώντας με 3-2 στους τελικούς τον ΠΑΟΚ. Λίγες μέρες αργότερα κάνουν το νταμπλ κατακτώντας και το Κύπελλο, κερδίζοντας στον τελικό τον Ηρακλή. Είναι ο 3ος τίτλος του Τάρπλεϊ στα 2 χρόνια καριέρας του στην Ελλάδα.
Το καλοκαίρι του 1994 επιστρέφει στην Αμερική. Μπορεί ο Τάρπλεϊ να ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, αλλά μάλλον και οι Μάβερικς ήταν εθισμένοι στον Τάρπλεϊ. Σαν να μην μπορούσαν να πιστέψουν ότι το μεγαλύτερο ταλέντο που είχε περάσει ποτέ από τις τάξεις τους χάθηκε τόσο άδοξα. Σαν να ήθελαν να του δώσουν την ευκαιρία να εξιλεωθεί και να διώξει τους δαίμονες που τον καταδίωκαν από την αρχή της καριέρας του. Δεν εξηγείται αλλιώς η ενέργεια να προτείνουν 6ετές συμβόλαιο ύψους 20εκ$ σε έναν παίκτη με το παρελθόν του! Νωρίτερα ο Τάρπλεϊ είχε ασκήσει έφεση στην ποινή ισόβιου αποκλεισμού που του είχε επιβληθεί (είχε δικαίωμα να το κάνει 2 χρόνια μετά την έναρξή της) από το ΝΒΑ και την είχε κερδίσει. Οι όροι της λίγκας βέβαια ήταν ξεκάθαροι: μηδενική ανοχή! Με το πρώτο παράπτωμα ο Ρόι θα ξεχνούσε για πάντα το ΝΒΑ.
Ο Τάρπλεϊ παρά τα αντίθετα προγνωστικά κάνει αρκετά καλή χρονιά. Αν και παίζει μόνο 55 παιχνίδια λόγω τραυματισμών πετυχαίνει 12.6 πόντους και μαζεύει 8.2 ριμπάουντς σε 24 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, βοηθώντας τους Μάβερικς να ανακάμψουν. Στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς όμως αποβάλλεται, αυτή τη φορά οριστικά, από το ΝΒΑ καθώς αποτυγχάνει να περάσει ένα αλκοτέστ. Ο Τάρπλεϊ (ο οποίος είχε παραδεχτεί ότι η πρώτη τιμωρία του ήταν δικαιολογημένη), αντιδρά καθώς υποστηρίζει ότι το ποσοστό αλκοόλ που βρέθηκε στο αίμα του ήταν 0.003%, με το νόμιμο όριο να είναι 0.08%, θεωρώντας ότι έψαχναν αφορμή για να τον αποβάλλουν δια παντός από το πρωτάθλημα. Με το παρελθόν που είχε όμως ήταν δύσκολο να βρει υποστηρικτές. Ειδικά όταν υπήρχαν μαρτυρίες σαν αυτή του Richie Whitt (δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ των Μάβερικς) ο οποίος είχε γράψει σε άρθρο του ότι ένα μήνα πριν την οριστική τιμωρία του είχε πετύχει τον Τάρπλεϊ μέσα στα αποδυτήρια ολόγυμνο, να παραπατάει και να ουρλιάζει τύφλα στο μεθύσι πριν από έναν αγώνα της ομάδας. Ακόμα κι ο πρόεδρος των Μαβς, Norm Sonju, που τόσο τον είχε στηρίξει στο παρελθόν, δήλωνε «Δεν ήθελε να βοηθηθεί. Τι πιστεύω γι΄αυτόν; Θα συνεχίσει να πίνει, να είναι αρνητικός και να κατηγορεί τους άλλους για τα λάθη του. Φοβάμαι γι΄αυτόν». Είναι χαρακτηριστική και η δήλωση του ιδιοκτήτη της ομάδας, Donald Carter: «Είναι το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου. Και δεν ήταν πολύ καλό».
Όντως ήταν το τέλος της πολυτάραχης σχέσης του Ρόι με το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Τάρπλεϊ έπαιξε σ’ αυτό 280 παιχνίδια, όλα με τη φανέλα των Μάβερικς, έχοντας μ.ο. καριέρας 12.8 πόντους και 10 ριμπάουντς. Mister Double-Double…ή αλλιώς Beeroy…όπως το πάρει κανείς. Πολλοί θεωρούν τον Τάρπλεϊ το δεύτερο μεγαλύτερο ταλέντο στην ιστορία των Μάβερικς μετά το Νοβίτσκι, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που τον συγκρίνουν ακόμα και με το μεγάλο Γερμανό.
Στις αρχές του 1996 επιστρέφει στην αγαπημένη του, όπως δηλώνει, Ελλάδα για να αγωνιστεί με τη φανέλα του Ηρακλή και να ξανακερδίσει τίτλους, κάτι που όμως δεν καταφέρνει αν και φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με το «Γηραιό».
Ακολουθούν τα χρόνια της απόλυτης παρακμής για το Ρόι. Περιπλανιέται σε όλο τον κόσμο, από τη Ρωσία ως την Κίνα, κι από τον Έσπερο Καλλιθέας ως τον Απόλλωνα Λεμεσού , για να βγάλει μερικά χρήματα παίζοντας μπάσκετ. Έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπος με το νόμο, καθώς κακοποιούσε επανειλημμένα την κοπέλα του (την είχε σιδερώσει κυριολεκτικά ο αθεόφοβος) και φτάνει στο σημείο να κλειστεί για 45 μέρες στη φυλακή. Το 2002 δηλώνει χρεωκοπία, καθώς έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έβγαλε από το μπάσκετ στο διαζύγιο με την πρώην γυναίκα του και σε πρόστιμα που πλήρωνε για την παραβατική συμπεριφορά του. Τα χρέη του φτάνουν τα 60χιλ$ κι έχει φτάσει στο σημείο να τον συντηρεί η καινούρια του φιλενάδα, δίνοντας του 10$ για να βγάζει τη βδομάδα.
Το 2003, σε ηλικία 39 ετών κάνει αίτηση επανένταξης στο ΝΒΑ! Σκοπός του είναι να βρει συμβόλαιο, έστω και για 10 μέρες, σε ομάδα του ΝΒΑ, ώστε να «καθαρίσει» το όνομά του και να φύγει μετά μόνος του και όχι διωγμένος όπως τις προηγούμενες φορές. Μάλιστα υποστηρίζει ότι έχει βρει και 2-3 ομάδες που ενδιαφέρονται. Οι ιθύνοντες του ΝΒΑ, αφού πρώτα εκπλήσσονται που είναι ακόμα ζωντανός, του ζητούν να περάσει επιτυχώς τα drug tests 52 συνεχόμενων εβδομάδων. Ο Τάρπλεϊ τα καταφέρνει στις αρχές του 2005 και στέλνει επίσημη αίτηση επανένταξης συνοδευόμενη από συστατική επιστολή του πρώην ΝΒΑer και νυν συμβούλου κατά των ναρκωτικών, Gus Gerard, στην οποία διαβεβαιώνει ότι το πρόβλημα εθισμού του Ρόι έχει αποκατασταθεί πλήρως. Παρόλα αυτά το ΝΒΑ τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς απορρίπτει την αίτηση χωρίς να αιτιολογήσει την απόφαση. Εν τω μεταξύ στο διάστημα 2003-2006 ο Τάρπλεϊ αγωνίζεται με τους Michigan Mayhem στο CBA. Η ομάδα αυτή θα αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό της πολυτάραχης καριέρας του και ο Αμερικανός θα κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του σε ηλικία 42 ετών.
Δεν έχει ξεχάσει όμως την αδικαιολόγητη απόφαση του ΝΒΑ να μην τον δεχτεί στις τάξεις του ένα χρόνο πριν. Έτσι, μετά την έγκριση της «Επιτροπής για τις Ισες Ευκαιρίες στην Εργασία» αποφασίζει να καταθέσει μήνυση εναντίον του ΝΒΑ και των Μάβερικς, δηλώνοντας ότι δεν επιθυμεί να ξαναπαίξει, αλλά μόνο να «καθαρίσει» το όνομά του. Ο Τάρπλεϊ αξιώνει 6.8εκ$ με την αιτιολογία ότι του στέρησαν το δικαίωμα στην εργασία. Οι περισσότεροι τότε τον κατηγόρησαν ότι δεν υπήρχε κανένα ηθικό ζήτημα και ότι τα κίνητρά του ήταν πέρα για πέρα χρηματικά. Η αλήθεια είναι ότι το ΝΒΑ και οι Μάβερικς του είχαν δώσει πολλές ευκαιρίες, αλλά κάθε φορά τους εξέθετε. Έτσι η ενέργειά του να τους μηνύσει έστρεψε ακόμα περισσότερο κόσμο εναντίον του. Η υπόθεση έληξε το Μάρτιο του 2009 με συμβιβασμό, χωρίς να γίνει γνωστό αν ο Τάρπλεϊ κέρδισε κάτι από αυτή. Φήμες που κυκλοφόρησαν ανέφεραν ότι τα χρήματα που πήρε (αν πήρε) δεν υπερέβαιναν τα 50χιλ$.
Ο Ρόι Τάρπλεϊ αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αθλητών των οποίων μια λαμπρά προδιαγεγραμμένη καριέρα καταστράφηκε από τη χρήση ναρκωτικών. Ο παίκτης που κάποτε συγκρινόταν με τους Γιούιν και Ολάζουον κατέληξε να σέρνεται στα 40 του σε φτωχές λίγκες για να βγάλει το ψωμί του. Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα σας έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που είδαμε στην Ελλάδα και θα ευχόμαστε αυτό που ευχόταν το 1998 ο Clifford Ray, assistant των Μάβερικς και προστάτης του Τάρπλεϊ στα πρώτα του χρόνια στην ομάδα: «Πιστεύω ότι όλοι στο Ντάλας θέλουν ο Ρόι να πετύχει, όχι μόνο σαν παίκτης, αλλά κυρίως σαν άνθρωπος, λόγω των εθισμών και των δαιμόνων που έχει να αντιμετωπίσει».
13 σχόλια:
Απίστευτο comeback basketike!
Αφιέρωμα αντάξιο της κλάσης του Ρόι!
Να το μεταφράσεις στα αγγλικά και να του το στείλεις στο twitter. Ίσως καταλάβει τι ταλέντο χαράμισε με την αδυναμία του στο ποτό...
Έκανες φοβερή δουλειά με τα βιντεάκια! (Σταματάω τα κοπλιμέντα γιατί θα μας παρεξηγήσουν).
Τον θυμάμαι και «κλαίω»!! Κατά την δική μου άποψη ήταν ο καλύτερος παίκτης που έχει περάσει pot;e από τον Ολυμπιακό!! Θα μπορούσε να κάνει καλύτερη καριέρα ακόμα και από τον Wilkins στο NBA αλλά ας όψονται οι αδυναμίες του. Αν δεν τις είχε βέβαια δυσκολα θα έπαιζε Ελλάδα και ίσως να είχε θέση και στην Dream Team 2.
Γιατι οχι & στην Ντριμ Τιμ 1?
Θυμαμαι μια φορα τον Τζουροβιτς να το 'χει δηλωσει,οτι ο Ροι θα μπορουσε να ειναι μελος της.
Και οι Μαβς εκεινης της εποχης ηταν μια πραγματικα πολυ καλη ομαδα,που ατυχησε λογω των Λεικερς..
Πολυ ωραιο το αφιερωμα σου.
Σου χω ζητησει ηδη 2(παραγγελιες),& εχεις πραγματοποιησει την μια.
Θα σου ριξω αλλη μια,για εναν παικτη,που εκτος απ το τεραστιο επιθετικο του ταλεντο,τον οποιο δεν ευοδοθηκε-ξεδιπλωθηκε οπως πολλοι θα αναμεναν στο ΝΒΑ,ειχε & αλλες πτυχες-παραμετρους η ιστορια του...τον Κρις Τζακσον,μετεπειτα Μαχμουντ Αμπντουλ-Ραουφ.
Μάλλον με μπέρδεψες με τον Drazen, αλλά δεν πειράζει το blog είναι ενιαίο, οπότε το αίτημά σου θα ληφθεί σοβαρά υπόψη, όπως και όλα τα υπόλοιπα άλλωστε.
Σορρι!
Παιδια οποτε εχετε χρονο & προκυψει η συγκυρια!
basketike...δεν έχω λόγια!!!είναι κάπως διαφορετικά όταν ο retro legend ειναι και λίγο δικός σου/μας...Συγκλονιστικό αφιέρωμα! Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω συγκρίσεις...και αν αποτελεί τον καλύτερο NBAer που έχει περάσει από Ολυμπιακό, ΠΑΟ ή Ελλάδα γενικά...γιατί δυστυχώς το ταλέντο στον αθλητισμό δεν είναι απομονώσιμο! Συγγκλονίστηκα με την ιστορία του "καταραμμένου" draft... και όχι μόνο...άκου σιδέρωσε την κοπέλα του.......Μην ττείλεις στο Roy, ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω και μόνο θλίψη θα του προκαλέσεις...άσε τον να έχει τη δική του ανάμνηση όπως αυτός την έχει δομήσει....Ευχαριστούμε basketikos!
Πολύ καλό το αφιέρωμα μπασκετικέ. Πάντως έχεις ΚΑΙ χιούμορ. Ακόμα γελάω με το "Οι ιθύνοντες του ΝΒΑ, αφού πρώτα εκπλήσσονται που είναι ακόμα ζωντανός, του ζητούν να περάσει επιτυχώς τα drug tests 52 συνεχόμενων εβδομάδων". lol
Eκπληκτικος παιχτης, εχει περιπου παραλληλη πορεια με τον Κουιντελ Γουντς όσον αφορα τις προσδοκιες που καλιεργησαν με τις πρωτες τους εμφανισεις στο NBA..
Το αφιερωμα εκπληκτικό , επειδή ξερω πόσες μερες το ετοιμαζες... νομιζω αξιζε τον κόπο 100%
Μετα το παιχνιδι με τον ΠΑΟΚ στην πρωτη του χρονια το Τριποντο εγραφε ότι οταν εκεινα τα χρονια κουγαμε για παιχτη απο το ΝΒΑ που ερχονταν στην Ευρωπη φανταζομασταν ενα θηριο που αρπαγε ολα τα ριμπαουντ, εβαζε καλαθια με καθε τροπο και εκανε την μπαλλ ο,τι ηθελε.
Ο Ταρπλεϊ ήταν ο πρωτος που δικαιολογησε αυτη την εικονα τουλαχιστον στα μερη μας.
Μπραβο για τη καλη δουλεία
«Πιστεύω ότι όλοι στο Ντάλας θέλουν ο Ρόι να πετύχει, όχι μόνο σαν παίκτης, αλλά κυρίως σαν άνθρωπος, λόγω των εθισμών και των δαιμόνων που έχει να αντιμετωπίσει».
R.I.P.
Πιτσιρικάς εγώ, στα αποδυτήρια του ΣΕΦ... Παίζαμε αγώνα με τον Παοκ, ο αγώνας τελειώνει και περιμένουμε να φύγουν οι παοκτζήδες που πετούν καρέκλες προς τον "προδότη" Φασούλα. Ο Τάρπλει πάει προς την έξοδο και εγώ του λέω: Don' t go out Roy, they are throwing chairs!!! To whom man? με ρωτάει. Στον Φασούλα, του απαντώ.
Φασούλας? Spider-man!!! Και έσκασε στα γέλια...
Καλό ταξίδι ρε παιχταρά, άλλον σαν εσένα δεν θυμάμαι...
Μπραβο μπραβο μπραβο αυτο ειναι αφιερωμα για εναν απο τους κορυφαιους παικτες ολων των εποχων!!!
Δημοσίευση σχολίου