Για κάποιο αδιευκρίνηστο λόγο
ανέκαθεν θαύμαζα ανθρώπους που κατάφερναν, είτε στην προσωπική είτε στην
επαγγελματική τους ζωή, να παραμένουν αφοσιωμένοι στον στόχο τους μέχρι να τον
πετύχουν χωρίς φανφάρες και βερμπαλισμούς. Ανθρώπους που κύριο χαρακτηριστικό
τους ήταν η σκληρή δουλειά, τα λίγα λόγια και η συνέπεια τους. Ένας τέτοιος
Κύριος (επίτηδες το «Κ» κεφαλαίο) πριν λίγο καιρό ανακοίνωσε ότι σταματάει να
κάνει αυτό που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε για σχεδόν δύο δεκαετίες. Δεν υπήρξαν
μακροσκελείς ανακοινώσεις, τηλεοπτικές συνεντεύξεις, πολυσέλιδα αφιερώματα όπως
συνήθως γίνεται, παρόλο που η αξία του θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο. Έφυγε άνευ
τυμπανοκρουσιών, «γεμάτος» όπως είπε από όλα όσα έζησε για δύο δεκαετίες στα
παρκέ και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον του που, εκτός της οικογένειας του,
εγώ ελπίζω από κάποιο πόστο να περιέχει και μπάσκετ.
